Η σωστή διαχείριση των υλικών αγαθών του οίκου του Θεού είναι ευθύνη ολόκληρου του εκλεκτού λαού του Θεού

Αφού κατανοήσατε τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, μήπως κατανοήσατε και τις αρχές που πρέπει να συλλάβει κάθε αδελφός και αδελφή ως προς το πώς να αντιμετωπίζουν τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού; Μπορεί να μην είστε επικεφαλής και εργάτες, αλλά πρέπει παρόλα αυτά να εκπληρώνετε την ευθύνη της επίβλεψης. Αυτό είναι το δικαίωμα του εκλεκτού λαού του Θεού. Επίσης, όσον αφορά τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού, όπως τα βιβλία και τα κάθε είδους εργαλεία, τα καθημερινά τρόφιμα, ποτά και άλλα αγαθά και ούτω καθεξής, όλοι θα πρέπει να τα αντιμετωπίζουν με αγάπη και φροντίδα. Όλοι θα πρέπει επίσης να διεξάγουν τακτικούς ελέγχους, επισκευές και συντήρηση στα διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούν, καθώς και να τα χρησιμοποιούν με σύνεση· μην αφήνεις να πάθουν ζημιά και να πάνε χαμένα όσο βρίσκονται στην κατοχή σου, και μην τα ξεφορτώνεσαι αδιακρίτως. Λένε κάποιοι: «Ούτως ή άλλως, αυτό το αντικείμενο δεν είναι δικό μου. Δεν το αγόρασα με τα χρήματά μου. Μου το έδωσε ο οίκος του Θεού· είναι δημόσια περιουσία. Δεν χρειάζεται να ενδιαφερθώ για το πότε θα γίνει η συντήρηση κι η επισκευή του, ούτε για το πού θα φυλαχθεί. Δεν μπορώ να το παίρνω μαζί μου, λες και το έχω οικειοποιηθεί». Είναι συνετή σκέψη αυτή; Δεν είναι πολύ εγωιστική, δεν της λείπει η ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Ποιες αρχές, λοιπόν, πρέπει να ακολουθεί κανείς όταν χρησιμοποιεί τα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού; Αν σου διέθεσαν κάτι για να το χρησιμοποιήσεις, τότε εσύ θα αναλάβεις την επισκευή και τη φροντίδα του όσο το χρησιμοποιείς. Εσύ έχεις την πλήρη ευθύνη· χωρίς να σε παροτρύνει ούτε να σε επιβλέπει κανείς, πρέπει να αντιμετωπίζεις, να περιποιείσαι και να προστατεύεις αυτό το αγαθό σαν να ήταν προσωπική σου ιδιοκτησία. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς ανθρώπινη φύση. Σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόταν το αντικείμενο όταν σου το έδωσαν, εσύ, όταν δεν θα σου επιτρέπεται πλέον να το χρησιμοποιείς ή όταν δεν θα το χρειάζεσαι πια, πρέπει να το επιστρέψεις στον άνθρωπο που έχει αναλάβει τη φύλαξή του εντελώς άθικτο και στην αρχική του κατάσταση. Αυτό θα πει να έχει κανείς λογική· είναι κάτι που πρέπει να διαθέτει η ανθρώπινη φύση. Λες πως πιστεύεις στον Θεό, πως έχεις συνείδηση και λογική, πως αγαπάς την αλήθεια, την επιδιώκεις και υποτάσσεσαι σ’ αυτήν, αν όμως δεν έχεις καν την ελάχιστη ανθρώπινη φύση που πρέπει να έχεις στο πώς αντιμετωπίζεις ένα υλικό αγαθό, τότε πώς μπορείς καν να λες πως αγαπάς την αλήθεια ή πως την κάνεις πράξη; Δεν είναι κάπως υπερβολικά κούφιο αυτό; Αν δεν μπορείς καν να εκπληρώσεις την ευθύνη που πρέπει να εκπληρώσεις στο πώς αντιμετωπίζεις ένα υλικό αγαθό, αυτό σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση σου δεν αξίζει τίποτα· κατά το κοινώς λεγόμενο, σου «λείπει η ανθρώπινη φύση». Επιπλέον, όπως και να χρησιμοποιείς τα δικά σου πράγματα, είτε τα μεταχειρίζεσαι άτσαλα είτε σχολαστικά, είναι δικαίωμά σου. Δεν πρόκειται να ανακατευτεί κανείς. Όμως ο οίκος του Θεού έχει αρχές για το πώς χρησιμοποιούνται τα πράγματά του. Όλες αυτές οι αρχές στηρίζονται στη συνείδηση και τη λογική και, παρότι μπορεί να μη φτάνουν στο ύψος της αλήθειας, αν μη τι άλλο συμμορφώνονται με τα πρότυπα για την ανθρώπινη φύση. Αν δεν μπορείς καν να συμμορφωθείς με αυτό το πρότυπο για την ανθρώπινη φύση, αν δεν μπορείς καν να αντιμετωπίσεις και να χρησιμοποιήσεις σωστά τα εργαλεία και τις προμήθειες που σου δίνει ο οίκος του Θεού, τότε θα υπάρχει πρόβλημα στο αν μπορείς ή δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα· δημιουργούνται ερωτηματικά σχετικά με αυτό. Όσον αφορά, λοιπόν, το πώς αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα, ισχύει ότι έχεις το δικαίωμα να τα χρησιμοποιείς και, φυσικά, ότι έχεις και την ευθύνη να τα επισκευάζεις, να τα συντηρείς και να τα φροντίζεις. Πρέπει να τα παίρνεις σοβαρά όλα αυτά. Αν πεις, όπως λένε οι άπιστοι: «Ούτως ή άλλως, δεν είναι δικό μου. Δεν το αγόρασα με τα χρήματά μου. Αν κάτι που χρησιμοποιείται από κοινού σπάσει, έσπασε· απλώς πάρε καινούργιο ή, στη χειρότερη περίπτωση, φτιάξ’ το. Εγώ, όπως και να ’χει, δεν έχασα και τίποτα». Αν σκέφτεσαι έτσι, υπάρχει πρόβλημα· βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Δεν έχεις ούτε τίμιο χαρακτήρα ούτε καλές προθέσεις. Κάποιος που χρησιμοποιεί τα δικά του πράγματα με μέτρο, αλλά αντιμετωπίζει τα πράγματα του οίκου του Θεού ως ασήμαντα και αμελεί να τα περιποιηθεί, δεν είναι άνθρωπος χωρίς καλές προθέσεις; Συμπαθεί ο Θεός όσους δεν έχουν καλές προθέσεις; (Όχι.) Πες Μου, εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός όσους δεν έχουν καλές προθέσεις; (Τους εξετάζει.) Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά και όσους έχουν καλές προθέσεις και όσους δεν έχουν. Όταν αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό, τι πρέπει να συμβεί αν ανακαλύψεις ότι σκέφτεσαι έτσι; Πρέπει να το αγνοήσεις; Να το αφήσεις ανεξέλεγκτο; Να μη νοιαστείς; «Το τι σκέφτομαι είναι δική μου δουλειά. Ποιος είσαι εσύ που θα μπεις στη μέση; Αν με αφήσεις να χρησιμοποιήσω κάτι, τότε έχω δικαίωμα να το χρησιμοποιήσω και, σε κάθε περίπτωση, όλα εντάξει θα είναι, αρκεί να μη σπάσω το μηχάνημα. Γιατί έχεις τόσο πολλές και τόσο μεγάλες απαιτήσεις;» Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; (Όχι.) Του «λείπει η ανθρώπινη φύση». Αν κάνεις τέτοιες σκέψεις, πρέπει να αποδεχθείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό και να πεις: «Θεέ μου, έχω διεφθαρμένη διάθεση και κακή ανθρώπινη φύση. Παλιά, νόμιζα πως ήμουν ευγενής και τίμιος, πως είχα αξιοπρέπεια· δεν μου είχε περάσει από το μυαλό πως αυτό το μικρό αντικείμενο θα με αποκάλυπτε: Έχω εγωιστικές επιθυμίες, δεν έχω καλές προθέσεις, έχω τους δικούς μου μικροπρεπείς σκοπούς. Είμαι διατεθειμένος να αποδεχθώ την εξονυχιστική εξέταση και την πειθαρχία Σου, και είμαι διατεθειμένος να μεταμορφωθώ». Πρέπει να προσευχηθείς και να μετανοήσεις ενώπιον του Θεού και να Τον αφήσεις να σε εξετάσει εξονυχιστικά. Αφού αποδεχθείς την εξονυχιστική εξέταση που θα σου κάνει, πώς πρέπει να μεταμορφωθείς; Θα πεις: «Ήταν ανήθικο το σκεπτικό που είχα κάποτε· ήταν το σκεπτικό των απίστων, των δύσπιστων. Δεν γίνεται να σκέφτομαι πια έτσι. Δεν πρέπει να πάρω αυτόν τον δρόμο. Πιστεύω στον Θεό· πρέπει να γίνω άνθρωπος με ανθρώπινη φύση και αξιοπρέπεια, να κάνω πράγματα που αγαπάει ο Θεός. Πρέπει να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιώ τα εργαλεία και τα μηχανήματα στο μέλλον. Πρέπει να τα αφήνω να αναπαύονται όταν είναι απαραίτητο, να τους κάνω επισκευές και να τα συντηρώ όποτε χρειάζεται. Πρέπει να τα καθαρίζω συχνά και να ελέγχω τακτικά τα διάφορα εξαρτήματά τους για να βεβαιωθώ ότι χρησιμοποιούνται κανονικά. Όταν δεν θα τα χρειάζομαι πια, θα τα καθαρίζω αμέσως και θα τα επιστρέφω εκεί όπου φυλάσσονται, για να μην μπορεί να τα πειράξει όποιος δεν έχει σχέση με αυτά». Κι έτσι, όταν χρησιμοποιήσεις ξανά μηχανήματα στο μέλλον, θα δείξεις ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή. Οι απόψεις σου θα αλλάζουν διαρκώς και η συμπεριφορά σου θα βελτιώνεται· οι εγωιστικές και ποταπές σκέψεις και πράξεις που έκανες πριν θα μετατραπούν σε αίσθημα ευθύνης, σε μια τάση να ενδιαφέρεσαι για τα πράγματα και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Η αλλαγή στο σκεπτικό σου είναι η αρχή της πραγματικής σου μεταμόρφωσης. Θα γίνει αλλαγή στη συμπεριφορά σου όταν υλοποιήσεις τις σκέψεις και το σκεπτικό σου στην άσκησή σου. Όταν φτάσει σε αυτό το επίπεδο, τότε θα δει ο Θεός ότι στ’ αλήθεια μεταμορφώνεσαι και μετανοείς· αυτές οι μεταστροφές και οι αλλαγές που θα κάνεις θα γίνουν στ’ αλήθεια αποδεκτές από τον Θεό. Αυτό σημαίνει να κάνεις πράξη την αλήθεια. Τι είναι το πιο θεμελιώδες που πρέπει να έχει κανείς όταν κάνει πράξη την αλήθεια; Η συνείδηση και η λογική που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι. Έχει συνείδηση και λογική ένας εγωιστής και ποταπός άνθρωπος; (Όχι.) Μπορεί να γνωρίζεις, στο πλαίσιο του δόγματος, ότι δεν μπορείς να αφήνεις εδώ κι εκεί τα αγαθά του οίκου του Θεού, ούτε να τα καταστρέφεις και να τα σπαταλάς, ούτε να τα μεταχειρίζεσαι ανεύθυνα· ποια είναι, όμως, η στάση σου μέσα στην καρδιά και τις σκέψεις σου; «Σε τι ωφελεί να νοιάζεται κανείς για όλα αυτά; Αυτό το αντικείμενο δεν είναι καν δικό μου». Ένα τέτοιο σκεπτικό θα οδηγεί τη συμπεριφορά σου, και τότε σε τι θα σου χρησιμεύσει το δόγμα που γνωρίζεις; Σε τίποτα· θα είναι σκέτο δόγμα χωρίς καμία χρησιμότητα. Μόνο όταν αντιστραφεί το σκεπτικό και οι απόψεις σου, όταν στ’ αλήθεια μεταμορφωθείς και μετανοήσεις ενώπιον του Θεού, μόνο τότε θα αρχίσουν να αλλάζουν η συμπεριφορά και οι πρακτικές σου ενέργειες. Τότε θα αρχίσει το βίωμά σου να αποκτά ανθρώπινη φύση· τότε θα αρχίσεις να εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ένα τέτοιο μικρό ζήτημα αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου, καθώς και το αν αυτός ο άνθρωπος αγαπάει πραγματικά την αλήθεια.

Η διαχείριση των διάφορων υλικών αγαθών του οίκου του Θεού είναι μια ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, ενώ όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού πρέπει από κοινού να προσφέρουν επίβλεψη, βοήθεια και τη μέγιστη δυνατή συνεργασία. Αυτό είναι ευθύνη όλων. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να αποτελεί παράδειγμα. Όσοι ανήκουν σε αυτόν πρέπει να αρχίζουν από τον εαυτό τους· μόνο αν κάνουν οι ίδιοι καλή δουλειά έχουν τα προσόντα να επιβλέπουν τους άλλους, καθώς και να αξιολογούν αν όσα κάνουν οι άλλοι είναι σωστά και συμβαδίζουν με τις αρχές. Αυτό το ζήτημα αφορά τους πάντες, αυτό το μικρό πράγμα αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων, καθώς και τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κάνουν αυτό το έργο σωστά και με μεγάλο σθένος, σύμφωνα με τις αρχές που ισχύουν στον οίκο του Θεού, ενώ όλοι οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές πρέπει με τη σειρά τους να αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα με αυστηρότητα και προσοχή. Πρέπει να κάνεις συχνά αυτοκριτική, να αναλογίζεσαι αν υπάρχουν προβλήματα στην ανθρώπινη φύση σου και στο σκεπτικό σου, καθώς και τι είδους στάση κρατάς. Όταν βρίσκεις κάποιο πρόβλημα στη στάση και στο σκεπτικό σου, πρέπει γρήγορα να προσεύχεσαι και να μεταμορφώνεσαι· και όταν διαχειρίζεσαι ή χρησιμοποιείς τα αντικείμενα του οίκου του Θεού, πρέπει να πασχίζεις ώστε αφενός να μη σε επιπλήττει η συνείδησή σου και να μην απογοητεύεις τον Θεό, αφετέρου να σε θαυμάζουν οι άλλοι και να εξασφαλίζεις την έγκρισή τους για όσα κάνεις και την επιβεβαίωσή τους ότι έχεις ανθρώπινη φύση, που τη βλέπουν όλοι. Το κυριότερο είναι οι άνθρωποι να τηρούν τις αρχές σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτή είναι η υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώνουν, και κάτι που πρέπει να επιτυγχάνει όποιος ανήκει στον οίκο του Θεού. Δεν αποτελεί ευθύνη μόνο των επικεφαλής και των εργατών.

Σου είναι τώρα λίγο-πολύ ξεκάθαρο το δέκατο σημείο από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Οι άνθρωποι, αφού κατανοήσουν τις αρχές, πρέπει να δείχνουν μεγαλύτερη προσοχή και σχολαστικότητα όταν κάνουν αυτό το έργο, και να έχουν περισσότερη έγνοια γι’ αυτό χωρίς να τεμπελιάζουν· τότε θα έχουν ουσιαστικά τη δυνατότητα να μειώσουν τις ζημιές και τη σπατάλη στα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού, καθώς και να τα προστατεύσουν από το να έρθουν στην κατοχή κακών ανθρώπων. Λογικά, αυτό είναι εφικτό. Γιατί το λέω αυτό, ότι επιτυγχάνεται εύκολα; Πρόκειται για ζητήματα που μπορούν να συσχετιστούν με την καθημερινή ζωή όλων στο σπίτι. Είναι εύκολο να είσαι προσεκτικός με τη διαχείριση των αντικειμένων του σπιτιού σου· επομένως, αν κρατάς ασφαλή τα αντικείμενα του οίκου του Θεού σαν να ήταν δικά σου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου Του, αν τα κατανείμεις με σύνεση και αν καταφέρεις να μειώσεις τις ζημιές και τη σπατάλη, καθώς και να τα προστατεύσεις από το να έρθουν στην κατοχή κακών ανθρώπων, θα εκπληρώνεις έτσι την ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Από τη φύση του, αυτό το έργο φαίνεται να είναι μια εργασία γενικών καθηκόντων. Γιατί το αποκαλούμε εργασία γενικών καθηκόντων; Επειδή έχει να κάνει με τη διαχείριση υλικών αγαθών. Αν τα διαχειρίζεσαι και τα κατανέμεις σωστά, θα εκπληρώνεις την ευθύνη σου. Επίσης, η αρχή που ισχύει γι’ αυτό το έργο είναι πολύ απλή· είναι μία και μοναδική, και δεν περιέχει περίπλοκες αλήθειες. Εφόσον κανείς φέρει ένα φορτίο και έχει τις σωστές προθέσεις, μπορεί να κάνει αυτό το έργο σωστά, χωρίς να χρειάζεται να κατανοεί και πάρα πολλή αλήθεια, και χωρίς να χρειάζεται να του κάνει κάποιος και πάρα πολλή συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, το συγκεκριμένο έργο αποτελείται από μία και μόνο εργασία, που είναι εργασία γενικών καθηκόντων. Είναι έργο που μπορούν να κάνουν εύκολα οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μπορείς να το κάνεις, αρκεί να είσαι λίγο πιο εργατικός, να κάνεις περισσότερες ερωτήσεις, να ζητάς περισσότερες πληροφορίες, να νοιάζεσαι περισσότερο και να έχεις τις σωστές προθέσεις. Δεν είναι καθόλου περίπλοκο. Ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στο δέκατο σημείο από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Τόσο απλό είναι.

Η στάση και οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής ως προς τα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού

Τώρα που κατανοήσατε αυτήν την ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, θα συνεχίσουμε πάνω στο ίδιο θέμα, αναλύοντας τις εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι ψευδοεπικεφαλής όταν εκτελούν αυτό το έργο, καθώς και τις πράξεις τους που σημαίνουν ότι μπορούν να χαρακτηριστούν ως ψευδοεπικεφαλής. Πρώτον, όταν κάνουν αυτό το έργο οι ψευδοεπικεφαλής, δεν είναι σε θέση να φυλάξουν σωστά τα διάφορα αγαθά. Η φύλαξη είναι το πρώτο σημαντικό μέρος του έργου όσον αφορά τα κάθε είδους υλικά αγαθά. Οτιδήποτε κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής, το κάνουν χάλια· εκτός του ότι βουλιάζουν σε ένα τέλμα όσον αφορά την αλήθεια και τις διάφορες αρχές που έχουν να κάνουν μ’ αυτήν, το ίδιο χάλια κάνουν και τη φύλαξη των διάφορων υλικών αγαθών του οίκου του Θεού. Δεν ξέρουν τι είδους ανθρώπους να ψάξουν για τη διαχείρισή τους ούτε πώς πρέπει να γίνει η φύλαξή τους. Δεν έχουν ακριβείς σκοπούς ούτε συγκεκριμένα σχέδια, και φυσικά δεν έχουν αναλυτικά βήματα για να κάνουν αυτό το έργο. Αν βρεθεί κανείς που είναι διατεθειμένος να κάνει τον κόπο, μπορεί αυτά τα αγαθά να κρατηθούν ασφαλή· αν δεν βρεθεί, τότε ο ψευδοεπικεφαλής τα αφήνει να παραπέσουν χωρίς να το πολυσκεφτεί. Δεν βρίσκει έναν κατάλληλο άνθρωπο για τη φύλαξή τους, ούτε ένα κατάλληλο μέρος για την αποθήκευσή τους, και φυσικά δεν συναναστρέφεται πάνω στις συγκεκριμένες αρχές φύλαξής τους. Ταυτόχρονα, δεν κάνει καμία διευθέτηση για τη μελλοντική τοποθέτηση, επισκευή και συντήρηση αυτών των υλικών αγαθών. Μερικοί ψευδοεπικεφαλής αγνοούν πλήρως ακόμα και το τι αγαθά υπάρχουν στον οίκο του Θεού· ούτε τους νοιάζει ούτε ρωτούν σχετικά με αυτό. Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι ο οίκος του Θεού τύπωσε καινούργια βιβλία με τα λόγια του Θεού. Ένας ψευδοεπικεφαλής δεν γνωρίζει πόσα βιβλία έμειναν μετά τη διανομή, σε ποιον ανατέθηκε η αποθήκευσή τους, με ποιο τρόπο γίνεται η αποθήκευση και αν γίνεται στο σωστό μέρος, ούτε πρόκειται να ρωτήσει ή να ζητήσει πληροφορίες για όλα αυτά. Γιατί δεν πρόκειται να ζητήσει πληροφορίες; Επειδή θεωρεί ότι η φύλαξη των υλικών αγαθών του οίκου του Θεού είναι ζήτημα μικρής σημασίας, και ότι εκείνος είναι επικεφαλής, κάποιος που κάνει σημαντικά πράγματα, κάποιος που κάνει αποκλειστικά κήρυγμα. Δεν δίνει καμία σημασία σε όλα αυτά τα «ζητήματα μικρής σημασίας», παρά τα αναθέτει σε ανθρώπους που δεν κατανοούν τίποτα, και δεν νοιάζεται αν θα γίνουν σωστά ή λανθασμένα. Γι’ αυτό και δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά το έργο της φύλαξης των υλικών αγαθών του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η μία αιτία. Η άλλη είναι ότι κάποιοι από τους ψευδοεπικεφαλής είναι μπερδεμένοι· το μυαλό τους είναι κουβάρι. Δεν έχουν κανονικό σκεπτικό ούτε αντίληψη για τη φύλαξη των αντικειμένων, και δεν ξέρουν καμία διαδικασία ή μονοπάτι για τον τρόπο φύλαξης των αγαθών του οίκου του Θεού. Έτσι, λοιπόν, δεν γνωρίζουν πόσα από αυτά τα αντικείμενα χαλάνε, ούτε και αν σημειώνονται περιστατικά σπατάλης. Όταν κάποια αντικείμενα τα παίρνουν κακοί άνθρωποι, ο ψευδοεπικεφαλής θα πει: «Ας είναι· όπως και να ’χει, τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού». Μερικά σημαντικά αγαθά χρησιμοποιούνται από κάποια άτομα χωρίς την έγκριση κανενός· αφού τα παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι άλλοι δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν στο έργο τους, και κανείς δεν τολμάει να τα ζητήσει. Ο ψευδοεπικεφαλής θα πει: «Δεν έγινε και τίποτα. Αγόρασε καινούργιο. Το άλλο το πήρε αυτός, άσ’ τον, λοιπόν, να το χρησιμοποιήσει πρώτος. Ένα αντικείμενο είναι μόνο· το ποιος το χρησιμοποιεί δεν κάνει καμία διαφορά. Αν δεν το χρησιμοποιεί με σύνεση, αυτό αφορά εκείνον και τον Θεό. Δεν χρειάζεται να παρέμβουμε εμείς». Κοίταξε πώς «χειρίζεται» το ζήτημα, κηρύττοντας ένα μεγαλοπρεπές δόγμα, μετατρέποντας τα σημαντικά θέματα σε ασήμαντα, και τα ασήμαντα σε μηδαμινά. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν εκπληρώνουν καμία από τις ευθύνες τους όσον αφορά τη φύλαξη των διάφορων αγαθών του οίκου του Θεού. Ούτε τους νοιάζει ούτε ρωτάνε, ούτε και λύνουν ή διαχειρίζονται κανένα πρόβλημα. Ακόμα κι αν διερευνήσει το έργο τους ο Άνωθεν, εκείνοι απλώς μιλάνε με υπεκφυγές για να τον ξεγελάσουν, κι αυτό είναι όλο.

Κάποιοι αδελφοί και αδελφές αγοράζουν εξοπλισμό, ρούχα και φάρμακα για να τα χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού· όταν τα δει όλα αυτά ο ψευδοεπικεφαλής, τα ξεδιαλέγει και παίρνει για τον εαυτό του τα καλά ρούχα, παπούτσια και τσάντες, αφήνοντας στους άλλους μονάχα τα απομεινάρια που δεν χρειάζεται ο ίδιος. Όταν το βλέπουν αυτό οι βλάκες των οποίων ηγείται, λένε: «Ο επικεφαλής μας διάλεξε αυτά που θέλει· σειρά μας τώρα. Όταν τελειώσουμε, θα πετάξουμε ό,τι άχρηστο μείνει στους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν κατώτερη θέση από εμάς». Σε όποιου τα χέρια καταλήξουν αυτά τα αντικείμενα, σ’ αυτόν και ανήκουν, ενώ όσα απομείνουν και δεν αρέσουν σε κανέναν παραπέφτουν και κανένας δεν φροντίζει για τη φύλαξή τους. Έτσι, τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού φυλάσσονται, θεωρητικά, σε κάποια μέρη, στην πραγματικότητα, όμως, δεν φυλάσσονται καθόλου· αυτά τα μέρη είναι σκουπιδότοποι που δεν τους διαχειρίζεται κανείς. Απλώς πετάνε πράγματα σε ένα σημείο και τα αφήνουν στοιβαγμένα. Εκεί έχει ρούχα, παπούτσια και κάλτσες, φάρμακα και ηλεκτρονικά είδη, καθώς και καθημερινά αγαθά και σκεύη κουζίνας· ένας ανάκατος σωρός με κάθε είδους σαβούρα, ακόμα και τρόφιμα για ανθρώπους και σκυλοτροφές, που δεν ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο. Αν ρωτήσεις ποιος τα διαχειρίζεται όλα αυτά και αν ταξινομούνται, αν υπάρχουν οδηγίες γι’ αυτά τα αντικείμενα και πώς πρέπει να φυλάσσονται ή, αν δεν χρειάζονται για το έργο του οίκου του Θεού, μήπως τα χρειάζονται οι αδελφοί και οι αδελφές, κανένας δεν ξέρει να σου απαντήσει. Είναι απολύτως φυσιολογικό να μην ξέρουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, όμως ούτε και οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν τις απαντήσεις για καμία από αυτές τις ερωτήσεις· αποφεύγουν να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη για όλα αυτά, και λένε «Δεν ξέρω» ή «Κάποιος το φροντίζει αυτό το θέμα», κι έτσι σε ξεφορτώνονται και εξαπατούν τον οίκο του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματα αυτά μένουν άλυτα. Δεν είναι δύσκολο για τους επικεφαλής και τους εργάτες να βρουν τους κατάλληλους ανθρώπους που θα διαχειριστούν τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού, έτσι δεν είναι; Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν καν το απλό έργο που συνίσταται στο να βρουν κάποιον αφοσιωμένο άνθρωπο για να κάνει σωστά τη φύλαξη αυτών των πραγμάτων, να τηρεί σωστά τα αρχεία και να τα έχει ταξινομημένα όπως πρέπει. Και τότε τι κάνουν; Όταν τύχει οι αδελφοί κι οι αδελφές να προσφέρουν ρούχα ή απαραίτητα καθημερινά είδη στον οίκο του Θεού, οι ψευδοεπικεφαλής τα βλέπουν και πέφτουν πάνω τους σαν αγέλη από πεινασμένους λύκους που καταβροχθίζουν μαζί το κρέας. Δοκιμάζουν τα ρούχα για να δουν ποια τους πηγαίνουν, ξανά και ξανά, ξεδιαλέγοντας ασταμάτητα πράγματα για τον εαυτό τους. Όταν ο οίκος του Θεού αγοράζει κάθε είδους σημαντικά και ακριβά μηχανήματα και εξοπλισμό, εκείνοι τρέχουν να ξεδιαλέξουν πρώτοι τα καλύτερα για τον εαυτό τους. Γιατί ξεδιαλέγουν τα καλύτερα; Θεωρούν πως, ως επικεφαλής ή εργάτες, έχουν προνομιακά δικαιώματα χρήσης στα αγαθά του οίκου του Θεού. Ό,τι κι αν δώσει ο οίκος του Θεού, εκείνοι πάντα ξεδιαλέγουν πρώτοι τα καλύτερα. Έτσι μεταχειρίζονται τα αγαθά του οίκου του Θεού. Κάνουν έργο με αυτόν τον τρόπο; Δεν πρόκειται για εκδήλωση των ψευδοεπικεφαλής; Όσον αφορά τα είδη με ημερομηνία λήξης, λόγου χάρη, τα τρόφιμα και τα φάρμακα, οι ψευδοεπικεφαλής απλώς δεν νοιάζονται. Δεν βρίσκουν το κατάλληλο προσωπικό για τη διαχείρισή τους, ούτε λένε στο προσωπικό: «Κάποια από αυτά τα είδη έχουν ημερομηνία λήξης, οπότε πρέπει να τα καταγράψεις αμέσως. Πρέπει να βιαστείς να τα κατανείμεις στους αδελφούς και τις αδελφές πριν από την ημερομηνία λήξης τους, ώστε να χρησιμοποιηθούν με σύνεση· μην περιμένεις να λήξουν, μην αφήσεις να πάνε χαμένα». Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν ποτέ κάτι τέτοιο. Όταν λήξει κάτι, απλώς το πετάνε. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες εκτελούν έργο στον οίκο του Θεού, τότε πρέπει, με τη στενή έννοια, να είναι οι επιστάτες του οίκου του Θεού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να φροντίσουν με σύνεση για τη σωστή φύλαξη των αγαθών του οίκου του Θεού, να τα παρακολουθούν με ακλόνητη προσοχή και να διεξάγουν τους κατάλληλους ελέγχους στη συγκεκριμένη πτυχή. Κάτι τέτοιο αποτελεί επίσης θεμελιώδες μέρος του έργου στον οίκο του Θεού, κι όμως οι ψευδοεπικεφαλής δεν μπορούν να εκτελέσουν ούτε καν ένα τέτοιο θεμελιώδες έργο. Μήπως είναι μπερδεμένοι, ανόητοι και με χαμηλό επίπεδο ή μήπως έχουν κακές προθέσεις; Αν είναι ανόητοι και μπερδεμένοι, τότε πώς ξέρουν και διαλέγουν τα καλύτερα για τον εαυτό τους; Γιατί δεν αποχωρίζονται τα δικά τους πράγματα ούτε και τα δίνουν χωρίς πολλή σκέψη στους άλλους; Γιατί δεν αφήνουν τα δικά τους πράγματα να αλλοιωθούν και να χαλάσουν; Και γιατί έχουν τέτοια στάση απέναντι στα πράγματα του οίκου του Θεού; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν ηθική ούτε και καλές προθέσεις. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, μόλις αποκτήσουν θέση και έρθουν σε επαφή με το έργο του οίκου του Θεού σε ευρύτερο πλαίσιο, αποκτούν και προνομιακή πρόσβαση στα διάφορα υλικά αγαθά και στη δημόσια περιουσία του οίκου του Θεού, κι έτσι έχουν την καλύτερη πληροφόρηση σε σχέση με όλα αυτά. Κι όμως, τα αγνοούν, δεν φροντίζουν για τη σωστή τους φύλαξη και αφήνουν τον οποιονδήποτε να τα χρησιμοποιεί και να τα παίρνει, αφήνουν τη φροντίδα τους σε οποιονδήποτε δηλώνει προθυμία και, αν κάποιος δεν είναι διατεθειμένος να τα φροντίσει και δείχνει ανευθυνότητα, δεν νοιάζονται· ακόμα κι αν μάθουν πως κάποιος έχει πρόβλημα, δεν το λύνουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ψευδοεπικεφαλής. Σε αυτό το σημείο, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ψευδοεπικεφαλής, εκτός του ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν κουβαλούν φορτίο, έχουν επιπλέον κακές προθέσεις και κακό χαρακτήρα. Εφόσον, λοιπόν, οι επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο και τους λείπει η ικανότητα κατανόησης, είναι κατανοητό το γιατί δεν κάνουν σωστά το έργο που αφορά την αλήθεια και τη ζωή-είσοδο. Και εφόσον έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, το ότι δεν κάνουν σωστά το έργο που αφορά τη διαχείριση είναι κι αυτό κάτι ανεκτό. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν ούτε καν το έργο που αφορά τη διαχείριση των διάφορων αγαθών του οίκου του Θεού, που αποτελεί την ελάχιστη και απλούστερη δυνατή μορφή έργου, αυτό αποδεικνύει κάτι ακόμα πιο ξεκάθαρα: Το πρόβλημα μερικών ψευδοεπικεφαλής δεν είναι τόσο απλό όσο το χαμηλό τους επίπεδο ή το ότι δεν κουβαλάνε κάποιο φορτίο· ακόμα χειρότερα, έχουν ιδιαίτερα ποταπό χαρακτήρα και κακή ανθρώπινη φύση. Μέσα από τη συναναστροφή μας πάνω στη δέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, αποκαλύφθηκε άλλη μία εκδήλωση των ψευδοεπικεφαλής: Δεν είναι απλώς ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, ότι δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο και ότι ενδίδουν στις σαρκικές ανέσεις· έχουν επίσης κακό χαρακτήρα και κακές προθέσεις. Ό,τι δεν είναι δικό τους δεν τους αφορά καθόλου, ούτε καν φροντίζουν για τη φύλαξή του. Χρίστηκες επιστάτης του οίκου του Θεού, κι όμως δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει και δεν προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παρότι από αυτόν ζεις· αφήνεις να παραπέσουν χωρίς πολλή σκέψη τα αγαθά του οίκου του Θεού, σαν να ανήκαν σε ξένους, και δεν φροντίζεις για τη φύλαξή τους, ενώ τα θεωρείς κάτι το ασήμαντο. Δεν είναι ότι δεν καταφέρνεις να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου· υπάρχει πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση σου, υπάρχει μεγάλη έλλειψη ηθικής! Το ότι οι ψευδοεπικεφαλής κάνουν κακή ή και καθόλου φύλαξη των αντικειμένων που πρέπει να φυλάξουν υποδεικνύει πως δεν έχουν ανθρώπινη φύση ούτε καλές προθέσεις. Δεν μπορούν καν να φυλάξουν σωστά τα αγαθά του οίκου του Θεού· αν χρειαζόταν, λοιπόν, να τα κατανείμουν, θα μπορούσαν να το κάνουν με σύνεση; Ακόμα πιο ανεπαρκείς αποδεικνύονται στο να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Βλέπουν τα αντικείμενα του οίκου του Θεού να πετιούνται, να υφίστανται ζημιές και να σπαταλιούνται απερίσκεπτα, χωρίς να υπάρχει ένας καλός άνθρωπος να τα διαχειριστεί, και ξέρουν πολύ καλά μέσα τους πως αυτό δεν είναι σωστό· κι όμως, δεν ασχολούνται με το θέμα. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς καλές προθέσεις. Μπορούν αυτά τα καθάρματα, που δεν έχουν καλές προθέσεις, να κατανείμουν με σύνεση τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού; Έχουν ακόμα μικρότερη ικανότητα για κάτι τέτοιο· αν τους βάλεις να τα κατανείμουν όλα αυτά, θα κάνουν ακόμα πιο ανήθικες πράξεις.

Σε μια αγροτική εκκλησία που έχει σκυλιά, ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την εκτροφή τους νοιάζεται πάρα πολύ για τα νεογέννητα κουταβάκια. Επειδή, λοιπόν, φοβόταν πως τα κουταβάκια δεν θα λάμβαναν τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονταν, έκανε αίτηση για βιολογικά αυγά για να ταΐσει τα σκυλιά. Ο ψευδοεπικεφαλής που ήταν εκεί ενέκρινε αμέσως το αίτημα· δεν σκέφτηκε πόσο δυσεύρετα είναι τα βιολογικά αυγά. Δεν αρκούν ούτε για να φάνε οι άνθρωποι, πώς είναι, λοιπόν, δυνατό να τα δώσουν στα σκυλιά; Δεν είναι παράλογος αυτός ο τρόπος διαχείρισης του ζητήματος; Ποια είναι η φύση της συγκεκριμένης συμπεριφοράς εκείνου του ψευδοεπικεφαλής; Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί; Δεν είναι παράλογη η συγκεκριμένη πρακτική εκείνου του ψευδοεπικεφαλής; Όλα όσα λέει συνέχεια ο ψευδοεπικεφαλής κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του είναι δόγματα που ταιριάζουν στα γούστα του κόσμου· στην πραγματικότητα, όμως, δεν κατανοεί το παραμικρό από τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι, όποτε συμβαίνει κάτι, το προσεγγίζει και το χειρίζεται σύμφωνα με τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, προτιμήσεις και υποκειμενικές επιθυμίες· στο τέλος, καταλήγει να κάνει κάτι εντελώς αηδιαστικό, όπως το να ταΐσει τα σκυλιά με βιολογικά αυγά. Μπορεί να θεωρηθεί συνετή αυτού του είδους η κατανομή των αγαθών του οίκου του Θεού από εκείνον τον ψευδοεπικεφαλής; (Όχι.) Γιατί δεν μπορεί εκείνος να πετύχει μια συνετή κατανομή; Επιφανειακά, φαίνεται ότι εκείνος ο ψευδοεπικεφαλής παρενέβαινε, νοιαζόταν και παρακολουθούσε ακόμα κι αυτό το πολύ μικρής σημασίας ζήτημα, καθώς και ότι είχε κάθε λόγο και αιτία να υποστηρίξει αυτήν την αίτηση· ενεργούσε, όμως, σε αρμονία με τις αρχές; Ενεργούσε σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού; Όχι. Αν εξετάσει, λοιπόν, κανείς τη φύση αυτής της ενέργειάς του, πρόκειται για καλή πράξη ή για κακή πράξη; Πρόκειται για εκπλήρωση της ευθύνης του ή για αμέλεια; Είναι αμέλεια· είναι απερίσκεπτη εκτέλεση κακών πράξεων και χωρίς αρχές! Μέσα από αυτό το ζήτημα, ποια βλέπετε ότι είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης αυτού του ψευδοεπικεφαλής; Δεν πρόκειται για στρεβλή αντίληψη και τυφλή εφαρμογή των κανονισμών; Όσα λέει με κάθε του ανάσα είναι σωστά δόγματα και δεν ακούγεται να περιέχουν ούτε μία λάθος φράση· στην πραγματικότητα, όμως, είναι στρεβλά. Άνθρωποι σαν κι αυτόν έχουν ψευδή πνευματικότητα και στρεβλή αντίληψη· είναι σκουπίδια που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αναφέραμε μόλις τώρα ότι η ανθρώπινη φύση των ψευδοεπικεφαλής είναι ότι έχουν ευτελή χαρακτήρα και κακές προθέσεις. Δεν έχουν αρχές όταν έρχεται η ώρα να κατανείμουν τα αγαθά του οίκου του Θεού, κι έτσι τα κατανέμουν στα τυφλά, πράγμα που αποκαλύπτει ότι οι ψευδοεπικεφαλής αντιλαμβάνονται τα πράγματα στρεβλά και εφαρμόζουν τυφλά τους κανονισμούς, καθώς και ότι οι ενέργειές τους δεν έχουν αρχές· απλώς ενεργούν τυφλά και αυθαίρετα. Εξωτερικά, οι ψευδοεπικεφαλής φαίνονται πάρα πολύ αγαθοί και καλοσυνάτοι, ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ψευδή αγαθοσύνη και ψευδή καλοσύνη. Όταν, λόγου χάρη, ένα θηλυκό σκυλί έκανε κουταβάκια, ο άνθρωπος που φρόντιζε τα σκυλιά είπε πως έπρεπε να τους δώσουν μια καινούργια κουβέρτα που προοριζόταν για ανθρώπους. Είπε κάποιος τότε: «Θα ήταν κρίμα να δώσουμε καινούργια κουβέρτα στα σκυλιά· καλύτερα να τη δώσουμε στους αδελφούς και τις αδελφές αντί να τη δώσουμε σ’ αυτά, και να δώσουμε στα ζώα την παλιά κουβέρτα που θα αντικαταστήσουμε». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν την πρόταση; Είναι πολύ συνετό να κατανέμει κανείς τα καινούργια πράγματα στους ανθρώπους και τα παλιά στα ζώα. Αυτή είναι η αρχή· αυτό είναι συνετή κατανομή. Πώς χειρίζονται οι ψευδοεπικεφαλής τέτοια θέματα όταν τους τυχαίνουν; Όταν το άκουσε αυτό, ο ψευδοεπικεφαλής που ήταν εκεί αναλογίστηκε: «Τα ζώα δεν χρησιμοποιούν ποτέ κάτι καινούργιο. Χρησιμοποιούν συνεχώς παλιά και βρόμικα πράγματα. Πάντα εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τα καινούργια. Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μερικές φορές εμείς δεν είμαστε καν τόσο καλοί όσο τα γουρούνια ή τα σκυλιά. Μην τσακώνεστε, λοιπόν, με τα γουρούνια και τα σκυλιά για τα αντικείμενα. Αυτό δείχνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης». Έτσι, λοιπόν, κατέληξε να δώσει την καινούργια κουβέρτα σ’ εκείνα τα ζώα. Μπορεί οι άνθρωποι εκεί να μην έχασαν και τίποτα που χρησιμοποίησαν μια παλιά κουβέρτα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έγινε ο χειρισμός του θέματος απεικονίζει πολύ γλαφυρά το πρόβλημα. Τι ρόλο έπαιξε στο ζήτημα ο ψευδοεπικεφαλής; Θα λέγατε πως οι κανονικοί άνθρωποι θα είχαν μπορέσει να κάνουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι, λοιπόν, θα άφηναν τα πράγματα να φτάσουν σε τέτοιο σημείο κατά τον χειρισμό του ζητήματος; (Παράλογοι τύποι ανθρώπων που δεν έχουν ούτε τη λογική ούτε το σκεπτικό των κανονικών ανθρώπων.) Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι σωστές· αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο λίγοι κι απ’ το τίποτα. Όταν τύχει κάτι τέτοιο σε κανονικούς ανθρώπους, ξέρουν πώς να το χειριστούν με σύνεση, όμως οι ψευδοεπικεφαλής, με την ψευδή τους πνευματικότητα και τη στρεβλή τους αντίληψη, δεν ξέρουν πώς να το χειριστούν. Ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζονται φαίνεται κι αυτός να έχει μια βάση, φαίνεται επίσης να συμφωνεί με τις αρχές του οίκου του Θεού, καθώς και να υποστηρίζεται από άφθονες συνετές αιτιολογήσεις· κι όμως, μόλις το ακούνε οι άνθρωποι, το βρίσκουν τόσο γελοίο που δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν. Πώς γίνεται οι ψευδοεπικεφαλής να μη μπορούν να ακολουθήσουν ούτε καν μια τόσο απλή και προφανή λογική; Πώς καταλήγουν να χειρίζονται το θέμα με τόσο στρεβλό τρόπο; Είναι αηδιαστικό. Αν τους βάλεις να κάνουν τους επιστάτες, θα βάλουν τα σκυλιά να πιάνουν ποντίκια, τις γάτες να φυλάνε το σπίτι, και τα γουρούνια να κοιμούνται στα κρεβάτια· τα πάντα θα μπερδευτούν. Έχουν οι ψευδοεπικεφαλής την ικανότητα να κατανείμουν συνετά τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού; (Όχι.) Αυτοί είναι μια κατηγορία από μόνοι τους, μπερδεμένοι άνθρωποι και παράλογοι τύποι. Εκτός από εκείνους τους ψευδοεπικεφαλής με την ιδιαίτερα στρεβλή αντίληψη και τις κακές προθέσεις, και η πλειοψηφία των ψευδοεπικεφαλής αντίστοιχα τα κάνει θάλασσα και προκαλεί χάος σε αυτού του είδους το έργο, παρότι έχουν κάποιο επίπεδο και η αντίληψή τους δεν είναι στρεβλή. Δεν μπορούν καν να εκπληρώσουν τις πλέον ελάχιστες ευθύνες που οφείλουν να εκπληρώσουν. Όταν, λοιπόν, τους ρωτάς γι’ αυτό το έργο, δίνουν πάντα την ίδια απάντηση: «Το έχει αναλάβει ο τάδε. Ο τάδε ξέρει. Αν έχεις ερωτήσεις, πρέπει να ρωτήσω τον τάδε». Και δεν πρόκειται να ακούσεις τίποτα άλλο. Αυτήν την εκδήλωση εμφανίζουν οι ψευδοεπικεφαλής όταν κάνουν αυτό το έργο.