II. Μια ανάλυση της ιδέας τού «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»

Ας μιλήσουμε για ένα άλλο ρητό, το «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ποιος μπορεί να εξηγήσει τι σημαίνει αυτό; (Στο ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή», τα χαμόκλαδα αναφέρονται στα καυσόξυλα και η χολή αναφέρεται στη χοληδόχο κύστη. Το ρητό μιλάει για τον βασιλιά Γκουγιάν του Βασιλείου του Γιούε, ο οποίος κοιμόταν πάνω σ’ έναν σωρό κούτσουρα και έπινε χολή κάθε μέρα και ήθελε να πάρει εκδίκηση, ν’ αναγεννηθεί από τις στάχτες της ήττας του και ν’ αποκαταστήσει το βασίλειό του.) Εξήγησες το υπόβαθρο αυτού του ρητού, δηλαδή από ποια ιστορία προέρχεται. Συνήθως, όταν εξηγείς ένα ρητό, εκτός από το υπόβαθρο, πρέπει να εξηγήσεις και την ευρύτερη σημασία του ρητού, δηλαδή ποια είναι η μεταφορική έννοια για την οποία το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στη σύγχρονη εποχή. Εξήγησέ το ξανά. (Χρησιμοποιείται μεταφορικά για έναν άνθρωπο που δεν σηκώνει κεφάλι όλη μέρα και που αγωνίζεται και δουλεύει σκληρά για να πετύχει τους στόχους και τις επιθυμίες του.) Τότε, πώς πρέπει να εξηγήσουμε τους όρους «χαμόκλαδα» και «χολή» σ’ αυτό το πλαίσιο; Δεν εξήγησες αυτές τις δύο πτυχές του νοήματος. Αν εξετάσουμε τις λέξεις, η λέξη «χαμόκλαδα» αναφέρεται σ’ έναν τύπο κλαδιών με αγκάθια· ξάπλωνε πάνω σε κλαδιά με αγκάθια για να κοιμηθεί, κι έπειτα υπενθύμιζε τακτικά στον εαυτό του τις συνθήκες στις οποίες βρισκόταν, την ατίμωση που είχε υποστεί, καθώς και την αποστολή που είχε επωμιστεί. Επιπλέον, είχε κρεμάσει μια χοληδόχο κύστη από το ταβάνι και έπινε χολή κάθε μέρα. Όταν γεύονται χολή οι άνθρωποι, πώς τους φαίνεται η γεύση; (Πικρή.) Θα πρέπει να είναι πολύ πικρή! Χρησιμοποιούσε αυτήν την αίσθηση για να υπενθυμίζει στον εαυτό του να μην ξεχάσει το μίσος του, και να μην ξεχάσει την αποστολή του και να μην ξεχάσει την επιθυμία του. Ποια ήταν η επιθυμία του; Το σπουδαίο έργο της αποκατάστασης του βασιλείου του. Συνήθως, για ποιο πράγμα χρησιμοποιείται μεταφορικά η φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; Συνήθως, χρησιμοποιείται μεταφορικά για έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ατυχείς περιστάσεις, αλλά δεν ξεχνά την αποστολή του και τις επιθυμίες του, και είναι ικανός να πληρώσει ένα τίμημα για τις επιθυμίες, τα ιδανικά και την αποστολή του. Αυτό σημαίνει πάνω-κάτω. Οι κοσμικοί θεωρούν ότι το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι θετικό ή αρνητικό; (Θετικό.) Γιατί το θεωρούν θετικό ρητό; Όταν οι άνθρωποι περνούν κακουχίες, μπορεί να τους δώσει το κίνητρο να μην ξεχάσουν το μίσος τους και την ατίμωση που έχουν υποστεί, και να τους κάνει να εργαστούν σκληρά και να πασχίσουν να γίνουν πιο δυνατοί. Είναι ένα σχετικά εμψυχωτικό ρητό. Στα μάτια των κοσμικών, πρόκειται αναμφίβολα για ένα θετικό ρητό. Αν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτό το ρητό, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα όσα κάνουν, τα κίνητρά τους, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και οι αρχές που ακολουθούν είναι σωστά και θετικά. Μ’ αυτό το δεδομένο, δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα πρόβλημα σ’ αυτό το ρητό. Τι θέλουμε, λοιπόν, ν’ αναλύσουμε και το αναφέρουμε; Τι θέλουμε να πούμε; (Θέλουμε ν’ αναλύσουμε τους τρόπους με τους οποίους αυτό το ρητό αντιτίθεται στην αλήθεια.) Σωστά· θέλουμε να διακρίνουμε κατά πόσο είναι ή δεν είναι η αλήθεια. Εφόσον αυτό το ρητό είναι τόσο «σωστό», αξίζει τον κόπο ν’ αναλύσουμε και να επαληθεύσουμε με ποιους ακριβώς τρόπους είναι «σωστό». Τότε, θα έχουμε καταλήξει σ’ έναν ακριβή ορισμό του και θα μπορούμε να εξετάσουμε κατά πόσο είναι ή δεν είναι πραγματικά η αλήθεια. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε. Το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι ένας νόμος επιβίωσης που ακολουθούν οι άνθρωποι σε ιδιαίτερες συνθήκες. Ας βεβαιωθούμε πρώτα· αυτό το ρητό είναι η αλήθεια; (Όχι.) Ας μην ξεκινήσουμε λέγοντας κατά πόσο είναι ή δεν είναι η αλήθεια. Από την κυριολεκτική του σημασία που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι, αυτό το ρητό δεν έχει αρνητική σημασία. Ποια θετική σημασία έχει, λοιπόν; Μπορεί να δώσει κίνητρο στους ανθρώπους, να τους δώσει αποφασιστικότητα, να τους κάνει να συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται, να μην υποχωρούν, να μην αποθαρρύνονται και να μην είναι δειλοί. Υπάρχει μια πτυχή στην οποία έχει θετική χρήση. Σε ποιες συνθήκες, όμως, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται και να ενεργούν ακολουθώντας τις αρχές που εμπεριέχει αυτό το ρητό; Υπάρχει, άραγε, κάποια σύνδεση ανάμεσα στις αρχές που προασπίζει αυτό το ρητό και στην πίστη στον Θεό; Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση με την άσκηση της αλήθειας; Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση με την εκτέλεση του καθήκοντος; Ή κάποια σύνδεση με το να ακολουθεί κάποιος την οδό του Θεού; (Όχι.) Τόσο γρήγορα καταλήξατε σε συμπέρασμα; Πώς ξέρετε ότι δεν υπάρχει σύνδεση; (Τα λόγια του Θεού δεν το λένε αυτό.) Αυτό είναι υπεραπλούστευση και είναι ανεύθυνο να το λέτε. Όταν δεν καταλαβαίνετε και λέτε: «Τέλος πάντων, δεν αναφέρεται στα λόγια του Θεού και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το ρητό, οπότε δεν θα το ακούσω. Ας λέει ό,τι θέλει, εγώ δεν θα το πιστέψω», πρόκειται για ανευθυνότητα. Πρέπει να προσεγγίσεις το ζήτημα με σοβαρότητα. Μόλις το προσεγγίσεις με σοβαρότητα, το κατανοήσεις λεπτομερώς και μπορέσεις να το διακρίνεις πραγματικά, τότε δεν θ’ αντιμετωπίσεις ποτέ αυτό το ρητό σαν να είναι η αλήθεια. Τη δεδομένη στιγμή, δεν σου ζητώ ν’ αρνηθείς την ορθότητα αυτού του ρητού. Αντιθέτως, σε κάνω να κατανοήσεις ότι αυτό το ρητό δεν είναι η αλήθεια και σου δείχνω ποιες αλήθειες θα πρέπει να κατανοήσεις και πώς θα πρέπει να προασπίζεις την αλήθεια στις ίδιες συνθήκες. Καταλάβατε; Πείτε Μου, λοιπόν, τι κατανοείτε. (Το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» αναφέρεται στο πώς πρέπει ν’ ασκούνται οι άνθρωποι όταν τους βρίσκουν κακοτοπιές, αλλά στον οίκο του Θεού δεν υπάρχει ο όρος «κακοτοπιές». Όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους και τους υποβάλλει σε δοκιμασίες, όλα είναι μέρος της διαδικασίας τελείωσής τους από τον Θεό· δεν είναι κακοτοπιές. Αυτό το ρητό λέει στους ανθρώπους ότι πρέπει να θυμούνται τις κακουχίες που υπέφεραν τη δεδομένη στιγμή και να κερδίσουν το χαμένο έδαφος στο μέλλον. Αυτή η έκφραση δεν έχει βάση στον οίκο του Θεού. Θα σας πω ένα παράδειγμα που είναι λίγο ανάρμοστο: Κάποιοι επικεφαλής, αφού αντικατασταθούν, χρησιμοποιούν τη φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» για να δώσουν κίνητρο στον εαυτό τους, λέγοντας: «Θα παραδειγματιστώ από τον Γκουγιάν, τον βασιλιά του Βασιλείου του Γιούε· θα κοιμάμαι στα χαμόκλαδα και θα πίνω χολή. Θα έρθει η στιγμή που θ’ ανακτήσω την παλιά μου θέση και θα γίνω ξανά επικεφαλής. Θα το δείτε! Τώρα με κατακρίνετε, λέγοντας ότι είμαι κακός από την τάδε και την τάδε άποψη. Μια μέρα, θα αποκτήσω ξανά όλα όσα έχω χάσει και θα σας κάνω να δείτε από τι είμαι πραγματικά φτιαγμένος. Σίγουρα θα έρθει η μέρα που θα ξεπλυθεί η ταπείνωση που έχω υποστεί τώρα!») Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Σας διαφώτισε; Έχετε περάσει ποτέ στιγμές που θέλατε να κοιμάστε στα χαμόκλαδα και να πίνετε χολή; Σκέφτεστε ποτέ ν’ ανακτήσετε το χαμένο έδαφος; (Ναι. Έχω τέτοιες σκέψεις όταν οι άλλοι αναιρούν τις απόψεις μου. Για παράδειγμα, όταν συζητώ κάποια πράγματα με τους αδελφούς και τις αδελφές και αμφισβητούν τις απόψεις που υποστηρίζω, μέσα μου νιώθω κάτι να αντιστέκεται και σκέφτομαι: «Μια μέρα πρέπει να κάνω καλή δουλειά και να σας δείξω». Τότε, αρχίζω να δουλεύω σκληρά για να μάθω αυτόν τον τομέα του έργου, αλλά αυτή η νοοτροπία είναι λανθασμένη.) Αυτή δεν είναι μια στάση αποδοχής, αναζήτησης ή άσκησης της αλήθειας, αλλά μια στάση που δείχνει ανυποταξία και φανερώνει ότι θέλεις ν’ αποδείξεις κάτι στους άλλους· είναι μια στάση μη παραδοχής της ήττας. Αυτή η στάση θεωρείται θετική από τους ανθρώπους. Η μη παραδοχή της ήττας θεωρείται καλό στοιχείο χαρακτήρα και σημαίνει ότι ένας άνθρωπος έχει επιμονή. Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι δεν είναι άσκηση της αλήθειας; Επειδή η στάση αυτού του ανθρώπου όταν ενεργεί, καθώς και οι αρχές και τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από ό,τι κάνει, δεν βασίζονται στην αλήθεια. Αντιθέτως, βασίζονται στο ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Παρόλο που μπορεί κανείς να πει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ισχυρή παρουσία και ότι η νοοτροπία του και η στάση του κατά την οποία θέλει να κερδίζει και δεν παραδέχεται την ήττα κερδίζουν τον σεβασμό των ανθρώπων στον έξω κόσμο, απέναντι στην αλήθεια, άραγε, τι είναι αυτή η νοοτροπία και αυτή η ιδιοσυγκρασία; Είναι μικροσκοπικά και απαίσια· ο Θεός τα απεχθάνεται. Ποιος άλλος έχει κάτι να μοιραστεί; (Όταν κάνω ένα καθήκον, λόγω του ότι δεν είμαι εξοικειωμένος μ’ αυτόν τον τομέα του έργου, νομίζω ότι οι άλλοι δεν με παίρνουν στα σοβαρά. Οπότε, βαθιά μέσα μου, ενθαρρύνω τον εαυτό μου λέγοντας: «Πρέπει να μελετήσω καλά αυτόν τον τομέα του έργου και να σας κάνω να δείτε για τι είμαι πραγματικά ικανός». Μερικές φορές, όταν οι άλλοι επισημαίνουν ελλείψεις στο καθήκον μου, κάνω προσπάθεια ν’ αλλάξω· αντέχω τις κακουχίες και πληρώνω ένα τίμημα για να μάθω το έργο και, όσες κακουχίες κι αν υποφέρω, το καταπίνω, αλλά δεν επιζητώ πώς να κάνω καλά το καθήκον μου· αντιθέτως, θέλω να έρθει η μέρα που θα μπορώ να κάνω τους άλλους να μ’ εκτιμούν και θα μπορώ να κερδίσω τον σεβασμό τους. Έχω κι εγώ μια κατάσταση σαν αυτήν που λέει το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή».) Από όσα αναφέρατε όλοι σας, παρατήρησα ένα πρόβλημα. Αν και πιστεύετε στον Θεό για πολλά χρόνια, αν και απαρνηθήκατε τις οικογένειές σας και τις σταδιοδρομίες σας, και υποφέρατε πολλές κακουχίες, έχετε αποκομίσει πολύ λίγα. Επίσης, είστε ικανοί ν’ αντέξετε τις κακουχίες και να δαπανήσετε τον εαυτό σας στο καθήκον σας, και είστε ικανοί να πληρώσετε τίμημα. Γιατί, όμως, δεν κάνετε ποτέ καμία πρόοδο ως προς την αλήθεια; Πώς γίνεται να είναι τόσο λίγες και τόσο ρηχές οι αλήθειες που κατανοείτε; Ο λόγος είναι ότι δεν δίνετε έμφαση στην αλήθεια. Θέλετε πάντα να κοιμάστε στα χαμόκλαδα και να πίνετε χολή, και η καρδιά σας ξεχειλίζει από την επιθυμία ν’ αποδείξετε τι είστε. Το να κοιμάται κανείς στα χαμόκλαδα και να πίνει χολή είναι μια «μεγάλη πληγή». Πιστεύετε ότι είναι καλό πράγμα; Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κάποιος κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή; Όταν κάποιος θέλει ν’ αποδείξει ότι είναι ικανός και αποτελεσματικός, ότι δεν είναι κατώτερος από τους άλλους και δεν μπορεί να ηττηθεί από κανέναν, θα κοιμάται στα χαμόκλαδα και θα πίνει χολή. Με άλλα λόγια, θα «αντέξει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος όλων». Με ποιους τρόπους, λοιπόν, εκδηλώνεται το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; Ο πρώτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται είναι η μη παραδοχή της ήττας. Ο δεύτερος τρόπος είναι να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο. Μπορεί να μη χρησιμοποιείτε λόγια για ν’ αντικρούσετε αυτά που λένε οι άλλοι, να τους διαψεύσετε ή να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, αλλά καταβάλλετε κρυφά προσπάθεια. Τι είδους προσπάθεια; Θα μπορούσε να είναι το τίμημα που πληρώνετε: να μένετε ξάγρυπνοι όλη νύχτα, να σηκώνεστε νωρίς το πρωί ή να διαβάζετε τα λόγια του Θεού και να μαθαίνετε για τον τομέα του έργου σας ενώ οι άλλοι διασκεδάζουν, να καταβάλλετε πρόσθετη προσπάθεια. Σημαίνει αυτό ότι υπομένετε κακουχίες; Είναι αυτό που λένε «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ποιος είναι ο τρίτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται; Εκδηλώνεται με το να τρέφουν οι άνθρωποι μέσα τους κάποια μεγάλη φιλοδοξία και, λόγω αυτής της μεγάλης φιλοδοξίας, να μην παραπονιούνται για τα προβλήματά τους. Θέλουν να προασπίσουν τους στόχους που έχουν θέσει και που θέλουν να πετύχουν, θέλουν να διατηρήσουν αυτήν τη θέληση ν’ αγωνιστούν. Τι είναι αυτή η θέληση ν’ αγωνιστούν; Για παράδειγμα, αν θέλεις να γίνεις επικεφαλής ή να ολοκληρώσεις κάποια εργασία, πρέπει πάντα να διατηρείς μέσα σου αυτό το σκεπτικό· δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ την απόφασή σου, την αποστολή σου, τις φιλοδοξίες και τα ιδανικά σου. Πώς θα το περιγράφατε αυτό σε μία πρόταση; (Να μη χάνεις το αρχικό κίνητρο για το οποίο κάνεις κάτι.) Το «να μη χάνεις το αρχικό κίνητρο για το οποίο κάνεις κάτι» είναι σωστό, αλλά δεν είναι αρκετά έντονο. (Να διατηρείς μια μεγάλη φιλοδοξία μέσα σου.) Καλύτερο αυτό. Έχει λίγο από αυτήν την αίσθηση. Πώς μπορείτε να εκφράσετε αυτά τα λόγια με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συνοπτικά; (Θέληση ν’ αγωνιστείς και φιλοδοξίες.) Πώς θα το λέγατε αυτό ολοκληρωμένα; Οι μάχες και οι απώλειες μπορεί να είναι πολλές, αλλά όσο αγωνίζεσαι, γίνεσαι πιο θαρραλέος. Είναι η θέληση κάποιου που δεν καταθέτει ποτέ τα όπλα. Είναι όπως όταν κάποιοι άνθρωποι λένε: «Σε αποθάρρυνε το γεγονός ότι αντικαταστάθηκες; Έχω αντικατασταθεί πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν με αποθάρρυνε αυτό. Όποτε αποτυγχάνω σε κάτι, απλώς παίρνω και πάλι τα ηνία. Πρέπει να έχουμε τη θέληση ν’ αγωνιστούμε!» Από τη δική τους οπτική, αυτή η θέληση ν’ αγωνιστούν είναι κάτι θετικό. Δεν θεωρούν ότι είναι κακό πράγμα όταν οι άνθρωποι έχουν φιλοδοξίες, ιδανικά και θέληση ν’ αγωνιστούν. Πώς αντιμετωπίζουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες που είναι αποτέλεσμα της διεφθαρμένης διάθεσης της αλαζονείας; Τις αντιμετωπίζουν σαν κάτι θετικό. Επομένως, πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό αν είναι σε θέση να υπομείνουν την κακουχία τού να κοιμούνται στα χαμόκλαδα και να πίνουν χολή προκειμένου να πετύχουν τον στόχο για τον οποίο αγωνίζονται, τον στόχο που θεωρούν σωστό· νομίζουν ότι οι άλλοι το αντιμετωπίζουν ευνοϊκά και ότι θα πρέπει να είναι η αλήθεια. Αυτές είναι οι τρεις εκδηλώσεις της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Μπορούν αυτές οι τρεις εκδηλώσεις να εξηγήσουν το νόημα που περικλείει η φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; (Ναι, μπορούν.) Τότε, θα συναναστραφώ λεπτομερώς πάνω σ’ αυτές τις τρεις εκδηλώσεις.

A. Η μη παραδοχή της ήττας

Ας ξεκινήσουμε συζητώντας για την πρώτη εκδήλωση του ρητού «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»: τη μη παραδοχή της ήττας. Τι είναι η μη παραδοχή της ήττας; Ποιες εκδηλώσεις έχουν συνήθως οι άνθρωποι, οι οποίες αποδεικνύουν ότι έχουν τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας; Τι είδους διάθεση είναι η μη παραδοχή της ήττας; (Αλαζονεία και αδιαλλαξία.) Εμπεριέχει τις δύο εμφανείς διαθέσεις της αλαζονείας και της αδιαλλαξίας. Τι άλλο; (Την επιθυμία για νίκη.) Είναι διάθεση αυτό; Αυτό είναι εκδήλωση. Τώρα μιλάμε για διαθέσεις. (Την αποστροφή απέναντι στην αλήθεια.) Όταν κάποιος αποστρέφεται την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν ένας επικεφαλής ή εργάτης λέει ότι αυτό που κάνεις παραβιάζει τις αρχές και καθυστερεί το έργο του οίκου του Θεού, και θέλει να σε αντικαταστήσει, εσύ σκέφτεσαι: «Πφφφ! Δεν πιστεύω ότι είναι λάθος αυτό που κάνω. Αν θες να με αντικαταστήσεις, κάν’ το. Αν δεν μ’ αφήσεις να το κάνω, τότε δεν θα το κάνω. Θα υποταχθώ!» Μέσα σ’ αυτήν την υποταγή κρύβεται μια στάση άρνησης να παραδεχθείς την ήττα. Αυτό είναι διάθεση. Εκτός από την αλαζονεία, την αδιαλλαξία και την αποστροφή απέναντι στην αλήθεια, τι άλλο εμπεριέχει αυτή η διάθεση; Μήπως υπάρχει μια διάθεση ανταγωνισμού με τον Θεό; (Ναι.) Τι διάθεση είναι αυτή, λοιπόν; Αυτό είναι φαυλότητα. Δεν μπορείτε καν ν’ αναγνωρίσετε μια διάθεση που είναι τόσο φαύλη. Γιατί λέω ότι είναι φαύλη; (Επειδή θέλουν ν’ ανταγωνιστούν τον Θεό.) Είναι φαυλότητα να προσπαθεί κάποιος ν’ ανταγωνιστεί την αλήθεια· είναι πολύ φαύλο! Αν δεν ήταν φαύλοι, δεν θα προσπαθούσαν ν’ ανταγωνιστούν την αλήθεια και δεν θα προσπαθούσαν ν’ ανταγωνιστούν τον Θεό. Αυτό είναι μια φαύλη διάθεση. Η μη παραδοχή της ήττας εμπεριέχει αλαζονεία, αδιαλλαξία, αποστροφή απέναντι στην αλήθεια και φαυλότητα. Αυτές είναι οι εμφανείς διαθέσεις με τις οποίες συνδέεται. Πώς εκδηλώνεται η μη παραδοχή της ήττας; Τι νοοτροπίες εμπεριέχει; Πώς σκέφτονται οι άνθρωποι που δεν παραδέχονται την ήττα; Τι στάση έχουν; Τι λένε, τι σκέφτονται και τι αποκαλύπτουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα όπως η αντικατάστασή τους; Η πιο κοινή εκδήλωση είναι όταν κάνουν ένα καθήκον κι ο Άνωθεν βλέπει ότι δεν είναι κατάλληλοι γι’ αυτό το καθήκον και τους αντικαθιστά. Τότε, συλλογίζονται: «Δεν μπορώ να τα βάλω μαζί σου. Δεν θα τσακωθώ μαζί σου. Έχω ταλέντο. Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος, και εγώ είμαι ταλαντούχος όπου κι αν πάω! Όποιες ρυθμίσεις κι αν εκδώσει ο Άνωθεν για μένα, θα το αντέξω και θα τις ακούσω προς το παρόν». Επίσης, προσέρχονται ενώπιον του Θεού και προσεύχονται ως εξής: «Θεέ μου, Σου ζητώ να μη μ’ αφήσεις να παραπονιέμαι. Σου ζητώ να συγκρατήσεις τη γλώσσα μου και να με κάνεις να μη Σε κρίνω ούτε να Σε βλασφημώ, να με κάνεις να υποταχθώ». Όμως, έπειτα συλλογίζονται ξανά: «Δεν μπορώ να υποταχθώ. Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι. Δεν μπορώ ν’ αποδεχθώ αυτό το γεγονός. Τι πρέπει να κάνω; Αυτές είναι οι ρυθμίσεις του Άνωθεν· δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Γιατί, αφού είμαι τόσο ταλαντούχος, δεν μπορώ ποτέ ν’ αξιοποιήσω τα ταλέντα μου στον οίκο του Θεού; Φαίνεται λες και δεν έχω ακόμη διαβάσει αρκετά από τα λόγια του Θεού. Στο εξής, πρέπει να διαβάζω περισσότερα από τα λόγια του Θεού!» Δεν υποχωρούν και δεν θεωρούν ότι είναι κατώτεροι από τους άλλους, αλλά απλώς ότι πιστεύουν στον Θεό για λίγο λιγότερο καιρό και ότι μπορούν να το αναπληρώσουν αυτό. Έτσι, καταβάλλουν προσπάθεια για να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ν’ ακούνε κηρύγματα. Κάθε μέρα, μαθαίνουν έναν νέο ύμνο και διαβάζουν ένα κεφάλαιο από τα λόγια του Θεού, και ασκούνται στο κήρυγμα. Σταδιακά, εξοικειώνονται ολοένα και περισσότερο με τα λόγια του Θεού, μπορούν να κηρύξουν μεγάλο μέρος από το πνευματικό δόγμα και μπορούν να συναναστραφούν στις συναθροίσεις. Μήπως υπάρχει εδώ κάποια τάση μη παραδοχής της ήττας; (Ναι.) Τι είδους τάση είναι; (Μοχθηρή τάση.) Αυτό είναι πρόβλημα! Για ποιον λόγο, μόλις το αναλύσαμε, το χαρακτηρίσατε αμέσως ως μοχθηρή τάση; Δεν είναι καλά πράγματα αυτά; Η πνευματική τους ζωή είναι κανονική· δεν συμμετέχουν σε κοσμικά πράγματα· δεν κουτσομπολεύουν· είναι σε θέση ν’ απαγγείλουν πολλά κεφάλαια των λόγων του Θεού και να τραγουδήσουν πολλούς ύμνους από μνήμης. Ανήκουν στην «ελίτ»! Γιατί, λοιπόν, λέτε ότι αυτό είναι μοχθηρή τάση; (Η πρόθεσή τους είναι ν’ αποδείξουν ότι είναι ικανοί και ότι δεν είναι κατώτεροι από τους άλλους.) Αυτό λέγεται μη παραδοχή της ήττας. Άραγε, όταν δεν παραδέχονται την ήττα, κατανοούν πραγματικά τον εαυτό τους και αναγνωρίζουν τα προβλήματά τους; (Όχι.) Μήπως αναγνωρίζουν τη διαφθορά τους και την αλαζονική τους διάθεση; (Όχι.) Τότε, τι αποδεικνύουν όταν δεν παραδέχονται την ήττα; Θέλουν ν’ αποδείξουν ότι είναι ικανοί και ανώτεροι· θέλουν ν’ αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, και τελικά ν’ αποδείξουν ότι η αντικατάστασή τους ήταν ένα λάθος. Η επιθυμία τους στοχεύει σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είναι αυτό μη παραδοχή της ήττας; (Ναι.) Αυτή η στάση μη παραδοχής της ήττας προκάλεσε όλες αυτές τους τις πράξεις, δηλαδή το ότι υπομένουν τις κακουχίες, πληρώνουν ένα τίμημα, ότι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Φαινομενικά, μοιάζουν να καταβάλλουν πολλή προσπάθεια, να μπορούν να υπομένουν τις κακουχίες και να πληρώνουν τίμημα, και τελικά να πετυχαίνουν τους στόχους τους. Όμως, πώς γίνεται να μην είναι ευχαριστημένος ο Θεός; Γιατί τους καταδικάζει; Επειδή ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και αξιολογεί τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με την αλήθεια. Πώς αξιολογεί ο Θεός τη συμπεριφορά, τις προθέσεις, τις εκδηλώσεις και τις διαθέσεις του κάθε ανθρώπου; Όλα αυτά τα πράγματα αξιολογούνται σύμφωνα με την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, αξιολογεί ο Θεός αυτό το ζήτημα και πώς το ορίζει; Όσες κακουχίες κι αν έχεις υποφέρει και όσο υψηλό τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, σε τελική ανάλυση, δεν πασχίζεις για την αλήθεια· η πρόθεσή σου δεν είναι να υποταχθείς στην αλήθεια ούτε να αποδεχθείς την αλήθεια. Αντιθέτως, χρησιμοποιείς το ότι υπομένεις βάσανα και πληρώνεις τίμημα ως μέθοδο προκειμένου ν’ αποδείξεις ότι ο τρόπος με τον οποίο σε χαρακτήρισε και σε χειρίστηκε ο Θεός και ο οίκος του Θεού ήταν λανθασμένος. Τι υποδηλώνει αυτό; Θέλεις ν’ αποδείξεις ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχει ποτέ άδικο και που δεν έχει διεφθαρμένη διάθεση. Θέλεις ν’ αποδείξεις ότι ο τρόπος με τον οποίο σε χειρίστηκε ο οίκος του Θεού δεν συμφωνούσε με την αλήθεια, και ότι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μερικές φορές είναι λάθος. Για παράδειγμα, στη δική σου περίπτωση υπήρξε παράλειψη και πρόβλημα, κι αυτό αποδεικνύει ότι τα λόγια του Θεού δεν είναι η αλήθεια και ότι δεν χρειάζεται να υποταχθείς. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Εγκρίνει ή καταδικάζει ο Θεός αυτό το αποτέλεσμα; (Το καταδικάζει.) Ο Θεός το καταδικάζει.

Συνάδει με την αλήθεια η στάση μη παραδοχής της ήττας που έχουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Θα ήταν σωστό αν λέγαμε ότι αυτή η στάση δεν συνάδει με την αλήθεια και ότι απέχει πολύ από την αλήθεια; Όχι, δεν θα ήταν σωστό, επειδή αυτή η στάση δεν συνδέεται καθόλου με την αλήθεια. Στον έξω κόσμο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, επικροτείται ή καταδικάζεται αυτή η στάση μη παραδοχής της ήττας; (Επικροτείται.) Σε ποια περιβάλλοντα επικροτείται; (Στον χώρο εργασίας και στα σχολεία.) Για παράδειγμα, αν ένας μαθητής πάρει βαθμολογία εξήντα τοις εκατό σ’ ένα τεστ, λέει: «Δεν θα παραδεχθώ την ήττα. Την επόμενη φορά θα πάρω ενενήντα τοις εκατό!» Και όταν πάρει ενενήντα τοις εκατό, θέλει την επόμενη φορά να πάρει εκατό τοις εκατό. Στο τέλος το επιτυγχάνει αυτό, και οι γονείς του πιστεύουν ότι αυτό το παιδί είναι φιλόδοξο κι ότι έχει λαμπρό μέλλον. Ένα άλλο περιβάλλον —που είναι και το συνηθέστερο— είναι οι αγώνες. Μια ομάδα χάνει σ’ έναν αγώνα και μια έκφραση ντροπής είναι χαραγμένη στα πρόσωπα όλων των μελών της ομάδας, αλλά δεν παραδέχονται την ήττα. Λόγω αυτής της νοοτροπίας και της στάσης μη παραδοχής της ήττας, εργάζονται σκληρά και προπονούνται πιο εντατικά, και στον επόμενο αγώνα κερδίζουν την άλλη ομάδα και την κάνουν να φαίνεται κακή. Σ’ αυτήν την κοινωνία και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η μη παραδοχή της ήττας είναι ένα είδος νοοτροπίας. Τι είναι η νοοτροπία; (Είναι ένας τρόπος σκέψης που στηρίζει ψυχολογικά τους ανθρώπους.) Σωστά. Είναι μια κινητήρια δύναμη που στηρίζει τους ανθρώπους ώστε να προχωρούν πάντα μπροστά με θάρρος, να μην ηττούνται, να μην αποθαρρύνονται, να μην υποχωρούν και να πετυχαίνουν τα ιδανικά και τους στόχους τους. Αυτό λέγεται μη παραδοχή της ήττας. Είναι ένα είδος νοοτροπίας μη παραδοχής της ήττας. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν δεν έχουν αυτήν τη νοοτροπία, αυτό το «πνεύμα», τότε η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Σε τι βασίζονται στη ζωή; Η ζωή τους βασίζεται σ’ ένα είδος νοοτροπίας. Από πού προέρχεται αυτή η νοοτροπία; Προέρχεται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, καθώς και από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Είναι κάτι ανέφικτο και οι άνθρωποι δεν μπορούν να το πετύχουν. Από τότε που ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος έως σήμερα, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, υπάρχουν τόσα θετικά πράγματα, όπως η τάξη σύμφωνα με την οποία ζουν τα έμβια όντα, η τάξη σύμφωνα με την οποία ζει το ανθρώπινο γένος, και η τάξη σύμφωνα με την οποία λειτουργούν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα και το σύμπαν, και ούτω καθεξής. Ανάλογα με τις σκέψεις τους και το επίπεδο εκπαίδευσής τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σε θέση να βρουν μια τάξη μέσα σε όλα αυτά, την οποία θ’ ακολουθούν ως αρχή και ως κινητήρια δύναμη ή ως θεμέλιο για τις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν καταβάλλουν προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Προς ποια κατεύθυνση χρησιμοποιούν τη δύναμή τους; Χρησιμοποιούν τη δύναμή τους προς τη λάθος κατεύθυνση, δηλαδή παραβιάζουν την τάξη σύμφωνα με την οποία εξελίσσονται και παραβιάζουν την τάξη σύμφωνα με την οποία κάνουν κύκλο όλα τα πράγματα. Θέλουν πάντα να καταστρέφουν αυτές τις φυσικές τάξεις που έχει ορίσει ο Θεός, και χρησιμοποιούν ανθρώπινες μεθόδους και μέσα για να δημιουργήσουν την ευτυχία. Δεν ξέρουν πώς αποκτάται η ευτυχία, τι μυστήριο κρύβει μέσα της ή ποια είναι η πηγή της· δεν αναζητούν αυτήν την πηγή. Αντιθέτως, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια ανθρώπινη προσέγγιση για να δημιουργήσουν την ευτυχία, και θέλουν συνεχώς να κάνουν και θαύματα. Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια ανθρώπινη προσέγγιση για ν’ αλλάξουν την κανονική τάξη όλων αυτών των πραγμάτων, κι έπειτα να πετύχουν την ευτυχία και τους στόχους που θέλουν. Όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι βασίζονται στον εαυτό τους για ν’ αγωνιστούν για τέτοια πράγματα, όπως κι αν αγωνίζονται; Αυτός ο κόσμος που ο Θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος για να τον διαχειριστεί έχει πλέον καταστραφεί. Ποιος είναι το μεγαλύτερο θύμα, τώρα που έχει καταστραφεί; (Ο άνθρωπος.) Το ανθρώπινο γένος είναι το μεγαλύτερο θύμα. Οι άνθρωποι έχουν κακοποιήσει τον κόσμο σ’ αυτόν τον βαθμό, κι ωστόσο ακόμα ισχυρίζονται ότι δεν θα καταθέσουν ποτέ τα όπλα. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό τους; Ποια είναι η απώτερη συνέπεια που έχει αυτή η λογική τού να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; Η ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν είναι απλώς μια ήττα σ’ έναν-δυο αγώνες ή μια έκφραση ντροπής που χαράσσεται στο πρόσωπό τους. Έχουν καταστρέψει τις προοπτικές τους και έχουν αποκόψει τις οδούς διαφυγής τους· έχουν καταστρέψει τον εαυτό τους! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μη παραδοχής της ήττας.

Αυτό που αναλύουμε τώρα είναι το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα, που αποτελεί μια τυπική εκδήλωση της κακόβουλης και της αλαζονικής διάθεσης του Σατανά. Το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα είναι μια νοοτροπία. Την επικρίνουμε, την εκθέτουμε και την καταδικάζουμε, αλλά αν την καταδικάσεις ανάμεσα στην ανθρωπότητα, θα το αποδεχθούν αυτό οι άνθρωποι; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή όλοι οι άνθρωποι επικροτούν αυτήν τη φράση.) Προωθούν αυτήν τη νοοτροπία. Αν κάποιος δεν έχει ίχνος της νοοτροπίας του να μην παραδέχεται την ήττα και να μην καταθέτει τα όπλα, οι άλλοι θα τον αποκαλέσουν αδύναμο ανθρωπάκι. Είμαστε αδύναμα ανθρωπάκια αν δεν προωθούμε αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν είμαστε.) Οι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να μην είσαι ένα αδύναμο ανθρωπάκι; Δεν ζεις τη ζωή σου με ψυχικό σθένος. Σε τι ωφελεί να ζεις;» Ισχύει αυτή η δήλωση; Ας την αναλύσουμε πρώτα: Τι είδους στάση είναι το να μην παραδέχεται κανείς την ήττα; Θα πρέπει οι άνθρωποι που έχουν κανονική λογική να έχουν αυτήν τη στάση; Στην πραγματικότητα, αν οι άνθρωποι έχουν κανονική λογική, δεν θα πρέπει να έχουν αυτό το σκεπτικό. Είναι λάθος να έχουν αυτό το σκεπτικό. Ένας άνθρωπος, για να έχει λογική, πρέπει ν’ αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Επομένως, είναι εμφανές ότι δεν έχει λογική το να μην παραδέχεται κανείς την ήττα· σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό αυτού του ανθρώπου και αυτή η στάση είναι προφανώς λανθασμένη. Για να είμαστε ακριβείς, όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν πρέπει να έχουν αυτό το σκεπτικό, επειδή η μη παραδοχή της ήττας κρύβει μέσα της μια έμφυτη αλαζονική διάθεση. Οι άνθρωποι που έχουν αλαζονική διάθεση, άραγε, είναι εύκολο ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό είναι πρόβλημα. Αν χρησιμοποιείς μια αλαζονική διάθεση ως βάση για να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε τι επιδιώκεις; Επειδή αυτή η επιδίωξη από τη φύση της δεν είναι θετική, αυτό που επιδιώκεις σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η αλήθεια και αυτό που θα κερδίσεις σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η αλήθεια· θα είναι σίγουρα κάποιου είδους «νοοτροπία» που έχουν φανταστεί οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια τέτοια νοοτροπία σαν να είναι η αλήθεια, τότε έχουν ξεστρατίσει από το μονοπάτι. Αν, λοιπόν, θέλαμε να διορθώσουμε τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, τι θα λέγαμε; Θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ότι δεν πρέπει να έχουν μια στάση μη παραδοχής της ήττας. Αν δεν παραδέχονται την ήττα, τότε ποιον δεν παραδέχονται; (Τον Θεό.) Δεν παραδέχονται την αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα, δεν παραδέχονται τα πραγματικά γεγονότα του ζητήματος, δεν παραδέχονται ότι έκαναν κάποιο λάθος και αποκαλύφθηκαν, και δεν παραδέχονται ότι έχουν αλαζονική διάθεση. Αυτά τα πράγματα είναι αλήθεια. Πώς μπορείτε, λοιπόν, ν’ αντικρούσετε αυτούς τους ανθρώπους; Για να τους αντικρούσετε, ο καλύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε αυτό που τους προκαλεί τη μεγαλύτερη ντροπή. Στον σημερινό κόσμο, τι προκαλεί στους ανθρώπους τη μεγαλύτερη ντροπή; Η επιστήμη. Τι έχει φέρει η επιστήμη στο ανθρώπινο γένος; (Καταστροφή.) Η επιστήμη, αυτό που επικροτούν περισσότερο οι άνθρωποι και που τους κάνει να νιώθουν περισσότερο περήφανοι, τους έχει επιφέρει πρωτοφανή καταστροφή. Τώρα που έχετε αυτό το στοιχείο, πώς θα πρέπει ν’ αντικρούσετε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορέσετε να τους ντροπιάσετε; Τι λέτε; Θα πρέπει να ντροπιάσετε αυτούς που ανήκουν στο σινάφι του Σατανά; (Ναι.) Αν δεν τους ντροπιάσετε, θα περιφρονούν πάντα την αλήθεια, θα κάνουν διακρίσεις ενάντια σε όσους πιστεύουν στον Θεό και θα θεωρούν ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό το κάνουν μόνο και μόνο επειδή είναι αδύναμα ανθρωπάκια. Πώς θα πρέπει να τους αντικρούσετε; (Λέγοντας το εξής: «Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Τι διαφορετικό έχεις εσύ ώστε να μη χρειάζεται να παραδεχθείς την ήττα; Γιατί δεν πειράζει να μην την παραδεχθείς; Και τι έγινε αν κάποιοι άνθρωποι είναι επιστήμονες; Όσο προηγμένη επιστημονική τεχνολογία κι αν αναπτύξουν, τι πάει να πει αυτό; Μπορούν οι επιστήμονες να βρουν λύση για όλες τις καταστροφές που έχει επιφέρει πλέον η επιστήμη στην ανθρωπότητα;») Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να τους αντικρούσετε. Σκεφτείτε το· δεν είναι καλός τρόπος αυτός να τους αντικρούσετε; Εσύ λες: «Η ανθρωπότητα έχει επιβιώσει έως σήμερα, αλλά, εφόσον οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ποιοι είναι οι πρόγονοί τους, πώς γίνεται να μην παραδέχονται; Δεν ξέρεις καν από πού προέρχεσαι· πώς μπορείς, λοιπόν, να είσαι τόσο φαντασμένος; Δεν αναγνωρίζεις καν τον Θεό που σε δημιούργησε· πώς μπορείς, λοιπόν, να μην παραδέχεσαι την ήττα; Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και αυτό είναι κάτι πολύ λαμπρό, αλλά δεν το αναγνωρίζεις ούτε το αποδέχεσαι· αντιθέτως, επιμένεις να πιστεύεις και ν’ αναγνωρίζεις ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τα θηρία. Πόσο κατώτερος είσαι; Ο Θεός είναι σπουδαίος και αξιοσέβαστος· λέει ότι είναι ο Δημιουργός σου, αλλά εσύ δεν αναγνωρίζεις ότι είσαι το δημιούργημά Του. Πόσο ευτελής είσαι;» Εκείνοι τι θ’ απαντήσουν; «Οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τους πιθήκους, αλλά και πάλι είμαστε ζώα υψηλότερου επιπέδου». «Τότε, δεν παραμένετε ζώα και θηρία; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι, όντα που δημιούργησε ο Θεός. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και Εκείνος αναγνωρίζει ότι είσαι άνθρωπος, αλλά εσύ δεν θέλεις να είσαι άνθρωπος. Επιμένεις ν’ αρνείσαι το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους. Επιμένεις να είσαι θηρίο. Σε τι ωφελεί να ζεις; Σου αξίζει, άραγε, να ζεις;» Έχουν δύναμη αυτά τα λόγια; (Ναι.) Έτσι μπορούμε ν’ αντικρούσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είτε το αναγνωρίζουν είτε όχι, είτε το αποδέχονται είτε όχι, πρόκειται για γεγονότα. Θα μιλήσω για ένα ακόμα σημείο. Οι άνθρωποι δεν παραδέχονται ποτέ την ήττα, νομίζουν ότι είναι πολύ ικανοί, ότι διαθέτουν προηγμένη τεχνολογία και κάθε είδους σοφία. Πώς φέρονται, όμως, στη φύση; Συνεχώς την πολεμούν και θέλουν πάντα να την καθυποτάξουν. Δεν κατανοούν καθόλου πώς ν’ ακολουθούν τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Τελικά, τι αποτέλεσμα είχε για τη φύση η διαχείρισή της από τους ανθρώπους; Όλα αυτά δεν τα διαχειρίζονται μορφωμένοι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την επιστήμη; Δεν αρνείσαι να παραδεχθείς την ήττα; Δεν είσαι ικανός άνθρωπος; Δεν έχεις καμία ανάγκη την κυριαρχία του Θεού; Οι άνθρωποι και η φύση έχουν συνυπάρξει για χιλιάδες χρόνια, κι ωστόσο προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν τη φύση. Η ανθρωπότητα έχει οδηγηθεί στην υπέρμετρη ανάπτυξη, στην υπερκατανάλωση και στη σοβαρή ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος, σε σημείο όπου το απόθεμα σε φυσικούς πόρους είναι πλέον ολοένα και πιο ανεπαρκές. Επιπλέον, και το νερό που πίνουν οι άνθρωποι, και οι τροφές που τρώνε, και ο αέρας που αναπνέουν περιέχουν δηλητήρια. Όταν ο Θεός δημιούργησε τη φύση, όλα τα έμβια όντα, οι τροφές, ο αέρας και το νερό ήταν καθαρά και δεν περιείχαν δηλητήρια, αλλά από τη στιγμή που ο Θεός έδωσε τη φύση στο ανθρώπινο γένος για να τη διαχειριστεί, όλα αυτά δηλητηριάστηκαν. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι αυτοί που πρέπει να «απολαμβάνουν» αυτά τα πράγματα. Πώς γίνεται, λοιπόν, να μην παραδέχονται την ήττα; Ο Θεός δημιούργησε έναν τόσο όμορφο κόσμο για το ανθρώπινο γένος και άφησε τους ανθρώπους να τον διαχειριστούν. Όμως, πώς τον διαχειρίστηκαν εκείνοι; Ξέρουν πώς να τον διαχειριστούν; Οι άνθρωποι τον κακομεταχειρίστηκαν σε σημείο που έχει γίνει ένα χάλι· δεν γλίτωσαν ούτε οι ωκεανοί, ούτε τα βουνά, το έδαφος κι ο αέρας, ούτε καν η στιβάδα του όζοντος στον ουρανό· ρήμαξαν όλα. Στο τέλος, ποιος θα υποστεί τις τρομερές συνέπειες όλων αυτών; (Οι άνθρωποι.) Το ίδιο το ανθρώπινο γένος. Οι άνθρωποι είναι τελείως ηλίθιοι, κι ωστόσο πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και δεν παραδέχονται την ήττα! Γιατί δεν την παραδέχονται; Αν επιτραπεί στους ανθρώπους να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε θα επανέλθει η φύση στην αρχική της μορφή; Ποτέ. Αν οι άνθρωποι βασίζονται σ’ αυτήν τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, τότε υπό τη διαχείρισή τους ο κόσμος και η φύση απλώς θα γίνονται ολοένα και πιο άσχημα, πιο φρικτά και πιο βρόμικα. Ποιες θα είναι οι απώτερες συνέπειες; Οι άνθρωποι θα πεθάνουν σ’ αυτό το περιβάλλον που κατέστρεψαν. Τότε, ποιος μπορεί τελικά να τ’ αλλάξει όλα αυτά; Ο Θεός. Αν οι άνθρωποι είναι ικανοί για κάτι τέτοιο, τότε ας βγει μπροστά ένας από αυτούς και ας προσπαθήσει ν’ αλλάξει την υφιστάμενη κατάσταση του κόσμου. Υπάρχει, όμως, κανείς που τολμά ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα; Οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να προστατεύσουν το νερό που πίνουν. Τη φύση δεν τη ρήμαξαν τα λιοντάρια ή οι τίγρεις, πόσο μάλλον τα πουλιά, τα ψάρια ή τα έντομα· αντιθέτως, οι ίδιοι οι άνθρωποι την κατέστρεψαν και τη ρήμαξαν. Και θα πρέπει τελικά να θερίσουν ό,τι έσπειραν. Υπάρχει κάποιος τρόπος ν’ αλλάξουν τώρα τα πράγματα; Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι, αν ο Θεός δεν είχε έρθει να κάνει όλα αυτά τα πράγματα, το περιβάλλον στο οποίο ζει ολόκληρη η ανθρωπότητα μόνο θα χειροτέρευε συνεχώς και θα γινόταν όλο και πιο φρικτό· δεν θα βελτιωνόταν. Μόνο ο Θεός μπορεί να τ’ αλλάξει όλα αυτά. Υπάρχει πρόβλημα αν οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα; Μπορείς ν’ αλλάξεις αυτό το περιβάλλον; Σου δόθηκε ένα καλό περιβάλλον, αλλά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το ρημάζεις· δεν το προστατεύεις. Τι είναι η τροφική αλυσίδα όλου του κόσμου; Την κατανοούν οι άνθρωποι; Όχι, δεν την κατανοούν. Για παράδειγμα, ο λύκος είναι ένα άγριο ζώο. Αν οι άνθρωποι σκότωναν όλους τους λύκους, θα νόμιζαν ότι είχαν κατακτήσει τη φύση. Μ’ αυτήν την αποφασιστικότητα, αυτό το ηθικό και αυτήν τη νοοτροπία αποδοχής της πρόκλησης, οι άνθρωποι αρχίζουν να κυνηγούν λύκους σε μεγάλη κλίμακα. Όταν εξολοθρεύουν τους περισσότερους λύκους σε μια περιοχή βοσκοτόπων, νομίζουν ότι έχουν κατακτήσει τη φύση και το ζωικό είδος των λύκων. Ταυτόχρονα, κρεμάνε δέρματα λύκων στα σπίτια τους, φοράνε ρούχα και καπέλα φτιαγμένα από δέρμα λύκου και βάζουν τα δέρματα των λυκόπουλων στις αιχμές των στιλέτων τους. Τραβάνε φωτογραφίες και λένε σε όλο τον κόσμο: «Κατακτήσαμε τους λύκους· αυτό το είδος που αποτελούσε απειλή για την ανθρωπότητα!» Δεν είναι λίγο πρόωρη η ικανοποίηση που νιώθουν; Όταν υπάρχουν λιγότεροι λύκοι, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν απειλείται η ζωή των ανθρώπων και ορισμένων άλλων έμβιων όντων. Ποιες, όμως, είναι οι συνέπειες που θ’ ακολουθήσουν; Η ανθρωπότητα θα το πληρώσει ακριβά αυτό. Τι αντίτιμο θα πρέπει να πληρώσει; Όταν σκοτώνονται πολλοί λύκοι, μειώνεται ο αριθμός τους. Αμέσως μετά, όλα τα είδη των κουνελιών, των ποντικιών, όλα τα άλλα ζώα που έτρωγαν οι λύκοι στους βοσκοτόπους, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται σε τεράστια κλίμακα. Όταν υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ζώων, ποια είναι η πρώτη συνέπεια; (Εξαφανίζεται το γρασίδι.) Ολοένα και λιγοστεύει το γρασίδι. Όταν λιγοστεύει το γρασίδι, μειώνεται συνεχώς και η φυτική κάλυψη του εδάφους. Όταν υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ζώων, χρειάζονται πολύ μεγάλη ποσότητα γρασιδιού για να τραφούν, και ο ρυθμός με τον οποίο αναπτύσσεται το γρασίδι είναι δυσανάλογος με τον αριθμό των φυτοφάγων ζώων. Όταν αυτά τα πράγματα είναι δυσανάλογα, τι συμβαίνει; (Ερημοποίηση.) Ναι, ερημοποίηση. Όταν το έδαφος δεν έχει φυτική κάλυψη, αρχίζει να μετατρέπεται σε άμμο και σταδιακά γίνεται αμμώδης περιοχή. Τα περισσότερα φυτά δεν βγάζουν ρίζες ούτε αναπαράγονται στην άμμο, οπότε οι αμμώδεις εκτάσεις μεγαλώνουν γρήγορα και επεκτείνονται ολοένα και περισσότερο, και τελικά όλοι οι βοσκότοποι γίνονται μια έρημος. Μετά, η έρημος θ’ αρχίσει να επεκτείνεται και σε περιοχές όπου ζουν άνθρωποι. Και ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα νιώσουν οι άνθρωποι; Ίσως, όταν δουν ότι έχει αυξηθεί η έκταση της ερήμου, να μη νιώσουν φόβο, αλλά όταν έρθει η μέρα που θα ξεσπάσει μια αμμοθύελλα, τότε τι ζημιά θα επιφέρει αυτό στην ανθρωπότητα; Κατ’ αρχάς, ο αέρας θα παρασύρει τη σκόνη. Έπειτα, όταν έρθει η εποχή των ανέμων, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν καν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους, επειδή η άμμος θα διασπείρεται τόσο πολύ από τον άνεμο. Το σώμα τους θα καλυφθεί από άμμο και το στόμα τους θα γεμίσει με άμμο. Σε ακραίες περιπτώσεις, η άμμος μπορεί να καταπιεί τα σπίτια, τα κοπάδια ή τους ανθρώπους κοντά στην έρημο. Μπορούν οι άνθρωποι να σταματήσουν την άμμο; (Όχι.) Δεν μπορούν να τη σταματήσουν, οπότε πρέπει να μετακινηθούν, να υποχωρήσουν ολοένα και περισσότερο προς την ενδοχώρα. Στο τέλος, οι βοσκότοποι θα μικραίνουν ολοένα και περισσότερο, η έρημος θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, και θα λιγοστεύουν όλο και περισσότερο τα μέρη στα οποία θα μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι. Θα έχει, λοιπόν, βελτιωθεί ή επιδεινωθεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι; (Θα έχει επιδεινωθεί.) Πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα που θα πρέπει να υποστούν; Τι το πυροδότησε; (Το γεγονός ότι σκότωσαν τους λύκους.) Όλα ξεκίνησαν όταν σκότωσαν τους λύκους. Ήταν ένα μικρό, ασήμαντο γεγονός όπως αυτό. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν πώς ν’ ακολουθούν και πώς να προστατεύουν αυτήν την τάξη, ποιες θα είναι τελικά οι συνέπειες; Οι άνθρωποι θα εξαλειφθούν από την άμμο. Δεν είναι ολοκληρωτική καταστροφή αυτό; Η θανάτωση των λύκων είναι ένας τύπος συμπεριφοράς. Όμως, ποια είναι η διάθεση που βρίσκεται στον πυρήνα της; Ποια είναι η ουσία αυτής της διάθεσης; Ποιο είναι το κίνητρό τους όταν το κάνουν αυτό; Τι τρόπους σκέψης που οδηγούν σε μια τέτοια συμπεριφορά έχουν οι άνθρωποι; (Θέλουν να καθυποτάξουν τη φύση.) Σωστά· θέλουν να την καθυποτάξουν. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι λύκοι είναι φυσικός εχθρός της ανθρωπότητας. Οι λύκοι αποτελούν απειλή για το ανθρώπινο γένος και πάντοτε τρώνε ανθρώπους. Οι λύκοι δεν είναι καλό πράγμα. Οι άνθρωποι δαιμονοποιούν τους λύκους μ’ αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα προσπαθούν να τους καθυποτάξουν και να τους εξολοθρεύσουν, ώστε να μη μείνει ούτε ένας. Τότε, το ανθρώπινο γένος θα μπορεί να ζει άνετα και ήσυχα, και δεν θ’ απειλείται καθόλου. Με βάση αυτό το κίνητρο αρχίζουν οι άνθρωποι να σκοτώνουν λύκους. Τι το υπαγορεύει αυτό; Το υπαγορεύει η νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν ή να κανονικοποιήσουν τους λύκους, και αντ’ αυτού θέλουν συνεχώς να τους σκοτώσουν και να τους εξολοθρεύσουν. Θέλουν ν’ αντιστρέψουν αυτήν την τάξη και να τη μετατρέψουν σε άλλη. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τους καταπίνει η άμμος. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Από όλο το ανθρώπινο γένος και ολόκληρο τον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός, σε μια μικρή γωνιά του πλανήτη —που στα μάτια του Θεού μπορεί να μην είναι μεγαλύτερη από ένα βότσαλο— συνέβη αυτό το μικρό περιστατικό, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να το δουν καθαρά. Εξακολουθούν ν’ ανταγωνίζονται τη φύση, ν’ ανταγωνίζονται τον Θεό και δεν παραδέχονται την ήττα! Τι συνέπειες επιφέρει το γεγονός ότι δεν παραδέχονται την ήττα; (Την καταστροφή.) Προκαλούν την ίδια τους την καταστροφή! Αυτό το γεγονός είναι αυτήν τη στιγμή μπροστά στα μάτια μας. Αφού επέλθει αυτή η συνέπεια, πώς θα πρέπει να διορθώσουν τα πράγματα οι άνθρωποι; (Δεν μπορούν.) Δεν μπορούν να τα διορθώσουν. Κάποιες κοινωνικές οργανώσεις και κάποιοι καλόκαρδοι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε θέματα δημοσίου συμφέροντος υψώνουν το ανάστημά τους και κάνουν έκκληση στους ανθρώπους να διατηρήσουν ένα ισορροπημένο οικοσύστημα. Το κίνητρό τους και ο λόγος που το κάνουν είναι σωστά, και αυτά που ζητάνε είναι επίσης σωστά. Μήπως ανταποκρίνεται κανείς; (Όχι.) Ούτε η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει δράση. Κανείς δεν δίνει βάση σ’ αυτό το ζήτημα. Οι άνθρωποι γνωρίζουν την αιτία του προβλήματος, αλλά απλώς το βλέπουν λίγο σαν παρατηρητές, κι αυτό είναι όλο. Συνεχίζουν να σκοτώνουν λύκους όπως πριν. Κάποιος λέει: «Αν συνεχίσεις να τους σκοτώνεις έτσι, μια μέρα θα θαφτείς μέσα στην άμμο», αλλά εκείνοι απαντούν: «Ας θαφτώ. Δεν θα είμαι ο μόνος. Τι έχω να φοβηθώ;» Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι διάθεση αποχαύνωσης και έλλειψης σκέψης· δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ποιος δεν φοβάται να πεθάνει; Ε, τότε, πώς είναι δυνατόν να λένε κάτι τόσο αστόχαστο; Δεν πιστεύουν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Σκέφτονται το εξής: «Η Γη είναι τεράστια. Εκτός από ερήμους, έχει και βουνά και δάση. Είναι δυνατόν να καταστραφούν όλα τόσο γρήγορα; Υπάρχει ακόμα άφθονος χρόνος! Απλώς σκοτώσαμε μερικούς λύκους και κάποια μέρη μετατράπηκαν σε έρημο, κι εσύ φοβάσαι τόσο; Αν θα έπρεπε να σκοτωθούν, τότε πρέπει να τους σκοτώσουμε». Δεν είναι χαζό αυτό; Σκότωσαν μερικούς λύκους και μετά από μόλις είκοσι ή τριάντα χρόνια, μια έκταση βοσκοτόπων άλλαξε εντελώς. Αν ήταν οι άνθρωποι να διασκορπίσουν μερικούς σπόρους χορταριού σ’ αυτήν την έκταση ή να φυτέψουν φυτά που μπορούν ν’ αναπτυχθούν στην έρημο, αν μπορούσαν ν’ αλλάξουν αυτό το περιβάλλον, τότε θα επανόρθωναν για τα λάθη τους και δεν θα ήταν πολύ αργά. Όμως, στην πραγματικότητα, είναι τόσο απλό; Η τάξη που έχει ορίσει ο Θεός είναι η καλύτερη και η πιο κατάλληλη. Οι άνθρωποι πρέπει ν’ ακολουθούν αυτήν την τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξη της γης, ώστε αυτά τα ζώα, τα φυτά και το ανθρώπινο γένος να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν σ’ αυτήν, όλα τα όντα να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους και να συνυπάρχουν με αμοιβαίους περιορισμούς και αμοιβαία συμβίωση. Αν ένα μέρος της καταστραφεί, μπορεί για δέκα χρόνια να μη δεις καμία από τις συνέπειες, αλλά μετά από είκοσι χρόνια, όταν θα έχεις πραγματικά εικόνα των συνεπειών, κανείς δεν θα μπορεί ν’ αντιστρέψει τα πράγματα. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι αν ο Θεός δεν κάνει μαζικές αλλαγές, από αυτό το σημείο κι έπειτα, το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι μόνο θα χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο· δεν θ’ αναπτυχθεί σε καλή κατεύθυνση. Αυτή θα είναι η συνέπεια. Ποια είναι η πηγή αυτής της συνέπειας; Η πηγή είναι η νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, την οποία επικροτεί το ανθρώπινο γένος και η οποία αποτελεί την πρώτη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Όπως το βλέπουν οι άνθρωποι, το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι ένα «σπουδαίο» και «ιερό» ρητό, αλλά η πρώτη επίδραση που έχει στο ανθρώπινο γένος είναι ότι επιφέρει τέτοιες σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει μια τάξη στον φυσικό κόσμο; Δεν μου φαίνεται να ισχύει και τόσο αυτό. Δεν λένε οι άνθρωποι ότι είναι ιερή και δεν πρέπει να καταστραφεί; Ε λοιπόν, θα την καταστρέψω, και θα δούμε τι θα συμβεί!» Η αρνητική συνέπεια που «απολαμβάνουν» σήμερα οι άνθρωποι είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να δουν. Έτσι προκύπτει η συνέπεια της λογικής «θα δούμε τι θα συμβεί»· παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια των ανθρώπων για να τη δουν. Όλοι έχουν δει τις σκηνές των «έσχατων ημερών». Δεν πήραν αυτό που τους άξιζε; Πήγαιναν γυρεύοντας.

Η πρώτη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι η μη παραδοχή της ήττας. Ποιες συνέπειες πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι; Μια ολοκληρωτική καταστροφή· υφίστανται τις αρνητικές συνέπειες των πράξεών τους· κοινώς, πήγαιναν γυρεύοντας και παίρνουν αυτό που τους αξίζει! Τώρα πια ξέρετε αν αυτή η φράση είναι πραγματικά σωστή και κατά πόσο είναι η αλήθεια, έτσι δεν είναι; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι η αλήθεια. Ας υποθέσουμε ότι οι άπιστοι λένε και πάλι: «Είμαστε άνθρωποι, οπότε πρέπει να έχουμε κάποιο φρόνημα. Πρέπει να έχουμε ψυχικό σθένος!» Εσύ το συλλογίζεσαι και λες: «Αυτό είναι τόσο αληθινό. Εμείς οι πιστοί μιλάμε πάντα για την υποταγή. Δεν είναι αυτό μεγάλη έλλειψη αυτονομίας; Δεν δείχνει υπερβολική αδυναμία; Δεν έχουμε ψυχικό σθένος». Εσύ σκέφτεσαι έτσι; Αν αποδέχεσαι αυτά που είπα σήμερα, ποτέ δεν θα σκεφτόσουν έτσι. Αντιθέτως, θα έλεγες: «Η ανθρωπότητα είναι χαμένη υπόθεση. Δεν είναι άξιο απορίας που ο Θεός απεχθάνεται τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να λογικευτούν· έχουν ήδη ξεπεράσει αυτό το σημείο». Δεν θ’ αποδεχόσουν μια τέτοια ιδέα. Ακόμη κι αν δεν έχεις μια κατάλληλη απάντηση για να τους αντικρούσεις αυτούς τους ανθρώπους ή αν δεν είναι σκόπιμο να διαφωνήσεις μαζί τους, βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι οι απόψεις τους δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Όσο θετική κι αν θεωρούν οι άνθρωποι αυτήν την ιδέα, και όσοι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο κι αν την υποστηρίζουν ή την επικροτούν, εσύ δεν θα επηρεαστείς από αυτήν. Αντιθέτως, θα την αποκηρύξεις και θα την περιφρονήσεις. Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή Μου πάνω στην πρώτη εκδήλωση του ρητού «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ξεκίνησα να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια· πώς βγήκα εκτός θέματος; Πιστεύω το εξής: Αν αυτό που αποκομίζεις από τη συναναστροφή Μου περιορίζεται σ’ έναν ορισμό ή μια έννοια, τότε δεν πρόκειται να κατανοήσεις ποτέ ποια είναι τα σωστά και ποια τα λανθασμένα στοιχεία αυτής της ιδέας. Απλώς θα είσαι μπερδεμένος· κάποιες φορές, θα νομίζεις ότι μια τέτοια ιδέα είναι σωστή· άλλες φορές, θα νομίζεις ότι μια τέτοια ιδέα είναι λανθασμένη, αλλά δεν θα σου είναι ξεκάθαρο πού εντοπίζεται το λάθος ή το σωστό σ’ αυτήν. Επιπλέον, συχνά θ’ ασκείσαι σύμφωνα μ’ αυτήν την «αρχή» και θα είσαι πάντα μπερδεμένος. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά, δεν θα μπορείς να εγκαταλείψεις μια τέτοια ιδέα. Αν δεν μπορείς να την εγκαταλείψεις, μπορείς τότε να κάνεις πράξη την αλήθεια ολοκληρωτικά; Μπορείς να λατρεύεις και ν’ ακολουθείς ολοκληρωτικά τα λόγια του Θεού ως αλήθεια; Όχι· όχι ολοκληρωτικά. Θα μπορείς μόνο να πιστεύεις εν μέρει ή περιστασιακά ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά ή ότι τα λόγια του Θεού είναι πάντα σωστά, αλλά αυτό θα το προασπίζεσαι μόνο ως προς το δόγμα. Όμως, αν αυτή η δήθεν γνώση και αυτά τα λόγια —που, ενώ φαίνονται αληθινά, στην πραγματικότητα είναι ψεύτικα— εξακολουθούν να σ’ επηρεάζουν και να σε αναστατώνουν, τότε τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα για σένα σχετικά σωστά και δεν θα είναι η απόλυτη αλήθεια.