Πόσο καιρό χρειάστηκε ο Νώε για να κατασκευάσει την κιβωτό από τη στιγμή που του έδωσε τη σχετική εντολή ο Θεός; (Εκατόν είκοσι χρόνια.) Σ’ αυτά τα εκατόν είκοσι χρόνια, ο Νώε έκανε ένα πράγμα: Κατασκεύασε την κιβωτό και μάζεψε διάφορων ειδών ζωντανά πλάσματα. Και μπορεί αυτό να ήταν μία εργασία, όχι πολλές και διαφορετικές, όμως γι’ αυτήν τη μία χρειαζόταν ασύλληπτα πολλή δουλειά. Με ποιον σκοπό, λοιπόν, τα έκανε όλα αυτά; Γιατί κατασκεύασε αυτήν την κιβωτό; Ποιος ήταν ο στόχος κι η σημασία αυτής της πράξης; Αυτό έγινε προκειμένου να επιβιώσουν όλα τα είδη των ζωντανών πλασμάτων όταν ο Θεός θα κατέστρεφε τον κόσμο με τον κατακλυσμό. Ο Νώε, λοιπόν, έκανε ό,τι έκανε ώστε να προετοιμάσει την επιβίωση κάθε είδους ζωντανού πλάσματος προτού καταστρέψει ο Θεός τον κόσμο. Κι ο Θεός το θεωρούσε πολύ επείγον αυτό το ζήτημα; Από τον τόνο με τον οποίο μίλησε ο Θεός κι απ’ την ουσία των εντολών Του, κατάλαβε ο Νώε πως ο Θεός ήταν ανυπόμονος, και πως η επιθυμία Του ήταν επείγουσα; (Ναι.) Ας πούμε, για παράδειγμα, πως σας λέει κάποιος: «Έρχεται επιδημία. Έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται στον έξω κόσμο. Έχεις μία δουλειά να κάνεις, και μάλιστα γρήγορα: Βιάσου να αγοράσεις τρόφιμα και μάσκες. Αυτό είναι όλο!» Πώς το ακούτε αυτό; Είναι επείγον; (Ναι.) Πότε πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει να περιμένετε ως του χρόνου, του παραχρόνου ή μερικά χρόνια από τώρα; Όχι, πρόκειται για επείγουσα εργασία, για σημαντικό ζήτημα. Πρέπει να κάνετε όλα τα άλλα στην άκρη και να φροντίσετε πρώτα αυτό. Κάτι τέτοιο ακούτε σ’ αυτά τα λόγια; (Ναι.) Τι πρέπει να κάνουν, λοιπόν, όσοι είναι υποτακτικοί απέναντι στον Θεό; Πρέπει να αφήσουν αμέσως κατά μέρος αυτό που κάνουν. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Ο Θεός είναι πολύ ανυπόμονος όσον αφορά αυτό για το οποίο έδωσε μόλις εντολή· δεν πρέπει να χάσουν καιρό, αλλά να εκτελέσουν αμέσως αυτήν την εργασία, που ο Θεός τη θεωρεί επείγουσα και Του προκαλεί ανησυχία· αυτήν πρέπει να φέρουν σε πέρας προτού κάνουν άλλες δουλειές. Αυτό σημαίνει υποταγή. Αν, όμως, το αναλύσεις και σκεφτείς: «Έρχεται επιδημία; Εξαπλώνεται; Ε, αν εξαπλώνεται, ας εξαπλωθεί. Δεν εξαπλώνεται εδώ, σ’ εμάς. Αν έρθει, θα το αντιμετωπίσουμε τότε. Να αγοράσω μάσκες και τρόφιμα; Μάσκες υπάρχουν πάντα. Και δεν έχει σημασία αν τις φοράει ή δεν τις φοράει κανείς. Τρόφιμα έχουμε ακόμα, ποιος ο λόγος ανησυχίας; Γιατί να βιαζόμαστε; Περίμενε να φτάσει εδώ η επιδημία. Τώρα έχουμε άλλα πράγματα να κάνουμε», είναι υποταγή αυτό; (Όχι.) Τι είναι; Γενικά, αυτό αποκαλείται επανάσταση. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για αδιαφορία, εναντίωση, ανάλυση και εξέταση, καθώς και περιφρόνηση στην καρδιά και εντύπωση πως κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί ποτέ και πως δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει αληθινή πίστη σε μια τέτοια στάση; (Όχι.) Συνολικά, η κατάσταση αυτών των ανθρώπων είναι η εξής: Απέναντι στα λόγια του Θεού και απέναντι στην αλήθεια, έχουν σταθερά μια στάση κατά την οποία σέρνουν τα πόδια τους, μια στάση αδιαφορίας και ανευθυνότητας· μέσα τους, δεν το θεωρούν καθόλου σημαντικό αυτό. Σκέφτονται: «Θα ακούσω αυτά που λες σχετικά με την αλήθεια, όπως και τα μεγαλόπνοα κηρύγματά Σου· δεν θα διστάσω να τα σημειώσω όλα αυτά για να μην τα ξεχάσω. Αυτά που λες, όμως, για τρόφιμα και μάσκες δεν αφορούν την αλήθεια, οπότε μπορώ να τα απορρίψω, να τα χλευάσω μέσα μου, και να Σε αντιμετωπίσω με μια στάση αδιαφορίας και περιφρόνησης· είναι αρκετό που ακούω με τα αυτιά μου, όμως όσα έχω μέσα μου να μη Σε νοιάζουν, δεν είναι δουλειά Σου». Αυτήν τη στάση είχε ο Νώε απέναντι στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Από πού φαίνεται πως εκείνος δεν ήταν έτσι; Πρέπει να το συζητήσουμε αυτό· έτσι θα μάθεις πως η στάση του Νώε απέναντι στον Θεό ήταν εντελώς διαφορετική. Και αυτό αποδεικνύεται με γεγονότα.

Εκείνη την προβιομηχανική εποχή, που τα πάντα εκτελούνταν και γίνονταν με τα χέρια, όλες οι χειρωνακτικές εργασίες ήταν πολύ κοπιαστικές και χρονοβόρες. Όταν ο Νώε άκουσε την ανάθεση από τον Θεό, όταν άκουσε όλα όσα περιέγραψε ο Θεός, τότε διαισθάνθηκε τη σοβαρότητα του ζητήματος και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κατάλαβε πως ο Θεός θα κατέστρεφε τον κόσμο. Και γιατί θα το έκανε αυτό; Επειδή τα ανθρώπινα όντα είχαν μεγάλη κακία, δεν πίστευαν στα λόγια του Θεού, έφταναν ακόμα και στο σημείο να αρνούνται τα λόγια του Θεού, κι ο Θεός σιχάθηκε αυτήν την ανθρωπότητα. Άραγε, την ανθρωπότητα ο Θεός τη σιχάθηκε για μία ή δύο μέρες; Μήπως είπε παρορμητικά ο Θεός: «Σήμερα, δεν μου αρέσει αυτή η ανθρωπότητα. Θα την καταστρέψω αυτήν την ανθρωπότητα, οπότε στρώσου στη δουλειά και φτιάξε Μου μια κιβωτό»; Αυτό συνέβη; Όχι. Ο Νώε, αφού άκουσε τα λόγια του Θεού, αντιλήφθηκε τι εννοούσε ο Θεός. Η αποστροφή του Θεού γι’ αυτήν την ανθρωπότητα δεν είχε διαρκέσει μόνο μία ή δύο μέρες· ανυπομονούσε να την καταστρέψει, προκειμένου η ανθρωπότητα να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Αυτήν τη φορά, όμως, ο Θεός δεν ήθελε να δημιουργήσει ακόμα μία ανθρωπότητα· αντίθετα, θα έδινε στον Νώε τη δυνατότητα και τη μεγάλη τύχη να επιβιώσει ως κυβερνήτης της επόμενης εποχής, ως προπάτορας της ανθρωπότητας. Μόλις αντιλήφθηκε ο Νώε αυτήν την πτυχή των όσων εννοούσε ο Θεός, μπόρεσε να νιώσει από τα βάθη της καρδιάς του την επείγουσα πρόθεση του Θεού και μπόρεσε να διαισθανθεί την επείγουσα ανάγκη Του· ο Νώε, λοιπόν, όταν μίλησε ο Θεός, εκτός του ότι Τον άκουσε καλά, με προσοχή και επιμέλεια, ένιωσε κάτι μέσα του. Τι ένιωσε; Ένιωσε την επείγουσα ανάγκη, δηλαδή το συναίσθημα που πρέπει να νιώθει ένα αληθινό δημιούργημα όταν αντιλαμβάνεται τις επείγουσες προθέσεις του Δημιουργού. Οπότε, τι σκέφτηκε μέσα του ο Νώε, όταν ο Θεός Τον διέταξε να φτιάξει μια κιβωτό; Σκέφτηκε: «Από σήμερα και στο εξής, τίποτα δεν έχει τόση σημασία όσο το να φτιάξω την κιβωτό, τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό και τόσο επείγον όσο αυτό. Άκουσα τα λόγια από την καρδιά του Δημιουργού, ένιωσα την επείγουσα πρόθεσή Του, άρα δεν πρέπει να καθυστερήσω. Πρέπει να φτιάξω ταχύτατα την κιβωτό που μου είπε και μου ζήτησε ο Θεός». Ποια ήταν η στάση του Νώε; Δεν τόλμησε να είναι αμελής. Και με ποιον τρόπο εκτέλεσε την κατασκευή της κιβωτού; Χωρίς καθυστέρηση. Πραγματοποίησε κι εκτέλεσε με κάθε λεπτομέρεια και ταχύτατα όσα του είπε και τον πρόσταξε ο Θεός, με όλη του την ενέργεια, χωρίς να είναι καθόλου επιπόλαιος. Εν ολίγοις, η στάση του Νώε απέναντι στην εντολή του Δημιουργού ήταν η υποταγή. Δεν έδειξε έλλειψη ενδιαφέροντος γι’ αυτήν και δεν υπήρχε αντίσταση στην καρδιά του ούτε αδιαφορία. Αντιθέτως, προσπάθησε επιμελώς να κατανοήσει την πρόθεση του Δημιουργού, καθώς απομνημόνευε κάθε λεπτομέρεια. Όταν κατανόησε την επείγουσα πρόθεση του Θεού, αποφάσισε να επιταχύνει τον ρυθμό, να ολοκληρώσει αυτό που του είχε δώσει ο Θεός το ταχύτερο δυνατόν. Τι σήμαινε «το ταχύτερο δυνατόν»; Σήμαινε να ολοκληρώσει, σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο, μια εργασία που προηγουμένως θα χρειαζόταν ένα μήνα, ολοκληρώνοντάς την ίσως τρεις ή πέντε ημέρες νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, χωρίς να χρονοτριβεί καθόλου ή να αναβάλλει το παραμικρό, μα προχωρώντας το όλο έργο όσο καλύτερα μπορούσε. Φυσικά, κατά την εκτέλεση κάθε δουλειάς, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες και τα λάθη και να μην κάνει καμία εργασία που θα έπρεπε να ξαναγίνει από την αρχή· επίσης, ολοκλήρωνε κάθε εργασία και διαδικασία εντός του χρονοδιαγράμματος και την έκανε καλά, εγγυώμενος την ποιότητά της. Αυτή ήταν μια πραγματική εκδήλωση του να μη χρονοτριβεί κανείς. Ποια ήταν, λοιπόν, η προϋπόθεση για να μπορέσει να μη χρονοτριβεί; (Είχε ακούσει την εντολή του Θεού.) Ναι, αυτή ήταν η προϋπόθεση και το πλαίσιο γι’ αυτό. Γιατί, όμως, ήταν ικανός ο Νώε να μη χρονοτριβεί; Ορισμένοι λένε ότι ο Νώε διέθετε αληθινή υποταγή. Τι διέθετε, λοιπόν, που του επέτρεψε να επιτύχει μια τέτοια αληθινή υποταγή; (Λάμβανε υπόψη την καρδιά του Θεού.) Σωστά! Αυτό σημαίνει να έχεις καρδιά! Οι άνθρωποι που έχουν καρδιά είναι ικανοί να λάβουν υπόψη την καρδιά του Θεού· όσοι δεν έχουν καρδιά είναι άδεια κελύφη, ανόητοι, δεν ξέρουν να λάβουν υπόψη την καρδιά του Θεού. Η νοοτροπία τους είναι η εξής: «Δεν με νοιάζει πόσο επείγον είναι αυτό για τον Θεό, θα κάνω ό,τι μου αρέσει —εν πάση περιπτώσει, δεν είμαι αργόσχολος ή τεμπέλης». Αυτού του είδους η στάση, αυτού του είδους η αρνητικότητα, η παντελής έλλειψη ενεργητικότητας —δεν περιγράφουν κάποιον που λαμβάνει υπόψη την καρδιά του Θεού, ούτε καταλαβαίνει πώς να λαμβάνει υπόψη την καρδιά του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, διαθέτει αληθινή πίστη; Σίγουρα όχι. Ο Νώε λάμβανε υπόψη την καρδιά του Θεού, είχε αληθινή πίστη και έτσι ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Κι έτσι, δεν αρκεί απλώς να αποδεχτείς την αποστολή από τον Θεό και να είσαι πρόθυμος να καταβάλεις κάποια προσπάθεια. Πρέπει επίσης να λαμβάνεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού, να δίνεις όλο σου το είναι και να είσαι αφοσιωμένος —και αυτό απαιτεί να έχεις συνείδηση και λογική· είναι αυτό που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και αυτό που είχε ο Νώε. Τι λέτε, πόσα χρόνια θα είχε διαρκέσει η κατασκευή μιας τόσο μεγάλης κιβωτού εκείνη την εποχή αν ο Νώε έσερνε τα πόδια του και δεν είχε καθόλου την αίσθηση του κατεπείγοντος, καθόλου ανησυχία και αποτελεσματικότητα; Θα ήταν δυνατόν να ολοκληρωθεί σε εκατό χρόνια; (Όχι.) Θα είχαν χρειαστεί κατασκευαστικά έργα επί αρκετές συνεχόμενες γενιές. Από τη μία, θα έπαιρνε χρόνια να φτιαχτεί μια στέρεη κατασκευή όπως η κιβωτός, και το ίδιο ίσχυε και για τη συγκέντρωση και τη φροντίδα όλων των ζωντανών πλασμάτων. Ήταν εύκολο να συγκεντρώσει κανείς αυτά τα πλάσματα; (Όχι.) Δεν ήταν. Έτσι, λοιπόν, ο Νώε, αφού άκουσε τις εντολές του Θεού και αντιλήφθηκε την επείγουσα πρόθεση του Θεού, διαισθάνθηκε πως το έργο δεν θα ήταν ούτε εύκολο ούτε απλό. Συνειδητοποίησε πως έπρεπε να το πραγματοποιήσει σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού και να φέρει σε πέρας την ανάθεση που του δόθηκε από τον Θεό, έτσι ώστε να Τον ικανοποιήσει και να Τον καθησυχάσει, κι έτσι ώστε να προχωρήσει ομαλά το επόμενο στάδιο στο έργο του Θεού. Τέτοια καρδιά είχε ο Νώε. Και τι καρδιά ήταν αυτή; Ήταν μια καρδιά που λάμβανε υπόψη τις προθέσεις του Θεού. Κρίνοντας απ’ τη συμπεριφορά του Νώε στην κατασκευή της κιβωτού, ήταν σε κάθε περίπτωση ένας άνθρωπος με μεγάλη πίστη και δεν αμφισβήτησε καθόλου τα λόγια του Θεού για εκατό χρόνια. Πού βασίστηκε; Βασίστηκε στην πίστη του και στην υποταγή του στον Θεό. Ο Νώε είχε δυνατότητα να υποταχθεί πλήρως. Ποια είναι τα επιμέρους χαρακτηριστικά αυτής της πλήρους υποταγής; Το ενδιαφέρον του. Εσείς έχετε την καρδιά του; (Όχι.) Μπορείτε να μιλάτε για δόγματα και να φωνάζετε συνθήματα, αλλά δεν μπορείτε να ασκηθείτε, κι όταν έρχεστε αντιμέτωποι με δυσκολίες, δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τις εντολές του Θεού. Όταν μιλάτε, είστε πολύ σαφείς, όταν όμως έρχεται η ώρα της πραγματικής δράσης και έρχεστε αντιμέτωποι με κάποια δυσκολία, τότε γίνεστε αρνητικοί, κι όταν βασανίζεστε λιγάκι, αρχίζετε τα παράπονα και θέλετε απλώς να τα παρατήσετε. Αν πέρναγαν οκτώ ή δέκα χρόνια χωρίς να βρέξει καταρρακτωδώς, θα δείχνατε αρνητικότητα και θα αμφισβητούσατε τον Θεό· κι αν περνούσαν άλλα είκοσι χρόνια χωρίς καταρρακτώδεις βροχές, θα συνεχίζατε να είστε αρνητικοί; Ο Νώε πέρασε πάνω από εκατό χρόνια στην κατασκευή της κιβωτού και δεν έγινε ποτέ αρνητικός ούτε αμφισβήτησε τον Θεό· απλώς συνέχισε να κατασκευάζει την κιβωτό. Ποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει αυτό εκτός από τον Νώε; Εσείς σε τι υστερείτε; (Δεν έχουμε κανονική ανθρώπινη φύση ούτε συνείδηση.) Πολύ σωστά. Δεν έχετε τον χαρακτήρα του Νώε. Πόσες αλήθειες κατανοούσε ο Νώε; Θεωρείτε πως κατανοούσε πιο πολλές αλήθειες από εσάς; Έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα. Τα μυστήρια της ενσάρκωσης του Θεού, η εσωτερική αλήθεια των τριών σταδίων του έργου του Θεού, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού: αυτά είναι τα υψηλότερα και βαθύτερα μυστήρια που έχουν εκφραστεί στην ανθρωπότητα, και σας έχουν παρουσιαστεί όλα τους ξεκάθαρα· πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχετε ακόμα την ανθρώπινη φύση του Νώε και να μην μπορείτε να πράξετε όπως μπόρεσε κι εκείνος να πράξει; Η πίστη και η ανθρώπινη φύση σας είναι κατά πολύ κατώτερες από του Νώε! Θα έλεγε κανείς πως δεν έχετε αληθινή πίστη ούτε την ελάχιστη συνείδηση ή λογική που θα έπρεπε να εμπεριέχει η ανθρώπινη φύση. Μπορεί να έχετε ακούσει πολλά κηρύγματα και, επιφανειακά, να φαίνεται πως κατανοείτε αλήθειες, ωστόσο η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης σας και η διεφθαρμένη διάθεσή σας δεν θα αλλάξουν άμεσα ούτε αν ακούσετε περισσότερα κηρύγματα ούτε αν κατανοήσετε αλήθειες. Όταν οι άνθρωποι δεν τα διακρίνουν όλα αυτά, θεωρούν πως δεν είναι και πολύ κατώτεροι από τους αγίους του παλιού καιρού και σκέφτονται μέσα τους: «Τώρα αποδεχόμαστε κι εμείς την ανάθεση από τον Θεό και ακούμε τα λόγια του Θεού από το ίδιο Του το στόμα. Παίρνουμε, επίσης, σοβαρά οτιδήποτε μας ζητήσει ο Θεός να κάνουμε. Όλοι μαζί συναναστρέφονται πάνω σε όλα αυτά, κι έπειτα κάνουν το έργο του σχεδιασμού, της αξιοποίησης και της εκτέλεσης. Διαφέρουμε σε τίποτα από τους αγίους του παλιού καιρού;» Η διαφορά που βλέπετε τώρα εσείς είναι μεγάλη ή δεν είναι; Είναι τεράστια, πρωτίστως όσον αφορά τον χαρακτήρα. Οι σημερινοί άνθρωποι είναι τόσο διεφθαρμένοι, εγωιστές και ποταποί! Δεν σηκώνουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι αν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν! Τους φαίνεται υπερβολικά κοπιαστικό να κάνουν καλά πράγματα και να προετοιμάζουν καλές πράξεις. Είναι διατεθειμένοι να κάνουν κάποιο καθήκον αλλά τους λείπει η θέληση, είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν αλλά δεν το αντέχουν, επιθυμούν να πληρώσουν κάποιο τίμημα αλλά δεν μπορούν, είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια αλλά αδυνατούν να την εκτελέσουν, κι επιθυμούν να αγαπήσουν τον Θεό αλλά δεν μπορούν να το κάνουν πράξη. Πείτε Μου, δεν υστερεί απίστευτα μια τέτοια ανθρώπινη φύση; Πόση αλήθεια πρέπει να κατανοήσει και να αποκτήσει κανείς προκειμένου να το αντισταθμίσει αυτό;

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με το ενδιαφέρον που έδειξε ο Νώε για τις προθέσεις του Θεού, κι αυτό ήταν ένα πολύτιμο μέρος της ανθρώπινης φύσης του. Υπάρχει και κάτι ακόμα· τι είναι αυτό; Ο Νώε, αφού άκουσε τα λόγια του Θεού, έμαθε ένα γεγονός· έμαθε, λοιπόν, κι εκείνος ποιο ήταν το σχέδιο του Θεού. Το σχέδιο δεν ήταν απλώς να φτιάξει μια κιβωτό που θα χρησίμευε ως μνημείο, ούτε να φτιάξει ένα λούνα παρκ, ούτε να φτιάξει ένα μεγάλο κτίριο για αξιοθέατο· δεν ήταν τίποτα απ’ όλα αυτά. Από όσα είπε ο Θεός, ο Νώε έμαθε ένα γεγονός: Ο Θεός σιχαινόταν αυτήν την ανθρωπότητα, που ήταν μοχθηρή, και είχε αποφασίσει πως αυτή η ανθρωπότητα θα καταστρεφόταν με κατακλυσμό. Στο μεταξύ, όσοι επρόκειτο να επιζήσουν στην επόμενη εποχή θα σώζονταν από τον κατακλυσμό μέσα σ’ αυτήν την κιβωτό· αυτή θα τους έδινε τη δυνατότητα να επιζήσουν. Και ποιο ήταν το κεντρικό σημείο σ’ αυτό το γεγονός; Ότι ο Θεός θα κατέστρεφε τον κόσμο με κατακλυσμό, και η πρόθεσή Του ήταν να κατασκευάσει ο Νώε μια κιβωτό και να επιζήσει, και να επιζήσει μαζί του κάθε είδους ζωντανό πλάσμα, ενώ η ανθρωπότητα θα καταστρεφόταν. Ήταν σημαντικό αυτό; Δεν επρόκειτο για κάποιο ασήμαντο οικογενειακό ζήτημα ούτε για κάποιο ζήτημα μικρής σημασίας που αφορούσε ένα άτομο ή μια φυλή· αντίθετα, αφορούσε ένα πολύ σημαντικό εγχείρημα. Τι είδους σημαντικό εγχείρημα; Ένα εγχείρημα σχετικό με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Ο Θεός επρόκειτο να κάνει κάτι μεγάλο, κάτι που αφορούσε ολόκληρη την ανθρωπότητα και ήταν σχετικό με τη διαχείρισή Του, με τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα και με τη μοίρα της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η τρίτη πληροφορία που πήρε ο Νώε καθώς του εμπιστευόταν ο Θεός το εγχείρημα αυτό. Και ποια στάση κράτησε ο Νώε όταν το άκουσε αυτό από τα λόγια του Θεού; Κράτησε μια στάση πίστης, αμφισβήτησης ή πλήρους δυσπιστίας; (Μια στάση πίστης.) Σε ποιο βαθμό πίστευε; Και ποια γεγονότα αποδεικνύουν ότι τα πίστευε αυτά; (Μόλις άκουσε τα λόγια του Θεού, άρχισε να τα κάνει πράξη και κατασκεύασε την κιβωτό όπως είχε πει ο Θεός, κι αυτό σημαίνει πως η στάση του απέναντι στα λόγια του Θεού ήταν μια στάση πίστης.) Από όλα όσα εκδήλωσε μέσα του ο Νώε, από το επίπεδο εκτέλεσης και εφαρμογής μετά την αποδοχή όσων του εμπιστεύτηκε ο Θεός μέχρι και τα όσα πραγματοποίησε στο τέλος, φαίνεται πως ο Νώε είχε απόλυτη πίστη σε κάθε λέξη που είχε ξεστομίσει ο Θεός. Γιατί είχε απόλυτη πίστη; Πώς γίνεται να μην είχε καθόλου αμφιβολίες; Πώς γίνεται να μην προσπάθησε να αναλύσει, να μην τα εξέτασε μέσα του όλα αυτά; Με τι σχετίζεται αυτό; (Με την πίστη στον Θεό.) Πολύ σωστά, αυτή ήταν η αληθινή πίστη του Νώε στον Θεό. Γι’ αυτό, όσον αφορά όλα όσα ανέφερε ο Θεός και κάθε ένα από τα λόγια Του, ο Νώε όχι μόνο τα άκουσε και τα αποδέχθηκε, αλλά διέθετε αληθινή γνώση και πίστη από τα βάθη της καρδιάς του. Μπορεί ο Θεός να μην του είπε τις διάφορες λεπτομέρειες, όπως πότε θα έρχονταν τα νερά του κατακλυσμού, πόσα χρόνια θα περνούσαν μέχρι να γίνει αυτό, σε τι κλίμακα θα συνέβαινε ο κατακλυσμός ή πώς θα ήταν ο κόσμος μετά την καταστροφή του από τον Θεό, κι ωστόσο ο Νώε πίστευε πως όλα όσα είχε πει ο Θεός αποτελούσαν ήδη γεγονότα. Ο Νώε δεν αντιμετώπισε τα λόγια του Θεού σαν να ήταν μια ιστορία, ένας μύθος, κάποιο ρητό ή ένα γραπτό, αλλά πίστευε και ήταν βέβαιος, στα βάθη της καρδιάς του, πως ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά και πως κανένας δεν μπορεί να αλλάξει όσα έχει αποφασίσει να πραγματοποιήσει ο Θεός. Ο Νώε θεωρούσε πως μόνο μία στάση μπορούν να κρατούν οι άνθρωποι απέναντι στα λόγια του Θεού και σε όσα επιθυμεί να πραγματοποιήσει ο Θεός, κι αυτή είναι να αποδέχονται αυτό το γεγονός, να υποτάσσονται στις εντολές του Θεού και να συνεργάζονται στις εργασίες όπου τους ζητάει ο Θεός να συνεργαστούν· αυτή ήταν η στάση του. Και ακριβώς επειδή ο Νώε κράτησε αυτήν τη στάση, δηλαδή δεν ανέλυσε, δεν εξέτασε, δεν αμφισβήτησε, αλλά πίστεψε από τα βάθη της καρδιάς του κι έπειτα αποφάσισε να συνεργαστεί σε όσα απαιτούσε ο Θεός και σε όσα επιθυμούσε ο Θεός να πραγματοποιηθούν, ακριβώς γι’ αυτό, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε η κατασκευή της κιβωτού, και η συγκέντρωση και επιβίωση κάθε είδους ζωντανού πλάσματος. Αν ο Νώε αμφέβαλλε όταν άκουσε τον Θεό να λέει πως θα κατέστρεφε τον κόσμο με κατακλυσμό, αν τολμούσε να μην το πιστέψει ολοκληρωτικά επειδή δεν το είχε δει και δεν ήξερε πότε θα συνέβαινε, με τόσες άγνωστες παραμέτρους, άραγε θα επηρεαζόταν και θα άλλαζε η ψυχική του κατάσταση και η πίστη του απέναντι στην κατασκευή της κιβωτού; (Ναι.) Πώς θα άλλαζε; Ενώ θα κατασκεύαζε την κιβωτό, μπορεί να έκανε οικονομία, να αγνοούσε τις προδιαγραφές που είχε ορίσει ο Θεός ή να μη συγκέντρωνε κάθε είδους ζωντανό πλάσμα μέσα στην κιβωτό όπως είχε ζητήσει ο Θεός· ο Θεός είχε πει πως έπρεπε να υπάρχει ένα αρσενικό και ένα θηλυκό από κάθε είδος, και ο Νώε μπορεί να σκεφτόταν: «Για κάποια είδη, αρκεί ένα θηλυκό. Κάποια δεν μπορώ να τα βρω, οπότε ας τα ξεχάσουμε. Ποιος ξέρει πότε θα έρθει ο κατακλυσμός που θα καταστρέψει τον κόσμο». Το σπουδαίο εγχείρημα της κατασκευής της κιβωτού και της συγκέντρωσης κάθε είδους ζωντανού πλάσματος κράτησε εκατόν είκοσι χρόνια. Θα είχε επιμείνει ο Νώε αυτά τα εκατόν είκοσι χρόνια αν δεν είχε αληθινή πίστη στα λόγια του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Με τις παρεμβάσεις του έξω κόσμου και τα διάφορα παράπονα των μελών της οικογένειας, κάποιος που δεν πιστεύει τα λόγια του Θεού ως γεγονός θα το έβρισκε πολύ δύσκολο να πραγματοποιήσει το έργο της κατασκευής της κιβωτού, πόσο μάλλον αν αυτό κρατούσε εκατόν είκοσι χρόνια. Την προηγούμενη φορά, σας ρώτησα αν τα εκατόν είκοσι χρόνια είναι μεγάλο διάστημα. Όλοι σας απαντήσατε θετικά. Σας ρώτησα για πόσο θα αντέχατε και, όταν τελικά σας ρώτησα αν θα καταφέρνατε να φτάσετε τις δεκαπέντε μέρες, κανένας σας δεν είπε πως θα τα κατάφερνε, και ράγισε η καρδιά Μου. Είστε απέραντα κατώτεροι από τον Νώε. Δεν είστε ισάξιοι ούτε με μια τρίχα απ’ τα μαλλιά του, δεν έχετε ούτε το ένα δέκατο της πίστης του. Είστε τόσο αξιοθρήνητοι! Πρώτον, έχετε ελάχιστη ανθρώπινη φύση και ακεραιότητα. Δεύτερον, θα έλεγε κανείς πως, ουσιαστικά, δεν επιδιώκετε καν την αλήθεια. Έτσι, δεν έχετε τη δυνατότητα να αποκτήσετε αληθινή πίστη στον Θεό ούτε έχετε αληθινή υποταγή. Πώς, λοιπόν, μπορέσατε να αντέξετε ως τώρα, τι σας κάνει να κάθεστε ακόμα εδώ και να ακούτε καθώς συναναστρέφομαι; Βρίσκονται μέσα σας δύο πτυχές. Από τη μία, οι περισσότεροι από εσάς θέλετε ακόμα να είστε καλοί· δεν θέλετε να είστε κακοί άνθρωποι. Θέλετε να πάρετε τον σωστό δρόμο. Την έχετε αυτήν τη λίγη αποφασιστικότητα, την έχετε αυτήν τη λίγη καλή προσδοκία. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι από εσάς φοβούνται τον θάνατο. Σε ποιον βαθμό φοβάστε τον θάνατο; Με την παραμικρή υποψία προβλήματος στον έξω κόσμο, κάποιοι από εσάς καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια στην εκτέλεση του καθήκοντός τους· όταν ηρεμούν τα πράγματα, επαναπαύονται και καταβάλλουν πολύ λιγότερη προσπάθεια στο καθήκον τους· ασχολούνται συνεχώς με τη σάρκα τους. Σε σύγκριση με την αληθινή πίστη του Νώε, υπάρχει καθόλου αληθινή πίστη σε όσα εκδηλώνετε εσείς; (Όχι.) Κι Εγώ το ίδιο νομίζω. Και, ακόμα κι αν υπάρχει λίγη πίστη, είναι αξιολύπητα μικρή και αποκλείεται να αντέξει στις δοκιμασίες.

Δεν έχω κάνει ποτέ εργασιακές ρυθμίσεις, συχνά όμως ακούω να τις προλογίζουν με λόγια όπως τα εξής: «Αυτήν τη στιγμή, πολλές χώρες βρίσκονται σε σοβαρή αναταραχή, οι παγκόσμιες τάσεις γίνονται όλο και πιο μοχθηρές, και ο Θεός πρόκειται να τιμωρήσει το ανθρώπινο γένος· πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας τηρώντας ένα αποδεκτό πρότυπο με τον τάδε τρόπο, και να προσφέρουμε την αφοσίωσή μας στον Θεό». «Αυτόν τον καιρό, οι επιδημίες γίνονται όλο και πιο σοβαρές, το περιβάλλον όλο και πιο αντίξοο, οι καταστροφές ακόμα πιο μεγάλες, οι άνθρωποι απειλούνται από τις ασθένειες και τον θάνατο, και μόνο αν πιστέψουμε στον Θεό και προσευχηθούμε περισσότερο ενώπιόν Του μπορούμε να αποφύγουμε τις μάστιγες, αφού ο Θεός είναι το καταφύγιό μας. Σήμερα, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες περιστάσεις και μ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, πρέπει να προετοιμάζουμε καλές πράξεις με τον τάδε τρόπο, καθώς και να εφοδιαζόμαστε με την αλήθεια με τον τάδε τρόπο· κάτι τέτοιο είναι επιτακτικό». «Οι φετινές επιδρομές παρασίτων ήταν ιδιαίτερα σοβαρές, η ανθρωπότητα θα γνωρίσει την πείνα και σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη με το πλιάτσικο και τις κοινωνικές αναταραχές, επομένως όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να προσέρχονται συχνά ενώπιόν Του για να προσευχηθούν και να ζητήσουν την προστασία Του, ενώ πρέπει να διατηρήσουν την κανονική ζωή της εκκλησίας και μια κανονική πνευματική ζωή». Και ούτω καθεξής. Κι έπειτα, μόλις ολοκληρωθεί ο πρόλογος, αρχίζουν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Κάθε φορά, αυτοί οι πρόλογοι παίζουν εγκαίρως έναν αποφασιστικό ρόλο στην πίστη των ανθρώπων. Αναρωτιέμαι, λοιπόν: μήπως οι εργασιακές ρυθμίσεις δεν θα εκτελούνταν αν δεν υπήρχαν αυτοί οι πρόλογοι και οι δηλώσεις; Χωρίς αυτούς τους προλόγους, οι εργασιακές ρυθμίσεις θα έπαυαν να είναι εργασιακές ρυθμίσεις; Δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης; Η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις είναι σίγουρα όχι. Αυτό που θέλω να μάθω είναι το εξής: με ποιον σκοπό πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό; Ποια ακριβώς είναι η σημασία της πίστης τους στον Θεό; Κατανοούν ή δεν κατανοούν τα γεγονότα που επιθυμεί να πραγματοποιήσει ο Θεός; Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν όλα όσα ζητάει ο Δημιουργός; Αξίζει να εξετάσει κανείς αυτά τα ερωτήματα; Αν οι άνθρωποι συγκρίνονταν με τον Νώε ως πρότυπο, η γνώμη Μου είναι πως ούτε ένας από αυτούς δεν θα άξιζε να αποκαλείται «δημιούργημα». Δεν θα ήταν άξιοι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Αν η πίστη και η υποταγή των σημερινών ανθρώπων υπολογίζονταν με βάση τη στάση του Θεού απέναντι στον Νώε, καθώς και με τα πρότυπα με τα οποία επέλεξε ο Θεός τον Νώε, άραγε ο Θεός θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος μαζί τους; (Όχι.) Απέχουν πάρα πολύ από κάτι τέτοιο! Οι άνθρωποι λένε συνεχώς πως πιστεύουν στον Θεό και Τον λατρεύουν· πώς, όμως, εκδηλώνεται μέσα τους αυτή η πίστη και η λατρεία; Στην πραγματικότητα, εκδηλώνεται με το πόσο εξαρτώνται από τον Θεό, με τις απαιτήσεις που έχουν από Αυτόν, καθώς και με την πραγματική επαναστατικότητα που δείχνουν εναντίον Του, ακόμη και με την απαξίωσή τους απέναντι στον ενσαρκωμένο Θεό. Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς πως όλα αυτά δείχνουν την περιφρόνηση της ανθρωπότητας για την αλήθεια και την ανοιχτή παραβίαση των αρχών; Πράγματι, αυτό συμβαίνει· αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Κάθε φορά που οι εργασιακές ρυθμίσεις περιέχουν αυτά τα λόγια, αυξάνεται η «πίστη» των ανθρώπων, κάθε φορά που βγαίνουν εργασιακές ρυθμίσεις, όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τις απαιτήσεις και τη σημασία των εργασιακών ρυθμίσεων, και έχουν τη δυνατότητα να τις εκτελέσουν, τότε θεωρούν πως έχει αυξηθεί το επίπεδο της υποταγής τους, πως πλέον διαθέτουν υποταγή· άραγε, όμως, διαθέτουν πράγματι πίστη και αληθινή υποταγή; Και τι ακριβώς είναι αυτή η υποτιθέμενη πίστη και η υποταγή όταν συγκρίνονται με το πρότυπο του Νώε; Μάλλον πρόκειται περισσότερο για κάποιου είδους συναλλαγή. Πώς θα μπορούσε κάτι τέτοιο να θεωρηθεί πίστη και αληθινή υποταγή; Τι είναι αυτή η δήθεν αληθινή πίστη των ανθρώπων; «Ήρθαν οι έσχατες ημέρες· ελπίζω ο Θεός να δράσει σύντομα! Είναι μεγάλη ευλογία που εγώ θα είμαι εδώ όταν θα καταστρέψει ο Θεός τον κόσμο, που θα έχω την τύχη να επιζήσω και που δεν θα υποστώ τη συντριβή της καταστροφής. Τι καλός που είναι ο Θεός, πόσο πολύ αγαπάει τους ανθρώπους, τι μεγάλος που είναι ο Θεός! Έχει εξυψώσει τόσο πολύ τον άνθρωπο, ο Θεός είναι στ’ αλήθεια Θεός, μόνο ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο». Όσο για τη δήθεν αληθινή υποταγή τους; «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι σωστά. Κάνε οτιδήποτε σου ζητήσει· αν δεν το κάνεις, θα βυθιστείς στην καταστροφή και όλα θα τελειώσουν για σένα, κανείς δεν θα μπορέσει να σε σώσει». Η πίστη τους δεν είναι αληθινή πίστη ούτε η υποταγή τους είναι αληθινή υποταγή· δεν είναι τίποτα άλλο από ψέματα.

Σήμερα, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου γνωρίζουν πως ο Νώε κατασκεύασε την κιβωτό, σωστά; Πόσοι, όμως, γνωρίζουν την πραγματική ιστορία; Πόσοι κατανοούν την αληθινή πίστη και υποταγή του Νώε; Και ποιος γνωρίζει και ενδιαφέρεται για το πώς αξιολογούσε ο Θεός τον Νώε; Κανένας δεν δίνει σημασία σ’ αυτά. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Την προηγούμενη φορά, μετά τη συναναστροφή Μου πάνω στις ιστορίες αυτών των δύο προσώπων, ανέτρεξε κανείς στη Βίβλο για να διαβάσει αναλυτικά αυτές τις ιστορίες; Συγκινηθήκατε όταν ακούσατε την ιστορία του Νώε, του Αβραάμ και του Ιώβ; (Ναι.) Νιώθετε φθόνο γι’ αυτούς τους τρεις ανθρώπους; (Ναι.) Θέλετε να γίνετε σαν αυτούς; (Ναι.) Συναναστραφήκατε, λοιπόν, αναλυτικά πάνω στις ιστορίες τους και στην ουσία της συμπεριφοράς τους, στη στάση τους απέναντι στον Θεό, καθώς και στην πίστη και την υποταγή τους; Από πού πρέπει να αρχίσει όποιος θέλει να γίνει σαν τους ανθρώπους αυτού του είδους; Διάβασα πρώτη φορά την ιστορία του Ιώβ πριν από πολύ καιρό, και επίσης κατανοούσα σε κάποιο βαθμό τις ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ. Κάθε φορά που διαβάζω και σκέφτομαι μέσα Μου όσα εκδήλωσαν αυτοί οι τρεις άνθρωποι, όσα τους είπε και όσα τους έκανε ο Θεός, καθώς και τις διάφορες στάσεις τους, Μου έρχονται δάκρυα στα μάτια, συγκινούμαι. Εσάς, λοιπόν, τι σας συγκίνησε όταν τις διαβάσατε; (Αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, κατάλαβα τελικά πως ο Ιώβ, ενώ περνούσε τις δοκιμασίες του, θεωρούσε πως ο Θεός υπέφερε γι’ αυτόν και, επειδή δεν ήθελε να βασανίζεται ο Θεός, καταράστηκε την ίδια τη μέρα που γεννήθηκε. Κάθε φορά που το διάβαζα αυτό, ένιωθα πως ο Ιώβ έδειχνε πραγματικό ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Θεού και ένιωθα μεγάλη συγκίνηση.) Τι άλλο; (Ο Νώε πέρασε τόσες κακουχίες όσο κατασκεύαζε την κιβωτό, κι όμως, ακόμα κι έτσι, μπορούσε να υπολογίζει τις προθέσεις του Θεού. Του Αβραάμ του χαρίστηκε ένα παιδί όταν ο ίδιος ήταν εκατό ετών και ένιωσε απέραντη χαρά, αλλά όταν ο Θεός τού ζήτησε να προσφέρει το παιδί του, εκείνος μπόρεσε να υπακούσει και να υποταχθεί· εμείς, ωστόσο, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Δεν έχουμε την ανθρώπινη φύση ούτε τη συνείδηση, ούτε και τη λογική του Νώε ή του Αβραάμ. Νιώθω απέραντο θαυμασμό όταν διαβάζω τις ιστορίες τους, και για εμάς είναι παραδείγματα προς μίμηση.) (Στην προηγούμενη συναναστροφή Σου, ανέφερες πως ο Νώε κατάφερε να επιμείνει στην κατασκευή της κιβωτού για εκατόν είκοσι χρόνια, πως ολοκλήρωσε τέλεια τις εντολές του Θεού και δεν απογοήτευσε τις προσδοκίες του Θεού. Αν τα συγκρίνω όλα αυτά με τη στάση που έχω εγώ απέναντι στο καθήκον μου, βλέπω ότι δεν έχω καμία επιμονή. Αυτό μου προκαλεί και ενοχές, αλλά και συγκίνηση.) Όλοι σας το βρίσκετε συγκινητικό, έτσι; (Ναι.) Προς το παρόν, δεν θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό το θέμα· θα τα συζητήσουμε όλα αυτά αφού τελειώσουμε με τις ιστορίες του Νώε και του Αβραάμ. Θα σας πω ποια σημεία συγκίνησαν Εμένα, για να δούμε αν τα ίδια σημεία συγκίνησαν κι εσάς.

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στην αληθινή πίστη που είχε ο Νώε στον Θεό. Τα αποδεδειγμένα γεγονότα της κατασκευής της κιβωτού από τον Νώε αρκούν για να δείξουν ότι είχε αληθινή πίστη. Η αληθινή πίστη του Νώε φαίνεται σε κάθε μεμονωμένη πράξη του, σε κάθε του σκέψη, καθώς και στη στάση με την οποία ενεργούσε απέναντι σε κάθε εντολή του Θεού. Αυτό αρκεί για να δείξει την αληθινή πίστη του Νώε στον Θεό· μια πίστη που είναι αγνή, αδιαμφισβήτητα. Ανεξάρτητα από το αν όσα του ζήτησε να κάνει ο Θεός συμβάδιζαν με τις αντιλήψεις του, ανεξάρτητα από το αν αυτά είχε σχεδιάσει να κάνει στη ζωή του, ανεξάρτητα από το αν αυτά έρχονταν σε αντίθεση με όσα αποτελούσαν τη ζωή του, και φυσικά ανεξάρτητα από τη δυσκολία αυτής της εργασίας, εκείνος κράτησε μόνο μία στάση: αποδοχή, υποταγή και εφαρμογή. Στο τέλος, από τα γεγονότα προκύπτει πως η κιβωτός που κατασκεύασε ο Νώε έσωσε όλα τα είδη των ζωντανών πλασμάτων, καθώς και την οικογένεια του ίδιου του Νώε. Όταν ο Θεός έστειλε τον κατακλυσμό και άρχισε να καταστρέφει το ανθρώπινο γένος, η οικογένεια του Νώε και τα διάφορα είδη ζωντανών πλασμάτων έπλευσαν με την κιβωτό πάνω στα νερά. Ο Θεός κατέστρεψε τη γη με έναν κατακλυσμό που κράτησε σαράντα μέρες, από τον οποίο επέζησαν μόνο τα οκτώ μέλη της οικογένειας του Νώε και τα διάφορα ζωντανά πλάσματα που μπήκαν στην κιβωτό· όλοι οι άλλοι άνθρωποι και τα ζωντανά καταστράφηκαν. Τι δείχνουν αυτά τα γεγονότα; Επειδή ο Νώε διέθετε αληθινή πίστη και αληθινή υποταγή στον Θεό, μέσω της αληθινής συνεργασίας του με τον Θεό, πραγματοποιήθηκαν όλα όσα επιθυμούσε να κάνει ο Θεός· όλα έγιναν πραγματικότητα. Αυτό εκτίμησε ο Θεός στον Νώε και ο Νώε δεν Τον απογοήτευσε· ανταποκρίθηκε στη σημαντική ανάθεση που του έκανε ο Θεός και έφερε σε πέρας όλα όσα του είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Το ότι ο Νώε κατάφερε να φέρει σε πέρας την ανάθεση από τον Θεό οφειλόταν, από τη μία, στις εντολές του Θεού· ταυτόχρονα, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό και στην αληθινή πίστη και την απόλυτη υποταγή που είχε ο Νώε στον Θεό. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, επειδή ο Νώε κατείχε αυτά τα δύο πλέον πολύτιμα χαρακτηριστικά, τον αγάπησε ο Θεός· και, ακριβώς επειδή ο Νώε είχε αληθινή πίστη και απόλυτη υποταγή, ο Θεός βρήκε στο πρόσωπό του κάποιον που έπρεπε να παραμείνει, κάποιον που ήταν άξιος να επιζήσει. Όλοι οι άλλοι εκτός από τον Νώε αποτελούσαν αντικείμενα της απέχθειας του Θεού, που σημαίνει ότι όλοι ήταν ανάξιοι να ζουν μέσα στην πλάση του Θεού. Τι μας δείχνει το γεγονός ότι ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό; Πρώτον, είδαμε τον ευγενή χαρακτήρα του Νώε· ο Νώε διέθετε συνείδηση και λογική. Δεύτερον, είδαμε την αληθινή πίστη και την αληθινή υποταγή του Νώε απέναντι στον Θεό. Όλα αυτά αξίζει να τα μιμηθεί κανείς. Ακριβώς χάρη σ’ αυτήν την πίστη και την υποταγή απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό έγινε αγαπητός ο Νώε στα μάτια του Θεού, ένα δημιούργημα που το αγάπησε ο Θεός· κάτι τέτοιο ήταν ευτυχία κι ευλογία. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι αρμόζει να ζουν στο φως της όψης του Θεού· στα μάτια του Θεού, μόνο αυτοί αρμόζει να ζουν. Άνθρωποι που αρμόζει να ζουν: τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει άνθρωποι που τους αξίζει να απολαμβάνουν όλες τις απολαύσεις τις οποίες έχει χαρίσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, που τους αξίζει να ζουν στο φως της όψης του Θεού, που τους αξίζει να λαμβάνουν τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού· τέτοιοι άνθρωποι γίνονται οι αγαπημένοι του Θεού, είναι αληθινά δημιουργήματα και επιθυμεί να τους κερδίσει ο Θεός.