2. Τι κάνουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό

Αφού συναναστραφήκαμε πάνω στις διάφορες μοχθηρές εκδηλώσεις που εμφανίζουν οι αντίχριστοι απέναντι στους ανθρώπους, ας συναναστραφούμε πάνω στις εκδηλώσεις που εμφανίζουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, σκεπτόμενοι μέσα τους μόνο μοχθηρά πράγματα όλη μέρα. Έχουμε καλύψει προηγουμένως αρκετά πάνω σ’ αυτό το θέμα, οπότε ας συνοψίσουμε. Θα ξεκινήσουμε από τις ηπιότερες περιπτώσεις κι έπειτα σταδιακά θα μεταβούμε στις πιο σοβαρές. Πρώτα είναι η αμφιβολία, ακολουθεί η εξονυχιστική εξέταση του Θεού, ενώ υπάρχουν επίσης η καχυποψία, η επιφυλακτικότητα, οι απαιτήσεις και το παζάρεμα. Υπάρχει κάτι άλλο; (Ότι δοκιμάζουν τον Θεό.) Η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι πολύ σοβαρή. Όσο προχωράμε, η φύση κάθε συμπεριφοράς γίνεται ολοένα και πιο σοβαρή: αποκήρυξη, καταδίκη, κρίση, βλασφημία, λεκτική επίθεση, επίθεση, κατακραυγή και εναντίωση. Ενώ επιφανειακά κάποιοι από αυτούς τους όρους μπορεί να φαίνεται ότι έχουν κάπως παρόμοιο νόημα, αν τους εξετάσει κανείς προσεκτικά, διαφέρουν ως προς το βάθος ή την έμφαση. Υιοθετώντας διάφορες οπτικές ή λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές προσεγγίσεις των αντίχριστων, μπορούμε να κάνουμε διαφοροποιήσεις στη φύση αυτών των όρων.

α. Η αμφιβολία

Η αμφιβολία, η εξονυχιστική εξέταση και η καχυποψία είναι σχετικά αρχικές εκδηλώσεις. Κάποιοι άνθρωποι απλώς τρέφουν αμφιβολίες μέσα τους και σκέφτονται: «Είναι ο ενσαρκωμένος πραγματικά ο Θεός; Μου μοιάζει με άνθρωπο. Είναι όλα τα λόγια Του η αλήθεια; Ποια από αυτά ακούγονται σαν την αλήθεια; Κάποια από αυτά που λέει μπορεί να υπερβαίνουν την ανθρώπινη ομιλία και γνώση. Οι άνθρωποι μπορεί να μην εξηγούν ξεκάθαρα τα μυστήρια και τις προφητείες. Δεν μπορούν, όμως, και οι προφήτες να λένε τέτοια πράγματα; Λέγεται ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Πώς, όμως, είναι δίκαιος ο Θεός; Λέγεται ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα. Όμως τότε, γιατί ο Σατανάς κάνει μονίμως κακά πράγματα; Όταν ο Σατανάς μάς αιχμαλωτίζει και μας διώκει, όταν μας κακομεταχειρίζεται, γιατί δεν παρεμβαίνει ο Θεός; Πού είναι ο Θεός; Υπάρχει πράγματι Θεός;» Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν γνήσια πίστη, όταν δεν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Θεού, δεν γνωρίζουν τη διάθεση ή την ουσία του Θεού και δεν κατανοούν την αλήθεια, τότε θ’ αναδύονται τέτοιες αμφιβολίες μέσα τους. Ωστόσο, καθώς βιώνουν βαθμιαία το έργο του Θεού, όσο κατανοούν την αλήθεια και αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Θεού, αυτές οι αμφιβολίες σταδιακά υποχωρούν και μετασχηματίζονται σε γνήσια πίστη. Αυτό είναι το αναπόφευκτο μονοπάτι για όλους εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Όμως, στην περίπτωση των αντίχριστων που διαθέτουν μοχθηρή ουσία, γίνεται ν’ αλλάξουν οι αμφιβολίες τους; (Όχι, δεν γίνεται ν’ αλλάξουν.) Γιατί δεν γίνεται ν’ αλλάξουν; (Οι αντίχριστοι είναι δύσπιστοι· δεν αναγνωρίζουν τον Θεό.) Θεωρητικά, είναι δύσπιστοι, οπότε επιμένουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό. Ο αντικειμενικός λόγος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι αρνούνται από τη φύση τους ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Ωστόσο, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι θετικά και είναι η αλήθεια. Επειδή οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της, ακόμα και αν όλοι αναγνωρίζουν ότι το κάθε πράγμα που κάνει ο Θεός είναι γεγονός, ότι τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού και ότι η κυριαρχία του Θεού —όπως και ο ίδιος ο Θεός— υπάρχει χωρίς καμία αμφιβολία, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται ότι αυτά είναι γεγονότα. Βαθιά μέσα τους, οι αμφιβολίες για τον Θεό παραμένουν για πάντα. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά είναι γεγονότα, τα καταμαρτυρούν όλοι· και ακόμα κι εκείνοι που έχουν συνήθως τη μικρότερη πίστη παύουν να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό αφού βιώσουν το έργο Του για πολλά χρόνια και αναπτύσσουν γνήσια πίστη στον Θεό. Μόνο οι αντίχριστοι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τις αμφιβολίες τους για τον Θεό. Αντικειμενικά μιλώντας, στη θεωρία αυτά τα άτομα είναι δύσπιστοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό συμβαίνει επειδή οι αντίχριστοι αποστρέφονται την αλήθεια και διαθέτουν μοχθηρή ουσία· αυτός είναι ο θεμελιώδης λόγος. Όσοι άνθρωποι κι αν επιβεβαιώνουν όσα έχει κάνει ο Θεός ή καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτά, όσο αδιάσειστα κι αν είναι τα αποδεικτικά στοιχεία που δείχνει κανείς στους αντίχριστους, εκείνοι αρνούνται και πάλι να πιστέψουν στην ουσία του Θεού ή ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα· αυτό είναι εξαιρετικά μοχθηρό. Αυτό καταδεικνύεται από το εξής ένα σημείο: Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν το αδιάσειστο και προφανές γεγονός της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα, ούτε το πιστεύουν ούτε το αναγνωρίζουν, ενώ μάλιστα αμφιβάλλουν και για τον Θεό. Ωστόσο, πιστεύουν αμέσως τις πράξεις του Βούδα ή των αθάνατων, όπως λέγονται, για τις οποίες μιλάνε οι άπιστοι, οι διάβολοι και τα πονηρά πνεύματα, πράξεις στις οποίες οι αντίχριστοι δεν έχουν υπάρξει μάρτυρες και για τις οποίες δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις. Αυτό είναι μια ακραία επίδειξη μοχθηρίας. Όσο σπουδαίες ή συγκλονιστικές κι αν είναι οι ενέργειες του Θεού, οι αντίχριστοι τις αμφισβητούν και τις περιφρονούν, τρέφοντας διαρκώς αμφιβολίες μέσα τους. Ωστόσο, όταν οι διάβολοι ή ο Σατανάς κάνουν οτιδήποτε αξιοπερίεργο, τους κατακτούν και οι αντίχριστοι υποκλίνονται με θαυμασμό. Δεν μπορούν να νιώσουν φόβο Θεού ή γνήσια πίστη σ’ Αυτόν, όσο σπουδαία κι αν είναι τα πράγματα που κάνει ο Θεός. Αντιθέτως, πιστεύουν αμέσως όλες τις επινοήσεις του Σατανά και τις θαυμάζουν με όλη τους την καρδιά. Αυτό είναι επίδειξη μοχθηρίας. Είναι γεγονός ότι οι αντίχριστοι αμφιβάλλουν πάντα για τον Θεό. Ποτέ δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα, και ποτέ δεν αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Όσοι άνθρωποι κι αν καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτά τα πράγματα ή όσες σχετικές αποδείξεις κι αν παρουσιάζονται, εκείνοι δεν μπορούν ούτε να τα παραδεχθούν ούτε να τα πιστέψουν. Από τη μία πλευρά, αυτό οφείλεται στη μοχθηρή διάθεση-ουσία των αντίχριστων και, από την άλλη, υποδηλώνει ότι αυτά τα άτομα πράγματι δεν είναι άνθρωποι, επειδή δεν έχουν τις διαδικασίες σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Τι σημαίνει ότι δεν έχουν τις διαδικασίες σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σημαίνει ότι τους λείπει η ορθή κρίση και η κατανόηση των θετικών πραγμάτων, της αλήθειας και της ουσίας και της προέλευσης όλων των πραγμάτων. Παρόλο που διαβάζουν τα λόγια του Θεού, που ακούνε κηρύγματα και που βιώνουν και εκτιμούν τα λόγια του Θεού, δεν μπορούν να τα επιβεβαιώσουν ούτε να τα πιστέψουν, αλλά διατηρούν αμφιβολίες. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν τις διαδικασίες σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όσοι δεν έχουν τις κανονικές διαδικασίες σκέψης, όσοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και τα θετικά πράγματα και γεγονότα, άραγε εξακολουθούν να είναι άνθρωποι; (Όχι, δεν είναι άνθρωποι.) Δεν είναι άνθρωποι, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι και ζώα, αφού τα ζώα δεν έχουν μοχθηρή διάθεση. Εφόσον αυτά τα άτομα έχουν μοχθηρή διάθεση, είναι βάσιμο να πει κανείς το εξής: Αυτά τα άτομα είναι όντως πραγματικοί αντίχριστοι και έχουν δαιμονική φύση. Η αμφιβολία είναι μια κατάσταση στις σκέψεις που εκδηλώνουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, ενώ είναι επίσης ένα είδος διάθεση-ουσίας που αποκαλύπτεται στη συμπεριφορά τους· πρόκειται για την πιο επιφανειακή, θεμελιώδη, εξωτερική και κοινή εκδήλωση.

β. Η εξονυχιστική εξέταση

Βαθιά μέσα τους, οι αντίχριστοι είναι γεμάτοι αμφιβολία για τον Θεό. Αποδέχονται, λοιπόν, γνήσια τα λόγια του Θεού, τη διάθεσή Του και το έργο Του; Άραγε, υποτάσσονται αληθινά σε όλα αυτά; Μήπως ακολουθούν πραγματικά τον Θεό; Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Και τι γίνεται μετά; Όταν αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στον οίκο του Θεού, σκέφτονται: «Πού είναι ο θεός; Δεν τον βλέπω· ακούω μόνο τη φωνή του. Κρίνοντας από τη φωνή, φαίνεται να είναι γυναίκα· κρίνοντας από τα λόγια της, φαίνεται μορφωμένη, όχι αναλφάβητη. Κρίνοντας, όμως, από τον τρόπο ομιλίας της και από το περιεχόμενο των λεγομένων της, τι λέει; Γιατί ακούγονται τόσο μπερδεμένα όσα λέει; Πολλοί άνθρωποι, όταν τ’ ακούνε, λένε ότι είναι η αλήθεια. Γιατί, όμως, εμένα δεν μου ακούγονται έτσι; Έχουν όλα να κάνουν με ζητήματα της ανθρώπινης φύσης, της ανθρώπινης διάθεσης, των διαφόρων καταστάσεων που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι με τις πράξεις τους. Υπάρχει η ζωή και η οδός σ’ αυτό; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Όλοι όσοι τ’ άκουσαν λένε ότι πρέπει να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση, να ικανοποιούν τον θεό και να επιδιώκουν τη σωτηρία. Μάλιστα, πολλοί γράφουν και άρθρα βιωματικής μαρτυρίας και καταθέτουν μαρτυρία. Είναι αυτός ο άνθρωπος ο θεός; Μοιάζει με τον θεό; Δεν έχω δει το πρόσωπό της. Αν το είχα δει, ίσως να μπορούσα να διαβάσω τα χαρακτηριστικά της και να έχω μια οριστική απάντηση. Αυτήν τη στιγμή, εξακολουθώ να νιώθω λίγο αβέβαιος, αφού απλώς ακούω τη φωνή της και δίνω προσοχή σε όσα λέει». Τι είναι αυτό που κάνουν; Εξετάζουν εξονυχιστικά, βολιδοσκοπούν και προσπαθούν να συλλάβουν την πραγματική κατάσταση, προκειμένου να διαπιστώσουν αν είναι όντως ο Θεός κι έπειτα ν’ αποφασίσουν αν θα Τον ακολουθήσουν, πώς θα Τον ακολουθήσουν, και να εξακριβώσουν αν μπορούν να βρουν μια απάντηση σ’ αυτόν τον άνθρωπο για τις ευλογίες και τον προορισμό που θέλουν να κερδίσουν, καθώς και για τις επιθυμίες τους, και αν μπορούν να μάθουν επακριβώς μέσω αυτού του ανθρώπου πώς είναι ο Θεός στον ουρανό, κατά πόσο υπάρχει πραγματικά, ποια είναι η διάθεσή Του, ποια είναι η προσέγγιση και η στάση Του απέναντι στους ανθρώπους και τι είδους ικανότητες, δεξιότητες και εξουσία έχει. Δεν δείχνει αυτό ότι εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό; Ξεκάθαρα αυτό δείχνει.

Εφόσον οι αντίχριστοι εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό, άραγε μπορούν ν’ αποδεχθούν τα λόγια Του σαν ζωή τους και να τα έχουν ως οδηγό και στόχο για την καθημερινότητά τους και τη συμπεριφορά τους; (Όχι.) Ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά τον Θεό για λίγο κι έπειτα θα σκεφτεί: «Αυτό το μονοπάτι είναι λανθασμένο. Νιώθω άσχημα μέσα μου. Δεν μπορώ να βρω απαντήσεις όταν εξετάζω εξονυχιστικά τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Πώς είναι δυνατόν κάποιος που πιστεύει στον Θεό να Τον εξετάζει εξονυχιστικά; Τι μπορεί να κερδίσει κανείς όταν εξετάζει εξονυχιστικά τον Θεό; Όταν οι πιστοί εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό, ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από αυτούς και δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Λέγεται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι οι άνθρωποι μπορούν να βρουν την οδό και ν’ αποκτήσουν ζωή μέσα από τα λόγια Του. Δεν με ωφελεί να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν γίνεται να συνεχίσω να Τον εξετάζω εξονυχιστικά». Όσο ακούνε κηρύγματα και διαβάζουν τα λόγια του Θεού, βαθμιαία ανακαλύπτουν ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, σιγά σιγά, συνειδητοποιούν ότι, αν δεν εξαλείψουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορούν να είναι σε σύμπνοια με τον Θεό, να εκπληρώνουν σωστά τα καθήκοντά τους ή να κάνουν οτιδήποτε καλά. Σταδιακά, ανακαλύπτουν ότι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκπληρώσουν καλά τα καθήκοντά τους είναι επειδή τους εμποδίζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και η επαναστατικότητά τους, καθώς και επειδή ενεργούν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν είναι σε θέση να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έπειτα, αρχίζουν να σκέφτονται: «Πώς μπορώ να ενεργώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Όταν αποκαλύπτονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου, πώς μπορώ να τις εξαλείψω;» Η καλύτερη λύση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων είναι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Ο πιο άμεσος τρόπος να εισέλθουν οι άνθρωποι στην αλήθεια είναι ν’ αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές και να βρουν τις αρχές για οτιδήποτε κάνουν. Έτσι ορίζουν στόχους, κατεύθυνση, μονοπάτια και μεθόδους άσκησης. Μόλις οριστούν αυτά, οι άνθρωποι έχουν ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν και, όταν ενεργούν, δεν είναι πιθανό να παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματα, ν’ αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις ή να προκαλούν αναταράξεις και αναστατώσεις, πόσο μάλλον ν’ αντιστέκονται στον Θεό. Αφού βιώσουν μια τέτοια εμπειρία, νιώθουν ότι έχουν βρει ένα κατάλληλο μονοπάτι για την πίστη τους στον Θεό και ότι είναι το μονοπάτι που χρειάζονται, εκείνο στο οποίο πρέπει να εισέλθουν, το ορθό μονοπάτι για την πίστη στον Θεό και για τη ζωή, καθώς και ότι είναι πολύ καλύτερο από το να εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό και να υιοθετούν μονίμως απέναντί Του την προσέγγιση του «βλέποντας και κάνοντας». Συνειδητοποιούν ότι είναι μάταιο να εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό και ότι, όσο κι αν Τον εξετάζει κανείς εξονυχιστικά, δεν θα εξαλείψει τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που ο ίδιος αποκαλύπτει ούτε θα λύσει τα προβλήματα που προκύπτουν όταν εκτελεί τα καθήκοντά του. Επομένως, βαθμιαία περνάνε από την εξονυχιστική εξέταση του Θεού στο μονοπάτι της αναζήτησης των αλήθεια-αρχών. Αυτός είναι ο κανονικός τρόπος εισόδου και αυτή είναι η κανονική βιωματική διαδικασία για τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά για τους αντίχριστους. Από την πρώτη μέρα που εισέρχονται στον οίκο του Θεού και διασχίζουν το κατώφλι του, σκέφτονται: «Όλα στον οίκο του θεού είναι πολύ ενδιαφέροντα, όλα είναι τόσο καινούργια· είναι διαφορετικά από τον κόσμο των απίστων. Στον οίκο του θεού, όλοι πρέπει να είναι τίμιοι· είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια, γεμάτη ζωντάνια!» Αφού εξετάσουν εξονυχιστικά τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αφού εξοικειωθούν μαζί τους και τους κατανοήσουν λεπτομερώς, έρχεται η στιγμή να εξετάσουν εξονυχιστικά και τον Θεό. Σκέφτονται μέσα τους: «Πού είναι ο θεός; Τι κάνει ο θεός; Πώς το κάνει; Είναι δύσκολο να εξετάσει κανείς εξονυχιστικά τον θεό στον ουρανό· είναι δύσκολο να τον συλλάβει κανείς και υστερούμε σ’ αυτό. Όμως τώρα, υπάρχει μια βολική σύντομη οδός· ο θεός έχει έρθει στη γη, οπότε είναι εύκολο να τον εξετάσει κανείς εξονυχιστικά». Κάποιοι από αυτούς έχουν την τύχη να έρθουν σ’ επαφή με τον Θεό στη γη, να δουν αυτόν τον άνθρωπο με τα ίδια τους τα μάτια, κι έτσι είναι ακόμη πιο βολικό γι’ αυτούς να Τον εξετάσουν εξονυχιστικά. Πώς το κάνουν αυτό; Εξετάζουν εξονυχιστικά τις εύθυμες συζητήσεις του Θεού στη γη, σε ποια ζητήματα χρησιμοποιεί έναν τρόπο ομιλίας και σε ποια ζητήματα χρησιμοποιεί άλλον τρόπο ομιλίας, το πλαίσιο στο οποίο γελάει και είναι χαρούμενος και για ποιο πράγμα μιλάει εκείνες τις στιγμές, καθώς και για ποιο πράγμα μιλάει όταν δεν είναι χαρούμενος ή όταν είναι θυμωμένος. Εξετάζουν εξονυχιστικά σε ποιες περιπτώσεις αγνοεί τους ανθρώπους ή είναι αρκετά φιλικός μαζί τους, πότε κλαδεύει τους ανθρώπους και πότε όχι, σε ποια ζητήματα δίνει σημασία και για ποια ζητήματα δεν ενδιαφέρεται, καθώς και κατά πόσο αντιλαμβάνεται ότι οι άνθρωποι Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, Τον ξεγελάνε ή Τον βλάπτουν πίσω από την πλάτη Του. Οι αντίχριστοι, αφού εξετάσουν εξονυχιστικά τις ευρύτερες πτυχές, εμβαθύνουν σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως τι τρώει ο Θεός στη γη, τι φοράει και ποια είναι η καθημερινή Του ρουτίνα. Εξετάζουν εξονυχιστικά τι Του αρέσει, πού Του αρέσει να πηγαίνει, ακόμα και ποια χρώματα Του αρέσουν ή δεν Του αρέσουν, αν προτιμάει τη λιακάδα ή τη συννεφιά και αν βγαίνει έξω όταν έχει κακοκαιρία —όλες αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Από την αρχή ως το τέλος, οι αντίχριστοι πάντα εξετάζουν εξονυχιστικά, αγνοώντας τι έχει έρθει να κάνει αυτός ο άνθρωπος που κατέχει την ταυτότητα του Θεού. Λένε: «Δεν με νοιάζει τι έχεις έρθει να κάνεις· όποτε σε βλέπω, θα σε περνάω από εξονυχιστική εξέταση». Για ποιον σκοπό εξετάζουν εξονυχιστικά; Σκέφτονται: «Αν μπορώ να επιβεβαιώσω ότι είσαι πράγματι ο θεός, τότε μπορώ ακλόνητα και ολόψυχα ν’ αφήσω τα πάντα πίσω μου και να σε ακολουθήσω. Επειδή η πίστη στον θεό είναι σαν ένα στοίχημα, και αφού ισχυρίζεσαι ότι είσαι ο θεός και η ενσάρκωση του θεού, αν πιστέψω σ’ εσένα είναι σαν να στοιχηματίζω πάνω σου. Πώς είναι δυνατόν να μη σ’ εξετάσω εξονυχιστικά; Αν δεν σ’ εξέταζα εξονυχιστικά, θα ήταν άδικο για μένα. Αν δεν σ’ εξέταζα εξονυχιστικά, δεν θ’ αναλάμβανα την ευθύνη για τον προορισμό, τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου. Πρέπει να σ’ εξετάζω εξονυχιστικά μέχρι το τέλος». Ακόμα και σήμερα, μετά από όλη αυτήν την εξονυχιστική εξέταση, εξακολουθούν να μην είναι σίγουροι: «Είναι πράγματι αυτός ο άνθρωπος ο χριστός; Είναι πράγματι ο ενσαρκωμένος θεός; Δεν είναι πολύ ξεκάθαρο. Όπως και να ’χει, πολλοί άνθρωποι τον ακολουθούν και η κατάσταση της διάδοσης του ευαγγελίου είναι σχετικά ελπιδοφόρα. Φαίνεται ότι θα μπορούσε να διαδοθεί περαιτέρω, οπότε δεν πρέπει να επιτρέψω στον εαυτό μου να μείνει πίσω. Όμως και πάλι πρέπει να συνεχίσω να τον εξετάζω εξονυχιστικά». Είναι αδιόρθωτοι.

Οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή διάθεση-ουσία, οπότε δεν σταματούν ποτέ την εξονυχιστική εξέταση. Σε μια οργάνωση ή μια κοινότητα απίστων, εξετάζουν εξονυχιστικά και εκμεταλλεύονται όλα τα είδη ανθρώπων, βρίσκουν τι αρέσει στους ανωτέρους τους, εντοπίζουν τα ευάλωτα σημεία τους κι έπειτα προσαρμόζουν τις πράξεις τους και ικανοποιούν τα γούστα των ανωτέρων τους για να κερδίσουν την εύνοιά τους. Αφού εισέλθουν στον οίκο του Θεού, η φύση τους παραμένει αμετάβλητη· συνεχίζουν την εξονυχιστική εξέταση. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η εξονυχιστική εξέταση του Θεού δεν είναι το μονοπάτι που πρέπει ν’ ακολουθούν οι πιστοί. Εξετάζοντας εξονυχιστικά τον Θεό, δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποτέ τις ενέργειες του Θεού ούτε να διαπιστώσουν ότι όλα όσα εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε να κατανοήσουν ότι όλες αυτές οι αλήθειες και οι ενέργειες του Θεού σκοπό έχουν τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποτέ αυτό το σημείο. Το μόνο που βλέπουν είναι ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού υφίσταται συνεχώς καταδίωξη και διωγμούς από τον Σατανά. Παρατηρούν μόνο πονηρούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις και προκαλούν αναστατώσεις εντός της εκκλησίας, καθώς και τις δυνάμεις των αντίχριστων στη θρησκευτική κοινότητα που συνεχώς συκοφαντούν και καταδικάζουν τον Θεό, ενώ ο Θεός δεν επιλύει ποτέ κανένα από αυτά τα ζητήματα. Έτσι, οι αντίχριστοι παραμένουν προσκολλημένοι στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αρνούμενοι κατηγορηματικά ν’ αποδεχθούν οποιεσδήποτε αλήθειες εκφράζει ο Θεός. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους γίνονται τα δικά τους αποδεικτικά στοιχεία για ν’ αντιστέκονται στον Θεό. Στα μάτια των αντίχριστων, αυτά τα δήθεν αποδεικτικά στοιχεία είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν πιστεύουν και δεν αναγνωρίζουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Ακριβώς επειδή αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, δεν πρόκειται να δουν ποτέ τις αλήθειες που εμπεριέχουν αυτά τα γεγονότα, τις αλήθειες που θα πρέπει να κατανοήσουν και να συλλάβουν οι άνθρωποι, καθώς και τις προθέσεις του Θεού. Αυτό το αποτέλεσμα έχει η εξονυχιστική τους εξέταση. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν και αγαπούν την αλήθεια και έχουν γνήσια πίστη στον Θεό, όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά τα γεγονότα, μπορούν ν’ αποδεχθούν πράγματα από τον Θεό και ν’ αντιδράσουν σωστά ό,τι κι αν συμβεί στον οίκο του Θεού και μπορούν να περιμένουν τον Θεό, να ησυχάζουν ενώπιόν Του και να προσεύχονται σ’ Αυτόν, ν’ αναζητούν να συλλάβουν τις προθέσεις Του και επίσης να κατανοήσουν και ν’ αντιληφθούν ότι οι καλές προθέσεις του Θεού βρίσκονται πίσω από την έλευση όλων αυτών των πραγμάτων. Ο Θεός κάνει πολλά πράγματα που δεν θα σκέφτονταν οι άνθρωποι, με στόχο την αποκάλυψη και την απομάκρυνση των πονηρών ανθρώπων. Ταυτόχρονα, προκειμένου να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό Του στην τελείωση και να του επιτρέψει ν’ αποκτήσει ικανότητα διάκρισης και ν’ αντλήσει διδάγματα, χρησιμοποιεί τους πονηρούς ανθρώπους και τις κακές τους πράξεις για παροχή υπηρεσίας. Από τη μία πλευρά, ο Θεός τούς αποκαλύπτει και τους απομακρύνει και, από την άλλη, επιτρέπει στον εκλεκτό λαό Του να δει ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά, ποιον εγκρίνει ο Θεός, ποιον απεχθάνεται, ποιον αποκλείει και ποιον ευλογεί. Αυτά είναι όλα διδάγματα που πρέπει ν’ αντλήσει ο εκλεκτός λαός του Θεού, είναι τα θετικά αποτελέσματα που πρέπει να πετύχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια και οι αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, οι αντίχριστοι, λόγω της μοχθηρής διάθεση-ουσίας τους, δεν πρόκειται ν’ αποκτήσουν ποτέ αυτά τα εξαιρετικά πολύτιμα πράγματα. Επομένως, έχουν μόνο μία κατάσταση: Όσο βρίσκονται ενώπιον του Θεού, όχι μόνο αμφιβάλλουν γι’ Αυτόν, αλλά και Τον εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε στιγμή. Ακόμη κι αν δεν καταφέρουν να βγάλουν άκρη, θα συνεχίσουν να Τον εξετάζουν εξονυχιστικά. Αν τους ρωτήσεις αν κουράστηκαν, θα πουν: «Καθόλου. Είναι διασκεδαστικό, συναρπαστικό, ενδιαφέρον και ευχάριστο να εξετάζω εξονυχιστικά τον θεό!» Δεν είναι λόγια του διαβόλου αυτά; Έχουν την όψη του Σατανά, έχουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Δεν έχουν καμία πρόθεση ν’ αποδεχθούν την αλήθεια ούτε τη σωτηρία του Θεού. Είναι εδώ απλώς και μόνο για να εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό.

γ. Η καχυποψία

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην καχυποψία που τρέφουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό. Ποια είναι η κυριολεκτική σημασία της λέξης «καχυποψία»; Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις, σκέψεις και συμπεριφορές που αφορούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και είναι απολύτως ορθό να πει κανείς ότι το ίδιο ισχύει και για τις υποψίες. Κάποιοι άνθρωποι, αφού εξετάσουν εξονυχιστικά τον Θεό, εξακολουθούν να μη γνωρίζουν ποια είναι πραγματικά η διάθεση του Θεού ή τι είδους συναισθήματα έχει ο Θεός, ενώ δεν είναι σίγουροι κατά πόσο υπάρχει πραγματικά Θεός. Είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να επιβεβαιώσουν αν αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι ο Χριστός ή αν έχει την ουσία του Θεού. Δεν κατανοούν και δεν έχουν ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα. Μετά, όταν έχουν την ευκαιρία ν’ αλληλεπιδράσουν με τον Θεό, σκέφτονται: Ο χριστός συναναστράφηκε μαζί μου για τους ανθρώπους που κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια· μήπως είπε κάποιος ότι κάνω τα καθήκοντά μου επιπόλαια και το έμαθε ο χριστός; Γι’ αυτό το ανέφερε όταν συναντηθήκαμε; Σίγουρα κάποιος με κάρφωσε και, μόλις το έμαθε ο χριστός, με στοχοποίησε για να μ’ εκθέσει. Άραγε εξακολουθεί να με συμπαθεί ο χριστός, τώρα που ξέρει τι σόι άνθρωπος είμαι; Μήπως νιώθει αποστροφή απέναντί μου ή με περιφρονεί; «Μήπως ετοιμάζεται να μ’ αντικαταστήσει;» Αφού περιμένουν για λίγο και βλέπουν ότι δεν έχουν αντικατασταθεί, σκέφτονται: «Ουφ, φοβήθηκα πολύ. Σκεφτόμουν ότι ίσως ο χριστός να είναι μικροπρεπής, αλλά δεν το έκανε. Τώρα μπορώ να χαλαρώσω». Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κατά την τελευταία μου συνάντηση με τον χριστό, μίλησα ασυνάρτητα, σαν αμόρφωτος, και αυτά που είπα ήταν λίγο εκτός θέματος. Εξέθεσα τον πραγματικό μου εαυτό. Άραγε σχημάτισε κακή εντύπωση ο χριστός για μένα; Μήπως θα με αποκλείσει αργότερα; Όλα είναι μια χαρά όταν δεν τον βλέπω. Τα προβλήματά μου εμφανίζονται μόνο όταν τον συναντώ. Δεν πρέπει να τον συναντήσω ξανά· πρέπει να τον αποφεύγω όταν τον βλέπω και να μείνω όσο το δυνατόν πιο μακριά του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχω συναναστροφές, αλληλεπιδράσεις ή στενή επαφή με τον χριστό, διαφορετικά μπορεί να με περιφρονεί». Τι είδους σκέψεις και προσεγγίσεις είναι αυτές; (Υποψίες.) Είναι υποψίες. Είναι κι εκείνοι που λένε: «Στην τελευταία συνάθροιση, ο θεός έκανε μια απλή ερώτηση, αλλά δεν απάντησα καλά, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν τα ελαττώματά μου. Μήπως θα πιστεύει ο θεός ότι δεν έχω καλό επίπεδο κι έτσι δεν θα με καλλιεργήσει στο μέλλον; Την τελευταία φορά, κάποιος εξέθεσε κάτι που έκανα, λέγοντας ότι ήμουν ανόητος και ότι ενήργησα απερίσκεπτα. Αν το μάθει αυτό ο θεός, θα με οδηγήσει στην τελείωση στο μέλλον; Άραγε τι θέση έχω στο μυαλό του θεού· υψηλή ή χαμηλή, ανώτερη ή κατώτερη; Σε ποια κατηγορία ανήκω; Στο εξής, όποτε μιλάω με τον θεό, πρέπει να προβάρω τα λόγια μου. Δεν γίνεται να μιλάω χαλαρά ή να λέω ό,τι έχω στο μυαλό μου. Πρέπει να συλλογίζομαι περισσότερο, ν’ αναλογίζομαι περισσότερο τα πράγματα, να τα εξετάζω περισσότερο, να οργανώνω σωστά τη γλώσσα που χρησιμοποιώ και να παρουσιάζω την πιο ξεχωριστή και επιδέξια πλευρά του εαυτού μου στον χριστό. Πόσο υπέροχο και τέλειο θα ήταν αυτό!» Είναι και αυτό καχυποψία.

Η καχυποψία είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό της μοχθηρής διάθεσης των αντίχριστων. Εκτός από την αμφιβολία και την εξονυχιστική εξέταση, οι αντίχριστοι τρέφουν και υποψίες. Με λίγα λόγια, όποια πτυχή κι αν κυριαρχεί στις σκέψεις τους, καμία δεν έχει την παραμικρή σχέση με την άσκηση και την αναζήτηση της αλήθειας. Μπορούν, λοιπόν, αυτές οι προσεγγίσεις, οι σκέψεις ή οι μέθοδοι να επιβεβαιώσουν ότι είναι μοχθηρή η διάθεση-ουσία των αντίχριστων; (Ναι.) Είτε οι αντίχριστοι αμφιβάλλουν για τον Θεό είτε Τον εξετάζουν εξονυχιστικά είτε τρέφουν υποψίες απέναντί Του, σε κάθε περίπτωση, πάντα αποτυγχάνουν να εστιάσουν στην αλήθεια, δεν μεταστρέφονται ποτέ και χρησιμοποιούν επίμονα αυτές τις μεθόδους για να συλλογίζονται ζητήματα που σχετίζονται με τον Θεό και να προσεγγίσουν τον Θεό, χωρίς ν’ αναζητούν καθόλου την αλήθεια. Όσο εξαντλητικές και δύσκολες κι αν είναι αυτές οι ενέργειες, συνεχίζουν ακούραστα να τις κάνουν και να τις επαναλαμβάνουν. Για όσο διάστημα κι αν έχουν εξετάσει εξονυχιστικά τον Θεό ή έχουν υποψίες γι’ Αυτόν, είτε έχουν καταφέρει αποτελέσματα είτε όχι, συνεχίζουν ν’ ακολουθούν αυτό το μονοπάτι όπως και πριν, συνεχίζουν να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο και να επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους. Ποτέ δεν εξετάζουν τον εαυτό τους ούτε σκέφτονται: «Είναι αυτή η μέθοδος και η στάση με την οποία θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει τον Θεό ένα δημιουργημένο ον; Ποια είναι η φύση του τρόπου με τον οποίο φέρομαι στον Θεό; Τι είδους διάθεση αποκαλύπτω; Συμβαδίζει με την αλήθεια ο τρόπος με τον οποίο Του φέρομαι; Μήπως το απεχθάνεται αυτό ο Θεός; Αν συνεχίσω να κάνω πράγματα που απεχθάνεται ο Θεός, ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Άραγε θα μ’ εγκαταλείψει και θα με αποκλείσει ο Θεός; Εφόσον θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες, γιατί δεν μπορώ να ενεργώ και ν’ ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού;» Άραγε αναλογίζονται αυτά τα ζητήματα; (Όχι.) Γιατί δεν τ’ αναλογίζονται; Επειδή ο χαρακτήρας τους δεν έχει συνείδηση και ορθολογισμό. Δεν έχουν συνείδηση, οπότε κάνουν τέτοιες παράλογες και εξωφρενικές πράξεις χωρίς να έχουν επίγνωση. Επειδή δεν έχουν ορθολογισμό, δεν κατανοούν ποτέ ποιοι είναι ούτε ποια άποψη, οπτική και θέση πρέπει να έχουν. Δεν νιώθουν ποτέ ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, διεφθαρμένοι άνθρωποι ή το σινάφι και οι απόγονοι του Σατανά που απεχθάνεται ο Θεός. Τα πράγματα που θα πρέπει ν’ αποδέχονται οι άνθρωποι είναι τα λόγια του Θεού, οι απαιτήσεις Του και η αλήθεια που τους παρέχει Εκείνος· δεν θα πρέπει να εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό σαν να ήταν ίσοι με Αυτόν ούτε να γελάνε και να μιλάνε με τον Θεό σαν ν’ αλληλεπιδρούσαν με έναν άλλον άνθρωπο. Αυτά δεν είναι πράγματα που θα έκανε κάποιος που δεν είναι άνθρωπος; Τη δεδομένη στιγμή, αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας των αντίχριστων και κυριαρχεί μέσα τους η μοχθηρή διάθεση-ουσία των αντίχριστων, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται ακούραστα σ’ αυτές τις άχρηστες και ανούσιες πράξεις που βλάπτουν τους άλλους και δεν έχουν κανένα όφελος για τους ίδιους. Εντούτοις, δεν μπορούν να σταματήσουν· εξακολουθούν να μη συνειδητοποιούν το σφάλμα σ’ αυτό το μονοπάτι και τη φύση που κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις. Όση προσπάθεια, ταλαιπωρία και αποτυχία κι αν συνεπάγεται αυτό το ζήτημα, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους, δεν τον κατακρίνουν και δεν νιώθουν ότι είναι υπόχρεοι. Επιμένουν να τοποθετούν τον εαυτό τους στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό και μάλιστα να εξετάζουν εξονυχιστικά και να απεχθάνονται τον Θεό αφ’ υψηλού, αμφιβάλλοντας γι’ Αυτόν και αντιμετωπίζοντάς Τον με καχυποψία ξανά και ξανά. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, η στάση τους απέναντί Του και ο τρόπος με τον οποίο Του φέρονται δεν έχουν αλλάξει ποτέ. Αν δεν αμφιβάλλουν γι’ Αυτόν, τότε Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, κι αν δεν Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, τότε τρέφουν υποψίες γι’ Αυτόν. Είναι σαν να τους έχει κυριεύσει δαίμονας ή σαν να τους έχουν κάνει μάγια· αυτές είναι διάφορες εκδηλώσεις της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί από τη φύση τους. Κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία των αντίχριστων μπορεί να πουν: «Δεν μπορείς να πάψεις να εξετάζεις εξονυχιστικά τον Θεό; Δεν μπορείς να σταματήσεις να έχεις αμφιβολίες γι’ Αυτόν; Δεν μπορείς να σταματήσεις να Τον αντιμετωπίζεις με καχυποψία; Αν σταματήσεις να κάνεις αυτά τα πράγματα, θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια, ν’ αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό, ν’ αναπτύξεις γνήσια πίστη στον Θεό και να γίνεις δικαίως ένας από τους ανθρώπους του Θεού· θα έχεις μια ευκαιρία να γίνεις ένα επαρκές δημιουργημένο ον, οπότε θα σου αξίζει να ονομαστείς ένας από τους εκλεκτούς του Θεού, έτσι δεν είναι; Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό!» Ωστόσο, οι αντίχριστοι ανταπαντούν: «Δεν είμαι τόσο ανόητος. Ποιο το όφελος του να είμαι ένα επαρκές δημιουργημένο ον; Αυτό είναι βαρετό. Έχει ενδιαφέρον μόνο όταν αμφιβάλλω για τον θεό, τον εξετάζω εξονυχιστικά και είμαι καχύποπτος απέναντί του!» Αυτή η εκδήλωση των αντίχριστων είναι σαν αυτό που λέει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας: «Η μάχη με τους άλλους ανθρώπους και με τον ουρανό είναι πηγή ατέλειωτης διασκέδασης». Αυτό είναι ένας ακριβής ορισμός και μια αληθινή αντανάκλαση της μοχθηρής φύση-ουσίας των αντίχριστων. Εν ολίγοις, οι αντίχριστοι είναι εξαιρετικά μοχθηροί, είναι μοχθηροί στο έπακρο. Όσοι πιστεύουν στον Θεό αλλά αρνούνται κατηγορηματικά ν’ αποδεχθούν την αλήθεια είναι μοχθηροί άνθρωποι. Πολλοί θέλουν πάντα να δίνουν στους αντίχριστους μια ευκαιρία να μετανοήσουν, πιστεύοντας ότι θα μετανοήσουν μια μέρα. Είναι σωστό αυτό το επιχείρημα; Όπως λένε τα ρητά: «Η τίγρη δεν μπορεί να αλλάξει τις ραβδώσεις της» και «Η λεοπάρδαλη δεν μπορεί να αλλάξει τις κηλίδες της». Επομένως, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τα πρότυπα και τις μεθόδους αντιμετώπισης των ανθρώπων για ν’ αντιμετωπίσεις τους αντίχριστους ή να απαιτήσεις κάτι από αυτούς. Είναι αυτό που είναι. Αν δεν εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό, αν δεν αμφιβάλλουν γι’ Αυτόν ή αν δεν είναι καχύποπτοι απέναντί Του, νιώθουν άβολα, επειδή τους κυβερνά η μοχθηρή φύση τους.

δ. Η επιφυλακτικότητα

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην επιφυλακτικότητα. Οι αντίχριστοι έχουν μία επικρατέστερη και πιο ξεκάθαρη σκέψη και άποψη. Λένε: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει ν’ αφήνουν τον θεό να ελέγχει το πεπρωμένο τους ή να είναι κυρίαρχος σ’ αυτό. Αν ο θεός ελέγχει το πεπρωμένο ενός ανθρώπου, τότε όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο, ώστε να βρουν την ευτυχία και να τρωγοπίνουν και να ξεφαντώνουν χωρίς ν’ ανησυχούν. Ο θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους να τρωγοπίνουν και να ξεφαντώνουν, δεν τους αφήνει να ζούνε καλά· τους κάνει μόνο να υποφέρουν κακουχίες. Επομένως, πρέπει ν’ αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για την ευτυχία μας. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε το πεπρωμένο μας στον θεό ούτε να περιμένουμε παθητικά για τα πάντα ούτε ν’ αφήσουμε τον θεό να κάνει προετοιμασίες και να μας διαφωτίσει και να μας καθοδηγήσει· δεν γίνεται να είμαστε τέτοιοι άνθρωποι. Έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα, έχουμε το δικαίωμα στην αυτόνομη δράση και ελεύθερη βούληση. Δεν χρειάζεται ν’ αναφέρουμε τα πάντα στον θεό και να αναζητάμε από τον θεό για τα πάντα. Αυτό θα μας έκανε να φαινόμαστε τελείως ανίκανοι· μόνο οι ανόητοι το κάνουν αυτό!» Τι είναι αυτό που κάνουν; (Είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Να προσέχεις όταν ορκίζεσαι ενώπιον του θεού· να σκέφτεσαι προσεκτικά τα λόγια σου. Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο ουρανός παρακολουθεί!» Κάποιοι προσεύχονται λέγοντας: «Θεέ μου, αφιερώνω σ’ εσένα όλη μου τη ζωή και τα νιάτα μου. Δεν θ’ αναζητήσω σύντροφο ούτε θα παντρευτώ». Όμως, αφού το πουν αυτό, το μετανιώνουν και σκέφτονται: «Άραγε θα κάνει ο θεός πραγματικότητα τα λόγια μου; Τι θα γίνει αν έχω μεγάλη ανάγκη από έναν σύντροφο ή θελήσω να παντρευτώ; Θα με τιμωρήσει τότε ο θεός; Αυτό είναι κακό!» Από εκείνη τη στιγμή, παθαίνουν κατάθλιψη και χάνουν τη χαρά τους, αποφεύγουν το αντίθετο φύλο και φοβούνται την τιμωρία. Τι είναι αυτό που κάνουν; (Είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό.) Ένας άνθρωπος άλλου είδους λέει: «Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό να δαπανά κανείς τον εαυτό του για τον θεό. Πρέπει να έχεις ένα εφεδρικό πλάνο· πρέπει να σχεδιάσεις έναν τρόπο διαφυγής προτού δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον θεό. Διαφορετικά, όταν ξεμείνεις από πόρους, ο θεός δεν θα σε φροντίσει! Είναι δική σου δουλειά να δαπανάς τον εαυτό σου για τον θεό· το ότι ο θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα είναι άλλο ζήτημα. Ο θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα —σάμπως θα φροντίσει έναν ασήμαντο άνθρωπο σαν κι εσένα; Ο θεός φροντίζει μόνο για σημαντικά ζητήματα· δεν ασχολείται μ’ αυτά τα ασήμαντα πράγματα. Επομένως, πρέπει να σχεδιάσεις και να προετοιμάσεις τον τρόπο διαφυγής σου. Αν αργότερα ο θεός δεν σε θέλει πια και σε διώξει, δεν θα σου δείξει κανένα έλεος». Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό; (Επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό.) Οι άνθρωποι είναι πολύ υστερόβουλοι. Κάποιοι, αφού γίνουν επικεφαλής, πληρώνουν κάποια τιμήματα και πράγματι δαπανούν λίγο τον εαυτό τους, αλλά επειδή έχουν κακή ανθρώπινη φύση, αποτρόπαιη διάθεση και τη διάθεση των αντίχριστων, προκαλούν μεγάλη ζημιά στον οίκο του Θεού. Ως αποτέλεσμα, απομακρύνονται από τη θέση τους. Κατόπιν, μαθαίνουν να κάθονται φρόνιμα και να διατηρούν χαμηλό προφίλ, ενώ δεν εκμυστηρεύονται τίποτα σε κανέναν και λένε: «Παλιότερα, έλεγα πάντα τα μυστικά μου στους ανθρώπους, οπότε όλοι ήξεραν τι μου συνέβαινε πραγματικά, αλλά τότε κάποιος με ανέφερε στον οίκο του θεού και απομακρύνθηκα από τη θέση μου. Έτσι, τώρα πρέπει να μάθω να κλείνομαι στον εαυτό μου, να κρύβομαι και να υπερασπίζομαι και να προστατεύω τον εαυτό μου. Πρέπει να προσέχω τι εκμυστηρεύομαι στους ανθρώπους, ενώ ούτε στον θεό δεν πρέπει να λέω τα μυστικά μου. Δεν πιστεύω πλέον ότι ο θεός είναι η αλήθεια, ότι είναι πιστός. Έχω ακόμα λιγότερη εμπιστοσύνη στους αδελφούς και τις αδελφές. Κανείς δεν είναι άξιος της εμπιστοσύνης μου, ούτε καν τα μέλη της οικογένειάς μου και οι συγγενείς μου, πόσο μάλλον εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια». Τι είναι αυτό που κάνουν; (Είναι επιφυλακτικοί.) Όταν οι αντίχριστοι βιώνουν κλάδεμα, αποτυχία, πτώσεις και αποκάλυψη, κάνουν απολογισμό και καταλήγουν στο εξής ρητό: «Να μη θέλεις ποτέ να βλάψεις τους άλλους, αλλά να είσαι πάντα επιφυλακτικός, γιατί μπορεί να θέλουν εκείνοι να βλάψουν εσένα». Στην πραγματικότητα, έχουν βλάψει πολύ τους άλλους και, στο τέλος, κρύβουν τον εαυτό τους και επινοούν αυτήν την πλάνη. Υπό κανονικές συνθήκες, οι άνθρωποι, αφού έχουν πιστέψει για πολλά χρόνια στον Θεό και έχουν βιώσει πολλές αποτυχίες και αναποδιές, καθώς και αποκάλυψη και κλάδεμα από τον Θεό, πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία μέσα από τα διδάγματα που άντλησαν από αυτές τις αποτυχίες, ν’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα και να βρουν στα λόγια του Θεού τους λόγους των αποτυχιών και των ολισθημάτων τους, καθώς και το μονοπάτι άσκησης που πρέπει ν’ ακολουθήσουν. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν το κάνουν αυτό. Μετά από ένα σωρό ολισθήματα και αποτυχίες, κλιμακώνουν τη συμπεριφορά τους· οι αμφιβολίες τους για τον Θεό πληθαίνουν και γίνονται πιο σοβαρές, εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό με μεγαλύτερη ένταση, η καχυποψία τους απέναντι στον Θεό βαθαίνει και, ομοίως, η καρδιά τους γεμίζει επιφυλακτικότητα απέναντί Του. Η επιφυλακτικότητά τους ξεχειλίζει από παράπονα, θυμό, απείθεια και αγανάκτηση, ενώ σταδιακά γεννιέται μέσα τους και αποκήρυξη, κρίση και καταδίκη του Θεού. Δεν κινδυνεύουν ολοένα και περισσότερο; (Ναι.)

Κρίνοντας από τη στάση των αντίχριστων απέναντι στον Θεό, απέναντι στα περιβάλλοντα και στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ρυθμίζει ο Θεός, απέναντι στην αποκάλυψη και την πειθαρχία που τους επιβάλλει ο Θεός και ούτω καθεξής, έχουν άραγε την παραμικρή πρόθεση ν’ αναζητήσουν την αλήθεια; Έχουν την παραμικρή πρόθεση να υποταχθούν στον Θεό; Έχουν την παραμικρή πίστη ότι όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού; Έχουν αυτήν την κατανόηση και επίγνωση; Προφανώς όχι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ρίζα της επιφυλακτικότητάς τους βρίσκεται στις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι η ρίζα της καχυποψίας τους απέναντι στον Θεό βρίσκεται στις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό. Τα αποτελέσματα στα οποία καταλήγουν όταν εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό τούς κάνουν να έχουν μεγαλύτερη καχυποψία απέναντί Του, ενώ ταυτόχρονα γίνονται πιο επιφυλακτικοί απέναντί Του. Κρίνοντας από τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που απορρέουν από το σκεπτικό των αντίχριστων, καθώς και από τις διάφορες προσεγγίσεις και συμπεριφορές που γεννιούνται υπό την κυριαρχία των συγκεκριμένων σκέψεων και απόψεων, αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ απλά παράλογοι· δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν ν’ αναπτύξουν γνήσια πίστη στον Θεό, δεν μπορούν να πιστέψουν και ν’ αναγνωρίσουν απόλυτα την ύπαρξη του Θεού και δεν μπορούν να πιστέψουν και ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλη τη δημιουργία, ότι είναι κυρίαρχος στα πάντα. Όλα αυτά οφείλονται στη μοχθηρή διάθεση-ουσία τους.

19 Δεκεμβρίου, 2020