Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος πέμπτο)

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

IX. Εξωτερίκευση αρνητικότητας

Σήμερα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στη δωδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Σε ό,τι αφορά τις διάφορες περιπτώσεις διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή, την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω στο όγδοο θέμα —τη διασπορά αντιλήψεων— και σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στο ένατο, την εξωτερίκευση αρνητικότητας. Η εξωτερίκευση αρνητικότητας είναι κάτι κοινό στην καθημερινή ζωή. Παρομοίως, θα πρέπει να περιορίζονται και να σταματούν οι πράξεις ή οι δηλώσεις εξωτερίκευσης αρνητικότητας όταν αυτές εμφανίζονται κατά την εκκλησιαστική ζωή, αφού η εξωτερίκευση αρνητικότητας δεν είναι εποικοδομητική για κανέναν, αλλά, αντίθετα, επηρεάζει, αναστατώνει και ζημιώνει τους ανθρώπους. Επομένως, η εξωτερίκευση αρνητικότητας είναι κάτι το αρνητικό και έχει παρόμοια φύση με άλλες συμπεριφορές, πράξεις και δηλώσεις που αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή· μπορεί κι αυτή να αναστατώσει τους ανθρώπους και να έχει δυσμενείς επιπτώσεις. Κανείς δεν μπορεί να διαπλάσει τους άλλους ή να τους ωφελήσει εξωτερικεύοντας την αρνητικότητά του· κάτι τέτοιο μόνο βλάπτει, ενώ μπορεί και να επηρεάσει τους ανθρώπους στο να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Άρα, λοιπόν, όταν κάποιος εξωτερικεύει την αρνητικότητά του στην εκκλησία, πρέπει, κατά τον ίδιο τρόπο, να σταματά και να περιορίζεται, όχι να γίνεται ανεκτή ή να ενθαρρύνεται.

Α. Τι είναι η εξωτερίκευση αρνητικότητας

Ας δούμε πρώτα πώς θα πρέπει να γίνεται κατανοητή και να διακρίνεται η εξωτερίκευση αρνητικότητας. Πώς θα πρέπει να διακρίνουμε την εξωτερίκευση αρνητικότητας; Ποια από τα σχόλια και ποιες από τις εκδηλώσεις των ανθρώπων συνιστούν εξωτερίκευση αρνητικότητας; Πάνω απ’ όλα, η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι δεν είναι θετική, είναι κάτι δυσμενές που έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και κάτι που παράγεται από τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Το να έχει κανείς διεφθαρμένη διάθεση οδηγεί σε δυσκολίες στην άσκηση της αλήθειας και στην υποταγή στον Θεό —και εξαιτίας αυτών των δυσκολιών, αποκαλύπτονται στους ανθρώπους αρνητικές σκέψεις και άλλα αρνητικά πράγματα. Αυτά τα πράγματα παράγονται στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να κάνουν πράξη την αλήθεια· πρόκειται για σκέψεις και απόψεις που επηρεάζουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, και είναι εντελώς αρνητικά πράγματα. Όσο κι αν είναι σύμφωνες με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και όσο λογικές κι αν ακούγονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις και απόψεις, δεν προέρχονται από την κατανόηση των λόγων του Θεού, πολύ λιγότερο δε αποτελούν βιωματική γνώση των λόγων του Θεού. Αντιθέτως, παράγονται από τον ανθρώπινο νου και δεν συμφωνούν καθόλου με την αλήθεια. Άρα, λοιπόν, είναι αρνητικά, δυσμενή πράγματα. Η πρόθεση των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους είναι να βρουν πολλούς αντικειμενικούς λόγους για την αποτυχία τους να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε να κερδίσουν τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων. Σε διάφορους βαθμούς, αυτές οι αρνητικές δηλώσεις επηρεάζουν και υπονομεύουν την πρωτοβουλία των ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια και μπορεί ακόμη και να εμποδίσουν πολλούς ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξαιτίας αυτών των συνεπειών και των δυσμενών επιπτώσεων, αυτά τα αρνητικά πράγματα αξίζει ακόμη περισσότερο να χαρακτηρίζονται ως δυσμενή πράγματα που εναντιώνονται στον Θεό και είναι εντελώς εχθρικά προς την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία της αρνητικότητας και νομίζουν ότι η συχνή αρνητικότητα είναι φυσιολογική και ότι δεν έχει μεγάλη επίδραση στην επιδίωξη της αλήθειας από μέρους των ανθρώπων. Αυτός ο ειρμός σκέψης είναι λανθασμένος· στην πραγματικότητα, έχει πολύ μεγάλη επίδραση και, αν η αρνητικότητα κάποιου γίνει υπερβολικά δυσβάσταχτη για τον ίδιο, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε προδοσία. Αυτή η τρομερή συνέπεια δεν προκαλείται από τίποτε άλλο παρά από την αρνητικότητα. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να διακρίνεται και να γίνεται κατανοητή η εξωτερίκευση αρνητικότητας; Με απλά λόγια, το να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα σημαίνει να παραπλανά τους ανθρώπους και να τους εμποδίζει να κάνουν πράξη την αλήθεια· είναι η χρήση ήπιων τακτικών, φαινομενικά φυσιολογικών μεθόδων, για να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους βάλει τρικλοποδιά. Είναι αυτό επιβλαβές γι’ αυτούς; Στην πραγματικότητα, τους βλάπτει εξαιρετικά. Και έτσι, το να εξωτερικεύει κανείς την αρνητικότητά του είναι κάτι το δυσμενές, ο Θεός το καταδικάζει· αυτή είναι η απλούστερη ερμηνεία του να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα. Ποιο είναι, λοιπόν, το αρνητικό συστατικό τού να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα; Ποια πράγματα είναι αρνητικά και ενδέχεται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ανθρώπους και να αναστατώνουν και να βλάπτουν την εκκλησιαστική ζωή; Τι αφορά η αρνητικότητα; Εάν οι άνθρωποι έχουν αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού, θα περιέχουν κάποια αρνητικότητα τα λόγια με τα οποία συναναστρέφονται; Εάν οι άνθρωποι έχουν στάση αληθινής υποταγής στις περιστάσεις που τους έχει ορίσει ο Θεός, τότε η γνώση τους για τις εν λόγω περιστάσεις θα περιέχει κάποια αρνητικότητα; Όταν μοιράζονται με τους πάντες τη βιωματική τους γνώση, θα περιέχει καθόλου αρνητικότητα; Σίγουρα όχι. Σε ό,τι αφορά οτιδήποτε συμβαίνει στην εκκλησία ή γύρω τους, αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να το αποδεχτούν από τον Θεό, να το προσεγγίσουν σωστά και να μπορούν να διατηρούν μια στάση αναζήτησης και υποταγής, τότε θα περιέχουν καθόλου αρνητικότητα οι γνώσεις τους, η κατανόησή τους και η εμπειρία τους σχετικά με όσα συμβαίνουν; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν το δούμε, λοιπόν, από αυτές τις απόψεις, τι είναι ακριβώς η αρνητικότητα; Πώς μπορεί να γίνει κατανοητή; Η αρνητικότητα περιλαμβάνει την ανυπακοή, τη δυσαρέσκεια, τα παράπονα και την πικρία των ανθρώπων —τέτοιας φύσης πράγματα, έτσι δεν είναι; Οι πιο σοβαρές περιπτώσεις αρνητικότητας περιλαμβάνουν, επίσης, αντίσταση, απείθεια, ακόμα και έντονη διαμαρτυρία. Το να εκφράζει κανείς σχόλια που περιέχουν αυτά τα στοιχεία μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από αυτές τις εκδηλώσεις, όταν ένας άνθρωπος εξωτερικεύει την αρνητικότητά του, υπάρχει καθόλου υποταγή στον Θεό μέσα στην καρδιά του; Σίγουρα όχι. Υπάρχει καθόλου προθυμία να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και να απαλλαγεί από την αρνητικότητά του; Όχι. Υπάρχει μόνο αντίσταση, επαναστατικότητα και εναντίωση. Αν η καρδιά των ανθρώπων είναι γεμάτη με αυτά τα πράγματα —αν η καρδιά τους έχει κυριευθεί από αυτά τα αρνητικά πράγματα— τότε αυτό θα οδηγήσει σε αντίσταση, επαναστατικότητα και απείθεια απέναντι στον Θεό. Αν έτσι έχει η κατάσταση, θα μπορούν ακόμα να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό; Όχι, δεν θα μπορούν. Θα απομακρυνθούν απλώς από τον Θεό, θα γίνουν πιο αρνητικοί και μπορεί, μάλιστα, να αμφισβητήσουν, να αρνηθούν και να προδώσουν τον Θεό. Μόνο αυτό θα γίνει. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Όποιος είναι συχνά αρνητικός είναι ικανός να εξωτερικεύσει την αρνητικότητά του και η εξωτερίκευση αρνητικότητας πάει να πει πως εναντιώνεται στον Θεό και Τον αρνείται· άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν συχνά την αρνητικότητά τους είναι πιθανόν να προδώσουν τον Θεό και να Τον εγκαταλείψουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε.

Αν κρίνουμε από το νόημα της λέξης «αρνητικότητα», όταν ένας άνθρωπος γίνεται αρνητικός, η ψυχολογική του διάθεση πέφτει κατακόρυφα και περιέρχεται σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Η ψυχολογική του διάθεση είναι γεμάτη αρνητικά στοιχεία, δεν τηρεί μια στάση όπου να σημειώνει ενεργά πρόοδο και να αγωνίζεται να προχωρήσει προς τα εμπρός, ενώ δεν συνεργάζεται ούτε αναζητά με θετικό και ενεργό τρόπο· ακόμη περισσότερο, δεν επιδεικνύει καμία πρόθυμη υποταγή και, αντίθετα, εκδηλώνει μια ψυχολογική διάθεση τεράστιας απόγνωσης. Τι αντιπροσωπεύει μια ψυχολογική διάθεση απόγνωσης; Αντιπροσωπεύει τις θετικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης; Αντιπροσωπεύει το ότι έχει συνείδηση και λογική; Αντιπροσωπεύει το ότι ζει με αξιοπρέπεια, ότι ζει με την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Αν δεν αντιπροσωπεύει αυτά τα θετικά πράγματα, τότε τι αντιπροσωπεύει; Μήπως αντιπροσωπεύει έλλειψη αληθινής πίστης στον Θεό, καθώς και έλλειψη αποφασιστικότητας και βούλησης να επιδιώξει την αλήθεια και να σημειώσει ενεργά πρόοδο; Μήπως αντιπροσωπεύει έντονη δυσαρέσκεια με την τρέχουσα κατάσταση και τις δυσκολίες του, δυσκολία να τις κατανοήσει, καθώς και απροθυμία να αποδεχτεί τα γεγονότα του παρόντος; Μήπως αντιπροσωπεύει μια κατάσταση κατά την οποία η καρδιά του είναι γεμάτη ανυπακοή, επιθυμία να δείχνει απείθεια, καθώς και επιθυμία να ξεφύγει από την παρούσα κατάσταση και να την αλλάξει; (Ναι.) Αυτές τις καταστάσεις εκδηλώνουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν την παρούσα κατάσταση με αρνητικότητα. Με λίγα λόγια, ό,τι κι αν γίνει, όταν οι άνθρωποι είναι αρνητικοί, η δυσαρέσκειά τους με την παρούσα κατάσταση και με αυτά που έχει κανονίσει ο Θεός δεν ισοδυναμεί με το να έχουν απλώς παρανοήσεις, να μην καταλαβαίνουν, να μην κατανοούν ή να μην μπορούν να βιώσουν πράγματα· δεν ισοδυναμεί με κάτι τόσο απλό. Το να μην κατανοεί κάποιος κάτι μπορεί να είναι ζήτημα επιπέδου ή χρόνου, πράγμα που αποτελεί κανονική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης. Το να μην μπορεί κανείς να βιώνει πράγματα μπορεί κι αυτό να οφείλεται σε υποκειμενικούς λόγους· αυτοί, όμως, δεν θεωρούνται αρνητικά και δυσμενή πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι επίσης δεν μπορούν να βιώσουν πράγματα, όμως όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν καταλαβαίνουν και δεν διακρίνουν ή με πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν ή να βιώσουν, προσεύχονται στον Θεό και αναζητούν τις επιθυμίες Του, περιμένουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού και αναζητούν ενεργά από τους άλλους και συναναστρέφονται μαζί τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, είναι διαφορετικοί· δεν έχουν αυτά τα μονοπάτια άσκησης ούτε έχουν τέτοια στάση. Αντί να περιμένουν, να αναζητήσουν ή να βρουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του, αναπτύσσουν παρανοήσεις μέσα στην καρδιά τους και νιώθουν πως τα γεγονότα και οι περιστάσεις που αντιμετωπίζουν δεν συνάδουν με τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις ή τις φαντασιοκοπίες τους, πράγμα που οδηγεί σε ανυπακοή, δυσαρέσκεια, αντίσταση, παράπονα, απείθεια, έντονη διαμαρτυρία και άλλα παρόμοια δυσμενή πράγματα. Αφού γεννηθούν μέσα τους αυτά τα δυσμενή πράγματα, δεν τα σκέφτονται ιδιαίτερα ούτε προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να κάνουν αυτοκριτική ώστε να γνωρίσουν την κατάσταση και τη διαφθορά τους. Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να αναζητήσουν τις επιθυμίες Του, δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να λύσουν προβλήματα ούτε, βέβαια, αναζητούν από τους άλλους και συναναστρέφονται μαζί τους. Αντίθετα, επιμένουν πως αυτό που πιστεύουν είναι σωστό και ακριβές, τρέφουν ανυπακοή και δυσαρέσκεια στην καρδιά τους και παραμένουν παγιδευμένοι σε αρνητικά και δυσμενή συναισθήματα. Όταν παγιδεύονται σε αυτά τα συναισθήματα, μπορεί να είναι σε θέση να τα καταπνίξουν ή να τα αντέξουν για μια δυο μέρες, αλλά, αν περάσει μεγαλύτερο διάστημα, γεννιούνται διάφορα πράγματα στο μυαλό τους, που περιλαμβάνουν τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, την ηθική και τις ηθικές αξίες του ανθρώπου, την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις γνώσεις του ανθρώπου και ούτω καθεξής. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να μετρήσουν, να υπολογίσουν και να καταλάβουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πλήρως παγιδευμένοι στον ιστό του Σατανά, πυροδοτώντας, έτσι, διάφορες καταστάσεις δυσαρέσκειας και ανυπακοής. Από αυτές τις διεφθαρμένες καταστάσεις προκύπτουν στη συνέχεια διάφορες λανθασμένες ιδέες και απόψεις, ενώ μέσα στην καρδιά τους αυτά τα αρνητικά πράγματα δεν μπορούν πια να τεθούν υπό έλεγχο. Έπειτα, ψάχνουν ευκαιρίες για να εκδηλώσουν και να εξωτερικεύσουν αυτά τα πράγματα. Όταν η καρδιά τους είναι γεμάτη αρνητικότητα, μήπως λένε: «Μέσα μου είμαι γεμάτος αρνητικά πράγματα. Δεν πρέπει να μιλάω απερίσκεπτα, έτσι ώστε να μη βλάψω τους άλλους. Αν έχω όρεξη να μιλήσω και δεν μπορώ να κρατηθώ, θα τα πω στον τοίχο ή θα μιλήσω σε κάτι που δεν καταλαβαίνει την ανθρώπινη γλώσσα»; Έχουν αρκετή καλοσύνη ώστε να κάνουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Και τι κάνουν, λοιπόν; Ψάχνουν ευκαιρίες να βρουν ακροατές που θα γίνουν αποδέκτες των αρνητικών απόψεων, σχολίων και συναισθημάτων τους και τις εκμεταλλεύονται για να εκδηλώσουν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχουν μέσα στην καρδιά τους, όπως η δυσαρέσκεια, η ανυπακοή και η πικρία. Πιστεύουν πως η καλύτερη ώρα για να εξωτερικεύσουν πράγματα και μια καλή ευκαιρία για να εκδηλώσουν την αρνητικότητα, τη δυσαρέσκεια και την ανυπακοή τους είναι κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής, αφού τους ακούνε πολλοί άνθρωποι και τα λόγια τους μπορούν να επηρεάσουν τους άλλους έτσι ώστε να γίνουν αρνητικοί και να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στο έργο της εκκλησίας. Φυσικά, όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους δεν μπορούν να συγκρατηθούν ούτε και στα παρασκήνια· εκφράζουν πάντα τα αρνητικά τους λόγια. Όταν δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για να τους ακούσουν να εξωτερικεύουν πράγματα, το βρίσκουν βαρετό· όταν, όμως, συναθροίζονται όλοι μαζί, δραστηριοποιούνται περισσότερο. Αν κρίνουμε από τα συναισθήματα, τις καταστάσεις και τις άλλες πτυχές των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, ο στόχος τους δεν είναι να βοηθήσουν τους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια, να διακρίνουν τι είναι αληθινό, να ξεδιαλύνουν τις παρανοήσεις ή τις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους ή να επιλύσουν τα ζητήματα της επαναστατικότητας και της διαφθοράς τους έτσι ώστε, αντί να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Ο στόχος τους είναι ουσιαστικά διττός: Από τη μία άποψη, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους για να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους· από την άλλη, στόχος τους είναι να προσελκύσουν περισσότερους ανθρώπους στη δική τους αρνητικότητα και στην παγίδα της αντίστασης στον Θεό και της έντονης διαμαρτυρίας ενάντια στον Θεό. Επομένως, θα πρέπει οπωσδήποτε να σταματά η πρακτική της εξωτερίκευσης αρνητικότητας κατά την εκκλησιαστική ζωή.

Β. Οι διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους

1. Εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους ενώ νιώθουν δυσαρεστημένοι επειδή απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους

Αυτά είναι, κατά κύριο λόγο, τα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις της αρνητικότητας. Αφού συναναστράφηκα πάνω σε αυτά, οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους ως προς αυτά και να δουν ποιες από τις συμπεριφορές, τα σχόλια και τις μεθόδους τους στην πραγματική ζωή αποτελούν εξωτερίκευση αρνητικότητας, καθώς και ποιες καταστάσεις τούς κάνουν να βυθίζονται στην αρνητικότητα, οδηγώντας τους έτσι να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Πείτε Μου, υπό τυπικές συνθήκες, ποιες καταστάσεις κάνουν τους ανθρώπους να γίνονται αρνητικοί; Ποιες είναι οι κοινές μορφές της αρνητικότητας; (Όταν κάποιος απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του ή όταν κλαδεύεται, μπορεί να αρχίσει να νιώθει κάποια αρνητικότητα μέσα του.) Το ένα σενάριο είναι να απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του και το άλλο να κλαδευτεί. Γιατί γίνεται κανείς αρνητικός όταν απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του; (Κάποιοι άνθρωποι, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, δεν έχουν αυτογνωσία και νομίζουν ότι η θέση τους ήταν αυτή που οδήγησε στην κατρακύλα τους. Στη συνέχεια, λένε: «Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις τόσο πιο απότομα πέφτεις», εκφράζοντας κάποιες αρνητικές απόψεις. Δεν κατανοούν καθαρά το γεγονός ότι απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους· μέσα τους είναι ανυπάκουοι.) Μέσα τους, υπάρχει ανυπακοή και δυσαρέσκεια, τα οποία είναι αρνητικά συναισθήματα. Παραπονιούνται; (Ναι. Θεωρούν πως, αν και έχουν υπομείνει κακουχίες και έχουν πληρώσει ένα τίμημα και, αν και πάντα εργάζονταν σκληρά χωρίς να παίρνουν τίποτα καλό σε αντάλλαγμα, παρόλα αυτά απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους. Λένε, λοιπόν: «Είναι δύσκολο να είναι κανείς επικεφαλής· όποιος γίνεται επικεφαλής είναι άτυχος. Στο τέλος, όλοι απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους».) Όταν διαδίδουν αυτά τα σχόλια, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Αν είναι απλώς ανυπάκουοι και δυσαρεστημένοι, χωρίς όμως να το διαδίδουν, τότε αυτό δεν συνιστά ακόμα εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν από την ανυπακοή και τη δυσαρέσκεια προκύψει σταδιακά μια ψυχολογική διάθεση παραπόνων και δεν αναγνωρίζουν το γεγονός πως έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά, ενώ στη συνέχεια αρχίσουν να επιχειρηματολογούν υπέρ της στρεβλής λογικής τους και, καθώς επιχειρηματολογούν, παραθέτουν κάθε λογής δηλώσεις, απόψεις, δικαιολογίες, λόγους, εξηγήσεις, αιτιολογίες και ούτω καθεξής, τότε αυτού του είδους τα σχόλια που εκφράζουν ισοδυναμούν με εξωτερίκευση αρνητικότητας. Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, οι οποίοι απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους επειδή δεν κάνουν αληθινό έργο, τρέφουν ανυπακοή και δυσαρέσκεια μέσα τους και δεν έχουν καθόλου υποταγή· πάντα σκέφτονται: «Ας δούμε ποιος μπορεί να πάρει τη θέση μου ως επικεφαλής. Οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι από εμένα. Αν δεν μπορώ να κάνω εγώ το έργο, τότε δεν μπορούν ούτε εκείνοι!» Τι είναι αυτό που τους κάνει ανυπάκουους; Αναρωτιούνται γιατί τους απάλλαξαν από τα καθήκοντά τους ενώ, κατά τη γνώμη τους, το επίπεδό τους δεν είναι χαμηλό και έχουν κάνει άφθονο έργο. Αυτές τις σκέψεις κάνουν μέσα τους οι ψευδοεπικεφαλής. Δεν κάνουν αυτοκριτική ώστε να αποκτήσουν αυτογνωσία και να δουν αν έκαναν ή δεν έκαναν αληθινό έργο, πόσα πραγματικά προβλήματα έλυσαν ή αν είναι ή δεν είναι γεγονός πως παρέλυσαν το έργο της εκκλησίας. Σπανίως συλλογίζονται αυτά τα πράγματα. Δεν θεωρούν πως το πρόβλημα είναι ότι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα, αλλά πιστεύουν πως, εφόσον έχουν κάνει πολύ έργο, δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται ψευδοεπικεφαλής. Αυτός είναι ο κύριος λόγος της ανυπακοής και της δυσαρέσκειάς τους. Πάντα σκέφτονται: «Για ποιον κάνω τα καθήκοντά μου τόσα χρόνια και για ποιον σηκώνομαι καθημερινά νωρίς το πρωί και ξαγρυπνώ τα βράδια; Αφού άρχισα να πιστεύω στον Θεό, άφησα πίσω την οικογένειά μου, παράτησα την καριέρα μου και κινδύνεψα ακόμα και να συλληφθώ και να φυλακιστώ για να κάνω τα καθήκοντά μου. Έχω υπομείνει πάρα πολλές κακουχίες! Και τώρα λένε ότι δεν έχω κάνει πραγματικό έργο και με απαλλάσσουν έτσι απλά από τα καθήκοντά μου —είναι μεγάλη αδικία! Ακόμη κι αν δεν πέτυχα κάτι, έχω υπομείνει κακουχίες· κι αν όχι κακουχίες, τότε καταπόνηση! Αν θεωρούν ότι ακόμη κι εγώ —που έχω τέτοιο επίπεδο και τέτοια ικανότητα να πληρώνω ένα τίμημα στο έργο μου— δεν ανταποκρίνομαι στα πρότυπα και απαλλάσσομαι από τα καθήκοντά μου, τότε δεν θα υπάρχει και κανένας επικεφαλής που να ανταποκρίνεται στα πρότυπα!» Όταν λένε αυτά τα λόγια, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους; Εκφράζει έστω και μία πρότασή τους υποταγή; Υπάρχει έστω και ίχνος θέλησης να αναζητήσουν την αλήθεια; Υπάρχει αυτοκριτική του τύπου: «Λένε πως το έργο μου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα· πού υστερώ ακριβώς, λοιπόν; Ποιο πραγματικό έργο δεν έχω κάνει; Ποιες εκδηλώσεις ψευδοεπικεφαλής παρουσιάζω;» Έχουν κάνει τέτοια αυτοκριτική; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η φύση αυτών των λόγων που λένε; Παραπονιούνται; Δικαιολογούνται; Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν δικαιολογούνται; Δεν το κάνουν για να κερδίσουν τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων; Δεν θέλουν να τους υπερασπιστούν περισσότεροι άνθρωποι και να θρηνήσουν για την αδικία που έχουν υποστεί; (Ναι.) Τότε, εναντίον ποιου διαμαρτύρονται τόσο έντονα; Με τον Θεό δεν διαφωνούν; Εναντίον του Θεού δεν διαμαρτύρονται τόσο έντονα; (Ναι.) Τα λόγια τους αποτελούν παράπονα για τον Θεό και εναντίωση στον Θεό. Η καρδιά τους είναι γεμάτη παράπονα, αντίσταση και επαναστατικότητα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά, εξωτερικεύοντας την αρνητικότητά τους, στόχος τους είναι να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους καταλάβουν, να συμπάσχουν μαζί τους και να αναπτύξουν αρνητικότητα όπως οι ίδιοι, καθώς και να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τρέφουν παράπονα, αντίσταση και απείθεια εναντίον του Θεού ή να διαμαρτύρονται έντονα εναντίον Του, όπως οι ίδιοι. Δεν εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους για να πετύχουν αυτόν τον στόχο; Στόχος τους είναι να κάνουν απλώς περισσότερους ανθρώπους να μάθουν τη δήθεν αλήθεια και να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι αδικούνται, ότι έκαναν το σωστό, ότι δεν θα έπρεπε να είχαν απαλλαχθεί από τα καθήκοντά τους και ότι ήταν λάθος που απαλλάχθηκαν απ’ αυτά· θέλουν να τους υπερασπιστούν περισσότεροι άνθρωποι. Μέσα από αυτό, ελπίζουν να αποκαταστήσουν το κύρος, τη θέση και την υπόληψή τους. Όλοι οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους κατ’ αυτόν τον τρόπο για να κερδίσουν τη συμπόνια των άλλων. Κανείς τους δεν μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να αποκτήσει αυτογνωσία, να παραδεχτεί τα λάθη του ή να δείξει αληθινή μεταμέλεια και μετάνοια. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι είναι όλοι τους άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν την αποδέχονται καθόλου. Αφού, λοιπόν, αποκαλυφθούν και αποκλειστούν, δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτογνωσία μέσω της αλήθειας και των λόγων του Θεού. Κανείς δεν τους έχει δει να δείχνουν μεταμέλεια ή να έχουν αληθινή αυτογνωσία και κανείς δεν τους έχει δει να εκδηλώνουν αληθινή μετάνοια. Φαίνεται να μην αποκτούν ποτέ αυτογνωσία ούτε να παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους. Αν κρίνουμε από αυτό το γεγονός, το να απαλλάσσονται οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους είναι απόλυτα ενδεδειγμένο και καθόλου άδικο. Με βάση το γεγονός ότι δεν κάνουν καμία απολύτως αυτοκριτική, δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία και δεν νιώθουν ίχνος μεταμέλειας, είναι φανερό πως η αντίχριστη ουσία τους είναι σοβαρή και δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια.

Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, δεν αναγνωρίζουν καθόλου τα λάθη τους, δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αποκτούν αυτογνωσία. Δεν έχουν την παραμικρή υποταγή, ούτε στην καρδιά ούτε στη στάση τους. Αντίθετα, παρανοούν τον Θεό και διαμαρτύρονται πως ο Θεός τούς φέρεται άδικα, στύβοντας το μυαλό τους για να βρουν διάφορες δικαιολογίες και λόγους για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Κάποιοι λένε, μάλιστα: «Ποτέ στο παρελθόν δεν ήθελα να γίνω επικεφαλής, γιατί ήξερα πως είναι δύσκολη δουλειά. Αν τα πας καλά, δεν ανταμείβεσαι· αν δεν τα πας καλά, σε απαλλάσσουν από τα καθήκοντά σου και γίνεσαι διαβόητος, σε απορρίπτουν οι αδελφοί και οι αδελφές και το κύρος σου εκμηδενίζεται. Πώς να έχει κανείς τα μούτρα να κυκλοφορήσει μετά απ’ αυτό; Τώρα που απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου, είμαι ακόμα πιο πεπεισμένος πως δεν είναι εύκολο να είσαι επικεφαλής ή εργάτης· είναι κοπιαστική δουλειά που δεν αναγνωρίζεται!» Τι σημαίνει η δήλωση «το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης είναι κοπιαστική δουλειά που δεν αναγνωρίζεται»; Εκφράζουν σ’ αυτήν κάποια πρόθεση να αναζητήσουν την αλήθεια; Δεν ισχύει πως έχουν αρχίσει να μισούν το γεγονός ότι ο οίκος του Θεού κανόνισε να είναι επικεφαλής ή εργάτες και πως τώρα χρησιμοποιούν μια τέτοια δήλωση για να παραπλανήσουν τους άλλους; (Ναι.) Τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτή η δήλωση; Αυτά τα λόγια θα επηρεάσουν και θα αναστατώσουν τον νου, τον τρόπο σκέψης και την αντίληψη και κατανόηση που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτήν τη συνέπεια έχει στους ανθρώπους η εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν, για παράδειγμα, δεν είσαι επικεφαλής και το ακούσεις αυτό, θα ξαφνιαστείς και θα σκεφτείς: «Αλήθεια είναι! Δεν πρέπει να με επιλέξουν ως επικεφαλής. Αν με επιλέξουν, θα πρέπει να βρω γρήγορα κάθε λογής λόγους και δικαιολογίες για να αρνηθώ. Θα πω ότι δεν έχω το επίπεδο και δεν μπορώ να κάνω το έργο». Κάποιοι επικεφαλής επηρεάζονται κι αυτοί από την εν λόγω δήλωση και σκέφτονται: «Πολύ τρομακτικό! Μήπως θα έχω κι εγώ την ίδια έκβαση μ’ αυτούς στο μέλλον; Αν τα πράγματα πρόκειται να εξελιχθούν έτσι, τότε αρνούμαι κατηγορηματικά να είμαι επικεφαλής». Αναστατώνουν τους ανθρώπους αυτά τα αρνητικά και δυσμενή συναισθήματα και αυτή η αρνητική και δυσμενής δήλωση; Είναι ξεκάθαρο πως προκαλούν αναστάτωση. Όταν ακούσει κανείς αυτά τα λόγια, όποιος κι αν είναι αυτός και είτε έχει καλό είτε κακό επίπεδο, θα αφομοιώσει πρώτα άθελά του αυτά τα λόγια, θα καταλάβουν δεσπόζουσα θέση στον νου του και θα τον επηρεάσουν, είτε λίγο είτε πολύ. Τι συνέπειες θα έχει το γεγονός ότι επηρεάστηκε; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά το γεγονός ότι ήταν επικεφαλής και απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους και δεν θα υιοθετήσουν υποτακτική στάση. Αντ’ αυτού, μέσα τους θα παρανοούν συνεχώς τον Θεό και θα είναι πάντα επιφυλακτικοί απέναντί Του, θα αναπτύξουν αρνητικά συναισθήματα γι’ αυτό το θέμα, ενώ θα φοβούνται και θα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι όταν αναφέρεται το θέμα. Όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν αυτές τις συμπεριφορές, δεν έχουν πέσει στον πειρασμό και την παραπλάνηση του Σατανά; Είναι ξεκάθαρο πως τους έχουν παραπλανήσει και αναστατώσει οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Επειδή τα πράγματα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα πηγάζουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και από τον Σατανά, ενώ δεν αποτελούν κατανόηση της αλήθειας ούτε βιωματικές γνώσεις που αποκτούν μέσω της υποταγής στα περιβάλλοντα που κανονίζει ο Θεός, όσοι τα ακούνε αναστατώνονται, είτε λίγο είτε πολύ. Η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι έχει κάποιες δυσμενείς, ενοχλητικές επιπτώσεις σε όλους. Κάποιοι άνθρωποι που αναζητούν ενεργά την αλήθεια δεν θα πάθουν τόσο μεγάλο κακό. Άλλοι άνθρωποι, που δεν προβάλλουν καμία αντίσταση, δεν μπορούν παρά να ενοχλούνται και να βλάπτονται βαθιά, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως τα λόγια δεν είναι σωστά. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όσο κι αν συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ή όποιες απαιτήσεις κι αν έχει, εκείνοι αγνοούν όλα αυτά τα πράγματα και, αντίθετα, έχουν στον νου τους τα λόγια εκείνων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, προειδοποιώντας συνεχώς τον εαυτό τους να είναι πάντα σε επαγρύπνηση, λες και αυτές οι αρνητικές δηλώσεις είναι η προστατευτική ομπρέλα και ασπίδα τους. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την επιφυλακτικότητα και τις παρανοήσεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν εισέλθει καθόλου στην αλήθεια ή στα λόγια του Θεού και οι οποίοι δεν κατανοούν την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν διακρίνουν καθόλου αυτές τις αρνητικές δηλώσεις ούτε έχουν καθόλου αντίσταση σ’ αυτές. Στο τέλος, καταλήγουν να περιορίζονται και να δεσμεύονται απ’ αυτές τις αρνητικές δηλώσεις και δεν μπορούν να αποδεχτούν πια τα λόγια του Θεού. Δεν τους έχει βλάψει αυτό; Σε τι βαθμό τούς έχει βλάψει; Δεν μπορούν να αφομοιώσουν ούτε να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, εκλαμβάνουν ως θετικά πράγματα τα αρνητικά λόγια και τα λόγια δυσαρέσκειας, ανυπακοής και διαμαρτυρίας που εκφράζουν οι άνθρωποι, τα θεωρούν ως τα προσωπικά τους συνθήματα που πρέπει να έχουν μες στην καρδιά τους και τα χρησιμοποιούν για να καθοδηγούν τη ζωή τους, να εναντιώνονται στον Θεό και να αψηφούν τα λόγια Του. Δεν έχουν πιαστεί στον ιστό του Σατανά; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι πιάνονται άθελά τους στον ιστό του Σατανά και αιχμαλωτίζονται από τον Σατανά. Οι αρνητικές δηλώσεις που εκφράζουν αυτοί οι άνθρωποι για ένα τόσο απλό ζήτημα όπως το να απομακρύνεται κανείς από ένα πόστο έχουν, παρόλα αυτά, τεράστια επίδραση στους άλλους. Υπάρχει ένα βασικό αίτιο πίσω απ’ αυτό: Όσοι αποδέχονται αυτές τις αρνητικές δηλώσεις ήδη έτρεφαν από πριν ένα σωρό αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, ακόμη και κάποιες παρανοήσεις και κάποια επιφυλακτικότητα, για τη θέση του επικεφαλής. Αν και αυτές οι παρανοήσεις και αυτή η επιφυλακτικότητα δεν είχαν σχηματιστεί πλήρως μες στο μυαλό τους, αφού ακούσουν αυτές τις αρνητικές δηλώσεις, πείθονται περισσότερο πως η επιφυλακτικότητα και οι παρανοήσεις τους είναι σωστές· θεωρούν πως είναι ακόμη πιο δικαιολογημένο να πιστεύουν ότι η θέση του επικεφαλής συνεπάγεται μεγάλη κακοτυχία και λίγα καλά πράγματα και ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουν επικεφαλής ή εργάτες, ώστε να αποφύγουν να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και να απορριφθούν επειδή έκαναν λάθη. Δεν τους έχουν παραπλανήσει και επηρεάσει πέρα για πέρα εκείνοι που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους; Οι αρνητικές δηλώσεις που εκφράζει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του, καθώς και τα αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας που νιώθει, αρκούν για να επηρεάσουν και να βλάψουν τόσο πολύ τους ανθρώπους. Τι πιστεύετε, είναι σοβαρό ζήτημα το ότι τα αρνητικά συναισθήματα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι αποπνέουν θάνατο; (Ναι, είναι σοβαρό.) Τι το καθιστά τόσο σοβαρό; Το γεγονός πως επιβεβαιώνει απόλυτα τη βαθιά ριζωμένη επιφυλακτικότητα και τις παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό, ενώ επίσης αντικατοπτρίζει τις καταστάσεις παρανόησης και αμφισβήτησης των ανθρώπων για τον Θεό, καθώς και την εσωτερική στάση που έχουν απέναντί Του. Επομένως, οι δηλώσεις που διαδίδουν όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους χτυπούν απευθείας στα ζωτικά σημεία των ανθρώπων και οι άνθρωποι τις αποδέχονται απόλυτα, με αποτέλεσμα να πιάνονται τελείως στον ιστό του Σατανά και να μην μπορούν να απελευθερωθούν. Είναι καλό αυτό ή κακό; (Κακό.) Τι συνέπειες έχει; (Κάνει τους ανθρώπους να προδώσουν τον Θεό.) (Κάνει τους ανθρώπους να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό και να Τον παρανοούν, να απομακρύνονται από τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, να προσεγγίζουν με αρνητικό τρόπο τα καθήκοντά τους και να φοβούνται να αποδεχτούν σημαντικές αναθέσεις. Είναι ευχαριστημένοι με το να κάνουν κοινά καθήκοντα, με αποτέλεσμα να χάνουν πολλές ευκαιρίες να οδηγηθούν στην τελείωση.) Μπορούν να σωθούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.)

Ο Παύλος εξέφρασε πολλές απόψεις και έγραψε πολλές επιστολές πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Στις επιστολές αυτές, έγραψε πολλές πλάνες. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, όσοι διαβάζουν τη Βίβλο τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια έχουν αποδεχτεί, κατά κύριο λόγο, τις σκέψεις και τις απόψεις του Παύλου, ενώ έχουν παραμερίσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού και δεν έχουν αποδεχτεί τις αλήθειες από τον Θεό. Μπορούν όσοι αποδέχονται τις σκέψεις και τις απόψεις του Παύλου να προσέλθουν ενώπιον του Θεού; Μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια Του; (Όχι.) Αν δεν μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού, μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Θεό ως Θεό; (Όχι.) Όταν καταφτάνει ο Θεός και στέκεται μπροστά τους, μπορούν να αναγνωρίσουν τον Θεό; Μπορούν να Τον αποδεχτούν ως Θεό και Κύριό τους; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; Οι παράλογες σκέψεις και απόψεις του Παύλου έχουν κατακλύσει την καρδιά των ανθρώπων, σχηματίζοντας κάθε λογής θεωρίες και ρητά. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να μετρήσουν τον Θεό, το έργο Του, τα λόγια Του, τη διάθεσή Του και τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, δεν είναι πια κανονικοί και απλοί διεφθαρμένοι άνθρωποι, αλλά εναντιώνονται στον Θεό, Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, Τον αναλύουν και γίνονται εχθρικοί απέναντί Του. Μπορεί να σώσει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Αν δεν τους σώσει ο Θεός, θα έχουν και πάλι την ευκαιρία να φτάσουν στη σωτηρία; Ο προκαθορισμός και η επιλογή του Θεού έχουν δώσει μια ευκαιρία στους ανθρώπους, αλλά, αν μετά τον προκαθορισμό και την επιλογή του Θεού, οι άνθρωποι επιλέξουν το μονοπάτι που ακολουθεί τον Παύλο, εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η ευκαιρία για σωτηρία; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Με προκαθόρισε και με επέλεξε ο Θεός, άρα βρίσκομαι ήδη στην ασφαλή ζώνη. Σίγουρα θα σωθώ». Ευσταθούν αυτά τα λόγια; Τι σημαίνει να σε προκαθορίσει και να σε επιλέξει ο Θεός; Σημαίνει ότι έχεις γίνει υποψήφιος για να φτάσεις στη σωτηρία· το αν, όμως, θα σωθείς εξαρτάται από το πόσο καλή είναι η επιδίωξή σου και από το αν έχεις επιλέξει το σωστό μονοπάτι. Μήπως στο τέλος θα επιλεγούν και θα σωθούν όλοι οι υποψήφιοι; Όχι. Παρομοίως, αν οι άνθρωποι αποδέχονται τα αισθήματα όπως η ανυπακοή, η δυσαρέσκεια και τα παράπονα ή τα σχόλια, τις σκέψεις και τις απόψεις που εκφράζουν όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, και την καρδιά τους γεμίσουν και κυριεύσουν αυτά τα δυσμενή πράγματα, αυτό δεν υποδηλώνει ότι συμφωνούν μόνο λιγάκι· σημαίνει ότι τα αποδέχονται απόλυτα και θέλουν να ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα δυσμενή πράγματα, τι απογίνεται η σχέση τους με τον Θεό; Μετατρέπεται σε μια ανταγωνιστική σχέση. Δεν είναι η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων ούτε η σχέση μεταξύ του Θεού και της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και σε καμία περίπτωση δεν είναι η σχέση μεταξύ του Θεού και εκείνων που λαμβάνουν τη σωτηρία. Αντίθετα, μετατρέπεται στη σχέση μεταξύ του Θεού και του Σατανά, μεταξύ του Θεού και των εχθρών Του. Άρα, λοιπόν, το αν οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τη σωτηρία γίνεται αμφίβολο, γίνεται κάτι άγνωστο. Οι αρνητικές δηλώσεις που κάνουν όσοι έχουν απαλλαχθεί από τα καθήκοντά τους είναι γεμάτες με παράπονα, παρανοήσεις, αιτιολογίες και άμυνα· λένε ακόμη και πράγματα που παραπλανούν και προσελκύουν τους άλλους. Μόλις οι άνθρωποι ακούσουν αυτές τις δηλώσεις, μέσα τους γεννιούνται παρανοήσεις για τον Θεό και γίνονται επιφυλακτικοί απέναντί Του, ενώ απομακρύνονται, μάλιστα, απ’ Αυτόν και Τον απορρίπτουν μέσα τους. Επομένως, όταν τέτοιοι άνθρωποι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, θα πρέπει γρήγορα να περιορίζονται και να σταματούν. Η αδυναμία τους να αποδεχτούν τις καταστάσεις που βιώνουν από τον Θεό, να αναζητήσουν την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό είναι δικό τους θέμα και δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να επηρεάζουν τους άλλους. Αν δεν μπορούν να το αποδεχτούν, αφήστε τους να το χωνέψουν και να το επιλύσουν σταδιακά. Αν, όμως, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους και επηρεάζουν και αναστατώνουν την κανονική είσοδο των άλλων, τότε πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται εγκαίρως. Αν δεν γίνεται να περιοριστούν και συνεχίσουν να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους για να παραπλανήσουν τους άλλους και να τους πάρουν με το μέρος τους, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν γρήγορα. Δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να συνεχίσουν να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή.