Η υλοποίηση του έργου της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας προϋποθέτει ένα σημαντικό βήμα επιθεώρησης, το οποίο εξαρτάται από το κατά πόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Πέρα από το να επιθεωρείς τους επικεφαλής και τους εργάτες που έχουν σχετικά χαμηλό επίπεδο και που είναι σχετικά αδύναμοι, θα πρέπει και να ρωτάς για εκείνους που έχουν μέτριο επίπεδο και να τους κατανοείς. Αν το περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο, μπορείς να στείλεις κάποιον να διερευνήσει και να κατανοήσει τις συνθήκες και να κάνει λεπτομερή καταγραφή. Αν το περιβάλλον το επιτρέπει, είναι καλύτερα να πας εσύ προσωπικά και ν’ αλληλεπιδράσεις με τον επιβλέποντα αυτού του έργου· να κάνεις ερωτήσεις, να διερευνήσεις και να κατανοήσεις τις συγκεκριμένες συνθήκες αυτού του έργου και να δεις πόσο καλά υλοποιείται. Με λίγα λόγια, η εργασιακή ρύθμιση για τη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί σε έναν ή δύο μήνες μετά την έκδοσή της. Πρόκειται για ένα μακροπρόθεσμο έργο και όχι για μια προσωρινή εργασία. Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν θα πρέπει απλώς να παράσχουν καθοδήγηση, επίβλεψη, παρότρυνση και επιθεώρηση κατά τον πρώτο μήνα ή τους δύο πρώτους μήνες μετά την έκδοση της εργασιακής ρύθμισης και να θεωρήσουν το ζήτημα λήξαν. Αντιθέτως, πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς αυτό το έργο σε μακροπρόθεσμη βάση. Όσον αφορά τους πιο αδύναμους επικεφαλής εκκλησίας, πρέπει να πηγαίνουν και να τους παρέχουν προσωπική καθοδήγηση. Όσον αφορά τους επικεφαλής εκκλησίας που μπορούν να υλοποιήσουν αυτόνομα τις εργασιακές ρυθμίσεις, πρέπει επίσης να κάνουν τακτικές επιθεωρήσεις, για να κατανοούν την πρόοδο του έργου και να λύνουν τυχόν προβλήματα που προκύπτουν. Αυτό είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Επομένως, ένα πράγμα είναι σίγουρο για τους επικεφαλής και τους εργάτες που κάνουν έργο: Δεν έχουν ποτέ χρόνο να κάθονται. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες σκέφτονται διαρκώς: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν εκδοθεί και έχω συναναστραφεί πάνω στον τρόπο υλοποίησής τους. Έχω τελειώσει τη δουλειά μου, δεν μένει τίποτε άλλο να κάνω. Θα κάνω, λοιπόν, κάποιες μικροδουλειές που ενδείκνυται να γίνουν, όπως να βοηθήσω στο μαγείρεμα και τη φιλοξενία ή ν’ αγοράσω κάποια καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης που δεν έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές». Αρχίζουν να τεμπελιάζουν μόλις εκδοθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις, και πιστεύουν ότι έχουν τελειώσει τη δουλειά τους και ότι δεν μένει τίποτε άλλο να κάνουν. Αυτό δείχνει ότι δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο ούτε πώς ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη για συγκεκριμένες εργασίες. Στην πραγματικότητα, μόλις εκδοθούν οι διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει παύση του έργου, το έργο πρέπει να συνεχιστεί και δεν μπορεί να σταματήσει στα μισά. Ας πάρουμε για παράδειγμα το έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας· μήπως έχει ζητήσει ο Άνωθεν παύση αυτού του έργου; Μήπως έχει υπάρξει κάποια ειδοποίηση που λέει να σταματήσει αυτό το έργο; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να φέρουν σε πέρας αυτό το έργο οι επικεφαλής και οι εργάτες; Δεν θα πρέπει να σε κινητοποιεί μόνο ο εφήμερος ενθουσιασμός. Όταν πρωτοεκδίδεται η εργασιακή ρύθμιση, είσαι πολύ ενθουσιώδης, ενεργητικός και ανυπομονείς να επιτελέσεις αυτό το έργο. Ωστόσο, μετά από ένα χρονικό διάστημα, αν ο Άνωθεν δεν παροτρύνει, δεν εκδώσει νέες οδηγίες ή δεν δώσει περαιτέρω κατευθύνσεις γι’ αυτήν την εργασιακή ρύθμιση, είναι πιθανό να σκεφτείς ότι εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ρυθμίσει κάτι καινούργιο, μπορείς ν’ αγνοήσεις αυτό το έργο. Αυτό δεν είναι αποδεκτό· αυτό είναι παραμέληση ευθύνης. Για όσο διάστημα κι αν έχει υλοποιηθεί αυτό το έργο και είτε ο Άνωθεν έχει ρωτήσει σχετικά, έχει παροτρύνει ή έχει δώσει έμφαση σ’ αυτό το έργο όλο αυτό το διάστημα είτε όχι, εφόσον σου το έχει εμπιστευτεί, θα πρέπει να το επωμιστείς και να το κάνεις συνεχώς, εκτελώντας το σωστά. Τι σημαίνει «συνεχώς»; Σημαίνει ότι εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει να σταματήσει το έργο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέχουν αδιάλειπτη και συνεχή καθοδήγηση, επίβλεψη, παρότρυνση, επιθεώρηση και παρακολούθηση γι’ αυτό. Αν δεν αποσυρθείς ή δεν απαλλαγείς από τα καθήκοντά σου, εφόσον παραμένεις στο πόστο σου, αυτό το έργο είναι κάτι που πρέπει να κάνεις σωστά ως επικεφαλής ή εργάτης. Είναι επίσης μια εργασία που πρέπει να υλοποιείς και να παρακολουθείς συνεχώς. Πώς πρέπει να γίνει πράξη αυτό; Κάθε φορά που επισκέπτεσαι μια εκκλησία, πρέπει να ρωτάς τους τοπικούς επικεφαλής και τον επιβλέποντα αυτού του έργου: «Πώς προχωράνε τα άρθρα μαρτυρίας αυτό το διάστημα; Υπάρχουν καλά, σχετικά συγκινητικά άρθρα μαρτυρίας; Υπάρχουν καθόλου άρθρα με ιδιαίτερες εμπειρίες;» Αν απαντήσουν καταφατικά, πρέπει να ελέγξεις αυτά τα άρθρα. Αν όντως περιλαμβάνουν πρακτικές εμπειρίες και είναι πράγματι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους, θα πρέπει να υποβληθούν γρήγορα. Κάθε φορά που επισκέπτεσαι μια εκκλησία, θα πρέπει πρώτα να ρωτάς γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη εργασία που πρέπει να υλοποιείς, μια υποχρέωση που δεν μπορείς ν’ αποφύγεις· είναι δική σου ευθύνη. Είτε ο Άνωθεν παροτρύνει ή ρωτά γι’ αυτό το ζήτημα είτε όχι, αυτή η εργασία περιλαμβάνεται σ’ αυτά που οφείλεις να κάνεις. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους και δεν έχουν χρόνο να γράψουν άρθρα μαρτυρίας, εσύ πρέπει να τους παροτρύνεις, λέγοντας: «Η συγγραφή καλών άρθρων μαρτυρίας είναι πολύ ωφέλιμη για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ είναι και ένα σημαντικό καθήκον». Ωστόσο, κάποιοι επικεφαλής λένε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές θεωρούν ότι έχουν γράψει όλες τις εμπειρίες τους και δεν έχουν τίποτε άλλο να γράψουν». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Στην πραγματικότητα, πολλές λεπτομερείς εμπειρίες περνούν απαρατήρητες και παραβλέπονται. Μόνο όταν οι άνθρωποι διαβάζουν τις βιωματικές μαρτυρίες που έχουν γράψει άλλοι, θυμούνται ότι είχαν κι εκείνοι παρόμοιες εμπειρίες. Επομένως, η συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας απαιτεί προσεκτική σκέψη και στοχασμό. Υπάρχουν πολλές βιωματικές κατανοήσεις για τις οποίες αξίζει να γράψει κανείς. Είναι άραγε βάσιμος λόγος η έλλειψη χρόνου; Αυτό είναι ένα καθήκον που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι, πρέπει να βρίσκουν χρόνο για να γράψουν. Αν δεν ξέρουν πώς να γράφουν άρθρα μαρτυρίας, πρέπει να τα υπαγορεύουν ώστε να κάνει κάποιος άλλος την επιμέλεια, κι έτσι να δημιουργηθεί ένα καλό άρθρο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα από τη δική σου παρότρυνση και κατεύθυνση, γράφεται άλλο ένα καλό άρθρο βιωματικής μαρτυρίας. Ξέρεις πόσους ανθρώπους μπορεί να διαπλάσει αυτό το άρθρο; Πόσους ανθρώπους μπορεί να βοηθήσει και να ωφελήσει; Αν δεν επιβλέπεις και δεν παρέχεις κατεύθυνση και οι τοπικοί επικεφαλής εκκλησίας δεν έχουν αίσθημα φορτίου, αλλά σκέφτονται ότι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν γράψει όλες τις βιωματικές μαρτυρίες τους και δεν μπορούν να γραφτούν άλλα άρθρα, τότε αυτό το καλό άρθρο βιωματικής μαρτυρίας δεν θα δημιουργηθεί ποτέ. Μερικές φορές, όταν επισκέπτεσαι μια εκκλησία, κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές συνομιλούν μαζί σου και λένε: «Έχω υπομείνει κάθε λογής κακουχίες στη ζωή μου. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, έχω επίσης υποστεί πολλές διώξεις. Σε κάθε μου βήμα, με οδηγούσε ο Θεός. Έχω δει τις υπέροχες πράξεις του Θεού και συνειδητοποίησα ότι Εκείνος ορίζει τα πάντα και ότι όντως ο Θεός έχει κυριαρχία σε όλα τα πράγματα· αυτό είναι απόλυτα αληθές!» Αφού σου πουν την εμπειρία τους, τους ρωτάς αν την έχουν καταγράψει με τη μορφή άρθρου και εκείνοι απαντούν: «Όχι, έχω χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν ξέρω να γράφω. Άλλωστε, οι άλλοι λένε ότι αυτή η εμπειρία δεν είναι πολύτιμη». Εσύ τους λες: «Πώς θα ήταν δυνατόν μια τόσο υπέροχη εμπειρία να μην έχει αξία; Μετά από κάθε βήμα της εμπειρίας σου, ένιωθες βαθιά μέσα σου την κυριαρχία του Θεού, την καθοδήγηση του Θεού και τον προκαθορισμό Του. Υπάρχει πολυτιμότερη εμπειρία από αυτήν; Τέτοιες εμπειρίες θα πρέπει να καταγράφονται και να μη χάνονται». Έπειτα, αναθέτεις γρήγορα σε πιο μορφωμένους αδελφούς και αδελφές να τους βοηθήσουν στην επιμέλεια. Μέσα σε τρεις μέρες, γράφεται ένα καλό και εξαιρετικό άρθρο μαρτυρίας κι έπειτα μετατρέπεται σε βίντεο βιωματικής μαρτυρίας. Όλοι όσοι το βλέπουν λένε: «Η εμπειρία του πρωταγωνιστή είναι καταπληκτική! Είναι τόσο εποικοδομητική η παρακολούθηση αυτού του βίντεο! Δείχνει πραγματικά ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα· έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα! Αυτό έχει πλέον επιβεβαιωθεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό και η πίστη μας στον Θεό έχει μεγαλώσει». Άλλοι λένε: «Αυτό το άρθρο βιωματικής μαρτυρίας είναι γραμμένο με πολύ πρακτικό τρόπο και είναι πολύ συγκινητικό. Θα ήταν ακόμα καλύτερο να το γυρίζαμε σε ταινία!» Πολλοί αδελφοί και αδελφές ανυπομονούν να γυριστεί γρήγορα σε ταινία. Έτσι, επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες αντιμετώπισαν το εκκλησιαστικό έργο με υπευθυνότητα και αφοσίωση, μια τυχαία συζήτηση μπόρεσε να οδηγήσει σ’ ένα καλό άρθρο και σε καλό υλικό για ταινία. Είναι η καλύτερη μαρτυρία και το καλύτερο θέμα για την κατάθεση μαρτυρίας για την κυριαρχία και τον προκαθορισμό του Θεού. Τέτοιες ιστορίες μπορούν να ενισχύσουν την πίστη πάρα πολλών ανθρώπων και ταυτόχρονα να διαπλάσουν πολλούς! Τι πιστεύετε για τους επικεφαλής και τους εργάτες που εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν παραμένουν προσκολλημένοι στις τυπικές διαδικασίες του έργου τους. Όπου κι αν πηγαίνουν, κάνουν ερωτήσεις, διερευνούν και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, γίνονται ένα μ’ αυτούς χωρίς να το παίζουν μεγάλοι και τρανοί. Δεν έχουν μόνο αίσθημα φορτίου μέσα τους, αλλά και ισχυρό αίσθημα ευθύνης. Ενεργώντας διαρκώς μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι φυσικό να πετυχαίνουν αποτελέσματα. Δεν θα το θυμάται αυτό ο Θεός; Αυτές είναι καλές πράξεις, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, μήπως είναι κοπιαστικό να κάνετε αυτό το λίγο έργο; Μήπως απαιτεί να υποφέρετε; Μήπως απαιτεί ν’ ανεβείτε απότομες βουνοκορφές ή να βουτήξετε σε θάλασσες φωτιάς; Όχι, δεν είναι δύσκολο. Απλώς απαιτεί να το κάνετε με την καρδιά σας. Αν έχεις αυτό το έργο στην καρδιά σου, όπου κι αν πας, κάνεις ερωτήσεις και διερευνάς: «Πώς προχωράει το έργο; Έχουν γραφεί καλά άρθρα μαρτυρίας αυτό το διάστημα; Τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν εμπειρίες αλλά δεν έχουν γράψει ακόμη άρθρα, ξέρετε πώς να τους καθοδηγήσετε ώστε ν’ αφηγηθούν τις εμπειρίες τους; Ξέρετε πώς να τους βοηθήσετε να εκφραστούν και πώς να τους καθοδηγήσετε για να γράψουν σχετικά μ’ αυτές;» Όπου κι αν πας, πρέπει πάντα να συναναστρέφεσαι πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, να κάνεις πράγματα σε σχέση μ’ αυτό το έργο και να μιλάς γι’ αυτό το έργο. Όταν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν αυξάνεται έτσι το έργο των επικεφαλής και των εργατών; Υπάρχει περίπτωση να παραμείνεις αδρανής και να μην έχεις έργο να κάνεις; (Όχι.) Είναι άραγε δυνατόν να κουραστούν ή να πεθάνουν από εξάντληση οι επικεφαλής και οι εργάτες που εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Δεν πρόκειται να κουραστούν ούτε να πεθάνουν από εξάντληση· το έργο θα έχει αποτελέσματα και θα το θυμάται ο Θεός. Αν εργάζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, πολλοί θα διαπλάθονται και οι αδελφοί και οι αδελφές θα νιώθουν ότι η συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας είναι κάτι πολύτιμο και ουσιαστικό. Προηγουμένως, νόμιζαν ότι οι εμπειρίες τους δεν είχαν καμία αξία, αλλά μέσα από τη δική σου καθοδήγηση, κατάλαβαν πώς να γράφουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Αυτό είναι επίσης ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδό τους. Μόνο όταν εργάζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο εκπληρώνεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών.

Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στο πώς θα πρέπει να επιθεωρούν το έργο οι επικεφαλής και οι εργάτες, έχετε μάθει άραγε πώς να επιθεωρείτε το έργο; Επιθεώρηση του έργου δεν σημαίνει να βρίσκεις σφάλματα ή να ψειρίζεις τα πράγματα, αλλά να βλέπεις πώς έχει γίνει το έργο, κατά πόσο έχει διευθετηθεί, κατά πόσο υπάρχει κάποιος που το έχει αναλάβει ως υπεύθυνος, πώς προχωράει το έργο, τι είδους πρόοδος υπάρχει, κατά πόσο προχωράει ομαλά, κατά πόσο γίνεται σύμφωνα με τις αρχές, κατά πόσο αποφέρει αποτελέσματα και ούτω καθεξής. Ταυτόχρονα, πρέπει να παρατηρείς, να ελέγχεις και ν’ αξιολογείς την αποτελεσματικότητα του έργου και έπειτα, μέσω αυτού, να βρίσκεις καλύτερους και πιο κατάλληλους τρόπους υλοποίησης του έργου. Εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει να σταματήσει μια εργασιακή ρύθμιση, όπως η ρύθμιση της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας, αυτό το έργο πρέπει να παρακολουθείται και να υλοποιείται συνεχώς, κάτι που είναι ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι υπάρχουν ήδη αρκετές βιωματικές μαρτυρίες και ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν μπορεί να τις διαβάσει όλες, μήπως τότε μπορεί να σταματήσει αυτό το έργο; Δεν μπορεί να σταματήσει. Όσο περισσότερες βιωματικές μαρτυρίες υπάρχουν, τόσο το καλύτερο· όσο περισσότερες υπάρχουν, τόσο πιο άφθονες θα είναι. Αυτό είναι που βοηθά τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Κάποιοι νέοι πιστοί, αφού διαβάσουν αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες, θα ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού. Μετά από μια περίοδο εμπειρίας και αφού πετύχουν κάποια αποτελέσματα, ασφαλώς θα είναι σε θέση να γράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Κάποιοι άνθρωποι με ρηχές εμπειρίες μπορούν επίσης να διαπλαστούν διαβάζοντας αυτές τις σχετικά βαθύτερες βιωματικές μαρτυρίες, καθώς και να πετύχουν βαθύτερες εμπειρίες και να γράψουν καλύτερα άρθρα μαρτυρίας. Αυτές οι μαρτυρίες ωφελούν τόσο τους θρησκευόμενους ανθρώπους όσο και τον εκλεκτό λαό του Θεού στον οίκο του Θεού. Επομένως, το έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς αυτό το έργο και δεν θα πρέπει να το σταματήσουν για κανέναν λόγο και με κανένα πρόσχημα. Είναι ένα σημαντικό αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να δίνουν πρώτοι το παράδειγμα στη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας. Αυτή η άσκηση αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο αν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα ή όχι. Αν δεν μπορούν να γράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, τότε δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής ή εργάτες και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· θα πρέπει ν’ απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλειστούν. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, αφού κάνουν σωστά αυτό το έργο, πρέπει να επισκέπτονται συνεχώς διάφορες εκκλησίες για να ρωτούν σχετικά με την πρόοδο του έργου. Μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να ενημερώνονται σχετικά με το έργο: «Αρκετοί αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία σας είναι σχετικά σοβαροί στην επιδίωξή τους και έχουν όλοι τους κάποιες εμπειρίες· μπορούν να γράψουν κάποια άρθρα μαρτυρίας;» Θα πρέπει επίσης να ρωτούν όσους έχουν μόλις αποδεχθεί την αληθινή οδό πώς τη διερεύνησαν και πώς κατέληξαν να την αποδεχθούν, καθώς και κατά πόσο μπορούν να καταγράψουν τις εντυπώσεις τους σχετικά μ’ αυτό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει συνεχώς, όχι μόνο να ρωτούν και να ενημερώνονται γι’ αυτό το έργο, να το παρακολουθούν και να το υλοποιούν, αλλά και να επιθεωρούν πόσο καλά προχωράει η υλοποίηση: «Αυτό το διάστημα, έχετε αναθέσει σε ανθρώπους να κάνουν αυτό το έργο; Πόσα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας έχουν γραφτεί; Πόσα ανταποκρίνονται στα πρότυπα; Τι ποσοστό των άρθρων ανταποκρίνονται στα πρότυπα;» Ο επιβλέπων απαντά: «Μετά την τελευταία συναναστροφή, έχουν ήδη γραφτεί κάποια άρθρα βιωματικής μαρτυρίας στην εκκλησία μας και έχουν υποβληθεί μερικά άρθρα που ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Κάνουμε συνεχώς αυτό το έργο». Αυτό είναι καλό· σημαίνει ότι έχεις κάνει σωστά αυτήν την εργασία. Με αυτό το δεδομένο, μήπως το κατά πόσο μια εκκλησία μπορεί να δημιουργήσει αυθεντικά άρθρα βιωματικής μαρτυρίας έχει άμεση σχέση με τον ρόλο των επικεφαλής και των εργατών; Αφενός, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συνεχώς πάνω σ’ αυτήν την πτυχή του έργου· αφετέρου, θα πρέπει να δίνεις το παράδειγμα, ρωτώντας συνεχώς για το έργο, συμμετέχοντας σε αυτό και παρακολουθώντας το. Αφού παρακολουθήσεις το έργο για ένα διάστημα κι έπειτα φύγεις από αυτήν την εκκλησία, θα πρέπει να επιστρέψεις αργότερα για να επιθεωρήσεις την υλοποίηση. Αυτό δεν πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν και να υλοποιούν με σοβαρότητα κάθε εργασιακή ρύθμιση που εκδίδει ο οίκος του Θεού. Θα πρέπει να χρησιμοποιείς συχνά τις εργασιακές ρυθμίσεις για να συγκρίνεις και να επιθεωρείς όλο το έργο που έχεις κάνει. Θα πρέπει, επίσης, να εξετάζεις και να στοχάζεσαι ποιες εργασίες δεν έχεις κάνει καλά ή δεν έχεις υλοποιήσει σωστά αυτό το διάστημα. Σε περίπτωση που αμελείται οποιαδήποτε εργασία, η οποία ανατίθεται και απαιτείται από τις εργασιακές ρυθμίσεις, θα πρέπει γρήγορα να επανορθώνεις και να ρωτάς γι’ αυτήν. Αν είσαι απασχολημένος με μια συγκεκριμένη εργασία και δεν μπορείς να ξεμπλέξεις, μπορείς να εμπιστευτείς σε άλλους την επιθεώρηση και την παρακολούθηση του έργου που δεν έχει γίνει σωστά. Μη δίνεις μόνο εντολές και νομίζεις ότι η εργασία έχει ολοκληρωθεί μόλις αναθέσεις και οργανώσεις το έργο, κι έπειτα μένεις απλώς αδρανής. Ως επικεφαλής, είσαι υπεύθυνος για όλο το έργο, όχι μόνο για μία εργασία. Αν βλέπεις ότι μια συγκεκριμένη εργασία είναι ιδιαίτερα σημαντική, μπορείς να επιβλέπεις αυτήν την εργασία, αλλά θα πρέπει να βρίσκεις χρόνο και για να επιθεωρείς, να κατευθύνεις και να παρακολουθείς άλλες εργασίες. Αν είσαι ικανοποιημένος κάνοντας σωστά μόνο μία εργασία κι έπειτα θεωρείς ότι το ζήτημα έχει λήξει και αναθέτεις άλλες εργασίες σε άλλους ανθρώπους χωρίς να νοιάζεσαι ή να ρωτάς γι’ αυτές, τότε αυτό είναι ανεύθυνη συμπεριφορά και παραμέληση ευθύνης. Αν είσαι επικεφαλής, τότε για όσες εργασίες κι αν είσαι υπεύθυνος, είναι δική σου ευθύνη να θέτεις διαρκώς ερωτήματα και να ζητάς πληροφορίες γι’ αυτές, επιθεωρώντας τες παράλληλα και επιλύοντας τα προβλήματα αμέσως μόλις προκύπτουν. Αυτή είναι η δουλειά σου. Κι έτσι, είτε είσαι τοπικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής περιφέρειας, είτε εκκλησιαστικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής ή επιβλέποντας οποιασδήποτε ομάδας, όταν γνωρίζεις πλέον το εύρος των αρμοδιοτήτων σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά εάν κάνεις αληθινό έργο, εάν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, καθώς και ποιες εργασίες, από τις διάφορες που σου έχουν ανατεθεί, δεν έχεις κάνει, ποιες δεν θες να κάνεις, ποιων τα αποτελέσματα είναι ανεπαρκή και ποιων τις αρχές δεν έχεις καταφέρει να αντιληφθείς. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να εξετάζεις συχνά. Την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να τους θέτεις ερωτήματα, και πρέπει να μάθεις πώς να αναγνωρίζεις, στα λόγια του Θεού και στις εργασιακές ρυθμίσεις, ένα σχέδιο, αρχές και ένα μονοπάτι άσκησης. Αναφορικά με οποιαδήποτε εργασιακή ρύθμιση, είτε σχετίζεται με τη διοίκηση, είτε με το προσωπικό, είτε με την εκκλησιαστική ζωή ή ειδάλλως με οποιοδήποτε είδος επαγγελματικού έργου, αν άπτεται των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών, τότε πρόκειται για ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και εμπίπτει στο πεδίο των πραγμάτων για τα οποία είναι υπεύθυνοι οι επικεφαλής και οι εργάτες· αυτές οι εργασίες θα πρέπει να φροντίσεις να γίνουν. Φυσικά, θα πρέπει να τίθενται προτεραιότητες βάσει της κατάστασης· κανένα έργο δεν πρέπει να μένει πίσω. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Δεν έχω τρία κεφάλια και έξι χέρια. Υπάρχουν πάρα πολλές εργασίες στην εργασιακή ρύθμιση· σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να τα καταφέρω αν οριστώ υπεύθυνος για όλες». Αν υπάρχουν κάποιες εργασίες με τις οποίες δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς προσωπικά, τότε έχεις κανονίσει να τις κάνει κάποιος άλλος; Αφού το κανόνισες, τις παρακολούθησες και ρώτησες γι’ αυτές; Έλεγξες το έργο αυτού του ατόμου; Σίγουρα είχες τον χρόνο να κάνεις ερωτήσεις και να ελέγξεις, έτσι δεν είναι; Ασφαλώς και τον είχες! Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Μπορώ να κάνω μόνο μία δουλειά τη φορά. Αν μου ζητήσεις να κάνω τον έλεγχο, μπορώ να ελέγχω μόνο μία εργασία τη φορά· οτιδήποτε παραπάνω από αυτό δεν είναι εφικτό». Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε είσαι άχρηστος, έχεις εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, δεν έχεις καθόλου εργασιακή ικανότητα, δεν είσαι φτιαγμένος για επικεφαλής ή εργάτης και θα πρέπει να παραιτηθείς. Κάνε απλώς κάποιο έργο που σου ταιριάζει· μην προκαλείς καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο και στην ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού επειδή έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο για να κάνεις έργο. Αν δεν έχεις μια τέτοια λογική, τότε είσαι εγωιστής και ελεεινός. Αν έχεις συνηθισμένο επίπεδο αλλά είσαι σε θέση να λαμβάνεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού, είσαι πρόθυμος να εκπαιδευτείς και δεν νιώθεις σίγουρος ότι μπορείς να κάνεις σωστά το έργο, τότε πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο για να συνεργαστούν μαζί σου στο έργο. Αυτή είναι μια καλή προσέγγιση και δείχνει ότι έχεις λογική. Αν έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο και είσαι πραγματικά ανίκανος να επωμιστείς αυτό το έργο, κι ωστόσο θέλεις ακόμα να συνεχίσεις να κατέχεις αυτό το πόστο και ν’ απολαμβάνεις τα οφέλη του, τότε είσαι εγωιστής και ελεεινός. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να έχουν συνείδηση και λογική· αυτό είναι υψίστης σημασίας. Αν δεν έχουν καν μια τέτοια ανθρώπινη φύση, τότε δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι επικεφαλής ή εργάτες και, ακόμη κι αν κάνουν λίγο έργο, θα είναι ψευδο-επικεφαλής που μόνο κακό θα κάνουν στον εκλεκτό λαό του Θεού και θα διακινδυνεύσουν το έργο της εκκλησίας. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού· δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φέρονται δικτατορικά και ν’ αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα πάντα, απλώς και μόνο για να καταλήξουν να μην κάνουν σωστά κανένα έργο και να καθυστερούν ολόκληρο το εκκλησιαστικό έργο, καθώς και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν θα ήταν μεγάλη παράβαση αυτό; Επομένως, οι άνθρωποι που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι επικεφαλής και εργάτες. Ακόμα περισσότερο δεν μπορούν να είναι επικεφαλής και εργάτες όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και δεν μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού· αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να οριστούν υπεύθυνοι για καμία εργασία. Ως επικεφαλής και εργάτες, είναι σημαντικό να έχετε αυτεπίγνωση. Αν δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, αλλά θέλεις και πάλι ν’ αναλαμβάνεις τα πάντα εσύ ο ίδιος και σου αρέσει ν’ απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης, τότε αυτός είναι ο ακριβής ορισμός του ψευδο-επικεφαλής· θα πρέπει, λοιπόν, ν’ απαλλαγείς από τα καθήκοντά σου και ν’ αποκλειστείς.

Μετά τη συναναστροφή πάνω στις ευθύνες που θα πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε σχέση με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, μήπως έχετε πλέον ένα μονοπάτι για το πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν και να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Υπάρχουν καθόλου δυσκολίες; Από τις διάφορες εργασίες που επισημάνθηκαν στο πλαίσιο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να εστιάζουν μόνο σε μία ή δύο πτυχές, ενώ άλλοι μπορεί να μην είναι καν σε θέση να ολοκληρώσουν μία ή δύο πτυχές. Οι επικεφαλής και οι εργάτες που μπορούν να εστιάσουν σε μία ή δύο πτυχές του έργου, αν έχουν επαρκές επίπεδο και μπορούν επίσης να μάθουν να παρακολουθούν άλλες πτυχές του έργου, τότε κατά βάση ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Ωστόσο, αν περιορίζονται μόνο στο να κηρύττουν δόγματα και να πραγματοποιούν συναθροίσεις, αλλά δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο έργο και, όταν τους ζητείται να συμμετάσχουν στην επιθεώρηση και την παρακολούθηση συγκεκριμένων εργασιών, ανησυχούν και δεν έχουν σχέδια, βήματα ούτε μονοπάτια ν’ ακολουθήσουν, αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν, τότε αυτό υποδηλώνει ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Μπορούν άραγε οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο να υλοποιήσουν εργασιακές ρυθμίσεις; (Όχι.) Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε τέτοιους επικεφαλής και εργάτες; Πείτε τους: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν εκδοθεί και έχουμε κατανοήσει ξεκάθαρα ποιες εργασίες πρέπει να εκτελέσουμε και ποιες αρχές ν’ ακολουθήσουμε, αλλά εσύ δεν ξέρεις τι να κάνεις και δεν έχεις μονοπάτι ν’ ακολουθήσεις. Κι ωστόσο, έχεις και πάλι το θράσος να συναναστρέφεσαι μαζί μας και να μας κάνεις κηρύγματα. Θα πρέπει να παραιτηθείς αμέσως! Δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης, δεν μπορείς να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη. Παράδωσέ τη γρήγορα σε κάποιον ικανό! Σταμάτα να φωνάζεις συνθήματα εδώ, κανείς δεν θέλει να τ’ ακούσει!» Είναι αυτός ένας κατάλληλος τρόπος να το χειριστείτε; (Ναι.) Αν δεν μπορείς να κάνεις το έργο, τι νόημα έχει να φωνάζεις συνθήματα στα τυφλά; Όλοι μπορούν να διαβάσουν τι γράφουν οι εργασιακές ρυθμίσεις, όλοι μπορούν ν’ αναφέρουν δόγματα· το θέμα είναι πώς κάνεις το έργο στην πράξη. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης. Καμία εργασία δεν είναι απλώς «ένα κι ένα κάνουν δύο». Σε κάθε εργασία, απαιτείται από τους επικεφαλής και τους εργάτες ν’ αναπτύξουν συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης που εμπίπτουν στις αρχές, ανάλογα με τη συγκεκριμένη περίπτωση. Ταυτόχρονα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να γνωρίζουν πώς να επιβλέπουν, να επιθεωρούν και να παρακολουθούν μέχρι να υλοποιηθεί σωστά το έργο, ικανοποιώντας απόλυτα τις απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων, αποφέροντας καρπούς και παράγοντας αποτελέσματα. Μόνο τότε θα έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· μόνο τότε θα είναι επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα.