Η συναναστροφή στην προηγούμενη συνάθροισή μας αφορούσε την ενδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Συναναστραφήκαμε πάνω στην ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώνουν και το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αναφορικά με τη φύλαξη των προσφορών. Ποιο έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αναφορικά με τη φύλαξη των προσφορών; (Η πρώτη εργασία είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους. Η δεύτερη είναι να ελέγχουν τους λογαριασμούς. Η τρίτη είναι να παρακολουθούν, να διερευνούν και να επιθεωρούν αν οι διάφορες δαπάνες συνάδουν με τις αρχές. Πρέπει να πραγματοποιούνται αυστηροί και εξονυχιστικοί έλεγχοι και να περιορίζονται αυστηρά οι παράλογες δαπάνες. Το καλύτερο είναι να προλαμβάνεται η σπατάλη και η αλόγιστη χρήση. Σε αντίθετη περίπτωση, όσοι είναι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Όχι μόνο πρέπει να γίνουν προειδοποιήσεις, αλλά να απαιτηθεί και αποζημίωση.) Αυτά είναι, βασικά. Το κυριότερο είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους, έπειτα να ελέγχουν τους λογαριασμούς και, στη συνέχεια, να παρακολουθούν και να επιθεωρούν τις δαπάνες, καθώς και να χρησιμοποιούν και να ξοδεύουν σωστά τις προσφορές. Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στην ενδέκατη ευθύνη, οι άνθρωποι έχουν πλέον ακριβή κατανόηση και γνώση για τις προσφορές, ενώ γνωρίζουν επίσης τι έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες για τη φύλαξη των προσφορών, καθώς και πώς κάνουν αυτό το έργο οι ψευδοεπικεφαλής και ποιες είναι οι συγκεκριμένες συμπεριφορές τους όσο το κάνουν. Είτε η συναναστροφή μας αφορά τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών είτε αφορά τις διάφορες συμπεριφορές των ψευδοεπικεφαλής, είτε πρόκειται για συναναστροφή πάνω στα θετικά είτε για την έκθεση των αρνητικών, αποσκοπεί κυρίως στο να δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν πώς να κάνουν σωστά το έργο της φύλαξης των προσφορών και πώς να αποφύγουν τις παράλογες πρακτικές στον τρόπο με τον οποίο οι προσφορές φυλάσσονται, ξοδεύονται και διανέμονται. Όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, είτε είναι επικεφαλής ή εργάτες είτε δεν είναι, πρέπει να εκπληρώνουν την ευθύνη τους ως προς τη φύλαξη των προσφορών. Ποια ευθύνη είναι αυτή, λοιπόν; Είναι να επιβλέπουν και να αναφέρουν αμέσως τυχόν προβλήματα που θα διαπιστώσουν· να εκτελούν, δηλαδή, τις λειτουργίες της επίβλεψης και της αναφοράς. Μη θεωρείτε πως «η φύλαξη των προσφορών αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς». Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Εφόσον οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει αυτές τις αλήθειες, πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Όσον αφορά ζητήματα που δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες ή τυφλά σημεία και μέρη που δεν εντοπίζονται εύκολα, αν κάποιος διαπιστώσει τυχόν προβλήματα παραλογισμού ή παραβίασης αρχών αναφορικά με τη φύλαξη, τη διανομή και τη χρήση των προσφορών, πρέπει να τα αναφέρει αμέσως στους επικεφαλής και τους εργάτες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η φύλαξη, χρήση και διανομή των προσφορών με λογικό τρόπο. Αυτό είναι ευθύνη όλων όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού.

Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος πρώτο)

Τώρα που ολοκληρώθηκε η συναναστροφή πάνω στην ενδέκατη ευθύνη, προχωράμε στη συναναστροφή πάνω στη δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Ποιο είναι το κύριο περιεχόμενο αυτής της ευθύνης; Αφορά κυρίως την απαίτηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες να αντιμετωπίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην εκκλησία, καθώς και τα διάφορα προβλήματα, που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες για να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα, να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο; Η συγκεκριμένη ευθύνη είναι να «αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας»· αυτό είναι το αντικείμενο του συγκεκριμένου έργου. Όταν υπάρχει στόχος και αντικείμενο, γίνεται σαφές ποια προβλήματα χρειάζεται να λυθούν, καθώς και ποιο έργο και ποιες ευθύνες αναμένεται να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Στο πλαίσιο της δωδέκατης υποχρέωσης, ποια είναι η κύρια απαίτηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες; Είναι να σταματούν και να περιορίζουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, καθώς και να αντιστρέφουν την κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά. Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να γίνει αυτό; Αν βλέπεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας, αλλά δεν τα θεωρείς πρόβλημα όλα αυτά, τότε υπάρχει θέμα. Κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του προβλήματος, δηλαδή δεν κατανοείς πόσο μπορούν η διατάραξη και η αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής να βλάψουν το έργο της εκκλησίας ούτε τις συνέπειες και τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν, παρ’ όλα αυτά, να κάνουν σωστά το έργο της εκκλησίας; Μπορούν να λύσουν προβλήματα και να αντιστρέψουν την κατάσταση; (Όχι.) Ποιο είναι, τότε, το βασικό σημείο γι’ αυτήν τη συναναστροφή; Είναι το ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να διακρίνουν την ουσία των διάφορων ζητημάτων και να λύσουν αποτελεσματικά τα διάφορα πραγματικά προβλήματα μόνο αν πρώτα κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, προκειμένου να κάνουν σωστά το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει πρώτα να μάθουν τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στο έργο αυτό. Στη συνέχεια, πρέπει να κατανοήσουν, να διακρίνουν και να κρίνουν επακριβώς τη φύση των προβλημάτων που προκύπτουν, το αν επηρεάζουν το εκκλησιαστικό έργο και την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και το αν η φύση τους είναι τέτοια ώστε να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει πρώτα να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μόνο αφού το κατανοήσουν αυτό είναι δυνατό να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα και να μπορέσουν να «τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν, και να αντιστρέψουν την κατάσταση», όπως αναφέρεται στη δωδέκατη ευθύνη. Εν ολίγοις, προτού λύσεις ένα πρόβλημα, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσεις πού έγκειται το πρόβλημα, ποιες καταστάσεις και περιστάσεις αφορά, ποια είναι η φύση του προβλήματος, πόσο σοβαρό είναι, πώς να το αναλύσεις και να το διακρίνεις και πώς να ασκηθείς με ακρίβεια. Αυτό χρειάζεται να κατανοήσουν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες. Εφόσον οι επικεφαλής και οι εργάτες χρειάζεται να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, ας συναναστραφούμε συγκεκριμένα πάνω σε διάφορες πτυχές τους, έτσι ώστε τόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες όσο και ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσουν να κατανοήσουν πώς να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα όταν προκύψουν, πώς να τα συσχετίσουν με τα λόγια του Θεού και πώς να χρησιμοποιήσουν τις αλήθεια-αρχές για να τα λύσουν. Έτσι, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες συναντήσουν δυσκολίες που δεν μπορούν να επιλύσουν, τότε όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μπορούν να τις αντιμετωπίσουν όλοι μαζί και να αναζητήσουν την αλήθεια για να βρουν λύσεις και, όταν συναντήσουν ζητήματα διατάραξης και αναστάτωσης στο εκκλησιαστικό έργο, μπορούν όλοι να ορθώσουν ανάστημα για να τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν. Ταυτόχρονα, όσον αφορά τα αρνητικά άτομα και ζητήματα, μπορούν να τα αναλύσουν, να τα διακρίνουν και να τα χαρακτηρίσουν δημόσια, έτσι ώστε αυτά τα προβλήματα να σταματήσουν, να περιοριστούν και να εξαλειφθούν από τη ρίζα τους. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, τη συναναστροφή από τα πιο συγκεκριμένα ζητήματα.

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

Για να εντοπίσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες τα ζητήματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, από ποιους τομείς πρέπει να αρχίσουν; Πρέπει να αρχίσουν εξετάζοντας την εκκλησιαστική ζωή για να εντοπίσουν αυτά τα ζητήματα. Γνωρίζετε όλοι σας λίγα πράγματα σχετικά με το τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στην εκκλησιαστική ζωή και η φύση τους είναι τέτοια που να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση; Όσοι άνθρωποι κι αν υπάρχουν σε μια εκκλησία, θα υπάρχουν σίγουρα και αρκετοί που μπορεί να διαταράξουν και να αναστατώσουν το εκκλησιαστικό έργο. Για ποιες πράξεις διατάραξης και αναστάτωσης έχετε ακούσει; (Να βγαίνουν πάντα εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια στις συναθροίσεις, χωρίς να εστιάζουν στα βασικά θέματα.) (Επίσης, να έχουν τη συνήθεια να αραδιάζουν λόγια και δόγματα.) Βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να δείχνει κανείς αφοσίωση ενώ κάνει το καθήκον του, εκείνοι μιλάνε για το πώς να φροντίζουν σωστά τις ανάγκες του ή της συζύγου και των παιδιών τους. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται σχετικά με το ότι η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να ικανοποιήσει κανείς τον Θεό και να υποταχθεί σ’ Αυτόν, εκείνοι λένε πως η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να κερδίσει κανείς ευλογίες για την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; (Ναι.) Αν δεν τους διακόψεις, θα συνεχίσουν επ’ αόριστον. Αν τους περιορίσεις, θα θυμώσουν και θα γίνουν έξαλλοι από τη ντροπή τους, πηγαίνοντας έτσι την κακή τους συμπεριφορά ένα βήμα παρακάτω. Αυτό το θέμα, λοιπόν, είναι από τη φύση του στο επίπεδο της διατάραξης και αναστάτωσης, πράγμα πολύ σοβαρό. Παρότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι συχνό πρόβλημα, αντικειμενικά μιλώντας, μπορεί να διαταράξει και να αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Όσον αφορά το δεύτερο, ότι «αραδιάζουν λόγια και δόγματα», το αν αυτό θεωρείται διατάραξη και αναστάτωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα του εκάστοτε περιστατικού. Κάποιοι άνθρωποι αραδιάζουν λόγια και δόγματα επειδή δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα· μόλις ανοίξουν το στόμα τους, βγαίνουν μόνο λόγια και δόγματα, μόνο θεωρίες χωρίς ουσία. Η πρόθεσή τους, όμως, δεν είναι να παραπλανήσουν τους άλλους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Με περιορισμούς και αποτροπές, θα αποκτήσουν αυτεπίγνωση και, στη συνέχεια, θα λένε λιγότερα λόγια και δόγματα κι έτσι δεν θα εμποδίζουν πλέον τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Αυτό δεν μετράει ως διατάραξη και αναστάτωση. Όσοι, όμως, αραδιάζουν επίτηδες λόγια και δόγματα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άλλους το κάνουν ακόμα και όταν γνωρίζουν πολύ καλά πως όσα λένε δεν είναι παρά λόγια και δόγματα. Το κάνουν αυτό με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων· θέλουν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να τους παραπλανήσουν, καθώς και να αποκτήσουν θέση με το ζόρι. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Διαφέρει ως προς τη φύση της από το να μπορεί κανείς να αραδιάζει μόνο λόγια και δόγματα επειδή δεν κατανοεί την αλήθεια. Μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή εξαπλώνονται παντού. Δεν αφορούν μόνο ζητήματα όπως το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα ή να βγαίνει εκτός θέματος. Ποια άλλα θέματα υπάρχουν; (Το να φτιάχνουν κλίκες, να σπέρνουν τη διχόνοια και να χαλάνε τη θετικότητα των άλλων.) (Επίσης ξεσπούν την αρνητικότητά τους, προκαλούν μπελάδες και ενοχλούν συνεχώς τους ανθρώπους.) (Κάποιοι άνθρωποι, όταν έχουν αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, διαδίδουν αυτές τις αντιλήψεις και ξεσπούν την αρνητικότητά τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και σε άλλους αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις.) Όλα αυτά θεωρούνται όντως διαταράξεις και αναστατώσεις. Το ότι φτιάχνουν κλίκες είναι ένα από αυτά, ένα άλλο είναι το ότι σπέρνουν τη διχόνοια, μαζί με το ότι βασανίζουν τους ανθρώπους και τους επιτίθενται, διαδίδουν αντιλήψεις, ξεσπούν την αρνητικότητά τους, διαδίδουν αβάσιμες φήμες και ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση —όλα αυτά είναι διαταράξεις και αναστατώσεις. Αυτά τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά ως προς τη φύση τους από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Υπάρχει και ένα θέμα που αφορά τις εκλογές. Τι είδους προβλήματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών και αφορούν την πρόκληση διαταράξεων και αναστατώσεων; Η χειραγώγηση των ψήφων, για παράδειγμα· το να τάζει κανείς οφέλη για να εξασφαλίσει ψήφους για τον εαυτό του. Αυτός είναι ένας τρόπος υπονόμευσης των εκλογών. Και οι συγκαλυμμένες ενέργειες —το να εργάζεσαι παρασκηνιακά πάνω στο μυαλό των ανθρώπων προκειμένου να τους πάρεις με το μέρος σου, να τους παραπλανήσεις και να τους πείσεις να σε ψηφίσουν. Όλα αυτά τα θέματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών. Είναι διαταράξεις και αναστατώσεις αυτά; (Ναι.) Ο όρος με τον οποίο αναφέρονται συνολικά αυτά τα προβλήματα είναι «παραβίαση των εκλογικών αρχών». Ένα άλλο θέμα είναι το ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις. Κάποιος μπορεί να έρχεται στις συναθροίσεις για όλα αυτά· όχι για να κατανοήσει την αλήθεια ούτε για να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού, αλλά για να χειριστεί προσωπικές υποθέσεις. Είναι σοβαρό ένα τέτοιο πρόβλημα; (Ναι.) Μετράει επίσης ως πρόκληση διατάραξης και αναστάτωσης.

Ας συνοψίσουμε τώρα τα διάφορα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκαλούν κάποιοι στην εκκλησιαστική ζωή: Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, φτιάχνουν κλίκες· πέμπτον, ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, ξεσπούν την αρνητικότητά τους· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες· και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Έντεκα το σύνολο. Αυτές οι έντεκα εκδηλώσεις είναι τα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν συχνά μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Όταν ζει κανείς την εκκλησιαστική ζωή, αν προκύψουν αυτά τα θέματα, είναι απαραίτητο οι επικεφαλής και οι εργάτες να ορθώσουν ανάστημα και να τα σταματήσουν, να τα περιορίσουν και να μην τα αφήσουν να εξελιχθούν ανεξέλεγκτα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι σε θέση να τα περιορίσουν, τότε πρέπει να ενωθούν και να τα περιορίσουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές μαζί. Αν ο άνθρωπος που εμπλέκεται στο θέμα δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση και δεν προκαλεί επίτηδες διαταράξεις και αναστατώσεις, αλλά απλώς δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε μπορεί να δεχθεί βοήθεια και υποστήριξη μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν ο άνθρωπος που προκαλεί τις διαταράξεις και τις αναστατώσεις είναι κακός και το θέμα είναι ήσσονος σημασίας, τότε οι διαταράξεις και αναστατώσεις του πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν μέσω συναναστροφής και έκθεσης. Αν είναι διατεθειμένος να μετανοήσει και πλέον να μη μιλάει ούτε να ενεργεί με τρόπους που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αν είναι διατεθειμένος να γίνει το λιγότερο σημαντικό μέλος της εκκλησίας, αν μπορεί να ακούσει και να υπακούσει με ευσυνειδησία και να κάνει ό,τι διευθετήσει η εκκλησία, καθώς και να αποδεχθεί τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, τότε μπορεί να μείνει προσωρινά στην εκκλησία. Αν, όμως, δεν τα δεχτεί όλα αυτά, αλλά αντίθετα εναντιωθεί και γίνει εχθρικός απέναντι στην πλειοψηφία, τότε πρέπει να γίνει πραγματικότητα το δεύτερο βήμα: να αποπεμφθεί. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Ι. Βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια

Τώρα θα συναναστραφούμε σχετικά με τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που εμφανίζονται στη ζωή της εκκλησίας και από τη φύση τους συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Το πρώτο από αυτά είναι ότι κάποιοι βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Πώς ορίζεται ότι βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια; Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε ξεκάθαρα ότι κάποια λόγια συναναστροφής έχουν βγει εκτός θέματος; Εσείς βγαίνετε συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια; (Ναι.) Σε τι σημείο πρέπει να φτάσει αυτό το πρόβλημα ώστε να θεωρηθεί ότι η φύση του προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις; Αν, κάθε φορά που κάποιος έβγαινε εκτός θέματος όταν συναναστρεφόταν πάνω στην αλήθεια, το περιστατικό χαρακτηριζόταν ως διατάραξη και αναστάτωση, τότε στο μέλλον δεν θα φοβούνταν οι άνθρωποι να μιλήσουν ή να συναναστραφούν στην εκκλησιαστική ζωή; Κι αν οι άνθρωποι φοβούνται να συναναστραφούν, σημαίνει ότι δεν έχουν αντιληφθεί σωστά το θέμα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, προσδιοριστεί με ακρίβεια πότε συνιστά διατάραξη και αναστάτωση το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι θα ελευθερωθούν από τους περιορισμούς τους. Δεδομένου ότι βγαίνετε εκτός θέματος ακόμα και στις κανονικές συζητήσεις, κάτι τέτοιο είναι ακόμα πιο σύνηθες κατά τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό με μεγάλη σαφήνεια, ώστε να μην περιορίζεστε. Αυτός ο φόβος μήπως βγείτε εκτός θέματος και προκαλέσετε διατάραξη και αναστάτωση δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει από το να μιλήσετε, ούτε να σας κάνει να μην τολμάτε να συναναστραφείτε ακόμα κι αν έχετε γνώσεις, ούτε, όταν πράγματι θέλετε να συναναστραφείτε, να σας αναγκάζει πρώτα να σκέφτεστε: «Αυτό που θέλω να πω είναι σχετικό με το θέμα; Μήπως είναι εκτός θέματος; Πρέπει να κάνω ένα προσχέδιο κι έναν οδηγό για τις σκέψεις μου προτού μιλήσω κι έπειτα να ακολουθήσω πιστά αυτόν τον οδηγό ώστε να μη βγω εκτός θέματος, ό,τι κι αν γίνει. Γιατί αν βγω εκτός θέματος, αυτό δεν θα ωφελήσει κανέναν και θα σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο της συνάθροισης, επηρεάζοντας την κατανόηση της αλήθειας από τους αδελφούς και τις αδελφές. Κι αν συμβεί σε σοβαρό βαθμό, θα μπορούσε ακόμα και να διαταράξει και να αναστατώσει την εκκλησιαστική ζωή». Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κοιτάξουμε το ζήτημα του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Πρώτα, πρέπει να σκεφτούμε αν το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι κάτι ωφέλιμο για τους αδελφούς και τις αδελφές κι έπειτα πρέπει να δούμε ξεκάθαρα τι συνέπειες έχει για την εκκλησιαστική ζωή το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος δεν είναι θέμα ήσσονος σημασίας· σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αποτελέσει ακόμα και διατάραξη και αναστάτωση για την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας. Ας πούμε ότι, σε κάποιο θέμα, αναζητάτε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού για να συναναστραφείτε πάνω στις γνώσεις και την κατανόησή σας· ή ας υποθέσουμε ότι, σε κάποιο θέμα, συναναστρέφεστε πάνω στις γνώσεις που έχετε αποκτήσει, τις αλήθειες που έχετε κατανοήσει και τις προθέσεις του Θεού που έχετε κατανοήσει από κάτι που βιώσατε· ή ας πούμε ότι η συναναστροφή σας πάνω σε ένα ορισμένο θέμα είναι λίγο μακροσκελής και δεν εκφράζεστε με ιδιαίτερη σαφήνεια σχετικά μ’ αυτό, αλλά επαναλαμβάνεστε αρκετές φορές —σε αυτές τις καταστάσεις, βγαίνετε εκτός θέματος; Σε τίποτα από αυτά δεν θεωρείται ότι κάποιος βγαίνει εκτός θέματος. Τι σημαίνει, λοιπόν, να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Βγαίνεις εκτός θέματος όταν αυτά που λες είναι σχεδόν ή εντελώς άσχετα με το θέμα της συναναστροφής, όταν είναι απλώς φλυαρίες για εξωτερικά ζητήματα και δεν είναι καθόλου εποικοδομητικά για τους ανθρώπους. Τότε βγαίνεις εντελώς εκτός θέματος. Τώρα, ας συζητήσουμε τι σημαίνει να προκαλείς διατάραξη και αναστάτωση. Στην περίπτωση που κάποιος βγαίνει εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τι είδους λόγια και συμπεριφορές συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις; Ποια είναι η ουσία του προβλήματος εδώ; Πώς το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος συνιστά από τη φύση του διατάραξη και αναστάτωση; Δεν αξίζει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; Αφού συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό, θα κατανοήσετε τι σημαίνει να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; (Ναι.) Δώστε, λοιπόν, τις απαντήσεις σας σε αυτήν την ερώτηση. (Όταν η συναναστροφή κάποιου αφορά θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια —λόγου χάρη, ανούσια κουβεντούλα και ομιλία για τις υποθέσεις του σπιτιού, καθώς και συζήτηση για τις κοινωνικές τάσεις, πράγματα που αναστατώνουν τις καρδιές των ανθρώπων και δεν τους αφήνουν να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού και να αναλογιστούν τα λόγια Του· μια τέτοια συναναστροφή έχει βγει εκτός θέματος.) Πόσα κύρια σημεία θίγει αυτό; (Ένα σημείο είναι ότι τα θέματα είναι άσχετα με την αλήθεια.) Αυτό το σημείο, το ότι είναι άσχετα με την αλήθεια, είναι πολύ σημαντικό. Ένα σημείο είναι η ανούσια κουβεντούλα και η φλυαρία για τα ζητήματα του σπιτιού. Ένα άλλο είναι να μιλάει κανείς για την παραδοσιακή κουλτούρα, το ηθικό σκεπτικό του ανθρώπου, καθώς και για πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν ευγενή, σαν να ήταν η αλήθεια. Αυτό είναι πρόβλημα στρεβλής κατανόησης· όλα αυτά είναι άσχετα με την αλήθεια. Λένε, λόγου χάρη, τα λόγια του Θεού: «Οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να μην έχουν ιδανικά». Κάποιος συναναστρέφεται ως εξής: «Από τα αρχαία χρόνια, οι ήρωες εμφανίζονται σε νεαρή ηλικία» ή «Η φιλοδοξία δεν περιορίζεται από την ηλικία». Ή, όταν μιλάς για το πώς να έχει κανείς φόβο Θεού, εκείνοι συναναστρέφονται ως εξής: «Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα»· «Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί»· «Αν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι ότι θα σου χτυπήσουν την πόρτα τα φαντάσματα»· ή «Η καρδιά πρέπει να κλίνει προς την καλοσύνη». Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; Δεν είναι άσχετα με την αλήθεια αυτά τα λόγια; Τι είναι αυτά τα λόγια; (Σατανικές φιλοσοφίες.) Είναι σατανικές φιλοσοφίες, αλλά και η παραδοσιακή κουλτούρα μιας ορισμένης εθνικότητας. Η πρώτη εκδήλωση του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι όταν το θέμα της συζήτησης είναι άσχετο με την αλήθεια· είναι όταν κάποιος λέει φιλοσοφίες και θεωρίες που θεωρούνται από τους απίστους σωστές και μεγαλόπνοες και τις συνδέει με το ζόρι με την αλήθεια. Έτσι βγαίνει κανείς εκτός θέματος. Το θέμα είναι άσχετο με την αλήθεια· αυτή η εκδήλωση γίνεται μάλλον εύκολα κατανοητή. Η δεύτερη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται αναστατώνουν τον νου των ανθρώπων. Όταν στη συνάθροιση δεν γίνεται συναναστροφή για την αλήθεια, αλλά γίνεται συναναστροφή για τη γνώση, την ακαδημαϊκή μελέτη, τη φιλοσοφία και τη νομική ή για τα κοινωνικά φαινόμενα και τις διάφορες σύνθετες διαπροσωπικές σχέσεις, αυτό αναστατώνει τον νου των ανθρώπων. Είναι όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε θέματα τα οποία ουσιαστικά δεν αφορούν την αλήθεια και δεν έχουν να κάνουν καθόλου μ’ αυτήν, σαν να ήταν αυτά η αλήθεια. Κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση στον νου των άλλων και, καθώς ακούνε, η σκέψη τους πηγαίνει από τη συναναστροφή για την αλήθεια σε εξωτερικά ζητήματα. Πώς συμπεριφέρονται τότε αυτοί οι άνθρωποι; Αρχίζουν να εστιάζουν στη γνώση και την ακαδημαϊκή μελέτη. Το να αναστατώνει κανείς τον νου των ανθρώπων είναι από τη φύση του κάτι το σοβαρό. Η τρίτη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται κάνουν τους ανθρώπους να παρεξηγούν τον Θεό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαύγεια ως προς τα οράματα. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ξεκάθαροι μέσα τους αναφορικά με την αλήθεια, κι όμως θέλουν να προσποιούνται ότι έχουν διαύγεια και κατανόηση. Έτσι, όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ανακατεύουν με τα λεγόμενά τους μερικά βαθιά δόγματα, μπερδεύουν θρησκευτικά δόγματα που έχουν ακούσει και κατανοήσει και μιλούν αβάσιμα και χωρίς φειδώ. Οι άνθρωποι, αφού τους ακούσουν, χάνουν τη διαύγεια που έχουν για τα οράματα· δεν έχουν ιδέα για ποια αλήθεια ήθελε να μιλήσει εκείνο το άτομο. Όσο περισσότερο ακούνε τόσο πιο πολύ μπερδεύονται και τόσο περισσότερο μειώνεται η πίστη τους στον Θεό, ενώ μπορεί να αναπτύξουν ακόμα και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Δεν είναι μόνο ότι οι άνθρωποι βγαίνουν από αυτήν τη συζήτηση χωρίς κατανόηση της αλήθειας, αλλά και με τον νου τους μπερδεμένο. Το αποτέλεσμά της είναι αρνητικό. Αυτό προκύπτει από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος.

Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και ο καθένας από αυτούς από τη φύση του αναστατώνει τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι έχουν ακούσει μια τέτοια συναναστροφή, δεν είναι απλώς ότι δεν έχουν ξεκάθαρη κατανόηση της αλήθειας και μονοπάτι άσκησης, αλλά, επιπλέον, ο νους τους μπερδεύεται, η αλήθεια τούς φαίνεται ακόμα πιο ασαφής και αναπτύσσουν παρερμηνείες και παράλογες κατανοήσεις. Αυτός είναι ο αντίκτυπος και οι δυσμενείς επιπτώσεις που έχει στους ανθρώπους το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Καθεμία από αυτές τις τρεις εκδηλώσεις είναι πολύ σοβαρή ως προς τη φύση της. Για παράδειγμα, η πρώτη είναι ότι «το θέμα της συζήτησης είναι άσχετο με την αλήθεια». Όταν κανείς λέει πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι, και φέρνει μέσα στην εκκλησία για κήρυγμα και ανάλυση σατανικά πράγματα όπως οι γνώσεις, η φιλοσοφία, οι θεωρίες και η παραδοσιακή κουλτούρα του ανθρώπου, καθώς και τα διάσημα ρητά διάσημων προσωπικοτήτων, χρησιμοποιώντας την ευκαιρία της συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, τους προκαλεί αναστάτωση. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Αν άκουγε μια τέτοια συναναστροφή ένας άνθρωπος με διάκριση, θα έλεγε: «Αυτό που λες δεν είναι σωστό· δεν είναι η αλήθεια. Αυτό για το οποίο μιλάς είναι ηθική συμπεριφορά και ρητά που θεωρούνται καλά από τους απίστους. Αυτά είναι τα αξιώματα των απίστων για το πώς να φέρονται και να αντιμετωπίζουν τον κόσμο· όλα αυτά είναι θεμελιωδώς άσχετα με την αλήθεια». Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν διάκριση και, όταν ακούνε αυτές τις πλάνες, φτάνουν μέχρι και να τις ενστερνιστούν και να τις τηρούν σαν να ήταν η αλήθεια. Αν τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν το σταματήσουν αυτό και δεν το περιορίσουν, αν δεν συναναστραφούν πάνω σ’ αυτό και δεν το αναλύσουν έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν διάκριση, τότε υπάρχει περίπτωση κάποιοι από τον εκλεκτό λαό του Θεού να παραπλανηθούν. Ποιες είναι οι συνέπειες αν παραπλανηθεί κανείς; Θα πιστέψει ότι τα πράγματα που κηρύττουν οι διάσημοι άνθρωποι του άπιστου κόσμου, τα οποία θεωρούνται από τους ανθρώπους σωστά, καλά και βαθυστόχαστα, όπως ας πούμε οι λαϊκές παροιμίες, αλλά και τα αποφθέγματα και οι θεωρίες διάσημων ανθρώπων περί διαγωγής, όλα αυτά είναι σωστά και είναι η αλήθεια, όπως ακριβώς είναι τα λόγια του Θεού. Τότε δεν θα έχει παραπλανηθεί; Επιφανειακά, δείχνουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα μείγμα που περιέχει ανθρώπινες ιδέες και παραπλανητικές φιλοσοφίες του Σατανά και που, προφανώς, αναστατώνει τους ανθρώπους. Αν κάποιος παραπλανά τους ανθρώπους, πλασάροντας τη φιλοσοφία του Σατανά και την ανθρώπινη γνώση ως την αλήθεια, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εκθέσουν και να αναλύσουν το ζήτημα, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάκριση και να κατανοήσουν τι πραγματικά είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες. Η δεύτερη εκδήλωση είναι ότι «αναστατώνουν τον νου των ανθρώπων». Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με σκοπό να μιλήσουν για πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι και να εκθειάσουν τις γνώσεις, την ακαδημαϊκή μελέτη, τα χαρίσματα και τα ταλέντα των ανθρώπων. Μιλάνε, επίσης, για τους ηθικούς κανόνες, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Πλασάρουν αυτά τα πράγματα, που προέρχονται από τον Σατανά, ως θετικά πράγματα, ως την αλήθεια, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πιστεύουν εσφαλμένα ότι όλα αυτά πρέπει να υποστηρίζονται, να διαδίδονται και να εξαίρονται στην εκκλησία, να τηρούνται απ’ όλους· στον νου των ανθρώπων επικρατεί σύγχυση καθώς αυξάνονται οι πλάνες και οι αιρέσεις, που μοιάζουν σωστές αλλά δεν είναι, και οι άνθρωποι νιώθουν σαν χαμένοι, χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι πραγματικά η αλήθεια, ούτε πώς να ασκηθούν σωστά όταν έρχονται αντιμέτωποι με θέματα, ούτε και ποιο είναι το σωστό μονοπάτι. Τότε, η καρδιά τους βυθίζεται στο σκοτάδι. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν διαδίδει κανείς αιρέσεις και πλάνες για να παραπλανήσει τους άλλους. Όσο για την τρίτη εκδήλωση, δεν θα συναναστραφούμε λεπτομερώς σχετικά. Με δυο λόγια, οι εκτός θέματος συζητήσεις αφορούν, μεταξύ άλλων, τις γνώσεις, τις ανθρώπινες αντιλήψεις και την ηθικά ορθή συμπεριφορά. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν σχετίζεται με την αλήθεια· όλα τους πηγαίνουν κόντρα σε αυτή. Συνεπώς, όταν προκύπτουν αυτά τα θέματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να τα σταματάνε και να τα περιορίζουν. Αν οι άνθρωποι, αφού ακούσουν τη συναναστροφή κάποιου, όχι μόνο δεν έχουν μέσα τους διαύγεια όσον αφορά την αλήθεια, αλλά επιπλέον είναι και αναστατωμένοι και ο νους τους, που πριν ήταν διαυγής, τώρα είναι μπερδεμένος, ενώ δεν γνωρίζουν πώς να ασκηθούν σωστά, τότε η συναναστροφή ενός τέτοιου ανθρώπου πρέπει να σταματήσει και να περιοριστεί. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε τα εξής στη συναναστροφή τους για τις αλήθειες που αφορούν την κανονική ανθρώπινη φύση: «Αυτό που αρέσει πιο πολύ στον Θεό στην κανονική ανθρώπινη φύση είναι η ικανότητα να αντέχει κανείς τις κακουχίες, να μη λαχταρά τις απολαύσεις και τις ανέσεις της σάρκας, να απαρνείται το νόστιμο φαγητό, να μην απολαμβάνει αυτό που θα έπρεπε να απολαμβάνει ούτε αυτό που έχει ετοιμάσει ο Θεός, να μπορεί να επαναστατεί ενάντια σ’ αυτές τις σαρκικές επιθυμίες, να συγκρατεί όλες τις επιθυμίες της σάρκας, να καθυποτάσσει το σώμα του και να μην αφήνει τη σάρκα να κάνει ό,τι θέλει. Όταν, λοιπόν, θέλεις να κοιμηθείς τη νύχτα, πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα. Αν δεν μπορείς, πρέπει να βρεις τρόπους να τη συγκρατήσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η θέλησή σου να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και όσο περισσότερο επαναστατείς ενάντια στη σάρκα τόσο περισσότερες εκδηλώσεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και τόσο περισσότερη αφοσίωση στον Θεό αποδεικνύεται ότι έχεις. Νομίζω πως η πιο εμφανής εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά και αυτή που πρέπει να υποστηρίζεται περισσότερο από κάθε άλλη, είναι η καθυπόταξη του σώματος, η επανάσταση ενάντια στις επιθυμίες της σάρκας, η απουσία λαχτάρας για τις σαρκικές ανέσεις και η φειδώ στις υλικές απολαύσεις. Όσο μεγαλύτερη φειδώ έχεις τόσο πιο μεγάλες ευλογίες θα συγκεντρώσεις στη βασιλεία των ουρανών». Δεν ακούγονται πολύ θετικά αυτά τα λόγια; Εμπεριέχουν κάποιο λάθος; Αν μετρούσε κανείς αυτά τα λόγια με βάση τη λογική, τα αξιώματα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, θα γίνονταν αποδεκτά σε κάθε θρησκευτική ή κοινωνική ομάδα· όλοι θα τα ενέκριναν δημοσίως και θα έλεγαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους πως όσα λένε είναι σωστά, πως η πίστη τους είναι ορθή και αγνή. Δεν υπάρχουν και στην εκκλησία μερικοί άνθρωποι που θα το πίστευαν αυτό; Όλα αυτά τα λόγια, αν τα μετρήσει κανείς με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι σωστά· τι το σωστό έχουν; Μπορεί να πουν κάποιοι: «Στον Θεό αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Κι Εκείνος έτσι λιτά ζει». Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Οι άνθρωποι τρέφουν μια τέτοιου είδους αντίληψη, οπότε, αν κάποιος έκανε πράγματι μια τέτοια συναναστροφή, δεν θα συμμορφωνόταν απλώς με τις αντιλήψεις της πλειοψηφίας; (Ναι.) Όταν οι άλλοι ενστερνιστούν μια τέτοιου είδους αντίληψη, δεν συμφωνούν με την άποψη αυτού του ανθρώπου; Όταν έχεις συμφωνήσει με την άποψη αυτού του ανθρώπου και την έχεις αποδεχθεί, δεν συμφωνείς και με τις πράξεις του; Δεν θα προσπαθήσεις να τον μιμηθείς; Κι όταν θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό, δεν θα είναι πια δεδομένο το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις, το μονοπάτι της άσκησής σου; Τι σημαίνει να είναι δεδομένο; Σημαίνει πως είσαι αποφασισμένος να ενεργήσεις και να ασκηθείς με τέτοιο τρόπο. Καθώς πιστεύεις μέσα σου πως ο Θεός αγαπάει τέτοιους ανθρώπους και Του αρέσει όταν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, πως μόνο μ’ αυτές τις ενέργειες μπορείς να γίνεις αποδεκτός από τον Θεό, να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών, να ευλογηθείς στον ουρανό και να αποκτήσεις έναν καλό προορισμό, αποφασίζεις, λοιπόν, να ενεργήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν παίρνεις αυτήν την απόφαση, ο νους σου δεν έχει ήδη αναστατωθεί και παραπλανηθεί από τέτοιου είδους σκέψεις και απόψεις; Είναι γεγονός· αυτές είναι οι συνέπειες. Ο νους σου είναι αναστατωμένος κι εσύ ούτε καν το συνειδητοποιείς. Υπάρχει εδώ κι ένα άλλο θέμα: Μόλις ο νους σου παραλύσει και αναστατωθεί από τέτοιες σκέψεις και απόψεις, δεν χάνεις και τη διαύγειά σου σχετικά με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού; Δεν αναπτύσσεις παρανοήσεις για τον Θεό και δεν απομακρύνεσαι από Αυτόν; Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχεις διαύγεια ως προς τα οράματα; Σκέψου το προσεκτικά: Όταν σε έχει παραπλανήσει κάποια σκέψη ή άποψη την οποία οι άνθρωποι θεωρούν σωστή αλλά είναι λανθασμένη, δεν αναστατώνεται τότε ο νους σου; Μπορούν τα οράματα μέσα σου να είναι ξεκάθαρα τότε; (Όχι.) Η γνώση σου για τον Θεό, λοιπόν, είναι ακριβής ή είναι παρανόηση; Είναι ξεκάθαρα παρανόηση. Όσα, λοιπόν, κατανοείς και όσα θεωρείς σωστά είναι πράγματι η αλήθεια; Όχι, δεν είναι· είναι αντίθετα με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, πηγαίνουν κόντρα σε όλα αυτά. Επομένως, το να βγαίνει κανείς έτσι εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια όντως αναστατώνει τον νου των ανθρώπων. Δεδομένου ότι το να βγαίνει κανείς έτσι εκτός θέματος αναστατώνει τόσο πολύ τον νου των ανθρώπων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνιστά διατάραξη του έργου του Θεού; Κατευθύνει τους ανθρώπους προς αντιλήψεις και προς τη φιλοσοφία και λογική του Σατανά· άρα, λοιπόν, δεν τους απομακρύνει από την παρουσία του Θεού; Όταν οι άνθρωποι παρανοούν τον Θεό, όταν δεν κατανοούν τις προθέσεις Του και δεν μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του, αλλά αντ’ αυτού ασκούνται σύμφωνα με τη λογική του Σατανά και τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι πιο κοντά τότε στον Θεό ή πιο μακριά Του; (Είναι πιο μακριά Του.) Είναι πιο μακριά Του. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να περιοριστεί η συναναστροφή για τέτοιου είδους θέματα κατά τις συναθροίσεις; (Ναι.) Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος μ’ αυτόν τον τρόπο είναι, από τη φύση του, μια αναστάτωση για τους ανθρώπους, οπότε πρέπει όντως να περιοριστεί. Αν δεν σταματήσει και δεν περιοριστεί αναγκαστικά, αρκετοί μπερδεμένοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι απαθείς —ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση— θα μιμηθούν και θα ακολουθήσουν τον άνθρωπο που βγαίνει εκτός θέματος. Τότε είναι που θα πρέπει οι επικεφαλής και οι εργάτες να βγουν αμέσως μπροστά και να το σταματήσουν. Δεν πρέπει ν’ αφήσουν αυτόν τον άνθρωπο να συνεχίσει να βγαίνει εκτός θέματος· δεν πρέπει ν’ αφήσουν το θέμα της συναναστροφής να παραπλανήσει κι άλλους ανθρώπους και να αναστατώσει τον νου κι άλλων ανθρώπων. Αυτή είναι μια ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μια λειτουργία που πρέπει να εξυπηρετούν.

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με το ότι βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Στη συνέχεια, θα συνοψίσουμε το πόσο εκτός θέματος πρέπει να βγει κανείς στη συναναστροφή του για την αλήθεια και πάνω σε ποια θέματα πρέπει να συναναστραφεί προκειμένου να θεωρηθεί ότι η φύση αυτής της πράξης προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι προφανές ότι κάποιος έχει βγει εκτός θέματος: Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς κάποιον που είναι εντελώς εκτός θέματος και αρχίζει να κάνει ανούσια κουβεντούλα ή να συζητάει τις υποθέσεις του σπιτιού. Για παράδειγμα, όταν όλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να κάνουν το καθήκον τους, κάποιος μπορεί να συναναστραφεί σχετικά με το «ένδοξο» παρελθόν του, να μιλήσει για τις καλές πράξεις που έχει κάνει ή για το πώς έχει βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές και ούτω καθεξής. Κανένας δεν θέλει να ακούσει κάτι τέτοιο και όσο περισσότερο ακούει τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αποστροφή του, μέχρι που φτάνει να αγνοεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Τότε, ο άνθρωπος νιώθει ότι έχει γίνει ρεζίλι. Εφόσον η πλειοψηφία είναι σε θέση να διακρίνει αυτόν τον άνθρωπο, εκείνος δεν θα μπορεί να συνεχίσει. Δεν χρειάζεται και μεγάλη κατανόηση της αλήθειας ώστε να είναι κανείς σε θέση να διακρίνει όποιον βγαίνει εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο. Η ανούσια κουβεντούλα, η φλυαρία για ζητήματα του σπιτιού, ο αυτοέπαινος, η αυτοπροβολή και το να εκμεταλλεύεται κανείς το θέμα της συναναστροφής για να μιλήσει για το δικό του «ένδοξο» παρελθόν —το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο είναι κάτι το ευδιάκριτο. Στην ουσία, δεν συνιστά και μεγάλη αναστάτωση, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απέχθεια για τέτοια πράγματα και δεν είναι διατεθειμένοι να τα ακούσουν, καταλαβαίνουν ότι κάποιος κάνει επίδειξη και δεν συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, καταλαβαίνουν ότι έχει βγει εκτός θέματος. Η ομάδα μπορεί να προσπαθήσει να μην τον ντροπιάσει αμέσως μόλις αρχίσει να μιλάει, όσο, όμως, μακρηγορεί, οι άλλοι αρχίζουν να νιώθουν απέχθεια, δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν άλλο και νιώθουν πως τελικά θα ήταν καλύτερα να διάβαζαν μόνοι τους τα λόγια του Θεού. Αν συνέχιζε, θα σηκώνονταν να φύγουν. Όταν εκείνος βλέπει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά και πως γίνεται ρεζίλι, σταματάει να μιλάει. Σε ποια περίπτωση το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος έχει ήδη επηρεάσει αρνητικά τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να το διακρίνουν ως κάτι αρνητικό, αλλά αντίθετα θεωρούν ότι το εκτός θέματος περιεχόμενο είναι η αλήθεια και το ακούνε με προσοχή; Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αναστατώσει τους ανθρώπους και πρέπει κανείς να μπορεί να διακρίνει τέτοια περιστατικά. Δώστε ένα παράδειγμα μιας περίπτωσης όπου κάποιος βγαίνει εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο. (Όταν κάποιος δεν κάνει αυτοκριτική αφότου κλαδευτεί, αλλά εστιάζει ενώ μιλάει στο αν το θέμα είναι σωστό ή λάθος, προκαλεί σύγχυση στον νου όλων. Κάτι τέτοιο δεν στερεί απλώς απ’ τους ανθρώπους τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάκριση, αλλά, επιπλέον, οι άνθρωποι νιώθουν πως όσα λέει αυτός συνάδουν με την αλήθεια και είναι σωστά. Κι έτσι όλοι παίρνουν το μέρος του.) Με το πρόσχημα ότι συναναστρέφεται πάνω στο πώς να αποδεχθεί κανείς το κλάδεμα, υπερασπίζεται τον εαυτό του και δικαιώνεται, κάνοντας τους άλλους να πιστέψουν πως κλαδεύτηκε άδικα, τους παίρνει με το μέρος του και τους κάνει να τον συμπονέσουν, αλλά και, επιπλέον, να θαυμάσουν την ικανότητά του να υποτάσσεται και να αποδέχεται το κλάδεμα υπό αυτές τις συνθήκες. Κάτι τέτοιο παραπλανά τους ανθρώπους· πρόκειται για ένα συνειδητό και εσκεμμένο περιστατικό όπου κάποιος βγαίνει εκτός θέματος το οποίο όχι μόνο στερεί από τους ακροατές την ικανότητα να υποταχθούν όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, να αποδεχθούν το κλάδεμα, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά αντ’ αυτού γεννά μέσα τους επιφυλακτικότητα και αντίσταση απέναντι στο κλάδεμα. Μια τέτοια συναναστροφή όχι μόνο δεν βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη σημασία του κλαδέματος, το πώς οι άνθρωποι πρέπει να υιοθετούν τη σωστή στάση όταν κλαδεύονται, το πώς να το αποδέχονται και το πώς να ασκούνται, αλλά και οδηγεί τους ανθρώπους να επιλέξουν έναν άλλον τρόπο αντιμετώπισης του κλαδέματος, με τον οποίο δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά γίνονται πιο πονηροί. Μια τέτοια συναναστροφή υπηρετεί την παραπλάνηση των ανθρώπων. Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι ένα από τα θέματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Αν αυτό το θέμα φτάσει στο επίπεδο της διατάραξης και της αναστάτωσης, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά για να το σταματήσουν και να το περιορίσουν, να συναναστραφούν πάνω του και να το αναλύσουν, έτσι ώστε η πλειοψηφία να αναπτύξει μεγαλύτερη διάκριση, να μάθει από αυτήν την εμπειρία και να αντλήσει ένα δίδαγμα.