IV. Να ενημερώνονται άμεσα για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές, καθώς και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους

Πέρα από το να επιθεωρούν πώς δαπανώνται οι προσφορές και να εξαλείφουν τις παράλογες δαπάνες, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν κι άλλη μία εργασία υψίστης σημασίας: Πρέπει να ενημερώνονται άμεσα για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές, καθώς και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους. Ο σκοπός είναι να μη δίνεται η ευκαιρία σε κακούς ανθρώπους, σε ανθρώπους που έχουν σκοτεινά σχέδια και σε ανθρώπους που έχουν άπληστη καρδιά να εκμεταλλευτούν τυχόν αβλεψίες για ν’ αρπάξουν τις προσφορές. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού έχει πολλά υπάρχοντα και ότι κάποια από αυτά δεν τα φυλάει ούτε τα καταγράφει κανείς, κι έτσι σκέφτονται διαρκώς πότε θα τα κάνουν δική τους ιδιωτική περιουσία και θα τα πάρουν για δική τους χρήση. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού. Κάποιοι άνθρωποι δίνουν την εντύπωση ότι δεν εκμεταλλεύονται τους άλλους και ότι δεν έχουν μεγάλη επιθυμία για υλικά αγαθά ή χρήματα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή δεν το επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι συνθήκες· αν τους έδινε πραγματικά κάποιος τις προσφορές για φύλαξη, μπορεί κάλλιστα να τις άρπαζαν. Κάποιοι ρωτάνε: «Μα ήταν τόσο καλοί άνθρωποι στο παρελθόν: Δεν ήταν άπληστοι και είχαν καλό χαρακτήρα· γιατί, λοιπόν, αποκαλύφθηκαν όταν τους δόθηκαν απλώς για φύλαξη κάποιες προσφορές;» Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις περάσει πολύ χρόνο μ’ αυτούς τους ανθρώπους, επειδή δεν έχεις καταφέρει να τους κατανοήσεις σε βάθος και δεν έχεις διακρίνει τη φύση-ουσία τους. Αν είχες συνειδητοποιήσει νωρίς τι είδους άνθρωποι είναι, τότε δεν θα είχαν πάρει στην κατοχή τους τις προσφορές κακοί άνθρωποι· θα είχε αποφευχθεί αυτό το ατυχές γεγονός. Επομένως, για να αποτρέπουν το να καταλήγουν οι προσφορές στα χέρια κακών ανθρώπων, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν άλλη μία, πιο σημαντική εργασία: να ενημερώνονται άμεσα και να παραμένουν ενήμεροι για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους. Ας πούμε ότι κάποιος έχει στην κατοχή του μερικές εκατοντάδες ή μερικές χιλιάδες γουάν για να τα διαχειριστεί. Αν έχει λίγη συνείδηση, δεν θα τα υπεξαιρέσει· αν, όμως, επρόκειτο για δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήταν αξιόπιστοι, αυτό θα ήταν επικίνδυνο κι έπειτα η καρδιά τους μπορεί ν’ άλλαζε. Πώς μπορεί ν’ αλλάξει η καρδιά τους; Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες δεν είναι πιθανό να κλονίσουν την καρδιά ενός ανθρώπου, αλλά κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες μπορούν εύκολα να κλονίσουν την καρδιά του. «Ούτε σε δέκα ζωές δεν θα μπορούσα να βγάλω τόσα χρήματα, και τώρα βρίσκονται στα χέρια μου· πόσο θα βελτιωνόταν η οικονομική μου κατάσταση αν ήταν δικά μου!» Το συλλογίζεται περισσότερο: «Δεν νιώθω ενοχές που κάνω αυτές τις σκέψεις· υπάρχει, λοιπόν, όντως θεός ή όχι; Πού είναι ο θεός; Κανείς δεν ξέρει ότι κάνω αυτές τις σκέψεις, έτσι δεν είναι; Κανείς δεν το ξέρει και δεν νιώθω ενοχές ούτε αισθάνομαι άσχημα· μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει θεός; Τότε, αν πάρω αυτά τα χρήματα για τον εαυτό μου, μήπως δεν θ’ αντιμετωπίσω κάποια τιμωρία ή ανταπόδοση; Μήπως δεν θα υπάρξουν συνέπειες;» Δεν αρχίζει να αλλάζει η καρδιά αυτού του ανθρώπου; Δεν κινδυνεύουν οι προσφορές που βρίσκονται στα χέρια του; (Ναι.) Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις προσφορές είναι αρκετά καλοί, έχουν ένα θεμέλιο στην πίστη τους στον Θεό και είναι αφοσιωμένοι όταν ενεργούν, ενώ, ακόμη κι αν τους ζητήσεις να φυλάνε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες γουάν, θα μπορέσουν να το κάνουν σωστά και είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να υπεξαιρέσουν τα χρήματα. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άπιστοι στην οικογένειά τους, κι όταν αυτοί οι άπιστοι βλέπουν χρήματα, τα μάτια τους πετάνε σπίθες, όπως τα μάτια ενός λύκου όταν κατασκοπεύει το θήραμά του. Θα έχωναν στην τσέπη τους ακόμη και χίλια γουάν αν τα έβλεπαν, πόσο μάλλον κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες. Δεν τους ενδιαφέρει ποιανού είναι· θεωρούν ότι ανήκουν σε όποιον καταφέρει να τα τσεπώσει, σε όποιον τ’ αρπάξει πρώτος. Αν υπάρχουν τέτοιοι κακοί λύκοι γύρω από έναν άνθρωπο που φυλάει τις προσφορές, άραγε δεν υπάρχει ανά πάσα ώρα και στιγμή ο κίνδυνος να τις πάρουν στην κατοχή τους; Θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; (Ναι.) Άραγε, όταν οι προσφορές διατρέχουν τέτοιον κίνδυνο, δεν είναι επικίνδυνο αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απρόσεκτοι, δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, δεν το παρατηρήσουν καν ούτε και πάνε να ερευνήσουν και να εξετάσουν το ζήτημα; Θα μπορούσε κάτι να πάει στραβά ανά πάσα ώρα και στιγμή. Υπάρχει κι άλλη μια περίπτωση: Κάποιοι θεματοφύλακες φυλάνε χρήματα και διάφορα αγαθά στα σπίτια τους και ταυτόχρονα φιλοξενούν εκεί αδελφούς και αδελφές και επικεφαλής και εργάτες. Αυτό μπορεί να είναι σχετικά ασφαλές προσωρινά· είναι, όμως, πρέπον να φυλάσσονται εκεί οι προσφορές μακροπρόθεσμα; (Όχι.) Ακόμη κι αν ο άνθρωπος που τις φυλάει είναι κατάλληλος, το περιβάλλον και οι συνθήκες δεν είναι σε καμία περίπτωση. Θα πρέπει είτε να απομακρυνθούν οι άνθρωποι τους οποίους φιλοξενούν είτε να μεταφερθούν κάπου αλλού οι προσφορές. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν διερευνούν αυτό το έργο ούτε εκπληρώνουν την ευθύνη που έχουν απέναντί του, κάτι μπορεί να πάει στραβά ανά πάσα ώρα και στιγμή· οι προσφορές μπορεί να υποστούν απώλειες και να πέσουν στα χέρια κακών δαιμόνων ανά πάσα ώρα και στιγμή. Υπάρχει κι άλλη μια περίπτωση: Κάποιες εκκλησίες βρίσκονται σε εχθρικά περιβάλλοντα στα οποία συχνά συλλαμβάνονται άνθρωποι και, λόγω αυτού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προδώσει κανείς τις τοποθεσίες των σπιτιών όπου φυλάσσονται οι προσφορές και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να κάνει έφοδο σ’ αυτά και να τα ψάξει· οι κακοί δαίμονες μπορεί να λεηλατήσουν τις προσφορές ανά πάσα στιγμή. Είναι κατάλληλες αυτές οι τοποθεσίες για τη φύλαξη των προσφορών; (Όχι.) Αν, λοιπόν, έχουν ήδη τοποθετηθεί εκεί οι προσφορές, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να μεταφερθούν αμέσως σε άλλη τοποθεσία. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν εκπληρώνουν την ευθύνη τους και δεν κάνουν αληθινό έργο. Δεν είναι σε θέση να προβλέψουν ή να σκεφτούν αυτά τα πράγματα, δεν έχουν καμία επίγνωση, και μόνο όταν κάτι πάει στραβά και αρπάζουν κακοί δαίμονες τις προσφορές, σκέφτονται: «Έπρεπε να τις είχαμε μεταφέρει τότε σε άλλη τοποθεσία» κι απλώς το μετανιώνουν λίγο. Αν, όμως, τίποτε δεν πάει στραβά, μπορεί να περάσουν άλλα δέκα χρόνια κι εκείνοι ακόμη να μη μεταφέρουν τις προσφορές αλλού. Δεν μπορούν να δουν τι σοβαρές συνέπειες ενδέχεται να προκύψουν λόγω αυτού του ζητήματος και δεν είναι σε θέση να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά προτεραιότητας ανάλογα με το πόσο σημαντικά και επείγοντα είναι. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν ξεκάθαρα τέτοια περιστατικά όταν προκύπτουν: «Μία από τις τοποθεσίες στις οποίες φυλάσσονται οι προσφορές δεν είναι κατάλληλη. Το περιβάλλον είναι πολύ επικίνδυνο και αρκετοί αδελφοί και αδελφές στη γύρω περιοχή έχουν συλληφθεί, καταδιώκονται ή βρίσκονται υπό παρακολούθηση. Πρέπει να σκεφτούμε έναν τρόπο να πάρουμε από εκεί τις προσφορές. Θα ήταν καλύτερη κίνηση να τις μεταφέρουμε σ’ ένα σχετικά ασφαλές μέρος, αντί να τις αφήσουμε εκεί και να περιμένουμε να τις αρπάξουν». Όταν έχει μόλις προκύψει ένα περιστατικό κι εκείνοι προβλέπουν ότι οι προσφορές βρίσκονται σε κίνδυνο, θα πρέπει να τις μεταφέρουν άμεσα, ώστε να μην επιτρέψουν να τις πάρει στην κατοχή του και να τις καταβροχθίσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο κακός διάβολος. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η ασφάλεια των προσφορών και να αποφύγουμε να πέσουμε σε τυχόν παγίδες ή να συμβούν ολισθήματα. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μόλις εμφανιστεί το παραμικρό σημάδι κινδύνου, μόλις συλληφθεί κάποιος, μόλις συμβεί κάποιο περιστατικό, η πρώτη σκέψη των επικεφαλής και των εργατών θα πρέπει να είναι κατά πόσο είναι ασφαλείς οι προσφορές, κατά πόσο μπορεί να πέσουν στα χέρια κακών ανθρώπων, να περιέλθουν στην κατοχή τους ή να τις αρπάξουν κακοί δαίμονες και κατά πόσο οι προσφορές έχουν υποστεί οποιεσδήποτε απώλειες. Θα πρέπει να λαμβάνουν άμεσα μέτρα για να προστατεύουν τις προσφορές. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες μπορεί να πουν: «Για να τα κάνουμε αυτά τα πράγματα, απαιτείται να παίρνουμε ρίσκα. Μήπως μπορούμε να μην τα κάνουμε; Δεν ισχύει ότι οι άνθρωποι είναι η πρώτη μας προτεραιότητα, γεγονός που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε πρώτα τις προσφορές, αλλά τους ανθρώπους;» Πώς σας φαίνεται η ερώτησή τους; Έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Η σωστή φύλαξη των προσφορών, η σωστή διαχείρισή τους και η σωστή επίβλεψή τους είναι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνει ένας καλός οικονόμος. Για να το θέσω με τρόπο που αναδεικνύει τη σοβαρότητα του ζητήματος, ακόμη κι αν πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου, αξίζει τον κόπο και είναι αυτό που οφείλεις να κάνεις. Είναι ευθύνη σου. Οι άνθρωποι φωνάζουν μονίμως: «Αξίζει να πεθάνει κανείς για τον Θεό». Είναι όντως πρόθυμοι οι άνθρωποι να πεθάνουν για τον Θεό; Δεν σου ζητάει τώρα κανείς να πεθάνεις για τον Θεό· το μόνο που σου ζητείται είναι να πάρεις ένα μικρό ρίσκο για να φυλάς με ασφάλεια τις προσφορές. Είσαι πρόθυμος να το κάνεις αυτό; Θα πρέπει να πεις με χαρά: «Ναι, είμαι!» Γιατί; Επειδή αυτή είναι η ανάθεση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους και η απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, είναι η αναπόφευκτη ευθύνη σου και δεν θα πρέπει να προσπαθείς να την αποφύγεις. Αφού ισχυρίζεσαι ότι θα πέθαινες για τον Θεό, τότε γιατί δεν μπορείς να πληρώσεις ένα μικρό τίμημα και να πάρεις ένα μικρό ρίσκο για να φυλάς τις προσφορές; Αυτό δεν οφείλεις να κάνεις; Αν δεν κάνεις τίποτε αληθινό, αλλά φωνάζεις μονίμως ότι θα πέθαινες για τον Θεό, τότε δεν είναι κενά αυτά τα λόγια; Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν ξεκάθαρα το έργο της φύλαξης των προσφορών και θα πρέπει να επωμίζονται αυτήν την ευθύνη. Δεν θα πρέπει να προσπαθούν να ξεφύγουν από την ευθύνη τους, να την αποφύγουν ή να ξεγλιστρήσουν από αυτήν. Εφόσον είσαι επικεφαλής ή εργάτης, αυτό το έργο είναι ένα καθήκον που πέφτει στους ώμους σου. Είναι σημαντικό έργο· είσαι πρόθυμος να το κάνεις, ακόμη κι αν πάρεις κάποιο ρίσκο, ακόμη κι αν κινδυνεύσει η ζωή σου; Θα πρέπει να το κάνεις; (Ναι.) Θα πρέπει να είσαι πρόθυμος να το κάνεις· δεν πρέπει ν’ απαρνηθείς αυτήν την ευθύνη. Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και η ανάθεση που Του δίνει. Ο Θεός σού έχει πει ποια είναι η ελάχιστη απαίτηση και ανάθεσή Του· αν εσύ δεν είσαι καν πρόθυμος να την εκπληρώσεις, τότε τι μπορείς να κάνεις;

Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κάνουν το έργο της φύλαξης και της δαπάνης των προσφορών όσο το δυνατόν πιο σχολαστικά και συγκεκριμένα. Δεν θα πρέπει να το κάνουν με προχειρότητα, πόσο μάλλον να το αντιμετωπίζουν σαν να είναι η δουλειά κάποιου άλλου και ν’ απαρνιούνται την ευθύνη. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να πραγματοποιούν προσωπικά το έλεγχο, να εμπλέκονται και να διερευνούν αυτά τα πράγματα, και μάλιστα να τα χειρίζονται προσωπικά, ώστε να μην επιτρέπουν στους κακούς ανθρώπους και στους ανθρώπους που έχουν κακή ανθρώπινη φύση να εκμεταλλεύονται τυχόν αβλεψίες και να προκαλούν καταστροφή. Όσο πιο σχολαστικά κάνεις αυτό το έργο τόσο θα μειώνονται και οι ευκαιρίες που έχουν οι κακοί και οι πονηροί άνθρωποι να εκμεταλλευτούν τυχόν αβλεψίες· όσο πιο λεπτομερής είναι η διερεύνησή σου και όσο πιο αυστηρή είναι η διαχείρισή σου τόσο λιγότερα θα είναι και τα περιστατικά παράλογων δαπανών, διασπάθισης και σπατάλης. Κάποιοι λένε: «Αυτό αποσκοπεί στην εξοικονόμηση χρημάτων για τον οίκο του Θεού; Μήπως δεν έχει αρκετά χρήματα ο οίκος του Θεού; Αν είναι έτσι, θα προσφέρω μερικά χρήματα ακόμη». Αυτό συμβαίνει; (Όχι.) Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, είναι η απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν κάνουν αυτό το έργο. Ως πιστός στον Θεό, ως κάποιος που έχει αναλάβει τον ρόλο ενός οικονόμου στον οίκο του Θεού, πρέπει να αντιμετωπίζεις τις προσφορές με υπευθυνότητα και να πραγματοποιείς αυστηρούς ελέγχους· διαφορετικά, δεν έχεις τα προσόντα για να κάνεις αυτό το έργο. Αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός που δεν είχε αίσθημα ευθύνης και δεν επιδίωκε την αλήθεια, δεν θα σου ζητούνταν να κάνεις αυτά τα πράγματα. Είσαι επικεφαλής ή εργάτης· αν δεν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, τότε είσαι ακατάλληλος γι’ αυτόν τον ρόλο και, ακόμη κι αν υπηρετείς ως επικεφαλής ή εργάτης, είσαι ένας ανεύθυνος ψευδοεπικεφαλής ή ψευδοεργάτης και αργά ή γρήγορα θ’ αποκλειστείς. Όλοι όσοι δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης είναι άνθρωποι που δεν υπερασπίζονται καθόλου το έργο του οίκου του Θεού· κανείς τους δεν έχει την παραμικρή συνείδηση και λογική. Πώς θα ήταν δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν καθήκοντα; Είναι όλοι απερίσκεπτα σκουπίδια· θα πρέπει να φύγουν αμέσως από τον οίκο του Θεού και να επιστρέψουν στον έξω κόσμο όπου ανήκουν!

Αν δεν συναναστρεφόμασταν μ’ αυτόν τον τρόπο πάνω σε πράγματα που είναι κοινώς γνωστά σχετικά με τις προσφορές, καθώς και στις αλήθειες που έχουν να κάνουν με τη φύλαξη των προσφορών και στις αρχές που θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι, δεν θα σας ήταν ασαφή αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ξεκαθαρίσει τις ακριβείς αρχές, μπορούν να εκπληρώσουν ένα μέρος της ευθύνης τους; Εκπλήρωναν την ευθύνη τους; Οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν την εξής απόλυτα κενή θεωρία και αρχή: «Σε κάθε περίπτωση, δεν εποφθαλμιώ τις προσφορές του Θεού, δεν τις έχω υπεξαιρέσει ούτε τις έχω καταχραστεί, τις φυλάω καλά και δεν αφήνω τους άλλους να τις δαπανούν αυθαίρετα· αυτό αρκεί», έτσι δεν είναι; Είναι αυτό άσκηση της αλήθειας; Είναι αυτό εκπλήρωση της ευθύνης που έχει κάποιος; (Όχι.) Αν η γνώση των περισσότερων ανθρώπων περιορίζεται σ’ αυτό το πρότυπο, τότε πραγματικά αξίζει τον κόπο η συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα. Μέσα από αυτήν τη συναναστροφή, αντιλαμβάνεστε και κατανοείτε πλέον λίγο περισσότερο πώς πρέπει να φυλάσσονται οι προσφορές και ποια στάση και γνώση θα πρέπει να έχετε όταν τις φυλάτε; (Ναι.) Σ’ αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στις αλήθειες που έχουν να κάνουν με τις προσφορές και πάνω στις αρχές που σχετίζονται με τον τρόπο αντιμετώπισης και διαχείρισης των προσφορών.

Οι στάσεις και οι εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τις προσφορές

Ι. Αντιμετωπίζουν τις προσφορές σαν κοινή ιδιοκτησία

Στη συνέχεια, θα προβούμε σε μια απλή έκθεση και ανάλυση των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με το ενδέκατο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών. Θα εξετάσουμε ποιες εκδηλώσεις έχουν οι ψευδο-επικεφαλής στη στάση τους απέναντι στις προσφορές και κατά τη φύλαξη και τη διαχείριση των προσφορών. Η πρώτη εκδήλωση είναι ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν γνωρίζουν με ακρίβεια τι είναι οι προσφορές. Πιστεύουν το εξής: «Οι προσφορές πραγματοποιούνται θεωρητικά στον θεό, αλλά στην πραγματικότητα πραγματοποιούνται στην εκκλησία. Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται ο θεός και, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τόσα πράγματα. Αυτές οι προσφορές γίνονται στον θεό μόνο κατ’ όνομα· στην πραγματικότητα, γίνονται στην εκκλησία και στον οίκο του θεού και δεν προσφέρονται ρητά σε κανέναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Η εκκλησία και ο οίκος του θεού είναι συνώνυμα όλων των ανθρώπων τους κι αυτό υποδηλώνει ότι οι προσφορές ανήκουν σε όλους κι ότι αποτελούν κοινή ιδιοκτησία όλων. Άρα, οι προσφορές είναι κοινή ιδιοκτησία που ανήκει σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές». Είναι ακριβής αυτή η κατανόηση; Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως δεν είναι. Δεν υπάρχει πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων που έχουν τέτοια κατανόηση; Δεν είναι άνθρωποι που εποφθαλμιούν τις προσφορές; Οι άνθρωποι που έχουν άπληστη καρδιά και την επιθυμία ν’ αρπάξουν τις προσφορές χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο κι αυτήν την άποψη σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές. Είναι ξεκάθαρο ότι εποφθαλμιούν τις προσφορές κι ότι θα ήθελαν να τις οικειοποιηθούν για τη δική τους ευχαρίστηση. Τι είδους πλάσματα είναι; Δεν ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Ιούδα; Οι επικεφαλής ή οι εργάτες αυτού του είδους θεωρούν, λοιπόν, ότι οι προσφορές του Θεού αποτελούν κοινή ιδιοκτησία της εκκλησίας. Διατηρούν αυτήν τη στάση μέσα τους· δεν φυλάνε με σοβαρότητα τις προσφορές ούτε τις διαχειρίζονται με λογική και υπευθυνότητα· αντιθέτως, χρησιμοποιούν τις προσφορές κατά βούληση, με θράσος και εντελώς ασυγκράτητα, χωρίς αρχές. Επιτρέπουν στον οποιονδήποτε να τις χρησιμοποιήσει και όποιος έχει σπουδαιότερο «επίσημο πόστο», όποιος έχει υψηλότερη θέση, όποιος διαθέτει κύρος ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές έχει και την προτεραιότητα στην κατοχή και τη χρήση των προσφορών. Είναι το ίδιο που γίνεται στις εταιρείες και τα εργοστάσια στην κοινωνία, όπου τα εταιρικά αυτοκίνητα και τα καλής ποιότητας, πολυτελή αντικείμενα προορίζονται για χρήση από τα στελέχη, τους διευθυντές του εργοστασίου και τους προέδρους. Πιστεύουν ότι έτσι θα πρέπει να γίνεται και με τις προσφορές του Θεού, ότι όποιος είναι επικεφαλής ή εργάτης απολαμβάνει κατά προτεραιότητα τα πολυτελή αντικείμενα του οίκου του Θεού, τις προσφορές που γίνονται στον Θεό. Έτσι, όλοι όσοι χρησιμοποιούν ως πρόσχημα το γεγονός ότι είναι επικεφαλής και εργάτες για ν’ αγοράζουν ακριβούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, καθώς και όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες που παίρνουν τις προσφορές για τον εαυτό τους, πιστεύουν ότι οι προσφορές αποτελούν κοινή ιδιοκτησία και ότι θα πρέπει να τις χρησιμοποιούν και να τις διασπαθίζουν όπως τους αρέσει. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν προσφέρουν χρυσά και ασημένια κοσμήματα, τσάντες, ρούχα και παπούτσια, δεν διευκρινίζουν ότι τα προσφέρουν στον Θεό, κι έτσι κάποιοι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν το εξής: «Εφόσον δεν διευκρίνισαν ότι αυτά τα αγαθά προσφέρονται στον θεό, θα πρέπει να προορίζονται για χρήση από την εκκλησία. Ό,τι δίνεται στην εκκλησία αποτελεί κοινή ιδιοκτησία, και οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ απολαμβάνουν κατά προτεραιότητα την κοινή ιδιοκτησία». Κι έτσι, παίρνουν αυτά τα πράγματα για τον εαυτό τους, και το θεωρούν κάτι αυτονόητο. Αφού ξεδιαλέξουν εκείνοι τα αγαθά, όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει και να πάρει όσα απομένουν· τα μοιράζονται όλοι. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες το αποκαλούν αυτό «διαμοιρασμό του πλούτου»· οι άνθρωποι που τους ακολουθούν μπορούν να τρώνε και να πίνουν καλά και να καλοπερνάνε πραγματικά. Όλοι είναι χαρούμενοι και λένε: «Δόξα τω θεώ! Θα μπορούσαμε ν’ απολαμβάνουμε αυτά τα πράγματα αν δεν πιστεύαμε σ’ αυτόν; Αυτά τα πράγματα είναι προσφορές κι εμείς δεν είμαστε άξιοι να τ’ απολαμβάνουμε!» Λένε ότι δεν είναι άξιοι, κι ωστόσο γραπώνουν αυτά τα αγαθά και δεν τ’ αφήνουν. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες όχι μόνο αρπάζουν τις προσφορές, τις μοιράζουν και τις απολαμβάνουν εκείνοι προσωπικά χωρίς να πάρουν την έγκριση κανενός, αλλά, όσο το κάνουν αυτό, δεν δίνουν και καμία απολύτως σημασία στη διαχείριση, τη δαπάνη και τη χρήση των προσφορών ούτε επιλέγουν κατάλληλους ανθρώπους για τη διαχείριση και την καταγραφή τους, κι ακόμη λιγότερο ελέγχουν τους λογαριασμούς ή επανεξετάζουν με αυστηρότητα την κατάσταση των δαπανών. Η αδιαφορία των ψευδο-επικεφαλής για τη διαχείριση των προσφορών οδηγεί σε χάος και κάποιες προσφορές χάνονται και διασπαθίζονται. Αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο στο έργο των ψευδο-επικεφαλής είναι ότι οι πάντες ενεργούν κατά βούληση. Γίνεται αυτό που λέει ο επιβλέπων οποιασδήποτε ομάδας, κι όταν οποιαδήποτε ομάδα χρειάζεται ν’ αγοράσει κάτι, μπορεί ν’ αποφασίσει μόνος του για την αγορά, χωρίς να χρειάζεται να υποβάλει κάποιο αίτημα για να λάβει έγκριση. Εφόσον κάτι είναι αναγκαίο για το έργο, μπορεί να το αγοράσει, χωρίς να τον ανησυχεί πόσο κοστίζει, κατά πόσο μπορεί να το χρησιμοποιήσει ή κατά πόσο είναι απαραίτητο ή όχι· σε κάθε περίπτωση, ξοδεύει τις προσφορές κι όχι τα χρήματα κάποιου ανθρώπου. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν το επιβλέπουν αυτό ούτε πραγματοποιούν ελέγχους, πόσο μάλλον συναναστρέφονται πάνω στις αρχές. Όταν αγοράζεται κάτι, οι ψευδο-επικεφαλής δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία στο κατά πόσο υπάρχει κάποιος να το φυλάει, κατά πόσο κάτι μπορεί να πάει στραβά μ’ αυτό ή κατά πόσο αξίζει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν. Γιατί δεν δίνουν σημασία σε τέτοια πράγματα; Επειδή τα χρήματα δεν είναι δικά τους· πιστεύουν ότι μπορεί να τα ξοδέψει ο οποιοσδήποτε, αφού, όπως και να ’χει, δεν είναι δικά τους τα χρήματα που ξοδεύονται. Επικρατεί χάος σε κάθε πτυχή της διαχείρισης των προσφορών. Πόσο χαοτικά είναι τα πράγματα; Είναι όπως στα μεγάλα κρατικά εργοστάσια των σοσιαλιστικών χωρών, όπου όλοι παίρνουν ίσο μερίδιο όση δουλειά κι αν κάνουν. Όλοι παίρνουν πράγματα στο σπίτι τους, τρώνε το φαγητό του εργοστασίου, βγάζουν λεφτά από το εργοστάσιο και υπεξαιρούν αντικείμενα που ανήκουν στο εργοστάσιο. Επικρατεί απόλυτο χάος. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν θέτουν κανέναν κανόνα για τις δαπάνες που γίνονται για την αγορά συσκευών ή εξοπλισμού. Ο οίκος του Θεού θέτει κανόνες, αλλά εκείνοι δεν επανεξετάζουν, ελέγχουν, παρακολουθούν ή επιθεωρούν αυστηρά τις δαπάνες. Δεν κάνουν κανένα μέρος αυτού του έργου. Το έργο των ψευδο-επικεφαλής είναι απόλυτα χαοτικό, δεν υπάρχει τάξη σε τίποτε και εμφανίζονται σφάλματα παντού. Σε κάθε ευκαιρία, επιτρέπεται σε κακούς ανθρώπους και ανθρώπους με κακές προθέσεις να επωφελούνται από τυχόν αβλεψίες και να εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι διασπαθίζουν και σπαταλούν ασύστολα τις προσφορές του Θεού, κι ωστόσο δεν τιμωρούνται ούτε έχουν οποιεσδήποτε κυρώσεις· δεν τους δίνεται καν προειδοποίηση. Τι είδους επικεφαλής και εργάτες είναι αυτοί; Δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει; Μήπως είναι οικονόμοι του οίκου του Θεού; Είναι κλέφτες και προδότες του οίκου του Θεού!

Πώς θα πρέπει να βλέπει κανείς αυτούς τους επικεφαλής και τους εργάτες που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών; Έχουν ποταπό χαρακτήρα και τους λείπει η συνείδηση και η λογική, έτσι δεν είναι; Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής θεωρούν ότι τα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό και στην εκκλησία αποτελούν ιδιοκτησία του οίκου του Θεού και λένε ότι θα πρέπει να τα διαχειρίζονται ομαδικά οι αδελφοί και οι αδελφές. Κι έτσι, όταν έχουν αποκαλυφθεί προβλήματα κι ο Άνωθεν ζητά από τους ανθρώπους να λογοδοτήσουν, εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και δεν αναγνωρίζουν πόσο σοβαρό είναι το γεγονός ότι έκλεψαν και άρπαξαν τις προσφορές του Θεού από τη στιγμή που έγιναν επικεφαλής και απέκτησαν θέση. Δεν πρόκειται για ανθρώπους με τιποτένιο χαρακτήρα; Πολύ απλά, είναι ξεδιάντροποι! Δεν ξέρουν γιατί οι αδελφοί και οι αδελφές προσφέρουν χρήματα και αγαθά ούτε σε ποιον τα προσφέρουν. Αν δεν υπήρχε ο Θεός, ποιος θα πρόσφερε έτσι αβίαστα κάτι που του αρέσει; Είναι τόσο απλός αυτός ο συλλογισμός, κι ωστόσο αυτοί οι δήθεν «επικεφαλής» δεν τον ξέρουν ούτε τον κατανοούν. Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής έχουν μια αγαπημένη φράση: «οι προσφορές του οίκου του Θεού». Δεν χρειάζεται διόρθωση αυτή η έκφραση; Ποια θα έπρεπε να είναι η σωστή έκφραση; «Προσφορές» ή «προσφορές του Θεού». Αν πρόκειται να προσθέσεις ένα προσδιοριστικό, θα πρέπει να προσθέσεις «του Θεού»· οι προσφορές ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στον Θεό. Αν δεν προσθέσεις κάποιο προσδιοριστικό, τότε είναι απλώς και μόνο «προσφορές»· οι άνθρωποι θα πρέπει και πάλι να ξέρουν ότι ο ιδιοκτήτης αυτών των προσφορών είναι ο Δημιουργός, ο Θεός, όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να κατέχει προσφορές, κι ακόμη και οι ιερείς δεν μπορούν να πουν ότι οι προσφορές είναι δικές τους· μπορεί ν’ απολαμβάνουν τις προσφορές με την άδεια του Θεού, αλλά δεν τους ανήκουν. Το προσδιοριστικό για τις «προσφορές» δεν πρόκειται ποτέ να είναι κανένας άνθρωπος· μπορεί να είναι μόνο ο Θεός και κανείς άλλος. Είναι, λοιπόν, αρκετά εμφανές ότι η έκφραση «οι προσφορές του οίκου του Θεού» που λένε συχνά οι ψευδο-επικεφαλής είναι λανθασμένη και θα πρέπει να διορθωθεί. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η έκφραση «οι προσφορές του οίκου του Θεού» ούτε «οι προσφορές της εκκλησίας». Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι λένε ακόμα και «οι προσφορές μας» και «οι προσφορές του δικού μας οίκου του Θεού». Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι λανθασμένες. Οι προσφορές γίνονται στον Θεό από το δημιουργημένο ανθρώπινο γένος, από εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Μόνο ο Θεός έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να είναι ο ιδιοκτήτης, ο χρήστης και ο επωφελούμενος των προσφορών. Οι προσφορές δεν αποτελούν κοινή ιδιοκτησία· δεν ανήκουν στον άνθρωπο, πόσο μάλλον στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού. Αντιθέτως, ανήκουν στον Θεό. Ο Θεός επιτρέπει στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού να τις χρησιμοποιούν· αυτή είναι η ανάθεσή Του. Επομένως, όλες οι εκφράσεις του τύπου «οι προσφορές του οίκου του Θεού», «οι προσφορές της εκκλησίας» και «οι προσφορές μας» είναι ανακριβείς και, ακόμη περισσότερο, είναι οι εκφράσεις ανθρώπων με απώτερα κίνητρα, έχουν ως στόχο να παραπλανήσουν και να ναρκώσουν τους ανθρώπους και, ακόμη περισσότερο, να τους οδηγήσουν σε λανθασμένη κατεύθυνση. Αυτοί οι άνθρωποι κατατάσσουν τις προσφορές στην κοινή ιδιοκτησία που ανήκει στην εκκλησία ή στον οίκο του Θεού ή σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Όλα αυτά αποτελούν πρόβλημα, είναι λάθος και πρέπει να διορθωθούν. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι οι προσφορές είναι κοινή ιδιοκτησία και τις χρησιμοποιούν όπως τους αρέσει· ή πιστεύουν ότι ως επικεφαλής έχουν το δικαίωμα να κατανέμουν αυτά τα αγαθά, κι έτσι τα κατανέμουν στους ανθρώπους που συμπαθούν ή σε όλους ισομερώς. Τι είδους σενάριο προσπαθούν να δημιουργήσουν; Το σενάριο στο οποίο όλοι είναι ίσοι, στο οποίο όλοι μπορούν ν’ απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού και όλοι μοιράζονται τα πάντα. Θέλουν να εξαγοράσουν την εύνοια των ανθρώπων δείχνοντας γενναιοδωρία με τους πόρους του οίκου του Θεού. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Η συμπεριφορά τους είναι ελεεινή και ξεδιάντροπη! Πώς πρέπει να χαρακτηρίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής εποφθαλμιούν τις προσφορές και, προκειμένου να εμποδίσουν τους άλλους να τους επιβλέψουν, να τους εκθέσουν και να τους διακρίνουν, κατανέμουν στους αδελφούς και στις αδελφές τα εναπομείναντα αγαθά που δεν χρησιμοποιούν οι ίδιοι, εξαγοράζοντας την εύνοιά τους, επιτυγχάνοντας ένα σενάριο όπου όλοι είναι ίσοι και δίνοντας σε όλους τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τη συσχέτιση μαζί τους, ώστε κανείς να μην τους εκθέσει. Αν συναντούσατε έναν τέτοιον επικεφαλής, που θα μπορούσε να σας επιτρέψει ν’ αντλείτε κάποια οφέλη και με τον οποίο θα μπορούσατε ν’ απολαμβάνετε κάποια «κοινή περιουσία» —αν είχατε αυτό το δικαίωμα και αποκτούσατε ένα τέτοιο πλεονέκτημα— θα ήσασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό; Θα ήσασταν σε θέση να το αρνηθείτε; (Ναι.) Αν είστε άπληστοι, αν δεν έχετε θεοφοβούμενη καρδιά και δεν φοβάστε τον Θεό, δεν θα είστε σε θέση να το αρνηθείτε. Όποιος έχει λίγη ακεραιότητα, λίγη λογική και λίγη θεοφοβούμενη καρδιά θα το αρνηθεί, και μάλιστα θα ξεσηκωθεί για να αποδοκιμάσει αυτόν τον επικεφαλής, να τον κλαδέψει και να τον σταματήσει, λέγοντας: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις ως επικεφαλής είναι να διαχειρίζεσαι σωστά τις προσφορές, να μην τις υπεξαιρείς, πόσο μάλλον ν’ αποφασίζεις χωρίς εξουσιοδότηση να τις κατανείμεις σε όλους με βάση τη δική σου βούληση. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα· δεν είναι αυτή η ανάθεσή σου από τον Θεό. Οι προσφορές προορίζονται για χρήση από τον Θεό και υπάρχουν αρχές για την αξιοποίησή τους από την εκκλησία· κανείς δεν έχει τον τελευταίο λόγο σε σχέση μ’ αυτές. Μπορεί να είσαι επικεφαλής, αλλά δεν έχεις αυτό το προνόμιο. Δεν σου το έδωσε ο Θεός. Δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς τα πράγματα του Θεού· ο Θεός δεν σου ανέθεσε αυτό το έργο. Βγάλε, λοιπόν, γρήγορα από πάνω σου τα χρυσά και τα ασημένια κοσμήματα που πρόσφεραν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό και βγάλε από πάνω σου τα ρούχα που πρόσφεραν σε Αυτόν. Σπεύσε να καταβάλεις αποζημίωση για ό,τι έφαγες ενώ δεν έπρεπε να το κάνεις. Αν παραμένεις άνθρωπος κι έχεις κάποια ντροπή, κάν’ το αμέσως. Επιπλέον, πρέπει ν’ ανακτήσεις αμέσως τις προσφορές από όποιον κι αν τις έστειλες για να κερδίσεις την εύνοιά του ή από όποιον κι αν άφησες να τις αρπάξει και να τις απολαύσει. Αν δεν το κάνεις, θα ενημερώσουμε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές και θα σε αντιμετωπίσουμε σαν Ιούδα!» Θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό; (Ναι.) Όλοι έχουν αυτήν την ευθύνη σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές, και θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουν μ’ αυτήν τη συνείδηση και με μια τέτοια στάση. Ασφαλώς, έχουν και την υποχρέωση να επιβλέπουν πώς αντιμετωπίζουν οι άλλοι τις προσφορές, κατά πόσο τις φυλάνε σωστά και κατά πόσο τις διαχειρίζονται σύμφωνα με τις αρχές. Μη νομίζετε ότι αυτό το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση μ’ εσάς κι έπειτα δεν αναλαμβάνετε καμία ευθύνη, λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι επικεφαλής ή εργάτης, δεν είναι δική μου ευθύνη. Ακόμη κι αν το ανακαλύψω, δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό ούτε να πω κάτι γι’ αυτό· είναι ένα ζήτημα που αφορά τους επικεφαλής και τους εργάτες. Όποιος ξοδεύει χρήματα αυθαίρετα και υπεξαιρεί τις προσφορές είναι Ιούδας και ο Θεός θα τον τιμωρήσει όταν έρθει η ώρα. Όποιος προκαλεί μια συνέπεια είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν. Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ εγώ μ’ αυτό. Σε τι θα ωφελήσει να πεταχτώ και να μιλήσω εγώ γι’ αυτό;» Ποια είναι η γνώμη σας για έναν τέτοιον άνθρωπο; (Δεν έχει συνείδηση.) Αν ανακαλύψεις ότι, σε κάποιες περιοχές που δεν ελέγχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, υπάρχουν άνθρωποι που διασπαθίζουν και αρπάζουν τις προσφορές, θα πρέπει εσύ προσωπικά να δώσεις στους εμπλεκόμενους μια προειδοποίηση και ταυτόχρονα να αναφέρεις άμεσα το ζήτημα στους επικεφαλής και στους εργάτες. Θα πρέπει να πεις: «Ο υπεύθυνος της ομάδας μας και ο επικεφαλής μας συχνά παίρνουν προσφορές για τον εαυτό τους. Επίσης, ξοδεύουν αυθαίρετα τις προσφορές, δεν συζητούν με τους άλλους και απλώς αποφασίζουν μόνοι τους ν’ αγοράσουν το κάθε πράγμα. Οι περισσότερες δαπάνες τους δεν συνάδουν με τις αρχές. Μπορεί να το χειριστεί αυτό ο οίκος του Θεού;» Είναι ευθύνη του εκλεκτού λαού του Θεού ν’ αναφέρει τα προβλήματα που διαπιστώνει και να ενημερώνει σχετικά μ’ αυτά. Η προηγούμενη συναναστροφή μας είχε να κάνει με την εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής· η στάση τους απέναντι στις προσφορές είναι να τις αντιμετωπίζει σαν κοινή ιδιοκτησία.