ΙΙ. Αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους

Η δεύτερη εκδήλωση των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή είναι όταν οι άνθρωποι αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να αραδιάσουν κάποια λόγια και δόγματα. Οι περισσότεροι το έχουν κάνει αυτό. Το συνηθισμένο γεγονός να αραδιάζει κάποιος λόγια και δόγματα πρέπει να το βλέπουμε ως αποτέλεσμα του μικρού του αναστήματος και του ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Εφόσον δεν αφιερώνει σ’ αυτό πάρα πολύ χρόνο, δεν το κάνει επίτηδες, δεν μονοπωλεί τη συζήτηση, δεν απαιτεί την ανοχή όλων ώστε να μιλάει κατά βούληση, δεν ζητά να τον ακούνε όλοι και δεν παραπλανά τους άλλους ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εκτίμησή τους, τότε αυτό δεν είναι ούτε διατάραξη ούτε αναστάτωση. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Δικαιολογείται σε κάποιον να μιλάει λιγάκι ανάρμοστα· μπορεί κανείς να το συγχωρέσει και να μην το πάρει και πολύ στα σοβαρά. Υπάρχει, ωστόσο, μία εξαίρεση: Όταν κάποιος εσκεμμένα αραδιάζει λόγια και δόγματα. Τι είναι αυτό που κάνει εσκεμμένα; Εσκεμμένο δεν είναι το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, αφού δεν κατέχει ούτε την αλήθεια-πραγματικότητα. Οι ενέργειές του, όπως το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, φωνάζει συνθήματα και μιλάει για θεωρίες, είναι ίδιες με όλων των άλλων. Υπάρχει, ωστόσο, μία διαφορά: Όταν αραδιάζει λόγια και δόγματα, θέλει πάντα να τον εκτιμούν οι άλλοι, καθώς και να συγκρίνεται με τους επικεφαλής και τους εργάτες και με όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Το ακόμα πιο παράλογο είναι πως, οτιδήποτε κι αν πει, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν το πει, σκοπός του είναι να πάρει τους άλλους με το μέρος του, να παραπλανήσει τις καρδιές τους, και όλα αυτά προκειμένου να τον εκτιμήσουν. Με ποιον σκοπό επιζητεί την εκτίμηση; Επιθυμεί να έχει θέση και γόητρο στις καρδιές των ανθρώπων, να γίνει εξέχον άτομο ή επικεφαλής ανάμεσα στους πολλούς, να γίνει κάτι το σπάνιο ή ασυνήθιστο, να γίνει μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, κάποιος που τα λόγια του έχουν εξουσία. Αυτή η κατάσταση διαφέρει από τη συνηθισμένη περίπτωση των ανθρώπων που αραδιάζουν λόγια και δόγματα και αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Τι κάνει αυτούς τους ανθρώπους να διαφέρουν από όσους αραδιάζουν λόγια και δόγματα με τον πιο συνηθισμένο τρόπο; Η συνεχής επιθυμία τους να μιλάνε· μιλάνε όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Εφόσον υπάρχει συνάθροιση ή έχει μαζευτεί μια ομάδα ανθρώπων, εφόσον, δηλαδή, έχουν κοινό, θα μιλήσουν, και τους διακατέχει μια ιδιαίτερα έντονη επιθυμία να το κάνουν. Όταν μιλάνε, σκοπός τους δεν είναι να μοιραστούν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, όσα κέρδισαν, τις εμπειρίες τους, όσα κατανοούν ή τις γνώσεις τους με τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να προαγάγουν την κατανόηση της αλήθειας ή ένα μονοπάτι για να γίνει η αλήθεια πράξη. Αντ’ αυτών, σκοπός τους είναι να αδράξουν την ευκαιρία για να αραδιάσουν δόγματα ώστε να προβάλουν τον εαυτό τους, να δώσουν στους άλλους να καταλάβουν πόσο διαβασμένοι είναι, να δείξουν ότι έχουν μυαλό, γνώσεις και μόρφωση κι ότι είναι πάνω από τον μέσο άνθρωπο. Θέλουν να θεωρούνται ικανοί άνθρωποι, όχι απλώς συνηθισμένοι. Το θέλουν αυτό έτσι ώστε, για οποιοδήποτε ζήτημα, όλοι να απευθύνονται σ’ εκείνους και να τους συμβουλεύονται. Για οποιοδήποτε θέμα στην εκκλησία ή για οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές, θέλουν να είναι εκείνοι οι πρώτοι άνθρωποι που θα σκεφτούν οι άλλοι· το θέλουν αυτό ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς αυτούς, ώστε να μην τολμούν να χειριστούν κανένα ζήτημα χωρίς αυτούς και όλοι να περιμένουν τις εντολές τους. Αυτό το αποτέλεσμα επιθυμούν. Σκοπός τους όταν αραδιάζουν λόγια και δόγματα είναι να παγιδεύσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους. Για εκείνους, το ότι αραδιάζουν λόγια και δόγματα είναι απλώς μια μέθοδος, μια προσέγγιση· αραδιάζουν λόγια και δόγματα όχι επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά το κάνουν με σκοπό να καταφέρουν τους άλλους να τους θαυμάζουν με την καρδιά τους, να τους εκτιμούν, ακόμα και να τους φοβούνται, κι εκείνοι να τους περιορίζουν και να τους ελέγχουν. Το να αραδιάζει, λοιπόν, κανείς λόγια και δόγματα με αυτόν τον τρόπο αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Στην εκκλησιαστική ζωή, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και αυτήν τη συμπεριφορά, το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα, πρέπει επίσης να τη σταματάνε κι όχι να την αφήνουν να συνεχίζει ανεξέλεγκτα. Ίσως πουν κάποιοι: «Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει να περιοριστούν· μετά, όμως, θα πρέπει και πάλι να τους δοθεί μια ευκαιρία να μιλήσουν;» Για να είναι τα πράγματα δίκαια, μπορεί να τους δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουν· μόλις, όμως, ξαναγυρίσουν στα ίδια και αρχίσουν να επιδεικνύονται, ενώ η φιλοδοξία τους είναι και πάλι έτοιμη να κυριαρχήσει, θα πρέπει αμέσως να τους διακόψουν, ώστε να αποκτήσουν διαύγεια και ηρεμία. Τι πρέπει να γίνει αν επιδεικνύονται συχνά με αυτόν τον τρόπο, αν η φιλοδοξία τους συνεχίζει να αποκαλύπτεται συχνά και είναι δύσκολο να περιοριστούν οι επιθυμίες τους; Πρέπει να περιοριστούν εντελώς και να μην τους επιτρέπεται να μιλήσουν. Αν κανένας δεν θέλει να τους ακούσει όταν μιλάνε και όλοι νιώθουν απέχθεια όταν βλέπουν και ακούνε τον τόνο και τη συμπεριφορά τους, το βλέμμα και τις χειρονομίες τους, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Φτάνουν όλοι στο σημείο να νιώθουν αποστροφή. Τέτοιοι άνθρωποι, που παίζουν στην εκκλησία τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου, δεν πρέπει να κατέβουν τότε από τη σκηνή; Ο χαρακτήρας που παίζουν είναι ώρα να φύγει. Δεν σημαίνει αυτό ότι έχουν ολοκληρώσει την παροχή των υπηρεσιών τους; Τι πρέπει να γίνει όταν ολοκληρώσουν και τις τελευταίες υπηρεσίες τους; Πρέπει να απομακρυνθούν. Μόλις αρχίσουν να μιλάνε, λένε τα ίδια με πριν, πράγμα που δεν λύνεται με τον περιορισμό. Έχουν κουραστεί όλοι να τα ακούνε αυτά. Εμφανίζεται καθαρά το απαίσιο πρόσωπό τους, το πρόσωπο του Σατανά, το πρόσωπο ενός διαβόλου. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι αντίχριστοι. Αν αποπεμφθούν πολύ νωρίς, οι περισσότεροι θα τρέφουν αντιλήψεις και δεν θα πειστούν μέσα τους και θα πουν: «Ο οίκος του Θεού δεν έχει αγάπη, αφού αποπέμπει κάποιον χωρίς καν να τον βάλει σε μια περίοδο επιτήρησης, χωρίς να του δίνει καμία ευκαιρία να μετανοήσει. Απλώς είπε λίγα λόγια σαν εκείνα που λένε οι εκτός εκκλησίας, αποκάλυψε λίγη διεφθαρμένη διάθεση και φέρθηκε λίγο αλαζονικά, αλλά δεν είχε κακές προθέσεις. Είναι άδικο να του φέρεται κανείς έτσι». Ωστόσο, όταν η πλειοψηφία μπορεί να διακρίνει και να καταλάβει την ουσία των κακών ανθρώπων, τότε είναι σωστό να επιτραπεί σε κακούς ανθρώπους σαν κι αυτούς να συνεχίσουν τα απερίσκεπτα παραπτώματά τους, τις διαταράξεις και τις αναστατώσεις τους στην εκκλησία; (Όχι.) Είναι άδικο για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το θέμα λύνεται με την αποπομπή τους. Αφού παράσχουν και τις τελευταίες τους υπηρεσίες και η πλειοψηφία τούς έχει διακρίνει, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουν αντίρρηση αν τους αποπέμψεις τότε· ούτε θα παραπονεθούν ούτε θα παρανοήσουν τον Θεό. Αν κάποιοι συνεχίζουν να τους υπερασπίζονται, μπορείς να πεις τα εξής: «Αυτός ο άνθρωπος διέπραξε πολλά κακά στην εκκλησία. Χαρακτηρίστηκε αντίχριστος και αποπέμφθηκε. Κι όμως, εσύ ακόμα του δείχνεις μεγάλη συμπόνια· σκέφτεσαι ακόμα την καλοσύνη που σου έδειξε και σπεύδεις να τον υπερασπιστείς. Γίνεσαι υπερβολικά συναισθηματικός και δεν έχεις καθόλου αρχές. Τι συνέπειες έχει αυτό; Εκείνος σου έδωσε λίγη βοήθεια κι εσύ δεν μπορείς να το ξεχάσεις· ό,τι κι αν σου πει, υπακούς ευσυνείδητα σ’ αυτό και θέλεις πάντα να του το ξεπληρώσεις. Έχει αποπεμφθεί πλέον. Μήπως θέλεις να πας μαζί του; Αν θέλεις να αποπεμφθείς κι εσύ, ας γίνει έτσι». Είναι σωστή μια τέτοια διαχείριση της κατάστασης; Σε αυτό το σημείο, ναι. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αραδιάζει συνεχώς λόγια και δόγματα για να παραπλανήσει τους άλλους, προκαλώντας τους τόσο αφόρητη αναστάτωση που δεν θέλουν πια να έρχονται στις συναθροίσεις, η αιτία δεν είναι ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απαθείς και ανόητοι, δεν έχουν διάκριση και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν εγκαίρως αυτόν τον άνθρωπο; Δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το έργο τους, δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους.

Τώρα πια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν, σε κάποιον βαθμό, διάκριση ως προς εκείνους τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα. Αν δεν κρατάνε χαμηλό προφίλ, μόλις ξεθαρρέψουν και φερθούν με αρκετά συγκεκριμένο τρόπο σε διάφορες καταστάσεις και οι διάφορες εκδηλώσεις τους γίνουν αρκετές ώστε οι άνθρωποι να τους αναγνωρίσουν ως αντίχριστους, τότε δεν χωράνε ούτε άλλες καθυστερήσεις ούτε άλλοι δισταγμοί. Πρέπει γρήγορα να περιοριστούν και να απομονωθούν. Αν οι υπηρεσίες τους δεν έχουν πλέον αξία, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν αμέσως. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τέτοιους υποκριτές αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, επειδή άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι ολοφάνερα αντίχριστοι. Είναι που αυτός ο τύπος αντίχριστου θέλει διαρκώς να παραπλανά τους ανθρώπους, βρίσκοντας ευκαιρία να αραδιάσει λόγια και δόγματα για να πετύχει τον σκοπό του, δηλαδή να αποκτήσει δύναμη. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους εκδήλωσης των αντίχριστων και διακρίνεται εύκολα. Αυτό το θέμα έχει ήδη συζητηθεί επαρκώς, επομένως δεν θα αναλυθεί άλλο εδώ. Με δυο λόγια, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρακολουθούν στενά τέτοιους ανθρώπους, να κατανοούν και να συλλαμβάνουν γρήγορα και σωστά τις κινήσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τα σχέδια και τις ενέργειές τους, αλλά και τα λανθασμένα σχόλια που διαδίδουν, και σύντομα να τους τακτοποιούν αναλόγως. Αυτή είναι μια ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κάνουν αυτήν την εργασία με πνευματική εγρήγορση και διανοητική επιμέλεια, όχι με απάθεια και υποτονικότητα. Αν ένας αντίχριστος παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους με λόγια και δόγματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και οι επικεφαλής της εκκλησίας συνεχίζουν να μην τον αναγνωρίζουν ως αντίχριστο και δεν μπορούν να τον εκθέσουν και να τον αντιμετωπίσουν άμεσα, θα έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Αν πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη παραπλανηθεί από τους αντίχριστους και βρίσκουν τις συναθροίσεις ανούσιες όταν δεν τους ακούνε να αραδιάζουν εκεί λόγια και δόγματα, κι έτσι δεν είναι πρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις ή ακόμα και να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού και να ακούσουν κηρύγματα, επειδή προτιμούν να ακούσουν το κήρυγμα των αντίχριστων, αν οι επικεφαλής της εκκλησίας συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και αρχίσουν να λαμβάνουν μέτρα και αντιστρέψουν την κατάσταση μόνο αφότου οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί και ελέγχονται σε τέτοιο βαθμό από τους αντίχριστους, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σημαντική καθυστέρηση! Η απάθεια και η ανοησία τέτοιων ψευδοεπικεφαλής θα ζημίωνε τη ζωή-είσοδο πολλών από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν οι αντίχριστοι αναλύονται, διακρίνονται και αποπέμπονται, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να παραπλανηθούν και να τους ακολουθήσουν. Μερικοί ίσως φτάσουν ακόμα και στο σημείο να πουν: «Αν τους αποπέμψεις, θα σταματήσουμε πλέον να πιστεύουμε στον Θεό. Αν τους αναγκάσεις να φύγουν, θα φύγουμε όλοι!» Σε αυτό το σημείο, γίνεται εντελώς σαφές ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο, που σημαίνει ότι έχουν αποτύχει οικτρά να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους.

Στην εκκλησιαστική ζωή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να αντιληφθούν την κατάσταση των διάφορων ατόμων. Πρέπει να παρατηρούν και να κατανοούν προσεκτικά, μέσω της αλληλεπίδρασης, ποιο μονοπάτι έχει πάρει κάθε μεμονωμένο μέλος της εκκλησίας, καθώς και τη διάθεση-ουσία του, αλλά και να ανακαλύπτουν και να αναγνωρίζουν γρήγορα και σωστά ποιος βαδίζει σε μονοπάτι αντίχριστου και ποιος έχει ουσία αντίχριστου. Έπειτα, πρέπει να εστιάζουν σ’ αυτά τα άτομα, να τα παρακολουθούν στενά, καθώς και να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται γρήγορα τις απόψεις και τις δηλώσεις που διαδίδουν, αλλά και τις ενέργειες που ετοιμάζονται να εκτελέσουν τη δεδομένη στιγμή. Όταν θελήσουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους παγιδεύσουν και να τους ελέγξουν, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει γρήγορα να βγουν μπροστά για να τους σταματήσουν και όχι να περιμένουν παθητικά. Αν, προτού εκθέσεις τους αντίχριστους, περιμένεις να τους αποκαλύψει ο Θεός ή να παραπλανηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές ή να αποκτήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές κατανόηση και διάκριση για τους αντίχριστους, τότε έχουν ήδη προκύψει καθυστερήσεις. Γι’ αυτό και οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν λαμβάνουν τα μέτρα τους ενάντια στους αντίχριστους, πρέπει να παίρνουν πρωτοβουλία ώστε να κάνουν οι ίδιοι την πρώτη κίνηση και να είναι ήδη προετοιμασμένοι. Ως πρώτο βήμα, πρέπει κανείς να προωθεί και να καλλιεργεί όσους είναι σχετικά ακέραιοι και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει, δηλαδή, να ποτίζει και να προμηθεύει σωστά όσους αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου και να τους καλλιεργεί προκειμένου να γίνουν στυλοβάτες της εκκλησίας. Μόνο έτσι γίνεται να προχωρήσουν απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα τα διάφορα επιμέρους αντικείμενα του εκκλησιαστικού έργου και να συνεχίσει η διάδοση του ευαγγελικού έργου. Όποιο κι αν είναι το αντικείμενο του έργου, είναι πολύ δύσκολο να εκτελεστεί αν δεν έχει έναν καλό επικεφαλής. Η κύρια εκδήλωση της απείθειας των αντίχριστων στον Θεό είναι ότι παραπλανούν όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό Του ώστε να ακολουθήσουν τους ίδιους, με σκοπό να διαταράξουν και να αναστατώσουν κάθε επιμέρους αντικείμενο του έργου στον οίκο του Θεού. Σε μια εκκλησία, το πρώτο πράγμα που θέλουν να κάνουν οι αντίχριστοι είναι να βλάψουν όσους έχουν αίσθημα δικαίου και όσους παίρνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου. Όσους μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους παίρνουν με το μέρος τους· όσους δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους στήνουν πλεκτάνες, τους παγιδεύουν και τους καταστρέφουν και στο τέλος τους αποπέμπουν. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για να ελέγξουν την εκκλησία οι αντίχριστοι. Καταστρέφουν πρώτα εκείνα τα λίγα, ζωτικής σημασίας άτομα που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· οι υπόλοιποι είναι, στην πλειοψηφία τους, εκείνοι που πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Μετά από αυτό, τους είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσουν στοχευμένα τους επικεφαλής και τους εργάτες. Χωρίς τη συνεργασία και τη βοήθεια όσων επιδιώκουν την αλήθεια, οι επικεφαλής και οι εργάτες αγωνίζονται, ουσιαστικά, μόνοι και αβοήθητοι. Εσύ βαδίζεις στο φως, ενώ οι αντίχριστοι παραμονεύουν στο σκοτάδι, έτοιμοι να σου επιτεθούν ύπουλα, να σου στήσουν πλεκτάνες, να σε παγιδεύσουν και να σε συκοφαντήσουν ανά πάσα στιγμή, να σε ρίξουν κάτω ώστε να μην μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Τότε είναι που οι αντίχριστοι βρίσκουν ανθρώπους για να σε χτυπήσουν ενώ είσαι αδύναμος, αφήνοντάς σε εντελώς αποκαρδιωμένο και απελπισμένο. Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των αντίχριστων αν δεν ενωθούν εναντίον τους όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Στην εκκλησιαστική ζωή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να διατηρήσουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσο είναι παρόντες αυτοί οι κακοί άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, η εκκλησιαστική ζωή δεν θα έχει κανένα καλό αποτέλεσμα, δεν θα μπει εύκολα στον σωστό δρόμο και οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι συχνά αναστατωμένοι και επηρεασμένοι. Επομένως, η πρώτη και σημαντικότερη εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες όσον αφορά την εκκλησιαστική ζωή είναι να ανακαλύψουν, να κατανοήσουν, να αντιληφθούν και να εντοπίσουν τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους και όσους βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μόνο αν περιοριστούν ή αποπεμφθούν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να διατηρηθεί η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Αν δεν περιοριστούν και τους επιτραπεί να ενεργούν με ηθελημένη απερισκεψία και να προκαλούν αναστάτωση, τότε τα διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου της εκκλησίας θα πέσουν σε αδράνεια. Αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση απέναντί τους και δεν μπορούν να αντιληφθούν την ουσία τους, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να αναστατωθούν και να παραπλανηθούν από τις διάφορες παράλογες σκέψεις και απόψεις τους, είναι δύσκολο για τον εκλεκτό λαό του Θεού να μπει στον σωστό δρόμο και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα της εκκλησιαστικής ζωής. Αν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ κανονική, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού κερδίζει και προοδεύει καθώς τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και, επιτέλους, αποκτά κάποια ζωή-είσοδο και λίγη αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν, όμως, παραπλανάται και αναστατώνεται από τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, τότε όχι μόνο χάνει αυτήν τη λίγη αγνή αντίληψη και γνήσια κατανόηση που μόλις απέκτησε, αλλά επιπλέον ενστερνίζεται πολλές παραπειστικές αιρέσεις και πλάνες· γρήγορα μπερδεύεται και πάλι, σαν τους κωπηλάτες που το ρεύμα τους τραβά και πάλι προς τα πίσω μόλις σταματήσουν να κάνουν κουπί, κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να επιτύχουν οι άνθρωποι την ανάπτυξη στη ζωή· μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να σημειώσουν λίγη πρόοδο, δηλαδή προχωρούν εξαιρετικά αργά. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκτήσουν αυτό το λίγο ανάστημα που έχουν· δεν τους είναι εύκολο να το κερδίσουν. Μέσα από την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι αντίχριστοι, αυτή η λίγη αγνή αντίληψη των ανθρώπων χάνεται. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το ότι, μετά την αναστάτωση που προκαλούν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι, οι άνθρωποι γεμίζουν με πολλές από τις φιλοσοφίες, τις μηχανορραφίες και τα τεχνάσματα του Σατανά, αλλά και με το δηλητήριο που φυτεύει μέσα τους ο Σατανάς. Αυτά τα πράγματα όχι μόνο δεν αφήνουν τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Εκείνον, αλλά, απεναντίας, κάνουν τους ανθρώπους και να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό και να απομακρυνθούν από Εκείνον, επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τους ωθούν ακόμα περισσότερο να προδώσουν τον Θεό. Κάτι τέτοιο έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Πείτε Μου, όταν υπάρχουν τόσο σοβαρές συνέπειες, είναι απαραίτητο να σταματήσουν και να περιοριστούν όσοι παραπλανούν τους ανθρώπους με λόγια και δόγματα; Δεν είναι αυτή μια σημαντική εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής της εκκλησίας; (Ναι.) Επομένως, ο περιορισμός των κακών και των δύσπιστων ανθρώπων είναι σημαντική εργασία για την εκκλησία. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω διάκριση. Δεν ξέρω πώς να το κάνω». Στην πραγματικότητα, εφόσον έχεις τη θέληση, εφόσον παρατηρείς προσεκτικά και εξετάζεις διαρκώς τις προθέσεις και τα κίνητρα των ανθρώπων, λίγο λίγο θα αναπτύξεις διάκριση. Αυτοί οι δύσπιστοι και κακοί άνθρωποι, μόλις κάνουν την εμφάνισή τους, έχουν τις δικές τους προθέσεις και τα δικά τους κίνητρα, που όλα έχουν σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, να τους εξιδανικεύουν και να ακούνε όσα έχουν να πουν εκείνοι. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις προθέσεις και τα κίνητρά τους, έχεις ήδη κάποια διάκριση. Αν δεν είσαι σίγουρος, μπορείς να συναναστραφείς πάνω σε αυτό το ζήτημα με κάποιους ανθρώπους που έχουν σχετική κατανόηση της αλήθειας. Κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, μπορείς αφενός να αποφανθείς για το θέμα μέσα από την αλήθεια που κατανοούν όλοι και από τα διάφορα τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που αντιλαμβάνονται. Αφετέρου, μπορείς, μέσα από τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού κι από το φως που δίνει ο Θεός κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, να πάρεις επιβεβαίωση γι’ αυτό το ζήτημα, να βεβαιωθείς, δηλαδή, αν ο εν λόγω άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και αν είναι όντως κάποιος που πρέπει να περιοριστεί. Μέσα από τη συναναστροφή, αν όλοι πάρουν επιβεβαίωση και συμφωνήσουν ομόφωνα, λέγοντας πως αυτός ο άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και πρέπει να περιοριστεί, αφού οι αδελφοί κι οι αδελφές φτάσουν σε μια γενική παραδοχή και καταλήξουν όλοι σε μια κοινή οπτική, τότε το επόμενο βήμα για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να αντιμετωπίσουν και να αποπέμψουν γρήγορα αυτόν τον άνθρωπο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η αρχή. Μόλις κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτήν την αρχή, οφείλουν να κάνουν πραγματικό έργο, δηλαδή να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να δείξουν αφοσίωση. Δεν κατανοείς τις αρχές ούτε για να κάνεις κήρυγμα ούτε για να γεμίσεις το κεφάλι σου με αυτές, αλλά για να τις εφαρμόζεις στο πραγματικό έργο του καθήκοντός σου. Στο πραγματικό έργο, η κατανόηση των αρχών σού επιτρέπει να ανταποκριθείς καλύτερα και πιο σχολαστικά στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου. Συνεπώς, αυτό είναι επίσης μέρος του έργου των επικεφαλής και των εργατών. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, προκειμένου να διατηρήσουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και να δώσουν τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να ζήσουν την εκκλησιαστική ζωή κανονικά και να εισέλθουν σε όλες τις αλήθειες που απαιτεί ο Θεός, θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα βγαίνουν μπροστά για να σταματήσουν και να περιορίσουν τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, όταν αυτοί εμφανιστούν. Ο περιορισμός των αντίχριστων που αραδιάζουν λόγια και δόγματα δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή είπαν μερικά λανθασμένα πράγματα. Αν η παρακολούθηση για μεγάλο διάστημα ή οι πληροφορίες που δίνουν οι περισσότεροι, καθώς και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, αρκούν για να αποφανθεί κανείς ότι είναι πράγματι από τη στόφα των αντίχριστων, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά για να τους σταματήσουν και να τους περιορίσουν και να μην τους αφήσουν να συνεχίσουν ανεξέλεγκτοι. Αν τους ανεχτεί κάποιος, θα είναι σαν να αφήνει διαβόλους, σατανάδες, σιχαμερούς δαίμονες και κακά πνεύματα να βγαίνουν εκτός ελέγχου μέσα στην εκκλησία, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελούν τις ευθύνες τους και, στην ουσία, εργάζονται για τον Σατανά. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή πάνω στον δεύτερο τύπο θέματος που αφορά τις διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή.