Β. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που διαδίδουν αντιλήψεις

Ποιες συνέπειες προκύπτουν όταν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει αντιλήψεις και τη δυσαρέσκειά του απέναντι στον Θεό; Επηρεάζει άμεσα αυτό τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής; Αναστατώνει την κανονική εκκλησιαστική ζωή και το εκκλησιαστικό έργο; (Ναι.) Κάτι τέτοιο έχει αντίκτυπο στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και επηρεάζει την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό και πρέπει να περιορίζονται όσοι διαδίδουν αντιλήψεις. Ακόμα κι αν αναφέρουν τέτοια πράγματα μόνο περιστασιακά, πρέπει να περιορίζονται και να διακρίνονται· να διαπιστώνεται τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν, καθώς και αν το ότι διαδίδουν αντιλήψεις οφείλεται σε κάποια προσωρινή αρνητικότητα και αδυναμία ή οφείλεται σε κάποιο θέμα με τη φύση-ουσία τους —μήπως, δηλαδή, το έχουν σύστημα να μην επιδιώκουν την αλήθεια και να διαδίδουν εσκεμμένα αντιλήψεις για να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους, καθώς και για να αναστατώσουν και να ζημιώσουν την εκκλησιαστική ζωή. Αν πρόκειται απλώς για περιστασιακή αρνητικότητα και αδυναμία, αρκεί κανείς να τους στηρίξει και να τους βοηθήσει μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν δεν παίρνουν από συμβουλές και συνεχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις και να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή —κάνοντας ακόμα και τους άλλους αρνητικούς κι αδύναμους, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους— τότε αυτό σημαίνει ότι είναι υπηρέτες του Σατανά και πρέπει να αποπεμφθούν σύμφωνα με τις αρχές. Γιατί να μην τους δοθεί άλλη μία ευκαιρία; Τι λέτε, είναι δύσπιστοι τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση τους, άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι. Οι δύσπιστοι είναι σαν την ήρα μες στο σιτάρι —πρέπει να ξεριζωθούν. Αν εμφανίζουν μόνο κάποιες εκδηλώσεις των δύσπιστων και δεν έχουν προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, ενώ μπορούν ακόμα να υπηρετήσουν ως φίλοι της εκκλησίας και να παράσχουν υπηρεσίες, τότε μπορεί κανείς να τους αφήσει στην ησυχία τους. Όσοι, όμως, μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις εκφράζουν διαρκώς τις απόψεις και τα σχόλια των δύσπιστων. Δεν τα λένε έτσι τυχαία· σκοπός τους είναι να παρακινήσουν, να παραπλανήσουν και να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους ώστε να απομακρυνθούν απ’ τον Θεό. Η πρόθεσή τους περιγράφεται ως εξής: «Αν δεν μπορώ να κερδίσω ευλογίες, θα σταματήσω να πιστεύω. Μην ελπίζετε πως κανένας από εσάς θα κερδίσει ευλογίες —ούτε και να πιστεύετε! Αν εσείς συνεχίσετε να πιστεύετε, τι θα συμβεί αν δείξετε επιμονή και μια μέρα, τελικά, κερδίσετε ευλογίες —δεν θα βρεθώ εγώ σε δύσκολη θέση τότε; Πώς θα μπορέσω να βρω ισορροπία μέσα μου; Δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Για να μην το μετανιώσω στο μέλλον, θα σας αναστατώσω και θα ταράξω την πίστη σας, θα σας κάνω να απομακρυνθείτε από τον θεό, να προδώσετε τον θεό και να εγκαταλείψετε την εκκλησία μαζί μου —αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο». Αυτός είναι ο σκοπός τους. Δύσπιστοι σαν κι αυτούς δεν πρέπει να αποπέμπονται; (Ναι.) Πρέπει να αποπέμπονται. Αν κάποιοι δύσπιστοι σταματήσουν να πιστεύουν, η εκκλησία απλώς θα τους πάρει πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και θα τους ξεγράψει. Υπάρχουν κι άλλοι δύσπιστοι, που έχουν κάποια θετικά αισθήματα για την πίστη στον Θεό και για τους πιστούς. Αυτοί δεν παίζουν θετικό και καταφατικό ρόλο στην εκκλησία· απλώς βοηθούν περιστασιακά ως φίλοι της εκκλησίας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια ούτε να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, όμως δεν διαδίδουν αντιλήψεις ούτε αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Εφόσον μπορούν να παράσχουν κάποια υπηρεσία, πρέπει να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, δεν χρειάζεται να αποπεμφθούν. Στους δύσπιστους, όμως, που μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις δεν πρέπει να δείχνει κανείς κανένα έλεος. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους και τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό, αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Αυτοί οι δύσπιστοι είναι υπηρέτες του Σατανά. Έχουν αντιλήψεις· ωστόσο, όχι μόνο δεν αναζητούν την αλήθεια ώστε να απαλλαγούν απ’ αυτές, αλλά φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαδίδουν τις αντιλήψεις τους για να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Προδίδουν τον Θεό και θέλουν να τραβήξουν κι άλλους στην καταστροφή μαζί τους. Τέτοιου είδους προθέσεις έχουν όταν αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Μπορεί να τους συγχωρέσει ο Θεός; Όχι, δεν πρέπει να γλιτώσουν. Το ζήτημα δεν είναι ότι πρέπει να περιοριστούν ή να απομονωθούν· πρέπει να απομακρυνθούν και να ξεγραφτούν διά παντός, χωρίς καμία απολύτως επιείκεια!

Στην εκκλησία, κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ποτέ την αλήθεια και δεν κατανοούν ποτέ πώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού βιώσουν ορισμένα πράγματα, γεννιούνται μέσα τους παρανοήσεις, αντίσταση και παράπονα απέναντι στον Θεό· κάποια από τα λεγόμενα και τις πράξεις τους εξυπηρετούν τη διάδοση αντιλήψεων. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν δεν είναι απλές αποκλίσεις από την κατανόηση των λόγων και του έργου του Θεού ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Κάποιες είναι πιο σοβαρές και αρνούνται ευθέως ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια —κρίνουν και καταδικάζουν τον Θεό πέρα για πέρα. Άλλες, πάλι, αντιλήψεις που διαδίδουν φτάνουν ακόμα και στο σημείο να επιτεθούν ανοιχτά στον Θεό και να Τον βλασφημήσουν. Δεν αναλύουν ούτε προσπαθούν να γνωρίσουν τη διαφθορά και την επαναστατικότητα που έχουν οι ίδιοι, έχοντας καρδιά που υποτάσσεται και υιοθετώντας την οπτική ενός δημιουργήματος ή ενός ακόλουθου του Θεού, ούτε αποδέχονται την αλήθεια, ούτε και συναναστρέφονται πάνω στο πώς κατανοούν το έργο του Θεού και στο πώς αντιλαμβάνονται τις προθέσεις Του. Οι αντιλήψεις που εκφράζουν είναι διαμετρικά αντίθετες από μια τέτοια θετική κατανόηση. Όταν οι άλλοι ακούνε τις αντιλήψεις τους, δεν κερδίζουν κατανόηση για τον Θεό, δεν αναπτύσσουν γνήσια πίστη ούτε, φυσικά, μεγαλώνει η πίστη τους στον Θεό. Αντ’ αυτού, η πίστη τους στον Θεό γίνεται συγκεχυμένη, φθίνει ή φτάνει ακόμα και στο σημείο να χαθεί εντελώς. Ταυτόχρονα, θολώνει για κείνους το όραμα του έργου του Θεού. Όσο περισσότερο ακούνε οι άλλοι τις αντιλήψεις που διαδίδουν τόσο περισσότερο μπερδεύεται η καρδιά τους, ακόμα και σε βαθμό που να μην ξέρουν με σιγουριά γιατί πρέπει να πιστεύουν στον Θεό και να αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν υπάρχει Θεός. Το αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, το αν τα λόγια και το έργο του Θεού μπορούν να εξαγνίσουν και να σώσουν τους ανθρώπους, καθώς και άλλα τέτοια ζητήματα —όλα αυτά τούς φαίνονται πλέον ασαφή και αμφίβολα. Όταν οι άλλοι ακούνε τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν τέτοια άτομα, αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό και γίνονται επιφυλακτικοί απέναντί Του· αρχίζουν να οριοθετούν τον Θεό μες στην καρδιά τους, αναπτύσσουν παρανοήσεις και παράπονα εναντίον του Θεού, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να απομακρυνθούν εσωτερικά απ’ τον Θεό. Αυτό είναι κάτι πολύ προβληματικό. Μόλις γεννηθούν μέσα τους αυτές οι αρνητικές, δυσμενείς σκέψεις, οι απόψεις, τα πλάνα και τα σχέδια, γίνεται σαφές ότι οι πληροφορίες και τα σχόλια που έχουν αποδεχθεί δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ενώ συμβαδίζουν ακόμα λιγότερο με την αλήθεια —είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι προέρχονται από τον Σατανά. Όποιες κι αν είναι οι προθέσεις ή τα κίνητρα όσων διαδίδουν αντιλήψεις, είτε διαδίδουν πλάνες και αβάσιμες φήμες επίτηδες είτε το κάνουν κατά λάθος, εφόσον έχουν βλαβερό αντίκτυπο στην εκκλησία, πρέπει να περιοριστούν. Φυσικά, αν ανακαλυφθούν και διακριθούν τέτοιοι άνθρωποι εκτός της εκκλησιαστικής ζωής, τότε πρέπει κι αυτοί να σταματήσουν και να περιοριστούν άμεσα. Αν κάποιος που κατανοεί την αλήθεια μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Θεού ή την κατανόηση που έχει ο ίδιος για να διαψεύσει και να εκθέσει όσους διαδίδουν τέτοια πράγματα, βοηθώντας έτσι τους αδελφούς και τις αδελφές να τους διακρίνουν, τότε ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι μια μάχη ενάντια στον Σατανά. Αν δεν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να μάθεις να τους διακρίνεις και να μένεις μακριά τους. Αν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να τους εκθέσεις. Τολμάτε να το κάνετε αυτό; Ξέρετε πώς να το κάνετε; Αυτό αποκαλύπτει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αν κάποιος κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Μερικοί νέοι πιστοί, όταν ακούν τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι για τον Θεό, σοκάρονται και λένε: «Πώς γίνεται να μιλάει έτσι κάποιος που πιστεύει στον Θεό;» Αν ακούσουν αυτές τις αντιλήψεις και τις πλάνες άνθρωποι που δεν έχουν θεμέλια, άραγε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι; Θα αποδεχθούν αυτές τις πλάνες; Θα παραπλανηθούν και θα εγκαταλείψουν την εκκλησία; Όλα αυτά είναι πιθανά. Όταν κάποιος που διαδίδει αντιλήψεις λέει «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό», σε ό,τι είδους κατάσταση κι αν βρίσκεται όταν το λέει αυτό, κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι έχει χάσει εντελώς την πίστη του στον Θεό και είναι δύσπιστος. Με όποιον σκοπό κι αν διαδίδει αυτά τα λόγια, είναι καθόλου εποικοδομητικά για σένα όταν τα ακούς; (Όχι.) Όταν είσαι αδύναμος και ακούς αυτά τα λόγια, μπορεί να νιώσεις έτσι: «Αυτός ο άνθρωπος συμμερίζεται τον πόνο μου· όταν μιλάει για τις αντιλήψεις του, είναι σαν να δίνει φωνή στις δικές μου μύχιες σκέψεις». Αν, ωστόσο, ακούσει αυτά τα λόγια κάποιος που έχει πίστη, θα σκεφτεί: «Αυτό είναι εξοργιστικά επαναστατικό! Πώς γίνεται να λέει κανείς τέτοια λόγια; Δεν είναι βλασφημία απέναντι στον Θεό; Δεν θα τολμούσα να πω τέτοια πράγματα, αφού κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού!» Το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να διαδίδει αυτές τις αντιλήψεις υποδεικνύει ότι οι συγκεκριμένες ιδέες γεννήθηκαν πολύ καιρό πριν και έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά του. Αν ιδέες σαν κι αυτές έχουν αρχίσει μόλις να σχηματίζονται, αν βρίσκονται ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο και δεν έχουν εξελιχθεί πλήρως σε αντιλήψεις, και εφόσον κάποιος δεν τις εκφράζει με λόγια και δεν έχει παραπλανήσει ούτε έχει αναστατώσει τους άλλους, αυτό δείχνει ότι έχει λίγη λογική· μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του κι έτσι να αποφύγει τις συνέπειες, δηλαδή την αποπομπή. Αν, όμως, εκφράζεται ανοιχτά και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή, τότε δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για αβρότητες· πρέπει να εκτεθεί και να αποπεμφθεί. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια έχουν την τάση να διαμορφώνουν συχνά αντιλήψεις. Όσοι, όμως, διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού και έχουν ικανότητα κατανόησης, θα αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν από όποιες αντιλήψεις τυχόν γεννηθούν μέσα τους. Το έργο του Θεού αποκαλύπτει και αποκλείει όσους διαδίδουν συχνά αντιλήψεις· πρόκειται για ανθρώπους που δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, όλοι τους αποστρέφονται την αλήθεια και μισούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

Το πρόβλημα της διάδοσης αντιλήψεων υπάρχει σίγουρα στην εκκλησιαστική ζωή σε διάφορες χώρες και περιοχές, αφού οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια είναι πανταχού παρόντες. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι αποστρέφονται την αλήθεια, όσοι αναζητούν τις σαρκικές ηδονές, καθώς και οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και άλλοι, επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, έχουν πάντα μέσα τους αντιλήψεις για τα λόγια του Θεού και για τον ενσαρκωμένο Θεό. Η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις, γεμάτη φαντασιοκοπίες για τον Θεό κι απαιτήσεις από Εκείνον, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν καθαρά κάθε λέξη που λέει ο Θεός· κατανοούν τα λόγια Του μόνο με βάση τις αντιλήψεις τους, τις προτιμήσεις τους, ακόμα και τα προσωπικά τους κέρδη και ζημίες. Η καρδιά τους είναι γεμάτη διάφορες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και παράλογες απαιτήσεις απέναντι στον Θεό, μαζί με διάφορες παρανοήσεις και κρίσεις σχετικά με τον Θεό, και ούτω καθεξής. Επομένως, είναι φυσικό αυτοί οι άνθρωποι να διαδίδουν αντιλήψεις —δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Εφόσον υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, η διάδοση αντιλήψεων είναι κάτι που θα συμβαίνει κάθε τόσο, ενώ μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή. Όταν κάτι που λέει ή κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους, αλλά και όταν πλήττει τα συμφέροντά τους, γίνονται έξαλλοι κι αρχίζουν να εκφράζονται ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων τους, ενώ τα βάζουν με τον Θεό και το έργο Του. Αυτοί οι άνθρωποι πηγαίνουν πάντα κόντρα στην αλήθεια και τον Θεό, αναλύοντας και εξετάζοντας εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού, τη διάθεση του Θεού και το έργο του Θεού. Συνεχώς εξετάζουν εξονυχιστικά και διερευνούν την ορθότητα των λόγων και του έργου του Θεού, ενώ επιπλέον θέλουν να επιβεβαιώσουν το κατά πόσον η ενσάρκωση του Θεού συμβαδίζει με την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επιβεβαίωσης, δυσκολεύονται πολύ να λάβουν ακριβείς απαντήσεις· στα μάτια τους, είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να εκπληρωθούν και να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του Θεού. Επομένως, έχουν πολλά να πουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους ανεξαρτήτως ώρας, μέρους ή πλαισίου. Όποτε νιώθουν την όποια δυσαρέσκεια απέναντι στον Θεό, μετρούν τα πράγματα με βάση τις αντιλήψεις τους. Αν τα λόγια και το έργο του Θεού δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, σπεύδουν να εκφράσουν αυτές τις αντιλήψεις. Αυτού του είδους την έκφραση τη χαρακτηρίζουμε ως διάδοση. Γιατί λέγεται «διάδοση»; Επειδή αυτά που εκφράζουν δεν έχουν θετική επίδραση ούτε στον εκλεκτό λαό του Θεού, ούτε στην εκκλησιαστική ζωή, ούτε στο έργο του οίκου του Θεού. Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν αναστάτωση, διατάραξη και ζημιά. Επομένως, είναι σωστό να χρησιμοποιεί κανείς τον όρο «διάδοση» για να αναφερθεί στη διατύπωση τέτοιων σχολίων.

Αφού αποκτήσετε μια στοιχειώδη διάκριση σχετικά με το θέμα της διάδοσης αντιλήψεων, πρέπει να αναλύσετε και να διακρίνετε τις διάφορες εσφαλμένες αντιλήψεις και σχόλια των ανθρώπων με βάση την αλήθεια και, στη συνέχεια, να τα χειριστείτε και να τα επιλύσετε σύμφωνα με τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Η επίλυση τέτοιων θεμάτων είναι, φυσικά, αναπόφευκτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Ταυτόχρονα, όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, αφού ακούσουν τη συγκεκριμένη συναναστροφή, έχουν κι αυτοί ευθύνη και υποχρέωση να εκθέσουν και να αναλύσουν τους ανθρώπους που διαδίδουν αντιλήψεις, μαζί με τα λόγια τους και τις συμπεριφορές τους. Αν δεν έχεις το θάρρος να τους σταματήσεις ή να τους περιορίσεις, μπορείς να συναναστραφείς και να συζητήσεις μαζί τους με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια που κατανοείς. Πού αποσκοπεί μια τέτοια συζήτηση; Στο να δώσει τη δυνατότητα σε όσους έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν κατανόηση της αλήθειας να συνειδητοποιήσουν, αφού ακούσουν τη συζήτηση, ποιανού τα λόγια συμβαδίζουν με την αλήθεια, αντί να νιώθουν σύγχυση και να παραπλανιούνται από τις αντιλήψεις και τις πλάνες που διαδίδουν μερικοί άνθρωποι. Κάτι τέτοιο είναι ωφέλιμο για τον εκλεκτό λαό του Θεού και για την εκκλησιαστική ζωή. Όταν διαπιστώνεται ότι κάποιος λέει λόγια που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια —είτε πρόκειται για ανθρώπινες αντιλήψεις είτε για πλάνες— πρέπει να γίνεται συζήτηση. Τέτοιες συζητήσεις είναι εποικοδομητικές για τους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο, όσοι παρακολουθούν, αφού ακούσουν αυτές τις συζητήσεις, μπορούν να δουν ξεκάθαρα ότι τα λόγια εκείνων που διαδίδουν αντιλήψεις είναι πράγματι αντιλήψεις, ενώ μπορούν να κατανοήσουν ποιες πτυχές αυτών των αντιλήψεων δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, ποια είναι η ουσία των αντιλήψεων, γιατί δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, γιατί χαρακτηρίζονται ως αντιλήψεις, γιατί οι άνθρωποι που τις διαδίδουν πρέπει να περιοριστούν και ούτω καθεξής —είναι σε θέση να γνωρίζουν με ακρίβεια αυτά τα ζητήματα, αντί να παραμένουν μπερδεμένοι και οι άλλοι να τους παραπλανούν και να παίζουν μαζί τους. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι μπορούν να προκαλέσουν μια κάποια διατάραξη και ζημιά στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και στην εκκλησιαστική ζωή· στην πραγματικότητα, όμως, το να βιώνει κανείς αυτά τα πράγματα δεν κάνει κακό. Αν μη τι άλλο, του επιτρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση, να δει το πραγματικό πρόσωπο όσων διαδίδουν αντιλήψεις, να δει τι διαθέσεις αποκαλύπτουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις, καθώς και να δει τη διαφορά ανάμεσα στις αντιλήψεις που διαδίδουν και στην αλήθεια. Από τη μία, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να διακρίνουν αυτά τα σχόλια και να αποκτήσουν ανοσία απέναντί τους. Από την άλλη, θα μπορούν να διακρίνουν κάπως τέτοιους ανθρώπους και θα γνωρίζουν τι είδους λόγια λένε οι δύσπιστοι, αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια στο παραμικρό και τρέφουν συχνά αντιλήψεις για τον Θεό, ενώ θα γνωρίζουν ότι η πίστη αυτών των ατόμων δεν είναι γνήσια —αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν αυτήν τη διάκριση. Φυσικά, αν δεν έχεις έρθει ακόμα αντιμέτωπος με αυτά τα θέματα, μην προσευχηθείς απερίσκεπτα, λέγοντας: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, διευθέτησε ένα περιβάλλον για μένα ώστε να μπορέσω να διαπιστώσω τι σημαίνει η φράση “οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι”». Το να γίνεις μάρτυρας της διάδοσης αντιλήψεων δεν είναι παιχνίδι και μπορεί να σε οδηγήσει εύκολα στην παραπλάνηση. Και όταν όντως συμβούν αυτά τα πράγματα, πρέπει να τα χειριστείς σωστά. Μην τα αφήσεις να περάσουν και μην τα αποφύγεις· αντιμετώπισέ τα σωστά και προσέγγισε με μια στάση σοβαρότητας και αυστηρότητας κάθε περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός για σένα. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια προκειμένου να την αποκτήσει. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, πρέπει να μάθεις να προσεύχεσαι στον Θεό ως εξής: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μείνε μαζί μου, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, έτσι ώστε να μπορώ να διακρίνω αυτά τα λόγια και αυτόν τον τύπο ανθρώπου, δώσε μου και τη δυνατότητα να αναγνωρίσω αν εγώ έχω μέσα μου κάποιες απ’ τις αντιλήψεις αυτών των ανθρώπων». Έπειτα, αφού προσευχηθείς, πήγαινε να βιώσεις αυτό το ζήτημα. Φυσικά, τότε θα έχει έρθει και η στιγμή να δοκιμαστείς όσον αφορά το πόση αλήθεια κατανοείς πραγματικά και το πόσο μεγάλο είναι το ανάστημά σου. Όταν κάποιος διαδίδει αντιλήψεις, αν εσύ τον ακούσεις και δεν έχεις καμία εσωτερική αντίδραση ή σκέψη, παρά είσαι ακριβώς σαν ραδιόφωνο —δηλαδή αποδέχεσαι οποιεσδήποτε αντιλήψεις εκφράζει και διαδίδει, χωρίς καμία αντίσταση, χωρίς την ικανότητα να τον απορρίψεις και, φυσικά, χωρίς την ικανότητα να τον διακρίνεις— κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ προβληματικό; Μερικοί άνθρωποι, όταν ακούσουν κάποιον να εκφράζει αντιλήψεις, νιώθουν μέσα τους πως όσα λέγονται είναι λάθος και θέλουν να συναναστραφούν και να συζητήσουν με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά δεν ξέρουν πώς να εκφραστούν σωστά ή πώς να εκθέσουν και να αναλύσουν αυτόν τον άνθρωπο. Φοβούνται, επίσης, πως, αν δεν καταφέρουν να απαντήσουν με αποτελεσματικά επιχειρήματα, θα κοκκινίσουν μέχρι τα αυτιά και τότε, όταν θα έχουν ηττηθεί κατά κράτος, θα γίνουν ρεζίλι και θα κολλήσουν σε μια άβολη κατάσταση. Νιώθουν, ωστόσο, και ότι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν χωρίς συζήτηση και σκέφτονται: «Έχω ακούσει πολλά κηρύγματα και κατανοώ αρκετά, γιατί, λοιπόν, δεν βρίσκω τα λόγια να τον διαψεύσω; Δεν έχω αντιλήψεις για τον Θεό, και έχω αληθινή πίστη στον Θεό· γιατί, λοιπόν, δεν μπορώ να εξηγήσω ξεκάθαρα τα πράγματα τώρα που ήρθε η ώρα να διαψεύσω τις πλάνες του;» Βλέπουν τον άνθρωπο που διαδίδει αντιλήψεις να μιλάει όλο και περισσότερο, ενώ τα λόγια του γίνονται όλο και πιο εξοργιστικά και απεχθή, αλλά δεν μπορούν με τίποτα να τον διαψεύσουν και να τον αναλύσουν, δεν είναι σε θέση να ορθώσουν το ανάστημά τους και να τον εκθέσουν ούτε, φυσικά, να τον σταματήσουν, πράγμα που τους κάνει να αισθάνονται μέσα τους απίστευτο άγχος και ανησυχία. Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και διαπιστώνουν ότι η κατανόησή τους για την αλήθεια δεν έχει συγκροτηθεί ακόμα σε μια ολοκληρωμένη και ορθή άποψη, ότι είναι μόνο μερικές αποσπασματικές φράσεις, σκόρπια κομματάκια από φως και ιδέες, ενώ δεν πρόκειται καθόλου για αυθεντική γνώση της αλήθειας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτός ο άνθρωπος διαδίδει αντιλήψεις και παραπλανά τον κόσμο, καθώς και ότι είναι δύσπιστος, και θέλουν να τον εκθέσουν και να διαψεύσουν τις απόψεις του, μόνο που δεν διαθέτουν εκείνη την κατάλληλη και ισχυρή γλώσσα που θα τους επέτρεπε να το κάνουν αυτό. Το μόνο που καταφέρνουν να πουν είναι: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά· πρέπει να το αποδεχθείς αυτό. Ο Θεός είναι άγιος και τέλειος· δεν έχει καμία σχέση με όσα περιγράφεις. Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Πρέπει να υποτάσσονται στον Θεό. Οι άνθρωποι δεν βγαίνουν χαμένοι όταν υποτάσσονται στον Θεό». Μπορούν να εκφράσουν μόνο αυτές τις ρηχές θεωρίες, που καθόλου δεν αφορούν τα ζωτικής σημασίας σημεία. Αφού βιώσουν αυτό το ιδιαίτερο συμβάν, συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και σκέφτονται: «Γιατί είμαι τόσο ανίκανος; Κατά κανόνα μπορώ να μιλάω για βαρύγδουπα δόγματα ασταμάτητα και με μεγάλη ευγλωττία· στις συναθροίσεις μπορώ να μιλάω μία ώρα χωρίς κανένα πρόβλημα, ενώ μπορώ να γράψω απροβλημάτιστα τρεις έως πέντε σελίδες σημειώσεις για το κήρυγμα, αφού νιώθω μεγάλη αυτοπεποίθηση σ’ αυτόν τον τομέα. Όταν, όμως, έρθω αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει έτσι αντιλήψεις, που κρίνει και βλασφημεί έτσι τον Θεό, γιατί δεν έχω καμία εγρήγορση, καμία αντίδραση; Γιατί δεν μπορώ να τον εκθέσω και να τον αντικρούσω με πυγμή;» Τι ανακαλύπτουν απ’ όλα αυτά; Μήπως συνειδητοποιούν ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Είναι καλή ή κακή αυτή η συνειδητοποίηση; (Είναι καλή.) Επιτέλους ανακαλύπτουν το πραγματικό τους ανάστημα. Αν δεν είχαν συναντήσει κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, μπορεί να νόμιζαν ακόμα πως έχουν ανάστημα, κατανοούν την αλήθεια, έχουν διάκριση, μπορούν να δουν σε βάθος τα πάντα, μπορούν να κηρύξουν διάφορα πνευματικά δόγματα και να συναναστραφούν λίγο πάνω σε κάθε αλήθεια με μεγάλη εξοικείωση. Όταν, όμως, έρθουν αντιμέτωποι με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, παρότι γνωρίζουν ότι αυτό είναι λάθος, βρίσκονται αβοήθητοι, ανίκανοι να πράξουν οτιδήποτε, και καταλήγουν ηττημένοι. Προκαλεί αμηχανία κάτι τέτοιο; Είναι ένα ένδοξο ζήτημα; (Όχι.) Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η λύση; Αν δεν διαθέτεις τα σωστά λόγια για να διαφωνήσεις μαζί του, αλλά παράλληλα θέλεις να αποφύγεις την αμηχανία και να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου, ώστε να ντροπιάσεις και να κατατροπώσεις ολοκληρωτικά τον Σατανά, τι πρέπει να κάνεις; Θα σας πω μια αποτελεσματική μέθοδο: Αν δεις ότι αυτός διαδίδει αντιλήψεις ασταμάτητα και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση και επηρεάζονται από αυτόν, ενώ εσύ δεν μπορείς να τον αποστομώσεις με επιχειρήματα, τότε έχει έρθει η ώρα να περάσεις στην επίθεση, να χτυπήσεις τη γροθιά στο τραπέζι και να πεις: «Σκάσε! Τι είν’ αυτά που λες; Δεν μπορώ να σε αποστομώσω με επιχειρήματα, αλλά ξέρω ότι είσαι δύσπιστος! Κοίτα τι λες· υπάρχει έστω και μία λέξη που να συμβαδίζει με την αλήθεια; Τόσα χρόνια απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού —είπες ποτέ έστω και μία κουβέντα για να δοξάσεις τον Θεό ή να καταθέσεις μαρτυρία γι’ Αυτόν; Έχεις παράπονα εναντίον του Θεού· αν σου βαστάει, πήγαινε απευθείας στον τρίτο ουρανό και πες τα στον ίδιο τον Θεό. Σταμάτα να προκαλείς αναστάτωση εδώ. Σε διατάζω επίσημα, αυτήν τη στιγμή, να του δίνεις!» Θα τολμούσατε να πείτε κάτι τέτοιο; Μήπως είναι παρορμητικότητα; (Όχι, δεν είναι.) Είναι μια δήλωση που γίνεται ευθέως στον Σατανά. Είναι απλό να το κάνετε. Να του πείτε: «Δίνε του, δύσπιστε! Όλη αυτή η χάρη του Θεού που απόλαυσες πήγε χαμένη, ασυνείδητο κάθαρμα· δεν σου αξίζει να είσαι άνθρωπος!» Δύο λέξεις μόνο: «Δίνε του!» Πώς σας ακούγεται αυτό; Έχει δύναμη, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με απερισκεψία. Δεν πρέπει να το λέτε σε αδελφούς και αδελφές που είναι νεοφερμένοι στην πίστη και δεν κατανοούν ακόμα την αλήθεια, αλλά στους δύσπιστους και τους υπηρέτες του Σατανά μπορείτε να δίνετε χωρίς έλεος διαταγές σαν κι αυτές: «Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, ο οίκος των αληθινών αδελφών, ο οίκος όσων ακολουθούν τον Θεό. Δεν είναι οίκος διαβόλων και σατανάδων. Δεν χρειαζόμαστε διαβόλους και σατανάδες εδώ. Εσύ είσαι διάβολος και σατανάς, οπότε δίνε του!» Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Δεν είναι και η καλύτερη μέθοδος· σας τη διδάσκω μόνο και μόνο επειδή έχετε μικρό ανάστημα, επειδή το ανάστημά σας δεν αρκεί για μια μάχη με τον Σατανά. Στην πραγματικότητα, αυτή η μέθοδος δεν είναι ιδανική. Η ιδανική μέθοδος είναι —αν κατανοείτε πολλές αλήθειες και έχετε γνήσια πίστη στον Θεό και γνήσια γνώση γι’ Αυτόν— να μπορέσετε να τους διαψεύσετε —και μάλιστα να τους διαψεύσετε τόσο απόλυτα ώστε να καταντροπιαστούν και στο τέλος να πουν σε όλους: «Δεν μπορώ να διατηρήσω την πίστη μου· ντρέπομαι πάρα πολύ να αντικρίσω τον καθένα σας. Είμαι διάβολος και σατανάς· θα φύγω μόνος μου απ’ την εκκλησία». Αφού δεν έχετε τώρα αυτήν την ικανότητα, πρέπει όσους διαδίδουν αντιλήψεις να τους αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τη μέθοδο που σας δίδαξα.

Τώρα, λοιπόν, γνωρίζετε πώς να χειριστείτε όσους διαδίδουν συχνά αντιλήψεις στην εκκλησία; Τώρα πια μπορείτε να διακρίνετε όσους διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν τον κόσμο; (Ναι.) Ποιοι είναι οι κύριοι τύποι ομιλίας που διαδίδουν αντιλήψεις; Ο ένας βάζει στο στόχαστρο τα λόγια του Θεού, ο άλλος βάζει στο στόχαστρο το έργο του Θεού κι ένας τρίτος βάζει στο στόχαστρο τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Αυτοί οι τύποι ομιλίας κυμαίνονται από ήπιας σοβαρότητας —δηλαδή φαντασιοκοπίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό— μέχρι μεγάλης σοβαρότητας, δηλαδή κρίσεις, καταδίκες και βλασφημίες εναντίον του Θεού. Εκτός από αυτά, υπάρχουν επίσης τα σχόλια των ανθρώπων που δείχνουν αρνητικότητα και αντίσταση —εκφράζουν, φερ’ ειπείν, τα παράπονα, την ανυπακοή και τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό. Συνοψίζοντας, τα λόγια που διαδίδουν αντιλήψεις έχουν όλα τους μια φύση ανυπακοής, κρίσης, καταδίκης και βλασφημίας απέναντι στον Θεό, ενώ έχουν ως συνέπεια το να κάνουν τους ανθρώπους καχύποπτους και επιφυλακτικούς απέναντι στον Θεό, να τους κάνουν να παρεξηγούν τον Θεό και να απομακρύνονται από Εκείνον ή ακόμα και να Τον απορρίπτουν. Εύκολα τα διακρίνει κανείς όλα αυτά.