I. Ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό

Σήμερα θα σας πω, για αρχή, αρκετές ιστορίες. Ακούστε το θέμα για το οποίο θα μιλάω για να δείτε αν συνδέεται καθόλου με τα θέματα που καλύψαμε στο παρελθόν. Αυτές οι ιστορίες δεν είναι βαθυστόχαστες, λογικά θα τις κατανοήσετε όλοι. Τις έχουμε ξαναπεί αυτές τις ιστορίες, είναι παλιές ιστορίες. Πρώτη είναι η ιστορία του Νώε. Τον καιρό του Νώε, η ανθρωπότητα ήταν αφάνταστα διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι λάτρευαν είδωλα, αντιστέκονταν στον Θεό και διέπρατταν κάθε είδους κακές πράξεις. Το κακό που έκαναν ήταν ορατό στα μάτια του Θεού, τα λόγια που έλεγαν έφταναν στ’ αυτιά του Θεού, κι ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει αυτό το ανθρώπινο γένος με έναν κατακλυσμό, να αφανίσει αυτόν τον κόσμο. Άραγε, λοιπόν, εξαλείφθηκαν όλοι οι άνθρωποι και δεν έμεινε ούτε ένας; Όχι. Ένας άνθρωπος ήταν τυχερός, ο Θεός τού έδειξε εύνοια και δεν τον έβαλε στο στόχαστρο της καταστροφής: Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Νώε. Ο Νώε θα παρέμενε ζωντανός αφότου ο Θεός θα κατέστρεφε τον κόσμο με κατακλυσμό. Ο Θεός, αφού αποφάσισε ότι θα έδινε τέλος σ’ αυτήν την εποχή και θα κατέστρεφε αυτό το ανθρώπινο γένος, έκανε κάτι. Τι ήταν αυτό; Μια μέρα, φώναξε στον Νώε απ’ τον ουρανό. Είπε: «Νώε, το κακό αυτού του ανθρώπινου γένους έφτασε στ’ αυτιά Μου και αποφάσισα να καταστρέψω αυτόν τον κόσμο με κατακλυσμό. Θα φτιάξεις μια κιβωτό από ξύλο ακακίας. Θα σου δώσω τις διαστάσεις της κιβωτού, κι εσύ πρέπει να συγκεντρώσεις όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα και να τα τοποθετήσεις στην κιβωτό. Όταν ολοκληρωθεί η κιβωτός και μέσα της συγκεντρωθούν ένα αρσενικό και ένα θηλυκό από κάθε ζωντανό πλάσμα που δημιούργησε ο Θεός, θα έρθει η μέρα του Θεού. Τότε, θα σου δώσω ένα σημάδι». Αφού είπε αυτά τα λόγια, ο Θεός αναχώρησε. Κι ο Νώε, αφού άκουσε τα λόγια του Θεού, άρχισε να εκτελεί μία προς μία τις εργασίες που του είχε πει ο Θεός, χωρίς να παραλείψει ούτε μία. Τι έκανε; Έψαξε το ξύλο ακακίας που είχε αναφέρει ο Θεός, καθώς και τα διάφορα υλικά που ήταν απαραίτητα για να φτιάξει την κιβωτό. Ετοιμάστηκε, επίσης, για τη συγκέντρωση και τη φροντίδα των ζωντανών πλασμάτων από όλα τα είδη. Και τα δύο αυτά σπουδαία εγχειρήματα χαράχτηκαν στην καρδιά του. Από τη στιγμή που ο Θεός ανέθεσε την κατασκευή της κιβωτού στον Νώε, ο Νώε δεν σκέφτηκε ποτέ: «Πότε θα καταστρέψει ο Θεός τον κόσμο; Πότε θα μου δώσει το σήμα ότι θα το κάνει;» Αντί να συλλογίζεται τέτοια ζητήματα, ο Νώε πήρε στα σοβαρά κάθε τι που του είχε πει ο Θεός κι έπειτα εκτέλεσε το καθένα από αυτά. Αφού αποδέχτηκε όσα του εμπιστεύτηκε ο Θεός, ο Νώε ξεκίνησε να πραγματοποιεί και να εκτελεί την κατασκευή της κιβωτού για την οποία μίλησε ο Θεός, ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του, χωρίς την παραμικρή απροσεξία. Οι μέρες περνούσαν, τα χρόνια περνούσαν, μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο. Ο Θεός δεν επέβλεπε ποτέ τον Νώε, ενθαρρύνοντάς τον, αλλά καθ’ όλο αυτό το διάστημα, ο Νώε επέμενε στο σημαντικό έργο που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Κάθε λόγος και κάθε φράση που είχε πει ο Θεός ήταν χαραγμένα στην καρδιά του Νώε σαν λέξεις χαραγμένες πάνω σε πέτρινη πλάκα. Αδιαφορώντας για τις αλλαγές στον έξω κόσμο, για τον χλευασμό των γύρω του, για τις δυσχέρειες ή τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, επέμεινε, καθ’ όλη τη διάρκεια, σε αυτό που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός, χωρίς ποτέ να απελπιστεί ή να σκεφτεί να τα παρατήσει. Τα λόγια του Θεού ήταν χαραγμένα στην καρδιά του Νώε και είχαν γίνει η καθημερινή του πραγματικότητα. Ο Νώε ετοίμασε κάθε ένα από τα υλικά που χρειάζονταν για την κατασκευή της κιβωτού, και το σχήμα και οι προδιαγραφές της κιβωτού που πρόσταξε ο Θεός έπαιρναν σταδιακά μορφή με κάθε προσεκτικό χτύπημα του σφυριού και της σμίλης του Νώε. Εν μέσω ανέμων και βροχών, και ανεξάρτητα από το πώς τον κορόιδευαν ή τον συκοφαντούσαν οι άνθρωποι, η ζωή του Νώε προχωρούσε με αυτόν τον τρόπο, χρόνο με τον χρόνο. Ο Θεός παρακολουθούσε κρυφά κάθε πράξη του Νώε, χωρίς ποτέ να του πει άλλη λέξη, και η καρδιά Του συγκινήθηκε από τον Νώε. Ο Νώε, ωστόσο, ούτε το γνώριζε ούτε το ένιωθε αυτό· από την αρχή μέχρι το τέλος, απλώς κατασκεύασε την κιβωτό και συγκέντρωσε κάθε λογής ζωντανό πλάσμα, με ακλόνητη πίστη στα λόγια του Θεού. Στην καρδιά του Νώε δεν υπήρχε καμία ανώτερη οδηγία που όφειλε να ακολουθήσει και να εκτελέσει: Τα λόγια του Θεού ήταν η κατεύθυνση και ο στόχος της ζωής του. Έτσι, ό,τι κι αν του έλεγε ο Θεός, ό,τι κι αν του ζητούσε ο Θεός να κάνει, ό,τι κι αν τον διέταζε να κάνει, ο Νώε το αποδεχόταν πλήρως και το έπαιρνε στα σοβαρά· το θεωρούσε ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του και το χειριζόταν με τον ανάλογο τρόπο. Όχι μόνο δεν το ξεχνούσε, όχι μόνο το κρατούσε στην καρδιά του, αλλά και το πραγματοποιούσε στην καθημερινότητά του, χρησιμοποιώντας τη ζωή του για να αποδεχθεί και να εκτελέσει την αποστολή από τον Θεό. Και με αυτόν τον τρόπο, σανίδα με τη σανίδα, χτίστηκε η κιβωτός. Κάθε κίνηση του Νώε, κάθε μέρα του, ήταν αφιερωμένη στα λόγια και τις εντολές του Θεού. Μπορεί να μη φαινόταν ότι ο Νώε εκτελούσε σημαντικό εγχείρημα, αλλά στα μάτια του Θεού, ό,τι έκανε ο Νώε, ακόμη και κάθε βήμα του για να επιτύχει κάτι, κάθε εργασία που έκανε το χέρι του —όλα ήταν πολύτιμα, άξια μνήμης και άξια μίμησης από αυτήν την ανθρωπότητα. Ο Νώε τήρησε αυτό που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Ήταν ακλόνητος στην πεποίθησή του ότι κάθε λόγος που έλεγε ο Θεός ήταν αληθινός· δεν είχε καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Και ως αποτέλεσμα, η κιβωτός ολοκληρώθηκε και μπόρεσε να ζήσει πάνω της κάθε λογής ζωντανό πλάσμα. Ο Θεός, προτού καταστρέψει τον κόσμο, έδωσε στον Νώε ένα σημάδι, που τον προειδοποιούσε ότι πλησίαζε ο κατακλυσμός κι ότι έπρεπε να επιβιβαστεί στην κιβωτό χωρίς καθυστέρηση. Ο Νώε έκανε ακριβώς ό,τι του είπε ο Θεός. Όταν ο Νώε επιβιβάστηκε στην κιβωτό και ένας χείμαρρος ξεχύθηκε απ’ τους ουρανούς, είδε πως είχαν βγει αληθινά τα λόγια του Θεού, πως τα λόγια Του είχαν εκπληρωθεί: Η οργή του Θεού είχε πέσει πάνω στον κόσμο, και κανείς δεν μπορούσε να το αλλάξει αυτό.

Πόσα χρόνια πήρε στον Νώε να φτιάξει την κιβωτό; (120 χρόνια.) Τι αντιπροσωπεύουν 120 χρόνια για τους σημερινούς ανθρώπους; Είναι περισσότερα από μια ολόκληρη ανθρώπινη ζωή. Περισσότερα, ίσως, κι από δύο ανθρώπινες ζωές. Κι όμως, γι’ αυτά τα 120 χρόνια, ο Νώε έκανε μόνο ένα πράγμα, και μ’ αυτό το ίδιο πράγμα ασχολούνταν κάθε μέρα. Σ’ εκείνη την προβιομηχανική εποχή, μια εποχή πριν από την τεχνολογία της πληροφορικής και των επικοινωνιών, μια εποχή που όλα βασίζονταν στα δυο χέρια του ανθρώπου και στον σωματικό του μόχθο, ο Νώε έκανε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Για 120 χρόνια, ούτε σταμάτησε ούτε τα παράτησε. Εκατόν είκοσι χρόνια: πώς μπορούμε να συλλάβουμε κάτι τέτοιο; Θα μπορούσε κανένας άλλος μέσα στο ανθρώπινο γένος να παραμείνει αφοσιωμένος σε ένα πράγμα για 120 χρόνια; (Όχι.) Το ότι κανείς δεν θα μπορούσε να παραμείνει αφοσιωμένος σε ένα πράγμα για 120 χρόνια δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Κι όμως, υπήρξε ένας άνθρωπος που, για 120 χρόνια, έδειξε την ίδια απαράλλαχτη επιμονή σ’ αυτό που του εμπιστεύτηκε ο Θεός, χωρίς ποτέ να παραπονεθεί ούτε να τα παρατήσει, ανεπηρέαστος από κάθε εξωτερικό περιβάλλον, και στο τέλος το ολοκλήρωσε ακριβώς όπως του είχε πει ο Θεός. Τι είδους ζήτημα ήταν αυτό; Μέσα στο ανθρώπινο γένος, κάτι τέτοιο ήταν σπάνιο, ασυνήθιστο –ακόμα και μοναδικό. Στη μακρά πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, μέσα σ’ όλα τα ανθρώπινα γένη που είχαν ακολουθήσει τον Θεό, κάτι τέτοιο ήταν χωρίς κανένα προηγούμενο. Όσον αφορά την τεράστια κλίμακα και τη δυσκολία που απαιτούνταν από πλευράς μηχανικής, τον βαθμό σωματικής προσπάθειας και εξάντλησης που απαιτούσε, καθώς και τη διάρκεια που χρειαζόταν, το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο· γι’ αυτό και, όταν το εκτέλεσε ο Νώε, επρόκειτο για μια μοναδική περίπτωση μέσα στην ανθρωπότητα, κι εκείνος παραμένει πρότυπο και υπόδειγμα για όλους εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Ο Νώε είχε ακούσει λίγο μόνο κήρυγμα, και εκείνη την εποχή ο Θεός δεν είχε εκφράσει πολλά λόγια, δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι ο Νώε δεν κατανοούσε πολλές αλήθειες. Δεν κατανοούσε τη σύγχρονη επιστήμη ή τη σύγχρονη γνώση. Ήταν ένας εξαιρετικά συνηθισμένος άνθρωπος, ένα τυπικό μέλος της ανθρώπινης φυλής. Ωστόσο, από μία άποψη, δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο: ήξερε να υπακούει στα λόγια του Θεού, ήξερε πώς να ακολουθεί και να συμμορφώνεται με τα λόγια του Θεού, ήξερε ποια είναι η θέση του ανθρώπου και μπορούσε να πιστεύει αληθινά και να υποτάσσεται αληθινά στα λόγια του Θεού —τίποτα περισσότερο. Αυτές οι λίγες απλές αρχές ήταν αρκετές για να επιτρέψουν στον Νώε να εκπληρώσει όλα όσα του είχε εμπιστευτεί ο Θεός, παρέμεινε δε σταθερός ως προς αυτό όχι μόνο μερικούς μήνες, ούτε κάποια χρόνια, ούτε αρκετές δεκαετίες, αλλά για πάνω από έναν αιώνα. Δεν είναι εκπληκτικός αυτός ο αριθμός; Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό εκτός από τον Νώε; (Κανένας.) Και γιατί όχι; Μερικοί λένε ότι οφείλεται στο ότι δεν κατανοούσε την αλήθεια —όμως αυτό δεν συνάδει με τα γεγονότα. Πόσες αλήθειες κατανοούσε ο Νώε; Γιατί ο Νώε ήταν ικανός για όλα αυτά; Οι σημερινοί πιστοί έχουν διαβάσει πολλά από τα λόγια του Θεού, κατανοούν μέρος της αλήθειας —άρα γιατί δεν είναι ικανοί γι’ αυτό; Άλλοι λένε ότι οφείλεται στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων —όμως ο Νώε δεν είχε διεφθαρμένη διάθεση; Γιατί ο Νώε μπόρεσε να το πετύχει αυτό, όμως οι σημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν; (Επειδή οι σημερινοί άνθρωποι δεν πιστεύουν τα λόγια του Θεού, ούτε τα αντιμετωπίζουν ή τα τηρούν ως αλήθεια.) Και γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού ως αλήθεια; Γιατί δεν είναι ικανοί να συμμορφωθούν με τα λόγια του Θεού; (Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά.) Όταν λοιπόν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ούτε έχουν ακούσει πολλές αλήθειες, πώς προκύπτει μέσα τους μια θεοφοβούμενη καρδιά; (Πρέπει να έχουν ανθρώπινη φύση, καθώς και συνείδηση.) Σωστά. Στην ανθρώπινη φύση, πρέπει να υπάρχουν δύο πάρα πολύ πολύτιμα πράγματα: το πρώτο είναι η συνείδηση και το δεύτερο είναι η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Το να έχεις συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης είναι το ελάχιστο πρότυπο για να είσαι άνθρωπος, είναι το ελάχιστο, βασικότερο πρότυπο για να μετρήσεις έναν άνθρωπο. Αυτό όμως απουσιάζει από τους σημερινούς ανθρώπους, κι έτσι όσες αλήθειες κι αν ακούν και κατανοούν, απέχουν πολύ από το να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Ποια είναι λοιπόν η βασική διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους σήμερα και τον Νώε; (Δεν έχουν ανθρώπινη φύση.) Και ποια είναι η ουσία αυτής της έλλειψης ανθρώπινης φύσης; (Είναι κτήνη και δαίμονες.) Το «κτήνη και δαίμονες» δεν ακούγεται πολύ ωραίο, όμως συνάδει με τα γεγονότα· ένας πιο ευγενικός τρόπος να το θέσει κανείς θα ήταν ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση και λογική δεν είναι άνθρωποι, είναι κατώτεροι ακόμη κι από τα θηρία. Το ότι ο Νώε μπόρεσε να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό, οφείλεται στο ότι όταν άκουσε τα λόγια Του, μπόρεσε να τα κρατήσει γερά στην καρδιά του· γι’ αυτόν, η αποστολή από τον Θεό ήταν ένα διά βίου εγχείρημα, η πίστη του ήταν ακλόνητη, η θέλησή του αναλλοίωτη για εκατό χρόνια. Ο Θεός τού εμπιστεύτηκε την κατασκευή της κιβωτού επειδή είχε θεοφοβούμενη καρδιά, ήταν αληθινός άνθρωπος και είχε απόλυτη λογική. Άνθρωποι με τόση ανθρώπινη φύση, αλλά και λογική, όπως ο Νώε είναι πολύ σπάνιοι, θα ήταν πολύ δύσκολο να βρεις άλλον.

Στην πραγματικότητα, ο Νώε ήταν ικανός μόνο για ένα πράγμα. Ήταν πολύ απλό: Αφού άκουσε τα λόγια του Θεού, τα εκτέλεσε, και μάλιστα χωρίς κανέναν συμβιβασμό. Ούτε είχε ποτέ καμία αμφιβολία, ούτε και τα παράτησε ποτέ. Συνέχισε να κάνει οτιδήποτε του ζητούσε ο Θεός, τα εκτελούσε και τα υλοποιούσε όλα αυτά όπως του έλεγε ο Θεός χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να υπολογίζει ούτε το γιατί ούτε και τα κέρδη ή τις ζημίες του. Θυμόταν τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός πρόκειται να καταστρέψει τον κόσμο. Πρέπει να φτιάξεις χωρίς καθυστέρηση μια κιβωτό και, όταν είναι έτοιμη κι έρθει η πλημμύρα, θα επιβιβαστείτε όλοι σας στην κιβωτό, κι όλοι όσοι δεν επιβιβαστούν στην κιβωτό θα χαθούν». Δεν γνώριζε πότε θα πραγματοποιούνταν όσα είχε αναφέρει ο Θεός· γνώριζε μόνο πως όσα αναφέρει ο Θεός εκπληρώνονται, πως όλα τα λόγια του Θεού είναι αληθινά, πως ούτε μία λέξη απ’ αυτά δεν είναι ψεύτικη και πως η στιγμή που θα πραγματοποιηθούν, το πότε θα υλοποιηθούν, είναι στο χέρι του Θεού. Γνώριζε πως η μόνη εργασία που είχε να κάνει εκείνη τη στιγμή ήταν να κρατήσει καλά μέσα του όσα του είχε πει ο Θεός κι έπειτα να μη χάσει καθόλου καιρό πριν τα κάνει πράξη. Τέτοιες σκέψεις έκανε ο Νώε. Αυτά σκεφτόταν, κι αυτά έκανε, κι αυτά είναι τα γεγονότα. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα σ’ εσάς και τον Νώε; (Εμείς, όταν ακούμε τα λόγια του Θεού, δεν προχωράμε στο να τα κάνουμε πράξη.) Αυτό είναι θέμα συμπεριφοράς· ποια είναι η ουσιώδης διαφορά; (Δεν έχουμε ανθρώπινη φύση.) Η διαφορά είναι πως ο Νώε είχε τα δύο απολύτως ελάχιστα πράγματα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος: τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εσείς δεν τα έχετε αυτά. Άραγε, δεν θα ήταν δίκαιο να πει κανείς πως ο Νώε μπορεί να λέγεται ανθρώπινο ον και πως εσείς δεν αξίζετε να λέγεστε κάτι τέτοιο; (Ναι.) Γιατί το λέω αυτό; Τα γεγονότα είναι μπροστά σας: Όσον αφορά αυτά που έκανε ο Νώε, όχι τα μισά, ούτε ένα ελάχιστο μέρος τους δεν θα μπορούσατε να κάνετε. Ο Νώε κατάφερε και επέμεινε για 120 χρόνια. Εσείς πόσα χρόνια θα μπορούσατε να επιμείνετε; 100; 50; 10; Πέντε; Δύο; Έξι μήνες; Ποιος από εσάς θα μπορούσε να επιμείνει για έξι μήνες; Θα μπορούσατε, για έξι μήνες συνεχόμενα, να βγαίνετε να ψάχνετε για τα ξύλα που ανέφερε ο Θεός, να τα κόβετε, να αφαιρείτε τον φλοιό, να αποξηραίνετε την ξυλεία, κι έπειτα να την κόβετε σε διάφορα σχήματα και μεγέθη; Οι περισσότεροι από εσάς κουνάτε το κεφάλι –ούτε για έξι μήνες δεν θα τα καταφέρνατε. Μήπως, τότε, για τρεις μήνες; Κάποιοι λένε: «Νομίζω ότι και για τρεις μήνες θα ήταν δύσκολο. Είμαι μικροκαμωμένος κι έχω ευαίσθητη κράση. Στο δάσος έχει κουνούπια και άλλα ζωύφια, αλλά και μυρμήγκια και ψύλλους. Δεν θα το άντεχα να με τσιμπήσουν όλα αυτά. Επιπλέον, αν έκοβα ξύλα κάθε μέρα, αν έκανα μια τόσο βρόμικη και κουραστική δουλειά έξω στον καυτό ήλιο, με τον άνεμο να με χτυπάει, σε λιγότερο από δύο μέρες θα πάθαινα εγκαύματα. Δεν είναι αυτή η δουλειά που θέλω να κάνω –μήπως γίνεται να δεχτώ κάποια άλλη πιο εύκολη εντολή;» Μπορείς να διαλέξεις τι εντολή θα σου δώσει ο Θεός; (Όχι.) Αν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε τρεις μήνες, δείχνεις αληθινή υποταγή; Έχεις την πραγματικότητα της υποταγής; (Όχι.) Δεν θα άντεχες ούτε τρεις μήνες. Λοιπόν, είναι κανένας που θα άντεχε δεκαπέντε μέρες; Κάποιοι λένε: «Δεν μπορώ να αναγνωρίσω το ξύλο ακακίας που πρέπει να κόψω ούτε ξέρω να κόβω δέντρα. Δεν ξέρω καν από ποια πλευρά θα πέσει το δέντρο όταν το κόψω –κι αν πέσει πάνω μου; Επιπλέον, αφού κόψω τα δέντρα, μπορώ να κουβαλήσω το πολύ έναν ή δύο κορμούς. Αν κουβαλήσω παραπάνω, δεν θα έχω πια ούτε μέση ούτε πλάτη, έτσι δεν είναι;» Ούτε δεκαπέντε μέρες δεν αντέχεις. Και τι μπορείτε να κάνετε, λοιπόν; Τι μπορείτε να καταφέρετε όταν σας ζητείται να υπακούσετε στα λόγια του Θεού, να υποταχθείτε στα λόγια του Θεού, να εφαρμόσετε τα λόγια Του; Πέραν του να χρησιμοποιείτε έναν υπολογιστή και να δίνετε εντολές, για τι άλλο είστε ικανοί; Αν ήταν τώρα ο καιρός του Νώε, θα ήσασταν εσείς εκείνοι που θα φώναζε ο Θεός; Σε καμία περίπτωση! Δεν θα ήσασταν εσείς εκείνοι που θα φώναζε εσάς ο Θεός· δεν θα ήσασταν εσείς εκείνοι στους οποίους θα έδειχνε την εύνοιά Του. Γιατί; Επειδή δεν είσαι κάποιος που υποτάσσεται όταν ακούει τα λόγια του Θεού. Κι αν δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, άραγε σου αξίζει να ζήσεις; Σου αξίζει να ζήσεις όταν έρθει ο κατακλυσμός; (Όχι.) Αν δεν σου αξίζει, τότε θα καταστραφείς. Τι είδους άνθρωπος είσαι αν δεν μπορείς να εφαρμόσεις τα λόγια του Θεού ούτε καν για δεκαπέντε μέρες; Είσαι άνθρωπος που πιστεύει αληθινά στον Θεό; Αν, αφού ακούσεις τα λόγια του Θεού, είσαι ανίκανος να τα κάνεις πράξη, αν δεν αντέχεις ούτε δεκαπέντε μέρες, αν δεν αντέχεις ούτε δύο βδομάδες κακουχίας, τότε τι επίδραση έχει, άραγε, πάνω σου αυτή η λίγη αλήθεια που κατανοείς; Αν δεν αρκεί ούτε λίγο για να σε κρατήσει υπό έλεγχο, τότε η αλήθεια δεν είναι για σένα παρά μόνο λέξεις και δεν έχει κανένα απολύτως όφελος. Τι είδους άνθρωπος είσαι αν κατανοείς όλες αυτές τις αλήθειες, κι όμως, όταν σου ζητούν να εφαρμόσεις τα λόγια του Θεού και να υπομείνεις 15 μέρες κακουχίας, εσύ δεν αντέχεις; Είσαι άξιο δημιούργημα στα μάτια του Θεού; (Όχι.) Αν σκεφτείς τα βάσανα του Νώε και τα 120 χρόνια της επιμονής του, υπάρχει παραπάνω από μια μικρή διαφορά μεταξύ σας –βασικά, δεν υπάρχει καν σύγκριση. Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός φώναξε τον Νώε και του εμπιστεύτηκε όλα όσα ήθελε να γίνουν ήταν ότι, κατά την άποψη του Θεού, ο Νώε μπορούσε να υπακούσει στα λόγια Του, ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε κανείς να του εμπιστευτεί ένα σπουδαίο εγχείρημα, ήταν αξιόπιστος, ήταν κάποιος που μπορούσε να κάνει πραγματικότητα όσα ήθελε ο Θεός να γίνουν· στα μάτια του Θεού, αυτός ήταν ένας αληθινός άνθρωπος. Κι εσείς; Εσείς δεν μπορείτε να πετύχετε τίποτα απ’ αυτά. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι είστε εσείς στα μάτια του Θεού. Είστε ανθρώπινα όντα; Αξίζετε να αποκαλείστε ανθρώπινα όντα; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Δεν είστε! Μίκρυνα το διάστημα όσο περισσότερο γινόταν, μέχρι τις 15 μέρες, μόνο δύο βδομάδες, κι ούτε ένας από εσάς δεν είπε ότι θα μπορούσε να το κάνει. Τι δείχνει αυτό; Ότι η πίστη σας, η αφοσίωσή σας και η υποταγή σας δεν ωφελούν σε τίποτα. Όσα θεωρείτε εσείς πίστη, αφοσίωση και υποταγή Εγώ τα βλέπω ως ένα τίποτα! Καυχιέστε ότι είστε πολύ καλοί· κατά τη γνώμη Μου, όμως, δεν έχετε τίποτα!

Το πιο απίστευτο, το πιο αξιοθαύμαστο και το πιο αξιομίμητο στην ιστορία του Νώε είναι αυτά τα 120 χρόνια επιμονής, αυτά τα 120 χρόνια υποταγής και αφοσίωσης. Τι λέτε, έκανε λάθος ο Θεός όταν επέλεξε αυτόν τον άνθρωπο; (Όχι.) Ο Θεός είναι ο Θεός που παρατηρεί τα βαθύτερα σημεία από το είναι του ανθρώπου. Μέσα σε έναν ωκεανό από ανθρώπους, τον Νώε επέλεξε, τον Νώε φώναξε, κι ο Θεός δεν έκανε λάθος στην επιλογή Του: Ο Νώε εκπλήρωσε τις προσδοκίες Του και ολοκλήρωσε με επιτυχία αυτό που του εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό είναι μαρτυρία. Αυτό ήθελε ο Θεός, αυτό είναι μαρτυρία! Μέσα σ’ εσάς, όμως, άραγε υπάρχει έστω κι ένα ίχνος ή μια ιδέα από κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχει. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχετε μέσα σας καμία τέτοια μαρτυρία. Αυτό που αποκαλύπτεται μέσα σας, αυτό που βλέπει ο Θεός, είναι το σημάδι της ντροπής· δεν υπάρχει τίποτα μέσα εκεί που να μπορεί, όταν εκφράζεται, να φέρει δάκρυα συγκίνησης στους ανθρώπους. Όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις του Νώε, ειδικά την ακλόνητη πίστη του στα λόγια του Θεού, η οποία δεν γνώρισε αμφιβολία ούτε αλλαγή για έναν αιώνα, καθώς και την επιμονή του στην κατασκευή της κιβωτού, που έμεινε αμείωτη για έναν αιώνα, και όσον αφορά αυτήν του την πίστη και τη θέληση, κανένας σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του, κανένας δεν του μοιάζει. Κι όμως, κανένας δεν δίνει δεκάρα για την αφοσίωση και την υποταγή του Νώε, κανένας δεν πιστεύει ότι υπάρχει εκεί κάτι αξιολάτρευτο και αξιομίμητο για τους ανθρώπους. Τι θεωρούν, αντίθετα, σημαντικό οι άνθρωποι σήμερα; Το να επαναλαμβάνουν συνθήματα και να μιλούν για δόγματα. Μοιάζουν να κατανοούν πολλές αλήθειες και να έχουν κερδίσει την αλήθεια· σε σύγκριση με τον Νώε, όμως, δεν έχουν πετύχει ούτε το ένα εκατοστό, ούτε το ένα χιλιοστό απ’ όσα πέτυχε εκείνος. Στ’ αλήθεια, υστερούν πάρα πολύ! Τους χωρίζει άβυσσος από εκείνον. Από την ιστορία της κατασκευής της κιβωτού του Νώε, μήπως ανακαλύψατε τι είδους ανθρώπους αγαπάει ο Θεός; Ποια ακριβώς ποιότητα, καρδιά και ακεραιότητα έχουν αυτοί τους οποίους αγαπάει ο Θεός; Εσείς διαθέτετε όλα όσα διέθετε ο Νώε; Αν θεωρείς ότι έχεις την πίστη και τον χαρακτήρα του Νώε, τότε θα σου συγχωρούνταν κάπως το να βάζεις όρους στον Θεό και να προσπαθείς να κάνεις παζάρια μαζί Του. Αν θεωρείς πως όλα αυτά απουσιάζουν εντελώς από μέσα σου, τότε θα σου πω την αλήθεια: Μην κολακεύεις τον εαυτό σου –είσαι ένα τίποτα. Στα μάτια του Θεού, είσαι πιο κάτω κι από σκουλήκι. Κι όμως, έχεις παρ’ όλα αυτά το θράσος να προσπαθείς να βάλεις όρους στον Θεό και να διαπραγματευτείς μαζί Του; Λένε κάποιοι: «Αν είμαι πιο κάτω κι από σκουλήκι, τότε μήπως να υπηρετώ σαν σκύλος στον οίκο του Θεού;» Όχι, ούτε γι’ αυτό δεν κάνεις. Γιατί; Επειδή δεν θα μπορούσες ούτε την πόρτα του οίκου του Θεού να φυλάξεις σωστά, κι έτσι, στα μάτια Μου, δεν είσαι άξιος ούτε για μαντρόσκυλο. Μήπως σας πληγώνουν αυτά τα λόγια; Μήπως σας δυσαρεστεί να τ’ ακούτε; Ο σκοπός τους δεν είναι να πληγώσουν την αυτοεκτίμησή σας· είναι μια δήλωση που βασίζεται σε γεγονότα, μια διαπίστωση που βασίζεται σε αποδείξεις, και δεν είναι καθόλου ψευδής. Έτσι ακριβώς ενεργείτε, αυτά ακριβώς εκθέτετε, έτσι ακριβώς αντιμετωπίζετε τον Θεό, κι έτσι ακριβώς αντιμετωπίζετε όλα όσα σας εμπιστεύεται ο Θεός. Όλα όσα είπα είναι αλήθεια και βγαίνουν από καρδιάς. Εδώ θα ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας για την ιστορία του Νώε.