ΙΙΙ. Έκθεση του πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού οι σημερινοί άνθρωποι

Ποιο θέμα αφορούσαν οι ιστορίες που μόλις είπα; (Τις στάσεις απέναντι στον Θεό, το πώς μπορούμε να υπακούμε στα λόγια του Θεού και να υποτασσόμαστε στον Θεό όταν συμβαίνει κάτι.) Ποιο ήταν το κυριότερο δίδαγμα που πήρατε απ’ αυτές τις δύο ιστορίες; (Ότι πρέπει να υπακούμε και να υποτασσόμαστε, και να ενεργούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού.) Είναι σημαντικό να μάθει κανείς να υπακούει και να κάνει πράξη την υπακοή στα λόγια του Θεού. Λες πως είσαι ακόλουθος του Θεού, πως είσαι δημιούργημα, πως είσαι ανθρώπινο ον στα μάτια του Θεού. Σε όσα βιώνεις και εκδηλώνεις, όμως, δεν υπάρχει το παραμικρό σημάδι της υποταγής ούτε της άσκησης που έρχεται αφού ακούσει κανείς τα λόγια του Θεού. Θα έπρεπε, μήπως, να μπουν ερωτηματικά στους όρους «δημιούργημα», «κάποιος που ακολουθεί τον Θεό» και «ανθρώπινο ον στα μάτια του Θεού» όταν αναφέρονται σ’ εσένα; Και, με δεδομένα αυτά τα ερωτηματικά, έχεις, άραγε, πολλές ελπίδες να σωθείς; Αυτό είναι άγνωστο, οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, κι εσύ ο ίδιος δεν τολμάς να πεις. Προηγουμένως, είπα δύο κλασικές ιστορίες σχετικά με το πώς πρέπει να υπακούει κανείς στα λόγια του Θεού. Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει τη Βίβλο και ακολουθεί τον Θεό εδώ και πολλά χρόνια γνωρίζει ήδη αυτές τις δύο ιστορίες. Διαβάζοντας, όμως, αυτές τις ιστορίες, κανείς δεν αποκόμισε μία απ’ τις πιο σημαντικές αλήθειες που υπάρχουν: την υπακοή στα λόγια του Θεού. Τώρα, λοιπόν, που ακούσαμε ιστορίες για το πώς να υπακούει κανείς στα λόγια του Θεού, ας στραφούμε σε ιστορίες για ανθρώπους που έδειξαν ανυπακοή στα λόγια του Θεού. Κι αφού αναφέρθηκε η ανυπακοή στα λόγια του Θεού, αυτές οι ιστορίες μάλλον θα αφορούν τους σημερινούς ανθρώπους. Μερικά απ’ αυτά που θα πω ίσως σας φέρουν σε δύσκολη θέση όταν τα ακούσετε· ίσως πληγώσουν την περηφάνια και την αυτοεκτίμησή σας, και ίσως φανεί ότι υστερείτε σε ακεραιότητα και αξιοπρέπεια.

Ζήτησα από κάποιους να φυτέψουν λαχανικά σ’ ένα συγκεκριμένο χωράφι. Ο σκοπός ήταν οι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους να έχουν βιολογικά τρόφιμα και να μη χρειάζεται να αγοράζουν συμβατικά λαχανικά ψεκασμένα με φυτοφάρμακα. Αυτό ήταν καλό, έτσι; Κατά μία έννοια, ζουν όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια και έχουν τη δυνατότητα να πιστεύουν στον Θεό όλοι μαζί, σε απόσταση από τις τάσεις και τις διαμάχες της κοινωνίας. Η δημιουργία ενός τέτοιου περιβάλλοντος δίνει σε όλους τη δυνατότητα να ηρεμήσουν και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Αυτή είναι μια θεώρηση σε μικρή κλίμακα. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, το να φυτεύει κανείς λαχανικά για να φάνε όσοι κάνουν το καθήκον τους και το να παίζει έναν ρόλο στη διάδοση του ευαγγελίου του Θεού, είναι κι αυτό σωστό. Όταν λέω: «Φύτεψε μερικά λαχανικά για να φάνε όσοι κάνουν το καθήκον τους εδώ κοντά», δεν είναι πολύ κατανοητά αυτά τα λόγια; Όταν ζήτησα από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο να το κάνει αυτό, το κατανόησε και φύτεψε μερικά λαχανικά ευρείας κατανάλωσης. Νομίζω ότι είναι απλό το να φυτέψει κανείς λαχανικά. Μπορεί να το κάνει κάθε συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν είναι και τόσο δύσκολο όσο η διάδοση του ευαγγελίου ή τα διάφορα στοιχεία του έργου της εκκλησίας. Έτσι, λοιπόν, δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό. Αφού πέρασε λίγος καιρός, πήγα σ’ αυτό το μέρος και τους είδα όλους να τρώνε τα λαχανικά που είχαν φυτέψει οι ίδιοι, και άκουσα ότι μερικές φορές τους περίσσευαν κιόλας, και τα έδιναν για τροφή στα κοτόπουλα. Είπα: «Φυτέψατε όλα αυτά τα λαχανικά και βγάλατε καλή σοδειά. Στείλατε καθόλου στις εκκλησίες; Απ’ τα λαχανικά που φυτέψαμε, έφαγαν κι οι άνθρωποι από τις άλλες εκκλησίες;» Κάποιοι είπαν ότι δεν γνώριζαν. Κάποιοι είπαν ότι οι άνθρωποι που ήταν στα άλλα μέρη αγόραζαν λαχανικά και δεν έτρωγαν όσα παράγονταν εδώ. Καθένας τους έλεγε και κάτι διαφορετικό. Κανένας δεν νοιαζόταν· αφού είχαν οι ίδιοι λαχανικά να φάνε, θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα. Δεν είναι απεχθές αυτό; Έπειτα, είπα στον υπεύθυνο: «Είναι απολύτως λογικό να τρως αυτά που καλλιεργείς, όμως πρέπει να φάνε κι οι άλλοι. Είναι, άραγε, σωστό που φύτεψες τόσα που δεν μπορούσατε να τα φάτε, ενώ στα άλλα μέρη ακόμα αναγκάζονται να αγοράσουν λαχανικά; Δεν σου είπα ότι αυτά τα λαχανικά δεν προορίζονταν μόνο για να φάτε εσείς, και ότι έπρεπε να στείλεις και στις άλλες κοντινές εκκλησίες;» Θεωρείτε ότι, για ένα ζήτημα τόσο μικρής σημασίας, θα έπρεπε να τους λέω συνεχώς τι να κάνουν και να βάζω ρητούς κανόνες; Έπρεπε να το κάνω μεγάλο θέμα, να καλέσω τους πάντες σε συνάθροιση και να κάνω κήρυγμα; (Όχι.) Κι Εγώ έτσι νομίζω. Είναι δυνατόν να μην έχουν οι άνθρωποι ούτε καν αυτό το λίγο ενδιαφέρον; Αν όντως συνέβαινε αυτό, τότε δεν θα ήταν άνθρωποι. Είπα, λοιπόν, ξανά σ’ αυτόν τον άνθρωπο: «Στείλε τα γρήγορα και στις άλλες εκκλησίες. Πήγαινε να τα στείλεις τώρα». «Εντάξει», είπε, «θα δω». Αυτήν τη στάση κράτησε. Αφού πέρασε κάποιος καιρός, πήγα ξανά στο ίδιο μέρος και βρήκα στο χωράφι πάρα πολλά λαχανικά κάθε λογής. Ρώτησα αυτούς που τα είχαν φυτέψει αν είχαν πλούσια συγκομιδή. Είπαν πως έβγαλαν τόσα που δεν μπορούσαν να τα φάνε όλα, κι έτσι κάποια είχαν σαπίσει. Ρώτησα ξανά αν είχαν στείλει καθόλου στις κοντινές εκκλησίες. Απάντησαν πως δεν γνώριζαν, πως δεν ήταν σίγουροι. Το είπαν αυτό πολύ αόριστα κι επιπόλαια. Ήταν σαφές ότι κανείς δεν είχε πάρει το ζήτημα στα σοβαρά. Αφού αυτοί είχαν τροφή να φάνε, δεν νοιάζονταν για κανέναν άλλο. Για άλλη μία φορά, αναζήτησα τον υπεύθυνο. Τον ρώτησα αν είχαν στείλει καθόλου λαχανικά αλλού. Είπε ότι είχαν στείλει. Τον ρώτησα πώς είχε πάει η διανομή. Είπε πως είχαν παραδοθεί. Μέχρι εδώ, ακούτε να υπήρχε κάποιο πρόβλημα; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κράτησαν σωστή στάση. Δεν κράτησαν μια στάση αφοσίωσης και ευθύνης ενώ έκαναν το καθήκον τους, κι αυτό είναι απεχθές· αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν ακόμα απεχθέστερο. Αργότερα, ρώτησα τους αδελφούς και τις αδελφές στις κοντινές εκκλησίες αν είχαν παραλάβει καθόλου λαχανικά. «Έστειλαν», Μου απάντησαν, «αλλά ήταν σε χειρότερη κατάσταση κι απ’ τα λαχανικά που βλέπεις πεταμένα κάτω στη λαϊκή. Δεν ήταν παρά σάπια φύλλα ανακατεμένα με άμμο και χαλίκια. Δεν τρώγονταν». Πώς αισθάνεστε που ακούτε κάτι τέτοιο; Νιώθετε οργή μέσα στην καρδιά σας; Εξοργίζεστε; (Ναι.) Κι αν όλοι εσείς εξοργίζεστε, τι πιστεύετε, Εγώ θύμωσα; Έστειλαν μερικά λαχανικά χωρίς καμία προθυμία, όμως δεν το έκαναν σωστά. Και ποιος ήταν η αιτία αυτής της κακής εκτέλεσης; Υπήρχε ένας κακός άνθρωπος σ’ εκείνο το μέρος, που εμπόδισε την αποστολή των λαχανικών. Τι είπε αφού έδωσα την εντολή να στείλουν τα λαχανικά; «Αφού μου λες να το κάνω αυτό, θα μαζέψω σάπια φύλλα και λαχανικά που δεν θέλουμε να τα φάμε και θα τους τα στείλω. Αποστολή δεν είναι κι αυτό;» Μόλις το έμαθα αυτό, έδωσα εντολή να πετάξουν έξω αυτό το δαιμονικό σκουπίδι. Τι μέρος ήταν αυτό, όπου τολμούσε να φέρεται σαν τύραννος; Εδώ είναι ο οίκος του Θεού. Δεν είναι ούτε η κοινωνία ούτε η ελεύθερη αγορά. Εδώ, αν κάνεις σαν κακομαθημένο παιδί και φέρεσαι σαν τύραννος, τότε δεν είσαι ευπρόσδεκτος και δεν αντέχω ούτε να σε βλέπω, χάσου γρήγορα! Φύγε όσο πιο μακριά Μου μπορείς, πήγαινε από κει που ήρθες! Νομίζετε ότι έκανα καλά που το χειρίστηκα έτσι; (Ναι.) Γιατί; (Ένας τέτοιος άνθρωπος υστερεί πάρα πολύ σε ανθρώπινη φύση.) Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν εκδιωχθεί κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική και δεν επιδιώκουν την αλήθεια· ταυτόχρονα, όμως, δεν κάνουν κακές πράξεις, δεν αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και δεν επηρεάζουν ούτε τον τρόπο με τον οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους οι άλλοι ούτε τη ζωή της εκκλησίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει για την ώρα να παραμείνει και να παρέχει υπηρεσία, όταν, όμως, κάνει κακό και προκαλέσει διαταράξεις και αναστάτωση, τότε μπορεί κάλλιστα να πάρει πόδι. Αυτό το σκουπίδι, λοιπόν, γιατί έπρεπε να το πετάξω; Ήθελε να φέρεται σαν τύραννος και να κάνει κουμάντο στον οίκο του Θεού. Οι πράξεις του είχαν αντίκτυπο στις κανονικές ζωές των αδελφών και επηρέαζαν το έργο του οίκου του Θεού. Κάποιοι έλεγαν πως ήταν υπερβολικά εγωιστής, υπερβολικά τεμπέλης, ότι έκανε το καθήκον του επιπόλαια. Ίσχυε κάτι τέτοιο; Ήθελε να αντιπαρατίθεται με όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, με όλους όσοι κάνουν κάποιο καθήκον, καθώς και με τον Θεό. Ήθελε να πάρει τον έλεγχο στον οίκο του Θεού. Ήθελε να κάνει κουμάντο στον οίκο του Θεού. Αν ήθελε να κάνει κουμάντο, τότε θα έπρεπε να είχε κάνει κάτι καλό. Εκείνος, όμως, δεν έκανε τίποτα καλό. Όλα όσα έκανε έβλαπταν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Θα μπορούσατε να ανεχτείτε εσείς έναν τέτοιο άνθρωπο; (Όχι.) Κι αφού δεν θα μπορούσε κανένας από εσάς, νομίζετε ότι θα μπορούσα Εγώ; Ακόμα και σήμερα, κάποιοι λυπούνται που αποπέμφθηκε αυτός ο κακός άνθρωπος. Δεν μπορούν να τον διακρίνουν και ακόμα ετοιμάζονται για καβγά μαζί Μου μες στο μυαλό τους. Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που, όταν αναφέρεται αυτός ο άνθρωπος, πιστεύουν ακόμα πως δεν χειρίστηκα σωστά το ζήτημα και πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού δεν είναι δίκαιος. Τι είδους παρέα είναι αυτή; Ξέρετε πώς μάζευε αυτός ο άνθρωπος το μποκ τσόι που καλλιεργούσαν; Κανονικά, ξεριζώνουμε όλο το φυτό από το κοτσάνι για να το φάμε, σωστά; Υπάρχει κανένας που να κόβει μόνο τα φύλλα; (Όχι.) Ε, λοιπόν, αυτός ο παράξενος τύπος δεν άφηνε τους άλλους να ξεριζώσουν όλο το φυτό από το κοτσάνι· τους έλεγε να κόβουν μόνο τα φύλλα. Πρώτη φορά έβλεπα να γίνεται κάτι τέτοιο. Γιατί νομίζετε πως το έκανε αυτό; Γιατί δεν άφηνε τους άλλους να ξεριζώσουν όλο το φυτό; Επειδή, αν ξερίζωναν όλο το φυτό, τότε το χωράφι θα έμενε αδειανό, και θα έπρεπε να σκαλιστεί και να φυτευτεί ξανά. Για να γλιτώσει τον κόπο, ζητούσε απ’ τους άλλους να κόβουν τα φύλλα. Όταν τους έλεγε να το κάνουν αυτό, κανένας δεν τολμούσε να του εναντιωθεί. Ήταν σαν σκλάβοι του· έκαναν ό,τι τους έλεγε. Εκείνος έκανε κουμάντο εκεί. Θεωρείτε, λοιπόν, ότι θα ήταν αποδεκτό να μην τον ξεφορτωθούν; (Όχι.) Το να επιτραπεί σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο να παραμείνει θα ήταν μάστιγα. Όταν περιστασιακά παρουσιάζει κάποια καλή πτυχή, αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχει να κάνει με τα δικά του συμφέροντα. Παρατηρήστε με προσοχή όλα όσα κάνει: Δεν κάνει ούτε ένα πράγμα που να μην αναστατώνει και να μη βλάπτει τα συμφέροντα των άλλων, ούτε ένα πράγμα που να μη βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε δαίμονας, στρέφεται εναντίον του Θεού και είναι αντίχριστος. Μπορεί να επιτραπεί σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο να παραμείνει στον οίκο του Θεού; Του αξίζει να κάνει κάποιο καθήκον; (Όχι.) Κάποιοι, όμως, προσπαθούν ακόμα να υπερασπιστούν έναν τέτοιον άνθρωπο. Μα καλά, πόσο μπερδεμένοι μπορεί να είναι; Δεν είναι απεχθές αυτό; Προσπαθείς να δείξεις ότι έχεις αγάπη μέσα σου; Αν έχεις αγάπη μέσα σου, τότε φρόντισέ τον· αν έχεις αγάπη μέσα σου, άφησέ τον να βλάψει εσένα, αλλά μην τον αφήνεις να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού! Αν έχεις αγάπη μέσα σου, τότε, όταν τον απομακρύνουν, πήγαινε μαζί του· γιατί είσαι ακόμα εδώ πέρα; Είναι υπάκουοι και υποτακτικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Έτσι γεννήθηκαν, σαν παρέα δαιμόνων. Αυτός ο άνθρωπος παράκουσε όλα όσα είπα. Αν του έλεγα να πάει δυτικά, θα πήγαινε ανατολικά και αν του έλεγα να πάει ανατολικά, θα πήγαινε δυτικά. Μου εναντιωνόταν με επιμονή στα πάντα. Γιατί του ήταν τόσο δύσκολο να Με υπακούσει λίγο; Όταν του ζήτησα να στείλει λαχανικά στους άλλους αδελφούς και αδελφές, μήπως εκείνος θα στερούνταν το μερίδιό του; Του στερούσα Εγώ το δικαίωμα να φάει αυτά τα λαχανικά; (Όχι.) Γιατί δεν τα έστειλε, τότε; Δεν θα τα κουβαλούσε μόνος του, δεν χρειαζόταν να κοπιάσει καθόλου. Όχι μόνο δεν έδωσε στους άλλους κανένα απ’ τα καλά λαχανικά, αλλά μάλιστα τους έδωσε και τα σάπια. Πόσο κακός πρέπει να είναι ώστε να έκανε κάτι τέτοιο; Μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος; Εγώ του είπα να στείλει λαχανικά, όχι σκουπίδια. Ήταν κάτι τόσο απλό, τόσο εύκολο, απλώς θα κουνούσε τα χέρια του· κι όμως, ούτε αυτό δεν μπορούσε να κάνει. Είναι άνθρωπος αυτός; Αν ούτε καν κάτι τέτοιο δεν μπορείς να κάνεις, πώς ισχυρίζεται ότι υποτάσσεσαι στον Θεό; Συγκρούεσαι, αντεπιτίθεσαι, κι όμως προσπαθείς ακόμα να παραμείνεις τσάμπα στον οίκο του Θεού. Υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ αυτό; Ακόμα και σήμερα, κάποιοι ακόμα να το ξεχάσουν: «Κάποτε μας πλήγωσες. Κάποτε πέταξες έξω αρκετούς από εμάς, αλλά εμείς δεν συμφωνούσαμε· θέλαμε να μείνουν, όμως εσύ δεν ήθελες να τους δώσεις ούτε μία ευκαιρία. Είσαι δίκαιος θεός εσύ;» Νομίζετε πως οι δαίμονες θα έλεγαν ποτέ ότι ο Θεός είναι δίκαιος; (Ποτέ.) Μπορεί στα λόγια να λένε πως ο Θεός είναι δίκαιος, όταν, όμως, ενεργεί, δεν τους καλοφαίνεται ιδιαίτερα· δεν μπορούν με τίποτα να υμνήσουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Πρόκειται για δαίμονες και υποκριτές.

Τι δείχνει ακόμα κι ένα ζήτημα τόσο μικρής σημασίας όσο η αποστολή των λαχανικών; Είναι εύκολο οι άνθρωποι να υποταχθούν στον Θεό και να υπακούσουν στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Οι άνθρωποι τρώνε τροφή που τους την παρέχει ο Θεός, ζουν σε σπίτια που τους τα παρέχει ο Θεός, χρησιμοποιούν πράγματα που τους τα παρέχει ο Θεός· όταν, όμως, ο Θεός τούς ζητάει να μοιραστούν με τους άλλους τα λαχανικά που περισσεύουν, υποτάσσονται τότε; Μπορούν να υλοποιηθούν μέσα τους αυτά τα λόγια; Στους ανθρώπους μπορούν. Μπορούν να πραγματοποιηθούν. Όμως, στους διαβόλους, στους σατανάδες και στους αντίχριστους δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ποτέ. Αυτός ο άνθρωπος σκέφτηκε μέσα του: «Αν στείλω αυτά τα λαχανικά, θα θυμάται κανείς αυτήν την καλή μου πράξη; Αν οι άλλοι φάνε τα λαχανικά και πουν ότι τα οφείλουν στη χάρη του θεού, ότι ο θεός μού ζήτησε να το κάνω, αν ευχαριστήσουν όλοι τους τον θεό, εμένα ποιος θα με ευχαριστήσει; Εγώ είμαι ο αφανής ήρωας, εγώ είμαι αυτός που μόχθησε. Εγώ είμαι αυτός που φύτεψε τα λαχανικά. Εμένα πρέπει να ευχαριστήσετε. Αλλιώς, αν δεν μάθετε ότι εγώ τα έκανα όλα αυτά, τότε είστε γελασμένοι αν νομίζετε πως θα φάτε τα λαχανικά που καλλιέργησα!» Αυτά δεν σκέφτηκε; Δεν είναι κάτι κακό αυτό; Εντελώς κακό είναι! Πώς είναι δυνατόν ένας κακός άνθρωπος να κάνει πράξη την αλήθεια και να υπακούσει στα λόγια του Θεού; Αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε διάβολος και Σατανάς. Στέκεται ενάντια στον Θεό, αντιστέκεται στην αλήθεια και σιχαίνεται την αλήθεια. Εφόσον είναι ανίκανος να υπακούσει στα λόγια του Θεού, υπάρχει καμία ανάγκη να υπακούσει σ’ αυτά; Όχι. Πώς πρέπει, λοιπόν, να διαχειριστεί κανείς αυτό το ζήτημα; Πρέπει να τον διώξει και να δώσει τη θέση του σε κάποιον που μπορεί να υπακούσει. Αυτό είναι, τόσο απλά. Αρμόζει ή δεν αρμόζει στο ζήτημα αυτή η διαχείριση; (Αρμόζει.) Κι Εγώ αυτό νομίζω. Αν δεν φύγει, θα δημιουργήσει πρόβλημα και θα βλάψει όλους τους άλλους. Κάποιοι λένε: «Μήπως δυσαρεστήθηκες που δεν υπάκουσε στα λόγια Σου; Το μόνο που έκανε ήταν να μη Σε υπακούσει· τόσο σοβαρό ήταν; Τον έδιωξες για κάτι τόσο ασήμαντο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έκανε και τίποτα κακό. Έστειλε απλώς μερικά σάπια λαχανικά, και μια-δυο φορές δεν έστειλε τίποτα και δεν Σε υπάκουσε. Δεν είναι και μεγάλο ζήτημα, έτσι;» Ισχύει κάτι τέτοιο; (Όχι.) Πώς νομίζετε, λοιπόν, ότι το βλέπω Εγώ; Δεν μπορούσε να υπακούσει ούτε σ’ ένα ζήτημα τόσο μικρής σημασίας, και μάλιστα προσπάθησε να βάλει παράλογα εμπόδια σ’ αυτό. Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, τίποτα απ’ όσα βρίσκονται εδώ δεν του ανήκε. Ούτε ένα χορταράκι, ούτε ένα δέντρο, ούτε ένας λοφίσκος, ούτε μια λιμνούλα· δεν είχε την εξουσία να ελέγξει ή να κάνει κουμάντο σε τίποτα απ’ όλα αυτά. Προσπάθησε να κάνει κουμάντο, να βάλει παράλογα εμπόδια. Τι ήταν αυτός; Κανένας δεν θα έπαιρνε ούτε θα χρησιμοποιούσε τίποτα δικό του, ούτε θα έστελνε κανένας κάτι που του ανήκε· το μόνο που του ζητήθηκε ήταν να κουνήσει τα χέρια του και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που του αναλογούσαν, κι όμως ούτε αυτό δεν μπορούσε να κάνει. Εφόσον δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, δεν τον αναγνώρισα ως πιστό και έπρεπε να φύγει απ’ τον οίκο του Θεού, έπρεπε να αποπεμφθεί! Έπραξα λογικά; (Ναι.) Αυτά είναι τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού. Αν έβλεπα έναν τέτοιο κακό άνθρωπο να κάνει κακές πράξεις και δεν τον απομάκρυνα, αν δεν εξέφραζα καμία στάση απέναντί του, πόσους ανθρώπους πιστεύετε ότι θα έβλαπτε κάτι τέτοιο; Δεν θα αποδιοργάνωνε κάτι τέτοιο τον οίκο του Θεού; Και δεν θα γίνονταν σκέτες κενολογίες τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού; Τι προβλέπουν, λοιπόν, τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού γι’ αυτούς τους ανυπάκουους δαίμονες και αντίχριστους που προκαλούν αναστάτωση, βάζουν παράλογα εμπόδια και ενεργούν ξεδιάντροπα; Ότι πρέπει να αποπέμπονται και να αποβάλλονται από τον οίκο του Θεού. Ότι πρέπει να καθαίρονται από τις τάξεις των αδελφών. Δεν μετράνε ως μέλη του οίκου του Θεού. Πώς σας φαίνεται αυτός ο τρόπος αντιμετώπισής τους; Μόλις απομακρυνθούν αυτού του είδους οι άνθρωποι, τότε όλο το έργο θα προχωρήσει απρόσκοπτα. Οι διάβολοι και οι σατανάδες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακόμα και κάτι τόσο ασήμαντο όσο το να τρώνε λαχανικά. Ακόμα και σ’ αυτό προσπαθούν να κάνουν κουμάντο και να κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί. Όλα όσα αναφέραμε είναι μικρής σημασίας· ακόμα κι έτσι, όμως, αφορούν την πιο θεμελιώδη αλήθεια που υπάρχει. Η πιο θεμελιώδης αλήθεια που υπάρχει είναι η υπακοή στα λόγια του Θεού. Τι διάθεση έχουν όσοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό; Διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική των κανονικών ανθρώπων; Καθόλου. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινη φύση.

Μαζί με τα λαχανικά, οι άνθρωποι πρέπει στην καθημερινότητά τους να καταναλώνουν και κρέας και αυγά. Είπα, λοιπόν, σε κάποιους να πάρουν μερικά κοτόπουλα για εκτροφή και να τα ταΐζουν σιτηρά, λαχανικά και άλλα παρόμοια. Έπρεπε να είναι ελευθέρας βοσκής. Έτσι, τα αυγά τους θα ήταν καλύτερα από αυτά που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Επιπλέον, το κρέας τους θα ήταν βιολογικό· αν μη τι άλλο, δεν θα περιείχε ορμόνες και δεν θα ήταν βλαβερό για όσους θα το έτρωγαν. Μπορεί η παραγωγή σε αυγά και κρέας από τα κοτόπουλα να μην ήταν μεγάλη, όμως η ποιότητα θα ήταν εγγυημένη. Καταλαβαίνετε τι εννοώ; (Ναι.) Πείτε Μου, τότε, πόσες πληροφορίες περιλαμβάνουν όσα είπα μόλις τώρα; Πρώτον, ότι εκτρέφοντας τα κοτόπουλα μ’ αυτόν τον τρόπο, θα είχαμε να φάμε βιολογικά αυγά. Όσα κι αν ήταν σε ποσότητα, αν μη τι άλλο δεν θα χρειαζόταν να τρώμε αυγά που θα περιείχαν αντιβιοτικά. Αυτή ήταν η απαίτηση όσον αφορά τα αυγά. Δεύτερον, η απαίτηση όσον αφορά το κρέας ήταν να μην περιέχει ορμόνες, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να το φάνε χωρίς ενδοιασμούς. Ζήτησα κάτι υπερβολικό; (Όχι.) Τα αιτήματά μου όχι απλώς δεν ήταν υπερβολικά, αλλά ήταν και πρακτικά, σωστά; (Ναι.) Αργότερα, αγοράστηκαν τα κοτόπουλα και άρχισε η εκτροφή. Όταν άρχισαν να γεννάνε, τρώγαμε τα αυγά· είχαν, όμως, μια ανεπαίσθητη γεύση αντιβιοτικού, πολύ παρόμοια με τα αυγά του σουπερμάρκετ. Το σκέφτηκα λίγο: Μήπως τάιζαν τα κοτόπουλα με τροφή που περιείχε αντιβιοτικά; Αργότερα, ρώτησα εκείνους που φρόντιζαν τα κοτόπουλα τι τροφή τούς έδιναν, και είπαν ότι τους έδιναν τροφή από αλεσμένα οστά. «Δεν χρειάζεται τα κοτόπουλά μας να κάνουν αυγά γρήγορα. Να τα ταΐζετε με κανονικές βιολογικές μεθόδους ελευθέρας βοσκής. Ας κάνουν τα αυγά τους με τον κανονικό τρόπο», είπα. «Δεν τα εκτρέφουμε για να βγάζουμε πολλά αυγά, αλλά για να τρώμε βιολογικά αυγά. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση». Τι εννοούσα όταν το είπα αυτό; Τους έλεγα να μην ταΐζουν τα κοτόπουλα με οτιδήποτε περιέχει αντιβιοτικά, ορμόνες και τα συναφή. Αυτά τα κοτόπουλα έπρεπε να τρέφονται διαφορετικά από τα άλλα. Αλλού, τα κοτόπουλα αναπτύσσονται πλήρως μέσα σε μόλις τρεις μήνες, κάνουν αυγά κάθε μέρα και χρησιμοποιούνται ως μηχανές παραγωγής αυγών μέχρι και την ημέρα που θα σφαχτούν. Παράγονται καλά αυγά μ’ αυτόν τον τρόπο; Και το κρέας είναι νόστιμο; (Όχι.) Ζήτησα τα κοτόπουλα να είναι ελευθέρας βοσκής, να τα αφήνουν να βόσκουν έξω, να τρώνε έντομα και ζιζάνια, κι ύστερα να τα ταΐζουν δημητριακά, σιτηρά και άλλα παρόμοια. Μπορεί έτσι να γεννούσαν λιγότερα αυγά, αλλά θα ήταν καλύτερης ποιότητας· θα ήταν καλό και για τα κοτόπουλα και για τους ανθρώπους. Ήταν εύκολο να επιτευχθεί αυτό που ζήτησα; (Ήταν.) Ήταν και κατανοητό; Ήταν καθόλου δύσκολο να υπακούσουν σ’ αυτό που είπα; (Ήταν κατανοητό. Δεν ήταν δύσκολο.) Δεν θεώρησα ότι υπήρχε κάποια δυσκολία. Εύκολο ήταν. Δεν εξέφρασα καμία απαίτηση για το πόσα αυγά έπρεπε να παραχθούν, παρά μόνο για την ποιότητά τους. Όσοι έχουν κανονική λογική και κανονικό σκεπτικό θα το είχαν κατανοήσει μόλις το άκουγαν. Θα το είχαν θεωρήσει ως κάτι εύκολο, ως κάτι εφικτό, και σύντομα θα το είχαν εκτελέσει. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς υπάκουος. Αυτό έκαναν, άραγε, οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει να εκτρέφουν τα κοτόπουλα; Ήταν ικανοί για κάτι τέτοιο; Για να είναι κανείς ικανός για κάτι τέτοιο, πρέπει να κατέχει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν κάποιος δεν ήταν ικανός να το κάνει, πάει να πει πως υπήρχε πρόβλημα. Σύντομα αφού τα είπα αυτά, ο καιρός κρύωσε. Με βάση τους κανονικούς νόμους της φύσης, τα κοτόπουλα θα σταματούσαν να κάνουν αυγά λόγω του κρύου. Έγινε, όμως, κάτι που έλεγε πολλά: Όταν το κρύο έγινε πιο έντονο, τα κοτόπουλα δεν έκαναν λιγότερα αυγά, αλλά περισσότερα. Υπήρχαν κάθε μέρα αυγά για να φάμε, όμως οι κρόκοι δεν ήταν τόσο κίτρινοι όσο πριν και τα ασπράδια γίνονταν όλο και πιο σκληρά. Τα αυγά έχαναν όλο και περισσότερο τη γεύση τους. Τι συνέβαινε; Είπα: «Τι στο καλό συμβαίνει; Αυτά τα κοτόπουλα δυσκολεύονται ήδη να βγάλουν τον χειμώνα, για ποιο λόγο τα πιέζετε τώρα να κάνουν αυγά για τους ανθρώπους; Είναι κάπως σκληρό αυτό!» Όταν πήγα και ρώτησα αργότερα, ανακάλυψα ότι συνέχισαν να δίνουν στα κοτόπουλα τροφή που την αγόραζαν από αλλού· τροφή που εξασφάλιζε ότι θα συνέχιζαν να κάνουν αυγά είτε ήταν άνοιξη είτε καλοκαίρι, φθινόπωρο ή χειμώνας. «Κανονικά, τα κοτόπουλα δεν κάνουν αυγά τέτοια εποχή. Μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα και χωρίς αυγά. Συνεχίστε μόνο να τα φροντίζετε. Όταν έρθει η άνοιξη, θ’ αρχίσουν και πάλι να κάνουν αυγά, που θα είναι και ποιοτικά», είπα. «Μην είσαι κοιλιόδουλος. Δεν σου ζήτησα ούτε να τα κάνεις να γεννάνε συνεχώς αυγά ούτε να συνεχίσεις να φέρνεις αυγά μέσα στον χειμώνα. Αφού δεν σου το ζήτησα αυτό, γιατί συνέχισες να τους δίνεις εκείνη την τροφή που αγόρασες; Απαγορεύεται να τα ξαναταΐσεις άλλη φορά μ’ αυτήν». Έκανα ξεκάθαρη τη θέση Μου; Πρώτον, δεν είχα την απαίτηση να υπάρχουν οπωσδήποτε αυγά για τα γεύματα ανεξαρτήτως εποχής. Δεύτερον, τους είπα να μη δίνουν στα κοτόπουλα εκείνη την τροφή και να μην επιταχύνουν τη διαδικασία παραγωγής των αυγών. Ήταν δύσκολο να ικανοποιήσουν αυτό το μικρό αίτημα; (Όχι.) Το αποτέλεσμα ήταν, όμως, λίγο αργότερα να φάω και πάλι αυγά που είχαν κάνει τα κοτόπουλά μας. Είπα στον Εαυτό μου: Πόσο μπερδεμένοι είναι όλοι τους, πώς είναι δυνατόν να μην υπάκουσαν σε όσα είπα; Τα κοτόπουλα έκαναν ακόμα αυγά, άρα αποκλείεται να είχαν αλλάξει την τροφή· να τι συνέβαινε.

Τι διακρίνετε από αυτό που συνέβη με την εκτροφή των κοτόπουλων; (Ότι οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται ούτε υπακούνε στα λόγια του Θεού.) Κάποιοι είπαν: «Υπακοή στα λόγια του θεού σημαίνει να ακολουθείς το θέλημα του θεού. Πρέπει να υπακούμε όταν τίθενται σπουδαία και υψηλά ζητήματα, αυτά αφορούν το θέλημα του θεού, την εκτέλεση του έργου του θεού και το σημαντικό του έργο. Όλα όσα ανέφερες αφορούν ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητας, πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με το να ακολουθεί κανείς το θέλημα του θεού· άρα, δεν χρειάζεται να κάνουμε ό,τι λες. Όσα αναφέρεις δεν σχετίζονται με το καθήκον μας ούτε με την υποταγή και την υπακοή μας στα λόγια του θεού, άρα δικαιολογημένα σου εναντιωνόμαστε και επιλέγουμε αν θα υπακούσουμε ή όχι. Επιπλέον, τι ξέρεις εσύ από κανονική ανθρώπινη ζωή, από οικογενειακές υποθέσεις; Δεν καταλαβαίνεις, άρα δεν έχεις και δικαίωμα να μιλάς. Μη μας ξεφουρνίζεις ανοησίες· δεν χρειάζεται να σε υπακούσουμε σ’ αυτό το ζήτημα». Αυτό δεν σκέφτονταν; Και ήταν σωστό που σκέφτηκαν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Πού ήταν το λάθος; (Το να ακολουθεί κανείς το θέλημα του Θεού δεν αλλάζει από τα μεγάλα στα μικρά ζητήματα. Εφόσον πρόκειται για τα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι πρέπει να υπακούνε, πρέπει να υποτάσσονται και να τα κάνουν πράξη.) Κάποιοι είπαν: «Υπακούω σε όσα λόγια του θεού είναι η αλήθεια. Δεν χρειάζεται να υπακούσω σ’ αυτά που δεν είναι η αλήθεια. Υποτάσσομαι μόνο στην αλήθεια. “Ακολουθώ την οδό του θεού” σημαίνει ακολουθώ, υπακούω και υποτάσσομαι σε όσα λόγια βγαίνουν απ’ το στόμα του θεού και είναι η αλήθεια. Τα λόγια που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων και δεν σχετίζονται με την αλήθεια μπορώ να τα αγνοήσω». Είναι σωστή μια τέτοια κατανόηση; (Όχι.) Πώς βλέπετε, λοιπόν, την αλήθεια και τα λόγια του Θεού; Εκείνοι οι άνθρωποι δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα στα λόγια του Θεού και την αλήθεια; Κι αυτό δεν είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει η αλήθεια εντελώς διακοσμητικό ρόλο; Δεν έβλεπαν την αλήθεια σαν κάτι πολύ κούφιο; Η δημιουργία των πάντων από τον Θεό, τα σχήματα και τα χρώματα των φύλλων στα δέντρα, τα σχήματα και τα χρώματα των λουλουδιών, η ύπαρξη κι η αναπαραγωγή των πάντων –έχουν όλα αυτά καμία σχέση με την αλήθεια; Έχουν καμία σχέση με τη σωτηρία του ανθρώπου; Συνδέεται με την αλήθεια η δομή του ανθρώπινου σώματος; Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνδέεται με την αλήθεια, όλα όμως προέρχονται από τον Θεό. Αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αφορά την αλήθεια, αυτό σε εμποδίζει να παραδεχθείς την ορθότητά τους; Μπορείς να αρνηθείς την ορθότητά τους; Μπορείς να καταστρέφεις τους νόμους της πλάσης του Θεού όπως σου αρέσει; (Όχι.) Ποια πρέπει, λοιπόν, να είναι η στάση σου; Πρέπει να συμμορφωθείς μ’ αυτούς τους νόμους. Όταν δεν κατανοείς κάποια πράγματα, το σωστό είναι να εμπιστεύεσαι τα λόγια που βγαίνουν απ’ το στόμα του Θεού. Δεν χρειάζεται να τα μελετήσεις ούτε να προσπαθήσεις να τα κατανοήσεις πάρα πολύ βαθιά· το μόνο που χρειάζεται είναι να μην αντιβαίνεις στους νόμους τους. Αυτό σημαίνει να εμπιστεύεσαι και να υποτάσσεσαι. Όσον αφορά τις συνήθειες, την κοινή λογική, τους κανόνες της καθημερινότητας και ούτω καθεξής που απαιτεί ο Θεός στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, πράγματα δηλαδή που δεν έχουν να κάνουν με τη σωτηρία του ανθρώπου, μπορεί όλα αυτά να μη βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ή στον ίδιο βαθμό με την αλήθεια, αλλά δεν παύουν να είναι θετικά πράγματα. Όλα τα θετικά πράγματα προέρχονται από τον Θεό, κι επομένως οι άνθρωποι πρέπει να τα αποδέχονται· αυτά τα λόγια είναι σωστά. Επιπλέον, αφού είναι άνθρωποι, ποια λογική και συνείδηση πρέπει να βρουν μέσα τους; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθουν να υπακούνε. Σε ποιανού τα λόγια πρέπει να υπακούνε; Πρέπει μήπως να υπακούνε στα λόγια των διαβόλων και των σατανάδων; Πρέπει να υπακούνε στα λόγια των ανθρώπων; Πρέπει να υπακούνε στα λόγια των σπουδαίων ανθρώπων, των εξαιρετικών ανθρώπων; Πρέπει να υπακούνε στα λόγια των αντίχριστων; Σε τίποτα απ’ όλα αυτά. Πρέπει να υπακούνε στα λόγια του Θεού. Ποιες αρχές και ποιες συγκεκριμένες πρακτικές αφορούν την υπακοή στα λόγια του Θεού; Δεν χρειάζεται να αναλύεις αν είναι σωστά ή λανθασμένα ούτε να ρωτάς το γιατί. Δεν χρειάζεται να περιμένεις να τα κατανοήσεις προκειμένου να τα κάνεις πράξη. Αντίθετα, πρέπει πρώτα να ακούσεις, να εφαρμόσεις, να εκτελέσεις και να τηρήσεις, κι αυτή πρέπει να είναι και η πρώτη σου στάση. Μόνο τότε θα γίνεις δημιούργημα, και σωστό και κατάλληλο ανθρώπινο ον. Αν ακόμα κι αυτά τα εντελώς στοιχειώδη πρότυπα συμπεριφοράς είναι πέρα απ’ τις δυνατότητές σου, και ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει ως άνθρωπο, μπορείς άραγε τότε να προσέλθεις ενώπιόν Του; Σου αξίζει να ακούς τα λόγια του Θεού; Σου αξίζει να ακούς την αλήθεια; Σου αξίζει να σωθείς; Δεν διαθέτεις τα προσόντα για τίποτα απ’ όλα αυτά.