IV. Φτιάχνουν κλίκες

Η τέταρτη εκδήλωση διατάραξης και αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής είναι το να δημιουργεί κανείς κλίκες, πράγμα πολύ σοβαρό ως προς τη φύση του. Ποιες συμπεριφορές συνιστούν δημιουργία κλίκας; Αν δύο άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι πιστοί για παρόμοιο χρονικό διάστημα, έχουν παρόμοια ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, ενδιαφέροντα, προσωπικότητα και ούτω καθεξής, αν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αν κάθονται συχνά μαζί στη διάρκεια των συναθροίσεων και είναι στενοί φίλοι, μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργούν κλίκες; (Όχι.) Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην κανονική διαπροσωπική αλληλεπίδραση, που δεν συνιστά αναστάτωση για τους άλλους· επομένως, δεν θεωρείται ότι δημιουργούν κλίκες. Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι δημιουργούν κλίκες, με την έννοια που αναφέρεται εδώ; Για παράδειγμα, ανάμεσα στους πέντε αδελφούς και αδελφές που συναθροίζονται, οι τρεις είναι εργάτες στην πόλη και οι δύο είναι αγρότες στην επαρχία. Οι τρεις εργάτες από την πόλη κάνουν συχνά παρέα, συζητούν πόσο καλύτερη είναι η ζωή στην πόλη και πόσο χειρότερη η ζωή στην επαρχία, όπου οι άνθρωποι δεν είναι μορφωμένοι και δεν έχουν ανοιχτούς ορίζοντες ούτε τρόπους. Περιφρονούν τους επαρχιώτες και μιλάνε πάντα απαξιωτικά στους δύο συγκεκριμένους ανθρώπους της επαρχίας, που με τη σειρά τους θίγονται και θέλουν να τους εναντιωθούν, λέγοντας ότι οι άνθρωποι της πόλης είναι μικροπρεπείς και υπολογίζουν την κάθε λεπτομέρεια, ενώ οι άνθρωποι της επαρχίας είναι γενναιόδωροι. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν συμφωνούν ποτέ, πράγμα που συχνά οδηγεί σε περιττές διαφωνίες και αντιπαραθέσεις. Έχουν αρμονική σχέση μεταξύ τους αυτοί οι πέντε; Είναι ενωμένοι στον λόγο του Θεού; Είναι συμβατοί μεταξύ τους; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι της πόλης λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της πόλης» και οι άνθρωποι της επαρχίας λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της επαρχίας», τι κάνουν τότε; (Δημιουργούν κλίκες.) Αυτό είναι το τέταρτο θέμα πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε: το ότι δημιουργούν κλίκες. Η συμπεριφορά κλίκας σημαίνει να συγκροτεί κανείς ομάδες και φατρίες. Αν συγκροτεί κανείς συμμορίες, φατρίες και άλλες υποομάδες με βάση την περιοχή, τις οικονομικές συνθήκες και την κοινωνική τάξη, καθώς και με βάση τις διαφορετικές απόψεις, τότε θεωρείται ότι δημιουργεί κλίκες. Όποιος κι αν είναι επικεφαλής σε αυτές τις κλίκες, το να συγκροτεί κανείς εντός της εκκλησίας διάφορες συμμορίες και φατρίες, και μάλιστα ασύμβατες μεταξύ τους, θεωρείται δημιουργία κλίκας. Σε κάποια μέρη, μια ολόκληρη διευρυμένη οικογένεια πιστεύει στον Θεό, ενώ σε έναν τόπο συνάθροισης, εκτός από δύο άτομα με διαφορετικό επώνυμο, όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τότε αυτή η οικογένεια φτιάχνει μια φατρία ή συμμορία και αφήνει απέξω τα δύο άτομα που έχουν διαφορετικό επώνυμο. Όποιο μέλος της οικογένειας κι αν αντιμετωπίσει κάποιο θέμα ή κλαδευτεί, αν ένα άτομο εκφράσει παράπονο, οι υπόλοιποι σπεύδουν να εκφράσουν το ίδιο αίσθημα. Αν κάποιος ενεργήσει ενάντια στις αρχές, οι άλλοι τον καλύπτουν, συγκαλύπτουν τις ενέργειές του και απαγορεύουν σε όλους να τον εκθέσουν· δεν είναι αποδεκτή η παραμικρή αναφορά στο θέμα και, φυσικά, δεν είναι αποδεκτό το κλάδεμα. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορείτε να το διακρίνετε; Όταν συναθροίζονται τα μέλη αυτής της οικογένειας, είναι σαν να μιλάνε όλοι μαζί με μια φωνή· κοιτάζουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος και ακολουθούν τους υπόλοιπους σε ό,τι λένε. Αν ο αρχηγός τους υιοθετήσει μια συγκεκριμένη στάση, όλοι τον μιμούνται και οι άλλοι δεν τολμούν ούτε να τους προκαλέσουν ούτε να εκφράσουν αντίρρηση. Δεν αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση της κανονικής τάξης της εκκλησίας η εμφάνιση αυτού του φαινομένου στην εκκλησιαστική ζωή; Τα μέλη αυτής της συμμορίας υπαγορεύουν ποια χωρία από τα λόγια του Θεού θα φάει και θα πιει ο κόσμος στη διάρκεια των συναθροίσεων και όλοι πρέπει να τους ακούσουν· ακόμα κι οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να τους σεβαστούν και δεν μπορούν να φέρουν αντίρρηση. Εκείνοι δηλώνουν ποιοι πρέπει να εκλεγούν επικεφαλής και εργάτες, ενώ οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να θεωρήσουν τη γνώμη τους την πιο σημαντική και να μην την πάρουν αψήφιστα. Ταυτόχρονα, στρατολογούν συνεχώς «ταλέντα», τραβώντας στην ομάδα τους όσους τους ακούνε, όσους μπορούν να εμπιστευτούν και όσους τους είναι χρήσιμοι, για να τους χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς της ομάδας, αυξάνοντας συνεχώς την επιρροή τους. Αυτή η κλίκα έχει σκοπό να ελέγξει την εκκλησιαστική ζωή· ο αρχηγός της θέλει να ελέγξει την εκκλησία. Η ομάδα αυτή έχει σημαντική δύναμη· τα μέλη της ενεργούν ενωμένα εντός της εκκλησίας. Ό,τι κι αν συμβαίνει στην εκκλησία, θέλουν να συμμετέχουν. Οι άλλοι πρέπει να διαβάζουν τις εκφράσεις τους προτού μιλήσουν ή προτού διευθετήσουν οτιδήποτε, και αυτό συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και το περιεχόμενο που θα φάει και θα πιει ο κόσμος σε κάθε συνάθροιση πρέπει να συμμορφώνεται με τις δικές τους διευθετήσεις και επιθυμίες. Ακόμα κι αν οι επικεφαλής της εκκλησίας θέλουν να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να ζητήσουν τη γνώμη τους και να ακούσουν τις ιδέες τους. Εκείνοι ελέγχουν τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές, ενώ πολλά ζητήματα του έργου της εκκλησίας βρίσκονται κι αυτά υπό τον έλεγχό τους. Οι άνθρωποι αυτοί που δημιουργούν κλίκες διαταράσσουν και αναστατώνουν σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας. Είναι σοβαρό αυτό το θέμα; Πρέπει να περιοριστούν αυτές οι ενέργειες; Πρέπει να αντιμετωπιστούν; Όσοι είναι αρχηγοί σε αυτές τις κλίκες πρέπει να περιοριστούν και να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, ενώ εκείνοι οι μπερδεμένοι άνθρωποι που τους ακολουθούν τυφλά πρέπει πρώτα να λάβουν συναναστροφή και βοήθεια. Αν δεν μετανοήσουν και δεν αναστρέψουν την πορεία τους, τότε πρέπει να περιοριστούν. Να μην τους δείξετε καμία αβρότητα!

Τι συνιστά δημιουργία κλίκας; Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς; Αν ένας άνθρωπος θίξει ένα θέμα και αρκετοί άλλοι συμφωνήσουν με τη γνώμη του, αυτό θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές, που έχουν σχετικά μεγαλύτερο φορτίο και αίσθημα δικαίου, ζητήσουν από τους άλλους να ολοκληρώσουν μαζί τους μια σημαντική εργασία ή αν, προκειμένου να γίνει αποτελεσματική μια συνάθροιση και να είναι εφικτή η κατανόηση της αλήθειας και των προθέσεων του Θεού πάνω σε κάποιο σημαντικό θέμα, τους καθοδηγήσουν όλους στη συναναστροφή και όλοι ακολουθήσουν τον δικό τους ειρμό σκέψης ενώ θα συναναστρέφονται και θα προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κάτι τέτοιο θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Στην εκκλησία, ποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να δημιουργούν κλίκες; Τι είδους συμπεριφορά συνιστά δημιουργία κλίκας; (Όταν αρκετοί άνθρωποι καλύπτουν και ανέχονται ο ένας τον άλλον ή ενδίδουν στον φθόνο και τις διαμάχες, που όλα αυτά διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, αυτό είναι δημιουργία κλίκας.) Αυτή είναι μία πτυχή. Ποιο είναι το βασικό σημείο εδώ; Η αμοιβαία συγκάλυψη και ανοχή οδηγεί σε διαταράξεις και αναστατώσεις· το να γνωρίζει κανείς ότι μια πράξη είναι εσφαλμένη και δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές κι όμως να την αποκρύπτει εσκεμμένα, το να προβάλλει σοφιστικά επιχειρήματα και να μη λέει την αλήθεια, το να προτιμά να βλάψει το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού μόνο και μόνο για να προστατέψει το κύρος και τη θέση κάποιου, και το να καλύπτει όσους κάνουν κακό και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, θυσιάζοντας και προδίδοντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —αυτό είναι δημιουργία κλίκας. Μια άλλη εκδοχή είναι να ωθεί κανείς και να παρασύρει τους ανθρώπους να εναντιωθούν συλλογικά στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Κάτι τέτοιο είναι σοβαρό ως προς τη φύση του και είναι, επίσης, μια μορφή διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας. Με ποιον κύριο σκοπό δημιουργεί κανείς κλίκες; Με σκοπό να ελέγξει την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Υπάρχει και ένα είδος δημιουργίας κλίκας που συνίσταται στο να χρησιμοποιεί γαλιφιές για να πάρει διάφορους τύπους ανθρώπων με το μέρος του. Επιφανειακά, φαίνεται πως όλα τα μέλη συμμοριών όπως αυτές μπορούν να μιλάνε ελεύθερα και να εκφράζουν τη γνώμη τους. Αν, ωστόσο, δείτε τα τελικά αποτελέσματα, θα καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, ακολουθούν αυτό που λέει ένας άνθρωπος· αυτός ο άνθρωπος είναι ο ανεμοδείκτης τους. Πώς, λοιπόν, παίρνει αυτός ο άνθρωπος τους άλλους με το μέρος του; Κοιτάζει ποιον μπορεί να προσελκύσει, ποιος θα έρθει εύκολα, και του κάνει μικρές χάρες, του προσφέρει λίγη στοργική βοήθεια. Μετά, ψαρεύει πληροφορίες σχετικά μ’ αυτόν και προσπαθεί να καταλάβει τι του αρέσει, πώς του αρέσει να μιλάει, ποια είναι η προσωπικότητά του και τα χόμπι του. Ταυτόχρονα, συμφωνεί συχνά μαζί του στη συζήτηση για να κερδίσει την καρδιά του και, στο τέλος, τον «συγκινεί» λίγο λίγο, σιγά σιγά, κάνοντάς τον να εισέλθει στην κλίκα του και να μπει στις τάξεις της χωρίς να το καταλάβει. Γενικά μιλώντας, το να χρησιμοποιεί κανείς γαλιφιές προκειμένου να πάρει τους άλλους με το μέρος του είναι μια πολύ ήπια μέθοδος, γεμάτη «ανθρώπινη ζεστασιά» και πολύ αποτελεσματική. Λόγου χάρη, αν κάποιος δείχνει τακτικά αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο, συμφωνεί μαζί του στη συζήτηση και του δείχνει, επίσης, κατανόηση και ανοχή, ο άλλος άνθρωπος θα σχηματίσει ασυνείδητα ευνοϊκή εντύπωση γι’ αυτόν, θα τον πλησιάσει και μετά θα ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Σε ποιες καταστάσεις δραστηριοποιούνται αυτές οι συμμορίες και φατρίες; Μόλις κάποιος από τους φανατικούς ακολούθους τους εκτεθεί ή νιώσει αδικημένος ή αν κάτι ή κάποιος εκτός της φατρίας θίξει ή βλάψει τα συμφέροντα, τη θέση ή την υπόληψή του, τότε αυτού του είδους ο άνθρωπος θα βγει μπροστά για να μιλήσει υπέρ του, να παλέψει για τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του —αυτό σημαίνει να δημιουργεί κανείς μια κλίκα. Τα δύο προφανή είδη δημιουργίας κλίκας είναι το να καλύπτει κανείς τους ανθρώπους και να τους ανέχεται, καθώς και το να εναντιώνονται κάποιοι συλλογικά. Ωστόσο, η δημιουργία κλίκας με γαλιφιές δεν μοιάζει να είναι τόσο δυναμική όσο τα δύο είδη που μόλις αναφέρθηκαν, και τα μέλη που ανήκουν σε τέτοιες κλίκες περνούν συνήθως απαρατήρητα εντός της εκκλησίας. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να αποφασίσουν οι άνθρωποι και να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση, φατρίες σαν κι αυτές κάνουν ξεκάθαρα την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, αν ο αρχηγός μιας φατρίας πει πως ένας συγκεκριμένος επικεφαλής της εκκλησίας έχει επίπεδο, τότε οι ακόλουθοί του θα δώσουν αμέσως ένα σωρό παραδείγματα για το πώς αυτός ο επικεφαλής εμφανίζει το επίπεδό του. Αν ο αρχηγός της φατρίας πει πως ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν έχει εργασιακή ικανότητα και έχει χαμηλό επίπεδο και κακή ανθρώπινη φύση, τότε τα άλλα μέλη θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, θα μιλήσουν για το πόσο ανίκανος είναι αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας, για το ότι δεν είναι σε θέση να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια, για το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, και θα πουν ότι όλοι πρέπει να επιλέξουν τον σωστό άνθρωπο για να τον αντικαταστήσει. Αυτός είναι ένας τύπος αόρατης κλίκας. Παρόλο που φατρίες και συμμορίες σαν κι αυτές δεν βγαίνουν δημόσια να αρπάξουν την εξουσία και να ελέγξουν τους ανθρώπους στην εκκλησία, υπάρχει στο εσωτερικό τους μια αόρατη δύναμη που ελέγχει την εκκλησιαστική ζωή και την τάξη της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πιο τρομακτική και κρυφή μορφή δημιουργίας κλίκας. Εκτός από τις δύο ευδιάκριτες περιπτώσεις δημιουργίας κλίκας που αναφέρθηκαν πριν και αποτελούν προβλήματα που πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτό το κρυφό είδος δημιουργίας κλίκας είναι ένα πρόβλημα που οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να το λύσουν και να το αντιμετωπίσουν ακόμα περισσότερο. Πώς πρέπει να το κάνουν αυτό; Πρέπει να απευθυνθούν κατευθείαν στον αρχηγό μιας τέτοιας συμμορίας, μέσα από τη συναναστροφή. Γιατί να εστιάσουν πρώτα στη συναναστροφή με τον αρχηγό; Επιφανειακά, φαίνεται πως τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν τα ελέγχει κανείς· στην πραγματικότητα, όμως, όλα γνωρίζουν μέσα τους σε ποιον υπακούν, και επιθυμούν να υπακούν σε αυτόν τον άνθρωπο. Επομένως, ο χειρισμός και η αντιμετώπιση πρέπει να εστιαστούν σε αυτόν τον οποίο εξιδανικεύουν και ο οποίος τους ελέγχει, και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια να γίνει μαζί του, ώστε να κατανοήσει τη φύση των ενεργειών του. Ο αρχηγός μπορεί να μην έχει εναντιωθεί ανοιχτά στον οίκο του Θεού ούτε να έχει διαμαρτυρηθεί δημοσίως κατά των επικεφαλής, όμως ελέγχει το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να μιλάνε, τις σκέψεις τους, τις απόψεις τους και το μονοπάτι που ακολουθούν. Είναι ένας κρυφός αντίχριστος. Τέτοια άτομα πρέπει να εντοπίζονται κι έπειτα να διακρίνονται και να αναλύονται. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει να περιοριστούν και να απομονωθούν. Στη συνέχεια, πρέπει να διεξαχθεί έρευνα για καθένα από τα μέλη, ώστε να διαπιστωθεί ποια από αυτά ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Πρέπει πρώτα να διαχωριστούν αυτά τα άτομα και έπειτα να γίνει συναναστροφή με τους μπερδεμένους ανθρώπους που είναι συνεσταλμένοι και δειλοί και έχουν παραπλανηθεί. Αν μπορούν να μετανοήσουν και να σταματήσουν να ακολουθούν τον αντίχριστο, θα τους επιτραπεί να παραμείνουν στην εκκλησία· αν όχι, πρέπει να απομονωθούν. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Παρατηρείται αυτό το φαινόμενο εντός της εκκλησίας; Πρέπει να βρεθεί λύση για ένα τέτοιο θέμα; (Πρέπει να βρεθεί λύση.) Γιατί πρέπει να βρεθεί λύση; Από τότε που ο οίκος του Θεού άρχισε να διαδίδει το ευαγγέλιο, οι δυνάμεις των αντίχριστων είναι πανταχού παρούσες μέσα στην εκκλησιαστική ζωή και πολλοί από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού βρίσκονται, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, υπό την επιρροή, τον περιορισμό και τον έλεγχο αυτών των δυνάμεων. Κάθε φορά που αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε ή ενεργούν, δεν βρίσκονται σε κατάσταση ελευθερίας και απελευθέρωσης, αλλά αντίθετα κατευθύνονται, επηρεάζονται, ελέγχονται και φυλακίζονται από τις σκέψεις και τις απόψεις μερικών ατόμων. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι εξαναγκάζονται να μιλήσουν και να ενεργήσουν με ορισμένο τρόπο· αν δεν το κάνουν, ανησυχούν και φοβούνται μήπως υποστούν τις επακόλουθες συνέπειες. Άρα, λοιπόν, δεν έχει επηρεαστεί και δεν έχει αναστατωθεί η εκκλησιαστική ζωή; Είναι αυτή εκδήλωση της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής; (Όχι.) Ένα τέτοιο είδος εκκλησιαστικής ζωής δεν ανήκει στην κανονική τάξη, αλλά ελέγχεται από κακούς ανθρώπους. Όσο οι κακοί άνθρωποι έχουν δύναμη μέσα στην εκκλησία, δεν θα βασιλεύει εκεί ούτε ο λόγος του Θεού ούτε η αλήθεια. Οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι αδελφοί κι οι αδελφές που κατανοούν την αλήθεια θα υφίστανται καταπίεση. Μια εκκλησία σαν κι αυτήν ελέγχεται από τις δυνάμεις των αντίχριστων. Πρόκειται, επίσης, για ένα θέμα και ένα φαινόμενο που αφορά τη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας και το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποιοι άνθρωποι από τη συμμορία ενός αντίχριστου φοβούνται μήπως χάσουν την εμπιστοσύνη της συμμορίας τους, μήπως χάσουν τους υποστηρικτές τους, μήπως χάσουν φίλους, μήπως δεν έχουν υποστήριξη σε καιρούς ανάγκης και ούτω καθεξής. Έτσι, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να παραμείνουν στη συμμορία. Δεν είναι σοβαρή αυτή η κατάσταση; Δεν πρέπει να βρεθεί μια λύση; (Ναι.) Όταν προκύπτει μια τέτοια κατάσταση εντός της εκκλησίας, την διαισθάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Τη διακρίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι; Μερικοί άνθρωποι ελέγχονται από κάποιον και δεν το συνειδητοποιούν, πρέπει συνεχώς να ακολουθούν τις σκέψεις και τις απόψεις αυτού του ανθρώπου, τις δηλώσεις, τις ενέργειες και τις διδαχές του, και φοβούνται να πουν «όχι», φοβούνται να εναντιωθούν σ’ αυτόν τον άνθρωπο, ενώ είναι αναγκασμένοι μέχρι και να φέρονται υποκριτικά, χαμογελώντας και γνέφοντας καταφατικά όταν μιλάει αυτός ο άνθρωπος, από φόβο μήπως τον προσβάλουν. Είναι υπαρκτές αυτές οι καταστάσεις; Ποιο είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί εδώ; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν αυτόν τον αντίχριστο αρχηγό που έχει την ικανότητα να παραπλανά και να ελέγχει τους άλλους. Πρώτον, πρέπει να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των ανθρώπων να διακρίνει αυτόν τον αντίχριστο, κι έπειτα να περιορίσουν τον συγκεκριμένο αντίχριστο. Αν ο αντίχριστος δεν μετανοήσει, πρέπει να αποπεμφθεί γρήγορα ώστε να μην μπορεί πια να αναστατώσει την κανονική τάξη της εκκλησίας.

Με δυο λόγια, στην κανονική εκκλησιαστική ζωή, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να μπορούν να συναναστρέφονται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς πάνω στα λόγια του Θεού, καθώς και πάνω σε όσα οι ίδιοι γνωρίζουν, όσα κατανοούν, όσα βιώνουν και όσα τους δυσκολεύουν. Φυσικά, πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να κάνουν υποδείξεις σχετικά με τυχόν πράξεις των επικεφαλής και των εργατών που παραβιάζουν τις αρχές, να τις κρίνουν και να τις εκθέτουν, ενώ πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να προσφέρουν βοήθεια και συμβουλές. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται ελεύθερα και όλες αυτές οι πτυχές πρέπει να είναι κανονικές, να μην ελέγχονται από κανέναν άνθρωπο, αφού κάτι τέτοιο θα περιόριζε τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν θα ήταν η κανονική εκκλησιαστική ζωή. Ο οίκος του Θεού έχει απαιτήσεις, κανόνες και αρχές για το πώς να μιλάνε, να ενεργούν και να φέρονται οι αδελφοί κι οι αδελφές, καθώς και πώς να συνάπτουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, και ούτω καθεξής, και αυτά τα πράγματα δεν καθορίζονται από κανέναν άνθρωπο. Όταν κάνουν κάτι οι αδελφοί κι οι αδελφές, δεν χρειάζεται να κοιτάζουν την έκφραση κανενός, δεν χρειάζεται να ακολουθούν τις εντολές κανενός ούτε και να περιορίζονται από κανέναν. Κανένας δεν πρέπει να έχει ρόλο ανεμοδείκτη ή τιμονιέρη· το μόνο πράγμα που μπορεί να δείξει την κατεύθυνση είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια. Επομένως, αυτό που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια και οι αρχές της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια που γίνεται στις συναθροίσεις. Αν συνεχώς περιορίζεσαι από κάποιον, αν συνεχώς κάνεις ό,τι κάνει εκείνος και δεν τολμάς πια να συνεχίσεις αυτό που λες όταν σε στραβοκοιτάει ή συνοφρυώνεται, αν περιορίζεσαι διαρκώς από αυτόν τον άνθρωπο ενώ συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και πάνω σε όσα κατανοείς ο ίδιος βιωματικά, αν νιώθεις συνεχώς περιορισμένος, αν δεν είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και αν τα λόγια, το βλέμμα, οι εκφράσεις, ο τόνος της φωνής και οι σιωπηρές απειλές στην ομιλία αυτού του ανθρώπου σε κρατούν συνεχώς δέσμιο, τότε ελέγχεσαι μέσα σε μια κλίκα της οποίας ηγείται αυτός ο άνθρωπος. Υπάρχει πρόβλημα· αυτό δεν είναι εκκλησιαστική ζωή, αλλά η ζωή μιας φατρίας που την κυβερνά ένας αντίχριστος. Όταν πρόκειται για ένα τέτοιο θέμα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρεμβαίνουν για να το λύσουν, ενώ οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν κι αυτοί την υποχρέωση και το δικαίωμα να υπερασπιστούν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσοι διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή, ειδικά όσοι δημιουργούν κλίκες και θέλουν να ελέγξουν την εκκλησία, πρέπει να σταματήσουν, να εκτεθούν και να αναλυθούν, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να αποκτήσουν διάκριση και να δουν καθαρά την ουσία του προβλήματος, που είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Η εκκλησία δεν επιτρέπει να δημιουργούνται κλίκες ούτε να διαιρείται η εκκλησία για κανέναν λόγο. Για παράδειγμα, η διαίρεση σε συμμορίες με βάση την κοινωνική ταυτότητα και θέση, τις γειτονιές, τις περιοχές ή το θρήσκευμα, ή και η διαίρεση σε συμμορίες με βάση το μορφωτικό επίπεδο, τον πλούτο, τη φυλή και το χρώμα του δέρματος και ούτω καθεξής, όλα αυτά αντιβαίνουν στις αλήθεια-αρχές και δεν πρέπει να συμβαίνουν μέσα στην εκκλησία. Όποια πρόφαση κι αν χρησιμοποιείται για τη διαίρεση των ανθρώπων σε αυτές τις ιεραρχίες, τις κατατάξεις, τις φατρίες και τις κλίκες, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, καθώς και την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, και είναι ένα θέμα που πρέπει να λύσουν γρήγορα οι επικεφαλής και οι εργάτες. Με δυο λόγια, για όποιους λόγους κι αν χωρίζονται οι άνθρωποι σε κλίκες, φατρίες ή συμμορίες, αν έχουν συγκεντρώσει μια ορισμένη δύναμη και αποτελούν αναστάτωση για το έργο της εκκλησίας και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν μεταπείθονται, αυτοί οι κακοποιοί μπορούν να απομονωθούν και να αποπεμφθούν. Ο χειρισμός αυτών των θεμάτων είναι κι αυτός μέρος του έργου και των ευθυνών που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να κατανοήσει κανείς εδώ; Είναι ότι, όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν συγκροτήσει δυνάμεις στην εκκλησία και έχουν τη δυνατότητα να πάνε κόντρα και να εναντιωθούν στους επικεφαλής της εκκλησίας, στο έργο της εκκλησίας και στα λόγια του Θεού, ενώ έχουν τη δυνατότητα να αναστατώσουν και να βλάψουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, τότε τέτοιες συμπεριφορές, εκδηλώσεις και καταστάσεις πρέπει γρήγορα να περιορίζονται και να αντιμετωπίζονται. Όσον αφορά τη δημιουργία κλίκας, δεν γίνεται καμία διάκριση ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν. Αν δύο άνθρωποι τα πηγαίνουν καλά και δεν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση. Μόλις, όμως, αρχίσουν να προκαλούν αναστάτωση και συγκροτήσουν μια δύναμη με σκοπό να ελέγξουν την εκκλησία, αυτά τα άτομα πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν άμεσα. Αυτή είναι η αρχή.

22 Μαΐου 2021