B. Να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο

Η δεύτερη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι και ένα σκεπτικό, μια νοοτροπία, μια στάση απέναντι στα πράγματα την οποία προασπίζονται οι κοσμικοί άνθρωποι. Στην κοινωνία και στον έξω κόσμο, είναι ένας σχετικά θετικός τρόπος σκέψης, τον οποίο οι άνθρωποι θεωρούν αρκετά αισιόδοξο και προοδευτικό. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό που θέλουμε ν’ αναλύσουμε; Ποιο είναι το κακό στο να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Γιατί δεν είναι η αλήθεια αυτό το πράγμα; Ουσιαστικά, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια; Εννοώ ότι αν θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει να το κάνεις εξολοκλήρου σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού και σύμφωνα με τα πρότυπα και τις λεπτομέρειες των απαιτήσεων του Θεού. Δεν πρέπει ν’ ανακατεύεις σ’ αυτό τις στάσεις και τις απόψεις που υιοθετούν οι άνθρωποι όταν ενεργούν ούτε τις μεθόδους και τα μέσα των επονομαζόμενων ιδεολογιών τους και της δήθεν νοοτροπίας και ακεραιότητάς τους. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, είναι κακό να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Γιατί λέω ότι αυτό δεν είναι η αλήθεια; Δεν αξίζει τον κόπο να αναλυθεί; (Ναι.) Ας ξεκινήσουμε εξηγώντας την κυριολεκτική σημασία της φράσης· τότε θα είναι ευκολότερο να την κατανοήσουμε. Η φράση «Να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» σημαίνει να μπορείς να υπομένεις κάθε ντροπή, κάθε βάσανο και κάθε ατίμωση για χάρη των ευθυνών σου, των φορτίων ή της αποστολής που έχεις αναλάβει και αποδεχθεί. Αυτό είναι το βασικό νόημα αυτής της φράσης. Συνήθως, λοιπόν, σε ποια περιβάλλοντα και σε ποιες καταστάσεις χρησιμοποιείται αυτή η φράση; Αν κάποιος πει ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο, τότε μήπως αυτός ο άνθρωπος έχει ολοκληρώσει τη δεδομένη στιγμή την αποστολή του και έχει πετύχει τον στόχο που ήθελε να πετύχει; (Όχι.) Επομένως, συνήθως, όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη φράση «υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο», αναφέρεται σε έναν ασήμαντο άνθρωπο που διανύει μια φάση κατά την οποία δεν έχει καμία απολύτως θέση και αίγλη, πόσο μάλλον δύναμη. Παρόλο που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να επωμιστεί τις ευθύνες του, να επωμιστεί την αποστολή που οφείλει να ολοκληρώσει, να μην αποθαρρύνεται, να μη συμβιβάζεται και να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια. Δεν είναι κι αυτό ένα είδος νοοτροπίας; Πού δίνει έμφαση αυτή η νοοτροπία; Στο «να υπομένει» και «να κουβαλά». «Να υπομένει» σημαίνει να είναι υπομονετικός και να αντέχει κάτι. Όσο υπομένει κάτι, ταυτόχρονα πρέπει και ν’ αναλάβει και να επωμιστεί ένα βαρύ φορτίο και μια βαριά ευθύνη, να μην αποτύχει ν’ ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων και να μην απογοητεύσει τον άνθρωπο που του εμπιστεύτηκε αυτήν την ανάθεση. Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; (Επιμονή.) Εμπεριέχει αυτό το στοιχείο του νοήματος, αλλά αυτό είναι το πιο βασικό και ρηχό επίπεδο νοήματος. Τι άλλο εμπεριέχει; Ας το αναλύσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Τι σημαίνει η λέξη «ταπείνωση» στη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση»; (Ατίμωση και ντροπή.) Είναι όταν όλος ο περίγυρος ενός ανθρώπου τον ντροπιάζει και τον κάνει να αισθάνεται ότι έχει ατιμαστεί. Ποιες συμπεριφορές συγκεκριμένα ντροπιάζουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να αισθάνονται ότι έχουν ατιμαστεί; (Η γελοιοποίηση, η συκοφάντηση και τα καυστικά σχόλια εναντίον τους.) Σωστά· η γελοιοποίηση και η συκοφάντηση, η κοροϊδία, ο εμπαιγμός και τα καυστικά σχόλια εναντίον τους. Τι σημαίνει λοιπόν «βαρύ φορτίο» στη φράση «να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; (Ευθύνη και μια ανάθεση.) Τι περιλαμβάνουν η ευθύνη και η ανάθεση; Περιλαμβάνουν ένα είδος αποστολής κι ένα βαρυσήμαντο καθήκον. Αυτό το βαρυσήμαντο καθήκον μπορεί να το έχουν εμπιστευθεί άλλοι άνθρωποι σε κάποιον ή μπορεί να είναι ένας στόχος για τον οποίο παλεύει κάποιος ή μια αποστολή που σκέφτηκε μόνος του. Τι είδους αποστολές νομίζουν ότι αναλαμβάνουν οι άνθρωποι; (Να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους και να φέρνουν τιμή στους προγόνους τους.) (Να είναι η αφρόκρεμα.) Όλα αυτά είναι παραδείγματα. Κατά βάση, αυτές είναι φιλοδοξίες των ανθρώπων. Προκειμένου να πετύχουν και να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους, υπό τις δεδομένες συνθήκες τους, είναι σε θέση να υπομένουν προσβολές, γελοιοποίηση, συκοφάντηση, καυστικά σχόλια κι ακόμα και χλευασμό από τους γύρω τους. Τι τους ωθεί να τα υπομένουν όλα αυτά; Για παράδειγμα, είναι κάποιος που φιλοδοξεί να γίνει στρατηγός. Προτού αποκτήσει δύναμη, μια μέρα, τον γελοιοποιεί μια ομάδα τραμπούκων. Ο ένας από αυτούς του λέει: «Εσύ; Στρατηγός; Αυτήν τη στιγμή δεν έχεις καν άλογο. Πώς είναι δυνατόν να γίνεις στρατηγός; Αν θες να γίνεις στρατηγός, να συρθείς πρώτα ανάμεσα στα σκέλια μου!» Όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα του ξεσπούν στα γέλια. Εκείνος συλλογίζεται για μια στιγμή: «Δεν είναι κακό να θέλω να γίνω στρατηγός. Γιατί με χλευάζουν και με κοροϊδεύουν; Όμως, δεν πρέπει να φερθώ απερίσκεπτα και να δείξω τώρα τις ικανότητές μου. Κρίνοντας από τη σημερινή κατάσταση, αν δεν κάνω αυτό που λένε, θα φάω ξύλο και, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, ίσως χάσω τη ζωή μου. Τότε, πώς θα μπορέσω να γίνω στρατηγός; Για χάρη των ιδανικών μου, δεν είναι και τίποτα το να συρθώ ανάμεσα στα σκέλια ενός τραμπούκου. Ο ίδιος θα παραμείνω, έτσι δεν είναι;» Εκείνη τη στιγμή, πέφτει στα γόνατα, βάζει και τα δυο του χέρια στο έδαφος και σέρνεται ανάμεσα στα σκέλια αυτού του τραμπούκου, σαν το σκυλί. Καθώς σέρνεται, δυσκολεύεται να το αντέξει και πονάει η καρδιά του, σαν να δέχθηκε μια μαχαιριά· υπάρχει μίσος στην καρδιά του! Σκέφτεται: «Μια μέρα, όταν θα γίνω όντως στρατηγός, θα σε κάνω χίλια κομμάτια!» Αυτό σκέφτεται βαθιά μέσα του, αλλά εξωτερικά πρέπει να το υπομείνει· δεν μπορεί να δείξει στους άλλους τι σκέφτεται. Αφού συρθεί ανάμεσα στα σκέλια του τραμπούκου, οι τραμπούκοι ικανοποιούνται και τον αφήνουν ήσυχο, δίνοντάς του μια γρήγορη κλωτσιά για να κάνει πέρα. Σηκώνεται όρθιος, τινάζει από πάνω του τη σκόνη και μάλιστα λέει κιόλας: «Ωραία κλωτσιά. Στο εξής, θα σε λέω ‘‘αφεντικό’’». Αυτό που σκέφτεται μέσα του είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που δείχνει εξωτερικά. Πώς μπορεί και το κάνει αυτό; Έχει μόνο έναν στόχο: «Πρέπει να συνεχίσω να ζω. Τα υπομένω όλα αυτά, ώστε να έρθει μια μέρα που θα γίνω στρατηγός και θα γίνω η αφρόκρεμα. Αξίζει τον κόπο να υποφέρω σήμερα αυτά τα δεινά και αυτήν την ταπείνωση. Αύριο, θα πρέπει να εργαστώ ακόμα πιο σκληρά και να καταβάλω προσπάθειες για να πετύχω τον στόχο μου. Όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσω κι όσα βάσανα και όση ατίμωση κι αν υπομείνω, πρέπει να γίνω στρατηγός! Αφού γίνω στρατηγός, το πρώτο που πρέπει να κάνω είναι να σκοτώσω αυτόν τον κόπανο και να πατσίσω για την ταπείνωση που δέχτηκα όταν σύρθηκα ανάμεσα στα σκέλια του!» Ανεξάρτητα αν θα γίνει στρατηγός στο μέλλον, το να «υπομένει» είναι η ύψιστη αρχή του τη δεδομένη στιγμή. Εμπεριέχει αυτό από τη φύση του κάποιες στρατηγικές ή κάποια κρυφά σχέδια; (Ναι.) Εμπεριέχει κρυφά σχέδια. Υπομένει επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο· για ποιον λόγο το κάνει; Για να μπορέσει μια μέρα να πατσίσει για όλη αυτήν την ατίμωση. Υπομένει με βάση ρητά όπως το «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» και το «Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του»· όλα αυτά είναι σχέδια. Αυτά τα σχέδια τον ώθησαν να υπομείνει την ταπείνωση που ένιωσε όταν σύρθηκε ανάμεσα στα σκέλια του τραμπούκου. Από αυτό το σημείο κι έπειτα, η επιθυμία να γίνει στρατηγός μεγαλώνει και εντείνεται μέσα του· δεν υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Για ποιον λόγο, λοιπόν, υπέμεινε την ατίμωση και την ταπείνωση; Μήπως για να υπερασπιστεί έναν δίκαιο σκοπό ή για να διατηρήσει πραγματικά την αξιοπρέπειά του; Το έκανε για χάρη της φιλοδοξίας του. Είναι, τότε, θετικό ή αρνητικό αυτό; (Αρνητικό.) Κρίνοντας από αυτό το επίπεδο νοήματος, κίνητρό του για να «υπομείνει» αποτέλεσε αποκλειστικά και μόνο το προσωπικό συμφέρον, η επιθυμία και η φιλοδοξία. Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτήν του την «υπομονή»; (Όχι.) Αν δεν υπάρχει αλήθεια, άραγε υπάρχει κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν πρόκειται για κάτι δίκαιο ούτε έντιμο, πόσο μάλλον αψεγάδιαστο. Αντιθέτως, ξεχειλίζει από επιθυμία, κρυφά σχέδια και υστεροβουλία· δεν είναι κάτι θετικό.

Το σκεπτικό και η νοοτροπία της φράσης «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», το οποίο προασπίζεται αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος, είναι κατά βάση ακριβώς αυτό που μόλις ανέφερα στην ιστορία μας, δηλαδή ότι αν κάποιος θέλει να πετύχει σπουδαία πράγματα, πρέπει απαραιτήτως να είναι σε θέση να υπομείνει όσα δεν μπορεί να υπομείνει ο μέσος άνθρωπος. Τι πρέπει, κυρίως, να υπομείνει; (Να υπομείνει την ντροπή.) Όχι. Είναι αληθινά ή ψεύτικα αυτά που αναγκάζονται να βιώσουν όσοι υπομένουν; (Ψεύτικα.) Αυτό είναι το σημαντικό σημείο. Αυτά που βιώνουν οι άνθρωποι, τα λόγια που λένε και η συμπεριφορά που επιδεικνύουν για χάρη των φιλοδοξιών και των ιδανικών τους είναι όλα ψεύτικα, είναι όλα ακούσια· τα ωθούν όλα όλες αυτές οι επιθυμίες, τα προσωπικά συμφέροντα και οι δήθεν φιλοδοξίες και στόχοι των ανθρώπων. Όλα αυτά που βιώνουν οι άνθρωποι είναι προσωρινά μέτρα· δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ειλικρινή ή αληθινά· δεν τα φανερώνουν, δεν τα παρουσιάζουν ανοιχτά και ειλικρινά ούτε στο ελάχιστο· είναι όλα προσωρινά μέτρα. Δεν είναι όλα αυτά δόλιες μηχανορραφίες; Προσωρινά μέτρα είναι όταν οι άνθρωποι υπομένουν προσωρινά κάτι μ’ αυτόν τον τρόπο· όταν προσωρινά λένε ευχάριστα λόγια, καλοπιάνουν και ξεγελάνε, ενώ συγκαλύπτουν για την ώρα την πραγματική τους ταυτότητα, την ψυχή τους, τις σκέψεις, τις απόψεις τους κι ακόμα και το μίσος τους και δεν αφήνουν τον άλλο να τα δει. Αντιθέτως, θέλουν ο άλλος να δει την πλευρά τους που είναι αδύναμη και ανίκανη, ανήμπορη και άτολμη. Συγκαλύπτουν εντελώς το πραγματικό τους πρόσωπο. Για ποιον λόγο το κάνουν αυτό; Το κάνουν ώστε μια μέρα να μπορέσουν να καταφέρουν έναν σπουδαίο σκοπό, να γίνουν η αφρόκρεμα, να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τους άλλους. Τι δείχνουν οι άνθρωποι όταν κάνουν πράξη και εκδηλώνουν τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Έχουν ειλικρινή στάση οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό; Έχουν πραγματική αυτογνωσία και μεταμέλεια; (Όχι.) Για παράδειγμα, οι άλλοι λένε: «Θέλει να γίνει στρατηγός κάποιος σαν εσένα;» Εκείνος το συλλογίζεται, κι έπειτα λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν θα γίνω στρατηγός. Απλώς αστειευόμουν». Είναι αληθινά ή ψεύτικα τα λόγια που λέει; (Ψεύτικα.) Τι σκέφτεται βαθιά μέσα του; «Μόνο κάποιος σαν εμένα μπορεί να γίνει στρατηγός!» Αυτό σκέφτεται βαθιά μέσα του. Μπορεί, όμως, να το πει φωναχτά; (Όχι.) Γιατί όχι; Για ν’ αποφύγει να φάει ξύλο και για να κρύψει τις πραγματικές του ικανότητες, λέει: «Απλώς αστειευόμουν. Δεν είμαι τόσο θαρραλέος για να θέλω πραγματικά να γίνω στρατηγός. Εσύ μοιάζεις περισσότερο με στρατηγό· είσαι ένας μελλοντικός αρχιστράτηγος. Αυτό είναι ακόμα υψηλότερο αξίωμα από του στρατηγού!» Είναι αληθινά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Πού βρίσκονται τα αληθινά του λόγια; (Στην καρδιά του.) Σωστά· κρατάει τα αληθινά του λόγια κρυμμένα στην καρδιά του και δεν τα λέει φωναχτά. Γιατί δεν τα λέει φωναχτά; Φοβάται ότι αν το κάνει, θα φάει ξύλο, οπότε δεν τα λέει, δεν τ’ αποκαλύπτει· δεν θέλει να τα μάθει κανείς και κρύβει για πάντα τις πραγματικές του ικανότητες. Τι σημαίνει να κρύβει κάποιος τις πραγματικές του ικανότητες; Σημαίνει να μην αφήνει τους άλλους να δουν τις πραγματικές του ικανότητες· συγκαλύπτει αυτές τις ικανότητες και δεν τις αφήνει να φανούν, ώστε να μην είναι επιφυλακτικοί οι άλλοι απέναντί του και να μην ενεργούν ενάντια στα συμφέροντά του. Αυτό δεν είναι και το πραγματικό νόημα της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; (Ναι.) Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή· υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο· να μην ξεχνά κανείς ποτέ τους στόχους, τις επιθυμίες και το μίσος του και να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να δουν το πραγματικό του πρόσωπο και τις πραγματικές του ικανότητες. Κάποιοι άνθρωποι που είναι ικανοί δεν λένε πολλά όταν βρίσκονται με άλλους ανθρώπους· είναι σιωπηλοί κι επιφυλακτικοί και, ακόμα κι αν πουν κάτι, αποκαλύπτουν μόνο τα μισά από όσα σκέφτονται. Οι άλλοι πάντα αδυνατούν ν’ αντιληφθούν ή να κατανοήσουν τι πραγματικά θέλουν να πουν, και σκέφτονται: «Γιατί μιλάνε τόσο ακατανόητα; Γιατί δυσκολεύονται τόσο να πουν κάτι μέσα από την καρδιά τους; Τι συμβαίνει εδώ;» Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους έχουν σκέψεις τις οποίες δεν εκφράζουν, και αυτό εμπεριέχει μια διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχουν άλλοι που δεν μιλούν μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά όταν ενεργούν, κρύβουν πάντα το πραγματικό εύρος των ικανοτήτων τους. Με ποιον σκοπό κρύβουν το πραγματικό εύρος των ικανοτήτων τους; Φοβούνται ότι αν το δουν κάποιοι ικανοί άνθρωποι ή κάποιες σημαίνουσες προσωπικότητες, θα ζηλέψουν, θα τους βάλουν στο μάτι και θα τους βλάψουν. Σε μια ομάδα ανθρώπων, μήπως οι πιο καταχθόνιοι δεν είναι εκείνοι που κολακεύουν συνεχώς τους άλλους, που λένε πάντα καλά λόγια για τους άλλους και που αναφέρουν μονίμως ότι όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από τον εαυτό τους; (Ναι.) Ποτέ δεν ξέρεις πώς είναι πραγματικά μέσα τους. Εξωτερικά, βλέπεις ότι δεν μιλάνε γι’ αυτό, οπότε νομίζεις ότι δεν έχουν φιλοδοξίες, αλλά στην πραγματικότητα κάνεις λάθος. Κάποιοι από αυτούς είναι άνθρωποι που υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Είναι όπως οι σκηνές που βλέπουμε συχνά στις ταινίες: κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι έξω από το σπίτι τους, κάνουν συχνά καλές πράξεις και φοράνε παλιά και φθαρμένα ρούχα, ενώ οι άλλοι τους φέρονται μονίμως άσχημα. Έτσι είναι μπροστά στους άλλους. Όμως, μόλις επιστρέψουν στο σπίτι τους, πηγαίνουν σ’ ένα κρυφό δωμάτιο. Στο κρυφό δωμάτιο, υπάρχει ένας χάρτης στον τοίχο, και αυτοί έχουν ήδη φυτέψει πληροφοριοδότες για να παρακολουθούν τα πάντα στο ογδόντα τοις εκατό των τοποθεσιών που βρίσκονται στον χάρτη. Κι ωστόσο, οι άνθρωποι με τους οποίους έχει τις πιο συχνές επαφές τού φέρονται άσχημα και δεν έχουν ιδέα ότι έχουν αυτές τις φιλοδοξίες. Μια μέρα, όταν έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους όλες τις τοποθεσίες στον χάρτη και έχουν εκπληρώσει εντελώς τον στόχο τους, οι άνθρωποι που τους φέρονταν άσχημα μένουν εμβρόντητοι και λένε: «Τελικά αποδεικνύεται ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ένας διάβολος· έχει υπέρμετρες φιλοδοξίες! Προσποιούταν για τόσα χρόνια. Κανείς δεν αντιλήφθηκε το αληθινό του πρόσωπο». Εκείνοι λένε: «Το μόνο που έκανα ήταν να υπομένω την ταπείνωση και να κουβαλάω βαρύ φορτίο. Αν δεν υπέμενα και δεν προσπαθούσα να σας αποπροσανατολίσω, αν σας έλεγα τα πάντα, άραγε θα είχα καταφέρει να πετύχω ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα;» Τι κοινό έχουν εκείνοι που είναι πονηροί με εκείνους που έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες; Μία πτυχή είναι ότι η αντοχή και η επιμονή τους ξεπερνά εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων. Επίσης, τα κρυφά τους σχέδια ξεπερνούν εκείνα των συνηθισμένων ανθρώπων και αν ο μέσος άνθρωπος αλληλεπιδράσει μαζί τους, θα τον ξεγελάσουν. Τι σημαίνει ότι θα τον ξεγελάσουν; Σημαίνει ότι κανείς δεν τους διακρίνει ξεκάθαρα. Το μόνο που μπορούν να δουν οι άλλοι είναι εκείνα που λένε και κάνουν στην επιφάνεια. Μη νομίζεις ότι από αυτά που κάνουν και λένε θα μπορέσεις να καταλάβεις τι σκέφτονται βαθιά μέσα τους. Ξεγέλασμα δεν είναι αυτό; Η αντοχή και η επιμονή από μόνες τους είναι θετικές λέξεις, αλλά λόγω των κρυφών τους σχεδίων, οι λέξεις αυτές γίνονται κάτι αρνητικό. Επίσης, έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες και επιθυμίες σε σύγκριση με τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ο μέσος άνθρωπος έχει φιλοδοξίες και επιθυμίες, αλλά όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να πετύχει κάτι, εγκαταλείπει την προσπάθεια και δεν είναι πρόθυμος να υποφέρει τέτοια βάσανα. Εκτός αυτού, αναφέρει πάντα ανοιχτά με ποιον θέλει να παλέψει· δεν έχει κρυφά σχέδια. Ωστόσο, οι πονηροί άνθρωποι αυτού του είδους έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες και οργανώνουν πάντα κρυφά σχέδια και δόλιες μηχανορραφίες. Δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους· θα συνεχίσουν να παλεύουν ως το τέλος· μέχρι θανάτου.

Τα σχολικά βιβλία αφηγούνται την ιστορία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, που κοιμόταν στα χαμόκλαδα και έπινε χολή. Επίσης, οι γονείς μαθαίνουν αυτήν την ιστορία στα παιδιά τους. Κάποια παιδιά που ακούνε την ιστορία, σκέφτονται: «Είναι υπέροχο να είναι κανείς συνηθισμένος άνθρωπος. Γιατί είναι απολύτως απαραίτητο να έχουν οι άνθρωποι υπέρμετρες φιλοδοξίες; Ποιος θα μπορούσε ν’ αντέξει να κοιμάται στα χαμόκλαδα και να πίνει χολή; Αυτό δεν είναι ένα βάσανο που μπορούν ν’ αντέξουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι». Μόνο οι άνθρωποι που έχουν φιλοδοξίες είναι τόσο αποφασιστικοί, ώστε να υποφέρουν έτσι· μέσα σ’ αυτό, υπάρχει ένα κρυφό σχέδιο. Ωστόσο, το ανθρώπινο γένος προασπίζεται μια τέτοια νοοτροπία. Για παράδειγμα, υπάρχει μια φράση που λέει: «Όσα δεινά και όσες ατιμώσεις κι αν υποστούν οι άνθρωποι, όσο φρικτές κι αν είναι οι συνθήκες στις οποίες ζουν, δεν πρέπει ποτέ να παρεκκλίνουν από τις φιλοδοξίες τους». Αυτή η κοινωνία προασπίζεται ιδέες όπως «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» και «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους και να τους δώσει κίνητρο ώστε να παλεύουν για την ευτυχία τους και τους στόχους τους. Γιατί, λοιπόν, εμείς το επικρίνουμε και το θεωρούμε λάθος; Όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Άραγε, υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που να έχει στόχους στραμμένους προς την αλήθεια και προς τη σωστή κατεύθυνση; (Όχι.) Επομένως, όσο οι άνθρωποι κοιμούνται στα χαμόκλαδα και πίνουν χολή και όσο υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο, οι δυνάμεις του Σατανά θα γίνονται πιο ανεξέλεγκτες, οι μάχες και οι σφαγές της ανθρωπότητας θ’ αυξάνονται, οι άνθρωποι θα γίνονται πιο μοχθηροί και η κοινωνία πιο σκοτεινή. Αντιθέτως, αν είσαι σε θέση να υπακούς στις ρυθμίσεις του Ουρανού και να ευθυγραμμίζεσαι με τη φυσική τάξη των πάντων, αν είσαι σε θέση να δέχεσαι τα πράγματα όπως έρχονται, να σέβεσαι αυτήν την τάξη και να περιμένεις τις ρυθμίσεις του Ουρανού, τότε δεν χρειάζεται να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Πρέπει να ξυπνήσεις και να έρθεις στα συγκαλά σου. Είναι σωστό να μπορεί κανείς να υπακούει στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Εκτός αυτού, ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι, θα πρέπει τουλάχιστον να το κάνουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους και, πηγαίνοντας ένα σκαλί πιο πάνω, να είναι σε θέση να το κάνουν σύμφωνα με τους νόμους που έχει ορίσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Σε τέτοια περίπτωση, χρειάζεται και πάλι να φοράνε μάσκα και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Όχι.) Όχι, δεν χρειάζεται. Μέσω αυτής της συναναστροφής, κατανοείτε τι είδους συμπεριφορά είναι ακριβώς το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Αποτελεί θετικό ή αρνητικό στόχο το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; (Αρνητικό.) Αν κάποιος έλεγε ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να γίνει επικεφαλής ή ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε ο Θεός και ν’ ανταμειφθεί, ή ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να επιδιώξει την τελείωσή του, θα είχε βάση κάτι τέτοιο; (Όχι.) Το να υπομένεις την ταπείνωση και το να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι εξολοκλήρου σατανικές φιλοσοφίες· δεν εμπεριέχει καμία αλήθεια όλο αυτό και όταν ακούς αυτά τα λόγια, είναι ξεκάθαρο ότι είναι στρεβλά. Είναι, άραγε, σωστό αν πει κάποιος ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να περιμένεις τις ρυθμίσεις του Θεού και να υποταχθεί στην κυριαρχία του Θεού; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν μεταξύ τους· ο Θεός δεν απαιτεί να υπομένεις την ταπείνωση ούτε απαιτεί να υποστείς ατίμωση. Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο, όπως το συζητήσαμε εδώ, και στο να πιστεύει κανείς στον Θεό και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν; (Το να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο αποτελεί προσπάθεια απαλλαγής από τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού.) Όταν οι άνθρωποι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο, αυτό σημαίνει ότι έχουν τα δικά τους σχέδια, τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και τους δικούς τους στόχους. Συμφωνούν αυτά με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και με τους στόχους που τους ζητά να επιδιώκουν; (Όχι.) Όχι, δεν συμφωνούν. Τι επιδιώκουν να πετύχουν οι άνθρωποι όταν υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο; Επιδιώκουν να πετύχουν το προσωπικό τους συμφέρον, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη μοίρα που ενορχηστρώνει και κυβερνά ο Θεός στον άνθρωπο.

Όποιος κάνει πράξη τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» έχει έναν στόχο και έναν σκοπό. Για παράδειγμα, όταν ένας νέος πτυχιούχος έρχεται για πρώτη φορά σε μια εταιρεία για να κάνει πρακτική άσκηση, τα παλαιότερα στελέχη της εταιρείας λένε: «Οι πτυχιούχοι που έρχονται εδώ θα πρέπει να φτιάχνουν καφέδες για τρία χρόνια». Μέσα του σκέφτεται: «Παρόλο που είμαι πτυχιούχος, δεν θα υποκύψω σ’ εσάς!» Αυτό σκέφτεται μέσα του, αλλά δεν τολμάει να το εκφράσει φωναχτά. Εξωτερικά, πρέπει και πάλι να φοράει ένα ψεύτικο χαμόγελο· πρέπει καθημερινά ν’ ακολουθεί τους κανόνες, να είναι συνεργάσιμος, να κάνει τεμενάδες και όταν οι άλλοι τον κατακρίνουν, να το υπομένει. Με τι σκοπό τα υπομένει αυτά; Με σκοπό να έρθει μια μέρα που θα μπορεί να καγχάσει θριαμβευτικά, που θα γίνει γραμματέας του διευθυντή ή του αφεντικού και θα ισοπεδώσει εκείνους που του φέρονταν άσχημα. Αυτό δεν σκέφτεται; Κάποιοι λένε: «Έτσι θα έπρεπε να σκέφτεται και αυτό θα έπρεπε να κάνει. Διαφορετικά, θ’ ανέχεται τα τερτίπια του καθενός για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποιος θέλει να υποφέρει έτσι; Επιπλέον, πώς μπορούν να τα καταφέρουν οι άνθρωποι αν δεν έχουν φιλοδοξίες; Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω —έτσι είναι η ζωή. Ένας στρατιώτης που δεν ονειρεύεται να γίνει στρατηγός, είναι κακός στρατιώτης». Αυτά τα λόγια γίνονται η φιλοσοφία ζωής τους, αλλά όλα τους είναι σατανική λογική. Πρέπει να υπομένουν μ’ αυτόν τον τρόπο για να πετύχουν τον σκοπό τους· μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, πρέπει να είναι ευγενικοί και να δείχνουν σεβασμό σε όλους. Μια μέρα, το αφεντικό τους τους λέει: «Η απόδοσή σου ήταν καλή αυτά τα τρία χρόνια. Από την επόμενη εβδομάδα, θα γίνεις πωλητής». Όταν το ακούνε αυτό, δυσαρεστούνται και σκέφτονται: «Βασανίστηκα για τρία χρόνια απλώς και μόνο για να γίνω πωλητής! Νόμιζα ότι θα γινόμουν διευθυντής πωλήσεων!» Όμως, πρέπει να πουν «ευχαριστώ για την προαγωγή». Δεν έχουν πετύχει ακόμα τον στόχο τους, οπότε πρέπει να συνεχίσουν να υπομένουν. Συνεχίζουν να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, ν’ ακολουθούν με κόπο το αφεντικό τους και να πίνουν μαζί του, να φοράνε ένα ψεύτικο χαμόγελο, κι αφού το υπομείνουν αυτό για δέκα χρόνια, τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Μια μέρα, το αφεντικό τους τους λέει: «Έκανες καλά τη δουλειά σου. Θα σε προάγω σε βοηθό». Όταν το ακούνε αυτό, νιώθουν μεγάλη χαρά μέσα τους· επιτέλους τα κατάφεραν! Τι αποτέλεσμα είναι αυτό; Στα δικά τους μάτια, βρίσκονται πλέον ένα σκαλί πιο πάνω από όλους τους άλλους. Με τη θέλησή τους δεν τα έκαναν όλα αυτά; (Όχι.) Για ποιον τα έκαναν όλα αυτά; (Για τον εαυτό τους.) Για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει σ’ αυτό κάτι θετικό ή ωφέλιμο, πόσο μάλλον κάτι αξιέπαινο και αξιοθαύμαστο. Όμως, αυτή είναι η νοοτροπία την οποία προασπίζεται η κοινωνία σήμερα· να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο, να γυρνάς εδώ κι εκεί με την ουρά στα σκέλια. Επομένως, τι είδους φράση είναι το «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», την οποία προασπίζονται οι άνθρωποι; (Κακή.) Γιατί είναι κακή; Οι άνθρωποι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο απλώς και μόνο για τους δικούς τους στόχους και κίνητρα, και για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Δεν το κάνουν για τους σωστούς στόχους. Γι’ αυτό λέω ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αξίζει να υιοθετήσει κανείς, τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αξιέπαινο ή αξιοθαύμαστο και ασφαλώς τίποτε δεν είναι αξιομνημόνευτο. Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά σε όσα συνέβησαν στο παλάτι κατά τους αρχαίους χρόνους. Υπήρχε ένας αυτοκράτορας που πέθανε. Η αυτοκράτειρα έβλεπε ότι ο γιος της ήταν ακόμη μικρός και, αν ανέβαινε στον θρόνο, θα ήταν εντελώς ανίκανος να ελέγξει την αυλή, οπότε, για να διασφαλίσει ότι ο γιος της θα κυβερνούσε ως αυτοκράτορας, υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, παντρεύτηκε τον νεότερο αδελφό του προηγούμενου αυτοκράτορα και οι δυο τους μεγάλωσαν μαζί τον γιο της. Για ποιον σκοπό υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; Για ν’ αποκτήσει ο γιος της τη θέση του αυτοκράτορα. Όταν θα διασφαλιζόταν η θέση του γιου της ως αυτοκράτορα, εκείνη θα είχε τη θέση της μητέρας του αυτοκράτορα. Αυτό σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Ποια ταπείνωση υπέμεινε; Δεν παρέμεινε αγνή. Μόλις πέθανε ο αυτοκράτορας, παντρεύτηκε αμέσως τον νεότερο αδελφό του, κι έτσι σπιλώθηκε η φήμη της. Οι άνθρωποι τη σχολίαζαν και την έκριναν πίσω από την πλάτη της, και ακόμα και τα βιβλία ιστορίας δεν αναφέρονται σ’ αυτήν με ευνοϊκά λόγια. Την ένοιαζε; Στην πραγματικότητα, πριν παντρευτεί τον πρώην κουνιάδο της, σκέφτηκε τις συνέπειες. Γιατί, λοιπόν, το έκανε παρ’ όλα αυτά; Για να διασφαλίσει τη θέση του γιου της ως αυτοκράτορα και να προστατεύσει τη δική της θέση ως μητέρα του αυτοκράτορα. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ανέχθηκε αυτήν την κακή φήμη και υπέφερε με τη θέλησή της αυτά τα δεινά. Αυτό σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Τι κέρδισε από όλη αυτήν την ατίμωση που υπέμεινε; Αυτό που κέρδισε ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο όφελος. Μ’ αυτόν τον στόχο υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο. Μόλις απέκτησε αυτό το μεγάλο όφελος, όλη αυτή η κακή φήμη δεν είχε καμία σημασία. Με αντάλλαγμα αυτήν την κακή φήμη, απέκτησε δύναμη και θέση για εκείνη και τον γιο της. Ήταν, λοιπόν, θετικό ή αρνητικό το γεγονός ότι υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Αρνητικό.) Αν εξετάσει κανείς μόνο τη συμπεριφορά της, μπόρεσε ν’ απαρνηθεί τον εαυτό της και, από την οπτική του γιου της, υπήρξε μια ανιδιοτελής πτυχή στην ατίμωση και στα δεινά που υπέφερε, οπότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να την επικροτούν και να λένε: «Τι καλή μάνα!» Αν, όμως, εξετάσει κανείς τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες της, καθώς και τον πραγματικό της σκοπό, τότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να την επικρίνουν· οι πράξεις της αξίζουν να κριθούν.

Χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Αν αποδέχονται τα λόγια του Θεού και αποδέχονται την κρίση Του, το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό που επιβάλλει Εκείνος, ή ακόμα και τις κατάρες Του και την καταδίκη Του απέναντί τους, χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Όχι.) Αυτό είναι σίγουρο. Η χρήση της φράσης «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» όταν αναφέρεται κανείς σε πιστούς, δεν έχει καμία απολύτως βάση και καταδικάζεται. Γιατί είναι λάθος να χρησιμοποιείται αυτή η φράση σ’ αυτό το πλαίσιο; Πώς αποδεικνύεται ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σωστή σ’ αυτό το πλαίσιο; Δεν αρκεί να παραδέχεσαι απλώς στα λόγια και στο δόγμα ότι αυτή η φράση είναι λανθασμένη· πρέπει να ξέρεις ποιες αλήθειες θίγει. Πρωτύτερα, πίστευες ακόμα ότι για ν’ αποδεχθούν την τελείωσή τους και τη σωτηρία τους από τον Θεό, οι άνθρωποι έπρεπε να μάθουν να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, να κοιμούνται στα χαμόκλαδα και να πίνουν χολή, να υιοθετήσουν τη νοοτροπία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, και να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα· ήσουν απλώς ένας μπουμπουνοκέφαλος και δεν είχες την ικανότητα να κατανοήσεις την αλήθεια. Τώρα, μετά τη συναναστροφή Μου, σκέφτεσαι: «Αυτή η φράση δεν είναι καλή. Παλιότερα, χρησιμοποιούσα συνεχώς αυτήν τη φράση. Πώς είναι δυνατόν να ήμουν τόσο ηλίθιος;» Μπορείς να διακρίνεις ότι δεν κατανοείς την αλήθεια και ότι η ικανότητα κατανόησής σου είναι χαμηλή. Πρέπει να καταλάβεις τι πρόβλημα υπάρχει σ’ αυτήν τη φράση. Μόλις είσαι πραγματικά σε θέση να καταλάβεις τι πρόβλημα υπάρχει σ’ αυτήν τη φράση, θα την έχεις κατανοήσει σε βάθος. Αν διακρίνεις καθαρά μόνο ένα μέρος της φράσης, δηλαδή διακρίνεις καθαρά την αρνητική της πλευρά, αλλά δεν διακρίνεις καθαρά την πλευρά που οι άνθρωποι θεωρούν θετική και ενθαρρυντική, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείς ακόμα την αλήθεια. Τώρα που ακούσατε όσα ανέφερα στη συναναστροφή Μου, θα είστε σε θέση ν’ αναλύετε και να εξετάζετε αυτά τα πράγματα σύμφωνα μ’ αυτές τις μεθόδους Μου; Γιατί δεν είναι απαραίτητο να κάνει κάποιος πράξη στον οίκο του Θεού τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Γιατί λέω ότι αυτή η μέθοδος και αυτή η νοοτροπία καταδικάζεται από τον οίκο του Θεού και δεν συνάδει με την αλήθεια; (Θεέ μου, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, στον οίκο του Θεού δεν αποτελεί ταπείνωση ν’ αποδέχεται κανείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, κι ακόμα και το ν’ αντικατασταθεί ή να καταδικαστεί δεν αποτελεί ταπείνωση. Αντιθέτως, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους και ο σκοπός είναι να οδηγηθούμε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Αν οι άνθρωποι μπορέσουν να το κατανοήσουν σωστά, θα ξέρουν ότι αυτό είναι αγάπη και εξύψωση από τον Θεό, και ότι όταν αποδέχονται την κρίση και την παίδευσή Του, ουσιαστικά δέχονται τη μεγάλη φροντίδα και προστασία που παρέχει ο Θεός και τη σωτηρία τους από Εκείνον.) Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Αν δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά την κρίση και την παίδευση, τότε θα έχεις εναντίωση και παράπονα μέσα σου, και θα κάνεις πράξη τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» —που αποτελεί φιλοσοφία του Σατανά— και θα σκέφτεσαι: «Ωχ, όχι! Πρέπει να υπομένω την ταπείνωση και να κουβαλάω βαρύ φορτίο και να υιοθετήσω τη νοοτροπία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ». Τότε, θα χαράξεις πάνω στο γραφείο σου τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», για να ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να προχωράει μπροστά και για να έχεις κίνητρο, και θα τη μετατρέψεις σε φιλοσοφία ζωής. Δεν προμηνύει μπελάδες αυτό; Είναι σίγουρο ότι μετά τη σημερινή συναναστροφή, δεν πρόκειται να το κάνετε αυτό. Μήπως, όμως, θα μετατρέψετε σε φιλοσοφία ζωής άλλες φράσεις, όπως τη φράση «Κρύψε το φως κάποιου και μάζεψε δυνάμεις στο σκοτάδι», την οποία δεν ανέλυσα; Δεν έχει την ίδια φύση αυτό; Αυτά τα πράγματα είναι στοιχεία της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Δεν είναι αυτά τα πράγματα δηλητήρια του Σατανά; Είναι όλα δηλητήρια του Σατανά· είναι όλα φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.

Στο παρελθόν, όταν εργαζόμουν στις εκκλησίες στην ηπειρωτική Κίνα, δηλαδή όταν είχα μόλις αρχίσει το έργο Μου, ο οίκος του Θεού μερίμνησε ώστε κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές να βελτιώσουν τον γραμματισμό τους. Ποια ήταν η κατάσταση εκείνη την εποχή; Κάποιοι άνθρωποι ήταν προχωρημένης ηλικίας και κάποιοι ζούσαν σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Το επίπεδο μόρφωσής τους ήταν σχετικά χαμηλό και δεν ήξεραν να διαβάσουν καλά. Για παράδειγμα, τα λόγια του Θεού μιλούν για «χαμηλό επίπεδο», για «τη διάθεση του Θεού», για «την πρόθεση του Θεού» και για άλλους παγιωμένους όρους, αλλά εκείνοι δεν κατανοούσαν ούτε ήξεραν τι σημαίνουν. Αργότερα, ο οίκος του Θεού είπε στους αδελφούς και στις αδελφές ότι μπορούσαν στον ελεύθερο χρόνο τους να βελτιώσουν τον γραμματισμό τους και ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν τι σημαίνουν κάποιες παγιωμένες εκφράσεις, κάποιοι όροι και κάποια ουσιαστικά. Διαφορετικά, όταν διάβαζαν τα λόγια του Θεού, δεν θα κατανοούσαν ούτε το νόημα των ίδιων των λέξεων και των φράσεων. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού; Κι αν δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, πώς θα ήταν δυνατόν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μετά από αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να καταβάλλουν προσπάθεια για να μάθουν αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι καλό, αλλά κάποιοι άνθρωποι που είχαν στρεβλή κατανόηση εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση. Στις συναθροίσεις, κάποιοι επικεφαλής μιλούσαν αποκλειστικά για τη σημασία της βελτίωσης των δεξιοτήτων γραμματισμού, ανέφεραν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα έπρεπε να γίνουν εγγράμματοι, ποια είναι τα οφέλη του γραμματισμού και τι θα συνέβαινε αν δεν τον είχαν. Ανέφεραν ένα σωρό δόγματα σαν αυτά. Αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια και δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορεί κανείς γι’ αυτά. Είναι πράγματα που γίνονται κατανοητά με την πρώτη. Δεν είναι απαραίτητο να συναναστρέφεται κανείς πάνω σ’ αυτά στις συναθροίσεις σαν να είναι η αλήθεια. Κάποιοι επικεφαλής όχι μόνο δαπανούσαν πολύ χρόνο στις συναθροίσεις προκειμένου να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά τα πράγματα σαν να ήταν η αλήθεια, αλλά επινόησαν κι ένα καινούργιο τέχνασμα, και έλεγχαν συγκεκριμένα τις γνώσεις των αδελφών σε λέξεις που χρησιμοποιούνται σπάνια. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούσαν ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις τους, δεν έδινε αυτό την εντύπωση ότι οι επικεφαλής ήταν πολύ μορφωμένοι; Εκείνη την περίοδο, υπήρχαν κάποιοι ψευδο-επικεφαλής που δεν έκαναν αληθινό έργο. Δεν συναναστρέφονταν πάνω σε βιώματα της ζωής, στην αλήθεια ή στα λόγια του Θεού· αντιθέτως, συναναστρέφονταν αποκλειστικά πάνω στον γραμματισμό. Πώς το λέμε αυτό; Λέμε ότι κάποιος δεν κάνει τη δουλειά του. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτό το ζήτημα; Ποιο είναι το όφελος για εσάς; Είστε εσείς ικανοί να κάνετε κάτι τέτοιο; Υπάρχει κανείς που σχεδιάζει να ενεργεί έτσι; Αν ενεργείτε έτσι, τότε είστε πραγματικά μπερδεμένοι! Κάποιοι Με βλέπουν να μιλάω γι’ αυτές τις παγιωμένες εκφράσεις και είναι έτοιμοι ν’ αναλάβουν δράση. Αρχίζουν να προετοιμάζουν το έδαφος, λέγοντας: «Τελικά, φαίνεται ότι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια είναι πολύ εύκολο πράγμα. Αρκεί να συναναστρέφεται κανείς πάνω σε παγιωμένες εκφράσεις. Εσύ μπορείς να συναναστρέφεσαι πάνω σε παγιωμένες εκφράσεις, και εγώ θα συναναστρέφομαι πάνω σε ευφυολογήματα, στην αργκό, σε ρητά και σε παροιμίες». Δεν δείχνει αυτό ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους; (Ναι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Έχουν πνευματική κατανόηση; (Όχι.) Δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν κατανοούν την αλήθεια. Τι σκέφτονται; «Απλώς κάθεσαι εκεί και φλυαρείς όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις και μας παραμυθιάζεις με κάνα δυο παγιωμένες εκφράσεις. Αν ακολουθούσα τις μεθόδους Σου, θα μπορούσα κι εγώ να συναναστραφώ!» Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση απλώς βλέπουν επιφανειακά τα πράγματα και Με μιμούνται τυφλά. Αυτοί οι επικεφαλής θα πρέπει ν’ αντικατασταθούν επειδή μιμούνται αυτήν τη συμπεριφορά, και όποιος κάνει το ίδιο θα πρέπει επίσης ν’ αντικατασταθεί. Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτό το ζήτημα; Σας εφιστώ την προσοχή σ’ αυτό, προτού υιοθετήσετε αυτήν τη συμπεριφορά, ώστε να μην ακολουθήσετε το λάθος μονοπάτι. Εγώ μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά τα πράγματα, αν, όμως, μιλήσεις εσύ γι’ αυτά, μπορείς να το κάνεις με κατανοητό τρόπο; Δεν μπορείς. Γιατί, λοιπόν, αναφέρομαι σ’ αυτά τα ρητά και σ’ αυτές τις παγιωμένες εκφράσεις; Με ποια αφορμή αναφέρομαι σ’ αυτά; Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την έννοια και τον ορισμό της αλήθειας, κι έπειτα πάνω σ’ αυτήν τη βάση πηγαίνω βαθύτερα και αναλύω περισσότερα πράγματα που θεωρούν ότι είναι η αλήθεια, δεν μπορούν να τα συλλάβουν· δεν ξέρουν πώς να σκέφτονται πάνω σ’ αυτά και δεν ξέρουν με ποια άλλα πράγματα να τα συνδέσουν. Ο λόγος που σας είπα κάποιες ιστορίες σχετικά με παγιωμένες εκφράσεις είναι ότι δεν κατανοείτε. Ήταν απαραίτητο αυτό. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν φτάσει σε επίπεδο πανεπιστημίου σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια και αναρωτιούνται γιατί επαναλαμβάνουν ακόμα αυτά τα μαθήματα δημοτικού. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι μάθημα δημοτικού, ότι είναι ήδη ένα μάθημα πανεπιστημιακού επιπέδου. Δεν έχετε φτάσει ακόμα στο πανεπιστήμιο· παραμείνατε όλο αυτό το διάστημα στο δημοτικό, αλλά νομίζετε ότι έχετε φτάσει στο πανεπιστήμιο και νιώθετε καλά με τον εαυτό σας. Δυστυχώς, αυτό που νιώθετε είναι λάθος· είναι μια λανθασμένη αίσθηση· έχετε ακόμα πολύ δρόμο για να φτάσετε στο πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό, σας υπενθυμίζω ξανά το εξής: Μην κάνετε αυτά που μόλις ανέφερα. Να συναναστρέφεστε ειλικρινά πάνω σε όσα κατανοείτε και, αν δεν κατανοείτε, να μη λέτε ανοησίες. Η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια δεν είναι φλυαρία· κανείς δεν έχει χρόνο για χάσιμο, ώστε να σε ακούει να φλυαρείς. Μη Με μιμείστε τυφλά. Μην αναφέρεστε στον Γκουγιάν, τον βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, ή στη σύγχρονη ή την αρχαία ιστορία, επειδή μίλησα για τη φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Σε τι ωφελεί να μιλάτε γι’ αυτά τα πράγματα; Είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να τ’ ακούσουν; Ακόμη κι αν είναι πρόθυμοι να τ’ ακούσουν, αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια.

Μόλις τώρα, ανέφερα ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν δεν χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, πόσο μάλλον να κάνουν πράξη το να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Γιατί να μην κάνει κάποιος πράξη μια τόσο «καλή» φράση και μια τόσο «άριστη» νοοτροπία; Πού είναι το πρόβλημα; Γιατί να μην έχει κάποιος τη νοοτροπία του να υπομένει την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο; Σε ό,τι αφορά το δόγμα, ο λόγος είναι ότι το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο δεν είναι η αλήθεια· δεν είπε ο Θεός αυτήν τη φράση· δεν είναι αυτή η απαίτηση του Θεού από τους ανθρώπους, ούτε είναι μια αρχή άσκησης που έδωσε σε όσους Τον ακολουθούν. Γιατί λέω ότι αυτή η φράση δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι αρχή άσκησης; Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε τη λέξη «ταπείνωση» στη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Σε τι αναφέρεται ο όρος «ταπείνωση»; Στην ατίμωση και την ντροπή. Άρα, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω στο πεπρωμένο τους, ταπεινώνονται επειδή υποτάσσονται στον Θεό; Υφίστανται ατίμωση; (Όχι.) Άραγε, πρέπει να υπομένουν οι άνθρωποι και να πουν: «Για να καταφέρω να υποταχθώ στον Θεό, πρέπει να καταπιέσω τη φλόγα που έχω μέσα μου, να καταπιέσω τον θυμό που έχω μέσα μου, να καταπιέσω τα παράπονα που έχω μέσα μου και να καταπιέσω την απροθυμία που έχω μέσα μου να συμβιβαστώ. Πρέπει να το υπομείνω και να μη βγάλω κιχ. Αφού όλα αυτά είναι ταπείνωση για μένα, θα τα καταπιέσω»; Κάνουν πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Τι κάνουν πράξη; Την επαναστατικότητα, το ψεύδος και την προσποίηση. Για να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά και να υποταχθείς στην αλήθεια και στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις δεν είναι να υπομένεις οποιοδήποτε βάσανο· δεν χρειάζεται να υπομείνεις κανενός είδους ατίμωση. Μήπως είναι ταπείνωση η κυριαρχία και οι ρυθμίσεις του Θεού για σένα και οι απαιτήσεις που έχει από σένα; (Όχι). Ο Θεός δεν σε ταπεινώνει. Δεν σε ταπεινώνει όταν σε εκθέτει, σε κρίνει, σε παιδεύει, σε δοκιμάζει και σε εξευγενίζει. Αντιθέτως, όταν εκθέτει τις αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου, ταυτόχρονα σε κάνει να κατανοήσεις τον εαυτό σου, να τις αποβάλλεις και να επαναστατήσεις εναντίον τους, κι έπειτα να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Τι αποτέλεσμα θα επιτευχθεί μ’ αυτό; Θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό, να κατανοήσεις την αλήθεια, να γίνεις ένας άνθρωπος που χαροποιεί τον Θεό και ένας άνθρωπος τον οποίο εγκρίνει ο Θεός. Είναι, λοιπόν, ατίμωση οτιδήποτε υφίστασαι όσο περνάς από αυτήν τη διαδικασία για να πετύχεις αυτούς τους στόχους; Υπάρχει κάτι με το οποίο σε ταπεινώνει ο Θεός; (Όχι.) Όταν ο Θεός σ’ εκθέτει, για παράδειγμα, όταν εκθέτει την αλαζονεία, τη μοχθηρία, τη δολιότητα, την αδιαλλαξία ή τη φαυλότητά σου, μήπως κάτι από αυτά δεν είναι γεγονός; (Όχι.) Όλα γεγονότα είναι. Με όποιον τρόπο και με όποια λόγια κι αν σε εκθέτει ο Θεός, όλα γεγονότα είναι. Είτε οι άνθρωποι μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό είτε όχι, και ανεξαρτήτως πόσα από αυτά είναι σε θέση να κατανοήσουν και ν’ αποδεχθούν, όλα είναι γεγονότα. Δεν είναι αβάσιμα ούτε υπερβολικά και σε καμία περίπτωση δεν έχουν ως στόχο να σε παγιδεύσουν. Είναι, λοιπόν, ο στόχος τους να σε ταπεινώσουν; (Όχι.) Όχι μόνο δεν είναι ο στόχος τους να σε ταπεινώσουν, αλλά θέλουν να σε παρακινήσουν και να σε προειδοποιήσουν, ώστε να μη βαδίσεις στο μονοπάτι των πονηρών ανθρώπων και να μην ακολουθήσεις τον Σατανά· θέλουν να σε κάνουν να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτά τα πράγματα έχουν πάνω σου θετικό αποτέλεσμα και θετική επίδραση. Η φύση αυτών των ενεργειών του Θεού είναι απολύτως θεμιτή. Εκείνος τα κάνει όλα αυτά για να σε σώσει και είναι εντελώς σύμφωνα με την αλήθεια. Τέτοια ταλαιπωρία πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι προκειμένου ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι είναι ν’ αποδέχονται πρόθυμα αυτήν την ταλαιπωρία και όχι να την υπομένουν σαν ατίμωση. Αυτή η ταλαιπωρία δεν είναι ταπείνωση· ο Θεός δεν γελοιοποιεί και δεν χλευάζει τους ανθρώπους, πόσο μάλλον τους περιπαίζει. Οι άνθρωποι υφίστανται αυτήν την ταλαιπωρία αποκλειστικά και μόνο επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή επαναστατούν ενάντια στον Θεό και δεν αγαπούν την αλήθεια. Υποφέρουν αυτά τα βάσανα εξαιτίας των λόγων του Θεού και των απαιτήσεών Του από τους ανθρώπους. Μήπως, λοιπόν, ο Θεός σκοπίμως προκαλεί κάποια από αυτά τα βάσανα στους ανθρώπους ή τους προκαλεί επιπλέον βάσανα που δεν θα έπρεπε να υποφέρουν; Δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Αντιθέτως, αν οι άνθρωποι υποφέρουν μόνο λίγα από αυτά τα βάσανα, δεν θα μπορέσουν ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όσο έντονες κι αν είναι οι επαναστατικές διαθέσεις των ανθρώπων, και όσο κι αν εκείνοι είναι σε θέση να το παραδεχθούν και να το αποδεχθούν όταν ο Θεός εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τελικά ο Θεός δεν ταπεινώνει τους ανθρώπους και αυτό που υφίστανται δεν είναι ατίμωση. Αντίθετα, υφίστανται αυτό που πρέπει να υποστούν· υποφέρουν τα βάσανα που πρέπει να υποφέρει ένας άνθρωπος τον οποίο έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς. Οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν αυτά τα βάσανα. Γιατί λέω ότι πρέπει να τα υποφέρουν; Επειδή είναι τόσο βαθιά επαναστατικοί απέναντι στον Θεό και έχουν γίνει σατανάδες. Αν οι άνθρωποι θέλουν ν’ αποβάλλουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και ν’ αποδεχθούν τη σωτηρία του Θεού, πρέπει να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία. Αυτό είναι απολύτως σωστό και θεμιτό· είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να διασχίσουν και μια ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν. Δεν τους προκαλεί ο Θεός αυτήν την ταλαιπωρία. Είναι όπως όταν πονάει η κοιλιά σου άμα πιεις παγωμένο νερό. Ποιος φταίει; Το παγωμένο νερό; (Όχι.) Ποιος σου προκάλεσε αυτήν την ταλαιπωρία; (Εμείς.) Εσύ την προκάλεσες στον εαυτό σου. Οι ίδιοι οι άνθρωποι προκαλούν αυτό το αποτέλεσμα και αυτήν τη διαδικασία που υφίστανται. Δεν υπάρχει καμία ατίμωση ούτε ταπείνωση σ’ αυτό. Κάποιοι δεν το κατανοούν μ’ αυτόν τον τρόπο· δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τι σκέφτονται; «Ο οίκος του Θεού μού επέτρεψε να είμαι επικεφαλής. Με πρότεινε για τη θέση και έκανα ευχαρίστως τη δουλειά μου ως επικεφαλής. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ο οίκος του Θεού θα με έδιωχνε από τη θέση μου επειδή δεν έκανα καλά τη δουλειά μου και επειδή έκανα λάθη. Τι έχω απογίνει; Μήπως έχασα την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου; Μήπως δεν έχω πια ανθρώπινη ελευθερία; Μήπως δεν έχω πια αυτονομία;» Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού χωρίς να έχουν επιλογή επ’ αυτού και ότι, αν υποταχθούν εντελώς, τότε είναι ανόητοι, δεν έχουν αξιοπρέπεια και ζουν τη ζωή τους απολύτως ανίσχυροι και καταπιεσμένοι. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν αποδέχονται την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα, πρέπει να υποστούν ταπείνωση, όπως λέει το ρητό «Όταν στέκεσαι κάτω από χαμηλό ταβάνι, η μόνη επιλογή είναι να σκύψεις το κεφάλι σου». Ορίστε! Να άλλη μία σατανική φιλοσοφία. Αυτή η πασίγνωστη φράση τούς κάνει να σκύβουν το κεφάλι. Τι σκέφτονται; Υποτάσσονται με τη θέλησή τους ή μήπως υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Το δεύτερο.) Πιστεύουν ότι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Δεν υποτάσσονται με τη θέλησή τους. Η υποταγή τους δεν είναι οικειοθελής και δεν είναι γνήσια. Αντιθέτως, υποτάσσονται επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Επομένως, θεωρούν αυτήν την έλλειψη επιλογής ένα είδος ταπείνωσης. Αφού αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε, όταν κάνουν πράξη την υποταγή στα λόγια του Θεού, θεωρούν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια; Όχι. Δεν θεωρούν ότι η υποταγή είναι η αλήθεια. Αντιθέτως, θεωρούν ότι το να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο είναι η αλήθεια. Δεν είναι διαφορετική η φύση αυτών των πραγμάτων; (Ναι.) Παρόλο που υποτάσσονται τόσο αυτοί που το κάνουν με τη θέλησή τους όσο και αυτοί που υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλούν βαρύ φορτίο, και παρόλο που ούτε οι μεν ούτε οι δε προκαλούν προβλήματα ή αντιστέκονται, αλλά εξωτερικά φαίνονται υπάκουοι, κόσμιοι και καλοί, αυτές οι δύο περιπτώσεις υποταγής είναι διαφορετικής φύσης. Οι άνθρωποι που υποτάσσονται ειλικρινά αντιμετωπίζουν την υποταγή τους σαν δική τους ευθύνη, καθήκον και υποχρέωση· θεωρούν ότι είναι επιβεβλημένο καθήκον τους και ότι είναι η αλήθεια. Εκείνοι που δεν υποτάσσονται ειλικρινά, ακόμη κι αν εξωτερικά δεν αντιστέκονται, βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο και, στα δικά τους μάτια, το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι η ύψιστη αλήθεια. Θεωρούν ότι όταν υπομένει κανείς την ταπείνωση, κάνει πράξη την αλήθεια. Και τι θεωρούν ότι σημαίνει υποταγή; Θεωρούν ότι σημαίνει να υπομένει κανείς την ταπείνωση, όχι να κάνει πράξη την αλήθεια. Το ανάποδο δεν συμβαίνει; Τι δείχνει αυτό; (Ότι το έχουν καταλάβει ανάποδα.) Το έχουν καταλάβει ανάποδα. Αντιμετωπίζουν την αλήθεια σαν μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις· αντιμετωπίζουν το δόγμα και τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις σαν να είναι η αλήθεια. Δεν κάνουν το μαύρο άσπρο; (Ναι.) Κάνουν το μαύρο άσπρο. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτή η ταλαιπωρία που υφίστανται δεν είναι ταπείνωση ούτε κάποιος προσπαθεί να τους ταπεινώσει. Τι προκαλεί, λοιπόν, την ταλαιπωρία που υφίστανται οι άνθρωποι; (Οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.) Σωστά. Αν δεν είχες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν κατανοούσες την αλήθεια, αν μπορούσες να υποταχθείς στον Θεό, αν μπορούσες να υποταχθείς εντελώς στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού, και μπορούσες να έχεις φόβο Θεού και ν’ αποφεύγεις το κακό, τότε δεν θα χρειαζόταν να υποστείς αυτήν την ταλαιπωρία. Επομένως, αυτή η ταπείνωση δεν είναι υπαρκτή. Το κατάλαβες, σωστά;