VI. Εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις

Το έκτο θέμα που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας είναι το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Όσο οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και μπορούν να συναθροίζονται, θα υπάρχει η ζωή της κοινότητας και θα αναδύονται από αυτήν διάφορες σχέσεις. Ποιες, λοιπόν, από αυτές τις σχέσεις είναι κατάλληλες και ποιες ακατάλληλες; Ας μιλήσουμε πρώτα για το τι συνιστά κατάλληλη σχέση και ας συναναστραφούμε μετά πάνω στις ακατάλληλες σχέσεις. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές συναντιούνται και χαιρετιούνται, μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Πώς είσαι αυτό το διάστημα; Είσαι καλά στην υγεία σου; Το παιδί θα πάει λύκειο του χρόνου; Πώς πάει η επιχείρηση του συζύγου σου;» Ένας τέτοιος αμοιβαίος χαιρετισμός νοείται ως κατάλληλη σχέση; (Ναι.) Γιατί το λέτε αυτό; Επειδή, όταν βρίσκονται δύο άνθρωποι που δεν έχουν συναντηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, το να πουν μερικά λόγια ως χαιρετισμό είναι ο πιο βασικός κανόνας συμπεριφοράς, καθώς και η πιο θεμελιώδης ένδειξη ενδιαφέροντος και καλωσορίσματος. Όλα αυτά είναι λόγια, ενέργειες και σχετικά θέματα που αναφέρουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κρίνοντας από τη μέχρι τώρα συζήτησή τους, φαίνεται ότι η σχέση τους είναι απολύτως κατάλληλη. Ο διάλογός τους βασίζεται τόσο στους κανόνες συμπεριφοράς όσο και στην κανονική ανθρώπινη φύση και, από αυτά τα δύο, μπορεί να προσδιοριστεί ότι η σχέση μεταξύ των δύο συνομιλητών είναι αρμόζουσα και αντιπροσωπευτική μιας κανονικής διαπροσωπικής σχέσης. Αν δύο άνθρωποι γνωρίζονται πολύ καλά, αλλά, όταν συναντιούνται, κατσουφιάζουν και οι δύο και δεν μιλάνε μεταξύ τους, ενώ τα μάτια τους πετάνε φωτιές από εχθρότητα όταν κοιτάζονται, είναι κανονική αυτή η σχέση; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι κανονική; Πώς ακριβώς πρέπει να την χαρακτηρίσει κανείς; Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται, αλλά κανένας από τους δύο δεν χαιρετά τον άλλον και δεν λέει καν «γεια», ούτε φυσικά αρχίζει μια κανονική συζήτηση και διάλογο, τότε είναι προφανές ότι οι εκδηλώσεις τους δεν αντανακλούν αυτό που θεωρείται αναμενόμενο για την κανονική ανθρώπινη φύση. Η σχέση τους δεν είναι μια κανονική διαπροσωπική σχέση· αν και είναι κάπως στρεβλή, δεν συνιστά ακόμα ακατάλληλη σχέση —απέχει ακόμα από κάτι τέτοιο. Γενικά, αν η σχέση μεταξύ των ανθρώπων συνάπτεται με βάση την κανονική ανθρώπινη φύση, στο πλαίσιο της οποίας τα άτομα μπορούν να αλληλεπιδρούν και να σχετίζονται κανονικά και σύμφωνα με τις αρχές, καθώς και να βοηθούν, να στηρίζουν και να εφοδιάζουν το ένα το άλλο, όλα αυτά υποδεικνύουν μια κατάλληλη σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι ο χειρισμός των ζητημάτων γίνεται με επαγγελματισμό, χωρίς να υπάρχουν συναλλαγές, χωρίς διαπλεκόμενα συμφέροντα και, ακόμα περισσότερο, χωρίς μίσος, ενώ οι ενέργειες δεν υπαγορεύονται από τις σαρκικές επιθυμίες. Όλα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο των κατάλληλων σχέσεων. Δεν είναι πολύ ευρύ αυτό το φάσμα; Οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις περιλαμβάνουν διάλογο και επικοινωνία μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλληλεπίδραση και σύναψη σχέσεων με τους άλλους, καθώς και συνεργασία με βάση τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε ένα ανώτερο επίπεδο, περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση και τη σύναψη σχέσεων σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτός είναι ένας γενικός ορισμός των κατάλληλων διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Το να χαιρετάει ο ένας τον άλλον μόλις συναντηθούν είναι η πιο κανονική μορφή αλληλεπίδρασης. Όταν μπορεί κανείς να χαιρετήσει και να συζητήσει κανονικά χωρίς να κοκορεύεται, όταν δεν θεωρεί δεδομένη τη συμπάθεια εκεί που δεν υπάρχει, όταν δεν φέρεται σαν να ήταν ανώτερος, όταν μιλάει χωρίς να καταπιέζει τους άλλους ή να εξυψώνει τον εαυτό του, όταν μιλάει και επικοινωνεί κανονικά —έτσι πρέπει να μιλάνε και να επικοινωνούν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση κι αυτός είναι ο βασικός τρόπος αλληλεπίδρασης στις κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει, αν μη τι άλλο, να έχει συνείδηση και λογική, καθώς και να αλληλεπιδρά, να σχετίζεται και να συνεργάζεται με τους άλλους σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση. Αυτό αρκεί για να ικανοποιήσει τον Θεό. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός; Οι άνθρωποι να δείχνουν στους άλλους κατανόηση όταν εκείνοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί, να λαμβάνουν υπόψη τον πόνο και τις δυσκολίες τους κι έπειτα να ρωτούν σχετικά μ’ αυτά, να προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη, καθώς και να τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πάψουν να είναι αδύναμοι, και φέρνοντάς τους ενώπιον του Θεού. Δεν συμβαδίζει αυτός ο τρόπος άσκησης με τις αρχές; Το να ασκείται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Φυσικά, αυτού του είδους οι σχέσεις συμβαδίζουν ακόμα περισσότερο με τις αλήθεια-αρχές. Όταν οι άνθρωποι προκαλούν επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση ή κάνουν επίτηδες το καθήκον τους επιπόλαια, αν εσύ τα δεις όλα αυτά και μπορέσεις να τους τα επισημάνεις, να τους επιπλήξεις και να τους βοηθήσεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε κάτι τέτοιο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάνεις πως δεν βλέπεις ή αν ανεχθείς τη συμπεριφορά τους και τους καλύψεις, φτάνοντας μέχρι το σημείο να τους επαινέσεις και να τους επιδοκιμάσεις με καλά λόγια, όλοι αυτοί οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους, αντιμετώπισης των θεμάτων και χειρισμού των προβλημάτων πηγαίνουν ξεκάθαρα κόντρα στις αλήθεια-αρχές και δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Αυτοί, λοιπόν, οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους και αντιμετώπισης των θεμάτων είναι ξεκάθαρα ακατάλληλοι, πράγμα πολύ δύσκολο να το ανακαλύψει κανείς αν δεν τους αναλύσει και δεν τους διακρίνει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια δεν είναι πιθανό να αναγνωρίσουν αυτά τα θέματα και, ακόμα κι αν παραδεχθούν πως είναι προβλήματα, δεν τους είναι εύκολο να τα λύσουν. Λέμε συχνά ότι ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις το αποδεικνύουν αυτό. Το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα;

Η σημερινή μας συναναστροφή επικεντρώνεται κυρίως στο να εκθέσει τις εκδηλώσεις τεσσάρων τύπων ακατάλληλων σχέσεων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Ποιοι είναι εκείνοι που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας; Τι ακριβώς συνιστά ακατάλληλη σχέση; Ποια θέματα αφορά το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις; Επειδή το κυρίως θέμα της συναναστροφής μας αφορά διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, αυτή η συζήτηση σχετικά με τις ακατάλληλες σχέσεις περιορίζεται σε ό,τι προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Δεν βάζουμε αδιάκριτα στο ίδιο τσουβάλι όλους τους τύπους ακατάλληλων σχέσεων, ενώ δεν μας αφορούν και τα ζητήματα εκτός της εκκλησιαστικής ζωής. Πρέπει να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα αγνά και απαρέγκλιτα. Όσον αφορά, λοιπόν, το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις, ποια θέματα και ποιες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θεωρούνται ακατάλληλα; Ποιες ακατάλληλες σχέσεις προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή και στην πλειοψηφία των ανθρώπων; Αξίζει να γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα; (Ναι.) Πρόκειται για ζητήματα που πρέπει να τεθούν ξεκάθαρα στη συναναστροφή μας.

Α. Ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων

Στην εκκλησιαστική ζωή, ποιος είναι ο πιο κοινός, κατανοητός και άμεσα χαρακτηρίσιμος τύπος ακατάλληλης σχέσης; (Οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.) Αυτή είναι η πρώτη πτυχή που έρχεται στο μυαλό των ανθρώπων όταν σκέφτονται τις ακατάλληλες σχέσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όποτε βρίσκονται σε μια ομάδα, φλερτάρουν διαρκώς με το αντίθετο φύλο· χρησιμοποιούν χειρονομίες και εκφράσεις όλο υπονοούμενα, μιλάνε με υπερβολικά εκφραστικό τρόπο και τους αρέσει να επιδεικνύονται. Για να το θέσουμε με έναν ακατάλληλο όρο, μοστράρουν τη σεξουαλικότητά τους. Τους αρέσει να φαίνονται, μεταξύ άλλων, πνευματώδεις, με χιούμορ, ρομαντικοί, ιπποτικοί, ηρωικοί, χαρισματικοί και σπουδαγμένοι μπροστά στο αντίθετο φύλο· ιδιαίτερα απολαμβάνουν το να επιδεικνύονται. Γιατί επιδεικνύονται; Δεν το κάνουν για να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, αλλά για να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Όσο περισσότερο τους δίνουν προσοχή τα μέλη του αντίθετου φύλου και τους ρίχνουν ματιές γεμάτες θαυμασμό, σεβασμό και λατρεία τόσο περισσότερο εκείνοι ενθουσιάζονται και δραστηριοποιούνται. Καθώς περνούν περισσότερο χρόνο συμμετέχοντας στην εκκλησιαστική ζωή και έρχονται σε επαφή με περισσότερο κόσμο, βάζουν στόχο μερικά άτομα, φλερτάρουν και ανταλλάσσουν βλέμματα με κάποια άτομα του αντίθετου φύλου, μιλώντας συχνά με προκλητικό τρόπο, ακόμα και με μια υποψία σεξουαλικής παρενόχλησης. Είναι κατάλληλο αυτό το είδος σχέσης μεταξύ των ανθρώπων; (Όχι.) Αυτό σημαίνει ότι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις. Άτομα σαν κι αυτά χρησιμοποιούν ακόμα και τον χρόνο των συναθροίσεων για να επιδειχθούν, μιλώντας έτσι ώστε να φανούν ιδιαίτερα πνευματώδη και γοητευτικά μπροστά στον άνθρωπο που τους αρέσει ή τους ενδιαφέρει, κάνοντας χειρονομίες και ρίχνοντας βλέμματα όλο υπονοούμενα, παίρνοντας μια έκφραση θριάμβου και ενθουσιασμού, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να κορδώνονται —κι όλα αυτά με ποιον σκοπό; Για να ξελογιάσουν τα άτομα του αντίθετου φύλου και να τα παρασύρουν σε μια ακατάλληλη σχέση. Παρά την αηδία που προκαλεί κάτι τέτοιο σε πολλούς αδελφούς και αδελφές, και παρά τις πολυάριθμες προειδοποιήσεις από τους γύρω τους, αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν απτόητοι και εμμένουν στο απερίσκεπτο ξελόγιασμά τους. Αν σε μια τέτοια ακατάλληλη σχέση εμπλέκονται μόνο δύο άνθρωποι που φλερτάρουν μεταξύ τους έξω από την εκκλησιαστική ζωή και δεν επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας, τότε το ζήτημα μπορεί να μπει στην άκρη για την ώρα. Αν, ωστόσο, αυτοί που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις συνηθίζουν να εκδηλώνουν τέτοιες συμπεριφορές εντός της εκκλησιαστικής ζωής και να προκαλούν αναστάτωση στους άλλους, τότε πρέπει να προειδοποιούνται και να περιορίζονται. Αν παραμένουν αδιόρθωτοι παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις και έχουν ήδη αναστατώσει σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία, αφού ψηφίσει σχετικά ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Αν πρόκειται απλώς για νεαρά άτομα που έχουν κανονικό δεσμό, τότε κι αυτά πρέπει να είναι διακριτικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, ώστε να μην επηρεάζουν τους άλλους. Η εκκλησία είναι ένας τόπος για να λατρεύει κανείς τον Θεό, να προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να ζει την εκκλησιαστική ζωή· δεν πρέπει κανείς να φέρνει τα προσωπικά του συναισθήματα στην εκκλησιαστική ζωή και να αναστατώνει τους άλλους. Αν μια σχέση προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, επηρεάζει την ψυχολογική διάθεση των άλλων στις συναθροίσεις, έχει αντίκτυπο στην ανάγνωση, την κατανόηση και τη γνώση των λόγων του Θεού από τους άλλους, καθώς και αποσπά την προσοχή περισσότερων ανθρώπων και τους αναστατώνει, τότε θεωρείται ακατάλληλη σχέση. Ακόμα και ένας θεμιτός δεσμός, αν προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, θεωρείται ακατάλληλη σχέση, πόσο μάλλον το ξελόγιασμα ατόμων του αντίθετου φύλου εκτός του πλαισίου ενός δεσμού. Επομένως, αν κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησιαστικής ζωής, δεν θα πρέπει να υπάρχει σιωπηρή αποδοχή και ανοχή αυτού του γεγονότος, αλλά το συγκεκριμένο άτομο πρέπει να προειδοποιείται, να περιορίζεται, ακόμα και να αποπέμπεται σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι έργο που πρέπει να επιτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αν ανακαλυφθεί ότι κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις και έχει προκαλέσει αναστάτωση στους περισσότερους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία, ενώ η παρουσία του αποσπά την προσοχή των άλλων και τους παρασέρνει σε σκέψεις λαγνείας, με αποτέλεσμα ακόμα και να διαλύονται οικογένειες και κάποιοι νέοι πιστοί να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τις συναθροίσεις, για την ανάγνωση των λόγων του Θεού ή ακόμα και για την ίδια την πίστη και, αντί γι’ αυτά, να παραδίδονται περισσότερο στον έρωτα του προσώπου που λατρεύουν, θέλοντας να κλεφτούν και να ζήσουν για πάντα μαζί του, εγκαταλείποντας την πίστη τους —αν η σοβαρότητα της κατάστασης έχει κλιμακωθεί σε τέτοιον βαθμό, εντούτοις οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν την παίρνουν στα σοβαρά, αλλά νομίζουν πως πρόκειται απλώς για έκφραση της ανθρώπινης λαγνείας, πως δεν είναι και τίποτα σημαντικό, αλλά κάτι που κάνουν όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι, και δεν αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης ούτε, φυσικά, συνειδητοποιούν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το πρόβλημα, απεναντίας το αγνοούν, έχοντας μια ιδιαίτερα απαθή και υποτονική ανταπόκριση σε τέτοια ζητήματα, έτσι που στο τέλος προκαλούν δυσμενείς συνέπειες στην πλειοψηφία των ανθρώπων μέσα στην εκκλησία— τότε η φύση αυτών των περιστατικών συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση. Γιατί λέω ότι συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση; Επειδή αυτά τα περιστατικά αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Επομένως, μόλις εμφανίζονται στην εκκλησία τέτοια άτομα, πρέπει να περιορίζονται, όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός τους, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα αντιμετωπίζεται κάθε περιστατικό και, αν η κατάσταση είναι σοβαρή, πρέπει να απομονώνονται. Αν η απομόνωση δεν φέρει αποτέλεσμα και συνεχίσουν να ξελογιάζουν άτομα του αντίθετου φύλου, να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και να βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία σύμφωνα με τις αρχές. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Τέτοια ζητήματα έχουν εξαιρετικά επιβλαβή αντίκτυπο στην εκκλησιαστική ζωή και στο έργο της εκκλησίας· μοιάζουν με επιδημία και πρέπει να εξαλείφονται.

Όλοι όσοι έχουν την τάση να ξελογιάζουν άτομα του αντίθετου φύλου το κάνουν αυτό όπου κι αν πάνε, υιοθετώντας ακούραστα τέτοιες συμπεριφορές. Στόχος τους για ξελόγιασμα και παρενόχληση γίνονται συνήθως νεαρά και όμορφα άτομα, μερικές φορές όμως και μεσήλικες —αναζητούν ενεργά ευκαιρίες να ξελογιάσουν οποιονδήποτε τους φαίνεται ελκυστικός. Όταν το βάλουν σκοπό να ξελογιάσουν τους άλλους, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντισταθούν στο δέλεαρ και παρασύρονται, πράγμα που οδηγεί εύκολα σε ακατάλληλες σχέσεις. Επειδή οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα, ενώ δεν έχουν αυθεντική πίστη στον Θεό ούτε κατανόηση της αλήθειας, πώς είναι δυνατόν να υπερνικήσουν αυτούς τους πειρασμούς και να αντισταθούν σε τέτοιο δέλεαρ; Οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα· είναι ιδιαίτερα αδύναμοι και ανίσχυροι όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτούς τους πειρασμούς και τα ξελογιάσματα. Τους είναι δύσκολο να παραμείνουν ανεπηρέαστοι. Υπήρχε ένας επικεφαλής που προσπαθούσε να ξελογιάσει κάθε όμορφη γυναίκα που έβλεπε· κάποιες φορές, δεν του έφτανε να ξελογιάσει μόνο μία —μπορεί να ξελόγιαζε τρεις ή τέσσερις γυναίκες, αιχμαλωτίζοντάς τις όλες με τη γοητεία του σε βαθμό που έχαναν την όρεξή τους, τον ύπνο τους, ακόμα και την επιθυμία να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τέτοια ήταν η «γοητεία» αυτού του άντρα. Αν είχε απλώς αλληλεπιδράσει κανονικά με τις γυναίκες, χωρίς να προσπαθεί να τις ξελογιάσει, δεν θα είχε αποκτήσει τόσο εκτεταμένη επιρροή. Μόνο όταν ηθελημένα έδινε παράσταση και τις ξελόγιαζε άρχισαν να πέφτουν στην παγίδα του όλο και περισσότερες, κι έτσι αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων που ξελογιάστηκαν και έμπλεξαν σε ακατάλληλες σχέσεις μαζί του. Οι γυναίκες έγιναν ανίσχυρες να αντισταθούν και ενέδωσαν σ’ αυτούς τους πειρασμούς. Αυτή ήταν η «γοητεία» της λαγνείας· όσα έκανε δημιούργησαν πειρασμούς, ξελογιάσματα και αναστάτωση και απ’ τις δύο πλευρές. Ένας άντρας που ξελογιάζει ταυτόχρονα πολλές γυναίκες —είναι δυνατόν να μην ταράζεται η καρδιά του; Σε ποια γυναίκα να πρωτοπάει, ποια να ικανοποιήσει πρώτη —δεν θα εξαντληθεί ψυχικά; (Ναι.) Αν ήταν κάτι τόσο εξαντλητικό, γιατί συνέχισε να συμπεριφέρεται έτσι; Πρόκειται για μοχθηρία· τέτοιου είδους πλάσμα ήταν, αυτή ήταν η φύση του. Αφού τα θύματα υποκύψουν στο ξελόγιασμα και υποκύψουν στον πειρασμό, μετά τους είναι εύκολο να ξεφύγουν; Αφού πέσουν στον πειρασμό, θα είναι δύσκολο να ξεφύγουν. Ό,τι κι αν κάνουν —είτε τρώνε, είτε κοιμούνται, είτε περπατούν, είτε εκτελούν καθήκοντα— το μυαλό τους είναι γεμάτο με σκέψεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο, η καρδιά τους βασανίζεται γι’ αυτόν. Είναι απίστευτα σοβαρή μια τέτοια αναστάτωση! Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι σκέφτονται διαρκώς πώς να ευχαριστήσουν αυτόν τον άνθρωπο, πώς να του ριχτούν, πώς να τον κερδίσουν, πώς να τον έχουν μόνο για τον εαυτό τους, πώς να ανταγωνιστούν και να κοντραριστούν με τις αντιζήλους τους. Αυτές δεν είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης; Είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από μια τέτοια κατάσταση; (Δεν είναι εύκολο.) Οι συνέπειες σοβαρεύουν. Μια τέτοια στιγμή, μπορεί η καρδιά κάποιου να παραμείνει ήρεμη ενώπιον του Θεού; Μπορεί ακόμα να αφομοιώσει τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζει; Μπορεί ακόμα να έχει φως; Στις συναθροίσεις, θα έχει ακόμα όρεξη να αναλογιστεί και να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού και ν’ ακούσει τους άλλους να μοιράζονται τα λόγια του Θεού; Όχι· η καρδιά του θα είναι γεμάτη από λαγνεία, από το αντικείμενο της λατρείας του, και δεν θα περιέχει οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα —ακόμα κι ο Θεός θα έχει φύγει απ’ την καρδιά του. Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι αναλογίζεται πώς θα βιώσει την αγάπη, πώς θα γίνει ρομαντικός και ούτω καθεξής, κι η επιθυμία του να πιστέψει στον Θεό εξανεμίζεται εντελώς. Είναι καλές αυτές οι συνέπειες; Αυτό θέλουν να δουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Όταν κανείς ξελογιάζεται και ενδίδει στον πειρασμό, γίνεται να αποτραπούν οι συνέπειες; Μπορούν να ελέγξουν οι άνθρωποι αυτές τις συνέπειες; Μπορούν να πάρουν μόνοι τους μια τέτοια απόφαση; Μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο όπου θα είναι ικανοί να σταματήσουν όταν το θελήσουν μέσα τους; Κανένας δεν μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αυτές είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης που προκαλούν στους ανθρώπους τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις. Όταν κανείς δεν έχει τον Θεό στην καρδιά του και δεν επιθυμεί πια να διαβάσει τα λόγια του Θεού, ποιες είναι οι συνέπειες; Υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας; Η ελπίδα σωτηρίας εκμηδενίζεται. Όλα έχουν χαθεί· τα πενιχρά δόγματα που κάποτε κατανοούσε κανείς, η θέληση και η αποφασιστικότητά του να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, καθώς κι η επιθυμία του να αποκτήσει τη σωτηρία του Θεού, όλα εξανεμίζονται —αυτές είναι οι συνέπειες. Οι άνθρωποι απομακρύνονται απ’ τον Θεό και Τον απορρίπτουν μέσα τους, και τους απορρίπτει κι ο Θεός με τη σειρά Του. Αυτές οι συνέπειες δεν είναι ούτε κάτι που θέλει να δει οποιοσδήποτε πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί ούτε ένα γεγονός που μπορεί να αποδεχθεί οποιοσδήποτε ακόλουθος του Θεού. Μόλις, ωστόσο, οι άνθρωποι ενδώσουν σε τέτοιους πειρασμούς και παρασυρθούν στη δίνη των ακατάλληλων σχέσεων, δυσκολεύονται να απαγκιστρωθούν από αυτές κι ακόμα περισσότερο να ασκήσουν αυτοέλεγχο. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται. Σε σοβαρές περιπτώσεις, όσοι διαρκώς αναστατώνουν και παρενοχλούν τα άτομα του αντίθετου φύλου πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία γρήγορα και άμεσα, έτσι ώστε να μην αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και, ακόμα περισσότερο, ώστε να μην υποκύψουν περισσότεροι άνθρωποι στον πειρασμό. Είναι λογική αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Στο δωδέκατο σημείο των υποχρεώσεων των επικεφαλής και των εργατών, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταβάλουν τη μέγιστη προσπάθεια σε κάθε εργασία ώστε να εξασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική εκκλησιαστική ζωή και να προφυλάξουν τους αδελφούς και τις αδελφές από τυχόν παρεμβάσεις ή αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Αυτό σημαίνει να προστατεύσουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές που μπορούν να ζήσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή. Τι ακριβώς πρέπει να προστατευθεί; Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να προστατευθούν έτσι ώστε να μπορούν να προσέλθουν με ησυχία ενώπιον του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, να προσευχηθούν διαβάζοντας και να μοιραστούν με ηρεμία τα λόγια του Θεού· ταυτόχρονα, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προσευχηθούν στον Θεό με σύμπνοια καρδιάς και νου, να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού, να αναζητήσουν διαφώτιση και φώτιση από τον Θεό, να κερδίσουν την παρουσία του Θεού και να λάβουν τις ευλογίες και την καθοδήγηση του Θεού. Αυτό είναι το σπουδαιότερο και σημαντικότερο όφελος για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές και είναι ζωτικής σημασίας για όλους· αφορά το αν μπορούν να σωθούν και να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό. Είναι, επομένως, απαραίτητο να επιβάλλεται αυστηρός περιορισμός, απομόνωση ή και αποπομπή όσων εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας· αυστηρή επιτήρηση απαιτείται ιδιαίτερα για όσους εμπλέκονται σε σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Τι σημαίνει επιτήρηση; Αν πρόκειται για περιστατικό ήσσονος σημασίας, πρέπει να εκτίθενται και να κλαδεύονται, να σταματούν και να περιορίζονται άμεσα, καθώς και να μην τους επιτρέπεται να επηρεάζουν τους άλλους. Αν πρόκειται για σοβαρό περιστατικό, είναι απαραίτητο να ενεργεί κανείς με αποφασιστικότητα και χωρίς δισταγμό· πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία όσο το δυνατόν συντομότερα, ώστε να μην αναστατώσουν κι άλλους ανθρώπους. Αν θέλουν να προκαλέσουν αναστάτωση, ας το κάνουν στον έξω κόσμο, ας αναστατώσουν εκεί όποιον θέλουν· αρκεί να πούμε ότι δεν πρέπει να αναστατώσουν κανέναν από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησιαστική ζωή που επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή είναι η κύρια αρχή και ο κύριος στόχος για το έργο των επικεφαλής και των εργατών όσον αφορά αυτήν τη δωδέκατη ευθύνη.

Β. Ομοφυλοφιλικές σχέσεις

Όσον αφορά το θέμα των ακατάλληλων σχέσεων, πριν λίγο συναναστραφήκαμε πάνω στην εμπλοκή σε ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Το θέμα αφορά το να κάνει κανείς φιγούρα σε άτομα του αντίθετου φύλου και να τα προκαλεί, να τα ξελογιάζει και να τα αποπλανεί, να τα προσεγγίζει ενεργά και να προσπαθεί να έρθει κοντά τους, καθώς και να επιδιώκει συχνά, εκούσια ή ακούσια, να κάθεται κοντά τους στις συναθροίσεις. Επιπλέον, όμως, όταν δεν θέλει να αποπλανήσει μόνο ένα άτομο, αλλά, αν αποτύχει η πρώτη απόπειρα, να προχωρά και σε άλλο, με αποτέλεσμα να παρενοχλεί πολλά άτομα του αντίθετου φύλου μέσα στην εκκλησία, τότε το θέμα έχει σοβαρέψει. Τα παραπάνω καλύπτουν τις ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Εκτός από τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο, υπάρχουν και κάποιες ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αν δύο άτομα του ίδιου φύλου γνωρίζονται καιρό και έχουν ιδιαίτερα φιλική και στενή σχέση, είναι αρμόζον να αλληλεπιδρούν συχνά μεταξύ τους. Όταν, όμως, κάτι τέτοιο κλιμακώνεται και γίνεται σαρκική σχέση λαγνείας, τέτοιες σχέσεις πρέπει κι αυτές να χαρακτηρίζονται ως ακατάλληλες. Αν η σωματική επαφή μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου είναι συχνή και φτάνει μέχρι το σημείο να χρησιμοποιούν συνήθως προκλητικές εκφράσεις μεταξύ τους και να εμφανίζονται συχνά αγκαλιά ή να παρουσιάζουν ακόμα πιο προφανείς συμπεριφορές και εκδηλώσεις, τότε, με την πάροδο του χρόνου, γίνεται ολοφάνερο σε όλους: «Αυτά τα δύο άτομα δεν βοηθούν απλώς το ένα το άλλο ούτε έχουν απλώς συμβατές προσωπικότητες· η αλληλεπίδρασή τους δεν είναι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται για ομοφυλοφιλία!» Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν πλέον την ομοφυλοφιλία ως ακατάλληλη σχέση, που η φύση της είναι ακόμα πιο σοβαρή και ακατάλληλη από τη φύση της σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Αν υπάρχουν τέτοιες σχέσεις εντός της εκκλησίας, θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σαν επιδημία, οδηγώντας μερικούς ανθρώπους σ’ αυτό το είδος πειρασμού και ξελογιάσματος. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως είχαν ομοφυλοφιλικές επαφές στο παρελθόν, αλλά χωρίς τη θέλησή τους. Χωρίς να εξετάζει κανείς αν είναι στ’ αλήθεια ομοφυλόφιλοι ή ποιος είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους, αν μπορούν να ξελογιαστούν και να πέσουν σε τέτοιο πειρασμό —αφήνοντας κατά μέρος, για την ώρα, το αν το έκαναν εκούσια ή παθητικά— τότε, πρώτον και κύριον, κάτι τέτοιο τους προκάλεσε αναστάτωση. Κρίνοντας από τον ισχυρισμό τους ότι δεν το έκαναν με τη θέλησή τους, υπήρξαν θύματα. Επομένως, αν οι ομοφυλόφιλοι ξελογιάζουν και αποπλανούν άλλα άτομα του ίδιου φύλου, εκείνοι που αποπλανούνται, παρότι δεν είναι απαραίτητα ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι, μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι αφού τους αποπλανήσει ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν είναι επικίνδυνη αυτή η κατάσταση; Γιατί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι; Η αποπλάνηση πολλών ατόμων από κάποιον ετεροφυλόφιλο εμπίπτει στην κατηγορία της αποχαλίνωσης, που αποτελεί ακατάλληλη σχέση. Όταν, λοιπόν, δύο άτομα του ίδιου φύλου που έχουν στενή σχέση και τα πάνε καλά κρατιούνται χέρι χέρι και αγκαλιάζονται, πράγμα απολύτως κανονικό, πώς κάτι τέτοιο μπορεί να κλιμακωθεί ώστε αυτά τα άτομα να χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλα; Το θέμα είναι η σεξουαλική σχέση μεταξύ τους —άπαξ και προκύψει σχέση σε αυτό το επίπεδο, τότε γίνεται ομοφυλοφιλική. Όταν αγκαλιάζονται από τους ώμους, όταν κολλάνε το ένα στον λαιμό του άλλου ή κρατιούνται από τη μέση, κάτι τέτοιο δεν είναι κανονική σωματική επαφή μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου· αντίθετα, είναι σωματική επαφή με κίνητρο τη λαγνεία, έχει διαφορετική φύση και επομένως εντάσσεται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων. Για τους περισσότερους ανθρώπους στην εκκλησία, είναι εποικοδομητικό το να βλέπουν ομοφυλόφιλα άτομα; (Όχι, δεν είναι εποικοδομητικό.) Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν αναστάτωση όταν βλέπουν κάτι τέτοιο; Αν δεν γνώριζες γι’ αυτήν την κατάσταση και ένα τέτοιο άτομο περνούσε το χέρι του στον λαιμό ή στη μέση σου ή έφτανε ακόμα και στο σημείο να σε φιλήσει στο πρόσωπο, θα ένιωθες αναστάτωση; (Ναι.) Μετά από αυτήν την αναστάτωση, μέσα σου θα ένιωθες άνετα ή άβολα; (Θα ένιωθα αηδία.) Θα είχες τότε, λοιπόν, την αίσθηση ότι αμάρτησες; Αν δεν κατανοείς ακριβώς ποια είναι η φύση αυτού του είδους του θέματος και αν, όταν σε αγγίξει ή έχει σωματική επαφή μαζί σου ένα άτομο του ίδιου φύλου, δεν το σκέφτεσαι και πολύ μετά, τότε δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Αν, ωστόσο, το σκεφτείς, συνεχίσεις να το σκέφτεσαι και μετά δεν μπορείς να ξεχάσεις αυτό το άτομο και νιώθεις όπως όταν κάποιος λαχταράει ένα άτομο του αντίθετου φύλου, ανεξάρτητα από το αν στην υποκειμενική σου συνείδηση αντιστέκεσαι ή όχι, τότε η εμφάνιση τέτοιων σκέψεων μέσα σου υποδεικνύει ότι έχεις ήδη αναστατωθεί, έτσι δεν είναι; Επομένως, η φύση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, των ακατάλληλων σχέσεων αυτού του είδους, είναι πολύ πιο σοβαρή. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην αποχαλίνωση μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων και την ομοφυλοφιλία και αντιμετωπίζουν αυτά τα δύο θέματα σαν να ήταν το ίδιο. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας είναι μακράν πιο σοβαρό από το θέμα της αποχαλίνωσης μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων.

Αν εμφανιστούν εντός της εκκλησίας άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις και δεν περιοριστούν, τότε αποτελούν απειλή και προκαλούν αναστάτωση σε όλους. Τι είδους αναστάτωση; Εξωτερικά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εντοπίσουν κάποιο πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους, όμως η παρατεταμένη αλληλεπίδραση μπερδεύει τις σκέψεις τους και σκοτεινιάζει την καρδιά τους. Χάνουν τον ενθουσιασμό τους για την πίστη στον Θεό και, χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να πιστέψουν στον Θεό, χάνουν το ενδιαφέρον τους για την ανάγνωση των λόγων του Θεού, απομακρύνονται όλο και περισσότερο απ’ τον Θεό μέσα τους, ενώ κάνουν ακόμα και κακές σκέψεις να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες ομοφυλοφιλικές σχέσεις εντός της εκκλησίας δεν πρέπει απλώς να σταματούν και να περιορίζονται· πρέπει επίσης να απομακρύνονται άμεσα από την εκκλησία και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτές. Κι αυτό είναι απόλυτο. Μόλις ανακαλυφθούν τέτοια άτομα, όποια κι αν είναι τα καθήκοντα ή η θέση τους, πρέπει να απομακρυνθούν γρήγορα από την εκκλησία, χωρίς καμία ανοχή! Αυτός είναι ο κανονισμός της εκκλησίας. Γιατί έχει θεσπιστεί αυτός ο κανονισμός; Έχει στέρεες βάσεις. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους ως αρσενικό και θηλυκό· αφού δημιούργησε τον Αδάμ, έκανε σύντροφό του την Εύα, όχι έναν άλλον Αδάμ. Τα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον όσων εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις βασίζονται στα λόγια του Θεού και είναι απολύτως σωστά. Ίσως πουν κάποιοι: «Γιατί να μη δοθεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία να μετανοήσουν; Είναι νέοι· δεν πρέπει να έχουν το περιθώριο να διαπράξουν μερικές γελοίες πράξεις;» Όχι! Άλλες γελοίες πράξεις ίσως τύχουν άλλης αντιμετώπισης, ανάλογα με τις περιστάσεις και τη φύση τους, αλλά η συγκεκριμένη γελοία πράξη δεν είναι σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε γελοία πράξη· δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή, ενώ όποιος διαπράξει κάτι τέτοιο εντός της εκκλησίας πρέπει να απομακρυνθεί γρήγορα! Αν μια ολόκληρη εκκλησία αποτελούνταν από ομοφυλόφιλους, τότε θα απομακρύνονταν όλοι τους. Έστω και μία τέτοια εκκλησία είναι ανεπιθύμητη! Αυτή είναι η αρχή. Λένε μερικοί: «Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ομοφυλοφιλική σχέση με έναν μόνο άνθρωπο, αλλά δεν έχουν αποπλανήσει άλλους ούτε έχουν αρχίσει να αναστατώνουν κανέναν άλλον. Τέτοια άτομα πρέπει να αντιμετωπιστούν και να αποπεμφθούν;» Αν είναι πράγματι ομοφυλόφιλοι, αν τους αφήσει κανείς να παραμείνουν στην εκκλησία είναι σαν να βάζει ωρολογιακή βόμβα μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού —αργά ή γρήγορα, θα εκραγεί. Ακόμα κι αν δεν είχαν αναστατώσει, αποπλανήσει ή παρενοχλήσει κανένα άτομο του ίδιου φύλου, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο στο μέλλον. Μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα κάποιον που να τον θέλουν, κάποιον που να τους αρέσει ή να μην έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενώ ακόμα μπορεί να μην υπάρχει αρκετή οικειότητα και κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους. Τέτοια άτομα, όμως, θα κάνουν την κίνησή τους μόλις έρθει η κατάλληλη στιγμή. Συνεπώς, τέτοια άτομα δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζονται με ανοχή ούτε να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, καθότι είναι αφύσικα και μη ανθρώπινα. Η εκκλησία δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι ούτε λάθος ούτε υπερβολικό να χειρίζεται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο όσους εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις. Κάποιοι, ωστόσο, λένε: «Μερικοί ομοφυλόφιλοι φαίνονται πολύ καλοί άνθρωποι· δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, τηρούν τους νόμους και τους κανονισμούς, δείχνουν σεβασμό στους ηλικιωμένους και αγάπη στους νέους, κάνουν πάντα καλές πράξεις, κάποιοι έχουν ακόμα και χαρίσματα και δεξιότητες, ενώ κάποιοι είναι ιδιαίτερα πονόψυχοι και εξυπηρετικοί στην εκκλησία. Πρέπει να τους επιτρέψουμε να μείνουν στην εκκλησία». Είναι σωστή αυτή η σκέψη; (Όχι.) Ανεξάρτητα απ’ το αν οι σκέψεις σου είναι σωστές ή λανθασμένες, πρέπει να είσαι σε θέση να διακρίνεις τη φύση των ομοφυλόφιλων. Η αρχή άσκησης της εκκλησίας για τα άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι να τα αποπέμπει. Αυτό είναι ένα διοικητικό διάταγμα που δεν επιτρέπεται να το παραβιάσει κανείς· όλοι πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με αυτήν την αρχή.

Οι εκδηλώσεις των δύο τύπων ακατάλληλων σχέσεων πάνω στους οποίους μόλις συναναστραφήκαμε είναι αυτές που οι άνθρωποι μπορούν πιο εύκολα να διακρίνουν, να δουν σε βάθος και να ταξινομήσουν. Όσον αφορά εκείνους που εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις, πρώτα απ’ όλα, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, λαμβάνοντας μέτρα για την αντιμετώπισή τους, όπως να τους σταματάνε, να τους περιορίζουν, να τους απομονώνουν και να τους αποπέμπουν. Δεύτερον, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει κι αυτοί να διακρίνουν όσους εμπλέκονται σε αυτούς τους δύο τύπους ακατάλληλων σχέσεων και να μένουν μακριά τους, ώστε να μην ξελογιαστούν και υποκύψουν στον πειρασμό, πράγμα που θα μπορούσε να επηρεάσει την πίστη τους στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας ώστε να σωθούν. Όταν πέσει κανείς στην παγίδα του πειρασμού, δύσκολα απαγκιστρώνεται. Οι περισσότεροι μπορούν, λογικά, να διακρίνουν αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων. Μην ενεργείς όπως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στην κοινωνία, που προσποιούνται ότι δεν βλέπουν ποιος φλερτάρει με ποιον, δεν έχουν σωστή άποψη ή στάση απέναντι σε όσους είναι αχαλίνωτοι, ενώ μπορούν και να αλληλεπιδρούν κανονικά με τέτοια άτομα, εφόσον δεν θίγονται τα συμφέροντά τους, και να μιλάνε σαν να μην τρέχει τίποτα και όλα είναι εντάξει. Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν, άραγε, αρχές όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους; Καθόλου. Όλοι οι άπιστοι ζουν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και αγωνίζονται να μην προσβάλουν κανέναν προκειμένου να προφυλαχθούν οι ίδιοι, αλλά ο οίκος του Θεού είναι εντελώς διαφορετικός από την κοινωνία των απίστων. Στον οίκο του Θεού, τη δύναμη την έχει η αλήθεια. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τους άλλους με βάση τις αλήθεια-αρχές. Όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού αποδέχονται την αλήθεια, την κάνουν εφόδιό τους και τη χρησιμοποιούν για να διακρίνουν και να αντιμετωπίζουν τους άλλους, όχι μόνο για να διατηρήσουν την εκκλησιαστική ζωή και να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά, το σημαντικότερο, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από το βάσανο του πειρασμού και να μην ενδώσουν σ’ αυτόν. Όσο πιο σύντομα μπορέσεις να διακρίνεις τέτοια άτομα και να απομακρυνθείς απ’ αυτά τόσο περισσότερο θα μπορέσεις να απομακρυνθείς και από τον πειρασμό και να προστατευτείς. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις τα άτομα που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις· αυτό συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού.