Σήμερα, θα μιλήσω σχετικά με το ζήτημα της φύσης, της ουσίας και της διάθεσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Τι είναι η φύση; Φύση είναι η έμφυτη ουσία των ανθρώπων, εκείνο το κάτι μέσα τους που τους ελέγχει και τους κατευθύνει. Ό,τι κανείς μισεί, αποστρέφεται ή του αρέσει είναι αντιπροσωπευτικό της διάθεσής του, η οποία σχετίζεται άμεσα με τη φύση-ουσία του. Στην πραγματικότητα, η φύση είναι ουσία, η φύση κάποιου καθορίζει την ουσία του. Διάθεση είναι αυτό που αποκαλύπτεται από την ουσία και τη φύση ενός ανθρώπου. Η διάθεση που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στον λόγο, τις πράξεις και τη διαγωγή τους, είναι αντιπροσωπευτική της φύσης τους, που είναι η ουσία τους. Αυτή είναι η έννοια της φύσης. Δηλαδή, αυτό που αρέσει σε κάποιον, αυτό που μισεί ή αποστρέφεται και αυτό που ένα άτομο επιδιώκει, όλα αυτά είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης του. Αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να εξετάζετε για να δείτε εάν τελικά κάποιος έχει καλή ή κακή φύση-ουσία. Για παράδειγμα, εάν σε κάποιον αρέσει να κάνει το κακό, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει κακή φύση-ουσία, ενώ αν του αρέσει να κάνει το καλό και να ενεργεί δίκαια, τότε η φύση-ουσία του είναι καλή. Καταλαβαίνετε όλοι μετά απ’ αυτά την έννοια της φύσης; Η φύση είναι η ουσία. Ειπώθηκε προηγουμένως ότι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ουσία με το πνεύμα τους: ό,τι πνεύμα υπάρχει μέσα τους, όποιο είδος πνεύματος κι αν είναι, τέτοια είναι και η φύση τους. Φυσικά αυτό ισχύει, όμως το να λέμε τώρα μόνο ότι το πνεύμα καθορίζει τη φύση είναι λίγο ασαφές και όχι και πολύ πρακτικό. Πώς να το εξηγήσω λοιπόν; Θα χρησιμοποιήσω τη διάθεση για να εξηγήσω τη φύση και την ουσία του ανθρώπου, διότι η διάθεση είναι αυτό που αποκαλύπτεται, αυτό που οι άνθρωποι μπορούν να δουν, να αγγίξουν και να έλθουν σε επαφή μαζί του, επομένως είναι κάτι πιο χειροπιαστό και πιο αντικειμενικό. Όσον αφορά το πνεύμα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει μια ασαφή χροιά, ότι είναι μυστηριώδες και σχετικά κενό· όλα αυτά γιατί δεν μπορούν να το φανταστούν ούτε να το δουν ή να το αγγίξουν, ούτε έχουν τρόπο να το εκφράσουν. Δεν είναι σωστό να μιλάμε διαρκώς για το πνεύμα και την ψυχή ούτε και είναι απαραίτητο. Δεν το χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε το ζήτημα της φύσης, διότι τα πράγματα αυτά είναι αόρατα, όχι χειροπιαστά. Αυτό που συζητάμε τώρα είναι το πιο χειροπιαστό και πραγματικό, και μπορεί να λύσει το πρόβλημα της διαφθοράς των ανθρώπων. Αν εκφράσουμε και εξηγήσουμε το πρόβλημα με τέτοια γλώσσα, τότε μπορούμε να επιτύχουμε αποτελέσματα.

Μόλις μιλήσαμε για την έννοια της φύσης, όμως τι είναι στην πραγματικότητα η ανθρώπινη φύση; Ξέρετε; Από τότε που ο Σατανάς διέφθειρε τον άνθρωπο, άλλαξε η φύση του ανθρώπου, που είναι και η ουσία του. Ποια είναι λοιπόν η ανθρώπινη ουσία; Αυτά που αναφέρω τώρα είναι η ουσία και η φύση όλων των ανθρώπων και δεν αφορούν ένα συγκεκριμένο άτομο. Από τότε που ο Σατανάς διέφθειρε την ανθρωπότητα κι έπειτα, η φύση των ανθρώπων άρχισε να επιδεινώνεται, κι εκείνοι έχουν χάσει σταδιακά τη λογική που διαθέτουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν ενεργούν πια ως ανθρώπινα όντα καταλαμβάνοντας τη θέση του ανθρώπου, μα είναι γεμάτοι τρελές φιλοδοξίες· έχουν ξεπεράσει τη θέση του ανθρώπου —κι όμως λαχταρούν να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά. Πού αναφέρεται αυτό το «πιο ψηλά»; Επιθυμούν να ξεπεράσουν τον Θεό, να ξεπεράσουν τους ουρανούς και όλα τα υπόλοιπα. Από πού πηγάζει ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τέτοιες διαθέσεις; Σε τελική ανάλυση, η φύση του ανθρώπου είναι υπερβολικά αλαζονική. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν την έννοια της λέξης «αλαζονεία». Πρόκειται για έναν απαξιωτικό όρο. Αν κάποιος αποκαλύπτει αλαζονεία, οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν είναι καλός άνθρωπος. Όταν κάποιος είναι απίστευτα αλαζονικός, οι άλλοι πάντα υποθέτουν ότι είναι κακός άνθρωπος. Κανείς δεν θέλει να του αποδίδεται αυτός ο όρος. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, όλοι είναι αλαζονικοί και όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αυτή την ουσία. Κάποιοι λένε: «Δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο αλαζονικός. Ποτέ δεν θέλησα να γίνω ο αρχάγγελος ούτε θέλησα ποτέ να ξεπεράσω τον Θεό ή να ξεπεράσω όλα τα υπόλοιπα. Ήμουν πάντα κάποιος που έχει ιδιαίτερα καλή συμπεριφορά και ευσυνειδησία». Όχι απαραίτητα· αυτά τα λόγια είναι λανθασμένα. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έχουν γίνει αλαζονικοί στη φύση και ουσία τους, μπορούν συχνά να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να αντιστέκονται σ’ Αυτόν, να μην ακολουθούν τα λόγια Του, να δημιουργούν αντιλήψεις γι’ Αυτόν, να κάνουν πράγματα που Τον προδίδουν και πράγματα τα οποία εξυψώνουν και αποτελούν κατάθεση μαρτυρίας στους ίδιους τους τους εαυτούς. Λες ότι δεν είσαι αλαζονικός, μα, ας υποθέσουμε ότι σου δινόταν μια εκκλησία και σου επιτρεπόταν να γίνεις επικεφαλής αυτής· ας υποθέσουμε ότι δεν σε κλάδευα Εγώ και ότι δεν σου ασκούσε κριτική ούτε σε βοηθούσε κανείς μέσα από την οικογένεια του Θεού: Μετά από λίγο καιρό επικεφαλής, θα έκανες τους ανθρώπους να πέφτουν στα πόδια σου και θα τους έκανες να σε υπακούσουν, μέχρι και το σημείο να σε θαυμάζουν και να σε σέβονται. Και γιατί θα το έκανες αυτό; Θα το καθόριζε η φύση σου· δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια φυσική αποκάλυψη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το μάθεις αυτό από άλλους ούτε υπάρχει κανένας λόγος εκείνοι να σου το μάθουν. Δεν χρειάζεται να σου πουν ή να σε αναγκάσουν οι άλλοι να το κάνεις· μια τέτοια κατάσταση έρχεται φυσικά. Όλα όσα κάνεις αφορούν το να κάνεις τους ανθρώπους να σε εξυψώνουν, να σε επαινούν, να σε λατρεύουν, να σε υπακούνε και να σε ακούνε στα πάντα. Το ότι σου επιτρέπεται να είσαι επικεφαλής φέρνει φυσικά αυτήν την κατάσταση κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Και πώς προκύπτει αυτή η κατάσταση; Καθορίζεται από την αλαζονική φύση του ανθρώπου. Η εκδήλωση αλαζονείας είναι επανάσταση και αντίσταση κατά του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, επηρμένοι και αυτάρεσκοι, έχουν την τάση να στήνουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και να ενεργούν κατά βούληση. Επίσης, φέρνουν άλλους στα χέρια τους και τους προσελκύουν στις αγκάλες τους. Το ότι οι άνθρωποι δύνανται να κάνουν τέτοια αλαζονικά πράγματα αποδεικνύει ότι η ουσία της αλαζονικής φύσης τους είναι αυτή του Σατανά· είναι αυτή του αρχαγγέλου. Όταν η αλαζονεία και η έπαρσή τους φτάνουν σ’ ένα ορισμένο επίπεδο, τότε δεν έχουν πλέον θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και ο Θεός παραμερίζεται. Έπειτα επιθυμούν να γίνουν Θεός, να κάνουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν, και γίνονται ο αρχάγγελος. Αν διακατέχεσαι από μια τέτοια σατανική αλαζονική φύση, ο Θεός δεν θα έχει καμία θέση στην καρδιά σου. Ακόμα κι αν πιστεύεις στον Θεό, Εκείνος δεν θα σε αναγνωρίζει πλέον, θα σε βλέπει ως κακό άνθρωπο και θα σε αποκλείσει.

Έχουμε κηρύξει επανειλημμένως το ευαγγέλιο σε πολλούς επικεφαλής μέσα στους θρησκευτικούς κύκλους, όμως, όπως κι αν συναναστραφούμε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, εκείνοι δεν λένε να τη δεχτούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει διότι η αλαζονεία έχει γίνει δεύτερη φύση τους και ο Θεός δεν έχει πλέον θέση στην καρδιά τους! Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όσοι βρίσκονται υπό την ηγεσία ορισμένων παστόρων του θρησκευτικού κόσμου είναι πραγματικά πολύ δυναμικοί, λες κι έχουν τον Θεό ανάμεσά τους». Εκλαμβάνεις τον ενθουσιασμό για δυναμισμό; Όσο μεγαλόπνοες κι αν ακούγονται οι θεωρίες αυτών των παστόρων, άραγε αυτοί γνωρίζουν τον Θεό; Αν πραγματικά είχαν μέσα τους φόβο Θεού, τότε άραγε θα έκαναν τους ανθρώπους να τους ακολουθούν και να τους εξυμνούν; Θα μπορούσαν να ελέγχουν τους άλλους; Θα τολμούσαν να μην αφήνουν τους άλλους να αναζητήσουν την αλήθεια και να διερευνήσουν την αληθινή οδό; Αν πιστεύουν ότι το ποίμνιο του Θεού είναι στην πραγματικότητα δικό τους, και ότι όλοι θα πρέπει να τους ακούνε, τότε δεν δείχνει αυτό ότι θεωρούν τον εαυτό τους Θεό; Οι άνθρωποι αυτοί είναι χειρότεροι ακόμα και από τους Φαρισαίους. Δεν είναι γνήσιοι αντίχριστοι; Άρα, η αλαζονεία τους είναι μοιραία και μπορεί να τους οδηγήσει σε πράξεις προδοσίας. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα μεταξύ σας; Μπορείτε να παγιδέψετε ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα μπορούσες, απλώς δεν σου έχει δοθεί η ευκαιρία, και σε κλαδεύουν ασταμάτητα, οπότε δεν θα το τολμούσες. Ορισμένοι άνθρωποι επίσης εξυψώνουν τον εαυτό τους με πλάγιους τρόπους, όμως είναι πολύ έξυπνοι στα λόγια, οπότε οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν. Κάποιοι είναι τόσο αλαζόνες, που λένε: «Είναι απαράδεκτο να έχει άλλον επικεφαλής αυτή η εκκλησία! Για να φτάσει εδώ ο Θεός, χρειάζεται να περάσει από εμένα· μόνο όταν Του εξηγήσω εγώ την κατάσταση της εκκλησίας αυτής, μπορεί να σας κηρύξει. Εκτός από εμένα, κανένας άλλος δεν μπορεί να έλθει εδώ και να σας ποτίσει». Ποια πρόθεση κρύβουν τα λόγια αυτά; Τι διάθεση αποκαλύπτεται; Αλαζονεία. Όταν οι άνθρωποι ενεργούν έτσι, η συμπεριφορά τους δείχνει αντίσταση και επαναστατικότητα έναντι του Θεού. Άρα, λόγω της αλαζονικής φύσης τους, θα αυτοεξυψωθούν, θα επαναστατήσουν κατά του Θεού και θα Τον προδώσουν, θα παγιδέψουν άλλους, θα καταστρέψουν άλλους και θα καταστραφούν κι οι ίδιοι. Εάν πεθάνουν αμετανόητοι, τότε στο τέλος θα αποκλειστούν. Δεν είναι επικίνδυνο να έχει κανείς αλαζονική διάθεση; Εάν παρ’ όλη την αλαζονική διάθεση, μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη περιθώριο να σωθεί. Πρέπει να υποβληθεί σε κρίση και παίδευση, και να αποτινάξει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, προκειμένου να φτάσει στην αληθινή σωτηρία.

Κάποιοι λένε διαρκώς: «Γιατί ο Θεός σώζει τους ανθρώπους τις έσχατες ημέρες χρησιμοποιώντας την κρίση και την παίδευση; Γιατί είναι τόσο αυστηρά τα λόγια της κρίσης;» Υπάρχει ένα ρητό που μπορεί να γνωρίζετε: «Το έργο του Θεού ποικίλλει ανάλογα με το άτομο. Είναι ευέλικτο, δεν τηρεί κανονισμούς Εκείνος». Το έργο της κρίσης και της παίδευσης τις έσχατες ημέρες στρέφεται κυρίως προς την αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η αλαζονεία περιλαμβάνει πολλά πράγματα, πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Η κρίση και η παίδευση αφορούν απευθείας αυτήν τη λέξη, την «αλαζονεία», ώστε να απαλλαγούν πλήρως απ’ την αλαζονική τους διάθεση. Στο τέλος, οι άνθρωποι δεν θα επαναστατούν εναντίον του Θεού ούτε θα Του αντιστέκονται, επομένως δεν θα προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια ούτε θα εξυψώνουν τον εαυτό τους ή θα δίνουν μαρτυρία γι’ αυτόν, ούτε θα ενεργούν ελεεινά, ούτε θα έχουν υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, αποτινάσσουν την αλαζονική τους διάθεση. Η αλαζονεία έχει πολλές εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος που πιστεύει στον Θεό απαιτεί τη χάρη Του· πού βασίζεις την απαίτησή σου αυτήν; Είσαι ένα άτομο που έχει διαφθείρει ο Σατανάς, ένα δημιουργημένο ον. Και μόνο το γεγονός ότι ζεις και αναπνέεις είναι η μεγαλύτερη χάρη του Θεού. Μπορείς να απολαμβάνεις όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός στη γη. Σου έχει δώσει αρκετά· γιατί να Του ζητάς περισσότερα; Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με το γραφτό τους. Πάντα πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους, ότι θα πρέπει να έχουν περισσότερα, και γι’ αυτό το απαιτούν διαρκώς από τον Θεό. Αυτό είναι αντιπροσωπευτικό της αλαζονικής τους διάθεσης. Αν και μπορεί να μην το λένε με το στόμα, όταν αρχίζουν για πρώτη φορά να πιστεύουν στον Θεό, μέσα τους μπορεί κάλλιστα να σκέφτονται: «Θέλω να πάω στον παράδεισο, όχι στην κόλαση. Δεν θέλω να είμαι ευλογημένος μόνο εγώ, αλλά ολόκληρη η οικογένειά μου. Θέλω να τρώω ωραίο φαγητό, να φοράω ωραία ρούχα, να απολαμβάνω ωραία πράγματα. Θέλω μια καλή οικογένεια, έναν καλό (ή μια καλή) σύζυγο και καλά παιδιά. Σε τελική ανάλυση, θέλω να εξουσιάζω σαν βασιλιάς». Μόνο οι απαιτήσεις και τα αιτήματά τους τους νοιάζουν. Αυτή η διάθεσή τους, αυτά που σκέφτονται μέσα τους, αυτές οι εξωφρενικές επιθυμίες —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της αλαζονικής φύσης του ανθρώπου. Τι Με κάνει να το λέω αυτό; Καταλήγουμε στη θέση των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι ένα δημιουργημένο ον που φτιάχτηκε από χώμα. Ο Θεός τον έπλασε από πηλό και του εμφύσησε πνοή ζωής. Τέτοια ταπεινή θέση έχουν οι άνθρωποι, κι όμως να προσέρχονται παρ’ όλα αυτά ενώπιον του Θεού και μία θέλουν το ένα, μία το άλλο. Ο άνθρωπος έχει τόσο ποταπή θέση, που δεν θα έπρεπε να ανοίγει το στόμα του και να απαιτεί οτιδήποτε από τον Θεό. Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να εργάζονται σκληρά ανεξάρτητα από τις επικρίσεις, να βάζουν πλάτη στα δύσκολα και να υποτάσσονται με χαρά. Δεν είναι το θέμα να ασπαστούν με χαρά την ταπεινοφροσύνη —μην ασπαστείτε με χαρά την ταπεινοφροσύνη. Αυτή είναι η θέση στην οποία γεννιούνται οι άνθρωποι. Θα πρέπει να είναι εγγενώς υποτακτικοί και ταπεινοί, επειδή η θέση τους είναι ταπεινή, οπότε δεν θα πρέπει να έχουν διάφορες απαιτήσεις ούτε να έχουν υπερβολικές επιθυμίες από τον Θεό. Δεν θα πρέπει να έχουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Ένα απλό παράδειγμα: Κάποιο πλούσιο νοικοκυριό προσέλαβε έναν υπηρέτη. Ο υπηρέτης αυτός είχε ιδιαίτερα χαμηλή θέση στο πλούσιο νοικοκυριό, εντούτοις αυτός έλεγε στον κύριο του σπιτιού: «Θέλω να φορέσω το καπέλο του γιου σου, θέλω να φάω το φαγητό σου, θέλω να φορέσω τα ρούχα σου και να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου. Ό,τι αντικείμενο κι αν χρησιμοποιείς, είτε χρυσό είτε ασημένιο, το θέλω! Συμβάλλω πάρα πολύ με τη δουλειά μου και μένω στο σπίτι σου, και γι’ αυτό τα θέλω!» Πώς θα πρέπει να του φερθεί ο κύριος; Θα πει: «Πρέπει να ξέρεις τι είσαι, ποιος είναι ο ρόλος σου: είσαι υπηρέτης. Στον γιο μου δίνω ό,τι θέλει, επειδή αυτή είναι η θέση του. Η δική σου θέση, η δική σου ταυτότητα ποια είναι; Δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς αυτά τα πράγματα. Φύγε και κάνε αυτά που πρέπει, πήγαινε κάνε τις δουλειές σου σύμφωνα με τη θέση και την ταυτότητά σου». Έχει λογική αυτός ο άνθρωπος; Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό και δεν έχουν και πολλή λογική. Από τη στιγμή που αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν απώτερα κίνητρα και στη συνέχεια έχουν ασταμάτητα απαιτήσεις από Εκείνον: «Πρέπει να με ακολουθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος καθώς διαδίδω το ευαγγέλιο! Πρέπει επίσης να με συγχωρείς και να με ανέχεσαι όταν κάνω κακές πράξεις! Εάν κάνω πολύ έργο, πρέπει να με ανταμείψεις!» Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι θέλουν διαρκώς πράγματα από τον Θεό, είναι συνεχώς άπληστοι. Κάποιοι που έχουν κάνει λίγο έργο και ήταν αρκετά καλοί ως επικεφαλής εκκλησίας πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και συχνά διαδίδουν κουβέντες όπως: «Γιατί ο Θεός με βάζει σε μια σημαντική θέση; Γιατί αναφέρει συνέχεια το όνομά μου; Γιατί συνεχίζει να μου μιλάει; Ο Θεός με έχει σε εκτίμηση επειδή έχω επίπεδο και είμαι ανώτερος απ’ τους απλούς ανθρώπους. Ζηλεύετε που ο Θεός μού φέρεται καλύτερα. Γιατί να ζηλεύετε όμως; Δεν βλέπετε πόσο έργο κάνω και πόσες θυσίες; Δεν πρέπει να ζηλεύετε τα όποια καλά μού δίνει ο Θεός, γιατί τα αξίζω. Εργάζομαι πολλά χρόνια και έχω υποφέρει πάρα πολύ. Αξίζω τα εύσημα, τα δικαιούμαι». Άλλοι πάλι λένε: «Ο Θεός μού επέτρεψε να συμμετέχω σε συναντήσεις συνεργατών και να ακούω τη συναναστροφή Του. Εγώ έχω τις προϋποθέσεις γι’ αυτό —εσείς τις έχετε; Καταρχάς, έχω υψηλό επίπεδο και επιδιώκω την αλήθεια περισσότερο από εσάς. Επιπλέον, δαπανώ εαυτόν περισσότερο από εσάς και μπορώ να διεκπεραιώνω το έργο της εκκλησίας. Εσείς μπορείτε;» Αυτό είναι αλαζονεία. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικά αποτελέσματα όπως εκτελούν τα καθήκοντά τους και όπως εργάζονται. Ορισμένοι έχουν καλά αποτελέσματα, ενώ άλλοι κακά. Κάποιοι γεννιούνται με καλό επίπεδο και μπορούν, επίσης, να αναζητήσουν την αλήθεια, επομένως τα αποτελέσματα των καθηκόντων τους βελτιώνονται γρήγορα. Αυτό οφείλεται στο καλό τους επίπεδο, το οποίο είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Πώς λύνεται όμως το πρόβλημα των κακών αποτελεσμάτων από την εκτέλεση του καθήκοντος; Πρέπει να αναζητάτε συνεχώς την αλήθεια και να εργάζεστε σκληρά, και τότε θα πετύχετε κι εσείς σιγά σιγά καλά αποτελέσματα. Εφόσον αγωνίζεστε για την αλήθεια και φτάνετε στα όρια των δυνατοτήτων σας, ο Θεός θα το εγκρίνει. Είτε όμως τα αποτελέσματα του έργου σας είναι καλά είτε όχι, δεν θα πρέπει να έχετε λανθασμένες ιδέες. Μη σκέφτεστε: «έχω τις προϋποθέσεις να είμαι ίσος με τον Θεό», «Έχω τις προϋποθέσεις να απολαμβάνω αυτά που μου έχει δώσει ο Θεός», «Έχω τις προϋποθέσεις να κάνω τον Θεό να με επαινεί», «Έχω τις προϋποθέσεις να ηγούμαι άλλων» ή «Έχω τις προϋποθέσεις να κάνω διαλέξεις στους άλλους». Μη λες ότι έχεις τις προϋποθέσεις. Δεν πρέπει να κάνουν τέτοιες σκέψεις οι άνθρωποι. Εάν κάνεις τέτοιες σκέψεις, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι στη σωστή σου θέση, δεν έχεις καν τη βασική σύνεση που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Πώς μπορείς λοιπόν να αποβάλεις την αλαζονική σου διάθεση; Δεν μπορείς.

Κάποιοι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι δεν είναι αλαζονικοί. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς λογική και είναι, επίσης, οι πιο ανόητοι και αλαζονικοί απ’ όλους. Στην πραγματικότητα, είναι πιο αλαζονικοί και επαναστατικοί από τον καθένα· όσο περισσότερο λέει κανείς ότι δεν έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, τόσο πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος είναι. Γιατί άλλοι μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να αποδεχτούν την κρίση του Θεού, όμως εσύ δεν μπορείς; Είσαι η εξαίρεση; Είσαι άγιος; Ζεις μέσα σε κενό; Δεν αναγνωρίζεις ότι η ανθρωπότητα έχει υποστεί βαθιά διαφθορά από τον Σατανά, ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και ότι είσαι ο πιο επαναστατικός, αδαής και αλαζονικός απ’ όλους. Κατά την άποψή σου, υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο και μόνο λίγοι κακοί —και τότε γιατί είναι ο κόσμος γεμάτος σκοτάδι, γεμάτος ακαθαρσία και διαφθορά, γεμάτος συγκρούσεις; Γιατί, στον κόσμο του ανθρώπου, όλοι παίρνουν και αρπάζουν ο ένας από τον άλλο; Δεν αποτελούν εξαίρεση ούτε καν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Οι άνθρωποι παλεύουν και μαλώνουν διαρκώς μεταξύ τους. Και από πού πηγάζει αυτός ο αλληλοσπαραγμός; Είναι ασφαλώς αποτέλεσμα της διεφθαρμένης φύσης τους, αποτελεί την ίδια την αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Μέσα σε όσους έχουν διεφθαρμένη φύση αποκαλύπτεται αλαζονεία και επαναστατικότητα· όσοι ζουν με σατανική διάθεση είναι εριστικοί και επιθετικοί. Όσοι είναι εριστικοί και επιθετικοί είναι οι πιο αλαζονικοί από όλους τους ανθρώπους, δεν υπακούνε σε κανέναν. Γιατί οι άνθρωποι συχνά ομολογούν τις αμαρτίες τους, αλλά δεν μετανοούν; Γιατί, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί, παρόλο που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, δεν μπορούν να εναρμονιστούν μαζί Του; Όλα αυτά τα προκαλεί η αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η ανθρωπότητα πάντοτε επαναστατούσε εναντίον του Θεού και Του αντιστεκόταν, ήταν τελείως απρόθυμη να αποδεχτεί την αλήθεια, και μάλιστα μισούσε και απέρριπτε την αλήθεια. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή ο Θεός έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα επειδή οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό με τρόπο υπερβολικά άγριο και αδυσώπητο, σε σημείο που θα μπορούσαν να κάνουν τον Θεό εχθρό τους και να Τον σταυρώσουν. Δεν είναι άραγε υπερβολικά άγρια, αλαζονική και παράλογη μια τέτοια διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Ο Θεός εκφράζει τόσες αλήθειες, δείχνει έλεος στους ανθρώπους, τους σώζει και συγχωρεί τις αμαρτίες τους· η ανθρωπότητα, όμως, δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, καταδικάζει πάντα τον Θεό και Του αντιστέκεται και γίνεται ασυμβίβαστη με τον Θεό. Σε τι επίπεδο βρίσκεται, λοιπόν, η σχέση της ανθρωπότητας με τον Θεό; Ο άνθρωπος έχει γίνει ο εχθρός του Θεού, το ακριβώς αντίθετο από Αυτόν. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να εκθέσει, να κρίνει και να σώσει τους ανθρώπους· οι άνθρωποι δεν την αποδέχονται και δεν δίνουν σημασία σ’ Εκείνον. Οι άνθρωποι δεν κάνουν όσα απαιτεί ο Θεός απ’ αυτούς· κάθε άλλο, πηγαίνουν και κάνουν τα πράγματα που Εκείνος μισεί και απεχθάνεται. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια, αλλά οι άνθρωποι την κάνουν στην άκρη. Ο Θεός κρίνει και παιδεύει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κι αυτοί όχι μόνο δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά και επιχειρηματολογούν μαζί Του και ξεσηκώνονται εναντίον Του. Πόσο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι; Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα αρνείται ξεδιάντροπα τον Θεό και αντιστέκεται σ’ Αυτόν. Ακόμα κι αν πιστεύουν στον Θεό οι άνθρωποι, επιδιώκουν πάντα να αποκτήσουν μεγάλη τύχη, να ανταμειφθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών· θέλουν, επίσης, να γίνουν άρχοντες και να αποκτήσουν εξουσία. Αυτή είναι η τυπική αναπαράσταση της αλαζονείας, είναι η ίδια η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τον άνθρωπο, όμως οι άνθρωποι, ως αντάλλαγμα που δέχτηκαν τον Θεό, ζήτησαν έξοδα διαβίωσης, ανταμοιβές, ευλογίες· μάλιστα, τριγυρνούσαν και υπερηφανεύονταν ότι Τον δέχτηκαν και έλεγαν ότι τους αγαπάει, για να τους έχουν οι άλλοι σε εκτίμηση. Λίγοι γνώριζαν ξεκάθαρα ότι Αυτός που δέχτηκαν ήταν ο Θεός, όμως εκείνοι απαίτησαν από τις εκκλησίες χρήματα ως αντάλλαγμα. Οι αλαζόνες σαν κι αυτούς λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση και ότι έχουν ανώτερη πίστη από οποιανδήποτε άλλον, ότι είναι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό από τον καθένα και ενεργούν καλύτερα από τον καθένα. Ορισμένοι καυχιούνται και λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια. Τον πρώτο καιρό που προσηλυτίστηκα, δεν υπήρχε εκκλησία· εγώ διέδιδα το ευαγγέλιο όπου πήγαινα!» Γιατί καυχιέσαι; Δεν έχεις κάτι για να καυχιέσαι. Με αυτήν τη συμπεριφορά που έχεις τώρα, θα έπρεπε να χαστουκίζεις τον εαυτό σου, να τον καταριέσαι, να τον αποστρέφεσαι και να τον μισείς. Γιατί λοιπόν καυχιέσαι; Έχεις πολύ σοβαρό πρόβλημα με την αλαζονική σου διάθεση. Έχεις ήδη φτάσει στο ζενίθ, στα άκρα! Όσα κι αν λένε οι άνθρωποι, είτε λίγα είτε πολλά, στον τόνο, στις προθέσεις και στα λόγια τους υπάρχει μια αλαζονική χροιά και ουσία. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Ας πούμε ότι η εκκλησία έχει κάποιον που μόλις άρχισε να πιστεύει, ο οποίος είναι αρκετά αξιόπιστος και επιδιώκει ειλικρινά. Μερικοί μπορεί να τον περιφρονούν και να του λένε αγέρωχα: «Πόσα χρόνια είσαι πιστός; Από πού είσαι; Μήπως έχεις τίποτα αντιλήψεις; Ποιες αλήθειες δεν έχεις ξεκαθαρίσει ακόμη; Είσαι εφοδιασμένος με αυτές τις βασικές αλήθειες; Αφού γίνει αυτό, θα πρέπει να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο!» Τι προσόντα έχεις για να κάνεις μια τέτοια διάλεξη σε κάποιον; Άνθρωπος είσαι κι εσύ, απλώς αποδέχτηκες λίγο νωρίτερα. Ωστόσο, δεν έχεις αποτινάξει ακόμη την αλαζονεία που έχει η ουσία της διεφθαρμένης σου διάθεσης. Τι προσόντα έχεις για να κάνεις διαλέξεις στους άλλους; Φυσικά, μπορείς να συναναστρέφεσαι μαζί τους, όμως έχεις εσφαλμένη οπτική και προθέσεις, λανθασμένη στάση· η φύση αυτού είναι τόσο απεχθής! Όταν ο Άνωθεν προσεγγίζει κάποιους ανθρώπους για να μάθει για την κατάσταση του ευαγγελικού έργου, και τους ρωτάει εάν υπάρχουν δυσκολίες στη διάδοση του ευαγγελίου ή ποια προβλήματα που χρειάζεται να λυθούν υπάρχουν στο ευαγγελικό έργο. Εκείνοι λένε: «Το έργο πάει όπως συνήθως, δεν υπάρχουν προβλήματα» και υιοθετούν μια στάση σκόπιμης περιφρόνησης. Σπάνια αναφέρουν τι προβλήματα υπάρχουν στο ευαγγελικό έργο ή πώς να λυθούν, πόσο μάλλον ποιες δυσκολίες υπάρχουν που πρέπει να λύσει ο Άνωθεν. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι εκδήλωση υπεύθυνης εκτέλεσης του καθήκοντος; Είναι εκδήλωση αφοσίωσης στον Θεό; Παρόλο που λένε ξανά και ξανά ότι υποτάσσονται στον Θεό και Τον ακολουθούν, λένε ότι έχουν δει τον αληθινό Θεό, ότι αληθινά υποτάσσονται, ότι είναι πραγματικά πρόθυμοι να δαπανήσουν για τον Θεό, να πληρώσουν το τίμημα, μπορούν τελικά να εκδηλώσουν μια τέτοια διάθεση και να πουν τέτοια λόγια. Ποια πιστεύετε ότι είναι πραγματικά η ουσία ενός τέτοιου ανθρώπου; Ποια μπορεί να είναι η έκβασή του; Ποια είναι η αξία του; Πού νομίζετε ότι θα μπορούσαν να φτάσουν οι άνθρωποι αυτοί αν δεν έλεγα Εγώ αυτά τα λόγια, εάν δεν έδειχνα κανένα ενδιαφέρον για τέτοια ζητήματα; Οι συνέπειες είναι πολύ τρομακτικές. Όταν μιλάω και συνομιλώ με κάποιους σε κανονικό τόνο, γίνονται αλαζονικοί γιατί πιστεύουν ότι είμαι συνηθισμένος άνθρωπος. Παρασύρονται και αρχίζουν να μιλούν ανεξέλεγκτα· θέλουν να χώνονται παντού και να αξιολογούν τα πάντα, θέλουν διαρκώς να επιδεικνύονται. Όταν βλέπω ότι είναι τέτοιοι άνθρωποι, δεν τους δίνω σημασία. Να σας πω την αλήθεια, βλέπω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αηδιαστικοί. Αμέσως μόλις τους συναντήσω, δεν προφταίνω να πω τρεις κουβέντες και αρχίζουν να υποκλίνονται και να σκύβουν το κεφάλι. Δεν περνάει μια εβδομάδα από τη συνάντηση μαζί τους, και ήδη τολμούν να κάνουν διάλεξη στον Θεό. Λίγο καιρό μετά τη γνωριμία με έναν τέτοιον άνθρωπο, τον αντιπαθώ, δεν του δίνω σημασία και αργότερα ακούω ότι έχει κάνει κάτι κακό, ότι είναι μοχθηρός. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση κάποιου άλλου και σκεφτείτε μια στιγμή: πώς θα νιώθατε εάν σας τύχαινε μια τέτοια κατάσταση ενώ ανατρέφατε τα παιδιά σας; Οι άνθρωποι μεγαλώνουν τα παιδιά έτσι ώστε να τους φροντίζουν στα γεράματά τους και να τους θάψουν ευπρεπώς. Πώς θα νιώσουν εάν, όταν γεράσουν, εκείνα δεν τους προσέχουν, εάν μεγαλοπιάνονται και τους κάνουν διαλέξεις, ή τους κακομεταχειρίζονται και τους ασκούν εκφοβισμό, και δεν τους δείχνουν ούτε στο ελάχιστο την ευσέβεια που θα έπρεπε να δείχνει ένα παιδί στους γονείς του; Δεν θα νιώσουν και οργή και θλίψη; Είστε νέοι αυτήν τη στιγμή, η εμπειρία σας είναι επιφανειακή και δεν μπορείτε ακόμη να το εκτιμήσετε αυτό. Έχω πάει σε πολλά μέρη και γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Από τους ανθρώπους αυτούς, κανένας από όσους μπόρεσα να καθίσω ως ίσος και να συναναστραφώ, και να πιάσω κουβέντα για τη ζωή, δεν είπε: «Ο Θεός είναι καλός μαζί μου. Πρέπει να έχω λίγη συνείδηση και λογική, δεν θα κάνω τίποτα που να παραβιάζει τη συνείδησή μου». Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό με τη συνείδηση ή με την ανθρώπινη φύση. Δεν μπορούν καν να μιλήσουν από τη δική τους θέση ή να τηρήσουν το καθήκον τους, για να μην πω να κάνουν πράξη την αλήθεια, που ούτε αυτό μπορούν να το κάνουν. Εάν μεγαλώσει υπερβολικά η αλαζονεία τους, θα γίνουν ακόμα πιο δριμείς και από τον αρχάγγελο, θα πάνε ένα βήμα παραπέρα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάπως καλύτερο επίπεδο, μπορούν να κάνουν λίγο έργο και επιλέγονται να γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας. Αφού γίνουν επικεφαλής, δεν έχουν κάνει καλά-καλά λίγο έργο και αρχίζουν να γίνονται αλαζόνες. Οι άλλοι δεν τολμούν να τους κλαδέψουν ή να επισημάνουν τα λάθη τους· εάν τους μιλήσεις έντονα ή λίγο αυστηρά, θυμώνουν και λένε: «Δεν το κάνω. Ας το κάνει όποιος θέλεις εσύ, να δούμε αν μπορεί να το κάνει κάποιος καλύτερα από μένα. Ας τον αποκαλύψει το Άγιο Πνεύμα!» Πόσο αλαζονικά είναι αυτά τα λόγια! Πόσο επαναστατικοί είναι οι άνθρωποι; Δεν έχουν καθόλου συναισθήματα για τα όσα λένε ή για τα όσα πράττουν· δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Όσο αναλύω λίγο-λίγο τα αλαζονικά τους λόγια, τις αλαζονικές τους πράξεις, τα κίνητρα που κρύβουν στην καρδιά τους και την ασχήμια που αποκαλύπτουν, σιγά-σιγά κατανοούν τον εαυτό τους. Τόσο νωθροί είναι οι άνθρωποι. Αν δεν έκανα τέτοια ανάλυση και τέτοιες διευκρινίσεις, θα μπορούσαν να φτάσουν στην αυτογνωσία; Θα μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε φιλάνθρωπο; Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι, αν τους χτυπάω συνέχεια με ένα ραβδί, να έχουν απλώς λίγο καλύτερη συμπεριφορά. Τόσο άχρηστοι είναι οι άνθρωποι! Έχουν ήδη τόσο υψηλά επίπεδα αλαζονείας και δεν έχει κανένα νόημα να τους πειθαρχήσω. Ορισμένοι λένε: «Αφού διάβασα πολλά από τα λόγια του Θεού, πιστεύω ότι αυτά είναι η αλήθεια, ότι τα λόγια Του που εκθέτουν τους ανθρώπους είναι σωστά. Όμως, αφού πιστεύω σ’ Αυτόν επί χρόνια, γιατί δεν με έχει πειθαρχήσει;» Τι πιστεύετε εσείς: αν, όταν ο αρχάγγελος πρόδωσε τον Θεό, Εκείνος τον είχε πειθαρχήσει και τον είχε τιμωρήσει αμέσως, θα μπορούσε να προδώσει; Θα μπορούσε να διορθωθεί η προδοτική του φύση; Θα μπορούσε να απαλλαγεί απ’ την αλαζονική του διάθεση; Δεν θα μπορούσε! Οι άνθρωποι λοιπόν σήμερα είναι τόσο αλαζόνες, ακόμα και δέκα ή είκοσι φορές πιο αλαζόνες από τον αρχάγγελο. Η πειθαρχία από μόνη της δεν είναι αρκετή, πρέπει να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση, πρέπει να αποδεχτούν και να επιδιώξουν την αλήθεια, και μόνον τότε μπορεί ο Θεός να εργαστεί επάνω τους, μόνον τότε μπορεί να τους δοκιμάσει και να τους εξευγενίσει. Εάν δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύεις, γιατί ο Θεός δεν πρόκειται να εργαστεί επάνω σου. Εάν δεν έχεις ούτε συνείδηση ούτε λογική, τότε είσαι ένα κτήνος. Εκείνος δεν έχει τίποτα να σου πει, δεν είσαι πειθαρχημένος σε ότι κι αν κάνεις και, αν ενοχλείς την εκκλησία, θα αποπεμφθείς. Μετά από τόσες αλήθειες που ειπώθηκαν, ας δούμε αν οι άνθρωποι την επιδιώκουν ή δεν την επιδιώκουν. Αν πεις: «Είμαι εντελώς απρόθυμος να την επιδιώξω, θέλω να βυθιστώ στον εκφυλισμό. Είμαι πρόθυμος να εκφυλιστώ», τότε περιμένεις να τιμωρηθείς. Δεν πειθαρχώ κανέναν αυτήν τη στιγμή, απλώς τους μιλάω, εκθέτω και κρίνω τη διαφθορά τους. Εάν λάβεις τα λόγια Μου σοβαρά υπόψη σου, τότε επιδιώκεις ακολουθώντας μια ανοδική πορεία. Εάν δεν τα λάβεις σοβαρά υπόψη σου, τότε περιμένεις μια μεταγενέστερη τιμωρία. Αυτήν τη στιγμή, εκτός από την παροχή της αλήθειας, υπάρχει και η έκθεση, η κρίση και η παίδευση, και μετά υπάρχει η τιμωρία και η ανταπόδοση. Φυσικά, η ανταπόδοση και η τιμωρία θα έρθουν αργά ή γρήγορα. Ποιος ξέρει ποια μέρα μπορεί να παραβιάσεις κάποιο διοικητικό διάταγμα· και τότε θα είσαι νεκρός. Παρά ταύτα, Εγώ σας προτρέπω όλους να μην περιμένετε την τιμωρία για να αφυπνιστείτε και να επιδιώξετε. Όταν γίνει αυτό, θα είναι πολύ αργά να το μετανιώσεις, θα είσαι καταδικασμένος. Δεν θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες για μετάνοια. Εκείνη τη στιγμή, θα είναι πολύ αργά να επιδιώξετε, αλλά και ανώφελο. Καλύτερα να εκμεταλλευτείτε το παρόν για να αφυπνιστείτε νωρίς, να κάνετε κάποιες πράξεις που δείχνουν ανθρωπιά, κάποιες ευσυνείδητες πράξεις. Μην κολλάτε επίμονα στη λάθος πορεία.

Κάποιοι άνθρωποι διατυμπανίζουν την καλή ανθρώπινη φύση τους. Αν όμως έχεις πραγματικά ανθρώπινη φύση, τότε γιατί να κάνεις αλαζονικά πράγματα; Γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα φιλάνθρωπο; Γιατί δεν έχεις την παραμικρή συνείδηση ή λογική; Οι άνθρωποι είναι τόσο αλαζόνες, που θέλουν τα πάντα εκτός απ’ τον Θεό. Λατρεύουν κάθε αστέρι, διάβολο και Σατανά, αλλά τον Θεό ούτε Τον λατρεύουν ούτε υποτάσσονται σ’ Εκείνον, ενώ είναι ικανοί για όλα τα κακά. Έχω πάει σε πολλά μέρη. Κάποιοι που Με δέχτηκαν χρέωσαν τεράστια ποσά για φαγητό και διαμονή και, επιπλέον, η εκκλησία πληρώνει για τα φαγητά και τα καθημερινά είδη. Και σας ρωτάω Εγώ, πώς γίνεται οι άνθρωποι αυτοί να μην έχουν καθόλου συνείδηση; Δεν δικαιούμαι να φάω ένα φαγητό που έφτιαξαν; Είπαν στην αρχή ότι ήταν πρόθυμοι να Με δεχτούν, και όταν φτάνω, συμπεριφέρονται τόσο επαίσχυντα. Είναι άνθρωποι μετά απ’ όλα αυτά; Έχουν ανθρώπινη φύση; Μην είσαι επιπόλαιος· δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν έχεις ανθρώπινη φύση, είσαι ένα κτήνος. Η φύση και η αλαζονεία σου σε καταδικάζουν. Οι άνθρωποι έχουν πολύ λίγη πίστη. Είναι τόσο αλαζόνες και επαναστατικοί, που δεν τους μένει χώρος για τον Θεό! Αξίζει να λέγεται άνθρωπος κάποιος που είναι τόσο διεφθαρμένος; Αυτό είναι το ίδιο το πρότυπο ενός διαβόλου, του Σατανά. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Ακόμη κι αν εσύ έχεις την αλήθεια, αυτό δεν αλλάζει ότι είσαι ένα μόνο άτομο, οπότε τι μπορείς να κάνεις; Σε τι μπορείς να με βοηθήσεις; Τι μπορείς να μου κάνεις; Πού μπορείς να με πας; Σε περιφρονώ. Δεν με νοιάζει αν είσαι ή δεν είσαι θεός». Δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Τολμώ να πω ότι αν ο επικεφαλής της εταιρίας σας ερχόταν στο σπίτι σου, δεν θα τον άφηνες να φύγει με τίποτα· θα έπρεπε να τον αναγκάσεις να μείνει σπίτι σου για δύο μέρες και θα του φερόσουν καλά. Επομένως, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να μιλούν διαρκώς αλαζονικά ούτε να λένε ότι θέλουν τον Θεό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ότι κάνουν πράξη την αλήθεια καλύτερα από τον καθέναν, ότι δαπανούν εαυτόν καλύτερα από τον καθέναν, ότι έχουν πληρώσει μεγαλύτερο τίμημα από τον καθέναν και ότι είναι πιο πιστοί από τον καθέναν. Μην καυχιέσαι, δεν μπορείς να το υποστηρίξεις ούτε έχεις πληρώσει αυτό το τίμημα, ούτε έχεις κάνει πάρα πολύ πραγματικό έργο. Ναι μεν έχεις εργαστεί λίγο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις δαπανήσει ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό, πόσο μάλλον ότι έχεις ολοκληρωτική αφοσίωση σ’ Αυτόν και υποτάσσεσαι μέχρι θανάτου. Μπορεί να επιμείνεις για τρία με πέντε χρόνια, όμως όσο περνά ο καιρός, δεν θα μπορείς να επιμείνεις περισσότερο, οπότε θα είσαι επιπόλαιος και θα παραπονιέσαι. Μη νομίζεις ότι είσαι ανώτερος απ’ τους άλλους. Σε σύγκριση με τους άλλους, δεν είσαι σε υψηλό επίπεδο, είσαι πολύ κατώτερός τους. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορείς να συγκριθείς με τους αγίους ανά τους αιώνες. Έχεις τις προδιαγραφές να καυχιέσαι για το παραμικρό; Όλοι λέτε: «Εάν αργότερα ερχόμουν σε επαφή με τον Θεό, εγγυώμαι ότι δεν θα Τον εξαπατούσα». Η εγγύησή σου πρέπει να δοκιμαστεί για κάποιο διάστημα. Δεν είμαι πρόθυμος να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους. Μόνο και μόνο που επικοινωνώ μαζί τους και βλέπω τη συμπεριφορά τους, θυμώνω! Κάποιοι από σας μπορεί να γνωρίζετε πόσο Με εξοργίζει αυτό. Θυμώνω ιδιαίτερα όταν βλέπω εκείνους που δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, που θέλουν διαρκώς να έχουν την εξουσία και να ελέγχουν τους άλλους. Τους αποστρέφομαι. Όλοι όσοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια είναι πολύ κακοί, δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Δεν πρόκειται να επικοινωνήσω επ’ ουδενί με τέτοιους ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να παραπονεθούν αν δουν ότι δεν τους δίνω σημασία. Είναι εντελώς παράλογοι! Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επιδιώξουν την αλήθεια —έχουν πολύ μικρό ανάστημα και η λίγη ανθρώπινη φύση και λογική που διαθέτουν είναι πάρα πολύ ανεπαρκείς, επομένως δεν έχω τρόπο να ασχοληθώ μαζί τους. Εάν ασχοληθείς με έναν τέτοιον άνθρωπο για δύο μέρες, θα σε περιφρονήσει, θα γίνει αλαζόνας —τρομερά αλαζόνας— και ότι κι αν λες, δεν πρόκειται να σε ακούσει.