II. Δεν νοιάζονται ούτε ρωτάνε για τις δαπάνες των προσφορών

Άλλη μια εκδήλωση των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών είναι ότι δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τις προσφορές. Ξέρουν μόνο ότι κανείς δεν πρέπει ν’ αγγίζει τις προσφορές, ότι δεν πρέπει να τις ιδιοποιείται αυθαίρετα ή να τις υπεξαιρεί, ότι είναι ιερές, είναι κάτι ξεχωριστό και άγιο, κι ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει ανάρμοστες σκέψεις γι’ αυτές. Όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς ακριβώς να διαχειρίζονται σωστά τις προσφορές, πώς να είναι καλοί οικονόμοι κατά τη φύλαξή τους, δεν έχουν κανένα μονοπάτι, καθόλου αρχές και κανένα συγκεκριμένο σχέδιο ή βήμα γι’ αυτό το έργο. Επομένως, σε ζητήματα όπως η καταγραφή, η καταμέτρηση και η φύλαξη των προσφορών, καθώς και ο έλεγχος των λογαριασμών των εισροών και των εκροών και ο έλεγχος των δαπανών, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής είναι αρκετά παθητικοί. Όταν κάποιος υποβάλλει κάτι για έγκριση, το εγκρίνουν με την υπογραφή τους. Όταν κάποιος υποβάλλει αίτημα επιστροφής χρημάτων, του επιστρέφουν τα χρήματα. Όταν κάποιος υποβάλλει αίτημα λήψης χρημάτων για κάποιον σκοπό, του δίνουν τα χρήματα. Δεν γνωρίζουν πού φυλάσσονται τα διάφορα μηχανήματα και ο εξοπλισμός. Επίσης, δεν γνωρίζουν κατά πόσο ο θεματοφύλακάς τους είναι κατάλληλος ούτε πώς να διαπιστώσουν αν είναι· δεν μπορούν να δουν την καρδιά των ανθρώπων και δεν μπορούν να δουν την ουσία των ανθρώπων. Έτσι, παρόλο που υπάρχουν καταχωρίσεις για όλες τις εξερχόμενες προσφορές που εμπίπτουν στη διαχείριση αυτών των ανθρώπων, αν εξετάσει κανείς τις λεπτομέρειες των δαπανών σ’ αυτούς τους λογαριασμούς, πολλές από τις δαπάνες είναι παράλογες και περιττές· πολλές από αυτές είναι υπερβολικές και συνιστούν σπατάλη. Οι προσφορές χάνονται με την υπογραφή αυτών των επικεφαλής και των εργατών. Φαινομενικά, δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν συγκεκριμένο έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καθόλου αρχές σ’ αυτό που κάνουν. Δεν πραγματοποιούν ελέγχους· απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, τηρώντας κανόνες και κανονισμούς, και τίποτε περισσότερο. Αυτό δεν πληροί καθόλου τα πρότυπα για τη διαχείριση των προσφορών, πόσο μάλλον τις σχετικές αρχές. Έτσι, την περίοδο κατά την οποία εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής, γίνονται πάρα πολλές παράλογες δαπάνες. Αν υπάρχει κάποιος εκεί να επιβλέπει και να διαχειρίζεται τα πράγματα, πώς προκύπτουν αυτές οι παράλογες δαπάνες; Προκύπτουν επειδή αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη στο έργο τους. Απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, αντιμετωπίζουν τα πράγματα με επιπολαιότητα και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Δεν προσβάλλουν τους άλλους, ενεργούν σαν ανθρωπάρεσκοι και δεν πραγματοποιούν τον δέοντα έλεγχο. Μπορεί να μην υπάρχει ούτε ένας αληθινά υπεύθυνος άνθρωπος ανάμεσα σ’ αυτούς που διαχειρίζονται τις προσφορές, ούτε ένας που να μπορεί αληθινά να πραγματοποιήσει τον έλεγχο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν δίνουν βάση στο κατά πόσο οι άνθρωποι που φυλάνε τις προσφορές είναι κατάλληλοι ή στο κατά πόσο υπάρχουν επικίνδυνες συνθήκες στις εκκλησίες αυτών των ανθρώπων. Γι’ αυτούς, εφόσον είναι οι ίδιοι ασφαλείς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όταν εμφανίζεται κίνδυνος, η πρώτη τους σκέψη είναι πού μπορούν να τρέξουν για να σωθούν και κατά πόσο θα γίνει επιδρομή στα δικά τους χρήματα, ενώ ούτε εξετάζουν ούτε ρωτάνε σχετικά με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται οι προσφορές ή κατά πόσο διατρέχουν κίνδυνο. Λίγους μήνες ή ακόμη κι ένα εξάμηνο μετά το περιστατικό, μπορεί να ρωτήσουν για λόγους συνείδησης και, όταν μάθουν ότι κάποιες προσφορές κατέληξαν στην κατοχή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ότι κάποιες διασπαθίστηκαν από κακούς ανθρώπους κι ότι είναι άγνωστο πού βρίσκονται κάποιες άλλες, θα νιώσουν άσχημα για λίγο· θα προσευχηθούν λίγο, θα παραδεχθούν το λάθος τους και θα λήξει εκεί το ζήτημα. Τι είδους πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν υπάρχει πρόβλημα όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς θ’ αντιμετωπίσει ο Θεός κάποιον που έχει μια τέτοια στάση απέναντι στις προσφορές; Θα τον αντιμετωπίσει σαν αληθινό πιστό; (Όχι.) Τότε, σαν τι θα τον αντιμετωπίσει; (Σαν άπιστο.) Όταν ο Θεός θεωρεί κάποιον άπιστο, το νιώθει αυτό ο συγκεκριμένος άνθρωπος; Μουδιάζει και αποβλακώνεται το πνεύμα του και, όταν ενεργεί, δεν έχει τη διαφώτιση ή την καθοδήγηση του Θεού, δεν έχει καθόλου φως. Δεν έχει τον Θεό να τον προστατεύει όταν του συμβαίνει κάτι, είναι συχνά αρνητικός κι αδύναμος και ζει στο σκοτάδι. Παρόλο που ακούει συχνά κηρύγματα και μπορεί να υποφέρει και να πληρώσει ένα τίμημα στο έργο του, πολύ απλά δεν κάνει καμία πρόοδο και φαίνεται αξιολύπητος. Αυτά είναι τα «αποτελέσματά» του. Άραγε, δεν είναι αυτό πιο σκληρό από την τιμωρία; Πείτε Μου, αν αυτό είναι το αποτέλεσμα της πίστης κάποιου στον Θεό, είναι κάτι που προκαλεί χαρά και πανηγυρισμούς ή θρήνο και οδυρμό; Κατά την άποψή Μου, δεν είναι καλό σημάδι.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο της διαχείρισης των προσφορών. Παρόλο που λένε: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει ν’ αγγίζουν τις προσφορές του Θεού· οι προσφορές του Θεού δεν πρέπει να υπεξαιρούνται από κανέναν και δεν πρέπει να πέφτουν στα χέρια κακών ανθρώπων» και παρόλο που φωνάζουν αρκετά καλά αυτά τα συνθήματα και τα λόγια τους ακούγονται πολύ ηθικά και αξιοπρεπή, δεν ενεργούν σαν άνθρωποι. Παρόλο που δεν υπεξαιρούν τις προσφορές, δεν κάνουν ανάρμοστες σκέψεις γι’ αυτές ούτε έχουν την πρόθεση να τις αρπάξουν και παρόλο που κάποιοι από αυτούς ποτέ δεν χρησιμοποιούν καν τα χρήματα του οίκου του Θεού ούτε αγγίζουν τις προσφορές του Θεού για οποιαδήποτε έξοδα που μπορεί να έχουν, αλλά αντιθέτως ξοδεύουν τα δικά τους χρήματα, ως επικεφαλής και εργάτες δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των προσφορών. Δεν κάνουν ούτε πολύ απλά πράγματα, όπως το να ρωτήσουν για την κατάσταση της δαπάνης των προσφορών ή να ελέγξουν τις δαπάνες των προσφορών. Αυτοί είναι ξεκάθαρα ψευδο-επικεφαλής. Η στάση τους απέναντι στις προσφορές είναι η εξής: «Δεν τις ξοδεύω και δεν τις υπεξαιρώ και επίσης δεν μ’ απασχολεί πώς τις ξοδεύουν ή κατά πόσο τις υπεξαιρούν οι άλλοι». Λέω το εξής σ’ αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής: «Αυτή η χλιαρή στάση που έχεις είναι πολύ προβληματική». Είναι χρέος του κάθε ανθρώπου να μην τις ξοδεύει και να μην τις υπεξαιρεί. Όμως, ως επικεφαλής ή εργάτης, αυτό που οφείλεις να κάνεις ακόμη περισσότερο είναι να διαχειρίζεσαι σωστά τις προσφορές, κι ωστόσο έχεις αποτύχει σ’ αυτό. Αυτό λέγεται παραμέληση ευθύνης. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής. Μπορεί να μην έχεις ξοδέψει ούτε δεκάρα ή να μην έχεις υπεξαιρέσει ούτε μία προσφορά, αλλά επειδή δεν κάνεις πραγματικό έργο και δεν κάνεις συγκεκριμένο έργο διαχείρισης σε σχέση με τις προσφορές, είναι δικαιολογημένο και εύλογο να χαρακτηρίζεσαι ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι επικεφαλής ποτέ δεν παίρνουν ούτε χρησιμοποιούν καμία προσφορά· ακόμη κι αν τις χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι επικεφαλής και εργάτες, εκείνοι δεν το κάνουν, κι όταν ο οίκος του Θεού κανονίζει να τους δώσει κάτι, εκείνοι το αρνούνται. Φαίνεται ότι είναι αρκετά καθαροί κι ότι δεν είναι άπληστοι, αλλά όταν τους ανατίθεται να διαχειρίζονται τις προσφορές, δεν κάνουν καθόλου συγκεκριμένο έργο. Όποιος κι αν ξοδεύει τις προσφορές, το εγκρίνουν με την υπογραφή τους· δεν ρωτάνε καν να μάθουν λεπτομέρειες και δεν λένε ούτε λέξη παραπάνω. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν υπεξαιρούν ούτε μια δεκάρα από τις προσφορές, στο πλαίσιο της δικής τους διαχείρισης, κακοί άνθρωποι παίρνουν στην κατοχή τους τις προσφορές και, επειδή είναι ανεύθυνοι και παραμελούν την ευθύνη τους, οποιοσδήποτε μπορεί να διασπαθίσει και να σπαταλήσει τις προσφορές. Άραγε, αυτή η διασπάθιση και η σπατάλη δεν σχετίζεται με τη δική τους κακοδιαχείριση; Δεν προκαλείται από τη δική τους παραμέληση ευθύνης; (Ναι.) Δεν έχουν μερίδιο στις κακές πράξεις αυτών των ανθρώπων; Δεν φέρουν ευθύνη γι’ αυτές; Η ευθύνη είναι τεράστια και δεν μπορούν να την αποφύγουν! Απλώς κολλάνε στην ίδια φράση: «Σε κάθε περίπτωση, δεν υπεξαιρώ τις προσφορές του Θεού και δεν επιθυμώ ούτε σκοπεύω να κάνω κάτι τέτοιο. Όποιος κι αν ξοδεύει τις προσφορές του Θεού, εγώ δεν τις ξοδεύω· όποιος κι αν τις παίρνει και τις χρησιμοποιεί, εγώ δεν το κάνω· όποιος κι αν τις απολαμβάνει, εγώ δεν το κάνω. Αυτή είναι η δική μου στάση απέναντι στις προσφορές· εσύ μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις!» Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Οι αντίχριστοι ξοδεύουν τις προσφορές σε ακριβά ρούχα, πολυτελή αγαθά, ακόμη κι αυτοκίνητα. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος ψευδο-επικεφαλής ν’ αντιληφθεί αυτό το πρόβλημα; Δεν υπεξαιρεί ο ίδιος τις προσφορές, έχει αυτήν τη στάση· δεν πιστεύει, λοιπόν, ότι είναι κακό να υπεξαιρούνται; (Το πιστεύει.) Επομένως, όταν οι αντίχριστοι κάνουν τόσο μεγάλο κακό, γιατί εκείνος το αγνοεί και δεν το σταματά; Γιατί δεν το παίρνει στα σοβαρά; (Δεν θέλει να προσβάλει κανέναν.) Δεν είναι αυτό κακή πράξη; (Ναι.) Αυτό δείχνει ότι δεν εκπληρώνει την ευθύνη που οφείλει να εκπληρώνει ένας οικονόμος. Αν, κατά τη δική σου διαχείριση, οι προσφορές καταλήγουν στην κατοχή κακών ανθρώπων, αν διασπαθίζονται, σπαταλιούνται και ξοδεύονται παράλογα, αν εξανεμίζονται έτσι, κι ωστόσο εσύ δεν κάνεις καθόλου έργο ούτε λες έστω και μια λέξη, δεν συνιστά αυτό παραμέληση ευθύνης; Δεν είναι η εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής; Αν δεν λες αυτό που πρέπει, δεν κάνεις το έργο που πρέπει, δεν εκπληρώνεις την ευθύνη που πρέπει και, παρόλο που κατανοείς κάθε δόγμα, απλώς δεν κάνεις πραγματικό έργο, τότε είσαι σίγουρα ψευδο-επικεφαλής. Πιστεύεις το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν υπεξαιρώ τις προσφορές· αν το κάνουν άλλοι, είναι δική τους δουλειά». Δεν είσαι, λοιπόν, ψευδο-επικεφαλής; Το γεγονός ότι δεν υπεξαιρείς τις προσφορές είναι δική σου δουλειά· έχεις, όμως, φυλάξει σωστά τις προσφορές; Έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου σε σχέση με τις προσφορές; Αν όχι, τότε είσαι ψευδο-επικεφαλής. Μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν υπεξαιρώ τις προσφορές, οπότε δεν είμαι ψευδο-επικεφαλής!» Το γεγονός ότι ένας επικεφαλής ή εργάτης δεν υπεξαιρεί τις προσφορές δεν αποτελεί κριτήριο για ν’ αξιολογηθεί κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα· το αληθινό κριτήριο για το κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα είναι αν εκπληρώνει την ευθύνη του, αν κάνει αυτό που οφείλει ένας άνθρωπος και αν εκπληρώνει την υποχρέωση που οφείλει ένας άνθρωπος στα πράγματα που του εμπιστεύτηκε ο Θεός· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ποια είναι, λοιπόν, η υποχρέωση και η ευθύνη σου στη διαχείριση των προσφορών; Την έχεις εκπληρώσει όλη; Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως δεν την έχεις εκπληρώσει. Απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες· φοβάσαι μην προσβάλεις τους άλλους, αλλά δεν φοβάσαι μην προσβάλεις τον Θεό. Παραβλέπεις τις προσφορές επειδή φοβάσαι μην προσβάλεις τους άλλους, μην καταστρέψεις την καλή εικόνα που έχουν για σένα· αν έχεις αυτήν την εκδήλωση, τότε είσαι σίγουρα ψευδο-επικεφαλής. Δεν σου κολλάει κανείς μια ταμπέλα. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και όλοι μπορούν να τα δουν: Δεν μπορείς καν να εκπληρώσεις την υποχρέωση και την ευθύνη σου· είσαι τόσο εγωιστής! Τα δικά σου πράγματα, την προσωπική σου ιδιοκτησία, τα διαχειρίζεσαι αρκετά καλά, με ευσυνειδησία και προσοχή. Δεν αφήνεις αυτά τα πράγματα εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης· δεν αφήνεις κανέναν να τα πάρει και δεν αφήνεις κανέναν να σ’ εκμεταλλευτεί. Όμως, με τις προσφορές δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης· δεν δείχνεις ούτε το ένα δέκατο της υπευθυνότητας που δείχνεις σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των δικών σου πραγμάτων. Είναι δυνατόν να θεωρείσαι καλός οικονόμος; Είναι δυνατόν να θεωρείσαι επικεφαλής ή εργάτης; Είναι προφανές ότι είσαι ψευδο-επικεφαλής. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής.

III. Περιορίζουν τις λογικές δαπάνες

Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ψευδο-επικεφαλής που είναι επίσης αρκετά αποκρουστικό. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού γίνουν επικεφαλής, βλέπουν ότι ο άνθρωπος που φυλούσε τις προσφορές ξόδευε χρήματα χωρίς μέτρο κι έκανε μεγάλες σπατάλες, οπότε τον απομακρύνουν από τα καθήκοντά του. Έπειτα, θέλουν να βρουν έναν άνθρωπο που είναι σε θέση να σχεδιάζει σχολαστικά και να κάνει προσεκτικό προϋπολογισμό, κάποιον που πραγματικά μετράει μέχρι και την τελευταία δεκάρα και που ξέρει πώς να κουμαντάρει ένα σπίτι κάνοντας οικονομία. Πιστεύουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα ήταν καλός οικονόμος, αλλά τελικά δεν θεωρούν κανέναν κατάλληλο, κι έτσι καταλήγουν να φυλάνε οι ίδιοι τις προσφορές. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές λένε ότι πρέπει να τυπωθούν κάποια αντίτυπα των βιβλίων με τα λόγια του Θεού για να κηρυχθεί το ευαγγέλιο, αυτοί οι επικεφαλής δεν το επιτρέπουν, θεωρώντας ότι κοστίζει πολλά χρήματα το τύπωμα των βιβλίων. Δεν τους ενδιαφέρει αν χρειάζεται επειγόντως για το έργο· για εκείνους, αρκεί να εξοικονομούν χρήματα. Πολύ απλά, δεν ξέρουν ποια χρήση των προσφορών του Θεού θα εναρμονιζόταν περισσότερο με τις προθέσεις Του· το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προστατεύουν τις προσφορές του Θεού και να μην αφήνουν κανέναν να τις αγγίζει. Δεν κάνουν τις απαραίτητες δαπάνες· πραγματοποιούν όντως πολύ «καλά» τον έλεγχο! Πώς μπορεί να προχωρήσει έτσι το έργο; Άραγε, ενεργούν με αρχές αυτοί οι επικεφαλής; (Όχι.) Δεν αφήνουν να γίνει το έργο που πρέπει να γίνει ούτε αφήνουν να τυπωθούν τα βιβλία που πρέπει να τυπωθούν ούτε επιτρέπουν να δαπανηθούν τα χρήματα που πρέπει να δαπανηθούν· δεν επιτρέπουν καμία λογική δαπάνη. Είναι διαχείριση αυτό; (Όχι.) Τι είναι; Είναι έλλειψη κατανόησης των αρχών. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τις αρχές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τις προσφορές όταν εργάζονται. Πιστεύουν ότι πρέπει να φυλάνε τα χρήματα και να μην τ’ αφήσουν να μειωθούν ούτε κατά ένα σεντ, καθώς και ότι, όποια κι αν είναι η δαπάνη, τα χρήματα δεν πρέπει ν’ αγγίζονται. Συνάδει αυτό με τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Δεν είναι διαχείριση να ρυθμίζει κανείς τα πράγματα και να πραγματοποιεί έλεγχο χωρίς αρχές. Οι αλόγιστες δαπάνες, η σπατάλη και η διασπάθιση δεν είναι διαχείριση, αλλά ούτε είναι διαχείριση να μην επιτρέπεται να ξοδευτεί ούτε μια δεκάρα και να περιορίζονται οι λογικές δαπάνες λόγω του ελέγχου. Κανένα από τα δύο δεν συνάδει με τις αρχές. Επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν τις αρχές για τη χρήση, την κατανομή και τη διαχείριση των προσφορών, προκύπτουν κάθε λογής παρωδίες και κάθε λογής χαοτικές συνθήκες. Αυτοί οι επικεφαλής δίνουν την εντύπωση ότι είναι αρκετά υπεύθυνοι και αφοσιωμένοι· πώς είναι, όμως, το έργο που κάνουν; (Δεν έχει αρχές.) Κι επειδή δεν έχει αρχές, το ευαγγελικό έργο στην περιοχή τους παρακωλύεται και περιορίζεται, ενώ κάποιο επαγγελματικό έργο περιορίζεται, επίσης, λόγω του υπερβολικά αυστηρού ελέγχου που επιβάλλουν στην αξιοποίηση των προσφορών. Επιφανειακά, φαίνονται πολύ ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι στη φύλαξη των προσφορών. Στην πραγματικότητα, όμως, επειδή δεν έχουν πνευματική κατανόηση κι απλώς ενεργούν με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και μάλιστα πραγματοποιούν έλεγχο για τον οίκο του Θεού με το πρόσχημα ότι είναι φειδωλοί για χάρη της εκκλησίας, επηρεάζουν σοβαρά την πρόοδο των διαφόρων αντικειμένων του εκκλησιαστικού έργου, χωρίς να το γνωρίζουν καν. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής; (Ναι.) Πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής. Σε κάποιον βαθμό, έχουν ήδη προκαλέσει αναστάτωση και διατάραξη στο ευαγγελικό έργο και στο έργο της εκκλησίας. Αυτή η αναστάτωση και διατάραξη προκαλείται επειδή δεν κατανοούν τις αρχές, καθώς κι επειδή εργάζονται απερίσκεπτα με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και αντιλήψεις και δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές ούτε συζητούν ή συνεργάζονται με άλλους. Ναι μεν οι προσφορές δεν πρόκειται να σπαταληθούν ή να διασπαθιστούν όταν τις προσέχουν εκείνοι, αλλά δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν λογικά σύμφωνα με τις αρχές και δεν επιτρέπουν τη χρήση τους απλώς και μόνο για να τις προστατεύσουν, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και να επηρεάζεται η κανονική πορεία του έργου του οίκου του Θεού. Με βάση, λοιπόν, αυτήν την εκδήλωση, δεν είναι καθόλου υπερβολή να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής. Γιατί και αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ψευδο-επικεφαλής; Δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο, κατανοούν στρεβλά πώς ν’ αντιμετωπίζουν τις προσφορές, ενώ είναι στρεβλοί και οι τρόποι με τους οποίους τις αντιμετωπίζουν. Μπορούν, λοιπόν, να κάνουν σωστά κάποιο άλλο έργο; Ασφαλώς όχι. Δεν υπάρχει πρόβλημα με την κατανόηση αυτών των ανθρώπων; (Υπάρχει.) Η κατανόησή τους είναι στρεβλή, παραμένουν προσκολλημένοι στους κανονισμούς, προσποιούνται και είναι δήθεν πνευματικοί. Δεν λαμβάνουν υπόψη το έργο του οίκου του Θεού και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· δεν μπορούν να βρουν τις αρχές για να ενεργούν, κι απλώς βασίζονται στη δική τους μηδαμινή εξυπνάδα και στη δική τους βούληση κι εμμένουν στους κανονισμούς. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο τους καταλήγει σε αναστάτωση και διατάραξη. Εργάζονται με ηλίθιο κι αδέξιο τρόπο· είναι αηδιαστικό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εμφανώς ψευδο-επικεφαλής. Μήπως λέει κανείς: «Φυλάω τόσο καλά τις προσφορές, κάνω τόσο επιμελώς αυτό το έργο, κι ωστόσο χαρακτηρίζομαι και πάλι ψευδο-επικεφαλής. Τότε, θα πάψω να τις διαχειρίζομαι! Όποιος θέλει να τις ξοδέψει, μπορεί να το κάνει. Όποιος θέλει να τις χρησιμοποιήσει, μπορεί να το κάνει. Όποιος θέλει να τις πάρει, μπορεί να το κάνει!»; Μήπως υπάρχει κανείς που κάνει αυτήν τη σκέψη; Τότε, ποιος είναι ο σκοπός μας όταν εκθέτουμε τις διαφορετικές καταστάσεις και εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ψευδο-επικεφαλής; (Να κάνουμε τους ανθρώπους να συλλάβουν τις αρχές και ν’ αποφύγουν να βαδίσουν στο μονοπάτι των ψευδο-επικεφαλής.) Σωστά. Είναι να κάνουμε τους ανθρώπους να συλλάβουν τις αρχές, να είναι σε θέση να κάνουν σωστά το έργο τους και να εκπληρώνουν την ευθύνη τους σύμφωνα με τις αρχές, να μην ακολουθούν φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, να μην έχουν ανθρώπινη βούληση και παρορμητικότητα, να μην αφήνουν μια θεωρία που έχουν φανταστεί ν’ αντικαταστήσει τις αλήθεια-αρχές, να μην προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και να μη χρησιμοποιούν ό,τι πιστεύουν πως είναι πνευματικότητα ως απομίμηση ή υποκατάστατο των αρχών. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, κι αξίζει τον κόπο να τους θεωρούμε μια προειδοποίηση.

IV. Αρπάζουν και απολαμβάνουν τις προσφορές

Υπάρχει άλλο ένα είδος ψευδο-επικεφαλής, και το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσφορών είναι σε ακόμη χειρότερα χάλια. Πιστεύουν ότι, ως επικεφαλής ή εργάτες, δεν μπορούν πάντα να έχουν καρφωμένα τα μάτια τους στις προσφορές ούτε να είναι τόσο επιμελείς σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές. Νομίζουν ότι πρέπει απλώς να κάνουν σωστά το διοικητικό έργο της εκκλησίας και να επιτελούν σωστά το έργο της εκκλησιαστικής ζωής και της ζωή-εισόδου του εκλεκτού λαού του Θεού και, πέρα από αυτό, να διασφαλίζουν ότι γίνονται σωστά τα διάφορα είδη επαγγελματικού έργου. Πιστεύουν ότι οι προσφορές είναι χρήματα και αγαθά που παρέχει ο Θεός στην εκκλησία, κι ότι αυτά τα χρήματα κι αυτά τα αγαθά υπάρχουν για να καλύπτονται οι ανάγκες των επικεφαλής και των εργατών στη ζωή και στο έργο τους. Αυτό που υποδηλώνεται εδώ είναι ότι οι προσφορές ετοιμάζονται για τους επικεφαλής και τους εργάτες κι ότι μόλις κάποιος επιλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης, ο Θεός τού επιτρέπει ν’ απολαμβάνει αυτές τις προσφορές, καθώς και ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να τις κατανέμουν, να τις απολαμβάνουν και να τις ξοδεύουν κατά προτεραιότητα, κι έτσι, μόλις κάποιος γίνει επικεφαλής ή εργάτης, γίνεται ο κύριος των προσφορών, ο διαχειριστής και ο ιδιοκτήτης των προσφορών. Όταν έρχονται τέτοιου είδους άνθρωποι σ’ επαφή με προσφορές στο έργο τους, δεν τις καταγράφουν, δεν τις καταμετρούν και δεν τις φυλάνε ούτε ελέγχουν τους λογαριασμούς των εισερχόμενων και των εξερχόμενων προσφορών, πόσο μάλλον επιθεωρούν πώς δαπανώνται και κατανέμονται. Αντιθέτως, αποκτούν μια αντίληψη των υφιστάμενων προσφορών και εξετάζουν κατά πόσον υπάρχουν κάποιες προσφορές τις οποίες μπορούν ν’ απολαύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Τέτοια στάση έχουν αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στις προσφορές. Κατά την άποψή τους, οι προσφορές δεν χρειάζεται να καταγράφονται, να καταμετρώνται, να φυλάσσονται ή να επιθεωρούνται ως προς τις εισροές ή τις εκροές ή ως προς το πώς δαπανώνται. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς· εκείνοι πρέπει απλώς να κατανέμουν τις προσφορές στους επικεφαλής και τους εργάτες, δίνοντάς τους προτεραιότητα σε ό,τι έχει να κάνει με την απόλαυση των προσφορών. Κατά την άποψή τους, αυτό που λένε οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι η αρχή· εκείνοι αποφασίζουν πώς θα δαπανώνται και θα κατανέμονται οι προσφορές. Πιστεύουν ότι όταν κάποιος επιλέγεται ως επικεφαλής ή εργάτης, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη οδηγηθεί στην τελείωση κι ότι, όπως ένας ιερέας, έχει το προνόμιο ν’ απολαμβάνει τις προσφορές, καθώς και τον τελευταίο λόγο, το δικαίωμα χρήσης και το δικαίωμα κατανομής των προσφορών. Σε κάποιες εκκλησίες, προτού το αρμόδιο προσωπικό μπορέσει να καταγράψει, να καταμετρήσει και ν’ αποθηκεύσει τα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες τα έχουν ήδη κοιτάξει, κοσκινίσει και φιλτράρει· κρατάνε ό,τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν, τρώνε ό,τι μπορούν να φάνε, φοράνε ό,τι μπορούν να φορέσουν, κι έπειτα κατανέμουν ό,τι δεν χρειάζονται οι ίδιοι απευθείας σε όποιον το χρειάζεται, κάνοντας έτσι κουμάντο στη θέση του Θεού. Αυτή είναι η αρχή τους. Τι συμβαίνει εδώ; Άραγε, πιστεύουν πραγματικά ότι είναι ιερείς; Δεν δείχνουν παντελή έλλειψη λογικής; (Ναι.) Υπάρχουν και άλλοι επικεφαλής και εργάτες που βλέπουν ότι μια οικογένεια χρειάζεται δύο καρέκλες, ότι μια άλλη οικογένεια δεν έχει σόμπα κι ότι κάποιος έχει πρόβλημα υγείας και πρέπει να πάρει συμπληρώματα υγείας, κι έπειτα χρησιμοποιούν τα χρήματα του οίκου του Θεού για ν’ αγοράσουν όλα αυτά τα πράγματα. Η κατανομή, η κατανάλωση, η δαπάνη και το δικαίωμα χρήσης όλων των προσφορών ανήκουν σ’ αυτούς τους επικεφαλής και τους εργάτες· είναι λογικό αυτό; Υπάρχει πρόβλημα στη γνωστική τους λειτουργία που τους οδηγεί σ’ αυτήν την προσέγγιση, έτσι δεν είναι; Με ποιο δικαίωμα κάνουν κουμάντο; Έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες το δικαίωμα να κουμαντάρουν τις προσφορές; (Όχι.) Τους έχει ανατεθεί να διαχειρίζονται τις προσφορές, όχι να τις κουμαντάρουν και να τις χρησιμοποιούν. Δεν έχουν το προνόμιο να τις απολαμβάνουν. Άραγε, οι επικεφαλής και οι εργάτες ισοδυναμούν με ιερείς; Με ανθρώπους που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση; Μήπως είναι οι ιδιοκτήτες των προσφορών; (Όχι.) Τότε γιατί αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τις προσφορές για ν’ αγοράσουν πράγματα για την τάδε ή τη δείνα οικογένεια χωρίς εξουσιοδότηση; Γιατί έχουν αυτό το δικαίωμα; Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα; Μήπως οι εργασιακές ρυθμίσεις ορίζουν: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αφού αναλάβουν το πόστο τους είναι ν’ αποκτήσουν τον συνολικό έλεγχο των οικονομικών του οίκου του Θεού»; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, το πιστεύουν αυτό ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Τι συμβαίνει όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή προσφέρει ένα ακριβό ένδυμα και, την επόμενη μέρα, το φοράει ένας επικεφαλής ή εργάτης; Γιατί οι προσφορές που κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές καταλήγουν στα χέρια ενός συγκεκριμένου ατόμου; Και σ’ αυτήν την περίπτωση, το «συγκεκριμένο άτομο» δεν είναι άλλος από τον επικεφαλής ή τον εργάτη. Όχι μόνο αποτυγχάνει να διαχειριστεί σωστά τις προσφορές, αλλά είναι και ο πρώτος που τις αρπάζει και τις απολαμβάνει προσωπικά. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αν εξετάσουμε αυτόν τον επικεφαλής ή τον εργάτη υπό το πρίσμα ότι δεν κάνει πραγματικό έργο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσφορών, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί ψευδο-επικεφαλής· αν, όμως, τον εξετάσουμε ως προς το γεγονός ότι αρπάζει και απολαμβάνει προσωπικά τις προσφορές, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί εκατό τοις εκατό αντίχριστος. Ποιος ακριβώς είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος να χαρακτηρίσουμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο; (Ως αντίχριστο.) Είναι και ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστος. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν διαχειρίζονται τις προσφορές, ρίχνουν μια ματιά σε όλες τις προσφορές και αναθέτουν σε άλλους τη διαχείρισή τους. Όμως, προτού το κάνουν αυτό, αρπάζουν ένα τμήμα για τον εαυτό τους κι αποφασίζουν χωρίς εξουσιοδότηση να κατανείμουν ένα άλλο τμήμα. Όσο για τα πράγματα που απομένουν —δηλαδή αυτά που δεν θέλουν οι ίδιοι ή που δεν αναγνωρίζουν τι είναι αλλά δεν θέλουν να τα δώσουν— τα βάζουν προς το παρόν στην άκρη. Ό,τι έχει να κάνει με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται αυτές οι προσφορές, με το κατά πόσο υπάρχει κάποιος κατάλληλος για τη φύλαξή τους, κατά πόσο πρέπει να επιθεωρούνται τακτικά, κατά πόσο τις κλέβει ή τις αρπάζει κανείς δεν απασχολεί καθόλου τους ψευδο-επικεφαλής. Η αρχή τους είναι η εξής: «Έχω ήδη πάρει στα χέρια μου όσα πρέπει ν’ απολαύσω και όσα χρειάζομαι. Όποιος θέλει να πάρει τα εναπομείναντα πράγματα που δεν χρειάζομαι μπορεί να τα πάρει· όποιος θέλει να τα διαχειριστεί μπορεί να τα διαχειριστεί. Ανήκουν σε όποιον τα βουτήξει πρώτος· τα εκμεταλλεύεται όποιος καταφέρει να τα πάρει στα χέρια του». Τι σόι αρχή και λογική είναι αυτή; Πολύ απλά, αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι και κτήνη!

Μια φορά, ένας ψευδο-επικεφαλής είπε ότι υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα στην αποθήκη, κι Eγώ ρώτησα αν τα είχε καταγράψει. Εκείνος είπε: «Δεν ξέρω καν τι είναι κάποια από αυτά τα πράγματα, οπότε δεν μπορώ να τα καταγράψω». Εγώ είπα: «Μη λες ανοησίες. Πώς γίνεται να μην μπορείς να τα καταγράψεις; Θα έπρεπε να έχουν καταγραφεί από τη στιγμή που μεταφέρθηκαν για πρώτη φορά εδώ!» «Πάει πολύς καιρός από τότε, δεν μπορεί να ξέρει κανείς». Τι σόι λόγια είναι αυτά; Αναλαμβάνει αυτός ο άνθρωπος την ευθύνη; (Όχι.) Είπα: «Υπάρχουν κάποια ρούχα. Δες ποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές τα χρειάζονται και δώσ’ τους τα». «Κάποια από αυτά δεν είναι πια στη μόδα. Κανείς δεν τα θέλει». Είπα: «Δώσε στους αδελφούς και στις αδελφές ό,τι χρειάζονται και χειρίσου κατάλληλα ό,τι δεν χρειάζονται». Δεν ακολούθησε τις οδηγίες μου. Ήταν ευσυνείδητος και επιμελής; Όταν του ζητείται να κάνει ένα κομμάτι του έργου, παραπονιέται συνεχώς, λέει αρνητικά πράγματα και επισημαίνει τις δυσκολίες. Αυτό που δεν λέει είναι ότι θα χειριστεί σωστά αυτά τα πράγματα, σύμφωνα με τις αρχές. Δεν έχει καμία πρόθεση να υποταχθεί. Ό,τι κι αν του ζητήσει κάποιος, εκείνος αναφέρει μονίμως τις δυσκολίες, λες κι αν αφήσει άναυδο τον συνομιλητή του συνεχίζοντας σ’ αυτό το μοτίβο θα νικήσει και θα έχει το πάνω χέρι, κι έτσι θα ξεμπερδέψει με το έργο του. Τι σόι πλάσμα είναι αυτός ο άνθρωπος; Δεν έγινες επικεφαλής ή εργάτης για να μπορείς να προκαλείς προβλήματα ούτε για να μπορείς να επισημαίνεις δυσκολίες και ζητήματα· έγινες επικεφαλής ή εργάτης για να μπορείς να λύνεις προβλήματα και να χειρίζεσαι δυσκολίες. Αν είσαι πραγματικά ικανός στο έργο σου, τότε, αφού επισημάνεις τα ζητήματα και τις δυσκολίες, στη συνέχεια θα μιλήσεις για το πώς θα τα χειριστείς και θα τα λύσεις σύμφωνα με τις αρχές. Οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν μόνο να φωνάζουν συνθήματα, να κηρύττουν δόγματα, να λένε μεγάλα λόγια και ν’ αναφέρουν αντικειμενικές δικαιολογίες και προφάσεις· δεν έχουν καθόλου αληθινή εργασιακή ικανότητα και, σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των προσφορών, είναι εξίσου ανίκανοι να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές ή να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Είναι τόσο ανόητοι και ανίκανοι, κι ωστόσο θεωρούν και πάλι ότι τώρα που είναι επικεφαλής ή εργάτες έχουν προνόμια και θέση, έχουν εξέχουσα ταυτότητα και είναι οι ιδιοκτήτες και οι χρήστες των προσφορών. Οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους ξέρουν μόνο πώς ν’ απολαμβάνουν το προνόμιο να ξοδεύουν τις προσφορές· δεν μπορούν να δουν ούτε να εντοπίσουν τυχόν περιστατικά παράλογης και αδιάκριτης δαπάνης των προσφορών, ενώ μπορεί, ακόμη κι αν τα δουν, να μην κάνουν τίποτε για να τα αντιμετωπίσουν. Γιατί; Επειδή ξέρουν μόνο πώς ν’ απολαμβάνουν το αίσθημα ανωτερότητας που συνοδεύει τη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη· δεν κατανοούν καθόλου τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους επικεφαλής και τους εργάτες ή τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να γίνεται το έργο στον οίκο του Θεού. Πολύ απλά, είναι άχρηστοι, είναι σκουπίδια και ανόητοι. Δεν είναι αηδιαστικό που τέτοιοι μπερδεμένοι άνθρωποι επιθυμούν και πάλι ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης; Τι έχετε καταλάβει τώρα που εκθέσαμε τους ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους; Τέτοιοι άνθρωποι, μόλις γίνουν επικεφαλής ή εργάτες, θέλουν να καταστρώσουν σχέδια για τις προσφορές και βάζουν στο μάτι τις προσφορές. Με μια ματιά, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι λαχταρούσαν πολύ καιρό να κάνουν σπατάλες και να διασπαθίσουν τις προσφορές. Τώρα, επιτέλους, έχουν την ευκαιρία· μπορούν έτσι να ξοδεύουν χρήματα αυθαίρετα και να χρησιμοποιούν τις προσφορές του Θεού όπως θέλουν, απολαμβάνοντας πράγματα για τα οποία δεν εργάστηκαν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, φανερώνεται εντελώς το άπληστο πραγματικό τους πρόσωπο. Βλέπετε τέτοιους ανθρώπους ανάμεσα στους πρώην και νυν επικεφαλής και εργάτες; Παρερμηνεύουν μονίμως τις ευθύνες και τον ορισμό των επικεφαλής και των εργατών και, μόλις γίνονται επικεφαλής ή εργάτες, νομίζουν ότι είναι οι αφέντες του οίκου του Θεού, τοποθετούν τον εαυτό τους στις τάξεις των ιερέων και θεωρούν ότι είναι διακεκριμένοι. Δεν είναι λίγο ανόητο αυτό; Μήπως ισχύει ότι μόλις κάποιος γίνεται επικεφαλής ή εργάτης παύει να είναι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος; Μήπως ισχύει ότι μετατρέπεται αμέσως σ’ έναν καθαγιασμένο άνθρωπο; Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις γίνουν επικεφαλής, δεν ξέρουν πλέον ποιοι είναι και νομίζουν ότι οφείλουν ν’ απολαμβάνουν τις προσφορές· δεν είναι ανόητοι; Είναι σίγουρα ανόητοι, δεν έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ακόμη κι αφού συναναστραφήκαμε μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνοι και πάλι δεν ξέρουν ποια είναι τα καθήκοντα και οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Ασφαλώς και υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες, και οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων είναι αρκετά ξεκάθαρες και εμφανείς.

Αυτές είναι, κατά βάση, οι εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών. Όσοι εμφανίζουν πιο σοβαρά προβλήματα δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των ψευδο-επικεφαλής· είναι αντίχριστοι. Πρέπει, λοιπόν, ν’ αντιληφθείτε καλά αυτό το εύρος. Αν κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής, τότε αυτό είναι· δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντίχριστος. Οι αντίχριστοι είναι πολύ πιο κακοί από τους ψευδο-επικεφαλής σε ό,τι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, τις πράξεις, τις εκδηλώσεις και την ουσία. Οι περισσότεροι ψευδο-επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο, είναι ανόητοι, δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, έχουν στρεβλή κατανόηση και τους λείπει η πνευματική κατανόηση, έχουν ποταπό χαρακτήρα, είναι εγωιστές και ελεεινοί και δεν έχουν καλές προθέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ούτε να μπορούν ούτε και να κάνουν αληθινό έργο σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών, ενώ επηρεάζει και τη λογική διαχείριση και την κατάλληλη φύλαξη των προσφορών. Μάλιστα, ένα τμήμα των προσφορών καταλήγει στα χέρια κακών ανθρώπων, επειδή οι ψευδο-επικεφαλής παραμελούν τις ευθύνες τους, δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές και με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· και αυτό το πρόβλημα εμφανίζεται αρκετά συχνά. Οι διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών είναι κατά βάση οι εξής: Έχουν ποταπό χαρακτήρα, είναι εγωιστές και ελεεινοί, έχουν στρεβλή κατανόηση, δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν αναζητούν καθόλου τις αλήθεια-αρχές και είναι χαζοί και ανόητοι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Συμφωνούμε με όλες τις άλλες εκδηλώσεις που εξέθεσες· αν, όμως, είναι χαζοί και ανόητοι, πώς μπόρεσαν να γίνουν επικεφαλής;» Αναγνωρίζετε ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες είναι χαζοί και ανόητοι; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μας υποτιμάς. Είμαστε όλοι μοντέρνοι άνθρωποι, απόφοιτοι κολεγίου ή λυκείου· έχουμε εξαιρετικές ικανότητες διάκρισης σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτήν την κοινωνία και το ανθρώπινο γένος. Πώς θα μπορούσαμε να επιλέξουμε ως επικεφαλής μας κάποιον ανόητο; Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί!» Γιατί είναι αδύνατον; Οι περισσότεροι από εσάς είστε ανόητοι και όχι αρκετά ευφυείς, οπότε θα μπορούσατε πολύ εύκολα να επιλέξετε κάποιον ανόητο ως επικεφαλής. Γιατί λέω ότι οι περισσότεροι από εσάς είστε ανόητοι; Επειδή οι περισσότεροι από εσάς, όσα κι αν έχετε βιώσει, δεν μπορείτε να δείτε την ουσία των πραγμάτων και δεν μπορείτε να συλλάβετε τις αρχές. Μπορείτε να εμμένετε απλώς στην τήρηση των κανονισμών για πολλά χρόνια, υιοθετώντας κατ’ επανάληψη την ίδια προσέγγιση χωρίς καμία αλλαγή, παραμένοντας ανίκανοι να συλλάβετε τις αρχές, όσο κι αν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχετε πολύ χαμηλό επίπεδο. Δεν μπορείτε να δείτε την ουσία ή τη ρίζα των προβλημάτων και είστε ανίκανοι να βρείτε τα μοτίβα της εξέλιξης των πραγμάτων, πόσο μάλλον ν’ ακολουθείτε τις αρχές που θα έπρεπε να έχετε όταν ενεργείτε· αυτό σημαίνει ότι είστε ανόητοι. Πόσο χρόνο χρειάζεστε όλοι σας για να συλλάβετε τις αρχές για πράγματα που σχετίζονται με τα καθήκοντά σας; Κάποιοι άνθρωποι κάνουν κειμενικό έργο εδώ και αρκετά χρόνια, κι ωστόσο ακόμη και σήμερα τα άρθρα και τα σενάρια που γράφουν είναι μόνο κενά λόγια· ακόμη δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές και δεν ξέρουν τι είναι πραγματικότητα ή πώς να πουν κάτι αληθινό. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και πολύ χαμηλή ευφυΐα. Με την ευφυΐα που έχετε, δεν θα σας ήταν πολύ εύκολο να επιλέξετε ως επικεφαλής κάποιον ανόητο; Κι όχι μόνο θα τον επιλέγατε, αλλά θα τον υποστηρίζατε και με όλη σας την καρδιά. Όταν θα επρόκειτο να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του, δεν θα ήθελες να συμβεί αυτό. Δύο χρόνια μετά, όταν θα είχες πλέον δει το αληθινό του πρόσωπο και θα είχες αποκτήσει κατανόηση, θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής· νωρίτερα, όμως, ό,τι κι αν σου έλεγε κανείς, δεν θ’ άφηνες ν’ απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του. Δεν είσαι ακόμη πιο ανόητος από εκείνον; Γιατί λέω ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι αρκετά ευφυείς; Επειδή ξέρουν μόνο πώς να κάνουν το πιο απλό έργο. Αν πρόκειται για ένα λίγο πιο περίπλοκο έργο, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν· όταν συναντούν μια μικρή δυσκολία, δεν ξέρουν πώς να τη χειριστούν· κι όταν τους δίνεται ένα επιπρόσθετο κομμάτι του έργου, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Δεν είναι αυτό πρόβλημα ευφυΐας; Μήπως δεν επιλέγετε εσείς τέτοιους επικεφαλής; Και υποκλίνεστε μπροστά τους με θαυμασμό: «Πιστεύουν στον Θεό χωρίς ν’ αναζητούν ερωτικό σύντροφο και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Έχουν όντως την αποφασιστικότητα να υποφέρουν και είναι πραγματικά σοβαροί απέναντι στο έργο τους». «Όμως, κατανοούν, άραγε, τις αρχές στο έργο τους;» «Αν δεν τις κατανοούν εκείνοι, τότε ποιος τις κατανοεί;» Και κατά την επιθεώρηση, αποδεικνύεται ότι το έργο τους είναι ένα απόλυτο χάλι· δεν είναι ικανοί να υλοποιήσουν κανένα μέρος του έργου. Τους έχουν ειπωθεί οι αρχές για το έργο τους, αλλά ποτέ δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Απλώς θέτουν διαρκώς ερωτήσεις και δεν ξέρουν τι να κάνουν αν δεν τους το πει κάποιος ευθέως. Είτε τους πει κανείς τις αρχές είτε δεν τους πει τίποτα, είναι το ίδιο και το αυτό· ακόμη κι αν τους απαριθμήσει κανείς τις αρχές μία προς μία, και πάλι δεν θα ξέρουν πώς να υλοποιήσουν το έργο. Υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής; Όπως κι αν τους εξηγήσει κανείς τις αρχές, εκείνοι δεν τις κατανοούν και δεν είναι σε θέση να υλοποιήσουν το έργο. Ακόμη κι αν συναναστραφείς μαζί τους ή τους πεις τα ίδια λόγια ή το ίδιο πράγμα πολλές φορές, εκείνοι και πάλι δεν πρόκειται να καταλάβουν, και το πρόβλημα θα παραμείνει μετά εντελώς άλυτο· και πάλι θα ρωτάνε τι να κάνουν, κι αν παραληφθεί έστω και μία λέξη, δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα. Δεν είναι ανόητοι; Εσείς δεν επιλέγετε αυτούς τους ανόητους επικεφαλής; (Ναι.) Δεν μπορείτε να το αρνηθείτε αυτό, έτσι δεν είναι; Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής.

Οι διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα σχετίζονται κυρίως με το έργο της διαχείρισης των προσφορών. Μέσα από την έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδο-επικεφαλής, οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν ότι η διαχείριση των προσφορών είναι ένα σημαντικό κομμάτι έργου για τους επικεφαλής και τους εργάτες και ότι δεν θα πρέπει να το παραβλέπουν. Παρόλο που αυτό το κομμάτι έργου γενικών υποθέσεων διαφέρει από άλλα έργα, σχετίζεται με τις κανονικές λειτουργίες των άλλων έργων του οίκου του Θεού. Η διαχείριση των προσφορών είναι, λοιπόν, ένα πολύ σημαντικό, καίριο κομμάτι του έργου. Γιατί είναι σημαντικό; Τα αγαθά που φυλάσσονται μέσα από το έργο της διαχείρισης των προσφορών ανήκουν στον Θεό· για να το θέσω κάπως απρεπώς, αυτά τα αγαθά είναι προσωπική ιδιοκτησία του Θεού, οπότε οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ακόμη περισσότερο να κάνουν αυτό το έργο με όλη τους την καρδιά, με ευσυνειδησία και επιμέλεια. Αν εξετάσουμε αυτό το έργο ως προς τη φύση του, δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή να το κατατάξουμε στο διοικητικό έργο. Το κατατάσσουμε στο διοικητικό έργο, επειδή η πραγματοποίηση αυτού του έργου σχετίζεται με τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία Του. Επομένως, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να έχουν τη σωστή στάση και να συλλαμβάνουν τις σωστές αρχές όταν κάνουν αυτό το έργο. Το κατατάσσουμε στο διοικητικό έργο, για να κάνουμε τους επικεφαλής και τους εργάτες να καταλάβουν ότι είναι πολύ σημαντικό να εκτελούν αυτό το αντικείμενο του έργου κι ότι αυτό το έργο είναι μια πολύ βαρυσήμαντη ανάθεση κι ένα πολύ βαρύ φορτίο. Θέλουμε να τους κάνουμε να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να το προσεγγίζουν σαν να είναι ένα συνηθισμένο έργο γενικών υποθέσεων· ότι θα πρέπει να κατανοούν επακριβώς και βαθύτερα τη σημασία αυτού του έργου, κι έπειτα να το κάνουν με όλη τους την καρδιά, με ευσυνειδησία και επιμέλεια. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι αμελείς απέναντι στους άλλους ανθρώπους· ακόμη κι αν προκύψουν λάθη, αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Όμως, τους παροτρύνω να μην είναι μπερδεμένοι, να μην είναι επιπόλαιοι και να μην είναι μόνο λόγια και καθόλου πράξεις στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό. Η σωστή υλοποίηση του έργου της διαχείρισης των προσφορών είναι μια σημαντική ανάθεση από τον Θεό στους επικεφαλής και τους εργάτες.

8 Μαΐου, 2021