Ποιο από τα δύο είναι θετικό, η ταλαιπωρία ή η ταπείνωση; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στα δύο; (Ναι, υπάρχει.) Η ταλαιπωρία είναι κάτι θετικό. Αν αποδεχθείς πρόθυμα την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και υποστείς πρόθυμα αυτήν την ταλαιπωρία, τότε η ερμηνεία σου γι’ αυτήν την ταλαιπωρία θα είναι ως εξής: «Πρέπει να υποστώ αυτήν την ταλαιπωρία. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνω κι αν είναι δύσκολο να το αντέξει η καρδιά μου και είμαι αρνητικός και αδύναμος, όλα όσα κάνει Εκείνος είναι σωστά. Έχω διεφθαρμένη διάθεση και δεν πρέπει να τα βάζω με τον Θεό. Όσο δύσκολο κι αν είναι να το αντέξει η καρδιά μου, είναι συνέπεια των δικών μου λαθών. Ο Θεός δεν κάνει λάθος· όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Μου αξίζει να υποστώ ταλαιπωρία. Ποιος μ’ έκανε να έχω διεφθαρμένη διάθεση; Ποιος μ’ έκανε ν’ αντιστέκομαι στον Θεό; Ποιος μ’ έκανε να κάνω το κακό; Δεν μου τα επέβαλε ο Θεός αυτά τα πράγματα· τα ωθεί η ίδια μου η φύση. Πρέπει να υποστώ αυτήν την ταλαιπωρία». Είναι, λοιπόν, θετικό πράγμα να υποστούν οι άνθρωποι αυτήν την ταλαιπωρία; (Ναι.) Αν οι άνθρωποι το κατανοήσουν ως κάτι θετικό και κάτι που προέρχεται από τον Θεό, τότε αυτή η ταλαιπωρία είναι κάτι θετικό. Ωστόσο, ας υποθέσουμε ότι λένε: «Μπορώ να υποταχθώ, αλλά, ακόμα κι αν το κάνω αυτό, πρέπει να εξηγήσω ξεκάθαρα το σκεπτικό μου και πρέπει να εκφράσω ξεκάθαρα όσα σκέφτομαι μέσα μου και όσα κάνω. Δεν μπορώ απλώς να υποταχθώ με δειλία και μπερδεμένες σκέψεις. Διαφορετικά, αν τα καταπιέζω όλα μέσα μου, θα σκάσω». Θέλουν πάντα να εξηγούν τα πράγματα καθαρά και ξάστερα, να ξεκαθαρίζουν όλες τις λεπτομέρειες, ν’ αναφέρουν το σκεπτικό τους, να μιλάνε γι’ αυτά που σκέφτονται, να μιλάνε για το τίμημα που πληρώνουν και για το πόσο σωστοί είναι. Δεν είναι πρόθυμοι να είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό· να αποφεύγουν να δικαιολογούνται, να υπερασπίζονται τον εαυτό τους ή να αναφέρουν το σκεπτικό τους. Δεν είναι πρόθυμοι να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, τι θεωρούν ότι σημαίνει η υποταγή; Θεωρούν ότι σημαίνει να υπομένει κανείς την ατίμωση. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Πρέπει να υπομείνω όλη αυτήν την ατίμωση, για να κάνω τον Θεό να με εγκρίνει και να πει ότι έχω υποταχθεί». Στην πραγματικότητα, είναι υπαρκτή αυτή η ταπείνωση; Αν δεν είναι καθόλου υπαρκτή, τότε γιατί, παρ’ όλα αυτά, εξηγούν τα πράγματα καθαρά και ξάστερα, ώστε ν’ αποτινάξουν από πάνω τους αυτήν την «ταπείνωση»; Αυτό δεν είναι αληθινή υποταγή. Ακόμη κι αν ενεργείς με σωστό σκοπό, έτσι θέλει ο Θεός να ενορχηστρώσει τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου· δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογείς. Τα κατάφερε καλύτερα από εσένα ο Ιώβ; (Τα κατάφερε καλύτερα.) Όταν δοκιμάστηκε ο Ιώβ, αν επιχειρηματολογούσε και υπερασπιζόταν τον εαυτό του, θα άκουγε ο Θεός; Όχι, δεν θα άκουγε. Αυτό είναι γεγονός. Ήξερε ο Ιώβ ότι ο Θεός δεν ακούει τα επιχειρήματα υπεράσπισης των ανθρώπων; Δεν το ήξερε, αλλά και πάλι δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Αυτό το ανάστημα είχε· υποτάχθηκε αληθινά. Τι κακό έκανε ο Ιώβ για να του φερθεί έτσι ο Θεός; Δεν έκανε τίποτε κακό. Ο Θεός είπε ότι ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, και ότι ήταν άμεμπτος. Αν το εξετάσουμε στο πλαίσιο της «ταπείνωσης», ο Θεός δεν έπρεπε ν’ αναγκάσει τον Ιώβ να υποστεί αυτές τις ατιμώσεις και δεν έπρεπε να τον παραδώσει στον Σατανά και ν’ αφήσει τον Σατανά να τον δελεάσει και να του πάρει όλα του τα υπάρχοντα. Αν το εξετάσουμε από τη λογική των ανθρώπων που δεν υποτάσσονται, ο Ιώβ υπέφερε κακουχίες και υπέστη μεγάλη ατίμωση και, όταν πέρασε αυτές τις δοκιμασίες, υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο προκειμένου να λάβει μετέπειτα ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες από τον Θεό. Όντως ίσχυε αυτό; (Όχι.) Έτσι σκέφτηκε και ενήργησε ο Ιώβ; (Όχι.) Τι έκανε πράξη; Πώς προσέγγισε αυτές τις δοκιμασίες; Δεν χρειάστηκε να υπομείνει ούτε σκέφτηκε ότι ατιμαζόταν. Τι σκέφτηκε; (Ο Θεός δίνει και ο Θεός παίρνει.) Σωστά. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό. Ο Θεός σού έδωσε ζωή και σου έδωσε πνοή. Προέρχεσαι εξολοκλήρου από τον Θεό. Επομένως, ο Θεός δεν σου έδωσε όλα όσα απέκτησες; Τι έχεις για να κομπάσεις; Ο Θεός δίνει τα πάντα. Αν, λοιπόν, θέλει να τα πάρει πίσω, για ποιο πράγμα μπορείς να επιχειρηματολογήσεις; Όταν σου δίνει κάτι, είσαι χαρούμενος, κι όταν δεν σου δίνει κάτι, είσαι δυστυχισμένος, παραπονιέσαι για τον Θεό, το ζητάς από Εκείνον και Τον πολεμάς. Το κατά πόσο θα σου δώσει κάτι ο Θεός εξαρτάται από Εκείνον· δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν οι άνθρωποι για κάτι. Έτσι ενήργησε ο Ιώβ; (Ναι.) Έτσι ενήργησε ο Ιώβ. Ένιωθε αίσθημα αδικίας μέσα του; (Όχι.) Όχι, δεν ένιωθε. Αν το εξετάσει κανείς επιφανειακά, ο Ιώβ είχε αρκετούς λόγους να διαμαρτυρηθεί για αδικία, να επιχειρηματολογήσει, να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να εναντιωθεί στον Θεό και να Του εξηγήσει τα πάντα καθαρά και ξάστερα. Αν κάποιος ήταν άξιος να το κάνει αυτό, θα ήταν εκείνος. Το έκανε, όμως; Όχι, δεν το έκανε. Δεν είπε ούτε λέξη. Έκανε μόνο τα εξής: Διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε. Με αυτές τις ενέργειες, τι είδους άνθρωπος φάνηκε ότι είναι στα μάτια των άλλων; Ένας άνθρωπος που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, κι ένας άμεμπτος άνθρωπος. Ποιος είναι ο ορισμός του άμεμπτου ανθρώπου; Είναι κάποιος που δεν κρίνει όσα κάνει ο Θεός, που αντιθέτως τα επικροτεί και υποτάσσεται σ’ αυτά και που, όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υποφέρει, δεν λέει «Έχω αδικηθεί. Αυτό είναι ατίμωση». Όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υποφέρει, ποτέ δεν το εκφράζει ούτε λέει τέτοια λόγια. Πώς λέγεται αυτό; Οι άπιστοι το ονομάζουν «εγκατάλειψη του εγώ». Πού είναι η λογική σ’ αυτό; Είναι αυτό «εγκατάλειψη του εγώ»; (Όχι.) Η «εγκατάλειψη του εγώ» είναι μια ψυχική ασθένεια και είναι ανοησία. Όσο μεγάλο ή επίπονο κι αν ήταν ένα πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ιώβ, ποτέ δεν έκατσε να επιχειρηματολογήσει με τον Θεό ούτε Τον πολέμησε· απλώς υποτάχθηκε. Ποιος ήταν ο αρχικός λόγος για τον οποίο υποτάχθηκε; Ο φόβος Θεού. Μπόρεσε να υποταχθεί επειδή κατανοούσε τον Θεό. Πίστευε ότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό και ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά.

Κάποιοι επικεφαλής ομάδων και επόπτες που αντικαθίστανται κλαίνε ασταμάτητα, παθαίνουν υστερία και το παίρνουν κατάκαρδα. Πιστεύουν ότι έχουν υποστεί μια αδικία, παραπονιούνται ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, θεωρούν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να νιώθουν άσχημα που τους εξέθεσαν και τους κατήγγειλαν, και λένε: «Δεν έχετε συνείδηση. Εγώ ήμουν τόσο καλός μαζί σας, κι εσείς με ξεπληρώνετε μ’ αυτόν τον τρόπο! Ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Έχω υποστεί τόσο μεγάλη αδικία, κι ωστόσο ο Θεός δεν με προστάτευσε· απλώς με απομάκρυναν από τη θέση μου με τόσο σκληρό τρόπο. Όλοι σας με περιφρονείτε και με περιφρονεί ακόμη κι ο Θεός!» Πιστεύουν ότι τους έχουν φερθεί πολύ άδικα και παθαίνουν υστερία. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να φτάσει στην υποταγή; Από ό,τι βλέπω, δεν είναι εύκολο. Δεν έχουν, λοιπόν, τελειώσει όλα γι’ αυτόν; Γιατί παθαίνεις υστερία; Αν μπορείς να το αποδεχθείς, τότε αποδέξου το. Αν δεν μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και δεν μπορείς να υποταχθείς στην αλήθεια, τότε φύγε από τον οίκο του Θεού! Μην πιστεύεις στον Θεό· κανείς δεν σ’ εξαναγκάζει. Ποια ήταν η αδικία απέναντί σου; Γιατί παθαίνεις υστερία; Εδώ είναι ο οίκος του Θεού. Αν έχεις τα κότσια, πήγαινε να πάθεις υστερία έξω στην κοινωνία και πήγαινε να βρεις σατανάδες και βασιλιάδες διαβόλους για να πάθεις υστερία κοντά τους. Μην παθαίνεις υστερία στον οίκο του Θεού. Και τι έγινε αν απομακρυνθείς από τη θέση του επικεφαλής ομάδας; Μπορείς να συνεχίσεις να ζεις αν δεν είσαι επικεφαλής ομάδας, δεν μπορείς; Δεν θα πιστεύεις στον Θεό αν δεν είσαι επικεφαλής ομάδας; Ο Ιώβ υπέφερε τόσο μεγάλες κακουχίες. Τι είπε, όμως; Δεν εξέφρασε ούτε ένα παράπονο και μάλιστα δόξασε τον Θεό, λέγοντας: «Ευλογημένο το όνομα του Ιεχωβά» (Ιώβ 1:21). Μήπως δόξασε το όνομα του Ιεχωβά επειδή έλαβε άφθονες ανταμοιβές και οφέλη; Όχι. Απλώς αυτή ήταν η κατανόησή του και έτσι ασκούνταν. Δεν έχει αυτό να κάνει και με τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλή ακεραιότητα και, όταν αδικούνται λίγο, πιστεύουν ότι τους έχουν φερθεί πολύ άδικα και ότι όλοι σ’ αυτήν τη ζωή πρέπει να νιώθουν ενοχές και να τους ζητήσουν συγνώμη. Πόσο προβληματικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι! Πώς θα εξηγούσατε τη λέξη «ατίμωση;» Η ατίμωση είναι συχνό φαινόμενο για τους άπιστους, αλλά στον οίκο του Θεού υπάρχει διαφορετικός τρόπος διατύπωσης: Οι κακουχίες και η ατίμωση για την απόκτηση της αλήθειας είναι ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι. Είτε κλαδευτούν είτε αντικατασταθούν, οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια δεν το θεωρούν αυτό ατίμωση. Πιστεύουν ότι αξίζουν να υποστούν ταλαιπωρία και ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να υποταχθούν σ’ αυτό επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά ότι αυτό δεν είναι ατίμωση. Στην πραγματικότητα, ποιος είναι αυτός που υφίσταται ατίμωση; Ο Θεός είναι αυτός που υφίσταται ατίμωση. Ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, αλλά οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, μόλις ο Θεός οδήγησε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, εκείνοι λάτρεψαν είδωλα. Όταν, όμως, δεν είχαν τίποτε να φάνε παραπονούνταν για τον Θεό και ο Θεός έπρεπε να τους στείλει μάννα και άλλες τροφές. Όταν ζούσαν καλά για κάποιες μέρες, δεν έδιναν καμία σημασία στον Θεό, αλλά όταν συναντούσαν δυσκολίες, Τον αναζητούσαν ξανά. Δεν θα λέγατε ότι Εκείνος υπέστη μεγάλη ατίμωση; Δεν υφίσταται μεγάλη ατίμωση ο ενσαρκωμένος Θεός όταν Τον απορρίπτουν ανά τους αιώνες; Οι άνθρωποι είναι ένα τίποτα και δεν είναι ικανοί για τίποτα. Απολαμβάνουν τόση χάρη που τους δίνει ο Θεός και τόσο πολλές αλήθειες που τους παρέχει ο Θεός, αλλά όταν υφίστανται λίγη από την ταλαιπωρία που τους αξίζει, νιώθουν ότι είναι πολύ άδικο. Ποια αδικία υφίστανται οι άνθρωποι; Κάποιοι άνθρωποι, ενώ συνήθως έχουν αρκετό σθένος, όταν υφίστανται λίγη ταλαιπωρία —όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τούς κλαδεύουν ή όταν κάποιος τους λέει κάτι δυσάρεστο ή όταν δεν τους υποστηρίζει και δεν τους κολακεύει κανείς— νιώθουν θιγμένοι, αισθάνονται ότι έχουν υποφέρει μεγάλη ταλαιπωρία και ότι έχουν αδικηθεί, και παραπονιούνται λέγοντας: «Όλοι σας με περιφρονείτε και κανείς δεν μου δίνει σημασία. Είναι γραφτό μου να με κακομεταχειρίζονται!» Γιατί παθαίνεις υστερία; Σε τι ωφελεί να λες αυτά τα πράγματα; Συμφωνεί κανένα απ’ αυτά τα λόγια με την αλήθεια; (Όχι.) Τότε τι είναι αυτό; Είναι ταπείνωση; Δεν είσαι ικανός να διακρίνεις ξεκάθαρα την ταλαιπωρία που αξίζεις να υποστείς και δεν την αποδέχεσαι. Έχεις ακούσει τόσα κηρύγματα, αλλά δεν κατανοείς πώς πρέπει οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια και πώς πρέπει να υποτάσσονται. Ενώ δεν έχεις ιδέα για όλα αυτά, πιστεύεις ότι έχεις υποστεί κάποια μεγάλη ατίμωση. Δεν είσαι παράλογος; Είναι υπαρκτή αυτή η ατίμωση για τους ανθρώπους που αποδέχονται την σωτηρία του Θεού; (Όχι.) Ακόμη κι αν μερικές φορές είναι γεγονός ότι οι αδελφοί και οι αδελφές σού φέρονται άδικα, πώς θα πρέπει να το βιώσεις αυτό; Για παράδειγμα, πενήντα δολάρια είναι αφημένα κάπου και, μόλις περάσεις από εκείνο το σημείο, εξαφανίζονται, και όλοι υποπτεύονται ότι τα πήρες εσύ. Τι θα έκανες; Θα ένιωθες θιγμένος και θυμωμένος μέσα σου, και θα έλεγες: «Παρόλο που είμαι φτωχός, έχω ηθικές αρχές. Νοιάζομαι για την αξιοπρέπειά μου. Δεν έχω πάρει ποτέ τίποτα που ανήκει σε κάποιον άλλο. Τα χέρια μου είναι πεντακάθαρα. Εσείς πάντα με περιφρονείτε και είμαι ο πρώτος που υποπτεύεστε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα εκ μέρους μου. Φαίνεται ότι ούτε Εκείνος με συμπαθεί!» Παθαίνεις υστερία. Θεωρείται αυτό ταπείνωση; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, σ’ αυτήν την περίπτωση; Αν τα πήρες, παραδέξου το και υποσχέσου ότι δεν θα ξαναπάρεις ποτέ τίποτε. Αν δεν τα πήρες, πες: «Δεν τα πήρα εγώ. Ο Θεός παρατηρεί τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων. Όποιος πήρε αυτά τα χρήματα ξέρει ότι το έκανε, και το ξέρει κι ο Θεός. Δεν θα πω τίποτε άλλο». Δεν χρειάζεται να πεις: «Με περιφρονείτε. Θέλετε όλοι σας να τα βάζετε μαζί μου». Σε τι ωφελεί να πεις αυτά τα πράγματα; Είναι καλό να λες πολλά τέτοια πράγματα; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν λες πολλά τέτοια πράγματα, αποδεικνύεται ένα γεγονός: Ότι δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου· δεν πιστεύεις στον Θεό και δεν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό. Όταν λες την αλήθεια, ο Θεός το ξέρει. Παρατηρεί τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων και όλα όσα λένε και κάνουν αυτοί. Το πώς θέλουν να το βλέπουν οι άλλοι είναι δικό τους θέμα. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός ξέρει όλα αυτά τα πράγματα και δεν υπάρχει λόγος να λες πολλά. Υπάρχει λόγος να νιώθεις θιγμένος; Όχι. Τι συνέπεια έχει αυτό; Ναι μεν νιώθεις ότι έχεις υποστεί αδικία όταν σε συκοφαντούν και σε κρίνουν για το ότι πιστεύεις στον Θεό, μπορείς όμως, να μιλήσεις γι’ αυτό ξεκάθαρα; Όταν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου απέναντί τους με όλη σου την καρδιά, καθυστερείς το ουσιαστικό ζήτημα. Αυτό είναι ανώφελο, έτσι δεν είναι; Σε τι ωφελεί να τους μεταπείσεις; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο.

Οι άνθρωποι υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία καθώς βιώνουν τη σωτηρία του Θεού. Είναι ατίμωση η ταλαιπωρία που υφίστανται; (Όχι.) Ασφαλώς όχι. Γιατί το λέω αυτό; (Οι άνθρωποι πρέπει να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία, επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις —αυτή είναι η μία πλευρά. Εκτός αυτού, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν δεν κατανοείς και όποιο κομμάτι μέσα σου κι αν εξακολουθεί να είναι αρνητικό, μπορείς να τα αναφέρεις αυτά τα πράγματα και να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να τα καταπιέζεις μέσα σου. Ποιος είναι ο σκοπός της συναναστροφής; (Η επίλυση των προβλημάτων.) Η αναζήτηση της αλήθειας, η κατανόηση της αλήθειας και η επίλυση των προβλημάτων που έχουμε μέσα μας. Δεν χρειάζεται να τα καταπιέζεις μέσα σου. Δεν χρειάζεται να υποστείς ατίμωση. Δεν χρειάζεται να υπομένεις, λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνω, κι ωστόσο αναγκάζομαι να υποταχθώ. Πρέπει να καταλάβω προτού υποταχθώ». Αν δεν καταλαβαίνεις, μπορείς να συναναστραφείς. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι το σωστό μονοπάτι. Αυτό δεν είναι λάθος. Όταν γίνεται ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω σε κάποια πράγματα και αυτά εξηγούνται ξεκάθαρα, τότε οι άνθρωποι θα ξέρουν τι να κάνουν. Θα πρέπει να διατηρείς μια στάση αναζήτησης της αλήθειας και να λύνεις τα προβλήματα αναζητώντας την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και απλώς ασκείσαι στην υποταγή, στο τέλος και πάλι θα είσαι ανίκανος να λύσεις τα προβλήματά σου. Επομένως, ακόμα κι αν απαιτείται να υποταχθείς, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποταχθείς με μπερδεμένο μυαλό ή χωρίς αρχές. Ωστόσο, η υποταγή εμπεριέχει μια πολύ βασική αρχή: όταν δεν καταλαβαίνεις, πρέπει πρώτα να υποταχθείς, να έχεις υποτακτική καρδιά και υποτακτική στάση. Αυτόν τον ορθολογισμό πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Αφού το πετύχουν αυτό, αρχίζουν σιγά-σιγά ν’ αναζητούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορείς να αποφύγεις να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού και μπορείς να προστατευτείς και να φτάσεις ως το τέλος της διαδρομής. Μήπως όλα αυτά τα λόγια που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εκθέσει, να καταδικάσει ή ακόμα και να κρίνει και να καταραστεί τους ανθρώπους, έχουν ως στόχο να τους ταπεινώσουν; (Όχι.) Χρειάζονται οι άνθρωποι υπέρτατη υπομονή για να τα υπομείνουν όλα αυτά; (Όχι.) Όχι. Αντιθέτως, οι άνθρωποι χρειάζονται υπέρτατη πίστη για να τ’ αποδεχθούν όλα αυτά. Μόνο αν το αποδεχθείς αυτό μπορείς να κατανοήσεις πραγματικά ποια ακριβώς είναι η διεφθαρμένη φύση του Σατανά και η διεφθαρμένη ουσία των ανθρώπων, ποια ακριβώς είναι η πηγή του ανταγωνισμού των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και γιατί οι άνθρωποι δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό. Πρέπει ν’ αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού προτού μπορέσεις να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όσο ξεκάθαρα κι αν αναφέρουν τα πάντα τα λόγια του Θεού, τότε ποτέ δεν πρόκειται να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Ακόμα κι αν κατανοείς ότι «Τα λόγια του Θεού δεν μας ταπεινώνουν· απλώς μας εκθέτουν και είναι για το δικό μας καλό», απλώς το αναγνωρίζεις αυτό σαν δόγμα. Ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσεις το πραγματικό νόημα όσων λέει ο Θεός ούτε ποιο αποτέλεσμα θέλουν να πετύχουν. Επίσης, ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσεις ποια ακριβώς είναι η αλήθεια για την οποία μιλάει ο Θεός. Τώρα που συναναστραφήκαμε μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε κάποιοι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν, ως έναν βαθμό, ν’ αποδεχθούν με ενεργητική και θετική στάση το κλάδεμά τους και την αντικατάστασή τους, και ν’ αποδεχθούν το έργο, τις ρυθμίσεις και την κυριαρχία του Θεού, ακόμα κι όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων; (Ναι.) Τουλάχιστον, θα πιστέψουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά, ότι δεν πρέπει να τ’ αντιλαμβάνονται με αρνητικό τρόπο και ότι η στάση τους αρχικά θα πρέπει να είναι ενεργητική αποδοχή, υποταγή κι έπειτα συνεργασία. Όλα όσα κάνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν απαιτούν μεγάλη υπομονή από την πλευρά τους. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να τα υπομένεις όλα αυτά. Τι πρέπει να κάνεις; Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι ν’ αποδέχεσαι, ν’ αναζητάς και να υποτάσσεσαι. Ο όρος «να υπομένεις την ταπείνωση» που χρησιμοποιούν οι άπιστοι είναι ξεκάθαρα προσβλητικός για τους ανθρώπους. Τίποτε από όσα κάνει ο Θεός δεν απαιτεί να υπομένεις την ταπείνωση. Μπορείς να κάνεις πράξη την υπομονή, την αγάπη, την ταπεινότητα, καθώς και την υποταγή, την αποδοχή, την ειλικρίνεια, τη δεκτικότητα και την αναζήτηση· αυτά τα πράγματα είναι σχετικά θετικά. Ποια είναι, λοιπόν, η λογική πίσω από αυτό που λένε οι άπιστοι; Είναι σατανική φιλοσοφία και σατανικά ψέματα. Με λίγα λόγια, το να υπομένει κανείς την ταπείνωση δεν είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Δεν είναι η αλήθεια· είναι σατανικό πράγμα. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να υπομένουν την ταπείνωση, επειδή εδώ δεν υπάρχει ταπείνωση. Όλες οι πράξεις του Θεού απέναντι στους ανθρώπους είναι πράξεις αγάπης, σωτηρίας, φροντίδας και προστασίας τους. Όλα όσα λέει ο Θεός και όλο το έργο που κάνει στους ανθρώπους είναι θετικά και είναι η αλήθεια. Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ίδια με εκείνα του Σατανά και δεν εμπεριέχουν καθόλου τις μεθόδους και τα μέσα του Σατανά. Μόνο αν αποδεχθούν τα λόγια του Θεού, μπορούν οι άνθρωποι να εξαγνιστούν και να σωθούν.

Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται στους ανθρώπους το ότι «υπομένουν την ταπείνωση» στην οποία αναφέρεται ο Σατανάς; Εκδηλώνεται με τη μορφή της βλάβης, της κακοποίησης, του αφανισμού και της καταπάτησης. Με λίγα λόγια, σου φέρνει συμφορές. Είτε οι άνθρωποι έχουν υποφέρει κακουχίες είτε έχουν υποστεί ατίμωση, σε τελική ανάλυση, αυτό που κερδίζουν από τα πράγματα στα οποία τους υποβάλει ο Σατανάς δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Τι κερδίζουν οι άνθρωποι; Πόνο. Αυτό που προκαλεί ο Σατανάς στους ανθρώπους είναι αμέτρητες μορφές ταπείνωσης και γελοιοποίησης, καθώς και κακοποίηση και διαφθορά. Τι επίδραση έχει, λοιπόν, στους ανθρώπους και τι τους κάνει να νιώθουν; Τους κάνει να υπομένουν δεινά και να συμβιβάζονται για να διαφυλάξουν τον εαυτό τους, και μάλιστα τους παραμορφώνει κιόλας μέσα τους. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν κάθε λογής τακτικές και μεθόδους για να τα χειρίζονται και να τα προσεγγίζουν όλα αυτά, και μαθαίνουν να καλοπιάνουν τους άλλους, να μεταμφιέζονται και να λένε ψέματα. Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν και εκδηλώνουν όλα αυτά τα πράγματα, η καρδιά τους είναι, άραγε, πρόθυμη, χαρούμενη και ήρεμη ή μήπως γεμάτη θυμό και πόνο; (Γεμάτη θυμό και πόνο.) Αυξάνεται ή μειώνεται ο θυμός στην καρδιά των ανθρώπων όσο υπομένουν την ταπείνωση σ’ αυτόν τον κόσμο; (Αυξάνεται.) Τότε, λοιπόν, αντιμετωπίζουν την ανθρωπότητα με όλο και μεγαλύτερη εχθρικότητα ή με όλο και μεγαλύτερη αγάπη; (Με εχθρικότητα.) Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ανθρωπότητα με όλο και μεγαλύτερη εχθρικότητα και μισούν όποιον βλέπουν. Όταν είναι νέοι και έχουν μόλις ενταχθεί στην κοινωνία, όλα τούς φαίνονται υπέροχα και εμπιστεύονται τους άλλους με μεγάλη ευκολία. Όταν φτάνουν στα τριάντα, παύουν να εμπιστεύονται τόσο πολύ τους άλλους. Όταν περάσουν τα σαράντα, δεν έχουν εμπιστοσύνη στους περισσότερους ανθρώπους και, όταν περάσουν τα πενήντα, η καρδιά τους πλημμυρίζει από μίσος, και είναι δεδομένο ότι θα μεταστραφούν και θα βλάψουν τους άλλους. Προτού γεμίσουν μίσος, τι υπομένουν οι άνθρωποι; Μόνο ατίμωση και βάσανα. Αν δεν έχεις τις δυνατότητες και τη δύναμη που έχουν οι άλλοι, τότε, όταν σε αποκαλούν κάτι, εσύ πρέπει να κουνάς αμέσως το κεφάλι συγκαταβατικά, κι όταν σε βρίζουν, πρέπει να τους ακούς. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όμως, τι σκέφτεσαι μέσα σου; «Μια μέρα, όταν θα έχω δύναμη, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια και θα εξαφανίσω τρεις γενιές των προγόνων σου!» Το μίσος στην καρδιά σου μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Αυτή είναι η συνέπεια που έχει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», την οποία επικροτεί και προάγει η κοινωνία, είναι θετικό πράγμα και ότι είναι μια νοοτροπία κι ένας τρόπος σκέψης που κάνει τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρά και να πασχίζουν να γίνουν πιο δυνατοί. Τότε, γιατί τελικά προκαλεί θυμό και μίσος στους ανθρώπους; (Επειδή δεν είναι η αλήθεια.) Σωστά. Επιφέρει αυτήν την αρνητική συνέπεια επειδή δεν είναι η αλήθεια. Τι είναι αυτό που προκαλεί πικρία για γενιές ολόκληρες και φόνους εκδίκησης στην κοινωνία και στον υπόκοσμο; (Όταν οι άνθρωποι έχουν υποστεί ατίμωση, μεγαλώνει το μίσος στην καρδιά τους και σκοτώνουν από εκδίκηση.) Σωστά· έτσι προκαλούνται οι φόνοι εκδίκησης. Γενιά με γενιά, οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται με αγριότητα, μέχρι το ανθρώπινο γένος να καταστραφεί ολοσχερώς. Αυτή είναι η συνέπεια. Το ανθρώπινο γένος έχει ζήσει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τη λογική του Σατανά, και εξελίχθηκε σταδιακά έως σήμερα υπό τη δύναμη του Σατανά. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπων γίνεται όλο και πιο διεστραμμένη, όλο και πιο απόμακρη, όλο και πιο ψυχρή, ενώ αυξάνεται συνεχώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Σε ποιο σημείο έχει φτάσει τώρα; Έχει φτάσει σε σημείο οι καρδιές δύο ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους να είναι πλημμυρισμένες από αμοιβαίο μίσος και αμοιβαία εχθρικότητα. Στο παρελθόν, οι γείτονες είχαν τακτικές επαφές και αλληλεπιδρούσαν συχνά μεταξύ τους, αλλά σήμερα, μπορεί κάποιος να έχει πεθάνει πριν από πέντε ή έξι μέρες και ο γείτονάς του να μην το γνωρίζει· κανείς δεν πάει να δει αν είναι καλά. Πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Έφτασαν σ’ αυτό το σημείο λόγω αυτού του αμοιβαίου μίσους. Δεν θέλεις οι άλλοι να είναι εχθρικοί απέναντί σου, κι ωστόσο την ίδια στιγμή εσύ είσαι εχθρικός απέναντί τους· είναι φαύλος κύκλος. Είναι μια αρνητική συνέπεια και μια καταστροφή που έχουν επιφέρει στην ανθρωπότητα οι νόμοι του Σατανά. Οι απόψεις και οι εντυπώσεις που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους για τους άλλους ανθρώπους γίνονται όλο και πιο αρνητικές, οπότε μαθαίνουν όλο και περισσότερο να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, και μεγαλώνει ο θυμός και το μίσος στην καρδιά τους, ώσπου στο τέλος λένε: «Καλύτερα να πέθαιναν όλοι και να μη ζούσε ούτε ένας!» Δεν ξεχειλίζει από τέτοιο μίσος η καρδιά όλων των ανθρώπων; Εύχονται να καταστρεφόταν αυτός ο κόσμος το συντομότερο δυνατόν: «Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί ως το κόκκαλο. Αξίζουν να καταστραφούν!» Λες ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι κακοί ως το κόκαλο, όμως για τον εαυτό σου τι έχεις να πεις; Μήπως εσύ έχεις αλλάξει πραγματικά; Μήπως έχεις σωθεί; Για να μισείς τους άλλους επειδή είναι κακοί ως το κόκαλο, θα πρέπει εσύ να είσαι καλύτερος από αυτούς. Αν είσαι εξίσου κακός με τους ανθρώπους εκεί έξω, τότε δεν έχεις καθόλου λογική. Όταν ένας άνθρωπος που έχει λογική βλέπει ότι η ανθρωπότητα είναι κακή ως το κόκαλο, τότε επιδιώκει την αλήθεια και βιώνει την ανθρώπινη ομοιότητα για να ικανοποιήσει τον Θεό· αυτό είναι το σωστό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν ο Θεός καταστρέψει αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος, εκείνος θα γλιτώσει.

Μισείτε αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος; (Ναι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό έχουν κάποια ανθρώπινη φύση και λογική· είναι πιο καλοσυνάτοι και λαχταρούν το φως και λαχταρούν να κυριαρχήσουν ο Θεός και η αλήθεια. Δεν τους αρέσουν τα μοχθηρά πράγματα και δεν τους αρέσουν τα πράγματα που είναι άδικα. Θα έπρεπε να είναι γεμάτοι ελπίδα, αγάπη και ανεκτικότητα για το ανθρώπινο γένος. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μισούν το ανθρώπινο γένος; Κάποιοι λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου τα χρόνια που πήγαινα σχολείο, θυμάμαι ότι η δασκάλα μού φερόταν άσχημα, αλλά δεν τολμούσα να μιλήσω· απλώς έπρεπε να το υπομένω. Έτσι, αποφάσισα να μελετήσω σκληρά και να μπω κάποτε στο πανεπιστήμιο. Θα δείξω σε όλους σας τι αξίζω, και τότε εγώ θα φέρομαι άσχημα σ’ εσάς!» Κάποιοι λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου την εποχή που δούλευα, θυμάμαι ότι οι σημαίνοντες άνθρωποι στην εταιρεία πάντα μου φέρονταν άσχημα, κι εγώ σκεφτόμουν: “Περιμένετε και θα έρθει η μέρα που θα σας επισκιάσω με τα επιτεύγματά μου. Τότε, θα σας κάνω τη ζωή κόλαση!”» Υπάρχουν άλλοι που λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου την εποχή που ασχολούμουν με τις επιχειρήσεις, θυμάμαι ότι ο υπεύθυνος προμηθειών μ’ εξαπατούσε συνεχώς κι εγώ σκεφτόμουν: “Όταν έρθει η μέρα που θα κάνω μεγάλη περιουσία, θα σ’ εκδικηθώ!”» Κανενός η ζωή δεν είναι εύκολη και όλοι έχουν περάσει στιγμές που τους φέρθηκαν άσχημα οι άλλοι· νιώθουν μίσος μέσα τους για κάποιους ανθρώπους και θέλουν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους μαζί τους. Έτσι έχει καταντήσει ο κόσμος· είναι γεμάτος μίσος και εχθρικότητα. Η εχθρικότητα των ανθρώπων μεταξύ τους είναι πολύ ακραία και οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και να έχουν φιλικές σχέσεις. Αυτός ο κόσμος σύντομα θα φτάσει στο τέλος του· έχει φτάσει ήδη στο νήμα. Όλοι έχουν μέσα τους θλιβερές ιστορίες από κάποια στιγμή στο παρελθόν που κάποιος, κάπου, τους φέρθηκε άσχημα ή που τους φέρθηκαν άσχημα, τους περιφρονούσαν, τους ξεγέλασαν ή τους έβλαψαν οι άλλοι σε κάποια εταιρεία, κάποιον οργανισμό ή κάποια ομάδα ανθρώπων. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν παντού. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο γένος δεν έχει πλέον ανθρώπους σαν τον Νώε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η καρδιά όλων των ανθρώπων ξεχειλίζει από μοχθηρία, και από εχθρικότητα απέναντι στην αλήθεια, απέναντι στα θετικά πράγματα και απέναντι στη δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να σωθούν. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, καμία διδασκαλία και καμία θεωρία που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα· αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι εξακολουθούν να ελπίζουν: «Πότε θα γίνει παγκόσμιος πόλεμος; Μετά τον πόλεμο, όλοι όσοι αξίζουν να πεθάνουν θα είναι νεκροί και όσοι απομείνουν θα μπορούν να κάνουν μια νέα αρχή. Θα ξεκινήσει μια νέα εποχή και θα ιδρυθεί μια νέα χώρα». Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό; Όχι, δεν είναι. Κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάθε λογής διαφορετικές θρησκείες, αλλά πλέον όλες οι θρησκείες βρίσκονται στη δύση τους και πνέουν τα λοίσθια. Όλες οι θρησκείες είναι σάπιες ως το κόκαλο και έχουν κακή φήμη. Με ποιον σκοπό τα λέω όλα αυτά; Σκοπός τους είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ένα γεγονός: Αν ο Θεός δεν χρησιμοποιούσε τα λόγια και την αλήθεια για να σώσει την ανθρωπότητα, τότε το μίσος και η φαύλη διάθεση που έχουν βαθιά μέσα τους οι άνθρωποι απλώς και μόνο θα χειροτέρευαν και θα γίνονταν όλο και πιο ανεξέλεγκτα. Στο τέλος, το μόνο πιθανό θα ήταν να καταλήξει η ανθρωπότητα στην αυτοκαταστροφή λόγω των άγριων αλληλοσκοτωμών. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι θέλουν ν’ αποφύγουν αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος και να πάνε να ζήσουν μόνοι τους πάνω στα βουνά και μέσα στα δάση ή σ’ έναν τόπο χωρίς ίχνος ανθρώπινης ζωής. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το ανθρώπινο γένος θα πάψει να πολλαπλασιάζεται και δεν θα υπάρξει επόμενη γενιά. Το ανθρώπινο γένος θα εξαφανιστεί μετά την τωρινή γενιά· δεν θα υπάρχουν απόγονοι. Είναι τόσο έντονη η αντίσταση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, που προκάλεσε από νωρίς την οργή Του. Σύντομα θα έρθει το τέλος τους. Γιατί τόσοι άνθρωποι δεν παντρεύονται; Επειδή φοβούνται μήπως εξαπατηθούν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν πια καλοί άνθρωποι και είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στον γάμο. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Φταίνε οι άνθρωποι που είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι, φταίει ο Σατανάς και οι διάβολοι, και φταίνε οι άνθρωποι που αποδέχονται πρόθυμα τη διαφθορά. Μισείς τους άλλους· είσαι, όμως, πραγματικά καλύτερος από αυτούς; Δεν κατέχεις την αλήθεια και είναι ανώφελο να μισείς τους άλλους. Αν οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν την κατανοούν, στο τέλος θα καταλήξουν σε αδιέξοδο, θα βρεθούν στο χείλος της καταστροφής και θ’ αφανιστούν. Αυτό θα είναι το τέλος τους. Αν ο Θεός δεν σώσει την ανθρωπότητα, κανένας από τους διεφθαρμένους ανθρώπους δεν θα μπορέσει να κατανοήσει την αλήθεια.