III. Η διάθεση-ουσία των αντίχριστων

Α. Η μοχθηρία

2. Τι κάνουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό

Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στη διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου και τη συνοψίσαμε, επιλέγοντας ν’ αναλύσουμε τρία χαρακτηριστικά από τις έξι διαθέσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά είναι η αποστροφή για την αλήθεια, η φαυλότητα και η μοχθηρία. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη μοχθηρία και, μέσα από μια ανάλυση των μοχθηρών εκδηλώσεων των αντίχριστων, δηλαδή ότι οι σκέψεις τους ξεχειλίζουν από κακία όλη μέρα, προσδιορίσαμε τους αντίχριστους και επιβεβαιώσαμε τη μοχθηρή διάθεση-ουσία τους με βάση αυτές τις εκδηλώσεις. Αναλύουμε το γεγονός ότι οι σκέψεις τους ξεχειλίζουν από κακία όλη μέρα από δύο πτυχές: πρώτον, τι σκέφτονται όταν αντιμετωπίζουν άλλους ανθρώπους, ποιες προσεγγίσεις και εκδηλώσεις αποκαλύπτουν στη μοχθηρή ουσία τους· και δεύτερον, τι σκέφτονται για τον Θεό. Ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους. Όσο για τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις απόψεις, τα κίνητρα και ακόμα και τις προκαθορισμένες ενέργειες που έχουν στο μυαλό τους οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, συναναστραφήκαμε την περασμένη φορά εν μέρει πάνω σ’ αυτό το θέμα: Για παράδειγμα, μιλήσαμε για την αμφιβολία, την εξονυχιστική εξέταση και τι άλλο; (Την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα.) Την αμφιβολία, την εξονυχιστική εξέταση, την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα. Τώρα, ας συναναστραφούμε πάνω στο γεγονός ότι οι αντίχριστοι δοκιμάζουν τον Θεό.

ε. Η δοκιμή

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της δοκιμής; Ποιες προσεγγίσεις ή σκέψεις εκδηλώνουν μια κατάσταση ή μια ουσία δοκιμής; (Αν έχω διαπράξει μια παράβαση ή έχω κάνει κάτι κακό, θέλω πάντα να βολιδοσκοπήσω τον Θεό, ν’ απαιτήσω μια ξεκάθαρη απάντηση και να δω αν θα έχω καλή έκβαση ή καλό προορισμό.) Αυτό έχει να κάνει με τις σκέψεις. Γενικά, λοιπόν, όταν κάποιος μιλάει ή ενεργεί ή όταν αντιμετωπίζει κάτι, ποια από τις εκδηλώσεις του είναι η δοκιμή; Αν κάποιος έχει διαπράξει μια παράβαση και θεωρεί ότι ίσως ο Θεός να θυμάται ή να καταδικάσει την παράβασή του, αλλά νιώθει αβέβαιος, επειδή δεν γνωρίζει κατά πόσο όντως θα τον καταδικάσει ο Θεός, βρίσκει έναν τρόπο να το δοκιμάσει αυτό για να δει ποια είναι πραγματικά η στάση του Θεού. Αρχίζει με προσευχή και, αν δεν υπάρξει φώτιση ή διαφώτιση, σκέφτεται να σταματήσει εντελώς να εφαρμόζει τις προηγούμενες μεθόδους επιδίωξής του. Παλαιότερα, ενεργούσε πάντα με επιπόλαιο τρόπο, καταβάλλοντας μόνο το 30% της προσπάθειάς του εκεί όπου θα μπορούσε να καταβάλει το 50% ή μόνο το 10% εκεί όπου θα μπορούσε να καταβάλει το 30%. Τώρα, αν μπορεί να καταβάλει το 50% της προσπάθειάς του, θα το κάνει. Αναλαμβάνει βρόμικες ή κουραστικές εργασίες που αποφεύγουν οι άλλοι, τις κάνει πάντα πριν από τους άλλους και εξασφαλίζει ότι το βλέπουν οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι θέλει να δει πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτό το ζήτημα και αν μπορεί να εξιλεωθεί για την παράβασή του. Όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες ή πράγματα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν οι περισσότεροι άνθρωποι, θέλει να δει τι θα κάνει ο Θεός, κατά πόσο θα τον διαφωτίσει και θα τον καθοδηγήσει. Αν μπορεί να νιώσει την παρουσία του Θεού και την ιδιαίτερη εύνοιά Του, τότε πιστεύει ότι ο Θεός δεν έχει θυμηθεί ούτε έχει καταδικάσει την παράβασή του κι αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να συγχωρεθεί. Αν δαπανήσει τον εαυτό του μ’ αυτόν τον τρόπο και πληρώσει ένα τέτοιο τίμημα, αν η στάση του αλλάξει σημαντικά, αλλά και πάλι δεν νιώθει την παρουσία του Θεού και δεν νιώθει σε καμία περίπτωση κάποια διακριτή διαφορά σε σχέση με πριν, τότε είναι πιθανό ο Θεός να έχει καταδικάσει την προηγούμενη παράβασή του και να μην τον θέλει πια. Εφόσον ο Θεός δεν τον θέλει, στο εξής δεν θα καταβάλλει τόση προσπάθεια όταν κάνει το καθήκον του. Αν ο Θεός εξακολουθεί να τον θέλει, δεν τον καταδικάσει και υπάρχει ακόμα ελπίδα γι’ αυτόν να λάβει ευλογίες, θα κάνει το καθήκον του με κάποια ειλικρίνεια. Δεν είναι αυτές οι εκδηλώσεις και οι ιδέες μια μορφή δοκιμής; Δεν είναι μια συγκεκριμένη προσέγγιση; (Ναι.) Πριν λίγο αναφέρατε μόνο μία θεωρητική πτυχή, αλλά δεν εμβαθύνατε συγκεκριμένα στη λεπτομερή εκδήλωση των αντίχριστων όταν δοκιμάζουν τον Θεό και στις συγκεκριμένες προσεγγίσεις και τα σχέδια που έχουν μέσα τους γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε εκθέσατε ποιες είναι οι απόψεις και οι καταστάσεις των αντίχριστων όταν επιδίδονται σ’ αυτήν τη δραστηριότητα.

Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία γνώση ή εμπειρία της παντοδυναμίας του Θεού ή του γεγονότος ότι εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Επίσης, δεν αντιλαμβάνονται πραγματικά πώς ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων και έτσι είναι φυσικό να κατακλύζονται από αμφιβολίες γι’ αυτό το ζήτημα. Παρόλο που υποκειμενικά θέλουν να πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, τους λείπουν οι πειστικές αποδείξεις. Συνεπώς, σχεδιάζουν κάποια πράγματα μέσα τους και ταυτόχρονα αρχίζουν να τα εκτελούν και να τα υλοποιούν. Όσο τα υλοποιούν, παρατηρούν συνεχώς κατά πόσο ο Θεός πράγματι τα γνωρίζει, κατά πόσο τα ζητήματα θα εκτεθούν και, αν παραμείνουν κρυφά, κατά πόσο μπορεί κανείς να τ’ ανακαλύψει ή κατά πόσο μπορεί ο Θεός να τ’ αποκαλύψει μέσα από ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Ασφαλώς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν λίγο πολύ κάποιες αβεβαιότητες για την παντοδυναμία του Θεού και το γεγονός ότι εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, αλλά οι αντίχριστοι δεν είναι απλώς αβέβαιοι· κατακλύζονται από αμφιβολίες και ταυτόχρονα είναι απολύτως επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό. Επομένως, αναπτύσσουν πολλές προσεγγίσεις για να δοκιμάσουν τον Θεό. Επειδή αμφιβάλλουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων και, ακόμη περισσότερο, επειδή αρνούνται το γεγονός ότι ο Θεός την εξετάζει εξονυχιστικά, συχνά σκέφτονται κάποια ζητήματα. Τότε, με λίγο φόβο ή κάποιο ανεξήγητο αίσθημα τρόμου, διαδίδουν στα κρυφά αυτές τις σκέψεις κατ’ ιδίαν, παραπλανώντας κάποιους ανθρώπους. Στο μεταξύ, εκθέτουν συνεχώς τα επιχειρήματα και τις ιδέες τους λίγο λίγο. Όσο τα εκθέτουν, παρακολουθούν κατά πόσο ο Θεός θα εμποδίσει ή θα εκθέσει αυτήν τη συμπεριφορά τους. Αν την εκθέσει ή τη χαρακτηρίσει, σπεύδουν να οπισθοχωρήσουν και να υιοθετήσουν άλλη προσέγγιση. Αν φαίνεται να μην τη γνωρίζει κανείς και να μην μπορεί κανείς να τους διακρίνει ή να τους καταλάβει, πείθονται ακόμη περισσότερο μέσα τους ότι η διαίσθησή τους είναι σωστή και ότι η γνώση τους για τον Θεό είναι σωστή. Κατά την άποψή τους, ο Θεός κατά βάση δεν εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά των ανθρώπων. Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Αυτή είναι η προσέγγιση της δοκιμής.

Οι αντίχριστοι, λόγω της έμφυτης μοχθηρής τους διάθεσης, ποτέ δεν μιλάνε ούτε ενεργούν με ευθύτητα. Δεν χειρίζονται τα πράγματα με τίμια και ειλικρινή στάση, δεν μιλάνε με ειλικρινή λόγια ούτε ενεργούν με εγκάρδιο τρόπο. Τίποτε από όσα λένε ή κάνουν δεν είναι ξεκάθαρο· είναι όλα δυσνόητα και υπόγεια και δεν εκφράζουν ποτέ ευθέως τις σκέψεις ή τα κίνητρά τους. Επειδή πιστεύουν ότι, αν τα εκφράσουν, θα τους καταλάβουν και θα τους διακρίνουν πλήρως, ότι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους θα βγουν στο φως και ότι οι άλλοι δεν θα τους θεωρούν ανώτερους ή ευγενείς ούτε θα τους σέβονται και θα τους λατρεύουν, προσπαθούν πάντα να συγκαλύπτουν και να κρύβουν τα επαίσχυντα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Πώς μιλάνε και πώς ενεργούν, λοιπόν; Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους. Οι άπιστοι έχουν την εξής έκφραση: «βολιδοσκόπηση μιας κατάστασης». Οι αντίχριστοι υιοθετούν μια παρόμοια προσέγγιση. Όταν θέλουν να κάνουν κάτι και έχουν μια συγκεκριμένη άποψη ή στάση, ποτέ δεν την εκφράζουν ευθέως· αντιθέτως, χρησιμοποιούν ορισμένες συγκαλυμμένες ή διερευνητικές μεθόδους, για παράδειγμα εκμαιεύουν πράγματα από τους ανθρώπους για να συγκεντρώσουν τις πληροφορίες που αναζητούν. Λόγω της μοχθηρής τους διάθεσης, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε θέλουν να την κατανοήσουν. Η μοναδική τους ανησυχία είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση τους. Επιδίδονται σε δραστηριότητες που μπορούν να τους φέρουν φήμη, κέρδος και θέση και αποφεύγουν όσες δεν προσφέρουν τέτοια πράγματα. Αναλαμβάνουν με προθυμία δραστηριότητες που σχετίζονται με την υπόληψη, τη θέση, τη διάκριση και τη δόξα, ενώ αποφεύγουν πράγματα που διαφυλάττουν το έργο της εκκλησίας ή που μπορεί να προσβάλλουν άλλους. Επομένως, οι αντίχριστοι δεν προσεγγίζουν τίποτε με στάση αναζήτησης, αλλά χρησιμοποιούν τη μέθοδο της δοκιμής για να βολιδοσκοπήσουν τα πράγματα κι έπειτα ν’ αποφασίσουν κατά πόσο θα προχωρήσουν. Οι αντίχριστοι είναι πολύ απλά τόσο πονηροί και μοχθηροί. Για παράδειγμα, όταν θέλουν να μάθουν τι είδους άνθρωποι είναι στα μάτια του Θεού, δεν αξιολογούν τον εαυτό τους μέσα από τα λόγια του Θεού για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά ρωτάνε εδώ κι εκεί και ακούνε για να πιάσουν τυχόν υπονοούμενα, παρατηρούν τον τόνο και τη στάση των επικεφαλής και του Άνωθεν και ψάχνουν στα λόγια του Θεού για να δουν πώς καθορίζει τις εκβάσεις ανθρώπων όπως αυτοί. Χρησιμοποιούν αυτά τα μονοπάτια και αυτές τις μεθόδους για να καταλάβουν πού ανήκουν μέσα στον οίκο του Θεού και να μάθουν ποια θα είναι η μελλοντική τους έκβαση. Δεν εμπεριέχει αυτό κάποιας φύσεως δοκιμή; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, αφού κλαδευτούν, αντί να εξετάσουν γιατί κλαδεύτηκαν, να εξετάσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τα λάθη που αποκάλυψαν στη διάρκεια των πράξεών τους και ποιες πτυχές της αλήθειας θα πρέπει ν’ αναζητήσουν για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και να διορθώσουν τα προηγούμενα σφάλματά τους, δίνουν στους άλλους μια ψεύτικη εντύπωση, χρησιμοποιώντας έμμεσους τρόπους για να μάθουν ποια είναι η πραγματική στάση του Άνωθεν απέναντί τους. Λόγου χάρη, αφού κλαδευτούν, σπεύδουν ν’ αναφέρουν ένα ασήμαντο ζήτημα για ν’ αναζητήσουν τον Άνωθεν, προκειμένου να δουν τι ύφος έχει ο Άνωθεν, αν είναι υπομονετικός, αν θ’ απαντήσει με σοβαρότητα στις ερωτήσεις τους, αν θα υιοθετήσει μια πιο ήπια στάση απέναντί τους, αν θα τους εμπιστευτεί κάποιες εργασίες, αν θα εξακολουθεί να τους έχει σε εκτίμηση και τι πραγματικά πιστεύει ο Άνωθεν για τα λάθη που διέπραξαν στο παρελθόν. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι ένα είδος δοκιμής. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και εμφανίζουν τέτοιες εκδηλώσεις, το γνωρίζουν βαθιά μέσα τους; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, το γνωρίζετε και θέλετε να κάνετε τέτοια πράγματα, πώς το χειρίζεστε; Κατ’ αρχάς, στο απλούστερο επίπεδο, μπορείτε να επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας; Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους όταν έρχεται η στιγμή. Σκέφτονται: «Ξέχασέ το· αυτήν τη φορά έχει να κάνει με τις ευλογίες μου και την έκβασή μου. Δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου. Την επόμενη φορά». Όταν έρχεται η επόμενη φορά και έρχονται ξανά αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τις ευλογίες τους και την έκβασή τους, και πάλι δεν είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν αίσθημα συνείδησης και, παρόλο που δεν έχουν διάθεση-ουσία αντίχριστου, εξακολουθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα και να διατρέχουν κίνδυνο. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι έχουν συχνά αυτές τις σκέψεις και ζουν σε τέτοια κατάσταση, αλλά δεν επαναστατούν ποτέ ενάντια στον εαυτό τους, επειδή δεν έχουν αίσθημα συνείδησης. Ακόμη κι αν κάποιος τους εκθέσει και τους κλαδέψει, επισημαίνοντας την κατάστασή τους, εκείνοι επιμένουν και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους ούτε πρόκειται να μισήσουν τον εαυτό τους λόγω αυτού ή να εγκαταλείψουν και να διορθώσουν αυτήν την κατάσταση. Αφού απαλλαγούν κάποιοι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους, εκείνοι σκέφτονται: «Φαίνεται φυσιολογικό ν’ απαλλαγεί κάποιος από τα καθήκοντά του, αλλά νιώθω πως είναι κάπως ατιμωτικό. Παρόλο που δεν είναι σημαντικό ζήτημα, υπάρχει ένα καίριο σημείο που δεν μπορώ να αγνοήσω. Αν απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου, μήπως αυτό θα σημαίνει ότι ο οίκος του θεού δεν θα με καλλιεργήσει πλέον; Τότε τι είδους άνθρωπος θα είμαι στα μάτια του θεού; Άραγε θα εξακολουθώ να έχω ελπίδα; Θα εξακολουθώ να είμαι έστω και ελάχιστα χρήσιμος στον οίκο του θεού;» Το συλλογίζονται αυτό και επινοούν ένα σχέδιο: «Έχω στη διάθεσή μου δέκα χιλιάδες γουάν και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τα χρησιμοποιήσω. Θα δώσω αυτά τα δέκα χιλιάδες γουάν ως προσφορά και θα δω αν μπορεί ν’ αλλάξει λίγο η στάση του άνωθεν απέναντί μου και αν μπορεί να μου δείξει κάποια εύνοια. Αν ο οίκος του θεού δεχτεί τα χρήματα, αυτό θα σημαίνει ότι εξακολουθώ να έχω ελπίδα. Αν αρνηθεί τα χρήματα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω ελπίδα και θα κάνω άλλα σχέδια». Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Είναι μια δοκιμή. Με λίγα λόγια, η δοκιμή είναι μια σχετικά εμφανής εκδήλωση της μοχθηρής διάθεση-ουσίας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για ν’ αποκτήσουν τις πληροφορίες που επιθυμούν, για ν’ αποκτήσουν βεβαιότητα κι έπειτα να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι δοκιμής, όπως να χρησιμοποιήσει κανείς λόγια για να εκμαιεύσει πράγματα από τον Θεό, να χρησιμοποιήσει πράγματα για να Τον δοκιμάσει, να σκέφτεται και να κλωθογυρίζει πράγματα στο μυαλό του. Ποιος είναι ο συνηθέστερος τρόπος με τον οποίο δοκιμάζετε τον Θεό; (Μερικές φορές, όταν προσεύχομαι στον Θεό, ελέγχω τη στάση του Θεού απέναντί μου και βλέπω αν έχω γαλήνη στην καρδιά μου. Χρησιμοποιώ αυτήν τη μέθοδο για να δοκιμάσω τον Θεό.) Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται αρκετά συχνά. Άλλη μια μέθοδος είναι όταν κάποιος έχει κάτι να πει κατά τη συναναστροφή στη συνάθροιση, να δει αν ο Θεός παρέχει διαφώτιση ή φώτιση και να το χρησιμοποιήσει για να ελέγξει κατά πόσο ο Θεός εξακολουθεί να είναι στο πλευρό του, κατά πόσο εξακολουθεί να τον αγαπά. Επίσης, όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, να δει αν ο Θεός τον διαφωτίζει ή τον καθοδηγεί, αν έχει ιδιαίτερες σκέψεις, ιδέες ή ενοράσεις, και να τα χρησιμοποιήσει αυτά για να ελέγξει τι στάση έχει ο Θεός απέναντί του. Όλες αυτές οι μέθοδοι είναι πολύ κοινές. Κάτι άλλο; (Αν έχω αναλάβει μια δέσμευση απέναντι στον Θεό όταν προσεύχομαι, αλλά δεν καταφέρνω να την εκπληρώσω, παρατηρώ κατά πόσο ο Θεός θα με αντιμετωπίσει με βάση τον όρκο που έκανα.) Είναι κι αυτό ένα είδος. Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, αν έχουν ένοχη συνείδηση γι’ αυτό κι έπειτα αποκτήσουν γνώση γι’ αυτές τις πράξεις και τις διαθέσεις και μπορέσουν να τις μεταστρέψουν αμέσως, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό· πρόκειται για κανονική διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, αν κάποιος είναι σε θέση να το κάνει αυτό αδιάκοπα και πεισματικά, ακόμη κι αν ξέρει ότι είναι λάθος και ότι το απεχθάνεται ο Θεός, και αν επιμένει σ’ αυτό και δεν επαναστατεί ποτέ εναντίον του ούτε το εγκαταλείπει, τότε αυτή είναι ουσία αντίχριστου. Η διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου είναι διαφορετική από των συνηθισμένων ανθρώπων, επειδή οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά χρησιμοποιούν αδιάκοπα και πεισματικά διάφορες μεθόδους για να δοκιμάσουν τον Θεό, τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, το συμπέρασμά Του για έναν άνθρωπο και τις σκέψεις και τις ιδέες Του για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός ανθρώπου. Δεν αναζητούν ποτέ τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια και, ιδίως, πώς να υποταχθούν στην αλήθεια για να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Ο σκοπός πίσω από όλες τις πράξεις τους είναι να βολιδοσκοπήσουν τις σκέψεις και τις ιδέες του Θεού· έτσι είναι οι αντίχριστοι. Αυτή η διάθεση των αντίχριστων είναι ξεκάθαρα μοχθηρή. Όταν επιδίδονται σ’ αυτές τις ενέργειες και εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, δεν έχουν ίχνος τύψεων ή μεταμέλειας. Ακόμη κι αν συνδέουν τον εαυτό τους μ’ αυτά τα πράγματα, δεν δείχνουν καμία μεταμέλεια ή πρόθεση να σταματήσουν, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν στους δικούς τους τρόπους. Από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, από τη στάση και την προσέγγισή τους, είναι εμφανές ότι θεωρούν τον Θεό αντίπαλο. Στις σκέψεις και τις απόψεις τους δεν υπάρχει καμία ιδέα ή στάση που να δείχνει ότι γνωρίζουν και αγαπούν τον Θεό, ότι υποτάσσονται σ’ Αυτόν και έχουν φόβο Θεού· απλώς επιθυμούν να πάρουν από τον Θεό τις πληροφορίες που θέλουν και να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους μεθόδους και τα δικά τους μέσα για να εξακριβώσουν συγκεκριμένα τι στάση έχει ο Θεός απέναντί τους και πώς τους χαρακτηρίζει. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι, παρόλο που εναρμονίζουν τις προσεγγίσεις τους με τα λόγια έκθεσης του Θεού, ακόμα κι αν έχουν την παραμικρή επίγνωση ότι ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη συμπεριφορά και ότι ένας άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει τέτοια πράγματα, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν.

Στο παρελθόν, υπήρχε ένας κανονισμός στον οίκο του Θεού: Όσοι είχαν αποβληθεί ή αποπεμφθεί, αν έδειχναν κατόπιν πραγματική μεταμέλεια και συνέχιζαν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να διαδίδουν το ευαγγέλιο και να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, μετανοώντας πραγματικά, θα μπορούσαν να γίνουν ξανά δεκτοί στην εκκλησία. Ήταν, λοιπόν, κάποιος που πληρούσε αυτά τα κριτήρια αφότου είχε αποπεμφθεί και η εκκλησία έστειλε κάποιον να τον βρει, να συναναστραφεί μαζί του και να του πει ότι είχε γίνει ξανά δεκτός στην εκκλησία. Εκείνος, μόλις το άκουσε αυτό, χάρηκε πολύ, αλλά συλλογίστηκε: «Με δέχεται πραγματικά η εκκλησία ή κρύβεται κάποια ιδέα πίσω από αυτό; Έχει δει πραγματικά τη μετάνοιά μου ο θεός; Μου έχει δείξει πραγματικά έλεος και με έχει συγχωρέσει; Όντως δεν λαμβάνονται υπόψη οι προηγούμενες πράξεις μου;» Δεν το πίστεψε και σκέφτηκε: «Παρόλο που με θέλουν πίσω, θα πρέπει να είμαι συγκρατημένος και να μη συμφωνήσω αμέσως. Δεν θα πρέπει να ενεργήσω λες και υπέφερα πολύ και ήμουν τελείως αξιολύπητος όλα αυτά τα χρόνια που είχα αποβληθεί. Πρέπει να ενεργήσω λίγο επιφυλακτικά και να μη ρωτήσω αμέσως μόλις με δεχτούν πίσω πού μπορώ να συμμετέχω στην εκκλησιαστική ζωή ή ποια καθήκοντα μπορώ να κάνω. Δεν γίνεται να φανώ υπερβολικά ενθουσιώδης. Παρόλο που νιώθω πολύ χαρούμενος μέσα μου, πρέπει να παραμείνω ήρεμος και να διαπιστώσω κατά πόσο ο οίκος του θεού με θέλει πραγματικά πίσω ή απλώς ενεργεί υστερόβουλα για να με χρησιμοποιήσει για κάποιες εργασίες». Έχοντας αυτά κατά νου, είπε: «Το διάστημα μετά την αποβολή μου, έκανα αυτοκριτική και συνειδητοποίησα ότι τα λάθη που είχα κάνει ήταν πολύ σοβαρά. Οι απώλειες που προκάλεσα στα συμφέροντα του οίκου του θεού ήταν τεράστιες και δεν θα μπορέσω ποτέ να επανορθώσω γι’ αυτές. Είμαι πραγματικά ένας διάβολος και ένας σατανάς που τον καταριέται ο θεός. Ωστόσο, δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη την αυτοκριτική μου. Εφόσον ο οίκος του θεού θέλει να γυρίσω πίσω, πρέπει να φάω και να πιω ακόμα περισσότερα από τα λόγια του θεού, να κάνω περισσότερη αυτοκριτική και ν’ αποκτήσω περισσότερη αυτογνωσία. Αυτήν τη στιγμή, δεν είμαι άξιος να επιστρέψω στον οίκο του θεού, δεν είμαι άξιος να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του θεού, δεν είμαι άξιος να συναντήσω τους αδελφούς και τις αδελφές μου και σίγουρα ντρέπομαι πολύ ν’ αντικρίσω τον θεό. Θα επιστρέψω στην εκκλησία μόνο όταν νιώσω ότι έχω αποκτήσει αρκετή αυτογνωσία και έχω κάνει αρκετή αυτοκριτική, ώστε όλοι να μπορούν να με δεχτούν». Ενώ το έλεγε αυτό, ταυτόχρονα ήταν σε αναμμένα κάρβουνα και σκεφτόταν: «Απλώς προσποιούμαι όταν το λέω αυτό. Τι θα γίνει αν οι επικεφαλής συμφωνήσουν να μη με αφήσουν να επιστρέψω στην εκκλησία; Δεν θα είμαι τελειωμένος;» Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ ανήσυχος, αλλά έπρεπε να μιλήσει έτσι και να προσποιηθεί ότι δεν ήταν υπερβολικά πρόθυμος να επιστρέψει στην εκκλησία. Τι εννοούσε όταν έλεγε αυτά τα πράγματα; (Δοκίμαζε κατά πόσο η εκκλησία πράγματι θα τον δεχόταν πίσω.) Είναι απαραίτητο αυτό; Δεν είναι αυτό κάτι που θα έκαναν οι σατανάδες και οι διάβολοι; Θα συμπεριφερόταν έτσι ένας κανονικός άνθρωπος; (Όχι.) Ένας κανονικός άνθρωπος δεν θα συμπεριφερόταν έτσι. Ήταν μοχθηρό ότι έκανε ένα τέτοιο βήμα ενώ του είχε παρουσιαστεί μια τέτοια καταπληκτική ευκαιρία. Η εκ νέου αποδοχή στην εκκλησία είναι έκφραση της αγάπης και του ελέους του Θεού και θα έπρεπε να κάνει αυτοκριτική, ν’ αντιληφθεί τη διαφθορά και τις ελλείψεις του και ν’ αναζητήσει τρόπους να ξεχρεώσει τις παλιές οφειλές του. Αν κάποιος μπορεί και πάλι να δοκιμάζει τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο και ν’ αντιμετωπίζει έτσι το έλεος του Θεού, τότε πραγματικά αδυνατεί να εκτιμήσει την καλοσύνη Του! Η μοχθηρή ουσία των ανθρώπων είναι αυτή που γεννά μέσα τους τέτοιες ιδέες και προσεγγίσεις. Ουσιαστικά, όταν οι άνθρωποι δοκιμάζουν τον Θεό, θεωρητικά αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν σχετίζεται πάντα με το γεγονός ότι δοκιμάζουν, μεταξύ άλλων, τις σκέψεις του Θεού, τις απόψεις Του για τους ανθρώπους και το πώς τους χαρακτηρίζει. Αν οι άνθρωποι αναζητήσουν την αλήθεια, θα επαναστατήσουν ενάντια σε τέτοιες πρακτικές και θα τις αποβάλουν, και θα ενεργούν και θα συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση-ουσία αντίχριστου όχι μόνο δεν μπορούν ν’ απαγκιστρωθούν από τέτοιες πρακτικές και δεν τις βρίσκουν μισητές, αλλά και συχνά νιώθουν καλά με τον εαυτό τους που διαθέτουν τέτοια μέσα και τέτοιες μεθόδους. Μπορεί να σκέφτονται: «Δείτε πόσο έξυπνος είμαι. Δεν είμαι σαν εσάς τους ανόητους που το μόνο που ξέρετε είναι να υποτάσσεστε και να υπακούτε στον θεό και την αλήθεια· δεν είμαι καθόλου σαν εσάς! Εγώ προσπαθώ να χρησιμοποιώ μέσα και μεθόδους για ν’ ανακαλύψω αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν πρέπει να υποταχθώ και να υπακούσω, και πάλι θα διαλευκάνω πλήρως τα πράγματα. Μη νομίζετε ότι μπορείτε να μου κρύψετε τίποτε ή να μ’ εξαπατήσετε και να με κοροϊδέψετε». Αυτή είναι η σκέψη και η άποψή τους. Οι αντίχριστοι δεν εκδηλώνουν ποτέ υποταγή, φόβο ή ειλικρίνεια και, πολύ λιγότερο, οποιαδήποτε αφοσίωση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας για τις εκδηλώσεις που σχετίζονται με τη δοκιμή.