Γ. Ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος

Άλλος ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης είναι η σχέση για προσωπικό όφελος. Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα όπως το να κολακεύουν, να εξυψώνουν, να επαινούν και να καλοπιάνουν τους άλλους για χάρη του συμφέροντος. Το να φέρνει κανείς μια τέτοια διεστραμμένη διαγωγή και μοχθηρή ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία έχει σοβαρό αντίκτυπο στους άλλους ενώ διαβάζουν ήσυχα τα λόγια του Θεού ή ακούνε το μοίρασμα των εμπειριών. Όταν αναπτυχθεί μια σχέση για προσωπικό όφελος, τα εμπλεκόμενα άτομα συχνά λένε ή κάνουν πράγματα που πηγαίνουν ενάντια στις επιθυμίες τους, προκειμένου να επωφεληθούν. Για παράδειγμα, αν κάποιος διαπιστώσει ότι ένας άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να ωφελήσει με κάποιον τρόπο την επιχείρησή του ή τα συμφέροντά του, μπορεί να επιλέξει αυτόν τον άνθρωπο ως επικεφαλής, να τον προτείνει για ένα συγκεκριμένο καθήκον ή, για να κερδίσει την εύνοια αυτού του ανθρώπου, να συμφωνεί με οτιδήποτε λέει, δηλώνοντας ότι αυτό είναι το σωστό, ανεξάρτητα από το αν συνάδει με την αλήθεια. Προκειμένου να κερδίσει την εύνοια αυτού του ανθρώπου, κάνει πολλά πράγματα που δεν συνάδουν με τις αρχές και πηγαίνουν ενάντια στην αλήθεια, πράγμα που αναστατώνει τη διάκριση του εκλεκτού λαού του Θεού ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και την είσοδό του στην αλήθεια. Περιγράφει ως σωστό ό,τι είναι λάθος και στρεβλό, περιγράφει τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ως κάτι που συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού και ούτω καθεξής, αναστατώνοντας έτσι τις σκέψεις των ανθρώπων, καθώς και τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό στόχο της επιδίωξής τους. Όλες αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από το γεγονός ότι διατηρεί μια σχέση για προσωπικό όφελος. Προκειμένου να προστατεύσει και να διατηρήσει τα συμφέροντά του, μπορεί να μιλήσει ενάντια στη συνείδησή του και να ενεργήσει ενάντια στις αρχές. Όσα λέει και κάνει προκαλούν αναστάτωση και καταστροφή στην εκκλησιαστική ζωή και, τελικά, έχουν ως αποτέλεσμα περισσότεροι άνθρωποι να μην είναι σε θέση να συναναστραφούν πάνω στα λόγια του Θεού, να προσευχηθούν διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ή να μοιραστούν προσωπικές εμπειρίες με τρόπο κανονικό και πειθαρχημένο, οπότε ζημιώνεται η ζωή-είσοδός τους. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στη βιωματική κατανόησή τους, συχνά συναντούν παρεμβολές από τις σχέσεις των άλλων για προσωπικό όφελος· κάποιες παρεμβολές είναι λεκτικές, κάποιες αφορούν τη συμπεριφορά, ενώ άλλες αφορούν τους στόχους και τις κατευθύνσεις. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, οι άλλοι συχνά τους διακόπτουν, τους βγάζουν εκτός θέματος και τους επηρεάζουν στον έναν ή τον άλλον βαθμό. Γι’ αυτό, όσοι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος, καθώς και οι σχετικές συμπεριφορές, πρέπει να περιορίζονται. Οι επικεφαλής της εκκλησίας που έρχονται αντιμέτωποι με αυτά τα θέματα δεν πρέπει να κάνουν τα στραβά μάτια και σίγουρα δεν πρέπει να δείχνουν ανοχή σε τέτοιες κακές πράξεις, επιτρέποντας να προκύπτουν τέτοια ζητήματα μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Αντίθετα, πρέπει να δείχνουν επαγρύπνηση και διορατικότητα και να τα σταματούν και να τα περιορίζουν γρήγορα.

Το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στην εκκλησία. Για παράδειγμα, αν κάποιος σχεδιάζει να κατέβει στις εκλογές για να γίνει ο επόμενος επικεφαλής της εκκλησίας, μπορεί να προσελκύσει μια ομάδα ανθρώπων και να τους αποκαλύψει τις ιδέες του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι· αφήνουν να εννοηθεί το εξής: «Αν σε εκλέξουμε, τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς;» Δημιουργείται, έτσι, μεταξύ τους μια σχέση με βάση το προσωπικό όφελος. Για να διατηρήσουν το προσωπικό τους όφελος, υιοθετούν συχνά κοινή στάση σε κάποια θέματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Χωρίς οι άλλοι να είναι ενήμεροι ή να γνωρίζουν το παρασκήνιο, αυτοί οι άνθρωποι λένε συνέχεια πόσο καλός είναι κάποιος, ότι όσα κάνει κάποιος άλλος τα επιτρέπει και τα ευλογεί ο Θεός, ποιος έδωσε προσφορές και πόσα προσέφερε και ποιος συνεισέφερε πόσα στον οίκο του Θεού, ενώ συχνά ευλογούν ο ένας τα γένια του άλλου και ανταλλάσσουν επαίνους. Στη ζωή της εκκλησίας, συνήθως τα κάνουν όλα αυτά για να εξυπηρετήσουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και να υποστηρίξουν τα αμοιβαία συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πει κάποιος: «Αν με εκλέξεις επικεφαλής, τότε, μόλις πάρω τη θέση, θα σε κάνω επικεφαλής ομάδας». Δεν κοιτάζουν όλοι τους το προσωπικό κέρδος; Για να υλοποιήσουν τα συμφέροντά τους, δεν πρέπει να πουν ή να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα; Έτσι, εμφανίζουν διάφορες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, όλες με σκοπό να υποστηρίξουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και τα αντίστοιχα συμφέροντα. Προτού πετύχουν τον στόχο τους, οι περισσότερες πράξεις τους έχουν ως κίνητρο τα συμφέροντα. Δεν είναι, λοιπόν, εντελώς ακατάλληλες οι προθέσεις και οι σκοποί που βρίσκονται πίσω από όσα λένε και κάνουν; Δεν είναι ακατάλληλη η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους; Δεν πρέπει να περιορίζονται τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις μέσα στην εκκλησία; Λένε κάποιοι: «Πώς να την περιορίσουμε αν δεν έχει ανακαλυφθεί;» Τέτοια ζητήματα, εφόσον προκύψουν, είναι εφικτό να ανακαλυφθούν και να εκτεθούν μόλις οι εμπλεκόμενοι αναλάβουν δράση. Αν οι άνθρωποι συναναστραφούν σωστά πάνω στην αλήθεια, στην προσωπική τους κατανόηση και στις προσωπικές τους εμπειρίες, χωρίς να εμπλέκουν τίποτα που να μη σχετίζεται με την αλήθεια, όλοι μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Αν υπάρχουν νοθείες, κι αυτό μπορούν να το διακρίνουν οι άνθρωποι. Επομένως, οι διάφορες συναλλακτικές σχέσεις που προκύπτουν στην εκκλησία για τη διατήρηση αμοιβαίων συμφερόντων πρέπει κι αυτές να περιορίζονται· αν μη τι άλλο, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να προειδοποιούνται και να γίνεται συναναστροφή μαζί τους, ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους και να κατανοήσουν τις σοβαρές συνέπειες που έχει η συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τη φύση αυτών των ζητημάτων. Ποιος είναι ο αντίκτυπος μιας τέτοιας δραστηριότητας στους περισσότερους ανθρώπους; Δίνει στους ανθρώπους την εντύπωση πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκκλησία και την κοινωνία, αφού και στα δύο μέρη όλοι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον και οι άνθρωποι εμπλέκονται σε συναλλαγές για προσωπικό όφελος. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μια μέτρια αναστάτωση, αλλά αποτελεί σοβαρή αναστάτωση για τη ζωή της εκκλησίας. Πείτε Μου: Κάποιος που προσελκύει συνεχώς ανθρώπους για να κερδίσει τις ψήφους τους στις εκλογές, χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα μέσα για να χειραγωγήσει τις εκλογές και να κερδίσει τη θέση του επικεφαλής, είναι καλός άνθρωπος; Είναι σαφές ότι οι επικεφαλής που εκλέγονται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι καλοί άνθρωποι. Μπορούν να περιμένουν κανένα καλό οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν πέσει στα χέρια τους; Αν κάποιος γίνει επικεφαλής με ασυνήθιστα μέσα, αντί να εκλεγεί με βάση τις αρχές, τότε ένας τέτοιος επικεφαλής δεν είναι σε καμία περίπτωση καλός άνθρωπος. Αν κανείς τον αφήσει να ηγηθεί, θα είναι σαν να παραδίδει ευθέως τους αδελφούς και τις αδελφές σε έναν κακό άνθρωπο, σε έναν αντίχριστο, με τους περισσότερους ανθρώπους να παραδίδονται, στην ουσία, στα χέρια του Σατανά· σ’ ένα τέτοιο σενάριο, είναι προφανές ποιοι θα είναι οι καρποί της εκκλησιαστικής ζωής τους. Αυτός είναι ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης που συνδέεται με συμφέροντα. Είτε πρόκειται για ομάδες είτε για άτομα, όταν στις διαπροσωπικές σχέσεις εμπλέκονται συμφέροντα, οι άνθρωποι έχουν την τάση να ενεργούν περισσότερο με βάση το προσωπικό όφελος και όχι σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες σχέσεις δεν έχουν τα θεμέλιά τους στη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά πηγαίνουν ενάντια στη συνείδηση, ενάντια στη λογική και, ακόμα περισσότερο, ενάντια στις αλήθεια-αρχές. Όσα λένε, κάνουν και εμφανίζουν οι άνθρωποι, καθώς και οι προθέσεις, οι σκοποί, τα κίνητρα, η προέλευσή τους και ούτω καθεξής, υποκινούνται όλα από το συμφέρον· έτσι, αυτές οι σχέσεις μπορούν να χαρακτηριστούν ακατάλληλες. Επειδή η σύναψη τέτοιων σχέσεων αναστατώνει τον εκλεκτό λαό του Θεού κατά τη βίωση της εκκλησιαστικής ζωής και δυσκολεύει τους περισσότερους ανθρώπους όσον αφορά το να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με ησυχία ενώπιον του Θεού, τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται μέσα στην εκκλησία. Σε περιστατικά που είναι σοβαρά και συνιστούν συμπεριφορά κακών ανθρώπων, πρέπει να δίνονται προειδοποιήσεις και, αν οι εμπλεκόμενοι δεν μετανοήσουν με κανέναν τρόπο, πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία.

Δ. Μίσος μεταξύ των ανθρώπων

Οι ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν διάφορες εκδηλώσεις. Άλλη μία από αυτές είναι το προσωπικό μίσος. Μπορεί, λόγου χάρη, να προκύψουν ενδοοικογενειακές προστριβές ή διαφωνίες ανάμεσα σε πεθερά και νύφη, ανάμεσα σε συννυφάδες ή ανάμεσα σε αδελφούς· μπορεί, επίσης, να προκύψουν ανάμεσα σε γείτονες. Μερικές φορές, κάτι τέτοιο εξελίσσεται ακόμα και σε μίσος —και τότε, σαν εχθροί, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν, σε βαθμό που να μην μπορούν ούτε να αντικρίσουν ο ένας τον άλλον, ενώ καυγαδίζουν και τσακώνονται σε ό,τι κι αν κάνουν. Όταν βρίσκονται στις συναθροίσεις, οι καρδιές τους είναι κι αυτές γεμάτες μίσος, ενώ δεν μπορούν να ησυχάσουν ενώπιον του Θεού για να απολαύσουν τον λόγο του Θεού, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, και σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανοί να αφήσουν κατά μέρος τις προκαταλήψεις και το μίσος τους για να συμμετάσχουν κανονικά στη συνάθροιση. Αντίθετα, κάθε φορά που συναντιούνται, εμπλέκονται σε καυγάδες και συγκρούσεις, εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, επιτίθενται ο ένας στον άλλον, μέχρι που βρίζονται κιόλας, επηρεάζοντας πολύ αρνητικά τον εκλεκτό λαό του Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι, είναι άπιστοι. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια, ό,τι κι αν συμβεί, με οποιονδήποτε κι αν έχουν διαφωνία ή για οποιονδήποτε κι αν τρέφουν προκαταλήψεις, είναι ικανοί να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, καθώς και να λύσουν τα προβλήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν έχουν κάνει κάποιο λάθος και έχουν χρέος σε κάποιον, παίρνουν την πρωτοβουλία να ζητήσουν συγγνώμη και να παραδεχθούν το λάθος τους· δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να καταφύγουν σε καυγάδες ή να προκαλέσουν φασαρίες στις συναθροίσεις. Δεν αρμόζει καθόλου στην ευπρέπεια των αγίων να εμπλέκονται σε διαφωνίες και να προκαλούν αναταραχές στην εκκλησία· μια τέτοια συμπεριφορά ντροπιάζει σοβαρά τον Θεό. Σε μεγάλο βαθμό, οι άνθρωποι που ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο δεν έχουν ούτε ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση, ούτε λογική· δεν είναι σε καμία περίπτωση γνήσιοι πιστοί του Θεού. Αυτό το θέμα εμφανίζεται σχετικά συχνότερα στους νέους πιστούς. Επειδή οι νέοι πιστοί δεν κατανοούν την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν έχουν εξαγνιστεί, τους είναι εύκολο να εμπλακούν σε διαφωνίες για πολλά πράγματα, ακόμα και ν’ αφήσουν τη θερμοαιμία τους να ξεσπάσει και να μπλέξουν σε τσακωμούς. Αν δεν επιλυθούν αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άνθρωποι θα τρέφουν μίσος στην καρδιά τους και, ακόμα κι αν βιώνουν την εκκλησιαστική ζωή, θα συνεχίσουν να εμπλέκονται σε ατέλειωτες διαφωνίες μ’ αυτήν τη θερμοαιμία και το μίσος. Κάτι τέτοιο επηρεάζει την εκκλησιαστική ζωή και έχει αντίκτυπο όταν οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, δοξάζουν τον Θεό και μοιράζονται τη βιωματική κατανόηση που έχουν για τα λόγια του Θεού. Επηρεάζει, επίσης, άμεσα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μερικοί νέοι πιστοί εύκολα αρχίζουν να τσακώνονται εξαιτίας διαφορών για ασήμαντα θέματα. Για παράδειγμα, προτού αρχίσει μια συνάθροιση, οι μεν μπορεί να θέλουν να τραγουδήσουν έναν ύμνο κι οι δε έναν άλλον —ακόμα κι ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα μπορεί εύκολα να προκαλέσει διαφωνίες. Με τον ίδιο τρόπο, κάποιες φορές, οι διαφορετικές απόψεις για ένα ζήτημα μπορεί γρήγορα να εξελιχθούν σε λογομαχία, ενώ ακόμα και μια προσβολή απέναντι σε κάποιον λόγω έλλειψης σεβασμού στον λόγο μπορεί να πυροδοτήσει καυγά. Αυτού του είδους τα περιστατικά εμφανίζονται συχνά σε νέους πιστούς. Όταν προκύπτουν διαφωνίες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, είναι φυσικό να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Κάτι τέτοιο δεν αναστατώνει και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες και τις λογομαχίες περί σωστού και λάθους είναι εκείνοι που αναστατώνουν πιο εύκολα την εκκλησιαστική ζωή. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και να περιφρουρήσουν το κύρος τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εφόσον ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Η εκκλησία είναι ένα μέρος όπου συναθροίζονται οι αδελφοί κι οι αδελφές για να φάνε, να πιουν και να απολαύσουν τα λόγια του Θεού· είναι ένα μέρος για να υποταχθεί και να λατρέψει κανείς τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μέρος για να εξωτερικεύσει κανείς τα προσωπικά του παράπονα, ενώ σίγουρα δεν είναι μέρος για λογομαχίες και καυγάδες περί σωστού και λάθους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν αναστάτωση μ’ αυτόν τον τρόπο, τι συνέπειες έχει αυτό; Έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να χαθεί η ευχαρίστηση από τις συναθροίσεις· εξαιτίας του ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν είναι ικανός να αποκτήσει διάπλαση ζωής, ενώ στερεί από τους περισσότερους ανθρώπους ακόμα και τη δυνατότητα να βρουν γαλήνη, κάνοντάς τους να υποφέρουν απερίγραπτα. Με την πάροδο του χρόνου, κάποιοι γίνονται παθητικοί κι αδύναμοι, ακόμα και απρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις. Αυτή η κατάσταση είναι συχνή στις περισσότερες εκκλησίες και είναι κάτι που έχουν βιώσει όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί το θέμα των συχνών καυγάδων και τσακωμών στις συναθροίσεις; Πρέπει να επιλεγούν αρκετά χωρία από τα λόγια του Θεού που είναι σχετικά με το θέμα και να διαβαστούν μαζί πολλές φορές στις συναθροίσεις· στη συνέχεια, πρέπει όλοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να μοιραστούν την κατανόησή τους. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να έχει κάποια αποτελέσματα. Όχι μόνο θα αναγνωρίσουν τις παραβάσεις τους και θα νιώσουν μεταμέλεια όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες, αλλά ακόμα και οι παρατηρητές μπορούν να αναλογιστούν αν έχουν αποκαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους σε παρόμοιες καταστάσεις και αν είναι ικανοί να καυγαδίσουν με τους άλλους —μ’ αυτόν τον τρόπο, και οι παρατηρητές μπορούν τελικά να αποκτήσουν αυτογνωσία. Είτε κάποιος εμπλέκεται σε διαφωνίες είτε όχι, αφού διαβάσει κάμποσες φορές αρκετά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, μπορεί να αναγνωρίσει τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις και να δει ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με διεφθαρμένες διαθέσεις σημαίνει πράγματι ότι δεν έχει ούτε συνείδηση, ούτε λογική, ούτε και την απειροελάχιστη ανθρώπινη φύση. Αυτός ο τρόπος βίωσης της εκκλησιαστικής ζωής δεν έχει κι άσχημη επίδραση, έτσι; Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες στην αρχή μιας συνάθροισης, αν όμως όλοι μπορέσουν να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική, να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά —αν μπορέσουν να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα— τότε αυτό είναι κανονική εκκλησιαστική ζωή. Συνεπώς, ό,τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων δεν είναι απαραίτητα κακό· εφόσον όλοι φτάσουν σε σύμπνοια στην καρδιά και το μυαλό τους για να αναζητήσουν την αλήθεια και διαβάσουν μαζί μερικές φορές αρκετά σχετικά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, τότε, ακόμα κι αν τα προβλήματα δεν είναι δυνατό να λυθούν εντελώς, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να τα δουν σε κάποιο βάθος και να αποκτήσουν λίγη διάκριση —όλοι θα ωφεληθούν από αυτό. Θα λέγατε ότι είναι δυσεύρετη μια τέτοια εκκλησιαστική ζωή; Είναι αυτό που λέμε «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Παρόλα αυτά, δεν πρέπει λόγω αυτού οι άνθρωποι να υπερασπίζονται την ιδέα ότι οι διαφωνίες και οι λογομαχίες είναι επιθυμητές στην εκκλησιαστική ζωή· κάτι τέτοιο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το υποστηρίξει κανείς. Οι διαφωνίες και οι λογομαχίες μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε ξεσπάσματα θερμοαιμίας και συγκρούσεις, πράγμα που είναι κακό για όλους και προκαλεί στενοχώρια σε προσωπικό επίπεδο για όσους εμπλέκονται. Συνεπώς, η καλύτερη προσέγγιση είναι να αναζητά κανείς την αλήθεια για να λύσει τα θέματα, ενώ η κατανόηση της αλήθειας μπορεί να εμποδίσει αποτελεσματικά παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Τα συνετά άτομα πρέπει να υιοθετούν μια υπομονετική και ανεκτική στάση όταν προκύπτουν προστριβές και συγκρούσεις. Αφού κι αυτά έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορούν εύκολα να βλάψουν τους άλλους, πρέπει, όταν αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να προσεύχονται αμέσως στον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα θέματα. Έτσι, μέχρι να έρθει η ώρα της συνάθροισης, έχουν υποχωρήσει και η προσωπική πικρία και το μίσος, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην καρδιά τους ένα αίσθημα απελευθέρωσης και να τους είναι ευκολότερο να τα πάνε καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές με φιλική διάθεση, προωθώντας έτσι μια αρμονική συνεργασία. Κάθε φορά που θα δει κάποιος έναν αδελφό ή μια αδελφή να αποκαλύπτει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να προσφέρει βοήθεια με αγάπη και όχι να κρίνει, να καταδικάζει ή να απορρίπτει. Ίσως τα προβλήματα να μη λυθούν μετά από μία ή δύο απόπειρες βοήθειας, αλλά απαιτούνται και πάλι υπομονή και ανοχή. Εφόσον δεν αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή ούτε διαπράττουν ηθελημένα κακό, πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και ανοχή μέχρι τέλους —μια μέρα θα συνέλθουν. Αν κάποιος που έχει κακή ανθρώπινη φύση αρνείται την οποιαδήποτε βοήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια με όποιον τρόπο κι αν του γίνει σχετική συναναστροφή, τότε δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και είναι απαραίτητο να κρατά κανείς απόσταση από τέτοια άτομα. Αν αναστατώνει επανειλημμένα την εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να τον αντιμετωπίσει και να τον χειριστεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν δεν είναι κακός άνθρωπος, αλλά απλώς αποκαλύπτει συχνά τη διεφθαρμένη διάθεσή του και μισεί τον εαυτό του, αλλά νιώθει ανίσχυρος να πράξει αλλιώς τη δεδομένη στιγμή, τότε σε ένα τέτοιο άτομο πρέπει να δοθεί βοήθεια με αγάπη· βοήθεια για να κατανοήσει την αλήθεια, καθώς και να διακρίνει και να αναγνωρίσει τις αποκαλύψεις της διαφθοράς του —Έτσι, οι αποκαλύψεις της διαφθοράς του σταδιακά θα μειωθούν. Αν οι αδελφοί κι οι αδελφές επηρεάζονται μόνο περιστασιακά από αυτόν τον άνθρωπο, τότε μπορεί να συγχωρεθεί. Εφόσον δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην ανθρώπινη φύση του και δεν είναι δόλιος ούτε κακός άνθρωπος, τότε πρέπει να του δοθεί υποστήριξη και βοήθεια μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγάπη. Αν, ωστόσο, αρνηθεί να μετανοήσει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εκκλησιαστική ζωή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να τον προειδοποιήσουν και να τον περιορίσουν. Αν αρνείται επίμονα να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε πρόκειται για κακό άνθρωπο. Οι κακοί άνθρωποι δεν τα πάνε καλά με κανέναν, είναι δαίμονες και κακή επιρροή για όλους. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, θα προκαλούν όλο διαταράξεις και αναστατώσεις. Γι’ αυτό, όσοι αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κακοί άνθρωποι και να αποπέμπονται από την εκκλησία. Όποιος αναστατώνει συχνά την εκκλησιαστική ζωή και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού είναι δύσπιστος και κακός άνθρωπος και πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Όποιος κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος και όπως κι αν έχει συμπεριφερθεί στο παρελθόν, εάν αναστατώνει συχνά το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή, αν αρνείται να κλαδευτεί και πάντα υπερασπίζεται τον εαυτό του με εσφαλμένη λογική, πρέπει να απομακρυνθεί από την εκκλησία. Αποκλειστικός σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι να διατηρηθεί η ομαλή πρόοδος του έργου της εκκλησίας και να προστατευτούν τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού· αυτό ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αλήθεια-αρχές και τις προθέσεις του Θεού. Η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού και το έργο της εκκλησίας δεν πρέπει να επηρεάζονται από τις διαμάχες και τις παράλογες φασαρίες που προκαλούνται από λίγους κακούς ανθρώπους —δεν αξίζει και επίσης είναι άδικο για τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Εάν οι κακοί άνθρωποι προκαλούν συχνά αναστάτωση στην εκκλησία, οδηγώντας σε αναποτελεσματική εκκλησιαστική ζωή, η καλύτερη λύση είναι να κατηγοριοποιηθούν οι άνθρωποι και να διαχωριστούν οι συναθροίσεις σε διάφορες ομάδες: όσοι αγαπούν την αλήθεια και επιτελούν με ειλικρίνεια τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· όσοι θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια αλλά δεν επιτελούν τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· και όσοι λατρεύουν να προκαλούν διατάραξη και φασαρίες, κουτσομπολεύουν και καταδικάζουν τους άλλους συναθροίζονται μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, η εκκλησία μπορεί να χωριστεί σε τρεις βασικές ομάδες ανθρώπων —κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να ταξινομούνται όλοι σύμφωνα με το είδος τους— διασφαλίζοντας έτσι ότι αυτές οι ομάδες δεν παρεμβαίνουν η μία στην άλλη κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Οι άνθρωποι που έχουν κακή ανθρώπινη φύση, όσο απερίσκεπτα κι αν διαπράττουν αδικήματα, δεν επηρεάζουν τους άλλους παρά μόνο βλάπτουν τον εαυτό τους. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν κακόβουλη διάθεση. Αν κάποιος πει κάτι που τους πληγώνει ή τους προσβάλλει, τον μισούν και σκαρφίζονται τρόπους για να του επιτεθούν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον του. Όσο κι αν συναναστρέφονται την αλήθεια μαζί τους ή όσο κι αν κλαδεύονται, δεν το αποδέχονται. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν και συνεχίζουν να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τέτοιους κακούς ανθρώπους. Πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο έτσι θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα. Ό,τι λάθη κι αν έχουν κάνει ή ό,τι κακό κι αν έχουν πράξει, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν κακόβουλη διάθεση δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους εκθέσει ή να τους κλαδέψει. Αν κάποιος τους εκθέσει και τους προσβάλει, θα εξοργιστούν, θα προβούν σε αντίποινα και δεν θα αφήσουν το θέμα να κλείσει. Δεν έχουν καμία υπομονή ούτε ανοχή προς τους άλλους και δεν δείχνουν καμία επιείκεια. Σε ποια αρχή στηρίζεται η συμπεριφορά τους; «Θα προτιμούσα να προδώσω παρά να προδοθώ». Με άλλα λόγια, δεν ανέχονται να τους προσβάλει κανείς. Αυτή δεν είναι η λογική των κακών ανθρώπων; Αυτή ακριβώς είναι η λογική των κακών ανθρώπων. Κανείς δεν επιτρέπεται να τους προσβάλει. Θεωρούν απαράδεκτο να τους ερεθίσει κάποιος, έστω και στον ελάχιστο βαθμό, και μισούν οποιονδήποτε το κάνει. Θα συνεχίσουν να κυνηγούν αυτόν τον άνθρωπο και δεν πρόκειται να αφήσουν το θέμα να κλείσει —έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι. Πρέπει να απομονώσετε ή να απομακρύνετε τους κακούς ανθρώπους μόλις διαπιστώσετε ότι έχουν την ουσία κακών ανθρώπων, προτού προλάβουν να προκαλέσουν μεγαλύτερο κακό. Αυτό θα ελαχιστοποιήσει τη ζημιά που προκαλούν· είναι η σοφή επιλογή. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες περιμένουν μέχρι ένας κακός άνθρωπος να προκαλέσει κάποιου είδους καταστροφή και μετά να τον αντιμετωπίσουν, αυτό συνιστά παθητικότητα. Κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πολύ ανόητοι και δεν έχουν αρχές στις πράξεις τους. Ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι πράγματι τόσο ανόητοι και αδαείς. Συνεχίζουν να περιμένουν μέχρι να έχουν αδιάσειστα στοιχεία για να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όμως, στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεστε αδιάσειστα στοιχεία για να βεβαιωθείτε ότι κάποιος είναι κακός. Μπορείτε να το διαπιστώσετε από τα καθημερινά του λόγια και πράξεις. Μόλις βεβαιωθείτε ότι είναι κακός, μπορείτε να ξεκινήσετε περιορίζοντας ή απομονώνοντάς τον. Αυτό θα διασφαλίσει ότι δεν θα πληγούν το έργο της εκκλησίας και η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να διακρίνουν ποιοι άνθρωποι είναι κακοί ούτε να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους εγκαίρως, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται το έργο της εκκλησίας και η ζωή της εκκλησίας, και να παρεμποδίζεται η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτό είναι μεγάλη ανοησία. Έτσι εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής. Πρώτα πρώτα, τους λείπει η ικανότητα διάκρισης, και επίσης, είναι ανθρωπάρεσκοι και φοβούνται να προσβάλουν τους άλλους. Όταν αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν ως επικεφαλής, πρώτον, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και δεύτερον, βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν μπορούν ούτε να λύσουν εγκαίρως το πρόβλημα της αναστάτωσης που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι ούτε να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να είναι επικεφαλής και εργάτες. Πείτε Μου, αν κάποιος χαρακτηριστεί ως κακός άνθρωπος, υπάρχει ακόμα ανάγκη να γίνει σ’ αυτόν συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να βοηθηθεί; (Όχι.) Δεν υπάρχει λόγος να του δοθεί καμία ευκαιρία. Μερικοί άνθρωποι έχουν υπερβολική «αγάπη», και δίνουν συνεχώς ευκαιρίες στους κακούς να μετανοήσουν· μπορεί, όμως, αυτό να φέρει αποτέλεσμα; Συμφωνεί αυτό με τις αρχές των λόγων του Θεού; Έχετε δει ποτέ κάποιον κακό άνθρωπο να μετανοεί πραγματικά; Κανείς δεν έχει δει ποτέ κάτι τέτοιο. Το να ελπίζεις ότι οι κακοί άνθρωποι θα μετανοήσουν είναι σαν να λυπάσαι τα δηλητηριώδη φίδια· είναι σαν να λυπάσαι τα άγρια θηρία. Ο λόγος είναι ότι, με βάση την ουσία των κακών ανθρώπων, μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι κακοί άνθρωποι ποτέ δεν θα αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, ποτέ δεν θα δεχτούν την αλήθεια και ποτέ δεν θα μετανοήσουν. Δεν υπάρχει η λέξη «μετάνοια» στο λεξικό τους. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα βάλουν στην άκρη τα κίνητρα και τα συμφέροντά τους, και θα βρουν διάφορες δικαιολογίες και προσχήματα για να αιτιολογήσουν αυτά που κάνουν, και κανείς δεν μπορεί να τους πείσει. Αν υποστούν κάποια απώλεια, αυτό τους είναι αβάσταχτο, και θα συνεχίσουν ασταμάτητα να ταλαιπωρούν τους άλλους γι’ αυτό. Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι, που δεν θέλουν να υποστούν καμία απώλεια, να μετανοήσουν πραγματικά; Οι εξαιρετικά εγωιστές είναι εκείνοι που βάζουν πάνω απ’ όλα τα προσωπικά τους συμφέροντα· είναι κακοί άνθρωποι και δεν θα μετανοήσουν ποτέ. Αν έχεις ήδη διακρίνει πλήρως ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κακός και του δίνεις ακόμα ευκαιρία να μετανοήσει, δεν είναι ανοησία αυτό; Είναι το ίδιο με το να ζεστάνεις ένα παγωμένο φίδι στην αγκαλιά σου, μόνο για να σε δαγκώσει αργότερα. Μόνο ένας ανόητος θα έκανε μια τέτοια ανοησία. Στην εκκλησία, είναι φυσιολογικό φαινόμενο να μισούν οι εκλεκτοί του Θεού τους κακούς ανθρώπους, επειδή οι κακοί άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και πάντα κάνουν ανήθικα πράγματα. Το να μισεί κανείς τους κακούς ανθρώπους είναι η σωστή νοοτροπία. Είναι μέρος απ’ αυτά που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι στην κανονική τους ανθρώπινη φύση.

Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που δεν νιώθει καθόλου αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές; Γιατί δεν έχει την παραμικρή κανονική διαπροσωπική σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές; Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσει, συνδέει αυτήν την αλληλεπίδραση με συμφέρον και συναλλαγή· αν δεν υπάρχει συμφέρον ή συναλλαγή, δεν ασχολείται με τους άλλους. Δεν είναι κακός ένας τέτοιος άνθρωπος; Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν μόνο με βάση τα συναισθήματα· πλησιάζουν όποιον τους φέρεται καλά και θεωρούν καλό όποιον τους βοηθάει. Ούτε αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ζουν αποκλειστικά με βάση τα συναισθήματα, επομένως μπορούν να φερθούν δίκαια και αμερόληπτα στους αδελφούς και τις αδελφές; Κάτι τέτοιο είναι τελείως ανέφικτο. Συνεπώς, όποιος δεν έχει κανονική διαπροσωπική σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές ή με όσους πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό είναι άτομο που δεν έχει συνείδηση και λογική, δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση και οπωσδήποτε δεν αγαπάει την αλήθεια. Αυτά τα άτομα δεν διαφέρουν από τον ποταπό συρφετό των απίστων· αλληλεπιδρούν με όποιον τους είναι ωφέλιμος και αγνοούν όποιον δεν είναι. Επιπλέον, όταν δουν κάποιον να επιδιώκει την αλήθεια ή κάποιον που μπορεί να μοιραστεί βιωματικές μαρτυρίες —κάποιον που όλοι τον θαυμάζουν και τον συμπαθούν— τότε νιώθουν φθόνο και μίσος και δοκιμάζουν τα πάντα προκειμένου να συγκεντρώσουν πολεμοφόδια για να κρίνουν και να καταδικάσουν αυτούς τους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτό δεν κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική —είναι χειρότεροι κι από κτήνη. Δεν μπορούν να φερθούν σωστά στους ανθρώπους, δεν μπορούν να τα πάνε καλά με τους άλλους με κανονικό τρόπο, δεν μπορούν να χτίσουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις με τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ φτάνουν και να μισούν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν μεγάλη απομόνωση και μοναξιά μέσα τους, ενώ παραπονιούνται συνεχώς για τους Ουρανούς και τους άλλους ανθρώπους. Άραγε, τι χαρά και τι νόημα έχουν στη ζωή τους; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φαύλη διάθεση και, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσουν, μπορούν να νιώσουν μίσος για ασήμαντα ζητήματα, να τον καταδικάσουν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον του, φέρνοντάς του συμφορές. Τέτοια κακά άτομα είναι ολωσδιόλου διάβολοι και φέρνουν συμφορές στην εκκλησία κάθε μέρα που παραμένουν εκεί. Αν μείνουν για πολύ καιρό, οι συμφορές δεν θα έχουν τέλος. Μόνο αν αποπεμφθούν από την εκκλησία μπορούν να αποφευχθούν οι συμφορές. Επιπλέον, υπάρχουν κι αυτοί που φαίνονται πολιτισμένοι εξωτερικά, αλλά έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στα οφέλη. Έτσι, και με την πίστη τους στον Θεό, τα οφέλη επιδιώκουν. Αν έχει περάσει καιρός χωρίς να λάβουν κάποιο αδικαιολόγητο όφελος, το πρόσωπό τους συννεφιάζει και σκοτεινιάζει, σαν να τους χρωστάει κάποιος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Όποιος δει την πίκρα και την απελπισία στο πρόσωπό τους επηρεάζεται αμέσως συναισθηματικά. Τι επίδραση πιστεύετε ότι θα είχε ένα τέτοιο πρόσωπο αν εμφανιζόταν στην εκκλησιαστική ζωή; Τα περισσότερα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού θα ένιωθαν σίγουρα άβολα όταν θα το έβλεπαν, και θα αναστατώνονταν και θα επηρεάζονταν σε διάφορους βαθμούς ενώ θα διάβαζαν τα λόγια του Θεού και θα συναναστρέφονταν πάνω στην αλήθεια. Ειδικά για όσους δεν έχουν ριζώσει γερά στην αληθινή οδό, το να βλέπουν συχνά αυτό το συνεχώς θλιμμένο πρόσωπο στην εκκλησιαστική ζωή θα τους επηρέαζε πάρα πολύ εύκολα! Στην εκκλησία θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με πρόσχαρη προσωπικότητα, που μιλάνε απλά και ανοιχτά, καθώς και περισσότεροι άνθρωποι που η καρδιά τους είναι γεμάτη γαλήνη και χαρά και το πνεύμα τους ελεύθερο και απελευθερωμένο. Κάτι τέτοιο θα έκανε ευχάριστη την εκκλησιαστική ζωή. Εκείνοι οι ξινοί άνθρωποι που είναι συνεχώς θλιμμένοι πρέπει να προσεύχονται στον Θεό στο σπίτι τους και να προσαρμόζουν τη νοοτροπία τους προτού έρθουν στις συναθροίσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι ευδιάθετοι και θα κερδίζουν κάτι από τη συνάθροιση. Επιπλέον, κάτι τέτοιο θα ωφελεί και τους άλλους· αν μη τι άλλο, δεν θα αναστατώνονται. Προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική εκκλησιαστική ζωή, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να μάθουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν τα προβλήματα. Αν έρθει κάποιος σε μια συνάθροιση με θλιμμένο πρόσωπο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά και να ρωτήσουν: «Χρειάζεσαι βοήθεια;» Αυτό σημαίνει να παίρνει κανείς την πρωτοβουλία για να βοηθήσει τους άλλους με αγάπη. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δουν κάποιον να έχει πρόβλημα και το αγνοήσουν, αποφεύγοντας και μένοντας μακριά από αυτόν τον «ξινό» άνθρωπο, χωρίς να συναναστραφούν μαζί του πάνω στην αλήθεια για να του φτιάξουν τη μέρα, τότε δεν κάνουν πραγματικό έργο. Για να κάνουν αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν να είναι άτομα εμπιστοσύνης για τον εκλεκτό λαό του Θεού, αυτό που οι άπιστοι θα αποκαλούσαν «δημόσιο υπάλληλο που δείχνει ενδιαφέρον». Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο και προτιμούν πάντα να είναι απλοί παρατηρητές —πώς μπορούν, άραγε, να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να βιώσει μια καλή εκκλησιαστική ζωή μ’ αυτόν τον τρόπο; Στην πραγματικότητα, το αν κάποιος έχει προβλήματα μέσα του φαίνεται, ως έναν βαθμό, από την έκφραση του προσώπου του. Αν κάποιος έχει διαρκώς θλιμμένο πρόσωπο, αυτό σημαίνει σίγουρα ότι η καρδιά του είναι σκοτεινή, χωρίς ούτε μία ακτίνα φωτός. Αν όλη μέρα λογομαχεί περί σωστού και λάθους, θα μπορούσε και τότε να χαμογελά; Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων τα σκεπάζουν συνεχώς μαύρα σύννεφα, ήλιος πουθενά, κι αυτό επηρεάζει και την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες καθυστερήσουν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να βιώνουν διαρκή αναστάτωση και ανείπωτη δυστυχία, αυτό αποδεικνύει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν πραγματικό έργο, δεν είναι ικανοί να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια και είναι εντελώς άχρηστοι. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να εντοπίζουν τα προβλήματα των αδελφών, παρέχοντας εγκαίρως υποστήριξη και βοήθεια, ενώ είναι σε θέση όχι μόνο να βοηθούν στην επίλυση των προβλημάτων των ανθρώπων, αλλά και να βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, τότε ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν το καθήκον τους και χειρίζονται τα ζητήματα θα είναι αποδοτικός και το έργο της εκκλησίας δεν θα επηρεάζεται. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να λύσουν γρήγορα τα προβλήματα, κάτι τέτοιο επηρεάζει το έργο της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να χειριστούν τα προβλήματα, προκαλώντας έτσι ζημιά στο έργο της εκκλησίας και εμποδίζοντας τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, τότε δεν είναι υπόχρεοι απέναντι στον Θεό και τον εκλεκτό λαό Του; Δεν τους λείπουν οι αρχές για τον χειρισμό των ζητημάτων; Το να χειρίζεται κανείς τα προβλήματα γρήγορα και χωρίς δισταγμό αφότου διακρίνει την ουσία τους —αυτό λέγεται εκπλήρωση των ευθυνών και αφοσίωση· αυτό σημαίνει να κάνει κανείς το καθήκον του με τρόπο που να συμμορφώνεται με τα πρότυπα.

Το θέμα της σημερινής συναναστροφής είναι το έκτο σημείο —το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Αυτού του είδους τα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή είναι, βασικά, τα εξής: ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, σχέσεις για προσωπικό όφελος και μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για σχέσεις που βασίζονται στη σαρκική λαγνεία, είτε στα σαρκικά συμφέροντα, είτε στις συναισθηματικές εμπλοκές της σάρκας, όλες τους εντάσσονται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων, επειδή ξεπερνούν τα όρια της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η ύπαρξη αυτών των ακατάλληλων σχέσεων μπορεί να ταράξει τους ανθρώπους σε έναν ορισμένο βαθμό. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι αυτές οι σχέσεις μπορούν να αναστατώσουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, την εκ μέρους τους επιδίωξη της αλήθειας και την επιδίωξή τους να γνωρίσουν τον Θεό. Αυτά τα διάφορα είδη ακατάλληλων σχέσεων δεν προέρχονται από τη συνείδηση και από τη λογική και πηγαίνουν ενάντια στην κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι δύσκολο οι άνθρωποι να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια όταν ζουν μέσα σ’ αυτές τις μη κανονικές σχέσεις, ενώ αυτό τους αναστατώνει και όσον αφορά τη βίωση της εκκλησιαστικής ζωής και την επιδίωξη της ανάπτυξης στη ζωή, καθώς και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ μπορεί να βλάψει και το έργο της εκκλησίας. Εξαιτίας όλων αυτών, είναι επιτακτική ανάγκη οι επικεφαλής και οι εργάτες να εντοπίζουν και να χειρίζονται γρήγορα αυτά τα θέματα.

Όσον αφορά τις ακατάλληλες σχέσεις, έχουμε ήδη απαριθμήσει και κατηγοριοποιήσει διάφορες καταστάσεις. Μπορείτε να δώσετε μερικά παραδείγματα για την άσκηση διάκρισης; Με ποιον σκοπό μαθαίνει κανείς πώς να έχει διάκριση; Αυτό γίνεται ώστε να έχετε τη δυνατότητα να διακρίνετε και να προσδιορίζετε την ουσία των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων, προκειμένου να σχηματίσετε σωστές κρίσεις και, στη συνέχεια, να τα αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι το απώτατο αποτέλεσμα. Μήπως είπε κανείς: «Όλη μέρα μιλάς γι’ αυτά τα ζητήματα που αφορούν το σωστό και το λάθος, γι’ αυτά τα καθημερινά ζητήματα —δεν είμαστε πλέον διατεθειμένοι να τ’ ακούμε· δεν θέλουμε πλέον ούτε καν να ερχόμαστε στις συναθροίσεις. Δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια; Γιατί μιλάς συνέχεια γι’ αυτές τις καταστάσεις;» Έχετε παρατηρήσει τέτοιους ανθρώπους; Τι είδους άνθρωποι είναι; (Άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση.) Συναναστρεφόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, εντούτοις εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια —δεν διαθέτουν την ευφυΐα ενός κανονικού ανθρώπου· τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς άχρηστοι. Πρέπει κάποιος που δεν διαθέτει ευφυΐα ανθρώπου να εξαναγκάζεται ούτως ή άλλως να ακούει τα κηρύγματα; Ίσως να έκανε την εξής δήλωση: «Οι συναθροίσεις έχουν πάντα ως θέμα τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, γίνεται συνεχώς συζήτηση για πράγματα όπως το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια —κουράστηκα να τ’ ακούω αυτά. Δεν είμαι πλέον διατεθειμένος να έρχομαι στις συναθροίσεις». Αν έχει στ’ αλήθεια μια τέτοια άποψη, τότε πρόκειται για κάποιον που αποστρέφεται την αλήθεια. Όταν πρόκειται για τέτοιους ανθρώπους, ο οίκος του Θεού δεν επιμένει να παρίστανται· να τους διώξετε γρήγορα. Αν οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να έρχονται στις συναθροίσεις και δεν είναι δεκτικοί σε όσα συζητιούνται εκεί, εμείς δεν επιμένουμε —δεν έχουμε την πρόθεση να τους ανησυχήσουμε. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, ακόμα κι αν πιστεύουν στον Θεό μια ζωή ολόκληρη, δεν πρόκειται να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε να εισέλθουν στην πραγματικότητα· χαμένος κόπος. Αν τους αρέσει να ακούνε για θεολογικές γνώσεις, ας πάνε να μελετήσουν θεολογικές γνώσεις· μια μέρα, όταν δεν θα μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια ως ζωή, θα το μετανιώσουν.

29 Μαΐου 2021