Ας τραγουδήσουμε έναν ύμνο: Όλη η δημιουργία πρέπει να έρθει υπό το κράτος του Θεού

1  Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και έτσι φέρει όλη τη δημιουργία στο κράτος Του και την υποτάσσει στο κράτος Του· θα ελέγχει όλα τα πράγματα, έτσι ώστε να βρίσκονται στα χέρια Του. Όλη η δημιουργία του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών, της ανθρωπότητας, των βουνών, των ποταμών, και των λιμνών —όλα πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Όλα τα πράγματα στον ουρανό και στο έδαφος πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή και πρέπει όλα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις Του. Αυτό είχε οριστεί από τον Θεό και είναι η εξουσία του Θεού.

2  Ο Θεός χειρίζεται τα πάντα και διατάζει και κατατάσσει όλα τα πράγματα, με το καθένα ταξινομημένο ανάλογα με το είδος του και καθετί στη θέση που του ανήκει, σύμφωνα με τις επιθυμίες Του. Όσο σημαντικό και αν είναι, κανένα πράγμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Θεό, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός και κανένα πράγμα δεν τολμά να επαναστατήσει ενάντια στον Θεό ή να προβάλει καμία απαίτηση στον Θεό. Επομένως, ο άνθρωπος, ως δημιούργημα, πρέπει επίσης να εκπληρώσει το καθήκον του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το αν είναι ο άρχοντας ή ο φροντιστής όλων των πραγμάτων, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού· δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Ποια είναι η αλήθεια στον ύμνο «Όλη η δημιουργία πρέπει να έρθει υπό το κράτος του Θεού»; Ποιος στίχος είναι η αλήθεια; (Όλοι οι στίχοι είναι η αλήθεια.) Τι λέει ο τελευταίος στίχος; («Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα ασήμαντο, ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού και τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό.») Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό, τα δημιουργήματα δεν μπορούν ποτέ να βρεθούν πάνω από τον Θεό· τα πάντα εκτός από τον Θεό είναι δημιουργήματα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό· αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί ν’ αλλάξει αυτή η αλήθεια; Θ’ αλλάξει κατά το τέλος του χρόνου; (Όχι.) Αυτή είναι η αλήθεια. Ποιος μπορεί να Μου πει τι είναι η αλήθεια; (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό.) Έχουμε συναναστραφεί δύο φορές πάνω στο θέμα του «τι είναι η αλήθεια», οπότε ας πούμε τι είναι τα κριτήρια. Το σημαντικό εδώ είναι τα κριτήρια. (Τα κριτήρια είναι οι καθιερωμένες, ακριβείς αρχές, νόμοι και κανόνες. Η βάση των κριτηρίων είναι τα λόγια του Θεού.) Ποιος άλλος θέλει να συνεχίσει; (Τα κριτήρια είναι οι πιο καθιερωμένες, οι πιο ακριβείς αρχές, νόμοι και κανόνες που πηγάζουν από τα λόγια του Θεού.) Εδώ έχει προστεθεί η λέξη «πιο». Είναι, όμως, απαραίτητο αυτό το «πιο»; Ποια είναι η διαφορά αν προστεθεί κι αν δεν προστεθεί η λέξη «πιο»; Με τη λέξη «πιο», υπάρχει ένα δεύτερο πιο, ένα τρίτο πιο και ούτω καθεξής. Τι πιστεύετε για την προσθήκη της λέξης «πιο»; (Δεν είναι κατάλληλη, επειδή η αλήθεια είναι το μοναδικό πρότυπο. Μόλις προστεθεί η λέξη «πιο», υποδηλώνει ένα είδος σχετικότητας με άλλα πράγματα που έρχονται δεύτερα και τρίτα στη σειρά μετά από αυτήν.) Είναι ακριβής αυτή η εξήγηση; (Ναι.) Βγάζει κάποιο νόημα. Αν έχετε ακριβή οπτική και κατανόηση για τον ορισμό του «τι είναι η αλήθεια» και κατανοείτε ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, τότε μπορείτε να καταλάβετε κατά πόσο πρέπει να προστεθεί η λέξη «πιο», κατά πόσο είναι σωστό να προστεθεί, ποια είναι η διαφορά αν προστεθεί, τι σημαίνει να μην προστεθεί και τι σημαίνει αν την προσθέσεις. Επιβεβαιώσαμε, λοιπόν, ότι είναι σωστό να μην προστεθεί η λέξη «πιο». Τι λάθος έκανε αυτός που πρόσθεσε αυτήν τη λέξη; Νόμιζε ότι, όποια πτυχή του Θεού κι αν περιγράφεται, πρέπει να προστίθεται η λέξη «πιο». Ποιο ήταν το λάθος του όταν έκανε αυτήν τη σύγκριση; Ποια από τις δηλώσεις του Θεού, ποια αλήθεια αμφισβητήθηκε; (Τα δημιουργημένα όντα δεν μπορούν ποτέ να βρεθούν πάνω από τον Θεό· αν προστεθεί η λέξη «πιο», φαίνεται να υποδηλώνει ότι ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα και στον Θεό υπάρχουν κατατάξεις στη δεύτερη και στην τρίτη θέση.) Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Βγάζει κάποιο νόημα· μπορεί να εξηγηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν άλλες δηλώσεις που μπορούν να επαληθεύσουν ότι είναι λάθος να προστεθεί η λέξη «πιο»; (Μου έρχεται κάτι στο μυαλό· ότι η αλήθεια μπορεί να προέρχεται μόνο από τον Θεό, μόνο ο Θεός είναι η αλήθεια, οπότε δεν μπορούν να υπάρχουν σχετικές εκφράσεις για το δεύτερο πιο, το τρίτο πιο και ούτω καθεξής.) Κι αυτό σωστό είναι. (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Εφόσον οι νόμοι, οι κανόνες και τα κριτήρια μπορούν να προέρχονται μόνο από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν έχουν κριτήρια ούτε νόμους για τις πράξεις τους, ούτε μπορούν να καθιερώσουν κανόνες γι’ αυτές, οπότε δεν είναι απαραίτητο να προστεθεί η λέξη «πιο».) Αυτή η εξήγηση είναι κάπως πιο πρακτική. Κάτι άλλο; (Η εξουσία και η ουσία του Θεού είναι μοναδικές. Η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια και τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτήν. Αν προστεθεί η λέξη «πιο», φαίνεται σαν η αλήθεια να μην είναι πλέον μοναδική.) Πώς σας φαίνεται αυτή η δήλωση; (Καλή.) Τι το καλό έχει; (Επισημαίνει ότι ο Θεός είναι μοναδικός.) «Μοναδικός»· όλοι σας ξεχάσατε αυτόν τον όρο. Ο Θεός είναι μοναδικός. Μπορούν, άραγε, να βρεθούν στην ανθρωπότητα τα κριτήρια που εκφράζει ο Θεός σε κάθε πρότασή Του, καθώς και οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; (Όχι.) Μήπως η γνώση, η παραδοσιακή κουλτούρα ή οι σκέψεις των ανθρώπων περιλαμβάνουν αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Μπορούν να γεννήσουν την αλήθεια; Όχι, δεν μπορούν. Επομένως, αν προστεθεί η λέξη «πιο», υποδηλώνει κατάταξη στη δεύτερη και στην τρίτη θέση, διαφοροποίηση ανάμεσα στο υψηλό, στο χαμηλό και στο ακόμη χαμηλότερο, και διαχωρισμό των πραγμάτων σε πρώτο επίπεδο, δεύτερο επίπεδο, τρίτο επίπεδο. […] Σημαίνει ότι όλα τα σωστά πράγματα μπορούν να γίνουν κριτήριο με βάση μια ορισμένη σειρά. Θα μπορούσε να γίνει κατανοητό μ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με την προσθήκη της λέξης «πιο»; Μετατρέπει τα λόγια του Θεού, την αλήθεια του Θεού, σε κάτι σχετικό, μόνο σχετικά υψηλότερο από τη γνώση, τις φιλοσοφίες και άλλα σωστά πράγματα που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους που Εκείνος δημιούργησε. Αυτό διαχωρίζει την αλήθεια σε βαθμίδες. Ως αποτέλεσμα, τα σωστά πράγματα που υπάρχουν ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους γίνονται κι αυτά η αλήθεια. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα γίνονται επίσης τα κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά του ανθρώπου· απλώς σε σχετικά χαμηλότερο επίπεδο. Για παράδειγμα, η πολιτισμένη και ευγενική συμπεριφορά, η ανθρώπινη καλοσύνη, καθώς και κάποια από τα καλά στοιχεία με τα οποία γεννιούνται οι άνθρωποι, όλα αυτά μετατρέπονται σε κριτήρια. Και σε τι υποδηλώνει αυτό ότι έχουν μετατραπεί; (Στην αλήθεια.) Έχουν γίνει η αλήθεια. Κοιτάξτε· η προσθήκη της λέξης «πιο» αλλάζει τη φύση αυτού του κριτηρίου. Μήπως, μόλις αλλάξει η φύση του κριτηρίου, αλλάζει και ο ορισμός του Θεού; (Ναι.) Πώς έχει γίνει πια ο ορισμός του Θεού; Σ’ αυτόν τον ορισμό, ο Θεός δεν είναι μοναδικός· η εξουσία, η δύναμη και η ουσία του Θεού δεν είναι μοναδικές. Ο Θεός είναι απλώς ο ρόλος της υψηλότερης βαθμίδας με δύναμη και εξουσία ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει την ικανότητα και το κύρος μπορεί να θεωρηθεί ισότιμος με τον Θεό και ν’ αναφέρεται επί ίσοις όροις μ’ Αυτόν, απλώς όχι τόσο ανώτερος ή μέγας όσο Εκείνος. Αυτές οι σχετικά θετικές προσωπικότητες κι αυτοί οι ηγέτες ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος μπορούν να καταταχθούν ακριβώς μετά τον Θεό και να γίνουν αντίστοιχα ο δεύτερος, ο τρίτος, ο τέταρτος στην ιεραρχία και ούτω καθεξής, με τον Θεό να είναι το αφεντικό. Μια τέτοια ερμηνεία δεν αλλάζει εντελώς την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Με μία και μόνο λέξη, τη λέξη «πιο», αλλάζει εντελώς η ουσία του Θεού. Είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Χωρίς, λοιπόν, την προσθήκη της λέξης «πιο», γιατί είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Δηλώνουν ένα γεγονός.) Ποιο είναι αυτό το γεγονός; (Ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η αρχή, το πρότυπο και το κριτήριο.) Ότι ο Θεός είναι η απαρχή όλων αυτών των κριτηρίων. Δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους, ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα. Ο Θεός είναι η μόνη πηγή που εκφράζει αυτά τα κριτήρια. Μόνο ο Θεός διαθέτει αυτήν την ουσία. Η πραγματικότητα και τα κριτήρια όλων των θετικών πραγμάτων μπορούν να προέλθουν μόνο από τον Θεό. Αν κάποιος γνωρίζει κάπως τις αρχές για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, για τις πράξεις του και για τη λατρεία του προς τον Θεό, αν γνωρίζει κάπως τα κριτήρια και κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, μπορεί τότε να γίνει Θεός; (Όχι.) Είναι, μήπως, η πηγή της αλήθειας; Ο εκφραστής όλων των αληθειών; (Όχι.) Μπορεί, λοιπόν, να ονομαστεί Θεός; Όχι. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά. Καταλάβατε; (Ναι.) Παρόλο που έχω μιλήσει πλέον δύο φορές για το θέμα του «τι είναι η αλήθεια», οι απαντήσεις σας και πάλι περιέχουν ένα τεράστιο σφάλμα, αφού μετατρέπουν τον Θεό σε ένα από τα δημιουργημένα όντα, κάνουν τα δημιουργημένα όντα ίσα με τον Θεό, ισοπεδώνοντας τη σχέση μεταξύ των δύο. Αυτό αλλάζει τη φύση του ζητήματος και είναι σαν ν’ απαρνιέται κανείς τον Θεό. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα· αυτοί οι δύο ρόλοι δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Τι γίνεται, όμως, αν προσθέσεις τη λέξη «πιο»; Γίνονται το ίδιο από πλευράς ουσίας, κατατάσσονται στην ίδια κατηγορία και διαφέρουν μόνο ως προς το ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος. Όταν σας ρώτησα λεπτομερώς σχετικά μ’ αυτό, σκεφτήκατε μέσα σας: «Δεν δείχνει αυτό υποτίμηση προς το πρόσωπό μας; Είμαστε όλοι μορφωμένοι άνθρωποι, πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε αυτά τα λίγα λόγια; Μπορούμε να μιλήσουμε αβίαστα γι’ αυτό, χωρίς να κοιτάξουμε καν τις σημειώσεις μας». Το πρόβλημα φανερώθηκε μόλις ανοίξατε τα στόματά σας. Αφού μίλησα, το διαβάσατε πολλές φορές, αλλά και πάλι δεν μπορέσατε να το επαναλάβετε με ακρίβεια. Ποιος είναι ο λόγος; Εξακολουθείτε να μην κατανοείτε την αλήθεια από αυτήν την άποψη. Κάποιος πρόσθεσε τη λέξη «πιο» και σκέφτηκε: «Κανείς σας δεν πρόσθεσε τη λέξη ‘‘πιο’’. Δεν έχετε και πολλή πίστη στον Θεό, έτσι δεν είναι; Ενώ εγώ, πρόσθεσα τη λέξη ‘‘πιο’’. Αυτό δείχνει ότι είμαι μορφωμένος. Δεν πήγε χαμένος ο χρόνος μου στο κολέγιο!» Αφού πρόσθεσε τη λέξη «πιο», οι περισσότεροι από εσάς δεν παρατηρήσατε το πρόβλημα. Λίγοι μόνο νιώσατε ότι κάτι πήγαινε στραβά, αλλά δεν μπορούσατε να εξηγήσετε γιατί. Όταν το εξήγησαν άλλοι, το κατανοήσατε στη θεωρία και καταλάβατε ότι η εξήγηση ήταν σωστή. Άραγε, όμως, το κατανοήσατε ως προς την αλήθεια; (Όχι.) Συναναστράφηκα πάνω στον λόγο για τον οποίο είναι λάθος να προστεθεί η λέξη «πιο» και το κατανοήσατε. Άραγε, όμως, κατανοήσατε πραγματικά την ουσία του ζητήματος; (Όχι.) Δεν τη διακρίνατε ξεκάθαρα. Γιατί; (Δεν κατανοούμε την αλήθεια.) Και γιατί δεν κατανοείτε την αλήθεια; Δεν καταλάβατε αυτό που είπα; Αν το καταλάβατε, πώς γίνεται και πάλι να μην κατανοείτε την αλήθεια; Πόσα κεφάλαια υπάρχουν πάνω στο θέμα «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός»; Πόσες φορές τα έχετε διαβάσει; Κατανοείτε πραγματικά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν τα κατανοείτε, οπότε γελοιοποιηθήκατε σήμερα. Αυτά τα λόγια σάς εξέθεσαν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μάθατε τίποτε από αυτό; Άραγε, την επόμενη φορά που θα συναντήσετε κάτι τέτοιο, θα κάνετε και πάλι τους έξυπνους; Δεν θα τολμήσετε, έτσι δεν είναι; Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, καμία μόρφωση ή γνώση δεν πρόκειται να χρησιμεύσει. Αν είσαι αμόρφωτος και δεν ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς τη λέξη «πιο», θα μπορούσες να μην την προσθέσεις, κι έτσι ίσως να μην είχε προκύψει αυτό το πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, δεν θα είχες κάνει αυτό το λάθος και δεν θα είχες γελοιοποιηθεί. Όμως, επειδή είσαι μορφωμένος και κατανοείς τη σημασία και τη χρήση κάποιων λέξεων, τις χρησιμοποίησες για ν’ αναφερθείς στον Θεό, με αποτέλεσμα να προκαλέσεις πρόβλημα, μετατρέποντας την εξυπνάδα σε αδεξιότητα. Αν τη χρησιμοποιήσεις για έναν άνθρωπο, είναι απλώς θεοποίηση και κολακεία, κάτι που στη χειρότερη περίπτωση είναι μόνο αηδιαστικό. Αν, όμως, τη χρησιμοποιήσεις για τον Θεό, το πρόβλημα σοβαρεύει. Γίνεται μια λέξη που δείχνει άρνηση, αντίσταση και καταδίκη για τον Θεό. Αυτό το λάθος είναι το πιθανότερο να κάνουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι που δεν κατέχουν την αλήθεια. Στο εξής, να είστε προσεκτικοί για να μην προσθέτετε επιρρήματα ή επίθετα έτσι απερίσκεπτα. Γιατί; Επειδή όσα αφορούν την ταυτότητα, την ουσία, τα λόγια και τη διάθεση του Θεού είναι τα πεδία στα οποία υστερούν περισσότερο οι διεφθαρμένοι άνθρωποι και στα οποία έχουν την πιο ρηχή και τη λιγότερη κατανόηση. Επομένως, οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια πρέπει να προσέχουν, ώστε να μην ενεργούν απερίσκεπτα· καλύτερα να είναι συνετοί.

Ι. Μια ανάλυση της ιδέας «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»

Κάποιοι μόλις εξήγησαν τον ορισμό και την έννοια της αλήθειας. Ναι μεν κατανοείτε τον ορισμό και την έννοια της αλήθειας, κατανοείτε, όμως, πραγματικά τι είναι η αλήθεια; Πρέπει να σας δοκιμάσω σ’ αυτό. Πώς θα σας δοκιμάσω; Θα χρησιμοποιήσω τα δυνατά σας σημεία για να σας δοκιμάσω. Και ποια είναι τα δυνατά σας σημεία; Είστε εξοικειωμένοι με τη μάθηση, τις λέξεις και το λεξιλόγιο· με τις διάφορες φιλοσοφίες των ανθρώπων κάθε ομάδας και τις προσεγγίσεις τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και με τις παραδοσιακές κουλτούρες των ανθρώπων, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Επίσης, είστε εξοικειωμένοι με τους κάθε είδους νόμους και τις αντιλήψεις που εφαρμόζουν στη ζωή τους οι άνθρωποι όλων των φυλών, των εθνοτήτων και των εθνικοτήτων. Αυτά δεν είναι τα δυνατά σας σημεία; Ανάμεσα στα παραπάνω, κάποια είναι σχετικά παγιωμένοι ιδιωτισμοί, κάποια είναι παροιμίες και κάποια είναι ρητά· κάποια είναι πιασάρικες εκφράσεις της καθομιλουμένης που χρησιμοποιεί συνήθως ο απλός λαός. Αναρωτηθείτε: Για ποια πράγματα έχουν συχνά οι άνθρωποι σκέψεις και απόψεις βαθιά μέσα τους, με αποτέλεσμα να τα μετατρέπουν σε ιδιωτισμούς; Ας αναλύσουμε πρώτα κάποια ρητά, κάποιους ιδιωτισμούς και κάποιους νόμους, καθώς και την προσέγγιση των ανθρώπων στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τις παραδοσιακές τους αντιλήψεις, ώστε να κατανοήσουμε επακριβώς τι είναι η αλήθεια. Θα συζητήσουμε τι πραγματικά είναι η αλήθεια από μια αρνητική οπτική. Είναι καλή προσέγγιση αυτή; (Ναι.) Πείτε, λοιπόν, ένα παράδειγμα για να ξεκινήσουμε. (Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις.) Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Ας αρχίσουμε τη συναναστροφή πρώτα πάνω σ’ αυτό. Εξηγήστε τι σημαίνει αυτό το ρητό. (Σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που προσλαμβάνεις, χωρίς να είσαι επιφυλακτικός απέναντί τους. Αν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον, τότε μην τον προσλαμβάνεις.) Αυτή είναι η κυριολεκτική ερμηνεία. Κατ’ αρχάς, πείτε Μου, οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο συμφωνούν ή διαφωνούν μ’ αυτό το ρητό; (Συμφωνούν.) Συμφωνούν μ’ αυτό. Δικαίως θα έλεγε κανείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτήν την κοινωνία ακολουθούν σαν αρχή το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» όταν προσλαμβάνουν άλλους ανθρώπους, και τηρούν αυτήν την αρχή στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στους άλλους ανθρώπους. Είναι, λοιπόν, σωστή οποιαδήποτε πτυχή αυτού του ρητού; (Όχι.) Τότε γιατί οι περισσότεροι άπιστοι θεωρούν σωστό αυτό το ρητό, και το αποδέχονται και το εφαρμόζουν χωρίς επιφυλάξεις; Ποιο είναι το κίνητρό τους όταν το κάνουν αυτό; Γιατί το λένε; Ορισμένοι λένε: «Αν πρόκειται να προσλάβεις κάποιον, δεν γίνεται ν’ αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· πρέπει να τον εμπιστεύεσαι. Πρέπει να πιστεύεις ότι έχει το ταλέντο και τον χαρακτήρα που χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά και ότι θα σου είναι αφοσιωμένος. Αν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, τότε μην τον προσλαμβάνεις. Όπως λέει το ρητό, ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις.’’ Αυτό το ρητό είναι σωστό». Στην πραγματικότητα, αυτό το ρητό δεν είναι τίποτε περισσότερο από παραπλανητικά λόγια του διαβόλου. Από πού προέρχεται; Ποιος είναι ο σκοπός του; Ποια είναι η μεθόδευση που κρύβει; (Θεέ μου, θυμάμαι ότι κατά την προηγούμενη συναναστροφή αναφέρθηκε πως κάποιοι άνθρωποι, αν δεν ήθελαν να παρεμβαίνουν άλλοι στο έργο τους, θα έλεγαν: «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αυτό που εννοούν είναι το εξής: «Εφόσον μου έδωσες αυτήν τη δουλειά και με αξιοποιείς, δεν πρέπει να παρεμβαίνεις στο έργο μου· δεν πρέπει ν’ ανακατεύεσαι σ’ αυτό που κάνω».) Τι είδους διάθεση έχουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτό το ρητό; (Τη διάθεση ενός αντίχριστου· είναι αυθαίρετοι και κάνουν του κεφαλιού τους.) Αυτή είναι όντως η διάθεσή τους. Άραγε, αυτοί που χρησιμοποιούν ή που επινόησαν αυτό το ρητό είναι εκείνοι που προσλαμβάνουν ή εκείνοι που προσλαμβάνονται; Ποιον ωφελεί περισσότερο αυτό το ρητό; (Εκείνους που προσλαμβάνονται.) Πώς ωφελούνται από αυτό το ρητό εκείνοι που προσλαμβάνονται; Αν τονίζουν κατ’ επανάληψη αυτό το ρητό στον εργοδότη τους, του ενσταλάζουν ένα συγκεκριμένο είδος σκέψης· έχει τη φύση της κατήχησης ή της πλύσης εγκεφάλου. Είναι σαν να λένε στον εργοδότη: «Όταν προσλαμβάνεις κάποιον, πρέπει να πιστεύεις ότι θα σου είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να πιστεύεις ότι θα κάνει καλά τη δουλειά, ότι έχει την απαιτούμενη ικανότητα. Δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· αν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, θα είναι επιζήμιο για σένα. Αν αμφιταλαντεύεσαι συνεχώς, αν σκέφτεσαι μονίμως να τον αντικαταστήσεις με κάποιον άλλο, αυτό μπορεί να επηρεάσει την αφοσίωση που δείχνει απέναντί σου». Όταν το ακούει αυτό ο εργοδότης, θα μπορεί να επηρεαστεί ή να παραπλανηθεί εύκολα από αυτό το ρητό; (Ναι.) Και μόλις ο εργοδότης επηρεαστεί ή παραπλανηθεί, θα ωφεληθεί αυτός που προσλαμβάνεται. Αν ο εργοδότης αποδεχθεί αυτό το σκεπτικό, δεν θα έχει αμφιβολίες ούτε υποψίες για τον άνθρωπο που προσλαμβάνει· δεν θα επιβλέπει το έργο που έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος ούτε θα το διερευνά ή θα εξετάζει το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος του είναι αφοσιωμένος ή έχει την ικανότητα να κάνει αυτά τα πράγματα. Έτσι, ο άνθρωπος που προσλαμβάνεται μπορεί ν’ αποφύγει την επίβλεψη και την εποπτεία αυτού του εργοδότη, και, κατά συνέπεια, να κάνει ό,τι θέλει χωρίς ν’ ακολουθεί τις επιθυμίες του εργοδότη του. Πείτε Μου, όταν ένας εργαζόμενος χρησιμοποιεί αυτό το ρητό, έχει πράγματι τον απαιτούμενο χαρακτήρα για να δείξει απόλυτη αφοσίωση στον εργοδότη του; Άραγε, δεν χρειάζεται καμία απολύτως επίβλεψη; (Όχι.) Γιατί το λέμε αυτό; Αποτελεί γενικά παραδεκτό γεγονός από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα ότι τα ανθρώπινα όντα είναι βαθιά διεφθαρμένα, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι πολύ πανούργα και δόλια· δεν υπάρχουν ειλικρινείς άνθρωποι και ακόμα κι οι ανόητοι λένε ψέματα. Αυτό δυσκολεύει πολύ το να προσλάβει κανείς άλλους ανθρώπους και είναι σχεδόν αδύνατον να βρει κάποιον άξιο εμπιστοσύνης, πόσο μάλλον κάποιον στον οποίο μπορεί να βασιστεί απόλυτα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να ελπίζει κάποιος ότι θα βρει λίγους ανθρώπους που είναι σχετικά κατάλληλοι να προσληφθούν. Εφόσον δεν υπάρχουν άνθρωποι που να είναι άξιοι εμπιστοσύνης, πώς είναι δυνατόν να ισχύει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Δεν ισχύει, γιατί σε κανέναν δεν μπορεί κανείς να βασιστεί απόλυτα. Τότε, πώς θα πρέπει ν’ αξιοποιούμε όσους είναι σχετικά κατάλληλοι να προσληφθούν; Μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσω της επίβλεψης και της καθοδήγησης. Οι άπιστοι στέλνουν πληροφοριοδότες και κατασκόπους για να παρακολουθούν τον άνθρωπο που έχουν στη δούλεψή τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα σχετικό αίσθημα σιγουριάς. Επομένως, οι άνθρωποι στους αρχαίους χρόνους, όταν έλεγαν «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», καλλιεργούσαν αυταπάτες. Αυτός που επινόησε το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» στην πραγματικότητα δεν το εφάρμοζε ο ίδιος. Αν το εφάρμοζε, τότε θα ήταν απερίσκεπτος, θα ήταν ένας πρώτης τάξεως ανόητος που οι άλλοι διαρκώς θα τον εξαπατούσαν και θα τον ξεγελούσαν. Δεν είναι γεγονός αυτό; Ας αναλύσουμε ποιο είναι το πιο προβληματικό σημείο στο ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Ποια είναι η βάση για να ισχύει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Θα πρέπει ο άνθρωπος που προσλαμβάνεται να είναι κάποιος στον οποίο θα μπορούσε κανείς να βασιστεί απόλυτα, κάποιος αφοσιωμένος και υπεύθυνος. Θα πρέπει να είναι 100% βέβαιο ότι ο εργαζόμενος είναι τέτοιος άνθρωπος, ώστε ο εργοδότης να εφαρμόσει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Στις μέρες μας, δεν μπορούν να βρεθούν τέτοιοι αξιόπιστοι άνθρωποι· είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, κι έτσι η δήλωση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι ανοησία. Αν επιλέξεις έναν αναξιόπιστο άνθρωπο κι έπειτα εφαρμόσεις το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» προκειμένου να καθησυχάσεις τις αμφιβολίες σου γι’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε δεν αυταπατάσαι; Είναι ο άνθρωπος που προσλαμβάνεις αντάξιος να φανεί αξιόπιστος και ικανός να ενεργεί με αφοσιωμένο και υπεύθυνο τρόπο απλώς και μόνο επειδή δεν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν; Στην πραγματικότητα, θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται ανάλογα με το τι άνθρωπος είναι, ανεξάρτητα από τις δικές σου αμφιβολίες. Αν είναι δόλιος, τότε θα συνεχίσει να κάνει δόλια πράγματα· αν είναι άδολος, τότε θα συνεχίσει να ενεργεί χωρίς δόλο. Αυτό δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο τρέφεις αμφιβολίες γι’ αυτόν. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι προσλαμβάνεις έναν δόλιο άνθρωπο. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δόλιος, κι ωστόσο του λες: «Δεν αμφιβάλλω για σένα, οπότε πήγαινε και κάνε τη δουλειά σου με σιγουριά». Μήπως τότε αυτός ο άνθρωπος θα γίνει άδολος και θα ενεργεί χωρίς δόλο απλώς και μόνο επειδή δεν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν; Είναι δυνατόν; Και αντιθέτως, αν προσλάβεις έναν άδολο άνθρωπο, μήπως θα γίνει δόλιος επειδή αμφιβάλλεις γι’ αυτόν ή δεν τον καταλαβαίνεις; Όχι. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι ξεκάθαρα η προσπάθεια ενός ανόητου να έχει το κεφάλι του ήσυχο· είναι μια ανόητη αυταπάτη. Σε τι βαθμό εκτείνεται η διαφθορά του ανθρώπινου γένους; Η επιδίωξη της θέσης και της δύναμης έχει οδηγήσει πατεράδες και γιους, καθώς και αδέλφια, να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλο και ν’ αλληλοσκοτωθούν· έχει κάνει μητέρες και κόρες να μισούν η μία την άλλη. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τον οποιονδήποτε; Δεν υπάρχει άνθρωπος στον οποίο μπορεί κανείς να βασιστεί απόλυτα, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που είναι σχετικά κατάλληλοι για πρόσληψη. Όποιον κι αν προσλαμβάνεις, ο μόνος τρόπος ν’ αποτρέψεις τα λάθη είναι να τον παρακολουθείς ή να τον επιβλέπεις. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι μια αυταπάτη. Είναι μια ανοησία, μια πλάνη, και δεν στέκει καθόλου. Για ποιον λόγο ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και κάνει το έργο της κρίσης προκειμένου να εκκαθαρίσει και να σώσει το ανθρώπινο γένος κατά τις έσχατες ημέρες; Επειδή το ανθρώπινο γένος έχει διαφθαρεί βαθιά. Κανένας δεν υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό και κανένας δεν είναι κατάλληλος ν’ αξιοποιηθεί από τον Θεό. Γι’ αυτό ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους ξανά και ξανά να είναι ειλικρινείς. Ο λόγος είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ δόλια, ξεχειλίζουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και έχουν τη φύση του Σατανά. Δεν μπορούν να συγκρατηθούν και να μην κάνουν αμαρτίες και κακές πράξεις, και είναι ικανοί ν’ αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Κανένας ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους δεν είναι ικανός ν’ αξιοποιηθεί ούτε είναι αξιόπιστος. Είναι πράγματι δύσκολο να επιλεγεί και να αξιοποιηθεί κάποιος άνθρωπος! Πρώτον, οι άνθρωποι είναι αδύνατον να καταλάβουν πραγματικά κάποιον· δεύτερον, δεν μπορούν να διακρίνουν τους άλλους· τρίτον, σε ειδικές περιστάσεις, είναι ακόμα πιο αδύνατον να χαλιναγωγήσουν ή να διαχειριστούν τους άλλους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να βρεις κάποιον να αξιοποιήσεις. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι εντελώς λανθασμένο και ούτε στο ελάχιστο πρακτικό. Όταν κάποιος επιλέγει και αξιοποιεί έναν άνθρωπο με βάση αυτό το ρητό, απλώς πάει γυρεύοντας να εξαπατηθεί. Όποιος θεωρεί ότι αυτό το ρητό είναι σωστό και ότι αποτελεί την αλήθεια, είναι ο πιο ανόητος άνθρωπος που υπάρχει. Μπορεί πραγματικά αυτό το ρητό να δώσει τη λύση στη δυσκολία αξιοποίησης άλλων ανθρώπων; Καθόλου. Είναι απλώς ένας τρόπος να καθησυχάζει και να ξεγελά κανείς τον εαυτό του, ένας τρόπος ν’ αυταπατάται.

Σ’ αυτό το σημείο της συναναστροφής μας, έχετε κατανοήσει σε γενικές γραμμές κατά πόσο είναι σωστό το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Άραγε, αυτό το ρητό είναι η αλήθεια; (Όχι.) Τότε τι είναι; (Φιλοσοφία του Σατανά.) Πιο συγκεκριμένα, αυτό το ρητό εξυπηρετεί ως δικαιολογία για κάποιον που επιθυμεί να ξεφύγει ή να γλιτώσει από την επίβλεψη ή την εποπτεία κάποιου άλλου. Είναι, επίσης, ένα προπέτασμα καπνού που διαδίδουν όλοι οι πονηροί άνθρωποι για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα και να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Αυτό το ρητό αποτελεί ένα πρόσχημα για όσους τρέφουν απώτερα κίνητρα να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αποτελεί, επίσης, μια πλάνη που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι για να έχουν τη δικαιολογία να ξεφύγουν από την επίβλεψη, την εποπτεία και την καταδίκη της ηθικής και της συνείδησης. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι πρακτικό και σωστό. Έχουν, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι ικανότητα διάκρισης; Κατανοούν, άραγε, την αλήθεια; Μήπως είναι προβληματικές οι σκέψεις και οι απόψεις αυτών των ανθρώπων; Αν κάποιος εντός της εκκλησίας διαδίδει αυτό το ρητό, το κάνει με κάποιο κίνητρο· προσπαθεί να παραπλανήσει τους άλλους. Επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» για να διαλύσει τις υποψίες ή τις αμφιβολίες των άλλων για εκείνον. Εμμέσως πλην σαφώς, αυτό σημαίνει πως θέλει να πιστεύουν οι άλλοι ότι μπορεί να κάνει το έργο, ότι είναι κάποιος που μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό δεν έχει; Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Σκέφτεται μέσα του: «Δεν μ’ εμπιστεύεσαι ποτέ και αμφιβάλλεις συνεχώς για μένα. Κάποια στιγμή, πιθανότατα θα βρεις κάποιο μικρό πρόβλημα σ’ εμένα και θα με διώξεις. Πώς περιμένεις να εργαστώ αν έχω διαρκώς αυτήν τη σκέψη στο μυαλό μου;» Έτσι, διαδίδει αυτήν την άποψη, ώστε ο οίκος του Θεού να τον εμπιστεύεται χωρίς αμφιβολίες και να τον αφήσει να κάνει ελεύθερα το έργο του, πετυχαίνοντας έτσι τον σκοπό του. Αν κάποιος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια, όταν βλέπει τον οίκο του Θεού να επιβλέπει το έργο του, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει κατάλληλα αυτήν την επίβλεψη, γνωρίζοντας ότι αυτό γίνεται για τη δική του προστασία και, το πιο σημαντικό, ότι αυτό δείχνει υπευθυνότητα και από μέρους του σχετικά με το έργο του οίκου του Θεού. Παρόλο που είναι πιθανό ν’ αποκαλύψει τη διαφθορά του, μπορεί να προσευχηθεί στον Θεό για να Του ζητήσει να τον εξετάσει εξονυχιστικά και να τον προστατεύσει ή να ορκιστεί στον Θεό ότι θ’ αποδεχθεί την τιμωρία που θα του επιβάλει, αν κάνει κάτι κακό. Αυτό δεν θα καθησύχαζε το μυαλό του; Γιατί να διαδίδει μια πλάνη προκειμένου να παραπλανήσει τους άλλους και να πετύχει τον δικό του σκοπό; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες διατηρούν πάντα μια στάση αντίστασης απέναντι στην επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού ή στις προσπάθειες των ανώτερων επικεφαλής και εργατών να ενημερωθούν σχετικά με το έργο τους. Τι σκέφτονται; «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί με επιβλέπετε συνεχώς; Γιατί με χρησιμοποιείτε αν δεν μ’ εμπιστεύεστε;» Αν τους ρωτήσεις σχετικά με το έργο τους ή ζητήσεις πληροφορίες για την πρόοδό του κι έπειτα ρωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, θα τηρήσουν ακόμα πιο αμυντική στάση: «Αυτό το έργο έχει ανατεθεί σ’ εμένα· εμπίπτει στη δική μου αρμοδιότητα. Γιατί παρεμβαίνετε στο έργο μου;» Παρόλο που δεν τολμούν να το πουν ευθέως, θα υπαινιχθούν το εξής: «Όπως λέει το ρητό, ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί είσαι γεμάτος αμφιβολίες;» Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να σε καταδικάσουν και να σου κολλήσουν ταμπέλες. Και τι γίνεται αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις ικανότητα διάκρισης; Αφού καταλάβεις τον υπαινιγμό τους, θα πεις: «Είμαι γεμάτος αμφιβολίες; Τότε κάνω λάθος. Είμαι δόλιος! Έχεις δίκιο: Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Δεν έχεις παραπλανηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Συμφωνεί με την αλήθεια το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Όχι, είναι μια ανοησία! Αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι είναι ύπουλοι και δόλιοι· παρουσιάζουν αυτό το ρητό σαν να είναι η αλήθεια, για να παραπλανήσουν τους μπερδεμένους ανθρώπους. Αυτό το ρητό μπορεί πραγματικά να παραπλανήσει έναν μπερδεμένο άνθρωπο, να του προκαλέσει σύγχυση και να τον κάνει να σκεφτεί το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος έχει δίκιο, τον αδίκησα. Το είπε κι ο ίδιος: ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Πώς μπόρεσα ν’ αμφιβάλλω γι’ αυτόν; Δεν μπορεί να γίνει το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να τον ενθαρρύνω, χωρίς να χώνω τη μύτη μου στο έργο του. Αφού τον χρησιμοποιώ, πρέπει να τον εμπιστευτώ και να τον αφήσω να εργαστεί ελεύθερα χωρίς να τον περιορίζω. Πρέπει να του δώσω το περιθώριο να λειτουργήσει. Έχει την ικανότητα να κάνει τη δουλειά. Και ακόμη κι αν δεν έχει την ικανότητα, το Άγιο Πνεύμα και πάλι εργάζεται!» Τι είδους λογική είναι αυτή; Συμφωνεί καθόλου με την αλήθεια; (Όχι.) Όλα αυτά τα λόγια ακούγονται σωστά. «Δεν μπορούμε να περιορίζουμε τους άλλους». «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα· είναι το Άγιο Πνεύμα που τα κάνει όλα. Το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Δεν χρειάζεται ν’ αμφιβάλλουμε, επειδή ο Θεός έχει τον πλήρη έλεγχο». Όμως, τι είδους λόγια είναι αυτά; Δεν είναι μπερδεμένοι οι άνθρωποι που τα λένε; Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε καν αυτά τα λίγα και παραπλανιούνται από μία μόνο πρόταση. Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» ως αλήθεια, και παραπλανώνται και δεσμεύονται από αυτήν. Ενοχλούνται και επηρεάζονται από αυτήν όταν επιλέγουν ή χρησιμοποιούν ανθρώπους, και μάλιστα την αφήνουν να υπαγορεύει τις πράξεις τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα δυσκολίες και αμφιβολίες κάθε φορά που ελέγχουν το έργο της εκκλησίας και προάγουν και χρησιμοποιούν ανθρώπους. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρηγορηθούν με τα λόγια «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Κάθε φορά που επιθεωρούν ή ρωτούν για το έργο, σκέφτονται: «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Θα πρέπει να εμπιστεύομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εξάλλου το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους, οπότε δεν θα πρέπει πάντα να αμφιβάλλω και να επιβλέπω τους άλλους». Έχουν επηρεαστεί από αυτήν τη φράση, έτσι δεν είναι; Ποιες είναι οι συνέπειες που επιφέρει η επιρροή αυτής της φράσης; Πρώτα απ’ όλα, εάν κάποιος προσυπογράφει αυτήν την ιδέα τού να «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», θα επιθεωρεί και θα καθοδηγεί το έργο των άλλων; Είναι σε θέση να επιβλέπει και να παρακολουθεί τη δουλειά τους; Εάν το άτομο αυτό εμπιστεύεται όλους όσους χρησιμοποιεί και ποτέ δεν τους επιθεωρεί ούτε τους καθοδηγεί στην εργασία τους, ενώ δεν τους επιβλέπει ποτέ, τότε κάνει το καθήκον του με αφοσίωση; Μπορεί να εκτελεί το έργο της εκκλησίας κατά τρόπο ικανό και να ολοκληρώνει την ανάθεση από τον Θεό; Δείχνει αφοσίωση στην ανάθεση από τον Θεό; Δεύτερον, δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λες και είναι η αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι παλιοτόμαρο. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, κάνοντας πράξη μια σατανική φράση σαν την αλήθεια, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Όταν εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως οι αρχές για τις πράξεις σου είναι η σατανική λογική και φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που προδίδει τον Θεό, άτομο που Τον ντροπιάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; (Αυτή είναι.) Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις σε ένα από τα ρητά του διαβόλου που λέει ο Σατανάς και σε μια απ’ τις σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά, βοηθάς τον Σατανά να κάνει τις δραστηριότητές του στην εκκλησία, και αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι πολύ σοβαρή, έτσι δεν είναι;

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες διατηρούν το δηλητήριο του Σατανά στην καρδιά τους και εξακολουθούν να ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, ενώ λίγα είναι τα λόγια του Θεού που έχουν ισχύ μέσα τους. Το έργο πολλών επικεφαλής και εργατών είναι προβληματικό· αφού ρυθμίσουν το έργο, δεν επιθεωρούν ούτε επιβλέπουν ποτέ το έργο, παρόλο που στην πραγματικότητα γνωρίζουν βαθιά μέσα τους ότι κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν και ότι είναι βέβαιο πως θα προκύψουν προβλήματα. Ωστόσο, επειδή δεν γνωρίζουν πώς να λύσουν αυτό το πρόβλημα, απλώς υιοθετούν μια άποψη όπως «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» και τα κουτσοβολεύουν, ενώ μάλιστα έχουν και το κεφάλι τους ήσυχο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να μην είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, και απλώς απασχολούνται με γενικές υποθέσεις, ακολουθώντας μόνο τις τυπικές διαδικασίες. Έτσι, προκαλούν χάος στο έργο της εκκλησίας, και μάλιστα, σε κάποια μέρη, κλέβονται ακόμα και οι προσφορές στον Θεό. Ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν αντέχει να το βλέπει αυτό και αναφέρει το ζήτημα στον Άνωθεν. Ο ψευδο-επικεφαλής, μόλις το μαθαίνει, μένει εμβρόντητος και νιώθει λες και προμηνύεται καταστροφή. Τότε, ο Άνωθεν του κάνει ερωτήσεις: «Γιατί δεν επιθεώρησες το έργο; Γιατί χρησιμοποίησες τον λάθος άνθρωπο;» Στις οποίες ερωτήσεις, ο ψευδο-επικεφαλής απαντά: «Δεν μπορώ να μαντέψω την ουσία ενός ανθρώπου, οπότε απλώς ακολουθώ την αρχή ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα χρησιμοποιούσα τον λάθος άνθρωπο και θα προκαλούσα τέτοια καταστροφή». Πιστεύετε ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι σωστή; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; Γιατί να χρησιμοποιήσει αυτήν τη φράση κατά το έργο του οίκου του Θεού και όσο κάνει το καθήκον του; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αυτά είναι ξεκάθαρα λόγια των απίστων, λόγια που προέρχονται από τον Σατανά —γιατί λοιπόν τα αντιμετωπίζει ως την αλήθεια; Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Αυτά είναι ολοφάνερα τα λόγια του ανθρώπου, τα λόγια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, απλούστατα δεν είναι η αλήθεια, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Θεού και δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν ως κριτήριο για τις πράξεις, τη διαγωγή και τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται αυτή η φράση; Αν είσαι πραγματικά ικανός να διακρίνεις, ποια αλήθεια-αρχή θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις στη θέση του για να χρησιμεύσει ως αρχή άσκησής σου; Θα πρέπει να είναι το «να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου». Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, καθώς το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Με λίγα λόγια, να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η αρχή; Αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της φράσης «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Τι σημαίνει Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις; Σημαίνει ότι αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, δεν θα πρέπει να αμφιβάλλεις γι’ αυτό, θα πρέπει να αφήσεις τα ηνία, να μην το επιβλέπεις και να το αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει· και αν αμφιβάλλεις γι’ αυτό, τότε δεν θα πρέπει να το προσλάβεις. Αυτό δεν σημαίνει; Είναι τρομερά λάθος. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, και είναι ικανός να προδώσει τον Θεό και να αντισταθεί στον Θεό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κανένας δεν είναι αξιόπιστος. Ακόμη και αν κάποιος ορκιστεί μέχρι τα πέρατα της γης, αυτό δεν ωφελεί, επειδή οι άνθρωποι περιορίζονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Πρέπει να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προτού μπορέσουν να επιλύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής τους και να επιλύσουν διεξοδικά το πρόβλημα της αντίστασής τους και της προδοσίας τους προς τον Θεό —να επιλύσουν τη ρίζα των αμαρτιών των ανθρώπων. Όλοι όσοι δεν έχουν περάσει από την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού και δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία δεν είναι αξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επομένως, όταν χρησιμοποιείς κάποιον, πρέπει να τον επιβλέπεις και να τον κατευθύνεις. Επίσης, πρέπει να τον κλαδεύεις και να συναναστρέφεσαι συχνά πάνω στην αλήθεια, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε θέση να διαπιστώσεις με σαφήνεια αν μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, που αποδέχονται το κλάδεμα, που είναι ικανοί να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και που έχουν συνεχή πρόοδο στη ζωή τους, τότε μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν. Όσοι μπορούν πραγματικά ν’ αξιοποιηθούν έχουν την επιβεβαίωση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι αξιόπιστοι· είναι απλοί δουλευτές και προσωρινοί υπάλληλοι. Ένα σχετικά υψηλό ποσοστό επικεφαλής και εργατών, τουλάχιστον πάνω από τους μισούς, αποκλείονται κατά την επιλογή, ενώ μόνο μια μικρή μειονότητα αυτών θεωρούνται ικανοί ή κατάλληλοι ν’ αξιοποιηθούν· αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας δεν επιβλέπουν ούτε ελέγχουν ποτέ το έργο των άλλων και δεν δίνουν καμία σημασία στο έργο μόλις ολοκληρώσουν τη συναναστροφή ή ρυθμίσουν το έργο. Αντιθέτως, ακολουθούν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», και μάλιστα λένε στον εαυτό τους: «Ας κάνει ο Θεός τα υπόλοιπα». Έπειτα, αρχίζουν να ενδίδουν στις ανέσεις και τις ευκολίες, δεν ζητούν να ενημερωθούν για το ζήτημα και το αγνοούν. Άραγε, δεν είναι επιπόλαιοι όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης; Δεν είναι ψευδο-επικεφαλής οι άνθρωποι σαν κι αυτούς; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους με όλη τους την καρδιά, με όλη τους την ψυχή, με όλο τους τον νου και με όλες τους τις δυνάμεις. Αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους είναι η αλήθεια. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες συμμορφώνονται με τα λόγια των διαβόλων και του Σατανά αντί ν’ ακολουθούν τα λόγια του Θεού όταν εργάζονται ή όταν κάνουν το καθήκον τους, δεν είναι αυτό μια εκδήλωση αντίστασης και προδοσίας απέναντι στον Θεό; Γιατί πρέπει ο οίκος του Θεού, όταν επιλέγει επικεφαλής και εργάτες, να επιλέγει μόνο ανθρώπους που είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, καλούς ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική, και ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και είναι ικανοί ν’ αναλάβουν το έργο; Επειδή το ανθρώπινο γένος είναι βαθιά διεφθαρμένο και σχεδόν κανείς δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Με εξαίρεση κάποιους που έχουν εκπαιδευτεί και καλλιεργηθεί για πολλά χρόνια, οι άνθρωποι είναι τρομερά αναποτελεσματικοί σε ό,τι κάνουν, δυσκολεύονται πολύ να κάνουν καλά το καθήκον τους και πρέπει να κριθούν, να παιδευτούν και να κλαδευτούν πολλές φορές προτού γίνουν κατάλληλοι για χρήση. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλύπτονται και αποκλείονται κατά την πορεία της εκπαίδευσής τους, ενώ και οι επικεφαλής και οι εργάτες αποκλείονται σε πολύ υψηλά ποσοστά. Γιατί; Επειδή το ανθρώπινο γένος έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε ικανοποιούν το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής. Επομένως, οι περισσότεροι δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν. Πρέπει να πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και να κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας, για να μπορέσουν να κάνουν κάποια καθήκοντα. Αυτή είναι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Οπότε, με βάση αυτό, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι εντελώς λανθασμένη και δεν έχει καμία απολύτως πρακτική αξία, καθώς και ότι ο άνθρωπος που την επινόησε ήταν απλώς ένας διάβολος. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι μια αίρεση και μια πλάνη· είναι ένα διαβολικό ρητό, μια σατανική φιλοσοφία· ένας τέτοιος χαρακτηρισμός είναι απολύτως κατάλληλος. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ τίποτε που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι αξιόπιστο». Πάντοτε απαιτούσε από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, γεγονός που αποδεικνύει ότι είναι πολύ λίγοι οι ειλικρινείς ανάμεσα σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί να ψεύδονται και να εξαπατούν, και ότι έχουν όλοι δόλια διάθεση. Επιπλέον, ο Θεός είπε ότι η πιθανότητα να Τον προδώσει το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι εκατό τοις εκατό. Ακόμα κι αν ο Θεός χρησιμοποιήσει κάποιον, ο άνθρωπος αυτός πρέπει να περάσει χρόνια κλαδέματος, και μάλιστα όσο χρησιμοποιείται, πρέπει να βιώσει πολλά χρόνια κρίσης και παίδευσης για να εξαγνιστεί. Πείτε Μου, λοιπόν, υπάρχει πραγματικά κάποιος που είναι αξιόπιστος; Κανείς δεν τολμάει να πει κάτι τέτοιο. Και τι αποδεικνύει το γεγονός ότι κανείς δεν τολμάει να το πει; Αποδεικνύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Για ποιον λόγο είναι λανθασμένη; Τι το παράλογο έχει; Δεν είναι αυτονόητο αυτό; Αν κάποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό το ρητό είναι σωστό ή εφαρμόσιμο με οποιονδήποτε τρόπο, τότε σίγουρα είναι άνθρωπος που δεν κατέχει την αλήθεια και είναι βέβαιο πως είναι παράλογος. Σήμερα, είστε σε θέση να παρατηρήσετε το πρόβλημα που έχει αυτή η φράση και να το χαρακτηρίσετε ως πλάνη, πράγμα που οφείλεται εξολοκλήρου στο γεγονός ότι έχετε βιώσει το έργο του Θεού, και είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε πιο ξεκάθαρα και ν’ αποκτήσετε πιο σαφή εικόνα για την ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Μόνο λόγω αυτού είστε σε θέση ν’ απορρίψετε εντελώς αυτήν τη φράση του διαβόλου, αυτήν την αίρεση κι αυτήν την πλάνη. Αν δεν ήταν το έργο της σωτηρίας του Θεού, κι εσείς θα είχατε παραπλανηθεί από αυτό το διαβολικό ρητό του Σατανά, και μάλιστα θα το χρησιμοποιούσατε σαν ένα καθιερωμένο απόφθεγμα ή σαν μια φιλοσοφία ζωής. Πόσο αξιολύπητο θα ήταν αυτό! Δεν θα είχατε καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει στο παρελθόν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Πιστεύετε ότι αυτή η φράση είναι σωστή ή λανθασμένη; (Λανθασμένη.) Αφού πιστεύετε ότι είναι λανθασμένη, γιατί μπορεί και σας επηρεάζει ακόμα στην πραγματική ζωή; Όταν σας συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αυτή η άποψη θ’ αναδυθεί. Θα σας αναστατώσει ως έναν βαθμό, και μόλις σας αναστατώσει, το έργο σας θα υποβαθμιστεί. Αν, λοιπόν, πιστεύεις και έχεις αποφανθεί ότι είναι λανθασμένη, τότε γιατί σ’ επηρεάζει ακόμα και γιατί εξακολουθείς να τη χρησιμοποιείς για να παρηγορηθείς; (Οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν ν’ ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, οπότε ακολουθούν ως αρχή ή ως κριτήριο άσκησης τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Αυτός είναι ένας από τους λόγους. Υπάρχουν άλλοι; (Επειδή αυτή η φράση συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων, οπότε είναι φυσικό να ενεργούν σύμφωνα με αυτήν τη φράση όταν δεν κατανοούν την αλήθεια.) Οι άνθρωποι δεν είναι έτσι μόνο όταν δεν κατανοούν την αλήθεια· ακόμη κι όταν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να μην είναι σε θέση ν’ ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια. Είναι σωστό ότι αυτή η φράση «συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων». Οι άνθρωποι θα προτιμούσαν ν’ ακολουθήσουν ένα πονηρό τέχνασμα ή μια σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προκειμένου να προστατεύσουν τα σαρκικά τους συμφέροντα, παρά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξάλλου, βασίζονται κάπου για να το κάνουν αυτό. Πού βασίζονται; Στο γεγονός ότι αυτή η φράση είναι ευρέως αποδεκτή από τον κόσμο ως σωστή. Όταν ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, οι άλλοι θεωρούν τις πράξεις τους θεμιτές και δεν τους κατακρίνουν. Είτε από ηθική είτε από νομική σκοπιά, είτε από την οπτική των παραδοσιακών αντιλήψεων, είναι μια άποψη και ένας τρόπος άσκησης που έχει κάποια βάση. Επομένως, όταν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια ή όταν δεν την κατανοείς, προτιμάς να προσβάλλεις τον Θεό, να παραβιάσεις την αλήθεια και να καταφύγεις σε κάτι που δεν ξεπερνά κάποια ηθική διαχωριστική γραμμή. Και σε τι καταφεύγεις; Στην ουσία της φράσης «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αν καταφύγεις σ’ αυτήν τη φράση και ενεργήσεις σύμφωνα μ’ αυτήν, θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Γιατί θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο; Επειδή και όλοι οι άλλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Επιπλέον, διατηρείς μέσα σου και την αντίληψη ότι ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες, και σκέφτεσαι: «Όλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, δεν θα έχει σημασία αν με καταδικάσει ο Θεός, αφού ούτως ή άλλως δεν μπορώ να δω τον Θεό ούτε ν’ αγγίξω το Άγιο Πνεύμα. Τουλάχιστον, στα μάτια των άλλων, θα θεωρούμαι κάποιος που έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, κάποιος που έχει λίγη συνείδηση». Επιλέγεις να προδώσεις την αλήθεια για χάρη αυτών των «ανθρώπινων χαρακτηριστικών», για να σε βλέπουν οι άλλοι χωρίς εχθρικότητα στα μάτια τους. Τότε, όλοι θα έχουν καλή γνώμη για σένα, δεν θα σε κατακρίνουν, και θα ζήσεις μια άνετη ζωή και θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο· αυτό που επιζητάς είναι να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Το να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο αποτελεί εκδήλωση ότι αγαπάς την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, τι είδους διάθεση είναι; Μήπως εμπεριέχει δολιότητα; Ναι, εμπεριέχει δολιότητα. Το έχεις σκεφτεί λίγο και ξέρεις ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» δεν είναι σωστή, ότι δεν είναι η αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, και πάλι δεν επιλέγεις την αλήθεια, αλλά αντιθέτως ακολουθείς μια φιλοσοφική φράση που προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα και την οποία είναι πιο πρόθυμοι ν’ αποδεχθούν οι άνθρωποι; Γιατί το επιλέγεις αυτό; Αυτό σχετίζεται με τις περίπλοκες σκέψεις των ανθρώπων. Και όταν υπάρχουν περίπλοκες σκέψεις, τι είδους διάθεση εμπλέκεται; (Η μοχθηρία.) Εκτός από τη μοχθηρία, εμπλέκεται και μια άλλη πτυχή εδώ. Δεν θεωρείς τη φράση απόλυτα σωστή, κι ωστόσο είσαι σε θέση να την ακολουθείς και να την αφήνεις να σε επηρεάζει και να σε ελέγχει. Ένα πράγμα είναι βέβαιο εδώ: Αποστρέφεσαι την αλήθεια και δεν είσαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση; (Ναι.) Αυτό τουλάχιστον είναι βέβαιο. Οι άνθρωποι επηρεάζονται από πολλές απόψεις όταν ενεργούν. Ενώ, στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σου δεν πιστεύεις απαραιτήτως ότι αυτές οι απόψεις είναι σωστές, είσαι σε θέση να τις ακολουθείς και να παραμένεις προσκολλημένος σ’ αυτές, πράγμα που το προκαλεί μια συγκεκριμένη διάθεση. Αν και πιστεύεις ότι αυτές οι απόψεις είναι λανθασμένες, μπορούν να σε επηρεάζουν, να σε παρασύρουν και να σε χειραγωγούν. Αυτό είναι μοχθηρή διάθεση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι παίρνουν ναρκωτικά ή τζογάρουν, ενώ ταυτόχρονα λένε ότι η χρήση ναρκωτικών και ο τζόγος είναι κακά πράγματα, και μάλιστα συμβουλεύουν τους άλλους να μην τα κάνουν, γιατί πιθανότατα θα χάσουν τα πάντα. Πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα είναι λανθασμένα, ότι είναι αρνητικά πράγματα. Μπορούν, όμως, να τα σταματήσουν και να τ’ απαρνηθούν; (Όχι.) Δεν θα μπορέσουν ποτέ να συγκρατήσουν τον εαυτό τους, και μάλιστα λένε φανερά: «Ο τζόγος είναι κι ένας τρόπος να βγάλει κανείς χρήματα, οπότε μπορεί να μετατραπεί σε επάγγελμα». Δεν ωραιοποιούν απλώς το πράγμα; Στην πραγματικότητα, σκέφτονται μέσα τους: «Τι είδους επάγγελμα είναι αυτό; Έχω ενεχυριάσει ό,τι αντικείμενο αξίας είχα στην κατοχή μου και έχασα όλα τα χρήματα που έβγαλα από αυτό. Στο τέλος, ούτε ένας τζογαδόρος δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή». Γιατί, λοιπόν, εξακολουθούν να το ωραιοποιούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή δεν μπορούν να σταματήσουν. Και γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν; Επειδή είναι στη φύση τους· έχει ήδη ριζώσει εκεί. Το χρειάζονται αυτό το πράγμα και δεν μπορούν να επαναστατήσουν εναντίον του· είναι η φύση τους. Λίγο-πολύ, συναναστραφήκαμε αρκετά πάνω στη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Μήπως επηρεάζεται ένας άνθρωπος από αυτήν τη φράση επειδή είχε μια πρόσκαιρη παρόρμηση ν’ αποδεχθεί μια τέτοια άποψη ή επειδή ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε μια στιγμή απερισκεψίας του για να του ενσταλάξει αυτήν την άποψη, κι έτσι να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτήν; (Όχι.) Αυτό έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη φύση του κάθε ανθρώπου· εκείνος επιλέγει ένα τέτοιο μονοπάτι επειδή αυτό το πράγμα είναι στη φύση του. Αφού αναλύσαμε μ’ αυτόν τον τρόπο τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», πλέον την κατανοείτε σε γενικές γραμμές. Αυτή η φράση χαρακτηρίζεται ως φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Έχει καμία σύνδεση με την αλήθεια; (Όχι.) Δεν έχει καμία απολύτως σύνδεση με την αλήθεια και ο Θεός την καταδικάζει. Δεν είναι η αλήθεια· προέρχεται από τον Σατανά κι όχι από τον Θεό. Μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι αυτή η φράση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια ή με το κριτήριο για τη συμπεριφορά όσων πιστεύουν στον Θεό, για τις πράξεις τους και για τη λατρεία τους προς τον Θεό. Αυτή η φράση έχει καταδικαστεί απολύτως. Οι παραλογισμοί που υπάρχουν σ’ αυτήν τη φράση είναι σχετικά εμφανείς, κι έτσι είναι εύκολο να διακρίνετε κατά πόσο είναι σωστή ή όχι.