στ. Έγερση απαιτήσεων

Το επόμενο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι εγείρουν απαιτήσεις από τον Θεό, και υπάρχουν περισσότερες συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτού. Οι αντίχριστοι μπορούν να περιγραφούν με τη φράση που λένε οι άπιστοι «Ποτέ μη σηκώνεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι χωρίς ανταμοιβή». Τι άλλο; («Δεν ελευθερώνουν το γεράκι αν δεν δουν πρώτα τον λαγό».) Δεν ελευθερώνουν το γεράκι αν δεν δουν πρώτα τον λαγό· αν υπάρχει κάποιο κέρδος, θα το κυνηγήσουν, αλλά αν δεν υπάρχει κέρδος, δεν θα το κάνουν. Ανεξάρτητα από την κατάσταση, πρέπει να το σταθμίσουν στο μυαλό τους και να σκεφτούν: «Πόσο μεγάλο πλεονέκτημα μπορώ ν’ αποκτήσω αν το κάνω αυτό; Πόσο κέρδος μπορώ ν’ αποκομίσω; Αξίζει τον κόπο να πληρώσω τόσο μεγάλο τίμημα γι’ αυτό; Αν πληρώσω μεγάλο τίμημα και το πλεονέκτημα καταλήξει σε άλλους και δεν μου δοθεί η ευκαιρία να προβάλω τον εαυτό μου, τότε δεν θα το κάνω σε καμία περίπτωση!» Αυτή δεν είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στην ανάθεση και τις απαιτήσεις του Θεού; Αν καταβάλουν λίγη προσπάθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά δεν κερδίσουν οφέλη, και αν υπομείνουν κάποιες κακουχίες χωρίς να λάβουν χάρη, αμέσως αντιδρούν μέσα τους, λέγοντας: «Κατέβαλα πολύ μεγάλη προσπάθεια· γιατί δεν κέρδισα κανένα όφελος; Είναι ή δεν είναι επικερδής η οικογενειακή μου επιχείρηση;» Αν κάνουν υπολογισμούς και διαπιστώσουν ότι το εισόδημά τους είναι μεγαλύτερο από ό,τι τον προηγούμενο μήνα, συνεχίζουν να βγαίνουν έξω και να διαδίδουν το ευαγγέλιο, χωρίς να φοβούνται παρά τους ενεχόμενους κινδύνους. Μόλις, όμως, υπάρξει πρόβλημα με την οικογενειακή επιχείρηση και τα κέρδη τους είναι αισθητά χαμηλότερα από ό,τι τον προηγούμενο μήνα, αμέσως παραπονιούνται και αμφιβάλλουν για τον Θεό μέσα τους και σκέφτονται: «Θεέ μου, έκανα το καθήκον μου χωρίς τεμπελιά, πονηριά ή επιπολαιότητα. Αυτόν τον μήνα, ταξίδεψα περισσότερο και έκανα περισσότερο έργο από ό,τι τον προηγούμενο μήνα. Γιατί δεν ευλογείς την οικογένειά μου; Γιατί δεν πάει καλά η οικογενειακή μου επιχείρηση;» Η στάση τους απέναντι στον Θεό και στην ανάθεση από Εκείνον αλλάζει αμέσως και σκέφτονται: «Αφού δεν ευλογείς την οικογένειά μου, μη με κατηγορήσεις τώρα αν κάνω το καθήκον μου επιπόλαια. Τον επόμενο μήνα, δεν θα καταβάλω τόση προσπάθεια. Αν πρέπει να ξυπνάω στις πέντε, θα ξυπνάω στις έξι. Αν πρέπει να φεύγω στις οκτώ, θα φεύγω στις δέκα. Παλαιότερα, μπορούσα να προσηλυτίσω πέντε αποδέκτες του ευαγγελίου σ’ έναν μήνα· αυτήν τη φορά, θα προσηλυτίσω μόνο δύο. Φτάνουν και περισσεύουν!» Τι υπολογίζουν; Κατά πόσο αυτό που επενδύουν και συνεισφέρουν είναι ισάξιο με αυτό που τους δίνει ο Θεός. Επιπλέον, το βρίσκουν επικερδές και πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα μόνο αν αυτό που τους δίνει ο Θεός είναι πολλαπλάσιο από αυτό που ζητούν και επιθυμούν. Διαφορετικά, ανεξάρτητα από την εργασία ή το καθήκον που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, τ’ αντιμετωπίζουν όλα με τον ίδιο τρόπο: Ενεργούν επιπόλαια, τα κουτσοβολεύουν όταν μπορούν, ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες όταν μπορούν και σε καμία απολύτως περίπτωση δεν συμπεριφέρονται με έστω και λίγη ειλικρίνεια. Αυτή η εκδήλωση εμπεριέχει ταυτόχρονα την έγερση απαιτήσεων και το κλείσιμο μιας συμφωνίας· οι άνθρωποι εγείρουν απαιτήσεις μόνο όταν πρόκειται να κλειστεί μια συμφωνία και, χωρίς συμφωνία, δεν έχουν απαιτήσεις.

Οι αντίχριστοι δεν τρέφουν ποτέ την παραμικρή ειλικρίνεια ή αφοσίωση μέσα τους απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, στο έργο του οίκου του Θεού ή στα καθήκοντά τους. Απλώς χρησιμοποιούν το μυαλό τους, την ενέργειά τους, τον χρόνο τους, τη σωματική κακουχία και το τίμημα που πληρώνουν ως αντάλλαγμα για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους για ευλογίες, για τις ανταμοιβές που θέλουν να λάβουν και, φυσικά, για ηρεμία, χαρά, εσωτερική σταθερότητα και οικογενειακή ευτυχία σ’ αυτήν τη ζωή ή ακόμα και ομαλότητα στον περίγυρό τους, καθώς και για να κερδίσουν την εκτίμηση, τον θαυμασμό και τη θετική αξιολόγηση των άλλων ανθρώπων. Με λίγα λόγια, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ με ειλικρίνεια τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν την παραμικρή αφοσίωση. Είτε υπομένουν κακουχίες και πληρώνουν ένα τίμημα είτε τα κουτσοβολεύουν επιπόλαια, ο απώτερος στόχος τους είναι ν’ απαιτήσουν από τον Θεό αυτό που θέλουν, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες. Έτσι, όποτε συναντούν αντιξοότητες, όποτε κλαδεύονται ή όποτε αντιμετωπίζουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που βρίσκουν δυσάρεστα, αμέσως σκέφτονται: «Μήπως αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν πλήττουν τα συμφέροντά μου; Άραγε θα έχουν αντίκτυπο στην υπόληψή μου; Θα επηρεάσουν τις προοπτικές μου και τη μελλοντική μου εξέλιξη;» Είτε οι εκδηλώσεις τους είναι θετικές είτε αρνητικές όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, σε κάθε περίπτωση δεν λειτουργούν ποτέ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές· εκτιμούν την αξία του τιμήματος που πληρώνουν και της συνεισφοράς τους σαν να είναι επιχειρηματίες που υπολογίζουν πόσο μεγάλο κέρδος μπορεί να αποφέρει το κόστος τους. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πιστεύουμε στον Θεό για ν’ αποκτήσουμε την αλήθεια και τη ζωή, για να σωθούμε». Ωστόσο, οι αντίχριστοι σκέφτονται το εξής: «Πόσο αξίζει η σωτηρία; Και η κατανόηση της αλήθειας; Αυτά τα πράγματα δεν αξίζουν τίποτα. Αυτό που είναι πραγματικά πολύτιμο είναι να κερδίσει κανείς το εκατονταπλάσιο σ’ αυτήν τη ζωή και την αιώνια ζωή στον ερχόμενο κόσμο. Σ’ αυτήν τη ζωή, να τον εξυψώνουν και να τον εκτιμούν οι άλλοι, να τον τιμούν σαν κάποιον σπουδαίο στον οίκο του θεού και, στον ερχόμενο κόσμο, να έχει εξουσία σε όλα τα έθνη· αυτό είναι ένα πραγματικά σημαντικό κέρδος». Αυτή είναι η φιλοδοξία των αντίχριστων· μια υστερόβουλη σκέψη που κάνουν βαθιά μέσα τους πίσω από την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αυτή η υστερόβουλη σκέψη ξεχειλίζει από συναλλαγές και απαιτήσεις. Η πενιχρή τους «ειλικρίνεια» απέναντι στο καθήκον τους και τον Θεό έχει ως αποκλειστικό σκοπό να διασφαλίσουν ότι ο Θεός θα τους δώσει αιώνια ζωή, θα τους προστατεύσει από την καταστροφή, θα τους δώσει ευλογίες και χάρη και θα ικανοποιήσει όλες τους τις επιθυμίες. Επομένως, η καρδιά των αντίχριστων ξεχειλίζει από διάφορες απαιτήσεις απέναντι στον Θεό, και αυτό ονομάζεται συνολικά «έγερση απαιτήσεων». Με εξαίρεση την αλήθεια, οι αντίχριστοι επιθυμούν όλα τα άλλα, τόσο υλικά όσο και μη υλικά πράγματα.

Υπάρχουν κάποιοι αντίχριστοι που κάποτε έκαναν μια μικρή συνεισφορά στους αδελφούς και τις αδελφές ή στην εκκλησία. Για παράδειγμα, μπορεί να ανέλαβαν κάποιες ριψοκίνδυνες εργασίες στην εκκλησία ή να φιλοξένησαν αδελφούς και αδελφές που δεν μπορούσαν να γυρίσουν στο σπίτι τους. Αν προσθέσει κανείς το σχετικά μεγάλο διάστημα που πιστεύουν στον Θεό, οι περισσότεροι άνθρωποι τους θεωρούν αξιέπαινους και ανθρώπους με προσόντα. Ταυτόχρονα, και οι ίδιοι νιώθουν ένα αίσθημα ανωτερότητας για τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι υπερτερούν. Βασίζονται στην παλαιότητά τους και καμαρώνουν γι’ αυτήν, λέγοντας: «Πιστεύω στον θεό πάρα πολλά χρόνια και έχω κάνει κάποιες συνεισφορές στον οίκο του θεού. Δεν θα έπρεπε να έχω ειδική μεταχείριση από τον θεό; Για παράδειγμα, τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι μια ευλογία που απολαμβάνουν οι άνθρωποι. Λαμβάνοντας υπόψη την παλαιότητα, δεν θα έπρεπε να έχω εγώ προτεραιότητα; Επειδή έχω συνεισφέρει στον οίκο του θεού, θα έπρεπε να έχω προτεραιότητα και να λαμβάνω ιδιαίτερη φροντίδα και δεν θα έπρεπε να αξιολογούμαι με βάση τις αρχές». Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, έχουν φυλακιστεί και, επειδή βρέθηκαν άστεγοι μετά την αποφυλάκισή τους, θεωρούν ότι ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους παρέχει ιδιαίτερη φροντίδα —για παράδειγμα, ότι θα έπρεπε να διαθέσει κάποια χρήματα για να τους βοηθήσει ν’ αγοράσουν ένα σπίτι, ότι θα έπρεπε ν’ αναλάβει την ευθύνη για τη διαβίωσή τους κατά το δεύτερο μισό της ζωής τους ή ότι θα έπρεπε να καλύπτει όλες τις υλικές ανάγκες που εκφράζουν. Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους παρέχει αυτοκίνητο, αν το χρειάζονται. Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους αγοράζει συμπληρώματα υγείας, αν έχουν προβλήματα υγείας. Δεν καταχρώνται έτσι την παλαιότητά τους και δεν επιδεικνύουν τα προσόντα τους; Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν κάνει συνεισφορές, οπότε εγείρουν αναίσχυντα και ανοιχτά απαιτήσεις από τον Θεό. Ζητάνε αυτοκίνητα, σπίτια και έναν πολυτελή τρόπο ζωής. Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να ζητάνε από τους αδελφούς και τις αδελφές να χειρίζονται πράγματα γι’ αυτούς και να τους κάνουν θελήματα δωρεάν, να γίνουν υπηρέτες ή σκλάβοι τους. Δεν έχουν γίνει άνθρωποι που ζουν εις βάρος της εκκλησίας; Στην πραγματικότητα, για τον εαυτό σου πιστεύεις στον Θεό, για τον εαυτό σου πας φυλακή. Όποιο καθήκον κι αν κάνεις, είναι δική σου ευθύνη. Όταν κάνεις το καθήκον σου και αποκτάς την αλήθεια, για τον εαυτό σου το κάνεις. Πιστεύεις στον Θεό επειδή το θέλεις· κανείς δεν σ’ αναγκάζει. Για σένα θα αποκτήσεις τη ζωή, όχι για τους άλλους. Ακόμη κι αν έχεις αναλάβει κάποιες ριψοκίνδυνες εργασίες για τον οίκο του Θεού ή για την εκκλησία, θεωρείται αυτό πλεονέκτημα; Δεν είναι πλεονέκτημα· είναι αυτό που πρέπει να κάνεις. Ο Θεός σε ανυψώνει και σου δίνει μια τέτοια ευκαιρία· είναι μια ευλογία από τον Θεό. Δεν είναι για να το χρησιμοποιήσεις ως κεφάλαιο ώστε να ζεις εις βάρος της εκκλησίας. Είναι, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι αντίχριστοι; Συγκεκριμένα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε καμία αλήθεια-πραγματικότητα και, όταν βρίσκονται με αδελφούς και αδελφές που πιστεύουν λιγότερο καιρό και είναι νεότεροι, συναναστρέφονται μόνο πάνω στις παλιές τους εμπειρίες και επιδεικνύουν τα προσόντα τους· δεν συναναστρέφονται ούτε έχουν κάποια γνώση για πολύτιμες εμπειρίες ζωής. Δεν διαπλάθουν τους άλλους, αλλά μεγαλοπιάνονται και κάνουν τους σπουδαίους. Δεν είναι σε θέση ν’ αναλάβουν κανένα ουσιαστικό έργο στον οίκο του Θεού ούτε μπορούν να κάνουν σωστά κανένα πραγματικό καθήκον. Εντούτοις, εξακολουθούν να ζουν εις βάρος της εκκλησίας και ν’ απλώνουν το χέρι για να εγείρουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Μιλώντας για προσόντα, δεν έχω Εγώ περισσότερα προσόντα από εσάς; Σας κάνω Εγώ τον σπουδαίο; Σας έχω ζητήσει τίποτα; (Όχι.) Τότε γιατί μπορούν οι αντίχριστοι να κάνουν τέτοια πράγματα; Επειδή είναι ξεδιάντροποι. Όταν αποδέχονται τα καθήκοντά τους, το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές. Όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν έχουν τη σωστή οπτική και δεν το θεωρούν καθήκον ή υποχρέωσή τους, κάτι που οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Παρόλο που μπορεί να κάνουν κάποιο καθήκον, να υπομένουν κάποιες κακουχίες και να πληρώνουν ένα τίμημα, τι σκέφτονται μέσα τους; «Αυτήν την εργασία δεν μπορεί να την κάνει κανένας άλλος. Αν την κάνω εγώ, θα γίνω διάσημος στον οίκο του θεού, θα μ’ εκτιμούν όπου κι αν πάω και θα δικαιούμαι ν’ απολαμβάνω παντού τα καλύτερα. Θα είμαι μεγάλος και τρανός στον οίκο του θεού, θα μπορώ να έχω ό,τι θέλω και κανείς δεν θα τολμάει να πει τίποτα, επειδή έχω τα προσόντα!» Με βάση τον χαρακτήρα τους, οι αντίχριστοι δεν είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζουν τον Θεό, την ανάθεση από Εκείνον ή το έργο του οίκου του Θεού με την παραμικρή ειλικρίνεια ή προθυμία. Ακόμη και αν εξωτερικά φαίνονται πρόθυμοι και ικανοί να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, αμέσως μετά είναι έτοιμοι ν’ απλώσουν το χέρι και να εγείρουν απαιτήσεις και να ζητήσουν ανταμοιβές από τον Θεό, προσπαθώντας να ζήσουν εις βάρος της εκκλησίας και να εκμεταλλευτούν τα πάντα. Επομένως, κρίνοντας από τις προσεγγίσεις τους, είναι το πλέον ταιριαστό να χαρακτηρίσει κανείς μοχθηρή τη διάθεση-ουσία τους. Οι σκέψεις και οι απόψεις που έχουν σε σχέση με τα καθήκοντά τους και την ανάθεση από τον Θεό είναι μοχθηρές, δεν συνάδουν με την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούν με το πρότυπο της συνείδησης.

Στο καθήκον τους, όποιο κι αν είναι αυτό, οι αντίχριστοι ακολουθούν τις δικές τους επιθυμίες και επιζητούν προσωπική φήμη και θέση. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε κάνουν αυτοκριτική. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αποκλίσεις ή προβλήματα που προκύπτουν στο έργο τους, η στάση τους δεν είναι ν’ αναζητήσουν ούτε ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, πασχίζουν πάντα ν’ αποκρύψουν τα γεγονότα, να διατηρήσουν την υπόληψή τους και τη ματαιοδοξία τους και να προβάλουν τον εαυτό τους από κάθε άποψη για να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων. Με λίγα λόγια, η καρδιά τους ξεχειλίζει από μοχθηρία, από τη φιλοσοφία του Σατανά και από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και τίποτα απ’ αυτά δεν συνάδει με την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια σε όποιο καθήκον κι αν κάνουν, ενώ δεν έχουν ποτέ την πρόθεση να υποταχθούν στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Παραμένουν πάντα προσκολλημένοι στον δικό τους τρόπο δράσης και ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Ανεξάρτητα από την εργασία που έχουν αναλάβει, υπολογίζουν μέσα τους πώς μπορούν να επωφεληθούν. Αξιολογούν μόνο ποια καθήκοντα πρέπει να κάνουν για ν’ αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση, την εκτίμηση των άλλων και λίγη τιμή. Μόλις κάνουν τα καθήκοντά τους, ελπίζουν ότι τα επιτεύγματά τους θα καταγραφούν στα κιτάπια του Θεού· τα εντυπώνουν στο μυαλό τους και διασφαλίζουν ότι κάθε συνεισφορά καταγράφεται δεόντως και ότι δεν παραβλέπεται τίποτα. Πιστεύουν ότι όσο περισσότερο έργο κάνουν και όσο μεγαλύτερες είναι οι συνεισφορές τους τόσο αυξάνουν και οι ελπίδες τους να εισέλθουν στη βασιλεία και να λάβουν ανταμοιβές και στέμματα. Έτσι ακριβώς είναι οι στάσεις και οι απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στα καθήκοντά τους. Το μυαλό τους κατακλύζεται από συναλλαγές και απαιτήσεις —δεν αποκαλύπτεται έτσι η φύση-ουσία τους; Γιατί κατακλύζεται το μυαλό τους από συναλλαγές και απαιτήσεις από τον Θεό; Ο λόγος είναι ότι έχουν μοχθηρή διάθεση-ουσία· αυτό είναι απόλυτα αληθινό. Μπορεί να το διακρίνει κανείς από τις ιδέες και τις απόψεις που έχουν οι αντίχριστοι σε σχέση με τα καθήκοντά τους· αυτές επιβεβαιώνουν πλήρως ότι η διάθεση-ουσία τους είναι μοχθηρή. Όσες συναναστροφές κι αν γίνονται πάνω στην αλήθεια ή όσες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κι αν εκτίθενται και αναλύονται, οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία συναίσθηση της διάθεση-ουσίας τους. Όχι μόνο αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά μέσα τους γεννιέται και πικρία. Όταν νιώθουν ότι συντρίβονται οι ελπίδες τους να λάβουν ευλογίες και ανταμοιβές, πιστεύουν ότι ο Θεός τούς εξαπατά, σκέφτονται ότι, όταν ο Θεός εκθέτει και αναλύει τους ανθρώπους, προσπαθεί σκόπιμα να τους στερήσει τις ανταμοιβές, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό μάταια, χωρίς να κερδίζουν τίποτα στο τέλος. Όχι μόνο δεν έχουν μέσα τους θετική κατανόηση για το έργο του Θεού και την αλήθεια, αλλά αναπτύσσουν και αντιλήψεις και παρερμηνείες, με αποτέλεσμα να εντείνεται η αντίστασή τους απέναντι στον Θεό. Επομένως, όσο περισσότερο αναλύονται η σατανική διάθεση και η ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους και όσο περισσότερο εκτίθενται οι μηχανορραφίες, τα κίνητρα και οι σκοποί του Σατανά τόσο περισσότερο οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια και τρέφουν μίσος γι’ αυτήν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πιστεύουν ότι όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια τόσο μειώνονται οι ελπίδες τους να λάβουν ευλογίες. Όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια τόσο περισσότερο νιώθουν ότι το μονοπάτι της ανταλλαγής των κακουχιών που υπομένουν και του τιμήματος που πληρώνουν με ανταμοιβές και στέμματα δεν οδηγεί πουθενά, οπότε πιστεύουν ότι δεν έχουν ελπίδα να λάβουν ευλογίες. Όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο και όσο περισσότερο γίνεται τέτοια έκθεση τόσο λιγότερο ενδιαφέρονται οι αντίχριστοι για την πίστη τους στον Θεό. Με δεδομένο ότι πουθενά σε όσα λέει ο Θεός δεν αναφέρεται πόσες κακουχίες και πόσα τιμήματα μπορούν να τους αποφέρουν ισάξια ανταμοιβή, αλλά και ότι ο Θεός δεν έχει πει ποτέ ότι η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών βασίζεται αποκλειστικά στη σκληρή δουλειά, νιώθουν ότι το μονοπάτι των συναλλαγών τους με τον Θεό έχει φτάσει στο τέλος του. Αισθάνονται βαθιά μέσα τους ότι ο Θεός έχει αποφασίσει να τιμωρήσει εκείνους συγκεκριμένα· βιώνουν έναν ανησυχητικό φόβο και μια αίσθηση ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, λες κι έχει έρθει γι’ αυτούς το τέλος του κόσμου. Πώς νιώθετε αφού έχετε ακούσει αλλεπάλληλα κηρύγματα που εκθέτουν τους αντίχριστους; Βλέπω ότι όλοι σας σκύβετε το κεφάλι· μήπως νιώθετε κάπως αποκαρδιωμένοι; Μήπως συνειδητοποιήσατε ότι βαδίζετε στο μονοπάτι των αντίχριστων; Μήπως κατακλύζονται και οι δικές σας σκέψεις από αυτές τις μοχθηρές ιδέες να κάνετε παζάρια με τον Θεό; Έχετε τώρα κάποια αντίληψη; Μπορείτε να μεταστραφείτε γρήγορα; (Κι εγώ σκέφτομαι ότι πρέπει να μεταστραφώ γρήγορα. Δεν γίνεται να συνεχίσω να ζω μ’ αυτές τις διαθέσεις των αντίχριστων.) Παρόλο που έχετε όλοι σας τις διαθέσεις των αντίχριστων και την πρόθεση να κάνετε παζάρια με τον Θεό και να λάβετε ευλογίες, δεν είστε ακόμη αντίχριστοι. Επομένως, θα πρέπει ν’ αναζητήσετε αμέσως την αλήθεια για να βρείτε λύση, να οπισθοχωρήσετε από το χείλος του γκρεμού και να ξεκινήσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν λύνεται τότε το πρόβλημα; Το να έχει κανείς τη διάθεση των αντίχριστων και να βαδίζει στο μονοπάτι τους είναι ένα πρόβλημα που μπορεί εύκολα να λυθεί. Εφόσον μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική, ν’ αντιληφθείς τη διεφθαρμένη διάθεση που έχεις μέσα σου, να κατανοήσεις την ουσία του προβλήματος της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης κι έπειτα να εγκαταλείψεις αυτήν την εσφαλμένη μέθοδο επιδίωξης, ν’ απαγκιστρωθείς από τη λανθασμένη άποψη για την πίστη στον Θεό, ν’ αποβάλεις την πρόθεση να λάβεις ευλογίες και να πιστεύεις στον Θεό μόνο για να επιδιώκεις την αλήθεια και για να γίνεις άλλος άνθρωπος, να επιδιώκεις μόνο να γίνεις ένας άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό και να λατρεύεις μόνο τον Θεό, χωρίς να θεοποιείς ή ν’ ακολουθείς ανθρώπους, τότε η κατάστασή σου σταδιακά θα γίνει κανονική. Θα μπεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και αν, γνωρίζοντας ότι είναι λάθος να κάνεις παζάρια με τον Θεό και να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εξακολουθείς να επιμένεις πεισματικά και δεν μετανοείς ποτέ, τότε θα πρέπει να φοβάσαι. Σε τέτοια περίπτωση, έχεις τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου και πρέπει ν’ αποκλειστείς. Αν κάνεις πολλά κακά πράγματα, θα τιμωρηθείς.

Η διαφορά ανάμεσα στους αντίχριστους και τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους έγκειται στο γεγονός ότι για τους αντίχριστους η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους, της θέσης και των ευλογιών, καθώς και οι συναλλαγές με τον Θεό, δεν είναι μόνο μια προσωρινή ή περιστασιακή εκδήλωση· ζουν με βάση αυτά τα πράγματα. Επιλέγουν μόνο ένα μονοπάτι —το μονοπάτι των αντίχριστων— και ζουν σύμφωνα με τη φύση των αντίχριστων και τις σατανικές φιλοσοφίες. Οι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν σε μια δεύτερη επιλογή και να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά οι αντίχριστοι δεν συμπαθούν την αλήθεια και δεν έχουν αυτήν την ανάγκη. Η φύση τους ξεχειλίζει από σατανικές φιλοσοφίες και δεν πρόκειται να κάνουν τη σωστή επιλογή. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Θα επιμένουν στα λάθη τους ως το τέλος· δεν πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξουν πορεία ή να μετανοήσουν. Ξέρουν ότι θέλουν μόνο να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό, ότι Τον δοκιμάζουν και Τον κοντράρουν με κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, έχουν τους λόγους τους και σκέφτονται: «Ποιο είναι το πρόβλημα σ’ αυτό; Δεν είναι ξεδιάντροπες πράξεις ν’ απαιτεί κανείς από τον θεό κάποιες υλικές ευλογίες και ν’ απολαμβάνει κάποια οφέλη που απορρέουν από τη θέση. Ούτε δολοφόνος είμαι, ούτε εμπρηστής, ούτε έχω αντισταθεί δημόσια στον θεό. Είναι αλήθεια ότι προσπαθώ να εγκαθιδρύσω ένα ανεξάρτητο βασίλειο και έχω ενεργήσει κάπως αυθαίρετα, αλλά δεν έχω πειράξει ούτε έχω βλάψει κανέναν, ενώ δεν έχω επηρεάσει ούτε έχω ζημιώσει το έργο του οίκου του θεού». Δεν δείχνει αυτό ότι είναι αδιόρθωτοι; Όσο κι αν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή τους εκθέτει και τους κλαδεύει, εκείνοι αρνούνται να παραδεχθούν τα λάθη τους· είναι αδιόρθωτοι. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων. Δεν τους νοιάζει αν τους πεις ότι είναι κακοί ή μοχθηροί και θα επιμείνουν στην κακία και στη μοχθηρία τους. Αυτό δείχνει ότι οι αντίχριστοι είναι σταθερά αμετανόητοι. Θα συνέχιζες να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους; Δεν ξέρουν καν ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά. Τι μπορείς να τους πεις; Δεν υπάρχει τίποτα να τους πεις. Οι αντίχριστοι ξεχειλίζουν από μοχθηρή διάθεση-ουσία και ζουν μέσα σ’ αυτήν τη διάθεση. Τους βγαίνει έμφυτα να δοκιμάζουν τον Θεό και να κάνουν συναλλαγές μαζί Του και κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει· παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι σε κάθε περίπτωση. Γιατί δεν αλλάζουν; Δεν αλλάζουν επειδή, για όσες αλήθειες κι αν συναναστραφείς μαζί τους και όσο κατανοητά και βαθιά αποκαλυπτικά κι αν είναι τα λόγια σου, δεν έχουν επίγνωση του πραγματικού προβλήματος. Δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και δεν ξέρουν ούτε ποια είναι η αλήθεια ούτε ποια είναι τα αρνητικά πράγματα· αυτός είναι ο λόγος.

Οι αντίχριστοι κάνουν συναλλαγές με τον Θεό και εγείρουν απαιτήσεις από Αυτόν σε διάφορα ζητήματα. Ασφαλώς, έχουν απαιτήσεις για πολυάριθμα πράγματα, απτά και μη απτά, υλικά και άυλα, τρέχοντα και μελλοντικά. Εφόσον είναι κάτι που μπορούν να το φανταστούν, που πιστεύουν ότι το αξίζουν και που το επιθυμούν, το απαιτούν ξεδιάντροπα από τον Θεό, ελπίζοντας ότι θα τους το δώσει. Για παράδειγμα, όταν εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον, ελπίζουν ότι ο Θεός θα τους δώσει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες, προκειμένου να ξεχωρίσουν και να γίνουν εξέχουσες προσωπικότητες, να έχουν την ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο και ν’ αποκτήσουν τη θέση που επιθυμούν, καθώς και την εκτίμηση περισσότερων ανθρώπων. Προσεύχονται σ’ Aυτόν, λέγοντας: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να εκτελώ με αφοσίωση το καθήκον μου. Αφότου αποδέχθηκα αυτό το καθήκον από σένα, σκέφτομαι καθημερινά πώς θα το εκτελώ καλά. Είμαι πρόθυμος να αφιερώσω την ενέργειά μου σε αυτό για όλη μου τη ζωή, να σου προσφέρω τα νιάτα μου και ό,τι έχω· είμαι πρόθυμος να υπομείνω κακουχίες γι’ αυτό. Σε παρακαλώ, δώσε μου τα κατάλληλα λόγια, δώσε μου ευφυΐα και σοφία και άφησέ με να βελτιώσω τις επαγγελματικές μου δεξιότητες και τις ικανότητές μου κατά την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος». Οι αντίχριστοι, αφού εκφράσουν την αφοσίωσή τους και δηλώσουν την άποψή τους, απευθύνονται αμέσως στον Θεό για να ζητήσουν αυτά τα πράγματα. Παρόλο που αυτά τα πράγματα δεν είναι απτά και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι εύλογο να τα ζητήσουν από τον Θεό, δεν είναι κι αυτή μια μορφή συναλλαγών και απαιτήσεων; (Ναι.) Ποιο είναι το επίκεντρο αυτής της συναλλαγής; Ποια είναι η ουσία που αναλύουμε; Οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία απολύτως ειλικρίνεια απέναντι στα καθήκοντα που τους αναθέτει ο Θεός ούτε έχουν την πρόθεση να είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτό το ζήτημα. Προτού κάνουν το καθήκον τους, οι σκέψεις τους περιστρέφονται γύρω από το πώς θ’ αδράξουν αυτήν την ευκαιρία για να επιδείξουν τα ταλέντα τους και ν’ αποκτήσουν φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους και όχι πώς θ’ αξιοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους και ν’ αναζητήσουν τις αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν και τις αρχές που πρέπει ν’ αναζητούν κατά την εκτέλεσή του. Έτσι, όταν οι αντίχριστοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, πρώτα βάζουν στόχο και ζητάνε πράγματα που θα ωφελήσουν την υπόληψη και τη θέση τους, όπως ευφυΐα, σοφία, μοναδική διορατικότητα, εξαιρετικές δεξιότητες, ανοιχτά πνευματικά μάτια και ούτω καθεξής. Δεν θέλουν αυτά τα πράγματα για να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε για να προσφέρουν την ειλικρίνειά τους και να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι παρακλήσεις ξεχειλίζουν από παζάρια και απαιτήσεις, εντούτοις εκείνοι πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένοι. Αυτού του είδους οι προσευχές και οι συναλλαγές που κάνουν οι άνθρωποι, ακόμη κι αν οι ίδιοι υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ακόμα κι αν δαπανούν χρόνο και ενέργεια, είναι κάτι που θ’ αποδεχθεί ο Θεός; Από τη δική Του οπτική, ο Θεός δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση ν’ αποδεχθεί μια τέτοια εκτέλεση καθήκοντος, επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ειλικρίνεια, καθόλου αφοσίωση και σίγουρα καθόλου γνήσια υποταγή. Με βάση αυτήν την πτυχή, αυτό που θέλουν υποκειμενικά να επιδιώξουν είναι η θέση και η φήμη, καθώς και η εκτίμηση και ο θαυμασμός των άλλων· ωστόσο, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν έχει υπάρξει καμία βελτίωση ως προς τη ζωή-είσοδό τους ούτε ως προς την αλλαγή της διάθεσής τους.

Οι αντίχριστοι, όταν τους συμβαίνει κάτι, αρχίζουν αμέσως να μηχανορραφούν, να σκέφτονται υστερόβουλα και να καταστρώνουν σχέδια μέσα τους. Είναι σαν λογιστές —κάνουν συναλλαγές με τον Θεό για τα πάντα, θέλουν πολλά πράγματα και έχουν πολλές απαιτήσεις από τον Θεό. Με λίγα λόγια, όλες αυτές οι απαιτήσεις είναι παράλογες στα μάτια του Θεού· δεν είναι αυτό που έχει την πρόθεση ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους ούτε αυτό που πρέπει να λάβουν οι άνθρωποι, καθώς αυτά τα πράγματα δεν ωφελούν ούτε στο ελάχιστο την επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης ή την επιδίωξη της σωτηρίας των ανθρώπων. Ακόμη και αν, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, ο Θεός σού δώσει λίγο φως ή κάποιες νέες ιδέες σε σχέση με το επάγγελμά σου, δεν το κάνει ούτε για να ικανοποιήσει την επιθυμία σου να εγείρεις απαιτήσεις από τον Θεό ούτε, βέβαια, για ν’ αυξήσει τη δημοτικότητά σου ή το κύρος που έχεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Ένας κανονικός άνθρωπος, αφού λάβει τέτοιο φως και τέτοια διαφώτιση από τον Θεό, τα εφαρμόζει στο καθήκον του, με αποτέλεσμα να εκτελεί καλύτερα το καθήκον του, να καταφέρνει να συλλάβει τις αρχές με μεγαλύτερη ακρίβεια και σταδιακά να βιώνει από πρώτο χέρι πώς λαμβάνει πολλή διαφώτιση, φώτιση και χάρη από τον Θεό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του· όλα αυτά γίνονται από τον Θεό. Όσο περισσότερο τα βιώνει τόσο περισσότερο αισθάνεται ότι όσα κάνει ο Θεός είναι σπουδαία και τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί ότι δεν έχει κανέναν λόγο να κομπάζει, ότι όλα οφείλονται στη χάρη και την καθοδήγηση του Θεού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να νιώσει και να συνειδητοποιήσει ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι διαφορετικοί και, όση φώτιση και διαφώτιση κι αν τους δώσει ο Θεός, τα αποδίδουν όλα στον εαυτό τους. Μια μέρα, όταν κάνουν μια σούμα των συνεισφορών τους και απευθύνονται στον Θεό για ν’ απαιτήσουν ανταμοιβές, όταν κλείνουν τους λογαριασμούς τους με τον Θεό, Εκείνος αποσύρει τη διαφώτιση και τη φώτισή Του κι έτσι οι αντίχριστοι αποκαλύπτονται. Πρωτύτερα, όλα όσα ήταν σε θέση να κάνουν οφείλονταν στο έργο του Αγίου Πνεύματος και στην καθοδήγηση του Θεού. Δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους —χωρίς τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού χάνουν τα χαρίσματα, την ευφυΐα, τη σοφία, τις καλές ιδέες και τις καλές σκέψεις τους· γίνονται άχρηστοι και ανόητοι. Όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα και φτάνουν σ’ αυτό το σημείο, συνεχίζουν ν’ αγνοούν το γεγονός ότι το μονοπάτι τους είναι λανθασμένο και δεν συνειδητοποιούν ότι έκαναν συναλλαγές με τον Θεό και ότι είχαν παράλογες απαιτήσεις από Εκείνον. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι άξιοι και ικανοί για τα πάντα, ότι τους αξίζει να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται, να τους στηρίζουν και να τους εκθειάζουν οι άλλοι. Αν δεν λάβουν αυτά τα πράγματα, θεωρούν ότι η κατάσταση είναι απελπιστική και ενεργούν ακόμα πιο απερίσκεπτα, ξεχειλίζουν από πικρία τόσο απέναντι στον Θεό όσο και απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές. Βαθιά μέσα τους βλασφημούν τον Θεό και παραπονιούνται εναντίον Του· λένε ότι ο Θεός είναι άδικος, αναθεματίζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση και ότι γκρεμίζουν τις γέφυρες μόλις τις διασχίσουν, ενώ φτάνουν και να κατηγορήσουν τον οίκο του Θεού ότι τους εκμεταλλεύτηκε και τώρα θέλει να τους ξεφορτωθεί. Τι δείχνει αυτό; Ότι είναι ξεδιάντροποι! Έτσι δεν είναι όλοι οι αντίχριστοι; Δεν λένε συχνά τέτοια πράγματα; Λένε: «Όταν ήμουν χρήσιμος και είχα τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο, όλοι περιστρέφονταν γύρω μου. Τώρα που δεν είμαι πλέον σε σημαντικό πόστο, κανείς δεν μου δίνει σημασία, όλοι με περιφρονούν και όλοι σας έχετε ύφος όταν μου μιλάτε». Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια; Δεν είναι ριζωμένα στη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Η μοχθηρή τους διάθεση ξεχειλίζει από τις συμφωνίες που κάνουν με τους ανθρώπους και με τον Θεό, από τις απαιτήσεις που έχουν από τον Θεό και από τους ανθρώπους, σαν να λένε: «Εγώ φροντίζω ό,τι χρειάζεται για σας, δαπανώ τον εαυτό μου, πληρώνω ένα τίμημα και ανησυχώ για σας, οπότε θα πρέπει να με προσεγγίζετε με σεβασμό και να μου μιλάτε ευγενικά. Είτε έχω θέση είτε όχι, πρέπει πάντα να θυμάστε τι έχω κάνει, να μ’ έχετε για πάντα στο μυαλό σας και να μη με ξεχάσετε ποτέ· αν με ξεχάσετε, αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε συνείδηση. Όποτε τρώτε ή χρησιμοποιείτε καλά πράγματα, πρέπει να με σκέφτεστε και πρέπει πάντα εγώ να έχω προτεραιότητα». Δεν έχουν συχνά τέτοιες απαιτήσεις οι αντίχριστοι; (Ναι.) Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Ποιος τύπωσε τα βιβλία με τα λόγια του θεού που διαβάζετε; Ποιος τα παρέδωσε στα χέρια σας; Αν δεν ήμουν εγώ που πήρα το ρίσκο και αντιμετώπισα τους κινδύνους της σύλληψης, της φυλάκισης ή της θανατικής ποινής, θα ήσασταν σε θέση να διαβάσετε αυτά τα βιβλία; Αν δεν ήμουν εγώ που υπέμεινα κακουχίες και πλήρωσα ένα τίμημα για να σας ποτίσω, θα ήσασταν σε θέση να έχετε εκκλησιαστική ζωή; Αν δεν ήμουν εγώ που υπέμεινα κακουχίες και πλήρωσα ένα τίμημα για να διαδώσω το ευαγγέλιο, θα μπορούσε η εκκλησία να κερδίσει τόσους ανθρώπους; Αν δεν ήμουν εγώ που συναναστρέφομαι μαζί σας πάνω στα λόγια του θεού όλη μέρα, θα είχατε τόσο μεγάλη πίστη; Αν δεν ήμουν εγώ που τρέχω εδώ και εκεί για να σας παρέχω υλικοτεχνική υποστήριξη, θα μπορούσατε τώρα να κάνετε με ηρεμία τα καθήκοντά σας; Αν δεν είχα ηγηθεί εγώ, θα μπορούσε το έργο της εκκλησίας να έχει αναπτυχθεί στον τωρινό βαθμό;» Έχετε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους; Ακούγοντας τα λόγια τους, θα νόμιζε κανείς ότι χωρίς αυτούς το έργο του οίκου του Θεού δεν θα μπορούσε να προχωρήσει και η γη θα σταματούσε να γυρίζει. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία των αντίχριστων; Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν φωνάζουν αυτά τα λόγια; Παίρνουν τα εύσημα ή κλαίγονται και παραπονιούνται; Πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού δεν τους χρειάζεται πλέον, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς έχουν παραμελήσει, ότι ο οίκος του Θεού είναι άδικος με τους ανθρώπους, ότι δεν παρέχει γι’ αυτούς, δεν τους σέβεται ούτε τους αφήνει να γεράσουν εκεί. Οι φωνές τους δεν εμπεριέχουν και ένα ανάθεμα; Αναθεματίζουν τους άλλους, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση. Ποια υπηρεσία παρέχουν στ’ αλήθεια οι αντίχριστοι; Όλα όσα κάνουν προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και όλα όσα λένε είναι παραπλανητικά. Δεν έχουν ανθρώπινη φύση· είναι διάβολοι. Γιατί πρέπει ο οποιοσδήποτε να τους αντιμετωπίζει με βάση τη συνείδησή του; Άραγε είναι χρήσιμο αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι χρήσιμο; Μπορεί κανείς να κατανοήσει την αλήθεια ακολουθώντας τους; (Όχι.) Τι κερδίζουν όλοι όσοι λατρεύουν και ακολουθούν τους αντίχριστους; Όλοι προδίδουν τον Θεό μαζί με αυτούς τους αντίχριστους και οδηγούνται στην κόλαση. Τι άποψη έχουν για τον εαυτό τους οι αντίχριστοι; (Νομίζουν πως είναι ο Θεός.) Αυτή είναι μια ξεδιάντροπη σκέψη. Οι άνθρωποι οφείλουν να έχουν συνείδηση απέναντι στον Θεό, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που απαίτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους· το μόνο που τους ζητά είναι να κατανοούν την αλήθεια, να είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, καθώς και να είναι δημιουργημένα όντα που έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Πότε σας ζήτησα να σκεφτείτε Εμένα και να φυλάξετε λίγο για Μένα όταν τρώτε καλό φαγητό ή να σκεφτείτε Εμένα όταν μένετε σ’ ένα ωραίο μέρος; Όταν τρώτε καλά, ζείτε καλά και είστε χαρούμενοι, έχω νιώσει ποτέ ζήλια; Έχω πει ποτέ ότι δεν έχετε συνείδηση; Οι αντίχριστοι, όμως, είναι ικανοί να λένε τέτοια πράγματα και να αναθεματίζουν τους ανθρώπους, λέγοντας ότι δεν έχουν συνείδηση. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Όταν ο οίκος του Θεού τούς απομακρύνει από τη θέση τους, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είναι πλέον τόσο ενθουσιώδεις απέναντί τους, είναι ικανοί να λένε τέτοια πράγματα, να οδύρονται για τα δεινά που έχουν υποστεί και να αναθεματίζουν τους ανθρώπους και τον Θεό. Είναι ικανοί να ξεστομίσουν κάθε λογής πράγματα και η δαιμονική τους φύση εκτίθεται ολοκληρωτικά. Αυτές είναι οι διάφορες εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται από τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Επειδή η καρδιά τους κατακλύζεται από συμφωνίες που θέλουν να κάνουν με τον Θεό, εγείρουν διάφορες απαιτήσεις από Αυτόν. Όταν οι αντίχριστοι προάγονται ή απομακρύνονται από τη θέση τους, όταν ο οίκος του Θεού τούς τοποθετεί ή δεν τους τοποθετεί σε κάποιο σημαντικό πόστο, όλες οι διαφορετικές εκδηλώσεις που αναδύονται από μέσα τους σχετίζονται με τη μοχθηρή ουσία τους· αυτό είναι απόλυτα αληθινό.