III. Φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στο τρίτο θέμα: το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Τα προβλήματα που εμπεριέχει το τρίτο θέμα και που θα συζητήσουμε στη συναναστροφή μας είναι προφανές ότι δεν πρέπει να προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Όταν οι άνθρωποι ζουν την εκκλησιαστική ζωή, έρχονται να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να μοιραστούν τα λόγια του Θεού, να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να συναναστραφούν σχετικά με τις προσωπικές τους βιωματικές μαρτυρίες, ενώ ταυτόχρονα αναζητούν τις προθέσεις του Θεού και μια κάποια κατανόηση της αλήθειας. Προβλήματα, λοιπόν, όπως το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή πρέπει, άραγε, να σταματούν και να περιορίζονται; (Ναι.) Λένε κάποιοι: «Κακό είναι να χαιρετιόμαστε; Αν δύο άνθρωποι έχουν σχετικά στενή σχέση και γνωρίζονται ήδη, και τύχει να συναντηθούν κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής και να τα πουν για λίγο, θεωρείται ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού; Πρέπει να περιοριστεί κι αυτό;» Σε τέτοιου είδους προβλήματα αναφέρεται το τρίτο θέμα; (Όχι.) Σαφώς και όχι. Αν έπρεπε να περιοριστούν ακόμα και οι απλοί και ευγενικοί χαιρετισμοί, τότε οι άνθρωποι θα φοβούνταν να μιλήσουν όταν θα συναντιούνταν στο μέλλον. Μπορεί το τρίτο θέμα, δηλαδή το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, να περιλαμβάνει μόνο αυτές τις τρεις περιπτώσεις, όμως τα προβλήματα που αντιπροσωπεύουν αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι οι απλοί και αβροί χαιρετισμοί ή οι αντίστοιχες κουβέντες· είναι οι κακές πράξεις που μπορούν να διαταράξουν, να αναστατώσουν και να βλάψουν την εκκλησιαστική ζωή. Αφού αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αξίζουν τη συναναστροφή. Τι πρέπει να αφορά η συναναστροφή; Ποια προβλήματα ακριβώς, ποια λόγια που λένε οι άνθρωποι, ποια πράγματα που κάνουν, ποιες ομιλίες, ποιες συμπεριφορές και ποια διαγωγή τους μπορεί να φτάσει σε επίπεδο διατάραξης και αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Ας συζητήσουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για να δούμε αν αυτά τα προβλήματα είναι σοβαρά, αν αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις και αν πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν.

Στην εκκλησιαστική ζωή, κάποιοι άνθρωποι μιλάνε συχνά για ασήμαντα οικογενειακά ζητήματα και για τις αντιλήψεις και τις ιδέες τους σαν να ήταν το κύριο θέμα της συζήτησης. Λέει κάποια: «Η κοινωνία είναι μαύρη κι άραχνη αυτήν τη στιγμή· είναι πάρα πολύ κουραστική η αλληλεπίδραση με τους απίστους και η ζωή ανάμεσά τους. Οι άπιστοι είναι ικανοί για όλα· είναι στ’ αλήθεια ανυπόφορο!» Λένε τότε κάποιοι αδελφοί και αδελφές: «Εμείς πιστεύουμε στον Θεό· όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσουμε, πρέπει να μπορέσουμε να έχουμε διάκριση και να αναζητήσουμε την αλήθεια και τα μονοπάτια της άσκησης. Αν ζεις έτσι, δεν θα νιώθεις εξάντληση». Εκείνη, όμως, συνεχίζει: «Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά δεν είναι και πανάκεια. Ανησυχούσα μήπως ο σύζυγός μου είχε κάποια εξωσυζυγική σχέση —και πράγματι έτσι ήταν, όπως αποδείχθηκε· βρήκε κάποια πιο νέα και πιο όμορφη από εμένα. Πώς να ζήσω τώρα τη ζωή μου;» Ενώ φλυαρεί μ’ αυτόν τον τρόπο, αρχίζει να κλαίει αξιολύπητα. Με τα λόγια της ξυπνάει τους καημούς κάποιων από τους άλλους. Όσοι περνούν τα ίδια, νιώθουν αμέσως μια σύνδεση μαζί της και πιάνουν επιτόπου την κουβέντα. Σε μια συνάθροιση δύο ωρών, συζητάει διεξοδικά πώς τσακωνόταν με τον σύζυγό της αφότου αυτός απέκτησε εξωσυζυγική σχέση, πώς εκείνη έψαξε να βρει τρόπους να μεταβιβάσει τα κοινά τους περιουσιακά στοιχεία, πώς συμβουλεύτηκε δικηγόρο για να μη χάσει τίποτα μετά το διαζύγιο και ούτω καθεξής. Τέτοιου είδους θέματα πρέπει να συζητούνται στην εκκλησιαστική ζωή; (Όχι.) Αν τα οικογενειακά σου ζητήματα δεν έχουν διευθετηθεί και δεν έχεις το μυαλό σου στις συναθροίσεις, τότε καλύτερα να μην έρθεις. Ο τόπος συνάθροισης της εκκλησίας δεν είναι μέρος για να εκτονώνεις τα προσωπικά σου παράπονα ούτε για να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο σπίτι σου και δεν θέλεις να σε μπλέκουν, να σε κρατούν δεμένο και να σε περιορίζουν αυτά τα θέματα, αν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια για να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, τότε μπορείς να συναναστραφείς για λίγο σχετικά με τα προβλήματά σου κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, ώστε να μπορέσουν οι αδελφοί κι οι αδελφές να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να σε βοηθήσουν. Αυτό ίσως σε βοηθήσει να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να δυναμώσεις, να αποδεσμευτείς από αυτά τα θέματα, να βγεις από την αρνητικότητα και την αδυναμία και να επιλέξεις το μονοπάτι που είναι το πιο σωστό και ταιριαστό για εσένα. Πάνω σε αυτό πρέπει να συναναστραφείς. Αν, ωστόσο, φέρεις αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα από το σπίτι σου στην εκκλησιαστική ζωή για να ξαλαφρώσεις και να κάνεις κήρυγμα, και από αμηχανία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σε σταματήσουν ούτε σε διακόψουν, αλλά μαζέψουν όλη τους την υπομονή και πιεστούν για να σε ακούσουν να μιλάς για όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Δείχνει αγάπη; Δείχνει ανεκτικότητα και υπομονή; Αυτή σου η συμπεριφορά έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Ποιος υποφέρει από αυτό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού. Ειδικά στο περιβάλλον της κινεζικής ενδοχώρας, όπου δεν είναι εύκολο να γίνονται συναθροίσεις, όπου οι πιστοί πρέπει να κρύβονται παντού και χρειάζεται ακόμα και να προγραμματίζουν τα πάντα εκ των προτέρων, αν κάποιος ξαλαφρώσει λέγοντας όλα αυτά τα ενοχλητικά οικογενειακά ζητήματα στο μέρος της συνάθροισης για να τα ακούσουν και να τα σχολιάσουν όλοι, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Οι περισσότεροι έρχονται στις συναθροίσεις για να κατανοήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, όχι για να ακούσουν όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα ή να ακούσουν εσένα να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω στενή σχέση με κανέναν άλλον άνθρωπο, άρα πού είναι το πρόβλημα αν μιλήσω γι’ αυτά με τους αδελφούς και τις αδελφές;» Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά, όμως έχει σημασία η χρονική στιγμή. Εκτός του χρόνου των συναθροίσεων και εφόσον οι άλλοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν, μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά· έχεις το ελεύθερο να το κάνεις και ο οίκος του Θεού δεν θα σε περιορίσει. Ωστόσο, τώρα δεν έχεις επιλέξει τον σωστό τόπο και χρόνο για να μιλήσεις για τέτοια ζητήματα. Το κάνεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, στον χρόνο της συνάθροισης, και η ατέλειωτη φλυαρία σου για τα οικογενειακά ζητήματα ταράζει διαρκώς τους αδελφούς και τις αδελφές, άρα πρέπει να περιοριστεί. Δεν είναι κανόνας αυτό; Είναι όντως κανόνας. Είναι απαράδεκτο να μην κατανοεί κανείς τους κανόνες, αφού μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες χωρίς λογική και στην αναστάτωση των άλλων. Συμπεριφορές, ομιλία και διαγωγή που προκαλούν αναστάτωση πρέπει να περιορίζονται· αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και η ευθύνη που έχουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι συνήθως δεν έχουν και πολλά πάνω στα οποία θέλουν να συναναστραφούν στις συναθροίσεις, αλλά κάθε φορά που ξεφυτρώνουν θέματα στην οικογενειακή τους ζωή, λένε αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα στους άλλους για να τα βγάλουν από μέσα τους. Είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να ακούσουν; Είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος για σένα; Δεν έχουν καμία τέτοια υποχρέωση. Αυτές είναι οι προσωπικές σου υποθέσεις και οφείλεις να τις χειριστείς μόνος σου· δεν πρέπει να μιλάς για τις προσωπικές υποθέσεις σου στον χρόνο των συναθροίσεων. Αυτό είναι ενάντια στους κανόνες και παράλογο και μια τέτοια συμπεριφορά πρέπει να περιορίζεται.

Κάποιοι έχουν παιδιά στο πανεπιστήμιο και αρχίζουν να ανησυχούν για τις προοπτικές τους, να αναζητούν διασυνδέσεις για λογαριασμό τους, ενώ σκέφτονται διαρκώς: «Δεν έχουμε κανέναν δημόσιο υπάλληλο στην οικογένεια· τι δουλειά θα βρει ο γιος μου όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο; Τι θα γίνει με το μέλλον του; Θα μπορεί να με στηρίξει όταν γεράσω; Πρέπει να βρω τρόπο να του εξασφαλίσω μια καλή δουλειά όταν πάρει το πτυχίο του». Λένε όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις: «Ο γιος μου είναι πολύ υπάκουος. Όχι μόνο υποστηρίζει την πίστη μου στον Θεό, αλλά επιπλέον θέλει και να πιστέψει όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Το θέμα είναι, ωστόσο, ότι, ακόμα κι αν πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει σε κάθε περίπτωση να βγάζουμε και τα προς το ζην, έτσι δεν είναι; Δεν ξέρω τι είδους δουλειά θα μπορέσει να βρει όταν πάρει πτυχίο. Ποιες δουλειές πληρώνουν καλά αυτόν τον καιρό; Αδελφή Τάδε, άκουσα πως ο σύζυγός σου είναι διευθυντής. Μήπως μπορεί να βοηθήσει κάπως; Ο γιος μου είναι μορφωμένος και εξοικειωμένος με τα εγκόσμια, έχει υψηλότερο επίπεδο από εμένα και τα πάει καλά με τους υπολογιστές· μπορεί, μελλοντικά, να κάνει καθήκοντα στον οίκο του Θεού. Τώρα, όμως, πρέπει να λυθεί πρώτα το ζήτημα της εύρεσης εργασίας· τα πράγματα θα είναι δύσκολα γι’ αυτόν αν δεν βρει δουλειά». Κάθε φορά που έρχονται στη συνάθροιση, αναφέρουν αυτά τα ζητήματα και η συζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Κοιτάζουν να δουν ποιοι μπορεί να τους συμπονούν και μετά προσπαθούν να χτίσουν διασυνδέσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, προσπαθούν να τους πλησιάσουν, να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις τους, τους δίνουν ακόμα και δώρα, κάποιες φορές τους φέρνουν νόστιμα φαγητά ή τους αγοράζουν μικροαντικείμενα. Δεν χτίζουν έτσι προσωπικές διασυνδέσεις και προετοιμάζουν το έδαφος; Γιατί να προετοιμάσει κανείς το έδαφος; Για να χειριστεί τις προσωπικές του υποθέσεις χρησιμοποιώντας τους άλλους και να πετύχει τους στόχους του. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές όταν μοιράζονται τις βιωματικές μαρτυρίες τους, αγνοούν όποιο έργο διευθετήσει γι’ αυτούς ο οίκος του Θεού και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές που προσπαθούν να τους βοηθήσουν και να τους συμβουλέψουν σχετικά με την κατάστασή τους. Ιδιαίτερο ενθουσιασμό δείχνουν μόνο για το ενδεχόμενο να βρει δουλειά ο γιος τους και μιλάνε ασταμάτητα γι’ αυτό. Μιλάνε όχι μόνο σε όποιον βρουν, αλλά και στη διάρκεια των συναθροίσεων. Με δυο λόγια, προσέχουν ιδιαίτερα αυτό το ζήτημα και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια γι’ αυτό. Σε κάθε συνάθροιση, τρώνε οπωσδήποτε χρόνο από τους αδελφούς και τις αδελφές για να μιλήσουν γι’ αυτό το ζήτημα. Ακόμα κι όταν συναναστρέφονται σχετικά με τις εμπειρίες τους, δεν ξεχνάνε να το αναφέρουν και μιλάνε μέχρι όλοι να νιώσουν ανυπομονησία και αηδία, ενώ οι περισσότεροι ντρέπονται να τους σταματήσουν. Σε αυτό το σημείο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να τους περιορίσουν, λέγοντας: «Όλοι γνωρίζουν την κατάστασή σου. Αν κάποιος αδελφός ή αδελφή είναι διατεθειμένος ή διατεθειμένη να βοηθήσει, αυτό αφορά την προσωπική σας σχέση. Αν οι άλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, δεν πρέπει να τους πιέζεις. Οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν έχουν ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να βοηθήσουν τον γιο σου να βρει δουλειά· είναι δικό σου προσωπικό ζήτημα και δεν πρέπει να τρως τον πολύτιμο χρόνο στον οποίο οι αδελφοί κι οι αδελφές τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Μην εμποδίζεις τους άλλους να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού κάνοντας συναναστροφή για τις προσωπικές υποθέσεις σου. Μετά τη συνάθροιση, μπορείς να μιλήσεις σε όποιον θέλεις, να ζητήσεις βοήθεια από όποιον θέλεις, όμως μη χρησιμοποιείς τον χρόνο της συνάθροισης για να μιλήσεις γι’ αυτό. Το να εκμεταλλεύεσαι τον χρόνο της συνάθροισης για να χειριστείς προσωπικές υποθέσεις στερείται λογικής και είναι ντροπή· είναι εκδήλωση αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής. Το ζήτημα πρέπει να λήξει εδώ». Αυτό οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.

Στη διάρκεια των συναθροίσεων, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες κρίνουν πως οι νεαρές αδελφές στις οικογένειες των οικοδεσποτών είναι όμορφες, τίμιες, έχουν γνήσια πίστη στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, κι έτσι αναπτύσσουν μια συμπάθεια γι’ αυτές τις νεαρές αδελφές και τις θέλουν για νύφες τους. Όχι μόνο το αναφέρουν αυτό συνεχώς στη διάρκεια των συναθροίσεων, αλλά επιπλέον δίνουν μικροδωράκια στις νεαρές αδελφές και τις φροντίζουν ιδιαίτερα κάθε φορά που έρχονται στις συναθροίσεις. Ακόμα κι αν οι νεαρές αδελφές διαφωνούν, εκείνες τις ενοχλούν επίμονα με τη μουρμούρα τους και δεν τις αφήνουν ήσυχες. Τι είδους άνθρωποι είναι; Δεν έχουν κακό χαρακτήρα; Δεδομένου ότι είναι όλες αδελφές με την ίδια πίστη, οι περισσότερες μπορούν να λύσουν αυτά τα θέματα μόνο αν συναναστραφούν πάνω στις προθέσεις και τα λόγια του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν συνείδηση, λογική και αυτεπίγνωση, ενώ έχουν τεράστιες προσωπικές επιθυμίες και θέλουν τελείως αναίσχυντα να εκπληρώσουν όλες τις εγωιστικές τους επιθυμίες. Έτσι, κάποιοι γίνονται θύματα και δεν νιώθουν άνετα στη διάρκεια των συναθροίσεων. Αυτό δεν είναι πρόκληση αναστάτωσης στους άλλους; Τι πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να βγαίνουν μπροστά για να περιορίσουν και να αποκλείσουν τέτοιου είδους ζητήματα από την εκκλησιαστική ζωή και από τον κύκλο των αδελφών. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι φέρνουν στις συναθροίσεις κάθε είδους κακοκεφιά: ο γιος τους δεν τους φέρεται όπως αρμόζει στους γονείς, η νύφη τους πηγαίνει συνέχεια πράγματα στο σπίτι των γονιών της, η πεθερά δεν τα πάει καλά με τη νύφη… Μιλάνε γι’ αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα σε κάθε συνάθροιση, προλογίζοντας τα παράπονά τους ως εξής: «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι αλήθεια· η ανθρωπότητα είναι πλέον πάρα πολύ διεφθαρμένη! Μην πας μακριά, δες τον γιο μου και τη νύφη μου, που δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική· αυτό εννοεί ο Θεός όταν λέει ότι κάποιος δεν έχει ανθρώπινη φύση και είναι χειρότερος κι από ζώο. Ακόμα και τα αρνιά ξέρουν πως πρέπει να γονατίζουν όταν θηλάζουν, ο γιος μου, όμως, ξέχασε τη μάνα του μόλις παντρεύτηκε!» Κάθε φορά που πάνε σε συναθροίσεις, εκφράζουν τα ίδια παράπονα. Υπάρχουν και κάποιοι που, όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, μιλάνε για ζητήματα των εταιρειών τους: ποιος έχει μεγάλη παραγωγικότητα στη δουλειά και παίρνει περισσότερα μπόνους, ποιος θα πάρει προαγωγή τον επόμενο μήνα, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν καμία ελπίδα, ποιος ντύνεται καλύτερα και αγοράζει τα πιο πολλά επώνυμα προϊόντα, ποια έχει βρει πλούσιο σύζυγο… Όσοι πιστεύουν στον Θεό πιο πολύ καιρό και έχουν κάποιες βάσεις δεν θέλουν να ακούνε τέτοια πράγματα που τους απωθούν. Μερικοί νέοι πιστοί, όμως, που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα γερές βάσεις ούτε έχουν αναπτύξει ενδιαφέρον για τα λόγια του Θεού, βρίσκουν αυτά τα θέματα συναρπαστικά, θεωρούν πως έχουν βρει ένα μέρος για να κουβεντιάζουν και να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, συζητάνε μεταξύ τους και, σιγά σιγά, συμπαθούν ο ένας τον άλλον και συνδέονται, αναπτύσσοντας μια ιδιωτική σχέση. Το μέρος της συνάθροισης έχει γίνει χώρος συναλλαγών, ένα μέρος για να κάνουν οι άνθρωποι ανούσια κουβεντούλα, να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις, να διεξάγουν επαγγελματικές συναλλαγές και να αναπτύσσουν εμπορική δραστηριότητα. Αυτά είναι τα θέματα που πρέπει γρήγορα να εντοπίζουν και να σταματάνε οι επικεφαλής και οι εργάτες.

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στις συναθροίσεις με σκοπό να βρουν μια καλή δουλειά για τους ίδιους, κάποιες για να βοηθήσουν τον σύζυγό τους να πάρει προαγωγή, κάποιοι για να βρουν μια καλή δουλειά για τα παιδιά τους και κάποιοι για να κάνουν αγορές με έκπτωση. Άλλοι έρχονται για να βρουν έναν καλό διευθυντή κλινικής για τους άρρωστους συγγενείς τους χωρίς να χρειαστεί να κάνουν και πολλά δώρα. Με δυο λόγια, αυτοί οι δύσπιστοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν απώτερα κίνητρα θεωρούν πως ο χρόνος των συναθροίσεων της εκκλησίας είναι η καλύτερη στιγμή για να χτίσουν προσωπικές διασυνδέσεις και να χειριστούν προσωπικές υποθέσεις. Συχνά, με το πρόσχημα ότι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού ή ότι γνωρίζουν αυτόν τον μοχθηρό κόσμο και την ουσία αυτής της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, αναφέρουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τα ζητήματα που θέλουν να συζητήσουν, και τελικά εκθέτουν λίγο λίγο τα κρυφά εγωιστικά τους κίνητρα και τις προσωπικές υποθέσεις που στοχεύουν να φέρουν σε πέρας. Φανερώνουν μόνοι τους τις προθέσεις τους και δίνουν στους άλλους την ψευδή εντύπωση πως αντιμετωπίζουν δυσκολίες, υπονοώντας πως όλοι πρέπει να τους δείξουν αγάπη και να τους βοηθήσουν άνευ όρων και χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα. Ανεμίζουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό για να εκμεταλλευτούν διάφορα παραθυράκια, ψάχνοντας στα μέρη των συναντήσεων για άτομα που θέλουν να κάνουν φίλους τους και για όσους μπορούν να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους. Μερικοί, στην προσπάθειά τους να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο σε φιλική τιμή, βολιδοσκοπούν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές για να βρουν οποιονδήποτε δουλεύει σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ή έχει διασυνδέσεις με τον ιδιοκτήτη κάποιας αντιπροσωπείας αυτοκινήτων. Μόλις εντοπίσουν τον στόχο τους, κάνουν την κίνησή τους, κερδίζουν την εύνοιά του και χτίζουν διασυνδέσεις. Αν εκείνου του ανθρώπου του αρέσει να διαβάζει τα λόγια του Θεού, τον επισκέπτονται συχνά στο σπίτι του για να διαβάσουν μαζί τα λόγια του Θεού και στις συναθροίσεις κάθονται δίπλα του και ανταλλάσσουν στοιχεία επικοινωνίας μαζί του. Έπειτα περνάνε στην επίθεση, αποφασισμένοι να μην τα παρατήσουν αν δεν πετύχουν τον σκοπό τους. Όλα αυτά είναι θέματα που προκύπτουν συχνά εντός της εκκλησίας και μεταξύ των ανθρώπων. Αν αυτά τα θέματα προκύψουν στα μέρη των συναθροίσεων και στη διάρκεια των συναθροίσεων, θα προκαλέσουν πραγματικά διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή και θα την επηρεάσουν. Αν η εκκλησιαστική ζωή λείψει από μια εκκλησία για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αυτή η εκκλησία γίνεται κοινωνική ομάδα, χώρος διεξαγωγής συναλλαγών, μέρος για να χτίζει κανείς προσωπικές διασυνδέσεις, να ζητάει παράνομες χάρες και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Η φύση αυτού του μέρους αλλάζει —και τι συνέπειες έχει αυτό; Αν μη τι άλλο, οδηγεί στην απώλεια της εκκλησιαστικής ζωής, δηλαδή την απώλεια του πολύτιμου χρόνου που θα χρησίμευε για να προσευχηθεί κανείς διαβάζοντας τα λόγια του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές και να κατανοήσει την αλήθεια. Επιπλέον, το πιο σημαντικό είναι ότι, εξαιτίας αυτού, χάνεται η πολύτιμη ευκαιρία που έχει το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί, να διαφωτίσει τους ανθρώπους ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια. Όλα αυτά βλάπτουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Επομένως, για το καλό και για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, αλλά και από ευθύνη για τη ζωή όλων, τέτοια άτομα είναι απαραίτητο να σταματούν και να περιορίζονται· αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Φυσικά, αν οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές μπορούν να διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους και τις πράξεις τους, πρέπει κι αυτοί να ορθώσουν ανάστημα, να τους αρνηθούν και να τους πουν «όχι». Ειδικά όταν ζει κανείς την εκκλησιαστική ζωή, που είναι η πιο σημαντική στιγμή για τους ανθρώπους, αν κάποιος καταχράται τον χρόνο των συναθροίσεων για να μιλήσει γι’ αυτά τα ζητήματα και να τα χειριστεί, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν το δικαίωμα να τον αγνοήσουν και, ακόμα περισσότερο, το δικαίωμα να σταματήσουν και να αρνηθούν κάτι τέτοιο. Είναι σωστό να το κάνουν αυτό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως, αν το κάνει αυτό ο οίκος του Θεού, δείχνει ότι του λείπει η ανθρώπινη ζεστασιά. Η ανθρώπινη ζεστασιά είναι κανονική ανθρώπινη φύση; Η ανθρώπινη ζεστασιά συνάδει με την αλήθεια; Αν έχεις ανθρώπινη ζεστασιά και καταχράσαι τον χρόνο της συνάθροισης για τις προσωπικές υποθέσεις σου, φτάνοντας μέχρι και να αναγκάζεις τους περισσότερους να σε συνοδεύουν και να σε υποστηρίζουν, επιτυγχάνοντας τον σκοπό σου να χειριστείς τις προσωπικές υποθέσεις σου και αναστατώνοντας την κανονική τάξη, που είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και εξαιτίας σου χάνει αυτόν τον πολύτιμο χρόνο, δεν τον αδικείς έτσι; Συνάδει αυτό με το να έχει κανείς ανθρώπινη ζεστασιά; Πρόκειται για την πλέον απάνθρωπη και ανήθικη προσέγγιση και οι άνθρωποι πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να την καταδικάσουν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αναποτελεσματικοί, άβουλοι και άχρηστοι, αν δεν έχουν την ικανότητα να σταματήσουν και να περιορίσουν άμεσα τέτοιες συμπεριφορές και δεν κάνουν πραγματικό έργο, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν αίσθημα δικαίου πρέπει να ενωθούν και να εμποδίσουν τη διασπορά μιας τέτοιας συμπεριφοράς και ατμόσφαιρας στην εκκλησία. Αν δεν θέλεις να χάσεις τον πολύτιμο χρόνο που έχεις για να διαβάσεις τα λόγια του Θεού και να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, αν δεν θέλεις η ζωή-είσοδός σου να αναστατωθεί και να ζημιωθεί, καθώς και να καταστραφεί η ευκαιρία σου να σωθείς, τότε πρέπει να ορθώσεις ανάστημα για να αρνηθείς, να σταματήσεις και να περιορίσεις αυτά τα περιστατικά. Κάτι τέτοιο είναι σωστό και συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Κάποιοι από εσάς ντρέπονται να το κάνουν· εσύ μπορεί να ντρέπεσαι, οι μοχθηροί, όμως, όχι. Έχουν το θράσος να καταχρώνται τον πολύτιμο χρόνο σου στη συνάθροιση, τον χρόνο που έχει το Άγιο Πνεύμα για να εργαστεί και ο Θεός για να σε διαφωτίσει. Αν το βρίσκεις ντροπιαστικό να τους αρνηθείς, τότε σου αξίζει η ζημιά που θα πάθει η ζωή σου! Αν είσαι διατεθειμένος να δείξεις αγάπη σε σατανάδες, διαβόλους και δύσπιστους, να τους προσφέρεις βοήθεια, να θυσιαστείς για τους άλλους και να περιφρονήσεις τις αρχές, τότε ποιον μπορείς να κατηγορήσεις για τη ζημιά που θα πάθει η ζωή σου; Γι’ αυτό και όλα τα περιστατικά όπου κάποιοι χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις πρέπει να εξαλειφθούν εντελώς από την εκκλησιαστική ζωή. Αν κάποιος επιμένει να κάνει τα ίδια και συνεχίζει να φλυαρεί για τα ζητήματα του σπιτιού, να κάνει ανούσια κουβεντούλα, να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις ή να ψάχνει δουλειές και συντρόφους για άλλους ανθρώπους στη διάρκεια των συναθροίσεων, βρίσκοντας έτσι διάφορες δικαιολογίες για να περάσει αυτόν τον χρόνο, πώς πρέπει να χειριστεί κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο; Πρώτα, πρέπει να τον σταματήσει· αν και πάλι δεν ακούσει, τότε πρέπει να απομονωθεί και να περιοριστεί. Αν συνεχίσει να προκαλεί αναστάτωση στο παρασκήνιο, να κερδίζει την εύνοια όποιου μπορεί και να παρενοχλεί την κανονική ζωή των απανταχού αδελφών, τότε πρέπει να αποπεμφθεί και να μην θεωρείται πια αδελφός ή αδελφή. Δεν δικαιούται να ζει την εκκλησιαστική ζωή και δεν του αξίζει να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και να απορρίπτονται. Αυτό το έργο, φυσικά, είναι και μια σημαντική εργασία που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε κάθε επίπεδο. Όταν προκύπτουν τέτοια ζητήματα και καταστάσεις, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει πρώτοι απ’ όλους να βγαίνουν μπροστά και να τους σταματάνε. Πώς πρέπει να τους σταματάς; Πρέπει να τους λες: «Το ξέρεις ότι αυτή σου η συμπεριφορά έχει προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή; Αυτό είναι κάτι που δημιουργεί αηδία και απέχθεια σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ το καταδικάζει κι ο Θεός. Πρέπει να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι έτσι. Αν δεν πεισθείς και επιμένεις να κάνεις το δικό σου, τότε η εκκλησιαστική ζωή σου θα τερματιστεί, θα σου αφαιρεθούν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και η εκκλησία δεν θα σε αναγνωρίζει πια!» Φυσικά, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, επειδή έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να κουβεντιάζουν καμιά φορά για ζητήματα του σπιτιού, να δημιουργήσουν μια σύνδεση με κάποιον ή να χειριστούν κάποιο ζήτημα μικρής σημασίας, και η κατάσταση να μην είναι και τόσο σοβαρή. Είναι εντάξει αυτό; (Ναι.) Αν οι περιστάσεις δεν προκαλούν καμία αναστάτωση σε κανέναν, τότε είναι αποδεκτό οι αδελφοί κι οι αδελφές να βοηθούν και να δείχνουν λίγη αγάπη ο ένας στον άλλον. Ποιο είναι, όμως, το θέμα της συναναστροφής μας; Είναι οι περιπτώσεις όπου αυτές οι συμπεριφορές και οι πράξεις έχουν προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στην κανονική εκκλησιαστική ζωή, οπότε οι εμπλεκόμενοι πρέπει να σταματάνε και να περιορίζονται. Δεν πρέπει να τους επιτρέπουμε να συνεχίσουν να διαταράσσουν και να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Η λήψη αυτών των μέτρων είναι ευεργετική για τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά η κατάσταση δεν είναι σοβαρή και δεν συνιστά διατάραξη και αναστάτωση· πρόκειται απλώς για κανονικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αδελφών, που βοηθάνε ο ένας τον άλλο και ζητάνε πληροφορίες με κανονικό τρόπο ή ρωτάνε σχετικά με κοινές γνώσεις που δεν κατανοούν. Εφόσον δεν αποτελεί κατάχρηση του χρόνου των συναθροίσεων και εφόσον και οι δύο συμμετέχοντες συγκατατίθενται και συμμετέχουν πρόθυμα, χωρίς να γίνονται φόρτωμα ο ένας στον άλλον, και εφόσον η αλληλεπίδραση είναι μέσα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τότε επιτρέπεται και η εκκλησία δεν πρόκειται να την περιορίσει. Υπάρχει, ωστόσο, ένα θέμα: Αν η ασύνετη ομιλία και οι ασύνετες πράξεις κάποιου στην εκκλησιαστική ζωή παρενοχλήσουν ή αναστατώσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, κάνοντας κάποιους να αηδιάσουν και να εκφράσουν τις ενστάσεις τους, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν και να λύσουν το θέμα. Ή αν οι άλλοι έχουν ήδη αναφέρει κάποιον και έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού την ώρα της συνάθροισης, αλλά φλυαρεί για τα ζητήματα του σπιτιού και χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις, αντιμετωπίζει το μέρος της συνάθροισης ως χώρο για να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, ζητάει χάρες από τους άλλους και εκμεταλλεύεται όποιον μπορεί· αν έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κακό χαρακτήρα, είναι εγωιστής, ποταπός και ελεεινός και δεν επιδιώκει την αλήθεια, αλλά αναζητά παντού προνόμια και ψάχνει διάφορες ευκαιρίες για προσωπικό όφελος, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να απομονωθεί.

Κάποια άτομα εκμεταλλεύονται ορισμένους από τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν πλούτο και επιρροή για να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους και, αν τα αιτήματά τους δεν ικανοποιηθούν, συχνά τους κρίνουν πίσω από την πλάτη τους, με τον ισχυρισμό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αγάπη και δεν είναι αληθινοί πιστοί, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να θέλουν να τους αναφέρουν. Έχετε συναντήσει τέτοια άτομα; Δεν πρέπει να γίνει κάτι με αυτά τα άτομα; Τι πρέπει να γίνει όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις; Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν για να λύσουν το θέμα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές για να είναι σίγουρο ότι δεν θα αναστατωθούν οι αδελφοί κι οι αδελφές. Είναι λάθος να αρνηθεί κανείς να κάνει την οποιαδήποτε εκδούλευση γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Η άρνηση να τους βοηθήσει κανείς σημαίνει, άραγε, πως δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν έχει αγάπη για τον Θεό; (Όχι.) Ο καθένας έχει το ελεύθερο να βοηθήσει κάποιον ή όχι· έχει το δικαίωμα να επιλέξει. Ο οίκος του Θεού δεν ορίζει ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να βοηθούν ο ένας τον άλλον να λύσουν τα οικογενειακά τους προβλήματα μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι μέρος για την επίλυση οικογενειακών προβλημάτων, αλλά ένα μέρος συνάθροισης για να φάει και να πιει κανείς τα λόγια του Θεού και να αναπτυχθεί στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν την εκκλησιαστική ζωή για να λύσουν τα προβλήματά τους· τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό; Δεν έχει αντίκτυπο στο πώς ο εκλεκτός λαός του Θεού τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και εφοδιάζεται με την αλήθεια; Τα προβλήματα που έχει κάποιος στην προσωπική του ζωή μπορούν να λυθούν κατ’ ιδίαν με τους αδελφούς και τις αδελφές· δεν χρειάζεται να τα φέρνει προς επίλυση στην εκκλησιαστική ζωή. Όλοι πρέπει να ξέρουν τι συνέπειες προκύπτουν όταν ο χειρισμός των προσωπικών υποθέσεων εμποδίζει τον εκλεκτό λαό του Θεού να ζήσει την εκκλησιαστική ζωή. Μόλις οι επικεφαλής και οι εργάτες ανακαλύψουν τέτοια ζητήματα, πρέπει να παρέμβουν για να τα επιλύσουν. Πρέπει να προστατεύσουν όσα μέλη της εκκλησίας μπορούν να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, να προστατεύσουν όσους επιδιώκουν πράγματι την αλήθεια, να περιορίσουν τους κακούς ανθρώπους και να μην τους αφήσουν να πετύχουν τους σκοπούς τους. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Πρέπει να γίνουν σαφείς διαχωρισμοί ως προς το πώς αντιμετωπίζονται τα κανονικά περιστατικά που ανήκουν στο τρίτο θέμα, το ποιες εκδηλώσεις είναι σοβαρές όσον αφορά τη φύση ή τις περιστάσεις τους, καθώς και το ποιοι τύποι και εκδηλώσεις αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Μόλις διευκρινιστεί σαφώς η σοβαρότητα των περιστάσεων, πρέπει να ακολουθήσει ο χειρισμός τους ανάλογα με τη φύση τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και κάτι που πρέπει να αντιληφθούν όλοι.