Τι ακριβώς είναι η «ταπείνωση»; Πρέπει οι πιστοί να υπομένουν την ταπείνωση; Είναι υπαρκτή αυτή η «ταπείνωση»; (Όχι, δεν είναι υπαρκτή.) Αφού δεν είναι υπαρκτή, δεν έχει λυθεί αυτό το ζήτημα; Την επόμενη φορά που κάποιος θα πει: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθεις ως πιστός είναι να υπομένεις. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να το υπομείνεις και να το καταπιέσεις μέσα σου», άραγε πρέπει να του πεις κάτι όταν τον ακούσεις να λέει αυτά τα λόγια; (Ναι.) Τι πρέπει να πεις; Θα πεις: «Γιατί υπομένεις; Αν πραγματικά υπομένεις την ατίμωση, τότε είσαι μάλλον αξιολύπητος και αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Αν κατανοούσες την αλήθεια, αυτή η ατίμωση θα ήταν ανύπαρκτη και θ’ αποδεχόσουν με προθυμία και με χαρά όλες τις περιστάσεις που ενορχηστρώνει για σένα ο Θεός. Αυτή είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι, κι όχι κάποια ατίμωση. Έτσι σε εξυψώνει ο Θεός. Το γεγονός ότι μπορούμε να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία αποδεικνύει ότι ο Θεός μάς δίνει μια ευκαιρία και μας κάνει ικανούς να σωθούμε. Αν δεν είχαμε καν την ευκαιρία να υποστούμε ταλαιπωρία ή δεν την αξίζαμε, τότε δεν θα είχαμε καμία ελπίδα να σωθούμε. Αυτό δεν είναι ατίμωση· πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό μέσα σου και να εξετάσεις κατά πόσο είναι πραγματικά σωστό αυτό που λες. Αυτή η ατίμωση είναι ανύπαρκτη· είμαστε διεφθαρμένοι άνθρωποι και μας αξίζει να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία. Όταν είσαι άρρωστος, περνάς μια μικρή ταλαιπωρία όσο παίρνεις φάρμακα και κάνεις χειρουργική επέμβαση. Θεωρείται ατίμωση η ταλαιπωρία που περνάς για να θεραπευτείς από την ασθένειά σου; Δεν είναι ατίμωση· αυτό γίνεται για να θεραπευτείς. Η πίστη μας στον Θεό κι η κρίση και η παίδευση που βιώνουμε έχουν ως στόχο ν’ αποβάλουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να βιώσουμε την ανθρώπινη ομοιότητα, να ζήσουμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, να υποταχθούμε σ’ Αυτόν, να Τον λατρεύουμε και να ζήσουμε καλύτερα και με περισσότερη αξιοπρέπεια. Μας αξίζει να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία λόγω των διεφθαρμένων διαθέσεών μας. Αυτή η ταλαιπωρία έχει ως στόχο ν’ αποκτήσουμε την αλήθεια και ζωή. Δεν μπορούμε να την ερμηνεύσουμε ως ατίμωση. Πρέπει να την αποδεχθούμε ως μια ευθύνη και μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσουμε και ως τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε. Έτσι μας εξυψώνει ο Θεός και πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό που μας εξυψώνει, να Τον δοξάζουμε για την ευκαιρία που μας δίνει. Με βάση όλα όσα έχουμε κάνει και τον τρόπο με τον οποίο έχουμε ενεργήσει, δεν είμαστε άξιοι να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία και θα πρέπει να καταστραφούμε όπως οι άνθρωποι στον έξω κόσμο. Αν αντιμετωπίζουμε ως ατίμωση την ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούμε και όλη αυτήν τη χάρη που μας έχει δώσει ο Θεός, τότε δεν έχουμε συνείδηση και πληγώνουμε την καρδιά του Θεού! Δεν είμαστε άξιοι για τη σωτηρία του Θεού». Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό το μέρος του δόγματος είναι πολύ απλό. Δεν θα έπρεπε να μπορεί να το καταλάβει κάποιος χωρίς να του το πεις; Αν οι άνθρωποι διαφωτιστούν μ’ αυτόν τον τρόπο και κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, η καρδιά τους θα είναι πιο ήρεμη και δεν θα ενεργούν παράλογα όταν τους συμβαίνει κάτι. Κάποιοι γνωρίζουν ξεκάθαρα μέσα τους ότι αυτή είναι η αλήθεια και ότι πρέπει να την αποδεχθούν, αλλά όταν μιλάνε, λένε και πάλι ότι είναι πραγματικά άδικο, και συνεχίζουν να μιλάνε μέχρι που βγαίνουν από το στόμα τους επικριτικά λόγια απέναντι στον Θεό. Μην κάνετε τέτοια πράγματα. Όταν σας συμβαίνει κάτι, ν’ αναζητείτε την αλήθεια. Αυτό είναι το πρώτο καίριο σημείο· μην το παραβλέψετε ποτέ. Αν αναγνωρίζεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, τότε δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις οποιαδήποτε περίσταση που φέρνει ο Θεός ως έργο του ανθρώπου. Αντιθέτως, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις οποιαδήποτε περίσταση που φέρνει ο Θεός ως μια ευκαιρία να μεταμορφώσεις τη διάθεσή σου και μια ευκαιρία ν’ αποδεχθείς την αλήθεια.

Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή Μου πάνω στο νόημα της λέξης «ταπείνωση». Στη συνέχεια, θα συναναστραφώ πάνω στο επόμενο κομμάτι, δηλαδή πάνω στο νόημα της φράσης «να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Μόλις τώρα αναφέραμε ότι το βαρύ φορτίο που κουβαλάνε οι άνθρωποι είναι μια επιθυμία και μια φιλοδοξία που έχουν βαθιά μέσα τους, ένας στόχος που ελπίζουν να πετύχουν. Για να σωθούν από τον Θεό όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν και ν’ αποδεχθούν την ηγεσία Του, πρέπει να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; Μόλις τώρα, ανέφερα ότι η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση» δεν στέκει στον οίκο του Θεού. Δεν χρειάζεται να υπομένεις την ταπείνωση· δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι αντέχεις πολλές κακουχίες· δεν χρειάζεται να νιώθεις μέσα σου ότι έχεις αδικηθεί· και δεν χρειάζεται να υπομένεις όλη αυτήν την ατίμωση για να ικανοποιήσεις τον Θεό, λες και είσαι τόσο ευγενής. Δεν χρειάζεται να κάνεις αυτά τα πράγματα. Τι σημαίνει, λοιπόν, «να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Αν κάποιος έλεγε ότι ο Θεός αναγκάζει τους ανθρώπους να υποφέρουν όλες αυτές τις κακουχίες για να είναι σε θέση ν’ αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες και αποστολές και να εξασφαλίσουν περισσότερες ευλογίες κι έναν καλύτερο προορισμό, θα ήταν βάσιμη και λογική αυτή η δήλωση; (Όχι, δεν θα ήταν βάσιμη.) Δεν θα ήταν βάσιμη. Τότε, πώς πρέπει να το ορίσουμε; Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να σωθούν, ν’ αποκτήσουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, και κάνει τη ζωή τους καλύτερη. Άραγε, ο Θεός αυτό το κάνει για χάρη των ανθρώπων ή για δικό Του όφελος; (Για χάρη των ανθρώπων.) Ασφαλώς το κάνει για χάρη των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που επωφελούνται περισσότερο. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχει καμία σχέση με το όφελος που έχει ο Θεός από αυτό, πόσο μάλλον με το πόσο μεγάλες ευλογίες μπορούν να λάβουν οι άνθρωποι αν υποφέρουν αυτές τις κακουχίες. Δεν χρειάζεται να υπομένεις και δεν χρειάζεται να έχεις τέτοιες «μεγάλες φιλοδοξίες» ούτε χρειάζεται ν’ απαρνηθείς κάτι μ’ αυτόν τον τρόπο. Στην πραγματικότητα, δεν έχεις απαρνηθεί τίποτε ούτε έχεις αφήσει πίσω σου τίποτε. Αντιθέτως, οι άνθρωποι έχουν κερδίσει τελικά τα περισσότερα. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει όλα τα διαφορετικά κριτήρια για το πώς να συμπεριφέρονται. Επιπλέον, οι άνθρωποι είναι σε θέση να συμμορφώνονται με όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους που έχει θέσει σε ισχύ ο Θεός, και να ζουν με τάξη. Πώς συγκρίνεται αυτός ο τρόπος ζωής με τον σημερινό τρόπο ζωής των ανθρώπων; (Είναι καλύτερος.) Είναι καλύτερος από τον σημερινό τρόπο ζωής των ανθρώπων. Τότε, από αυτούς τους δύο τρόπους ζωής, άραγε ποιος είναι πιο ευλογημένος, ποιος μοιάζει περισσότερο με τον τρόπο ζωής ενός αληθινού δημιουργήματος και, ακόμα περισσότερο, ποιος είναι ο τρόπος ζωής που θα έπρεπε να έχει το ανθρώπινο γένος; (Ο πρώτος.) Ασφαλώς είναι ο πρώτος. Αφού υποστείς αυτήν την ταλαιπωρία, κατανοείς τις προθέσεις του Θεού και ταυτόχρονα κατανοείς πολλές αλήθειες, και με θεμέλιο την κατανόηση της αλήθειας, μαθαίνεις πώς να φέρεσαι και υπάρχει αλήθεια που λειτουργεί ως ζωή μέσα στην ανθρώπινη φύση σου. Δεν σου δίνει αξία αυτό; Αρχικά, οι άνθρωποι δεν κατέχουν καμία απολύτως αλήθεια. Είναι απλώς ανάξιοι άθλιοι, κατώτεροι ακόμα κι από τα μυρμήγκια και δεν τους αξίζει να ζουν, αλλά πλέον έχεις κατανοήσει την αλήθεια, και μιλάς και ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια. Ό,τι κι αν σου ζητήσει να κάνεις ο Θεός, είσαι σε θέση ν’ ακούσεις και να το κάνεις κατά γράμμα· και όποιες ρυθμίσεις κι αν κάνει ο Θεός για σένα, είσαι σε θέση να υποταχθείς σ’ αυτές. Θα εξακολουθείς, λοιπόν, να κρίνεις τον Θεό; Θα επαναστατείς ενεργά εναντίον Του; Αν κάποιος σε υποκινήσει να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό, θα το κάνεις; (Όχι.) Αν κάποιος κατασκευάσει ψέματα για τον Θεό προκειμένου να σε παραπλανήσει, θα τα πιστέψεις; (Όχι.) Όχι, δεν θα το κάνεις. Επομένως, δεν θα επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό, ούτε με την υποκειμενική ούτε με την αντικειμενική έννοια. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν εξολοκλήρου υπό το κράτος του Θεού. Πρέπει, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι να υποφέρουν και πάλι τα δεινά που υποφέρουν τώρα οι άνθρωποι; Εξακολουθεί να υπάρχει μίσος και πόνος στην καρδιά τους; Υπάρχουν μέσα τους πράγματα λυπηρά κι επώδυνα; (Όχι.) Αυτός ο πόνος έχει πάψει να υπάρχει. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αρχές σε ό,τι κάνουν και δεν ενεργούν αδιακρίτως. Επίσης, όταν συμβαίνει κάτι, ο Θεός έχει την κυριαρχία και ο Σατανάς δεν μπορεί να σε βλάψει· ζεις σαν πραγματικός άνθρωπος. Θα κατέστρεφε ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Θα καταστρέφονταν μόνοι τους τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Όχι, δεν θα το έκαναν. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό είδος ανθρώπων σε σύγκριση με τους σημερινούς διεφθαρμένους ανθρώπους. Η καρδιά των σημερινών ανθρώπων ξεχειλίζει από μίσος και πόνο. Ανά πάσα στιγμή ή οπουδήποτε, είναι ικανοί ν’ αυτοκτονήσουν, να πολεμήσουν, να σκοτώσουν ανθρώπους και να κάνουν κακές πράξεις, προκαλώντας καταστροφή στον κόσμο των ανθρώπων. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός και που έχουν αποκτήσει την αλήθεια ως ζωή μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά χωρίς να πολεμούν ή να έχουν μίσος. Μπορούν να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του Θεού και να υποταχθούν με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις σε κάθε λέξη που λέει Εκείνος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και εργάζονται σκληρά προς την ίδια κατεύθυνση. Προκειμένου να εκπληρωθεί το θέλημα του Θεού —όταν εσύ κατανοείς την αλήθεια, εκείνος κατανοεί την αλήθεια, εκείνη κατανοεί την αλήθεια κι εκείνοι κατανοούν την αλήθεια— είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έχουν διαφορετικές απόψεις όταν είναι μαζί; (Όχι.) Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να φτάσουν στο σημείο όπου όλοι ζουν παρουσία του Θεού, ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και ζουν σύμφωνα με την αλήθεια, και όπου οι καρδιές των ανθρώπων βρίσκονται σε σύμπνοια. Μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι άραγε δυνατόν να εξακολουθούν να σφάζονται και να πολεμούν οι άνθρωποι μεταξύ τους; (Όχι.) Όχι. Πρέπει και πάλι να υπομένουν οι άνθρωποι τον πόνο; Δεν υπάρχει πόνος. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν μια ευλογημένη ζωή χωρίς πολέμους και σφαγές. Τότε, πώς πρέπει να διαχειρίζονται οι άνθρωποι όλα αυτά που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός; (Πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά.) Μία πτυχή είναι ότι πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά. Η άλλη πτυχή είναι ότι πρέπει να διαχειρίζονται το καθετί σύμφωνα με την τάξη και τους νόμους που έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι όλη αυτή η τάξη και όλοι αυτοί οι νόμοι και τα έμβια όντα ανήκουν στο ανθρώπινο γένος, χρησιμοποιούνται από το ανθρώπινο γένος και δημιουργούν οφέλη για το ανθρώπινο γένος. Πόσο υπέροχο είναι ένα τέτοιο ανθρώπινο γένος! Τότε, δίνεται στους ανθρώπους το περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων για να το διαχειριστούν. Ο Θεός ορίζει την τάξη και τους νόμους σ’ αυτόν τον κόσμο για χάρη των ανθρώπων και έπειτα δεν παρεμβαίνει. Αν μια μέρα δεις έναν λύκο να τρώει έναν λαγό, τι θα κάνεις; Πρέπει ν’ αφήσεις τον λύκο να τον φάει. Δεν μπορείς ν’ αναγκάσεις έναν λύκο να πάψει να τρώει λαγούς και ν’ αρχίσει να τρώει χορτάρι. Τι λάθος θα έκανες, τότε; (Θα πηγαίναμε κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων.) Θα πήγαινες κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Οι λαγοί τρώνε χορτάρι και οι λύκοι τρώνε κρέας, οπότε πρέπει να σεβαστείς την εγγενή φύση τους και να τους αφήσεις ν’ αναπτυχθούν ελεύθερα. Δεν χρειάζεται να παρεμβαίνεις στις δραστηριότητές τους και στον τρόπο ζωής τους με τεχνητό, πρόσθετο τρόπο. Δεν χρειάζεται να διαχειριστείς αυτά τα πράγματα· ο Θεός έχει ήδη ορίσει αυτά τα πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι. Αν σε κάποια μέρη υπάρχει μεγάλη βροχόπτωση και το κλίμα δεν είναι κατάλληλο, τότε κάποια ζώα πρέπει να αποδημήσουν. Εσύ λες: «Πρέπει να το φτιάξουμε αυτό το μέρος. Γιατί βρέχει πάντα τόσο πολύ; Πρέπει να είναι πολύ κουραστικό για τα ζώα ν’ αποδημούν συνεχώς!» Δεν είναι ανοησία αυτό και πάλι; (Ναι.) Γιατί είναι ανοησία; Ο Θεός δεν δημιούργησε αυτό το κλίμα; (Ναι.) Ο Θεός δημιούργησε αυτό το κλίμα και άφησε αυτά τα ζώα να ζουν σ’ αυτήν την περιοχή. Ο Θεός δεν τα έκανε ν’ αποδημούν; (Ναι.) Τότε, εσύ γιατί θέλεις να παρέμβεις; Γιατί ενεργείς στα τυφλά με καλές προθέσεις; Γιατί είναι καλό το γεγονός ότι αποδημούν; Όταν πολλά ζώα παραμένουν σε μια περιοχή για μισό χρόνο, τρώνε όλο το χορτάρι. Αν δεν βρέξει και δεν θελήσουν να φύγουν, τότε τι πρέπει να γίνει; Θα πρέπει να βρέχει όλη την ώρα. Όταν το χώμα είναι βρεγμένο, δεν μπορούν να μείνουν εκεί και το χορτάρι θα είναι μουσκεμένο στο νερό της βροχής, οπότε πρέπει να φύγουν. Αποδημώντας, διατηρούν την καλή φυσική τους κατάσταση και δίνουν τη δυνατότητα στο χορτάρι να αναπτυχθεί ξανά. Όταν φάνε το περισσότερο χορτάρι σ’ ένα άλλο μέρος, θα έρθει η στιγμή να χιονίσει εκεί, κι έτσι θα διωχθούν ξανά, που λέει ο λόγος, και θα πρέπει γρήγορα ν’ αποδημήσουν. Παίρνουν ξανά τον δρόμο της επιστροφής στον αρχικό τους τόπο. Δεν βρέχει πια, το χορτάρι έχει μεγαλώσει και μπορούν και πάλι να το φάνε. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό το οικοσύστημα διατηρεί συνεχώς την ισορροπία του με φυσικό τρόπο. Κάποιοι λένε: «Τα λιοντάρια τρώνε τα γκνου· τα καημένα! Δεν μπορούμε να κάνουμε τα γκνου εξυπνότερα;» Γιατί ενεργείς στα τυφλά με καλές προθέσεις; Προσπαθείς να δείξεις ότι είσαι καλόκαρδος; Η καλοσύνη σου ξεπερνάει τα όρια. Αν τα γκνου ήταν ευφυή, τα λιοντάρια θα πεινούσαν. Θα το άντεχες να βλέπεις τα λιοντάρια να πεινάνε; Άλλοι λένε: «Τα λιοντάρια είναι κακά. Δαγκώνουν τα ελάφια και τις ζέβρες. Είναι τόσο αιμοβόρα και άσπλαχνα!» Αν εξαφάνιζες τα λιοντάρια, θα υπήρχαν υπερβολικά πολλές ζέβρες και ελάφια. Και ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Θα έτρωγαν όλο το χορτάρι και οι βοσκότοποι θα μετατρέπονταν σε έρημο. Θα το άντεχες αυτό; Θα ενεργούσες και πάλι μ’ αυτές τις καλές προθέσεις; Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Να τ’ αφήσεις ν’ αναπτυχθούν ελεύθερα. Έτσι είναι τα πράγματα με τα ζώα. Ο Θεός δημιούργησε προ πολλού όλη αυτήν την τάξη και εσύ πρέπει να την αποδεχθείς είτε το θέλεις είτε όχι· τα πάντα πρέπει να προχωρούν όπως έχει οριστεί. Αν πας κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων, δεν μπορεί να διατηρηθεί η ζωή. Μόλις κατανοήσεις όλους αυτούς τους νόμους, θα τους σέβεσαι και θα βλέπεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τους νόμους. Τότε, θα δεις τη σοφία που έχει η κυριαρχία του Θεού πάνω στα πάντα. Επιπλέον, όλοι αυτοί οι νόμοι είναι σύμφυτοι με τη ζωή. Πώς έγινε αυτό; (Το προόρισε ο Θεός.) Το προόρισε ο Θεός. Έτσι το ρύθμισε ο Θεός. Οι άνθρωποι ερευνούν την επιστήμη, ερευνούν τη βιολογία, ερευνούν όλων των ειδών τους κλάδους μελέτης. Τόσα χρόνια κάνουν έρευνες, αλλά κατανοούν μόνο το απλό δόγμα και τάξη· κανείς δεν αντιλαμβάνεται την κυριαρχία ή τη σοφία του Θεού μέσα σ’ αυτό το δόγμα και μέσα σ’ αυτά τα φαινόμενα. Γιατί όλο αυτό το οικοσύστημα και η τροφική αλυσίδα είναι τόσο περίτεχνα και θαυμαστά; Οι άνθρωποι απλώς αποσαφηνίζουν ένα φαινόμενο ή ανακοινώνουν ένα γεγονός στους ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπορεί να συνοψίσει ή να διακρίνει καθαρά ότι όλα αυτά προήλθαν από τον Θεό, ότι δεν έγιναν από μόνα τους. Αν συμφωνήσουμε με την άποψη ότι έγιναν από μόνα τους, τότε πώς γίνεται όλα αυτά τα χρόνια να μην έχει δει ποτέ κανείς έναν πίθηκο να μετατρέπεται σε άνθρωπο; Ο Θεός όρισε όλους αυτούς τους νόμους. Έχουν καμία σχέση με τη μετατροπή των πιθήκων σε ανθρώπους; (Όχι.) Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ο Θεός όρισε όλους αυτούς τους νόμους και όλη αυτήν την τάξη. Αν οι άνθρωποι έχουν την τύχη να επιβιώσουν, τότε εκείνη την εποχή όχι απλώς θα σέβονται, θα διατηρούν και θα διαχειρίζονται όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους, αλλά —κι αυτό είναι το σημαντικότερο— θα είναι εκείνοι που θα επωφελούνται περισσότερο από όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους. Ο Θεός τα ετοίμασε όλα αυτά για την ανθρωπότητα και τα όρισε για τους ανθρώπους· τα πάντα είναι έτοιμα για να τ’ απολαύσουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι τα πιο ευλογημένα δημιουργήματα από όλα. Οι άνθρωποι έχουν ομιλία, έχουν σκέψη, μπορούν ν’ ακούσουν τη φωνή του Θεού, μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια Του, έχουν μια γλώσσα για να επικοινωνούν με τον Θεό και είναι οι πιο ικανοί να κατανοήσουν τα λόγια Του. Η μεγαλύτερη ευλογία είναι ότι ο Θεός τούς έδωσε το μεγαλύτερο κεφάλαιο με το οποίο μπορούν να σωθούν και να προσέλθουν ενώπιόν Του. Στο τέλος, οι άνθρωποι θα πρέπει να διαχειριστούν και να διατηρήσουν όλα όσα έχει κάνει ο Θεός, και όλη αυτήν την τάξη και όλους τους νόμους που έχει ορίσει Εκείνος. Εκείνοι που απλώς ερευνούν, ρημάζουν, καταστρέφουν και στρεβλώνουν όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους πρέπει να εξαλειφθούν. Οι άνθρωποι έχουν υποφέρει πολλές κακουχίες. Στην πραγματικότητα, είναι υπαρκτός αυτός ο όμορφος προορισμός στον οποίο πιστεύουν μέσα τους και τον οποίο επιδιώκουν και λαχταρούν; Στην πραγματικότητα, δεν είναι υπαρκτός. Είναι απλώς μια επιθυμία και μια φιλοδοξία των ανθρώπων, και διαφέρει από αυτό που θέλει να δώσει ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι δύο ξεχωριστά πράγματα και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Επομένως το μέρος «να κουβαλάς βαρύ φορτίο» από τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» δεν είναι κάτι υπαρκτό για τους ανθρώπους. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν είναι κάτι υπαρκτό; Ότι ο όμορφος προορισμός στον οποίο πιστεύεις και αυτά που θέλεις να πετύχεις στις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες που τρέφεις βαθιά μέσα σου δεν είναι καθόλου υπαρκτά. Όσες κακουχίες κι αν υποφέρεις ή όση ατίμωση κι αν υποστείς, τελικά ο προορισμός που λαχταράς, αυτά που επιθυμείς να πετύχεις, ο άνθρωπος που θέλεις να γίνεις και ο βαθμός στον οποίο θέλεις να είσαι ευλογημένος δεν στέκουν. Δεν είναι αυτά τα πράγματα που θέλει να σου δώσει ο Θεός. Ποιο άλλο πρόβλημα υπάρχει εδώ; Να υπομένουν οι άνθρωποι την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο σημαίνει να κρύβουν τις πραγματικές τους ικανότητες υπομένοντας την ατίμωση, κι έπειτα να υπομένουν την ατίμωση για να πετύχουν τους στόχους τους. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Είναι τα ιδανικά και ακόμα και οι επιθυμίες που τρέφουν βαθιά μέσα τους. Τότε, λοιπόν, όταν οι πιστοί υφίστανται ταλαιπωρία, το κάνουν για να ικανοποιήσουν μια επιθυμία; (Όχι.) Τότε γιατί το κάνουν; Όταν οι πιστοί υφίστανται ταλαιπωρία, είναι θετικός ή αρνητικός ο στόχος που θέλουν να επιδιώξουν και να πετύχουν; (Θετικός.) Έχει σχέση με την επιθυμία; (Όχι.) Τότε ποιος είναι αυτός ο θετικός στόχος; (Ν’ αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να γίνουν αληθινοί άνθρωποι και να είναι σε θέση να ζουν καλύτερα.) Ν’ αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να γίνουν αληθινοί άνθρωποι και να είναι σε θέση να ζουν καλύτερα. Τι άλλο; Να γίνουν άνθρωποι που θα σωθούν και να μην επαναστατήσουν ξανά ενάντια στον Θεό. Θέλετε να γίνετε σαν τον Ιώβ και τον Πέτρο; (Ναι.) Τότε, δεν είναι στόχος αυτό; (Ναι.) Σχετίζεται με την επιθυμία αυτός ο στόχος; (Όχι.) Αυτός ο στόχος είναι μια θεμιτή επιδίωξη και είναι ο στόχος και το μονοπάτι που έχει δώσει ο Θεός στους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι θεμιτό. Γι’ αυτό λέω ότι η ταλαιπωρία που υφίστασαι λόγω αυτού του θεμιτού στόχου που επιδιώκεις δεν είναι ταπείνωση. Αντιθέτως, είναι αυτό που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι και είναι το μονοπάτι που πρέπει ν’ ακολουθήσουν. Μπορούν να βαδίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι οι άνθρωποι που πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι υφίστανται ατίμωση; Δεν μπορούν, και ούτε μπορούν να πετύχουν αυτόν τον στόχο.

Εξετάζοντας τώρα τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», άραγε αυτή η φράση είναι η αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι κριτήριο για τη συμπεριφορά, τις πράξεις ή τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Άραγε, πρέπει οι άνθρωποι να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο για να τους σώσει ο Θεός; (Όχι.) Είναι σωστό ή λάθος να πει κανείς ότι ένας άνθρωπος σώθηκε επειδή υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Λάθος.) Γιατί είναι λάθος; Όταν κάποιος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο, δεν κάνει πράξη την αλήθεια· πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να σωθεί; Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος σκότωσε ανθρώπους, έβαλε φωτιές και έκανε πολλές κακές πράξεις, και στο τέλος έγινε «ένας λαοφιλής ηγέτης». Δεν είναι περίπου σαν να λέμε αυτό; (Ναι.) Αυτό σημαίνει. Αν και είναι εμφανές ότι βαδίζει στο μονοπάτι της μοχθηρίας, έγινε θετικός άνθρωπος. Αυτό είναι αντίφαση. Αν κάποιος έλεγε ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά κατάφερε να είναι σε σύμπνοια με τον Θεό, ή ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά παρέμεινε ακλόνητος στις δοκιμασίες, ή ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά ολοκλήρωσε την ανάθεση του Θεού, τότε ποια από αυτές τις δηλώσεις θα ήταν σωστή; (Καμία.) Καμία από αυτές τις δηλώσεις δεν είναι σωστή. Είναι σωστό να ειπωθεί ότι κάποιος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο όσο διέδιδε το ευαγγέλιο σε ένα ολόκληρο χωριό; (Όχι.) Βλέπω ότι κάποιοι δεν είναι σίγουροι και σκέφτονται: «Είναι σωστό; Νομίζω ότι αυτή η δήλωση είναι σωστή· ή μήπως δεν είναι; Πολλές φορές οι άνθρωποι πρέπει να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο όσο διαδίδουν το ευαγγέλιο και καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό». Είναι σωστή η χρήση αυτής της φράσης σ’ αυτό το πλαίσιο; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί όχι; Πείτε Μου. (Επειδή το να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο δεν έχει θετική επίδραση.) Είναι σωστή αυτή η χρήση; Εξηγήστε γιατί είναι λανθασμένη αυτή η φράση. Αναλύστε την. «Υπομένοντας την ταπείνωση και κουβαλώντας βαρύ φορτίο όσο διέδιδαν το ευαγγέλιο, προσηλύτισαν πολλούς ανθρώπους, απέφεραν πολλούς καρπούς και διέδωσαν το όνομα του Θεού». Ξέρετε αν είναι σωστή αυτή η δήλωση; Αν εφαρμόσουμε αυτήν τη φράση με βάση κάθε δήλωση πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, θα ήταν λάθος να τη χρησιμοποιήσουμε σ’ αυτήν την περίπτωση· αν, όμως, πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα παραπέρα και λάβουμε υπόψη ότι κάποιες φορές οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου χτυπούν εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, τους βάζουν τις φωνές ή τους κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα, μήπως τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπομένουν την ταπείνωση; (Όχι.) Τότε τι είναι όλο αυτό; (Η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι πιστοί όσο διαδίδουν το ευαγγέλιο.) Σωστά. Είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι. Αυτή είναι η ευθύνη, η υποχρέωση και η ανάθεση που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι όπως μια γέννα είναι επώδυνη· δεν είναι μια ταλαιπωρία που πρέπει να υποστεί μια γυναίκα; (Ναι.) Θα ήταν σωστό να πει μια γυναίκα πει στο παιδί της: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο για να σε φέρω στον κόσμο»; (Όχι.) Ταλαιπωρήθηκε. Γιατί, λοιπόν, είναι λάθος να το πει; Επειδή αυτή είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστεί. Για παράδειγμα, αν ένας λύκος κυνηγούσε πολλές ώρες για να πιάσει έναν λαγό, θα ήταν σωστό να πει: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο για να φάω έναν λαγό»; (Όχι.) Ο λύκος πρέπει να θυσιάσει κάτι ως αντάλλαγμα, για να φάει έναν λαγό. Ο λαγός δεν πρόκειται να κάτσει εκεί και να περιμένει να τον φάει ο λύκος. Υπάρχει κάτι που είναι εύκολο; Ό,τι κι αν κάνει κάποιος, πάντα πρέπει να κάνει μια θυσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο. Τώρα που αναλύσαμε πλήρως τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», πώς τη χαρακτηρίσαμε; (Ως αρνητική.) Τη χαρακτηρίσαμε ως μια αρνητική και μειωτική φράση και ως λογική και φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ούτε με τα θετικά πράγματα. Δεν είναι σωστό να πει κάποιος: «Διαδίδω το ευαγγέλιο εδώ και πολλά χρόνια. Έχω υπομείνει πραγματικά την ταπείνωση και κουβαλήσει βαρύ φορτίο!» Η διάδοση του ευαγγελίου είναι δική σου ευθύνη και είναι η ταλαιπωρία που οφείλεις να υποστείς. Ακόμη κι αν δεν διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν θα υποφέρεις ταλαιπωρίες απλώς και μόνο επειδή ζεις; Αυτές είναι ταλαιπωρίες που οφείλουν να υποφέρουν οι άνθρωποι· αυτό είναι θεμιτό. Η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί από τον οίκο του Θεού. Αν κάποιος αναφέρει ξανά αυτήν τη φράση, πώς θα την ερμηνεύσεις; Αν κάποιος πει: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο στη φυλακή, για να μη γίνω Ιούδας!», είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί όχι; Είναι ένας πολύ δίκαιος στόχος και είναι πολύ σωστό να πει «για να μη γίνω Ιούδας». Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να μην ισχύει ότι υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Ένας πιστός δεν θα έπρεπε να είναι Ιούδας.) Σωστά. Πώς θα ήταν λογικό ένας πιστός να είναι Ιούδας; Δεν είναι γελοίο να πει κανείς ότι το να μην είσαι Ιούδας σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Η αποστολή σου είναι να καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό. Αυτή είναι η μαρτυρία στην οποία πρέπει να παραμένουν ακλόνητα τα δημιουργημένα όντα και η στάση στην οποία πρέπει να παραμένουν ακλόνητα τα δημιουργημένα όντα. Ο Σατανάς δεν αξίζει να δοξάζεται από τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι Αυτός που πρέπει να λατρεύουν οι άνθρωποι και είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο να λατρεύουν τον Θεό. Όταν ο Σατανάς προσπαθεί να σε λυγίσει, πρέπει να παραμένεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου για τον Θεό, ν’ απαρνηθείς τη ζωή σου και να μη γίνεις Ιούδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπομένεις την ταπείνωση και κουβαλάς βαρύ φορτίο. Έχω πλέον εξηγήσει ξεκάθαρα αυτήν τη φράση. Αν κάποιος πει ξανά ότι έχει υπομείνει την ταπείνωση και έχει κουβαλήσει βαρύ φορτίο, πώς θα πρέπει να χειριστείτε το ζήτημα; Θα καταλάβει όταν τον αφήσετε ν’ ακούσει το κήρυγμα που έκανα σήμερα. Αυτός είναι ο ευκολότερος τρόπος.

Γ. Θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα

Η τρίτη εκδήλωση της φράσης κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή είναι η θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Τι είδους διάθεση είναι να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; Αλαζονική διάθεση. Πώς είναι δυνατόν να μην αποτύχουν ποτέ οι άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να μην κάνουν ποτέ τίποτε λάθος, να μην πουν ποτέ τίποτε λάθος ή να μην κάνουν ποτέ λάθη; Πρέπει να παραδεχθείς το εξής: «Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας κανονικός άνθρωπος. Έχω ελαττώματα και ελλείψεις. Υπάρχουν στιγμές που κάνω κάτι λάθος και στιγμές που λέω κάτι λάθος. Είμαι ικανός να κάνω λάθος και ν’ ακολουθήσω το λάθος μονοπάτι. Είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος». Τι σημαίνει, λοιπόν, η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σημαίνει να μην παραδέχεται κάποιος ότι αποτυγχάνει, ότι συναντά εμπόδια ή ότι ξεστρατίζει στο λάθος μονοπάτι. Απλώς συνεχίζει πεισματικά την πορεία του. Αποτυγχάνει, αλλά δεν αποθαρρύνεται· αποτυγχάνει, αλλά δεν παραδέχεται τα λάθη του. Όσοι άνθρωποι κι αν τον επιπλήττουν ή τον καταδικάζουν, εκείνος δεν αλλάζει γνώμη. Επιμένει να μάχεται, να κοπιάζει και να επιδιώκει προς τη δική του κατεύθυνση και για τους δικούς του στόχους, χωρίς να σκέφτεται καθόλου το κόστος. Σ’ αυτήν τη νοοτροπία αναφέρεται αυτή η φράση. Δεν καταφέρνει πολύ καλά να ενθαρρύνει τους ανθρώπους αυτή η νοοτροπία; Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται συνήθως η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σε κάθε είδους περίπτωση. Όπου υπάρχουν διεφθαρμένοι άνθρωποι, υπάρχει κι αυτή η φράση· υπάρχει κι αυτή η νοοτροπία. Για ποιον λόγο, λοιπόν, επινόησαν αυτήν τη φράση εκείνοι που ανήκουν στο σινάφι του Σατανά; Για να μην αποκτήσουν ποτέ αυτογνωσία οι άνθρωποι, για να μην αναγνωρίζουν και να μην αποδέχονται τα λάθη τους. Για να μη βλέπουν μόνο την εύθραυστη, αδύναμη και ανίκανη πλευρά του εαυτού τους, αλλά να βλέπουν την πλευρά του εαυτού τους που είναι ικανή, δυνατή και γενναία, να μην υποτιμούν την εαυτό τους, αλλά να πιστεύουν ότι είναι ικανοί. Αν πιστεύεις ότι είσαι ικανός, τότε είσαι ικανός· αν πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις, ότι δεν θ’ αποτύχεις και ότι μπορείς να γίνεις η αφρόκρεμα, τότε θα το καταφέρεις. Εφόσον έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, αυτήν τη φιλοδοξία και την επιθυμία, μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Οι άνθρωποι δεν είναι ασήμαντοι· είναι δυνατοί. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Η σκηνή σου φτάνει ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου». Κάποιοι ξετρελαίνονται μ’ αυτό το ρητό μόλις το ακούνε: «Τέλεια! Θέλω ν’ αποκτήσω ένα διαμάντι δέκα καρατίων. Αυτό σημαίνει ότι θα το αποκτήσω; Θέλω μια Μερσεντές. Αυτό σημαίνει ότι θα την αποκτήσω;» Δηλαδή, θ’ αποκτήσεις αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου; (Όχι.) Αυτό το ρητό είναι μια πλάνη. Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η αλαζονεία αυτών που πιστεύουν και αποδέχονται τη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» δεν έχει όρια. Με ποια λόγια του Θεού έρχεται ευθέως σε αντίφαση το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία και να φέρονται προσγειωμένα. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· έχουν ατέλειες και μια διάθεση που αντιστέκεται στον Θεό. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Κανείς δεν είναι τέλειος· όλοι είναι απλώς φυσιολογικοί άνθρωποι. Πώς προέτρεψε ο Θεός τους ανθρώπους να φέρονται; (Με κόσμιο τρόπο.) Να φέρονται με κόσμιο τρόπο και να παραμένουν ακλόνητοι στη θέση τους ως δημιουργήματα, προσγειωμένα. Απαίτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Όχι. Τι λέει, λοιπόν, ο Θεός για τους ανθρώπους που ακολουθούν το λάθος μονοπάτι ή που αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση; (Λέει να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται.) Να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται, έπειτα να το κατανοούν, να είναι σε θέση να μεταστραφούν και να καταφέρουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που δεν καταθέτουν ποτέ τα όπλα δεν κατανοούν τα προβλήματά τους, δεν κατανοούν τα λάθη τους, δεν αποδέχονται τα λάθη τους, δεν μεταστρέφονται σε καμία περίπτωση και δεν μετανοούν σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την κυριαρχία ή τις ρυθμίσεις του Θεού. Όχι μόνο δεν αναζητούν ποια είναι ακριβώς η μοίρα των ανθρώπων ή ποιες είναι οι ενορχηστρώσεις και οι ρυθμίσεις του Θεού, —όχι μόνο δεν τα αναζητούν όλα αυτά, αλλά, αντιθέτως, παίρνουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια· θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Επίσης, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία, να αξιολογούν και ν’ αποτιμούν με ακρίβεια τον εαυτό τους, και να κάνουν ό,τι μπορούν να κάνουν καλά, με προσγειωμένο και κόσμιο τρόπο και με όλη τους την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή, ενώ ο Σατανάς ωθεί τους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται στο έπακρο την αλαζονική τους διάθεση και να δίνουν στην αλαζονική τους διάθεση τον πλήρη έλεγχο. Ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν υπεράνθρωποι, σπουδαίοι ή να έχουν ακόμα και υπερδυνάμεις· ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν κάτι που δεν μπορούν να είναι. Άρα, ποια είναι η φιλοσοφία του Σατανά; Ότι ακόμα κι αν κάνεις λάθος, δεν κάνεις λάθος, και εφόσον έχεις μια νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας και δεν καταθέτεις ποτέ τα όπλα, αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις η αφρόκρεμα και αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που οι επιθυμίες και οι στόχοι σου θα πραγματοποιηθούν. Μήπως, λοιπόν, κατά μία έννοια το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε μέσο για να πετύχεις κάτι; Για να πετύχεις τους στόχους σου, πρέπει να μην παραδέχεσαι ότι μπορεί ν’ αποτύχεις, πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ικανός ν’ ακολουθήσεις το λάθος μονοπάτι. Εκτός αυτού, πρέπει να χρησιμοποιήσεις αδίστακτα κάθε είδους μέθοδο ή δολοπλοκία για να πραγματοποιήσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Άραγε, υπάρχει κάτι στη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» που υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη μοίρα τους με μια στάση αναμονής και υποταγής; (Όχι.) Όχι. Οι άνθρωποι επιμένουν να πάρουν τη μοίρα τους εξολοκλήρου στα δικά τους χέρια· θέλουν να ελέγχουν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Είτε έχει να κάνει με τον δρόμο που θ’ ακολουθήσουν, είτε με το κατά πόσο θα είναι ευλογημένοι, είτε με τον τρόπο ζωής που θα υιοθετήσουν, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο στα πάντα. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Η ευκαιρία εμφανίζεται σε όσους προετοιμάζονται γι’ αυτήν». Τι είδους ρητό είναι αυτό; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που προετοιμάζονται για πολλά χρόνια, που προετοιμάζονται σε όλη τους τη ζωή, αλλά πεθαίνουν χωρίς να τους δοθεί ποτέ μια ευκαιρία. Από πού δίνεται η ευκαιρία; (Από τον Θεό.) Αν ο Θεός δεν δημιουργήσει μια ευκαιρία για σένα, τότε όσο κι αν προετοιμαστείς, θα έχει κανένα όφελος; (Όχι.) Αν ο Θεός δεν σκοπεύει να σου δώσει μια ευκαιρία και δεν το έχει η μοίρα σου, τότε, όσα χρόνια κι αν προετοιμάζεσαι, ποιο θα είναι το όφελος; Μήπως θα σε λυπηθεί ο Θεός και θα σου δώσει μια ευκαιρία, επειδή προετοιμαζόσουν για τόσα χρόνια; Θα το κάνει αυτό ο Θεός; (Όχι.) Η ευκαιρία θα εμφανιστεί αν ο Θεός την έχει δημιουργήσει για σένα, και δεν θα σου δοθεί καμία ευκαιρία αν ο Θεός δεν την έχει δημιουργήσει για σένα. Έχει νόημα το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Δεν θα καταθέσω ποτέ τα όπλα. Παίρνω τη μοίρα μου στα δικά μου χέρια!» Μιλάνε με πάθος, αλλά δεν εξαρτάται από αυτούς το κατά πόσο μπορούν να τα καταφέρουν. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θέλει ν’ αποκτήσει γιο. Γεννάει πολλά παιδιά, αλλά είναι όλα κορίτσια. Οι άλλοι της λένε να μην κάνει άλλα παιδιά και ότι δεν το έχει η μοίρα της ν’ αποκτήσει γιο, όμως εκείνη δεν υποχωρεί και λέει: «Δεν το πιστεύω αυτό. Δεν θα καταθέσω ποτέ τα όπλα!» Όταν και το δέκατο παιδί της είναι κορίτσι, τελικά υποχωρεί: «Φαίνεται ότι δεν το έχει η μοίρα μου ν’ αποκτήσω γιο». Θα εξακολουθεί να μην καταθέτει ποτέ τα όπλα; Εξακολουθεί να έχει αυτήν τη σιγουριά; Τολμάει να κάνει κι άλλα παιδιά; Όχι, δεν τολμάει. Κάποιος άλλος έχει μια επιχείρηση και θέλει να βγάλει κέρδος πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ μέσα σε δύο χρόνια. Στην αρχή, όταν δεν έχει κανένα κέρδος τους πρώτους έξι μήνες, λέει: «Δεν πειράζει. Δεν έχει καμία σημασία ότι δεν έβγαλα χρήματα τους πρώτους έξι μήνες. Σίγουρα θα βγάλω χρήματα το επόμενο εξάμηνο». Αφού περάσει περισσότερο από ένας χρόνος και δεν έχει βγάλει χρήματα, και πάλι δεν κάνει πίσω: «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Πιστεύω ότι όλα είναι στο χέρι μας· έχω άφθονες ευκαιρίες!» Μετά από τα δύο χρόνια, δεν έχει βγάλει ούτε πενήντα χιλιάδες, πόσο μάλλον πεντακόσιες. Πιστεύει ότι δεν είχε αρκετό χρόνο και αρκετή εμπειρία, οπότε πηγαίνει να σπουδάσει για δύο ακόμη χρόνια. Μετά από τέσσερα χρόνια, όχι μόνο δεν έχει βγάλει πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ, αλλά έχει χάσει σχεδόν όλο το αρχικό του κεφάλαιο, όμως και πάλι δεν καταθέτει τα όπλα: «Είναι γραφτό μου να βγάλω χρήματα. Πώς γίνεται να μην μπορώ να βγάλω πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια;» Όταν θα έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια, άραγε ο στόχος του θα είναι ακόμα να κερδίσει πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια; Αν τον ρωτήσεις ξανά πόσα χρήματα σκοπεύει να βγάλει αυτήν τη χρονιά, λέει: «Α, μου αρκεί να βγάλω τα προς το ζην». Εξακολουθεί να μην καταθέτει ποτέ τα όπλα; Έχει αποτύχει, έτσι δεν είναι; Πώς απέτυχε; Μήπως απέτυχε επειδή είχε θέσει υπερβολικά υψηλό στόχο ως προς τα κέρδη; Μ’ αυτό έχει να κάνει; Όχι. Δεν είναι οι άνθρωποι που αποφασίζουν, είτε πρόκειται για την περιουσία τους, είτε για τα παιδιά τους, είτε για τις κακουχίες που υποφέρουν στη ζωή τους, είτε για το πότε θα φύγουν και πού θα πάνε. Κάποιοι θέλουν να εργαστούν στη δημόσια διοίκηση, αλλά δεν τους δίνεται ποτέ η ευκαιρία. Τι φταίει γι’ αυτό; Μήπως δεν είναι ικανοί; Είναι ικανοί, είναι υστερόβουλοι και ξέρουν πώς να καλοπιάνουν τους άλλους. Γιατί, λοιπόν, τους είναι τόσο δύσκολο να γίνουν κρατικοί αξιωματούχοι; Έχουν γίνει κρατικοί αξιωματούχοι άνθρωποι λιγότερο ικανοί από αυτούς και άνθρωποι τους οποίους περιφρονούν. Για ποιον λόγο αυτοί, αν και είναι καλοί στα λόγια, έχουν πραγματικό ταλέντο και αξιόλογη εκπαίδευση στη φαρέτρα τους, δυσκολεύονται τόσο να γίνουν κρατικοί αξιωματούχοι; Όταν ήταν νέοι, δεν κατέθεταν ποτέ τα όπλα, αλλά όταν πέρασαν τα χρόνια και παρέμεναν ακόμα απλώς υπάλληλοι, στο τέλος έκαναν πίσω και είπαν: «Τη μοίρα του ανθρώπου την ορίζει ο Ουρανός. Αν το έχει η μοίρα μου, θα έρθει. Αν όχι, τότε δεν γίνεται να αποκτηθεί με την προσπάθεια». Έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους, έτσι δεν είναι; Τι απέγινε η νοοτροπία τους να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; Οι άνθρωποι γελοιοποιούνται μπροστά στα γεγονότα.

Τι επίδραση έχει στους ανθρώπους η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; Ενθαρρύνει τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Δεν έχει στους ανθρώπους θετική επίδραση ούτε τους προσφέρει καθοδήγηση· αντίθετα, έχει μια αρνητική, δυσμενή επίδραση πάνω τους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν, ποια μοίρα έχει σχεδιάσει ο Ουρανός γι’ αυτούς ούτε έχουν ιδέα για την κυριαρχία του Θεού ή τις ρυθμίσεις Του. Σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν αποκτήσει κι αυτό το επονομαζόμενο ψυχικό δεκανίκι. Τι γίνεται στο τέλος, όταν το μόνο πιθανό είναι να παραπλανηθούν οι άνθρωποι; Κάνουν πολύ κόπο για το τίποτα, και κάνουν πολύ άχρηστο κόπο. Για να πετύχουν τους στόχους τους, υφίστανται σημαντική απώλεια και μεγάλο τραύμα, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Επίσης, σίγουρα έχουν κάνει πολύ κακό για να εκπληρώσουν τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους. Τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό το κακό στην επόμενη ζωή τους; Θα επιφέρει μόνο τιμωρία. Η διεφθαρμένη διάθεση δημιουργεί στους ανθρώπους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Είναι άραγε θεμιτό τίποτε απ’ αυτά που αναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους; Συνάδει με την αλήθεια τίποτε απ’ όλα αυτά; (Όχι). Τι είναι αυτά τα πράγματα; Είναι μόνο κακές πράξεις. Τι περιλαμβάνει αυτό το κακό; Το ότι είναι υστερόβουλοι απέναντι στους άλλους, τους εξαπατούν, τους βλάπτουν και τους ξεγελάνε. Οι άνθρωποι καταλήγουν να χρωστάνε τόσο πολλά στους άλλους, που θα μπορούσαν να μετενσαρκωθούν σε ζώο στην επόμενη ζωή τους. Θα ζήσουν σαν ένα ζώο στο σπίτι εκείνου στον οποίο χρωστάνε τα περισσότερα, εκείνου που ξεγέλασαν και εξαπάτησαν περισσότερο· θα είναι ανίκανοι να μιλήσουν και θα τους δίνουν διαταγές οι άνθρωποι. Ακόμη κι αν μετενσαρκωθούν σε ανθρώπους, θα περάσουν μια ζωή με ατέλειωτα βάσανα· πρέπει να πληρώσουν για όσα έχουν κάνει. Αυτή θα είναι η αρνητική συνέπεια που θα επέλθει. Αν δεν τους κατηύθυνε το ρητό «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα», δεν θα ενθαρρύνονταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, κι αν δεν πραγματοποιούνταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους σε δύο ή τρία χρόνια, πιθανότατα θα εγκατέλειπαν την προσπάθεια. Μόλις, όμως, ο Σατανάς αναζωπυρώνει τις φλόγες, οι επιθυμίες τους διογκώνονται ολοένα και περισσότερο. Το πρόβλημα δεν είναι η διόγκωση αυτή καθεαυτή, αλλά το γεγονός ότι τους οδηγεί σ’ ένα μοχθηρό μονοπάτι. Όταν κάποιος βαδίζει σ’ ένα μοχθηρό μονοπάτι, είναι δυνατόν να κάνει καλά πράγματα; Είναι δυνατόν να ενεργεί ανθρώπινα; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να πετύχει τους στόχους και τις επιδιώξεις του, θα ορκιστεί ότι δεν θα ησυχάσει μέχρι να εκπληρώσει τους στόχους του, και είναι ικανός να κάνει κάθε είδους κακό. Απλώς κοιτάξτε γύρω σας· δεν υπάρχουν περιστατικά παιδιών που σκότωσαν τους γονείς τους για να τους πάρουν την περιουσία; (Ναι.) Υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά ανθρώπων που σκοτώνουν τους φίλους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τα ίδια τους τα χέρια για χάρη του δικού τους προσωπικού συμφέροντος. Όταν δύο άνθρωποι βρίσκουν την ίδια επωφελή ευκαιρία και πρέπει να παλέψουν μεταξύ τους γι’ αυτήν, χρησιμοποιούν όποιο μέσο μπορούν για να την αποκτήσουν. Τι σκέφτονται την πιο κρίσιμη στιγμή; «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Δεν γίνεται με τίποτα ν’ αποτύχω αυτήν τη φορά. Αν χάσω αυτήν την ευκαιρία, μπορεί για το υπόλοιπο της ζωής μου να μη βρεθεί ποτέ ξανά στον δρόμο μου μια τόσο καλή ευκαιρία. Οπότε, αυτήν τη φορά πρέπει να κερδίσω. Πρέπει οπωσδήποτε ν’ αρπάξω αυτήν την ευκαιρία. Θα σκοτώσω όποιον μου κλείσει τον δρόμο, χωρίς καμία εξαίρεση!» Τι γίνεται τελικά; Ο ένας σκοτώνει τον άλλο. Μπορεί να έχει πετύχει τον στόχο του και να έχει ικανοποιήσει την επιθυμία του, αλλά ταυτόχρονα έχει κάνει κακό και έχει επέλθει η καταστροφή. Μπορεί να μην ησυχάσει η καρδιά του για όλη του τη ζωή, μπορεί να κατηγορεί τον εαυτό του ή μπορεί να μην έχει καμία συναίσθηση. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνεται καθόλου, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει ορίσει αυτό το ζήτημα. Ο Θεός έχει έναν τρόπο να το χειριστεί. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει εκπληρώσει τον στόχο του σ’ αυτήν τη ζωή, μπορεί να τα έχει καταφέρει, αλλά στην επόμενη ζωή θα πρέπει να πληρώσει φρικτό τίμημα για ό,τι έκανε σ’ αυτήν τη ζωή, που πιθανότατα ήταν μια κακή πράξη. Μπορεί να πρέπει να πληρώνει γι’ αυτό για μία ζωή, δύο ζωές, τρεις ζωές ή ακόμα και στην αιωνιότητα. Αυτό το τίμημα είναι πολύ φρικτό! Τι προκάλεσε, λοιπόν, αυτήν τη συνέπεια; Την προκάλεσε μία μόνο φράση, μία μόνο πεποίθηση. Αυτός ο άνθρωπος θέλει ν’ αρπάξει αυτήν την ευκαιρία. Δεν παραδέχεται την ήττα, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια και δεν επιτρέπει στον εαυτό του ν’ αποτύχει. Θέλει ν’ αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ως αποτέλεσμα, επέρχεται η καταστροφή. Αφού έχει επέλθει η καταστροφή, ένα ή δύο χρόνια δεν θα είναι αρκετά για να πληρώσει και να επανορθώσει για τις συνέπειες. Δεν είναι πολύ μεγάλο το τίμημα; Οι άνθρωποι ζουν ογδόντα με ενενήντα χρόνια, και το λιγότερο πενήντα με εξήντα χρόνια. Είτε έχεις αποκτήσει προσωπικά οφέλη, είτε μια θέση, χρήματα ή άλλα υλικά πράγματα, θα τ’ απολαύσεις συνειδητά όλα αυτά για είκοσι με τριάντα χρόνια. Ωστόσο, γι’ αυτά τα είκοσι με τριάντα χρόνια απόλαυσης ίσως χρειαστεί να πληρώνεις σε καθεμία από τις ζωές σου, για την υπόλοιπη αιωνιότητα. Δεν είναι πολύ μεγάλο το τίμημα; (Ναι.) Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε ξέρουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι, είναι ικανοί να κάνουν ηλίθια πράγματα επειδή τους ωθεί μια εγωιστική επιθυμία, τους τυφλώνει μια στιγμιαία επιθυμία να ενεργήσουν για το προσωπικό τους συμφέρον και κυριαρχούν πάνω τους κάποιες αντιλήψεις ή μια σατανική λογική, με αποτέλεσμα να μετανιώνουν αιωνίως. «Αιωνίως» δεν σημαίνει είκοσι με τριάντα χρόνια σ’ αυτήν τη ζωή, αλλά ότι θα πρέπει να υποφέρουν και σ’ αυτή και σε κάθε άλλη ζωή. Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό δεν πρόκειται να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, και ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό, δεν πρόκειται να τα κατανοήσουν αν δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Κάποιοι δεν κάνουν εμφανώς κακές πράξεις. Μπορεί όταν τους βλέπεις εξωτερικά να μη σκοτώνουν ανθρώπους ή να μη βάζουν φωτιές και να μη στήνουν ανοιχτά παγίδες σε άλλους ανθρώπους, αλλά έχουν πολλές κρυφές τακτικές. Στα μάτια του Θεού, μια τέτοια κακή πράξη και μια εμφανώς κακή πράξη έχουν τον ίδιο χαρακτήρα. Τι εννοώ όταν λέω ότι έχουν τον ίδιο χαρακτήρα; Εννοώ ότι από την οπτική του Θεού, οι αρχές με βάση τις οποίες καταδικάζει αυτές τις πράξεις είναι οι ίδιες. Χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο και το ίδιο στοιχείο της αλήθειας για να τις καταδικάσει. Ο Θεός καταδικάζει όλα όσα έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι, όποιο κι αν ήταν το κίνητρό τους όταν τα έκαναν και είτε τα έκαναν στον οίκο του Θεού είτε στον έξω κόσμο. Αν, παρόλο που πιστεύεις στον Θεό, κάνεις τέτοιες πράξεις, άραγε η έκβαση που θα ορίσει τελικά για σένα ο Θεός θα είναι διαφορετική από εκείνη των άπιστων; Πες Μου, θα είναι επιεικής ο Θεός απέναντί σου και θ’ αλλάξει τη δίκαιη διάθεσή Του επειδή πιστεύεις πολλά χρόνια σ’ Αυτόν και παρείχες υπηρεσία στην εκκλησία για ένα-δυο χρόνια; Νομίζετε πως είναι δυνατόν αυτό; Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν. Τι εννοώ μ’ αυτό; Είτε κατανοείς την αλήθεια είτε δεν την κατανοείς, το κακό που κάνεις παραμένει κακό. Από την οπτική του Θεού, κακό είναι σε κάθε περίπτωση. Και τα δύο αυτά κακά ίδια είναι. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Εφόσον κάτι δεν συνάδει με την αλήθεια, είναι κακό. Από την οπτική του Θεού, δεν έχουν διαφορετικό χαρακτήρα αυτά τα δύο. Αφού και στις δύο περιπτώσεις είναι το κακό, οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν και στις δύο για το κακό που έκαναν· πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Είτε το αμφισβητείς είτε το πιστεύεις, αυτό κάνει ο Θεός και έτσι ορίζει τα πράγματα. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Θέλω να πω σε όλους σας ένα γεγονός: Δεν πρέπει να υποθέτεις το εξής: «Ο Θεός μ’ επέλεξε, οπότε με βλέπει ευνοϊκά. Κατανοώ πολλές αλήθειες. Αν κάνω λίγο κακό, ο Θεός δεν θα το ορίσει ούτε θα το καταδικάσει. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Μπορώ να κάνω το κακό, με το πρόσχημα ότι υποφέρω κακουχίες για να κάνω πράξη την αλήθεια. Τότε, ο Θεός δεν θα το καταδικάσει, έτσι δεν είναι;» Κάνεις λάθος. Οι αρχές με τις οποίες ο Θεός καταδικάζει το κακό είναι οι ίδιες. Δεν έχει σημασία σε ποιο περιβάλλον γίνεται ή σε ποια ομάδα ανθρώπων γίνεται. Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών φυλών ούτε μεταξύ εκείνων που έχει επιλέξει και εκείνων που δεν έχει επιλέξει. Είτε κάποιος είναι άπιστος είτε είναι πιστός, ο Θεός τον βλέπει υπό το ίδιο πρίσμα. Καταλάβατε; (Ναι, καταλάβαμε.)