Μόλις τώρα συναναστράφηκα σχετικά με την εγκατάλειψη της ταυτότητας που κληρονομείς από την οικογένειά σου. Είναι εύκολο να το κάνεις αυτό; (Ναι, εύκολο είναι.) Είναι εύκολο; Κάτω από ποιες συνθήκες θα σε επηρεάσει και θα σε αναστατώσει κάτι τέτοιο; Αν βρεθείς σε κάποιο συγκεκριμένο είδος περιβάλλοντος χωρίς να κατανοείς το συγκεκριμένο ζήτημα σωστά και ξεκάθαρα, αυτό θα επηρεάσει κι εσένα και την ικανότητά σου να εκτελείς καλά το καθήκον σου, και θα έχει αντίκτυπο στις μεθόδους με τις οποίες χειρίζεσαι τα πράγματα και στα αποτελέσματα που θα έχεις. Επομένως, την ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένεια θα πρέπει να τη μεταχειρίζεσαι σωστά και να μην την αφήνεις να σε επηρεάζει ούτε να σε ελέγχει. Αντίθετα, θα πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς κανονικά και σύμφωνα με τις μεθόδους που δίνει στους ανθρώπους ο Θεός. Με τον τρόπο αυτόν, θα έχεις τη στάση και τις αρχές που θα πρέπει να έχει στο συγκεκριμένο θέμα ένα αποδεκτό δημιουργημένο ον. Ας συναναστραφούμε τώρα σχετικά με το να εγκαταλείψεις τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου. Σ’ αυτήν την κοινωνία, οι αρχές των ανθρώπων για την αντιμετώπιση του κόσμου, οι μέθοδοί τους για τη ζωή και την ύπαρξη, ακόμη και οι στάσεις και οι αντιλήψεις τους απέναντι στη θρησκεία και την πίστη, καθώς και οι διάφορες αντιλήψεις και απόψεις τους απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα, αναπόφευκτα έχουν όλα διαμορφωθεί από την οικογένεια. Εν ολίγοις, πριν καταφέρουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια —όσο χρονών κι αν είναι, ό,τι φύλο κι αν έχουν, ό,τι επάγγελμα κι αν κάνουν, όποια στάση κι αν έχουν απέναντι στο καθετί, είτε ακραία είτε ορθολογική— οι σκέψεις, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι στο οποιοδήποτε πράγμα επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Δηλαδή, οι διάφορες διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια σε ένα άτομο καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τη στάση του απέναντι στα πράγματα και το πώς τα αντιμετωπίζει, καθώς και την άποψή του για την ύπαρξη, ενώ έχουν αντίκτυπο ακόμη και στην πίστη του. Εφόσον η οικογένεια διαμορφώνει και επηρεάζει τόσο σημαντικά τους ανθρώπους, είναι αναπόφευκτο οι μέθοδοι και οι αρχές που έχουν για το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, καθώς και η οπτική τους για την ύπαρξη και οι απόψεις τους για την πίστη να έχουν τις ρίζες τους στην οικογένεια. Καθώς το ίδιο το πατρικό σπίτι δεν είναι το μέρος όπου γεννιέται η αλήθεια ούτε είναι η πηγή της αλήθειας, υπάρχει πρακτικά μόνο μία κινητήρια δύναμη και στόχος που οδηγεί την οικογένειά σου να σε διαμορφώσει με βάση οποιαδήποτε ιδέα, άποψη ή μέθοδο ύπαρξης: το κάνει για το δικό σου καλό. Όλα όσα γίνονται για το δικό σου καλό, από όποιον κι αν προέρχονται —είτε από τους γονείς σου, είτε από τους παππούδες σου, είτε από τους προγόνους σου— αποσκοπούν με δυο λόγια στο να μπορέσεις να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων, να σε προφυλάξουν από τον εκφοβισμό και να μπορέσεις να ζήσεις ανάμεσα στους άλλους πιο ελεύθερα και διπλωματικά, ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντά σου στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει με σκοπό να σε προστατεύσει, να μη δεχτείς εκφοβισμό και να μην υποστείς οποιονδήποτε εξευτελισμό, και για να σε κάνει ανώτερο από τους άλλους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι εσύ θα είσαι αυτός που τους εκφοβίζει ή τους πληγώνει· αρκεί να μην πληγωθείς εσύ ο ίδιος. Αυτά είναι μερικά από τα πιο σημαντικά πράγματα με βάση τα οποία σε διαμορφώνει η οικογένειά σου, και είναι επίσης η ουσία και ο κύριος στόχος που κρύβονται πίσω από όλες τις ιδέες που διαμορφώνονται μέσα σου. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Αν εξετάσεις τον στόχο και την ουσία όσων έχει διαμορφώσει σ’ εσένα η οικογένειά σου, συμφωνεί κάτι απ’ αυτά με την αλήθεια; Ακόμη κι αν αυτά τα πράγματα συμφωνούν με την ηθική ή τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της ανθρωπότητας, έχουν κάποια σχέση με την αλήθεια; Είναι η αλήθεια; (Όχι.) Μπορούμε να πούμε με κάθε βεβαιότητα ότι δεν είναι η αλήθεια. Όσο θετικά και νόμιμα, ανθρώπινα και ηθικά κι αν πιστεύει ο άνθρωπος ότι είναι αυτά που διαμορφώνει η οικογένειά σου μέσα σου, δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την αλήθεια, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Επομένως, σε ό,τι αφορά το θέμα της οικογένειας, αυτά τα πράγματα αποτελούν άλλη μια πτυχή που θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς. Ποια είναι συγκεκριμένα αυτή η πτυχή; Είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια —αυτή είναι η δεύτερη πτυχή που πρέπει να εγκαταλείψεις όσον αφορά το θέμα της οικογένειας. Εφόσον συζητάμε για τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια, ας μιλήσουμε πρώτα για το τι ακριβώς είναι αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές. Αν τις διαφοροποιήσουμε ανάλογα με την ανθρώπινη αντίληψη για το τι είναι σωστό και τι λάθος, κάποιες είναι σχετικά σωστές, θετικές και φαινομενικά ωραίες, και μπορούν να πέσουν στο τραπέζι, ενώ κάποιες άλλες δεν είναι τίποτα περισσότερο από σχετικά εγωιστικές, ποταπές, άθλιες και αρνητικές. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια είναι σαν ένας προστατευτικός μανδύας, και όλες μαζί διαφυλάσσουν τα σαρκικά συμφέροντα ενός ατόμου, διατηρούν την αξιοπρέπειά του μεταξύ των άλλων ανθρώπων και το προστατεύουν από το να πέσει θύμα εκφοβισμού. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας δούμε, λοιπόν, ποιες διαμορφωτικές επιρροές ασκεί πάνω σου η οικογένειά σου. Για παράδειγμα, όταν οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου σου λένε συχνά ότι «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», το κάνουν για να δίνεις σημασία στην καλή φήμη, στο να ζεις μια περήφανη ζωή και να μην κάνεις πράγματα που σε ντροπιάζουν. Καθοδηγεί, λοιπόν, αυτό το ρητό τους ανθρώπους θετικά ή αρνητικά; Μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια; Μπορεί να σε οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί να το κάνει.) Μπορείς να πεις με απόλυτη βεβαιότητα: «Όχι, δεν μπορεί να το κάνει!» Σκέψου το, ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Αν έχεις διαπράξει κάποια παράβαση ή έχεις κάνει ένα λάθος, αν έχεις κάνει κάτι που αποτελεί επανάσταση απέναντι στον Θεό και πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια, πρέπει να παραδεχτείς το λάθος σου, να κατανοήσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να τον αναλύεις, προκειμένου να μετανιώσεις αληθινά, και στη συνέχεια να ενεργήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια, μήπως αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»; (Ναι.) Πώς δηλαδή έρχεται σε σύγκρουση; Σκοπός του ρητού «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του» είναι να δίνουν οι άνθρωποι σημασία στο να βιώνουν τη φωτεινή και χαρούμενη πλευρά τους, και να κάνουν περισσότερα πράγματα που θα τους κάνουν να φαίνονται καλοί, αντί να κάνουν πράγματα κακά ή ανέντιμα, ή που να εκθέτουν την άσχημη πλευρά τους. Σκοπός του είναι επίσης να μη να ζουν οι άνθρωποι χωρίς υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια. Για χάρη της φήμης, για χάρη της περηφάνιας και της τιμής, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάσπη στον εαυτό του, πόσο μάλλον να μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του και τις ντροπιαστικές πτυχές του· πρέπει να ζει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Για να έχει κανείς αξιοπρέπεια χρειάζεται καλή φήμη, και για να έχει καλή φήμη πρέπει να προσποιείται και να φοράει προσωπεία. Αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να συμπεριφέρεται κανείς με ειλικρίνεια; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεσαι με ειλικρίνεια, αυτό που κάνεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, μη δίνεις σημασία στην περηφάνια· η περηφάνια ενός ανθρώπου δεν αξίζει δεκάρα. Απέναντι στην αλήθεια, θα πρέπει κανείς να εκτίθεται, όχι να προσποιείται ή να πλάθει μια ψεύτικη εικόνα. Πρέπει να αποκαλύπτει κανείς στον Θεό τις αληθινές σκέψεις του, τα λάθη του, τις πτυχές που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και κάθε τι παρόμοιο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αποκαλύπτει και στους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν είναι το θέμα να ζει κανείς για χάρη της φήμης του, αλλά αντίθετα, το θέμα είναι να ζει κανείς για να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια, να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, να ζει για να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να ικανοποιεί τον Θεό, καθώς και για να σωθεί. Όταν όμως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, τότε κυριαρχούν συνήθως αυτά που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Έτσι, όταν κάνεις κάτι λάθος, το συγκαλύπτεις και προσποιείσαι, ενώ σκέφτεσαι το εξής: «Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτό, και δεν θα επιτρέψω ούτε σε κανέναν άλλον που το γνωρίζει να πει κάτι. Αν κάποιος από σας πει το παραμικρό, δεν θα του τη χαρίσω έτσι εύκολα. Προτεραιότητα έχει η φήμη μου. Δεν έχει νόημα να ζει κανείς αν δεν έχει φήμη, γιατί η φήμη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Αν κάποιος χάσει τη φήμη του, χάνει όλη του την αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να προσποιείσαι, να τα συγκαλύπτεις, αλλιώς θα χάσεις τη φήμη και την αξιοπρέπειά σου, και η ζωή σου δεν θα έχει καμία αξία. Αν δεν σε σέβεται κανείς, τότε είσαι άχρηστος, ένα τιποτένιο σκουπίδι». Είναι δυνατόν, αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, να συμπεριφερθείς ως ειλικρινής άνθρωπος; Είναι δυνατόν να ανοιχτείς εντελώς και να αναλύσεις τον εαυτό σου; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο τηρείς το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»· ένα ρητό που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Ωστόσο, αν εγκαταλείψεις αυτό το ρητό για να επιδιώξεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, θα πάψει να σε επηρεάζει και να είναι το σύνθημά σου ή η αρχή σου στο πώς ενεργείς, και αντ’ αυτού, θα κάνεις τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Δεν θα ζεις για χάρη της φήμης σου ούτε για χάρη της αξιοπρέπειάς σου, αλλά αντίθετα, θα ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας, θα συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, και θα προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ζήσεις ως αληθινό δημιουργημένο ον. Αν τηρήσεις αυτήν την αρχή, θα έχεις εγκαταλείψει τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου.

Η οικογένεια δεν διαμορφώνει τους ανθρώπους μόνο με ένα-δύο ρητά, αλλά χρησιμοποιεί πάρα πολλά γνωστά αποφθέγματα και γνωμικά. Για παράδειγμα, αναφέρουν συχνά οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου και οι γονείς σου το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει»; (Ναι.) Σου λένε: «Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για χάρη της φήμης τους. Το μόνο πράγμα που επιδιώκουν στη ζωή τους είναι να αποκτήσουν καλή φήμη μεταξύ των άλλων ανθρώπων και να κάνουν καλή εντύπωση. Όπου κι αν πας, να είσαι πιο γενναιόδωρος με τις ευχές, τα κομπλιμέντα και τις φιλοφρονήσεις που μοιράζεις, και να μιλάς πιο ευγενικά. Μην προσβάλλεις τους ανθρώπους, αλλά να κάνεις περισσότερες καλές και ευγενικές πράξεις». Η συγκεκριμένη διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια επηρεάζει σε κάποιον βαθμό τη συμπεριφορά ή τις αρχές της διαγωγής των ανθρώπων. Αυτό τους οδηγεί αναπόφευκτα στο να δίνουν μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος. Δηλαδή, θεωρούν άκρως σημαντικά τη φήμη και το κύρος τους, καθώς και το τι εντύπωση αφήνουν στους ανθρώπους, και το αν οι άλλοι εκτιμούν τις πράξεις που κάνουν και τις απόψεις που εκφράζουν. Αν δίνεις τόσο μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος, άθελά σου δίνεις ελάχιστη σημασία στο αν το καθήκον που εκτελείς συμφωνεί με την αλήθεια και τις αρχές, αν ικανοποιείς τον Θεό και αν εκπληρώνεις επαρκώς το καθήκον σου. Θεωρείς ότι αυτά τα πράγματα έχουν μικρότερη σημασία και έρχονται δεύτερα, ενώ γίνεται εξαιρετικά σημαντικό για σένα το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Εξαιτίας αυτού του ρητού, νοιάζεσαι υπερβολικά για το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για την παραμικρή λεπτομέρεια που αφορά εσένα. Συγκεκριμένα, κάποιοι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο τι πραγματικά σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς πίσω από την πλάτη τους, σε σημείο να κρυφακούν πίσω από τοίχους και μισάνοιχτες πόρτες, και να ρίχνουν ακόμα και κλεφτές ματιές σε αυτά που γράφουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Μόλις κάποιος αναφέρει το όνομά τους, σκέφτονται: «Πρέπει γρήγορα να ακούσω τι λέει για μένα και αν έχει καλή γνώμη. Ωχ, είπε ότι είμαι τεμπέλης και ότι μου αρέσει το καλό φαγητό. Πρέπει να αλλάξω άρα· δεν γίνεται να είμαι τεμπέλης από δω και πέρα, πρέπει να είμαι επιμελής». Αφού είναι επιμελείς για κάποιο διάστημα, σκέφτονται: «Είχα τον νου μου να ακούσω αν λένε όλοι ότι είμαι τεμπέλης, και τελευταία φαίνεται ότι δεν το έχει πει κανείς». Όμως ανησυχούν ακόμα, οπότε στις συζητήσεις τους με τους γύρω τους, το πετάνε πού και πού, λέγοντας το εξής: «Είμαι λίγο τεμπέλης». Και οι άλλοι τούς απαντούν: «Δεν είσαι τεμπέλης, είσαι πολύ πιο επιμελής τώρα απ’ ό,τι ήσουν παλιά». Τότε αμέσως καθησυχάζονται, χαίρονται υπερβολικά και παρηγορούνται. «Κοίτα να δεις, όλοι έχουν αλλάξει γνώμη για μένα. Φαίνεται ότι έχουν παρατηρήσει πόσο βελτιώθηκε η συμπεριφορά μου». Δεν ενεργείς για να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε για να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά αντίθετα, ό,τι κάνεις το κάνεις για χάρη της δικής σου φήμης. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τι έχουν γίνει όλα όσα κάνεις; Έχουν γίνει μια θρησκευτική πράξη. Τι έχει γίνει η ουσία σου; Έχεις γίνει το αρχέτυπο του Φαρισαίου. Τι έχει γίνει το μονοπάτι σου; Έχει γίνει το μονοπάτι των αντίχριστων. Έτσι το ορίζει ο Θεός. Άρα, έχει αμαυρωθεί η ουσία όλων όσα κάνεις, δεν είναι πλέον η ίδια· δεν κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε την επιδιώκεις, αλλά αντίθετα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος. Τελικά, όπως το βλέπει ο Θεός, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι —με μια λέξη— ανεπαρκής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είσαι αφοσιωμένος μόνο στη δική σου φήμη και όχι σ’ αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός ή στο καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Τι νιώθεις μέσα σου όταν διατυπώνει ο Θεός έναν τέτοιο ορισμό; Ότι ήταν μάταιη η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια; Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά αντίθετα δίνεις ιδιαίτερη προσοχή στη δική σου φήμη, και η ρίζα αυτού είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που προέρχονται από την οικογένειά σου. Ποιο είναι το κύριο ρητό με βάση το οποίο έχεις διαμορφωθεί; Το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» έχει ριζώσει βαθιά στην καρδιά σου και έχει γίνει το σύνθημά σου. Από μικρό παιδί έχεις επηρεαστεί και διαμορφωθεί από αυτό το ρητό, και ακόμη και τώρα που μεγάλωσες το επαναλαμβάνεις συχνά για να επηρεάσεις την επόμενη γενιά της οικογένειάς σου και τους γύρω σου. Φυσικά, το ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι το έχεις υιοθετήσει ως μέθοδο και αρχή για τη διαγωγή σου και για το πώς αντιμετωπίζεις τα πράγματα, κι έχει μάλιστα γίνει ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκεις στη ζωή σου. Εφόσον έχεις λάθος στόχο και κατεύθυνση, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα αρνητικό. Διότι όλα όσα κάνεις στην ουσία τα κάνεις αποκλειστικά και μόνο για χάρη της φήμης σου, αποκλειστικά και μόνο για να κάνεις πράξη το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, και παρ’ όλα αυτά εσύ ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεσαι. Νομίζεις ότι δεν έχει τίποτα κακό αυτό το ρητό, καθώς δεν υπάρχει λόγος να μη ζουν οι άνθρωποι για χάρη της φήμης τους. Όπως λέει και το γνωστό ρητό: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Επειδή αυτό το ρητό φαίνεται πολύ θετικό και θεμιτό, υποσυνείδητα αποδέχεσαι τη διαμορφωτική του επιρροή και το θεωρείς ως κάτι θετικό. Από τη στιγμή που το θεωρείς ως κάτι θετικό, ασυναίσθητα το επιδιώκεις και το κάνεις πράξη. Ταυτόχρονα, εν αγνοία σου και συγκεχυμένα, το παρερμηνεύεις ως αλήθεια και ως κριτήριο της αλήθειας. Όταν το θεωρείς κριτήριο της αλήθειας, δεν ακούς πλέον τι λέει ο Θεός ούτε μπορείς να το καταλάβεις. Κάνεις τυφλά πράξη το σύνθημα «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό. Αυτό που τελικά κερδίζεις απ’ αυτό είναι η καλή φήμη. Κέρδισες αυτό που ήθελες, αλλά με τον τρόπο αυτόν παραβίασες και εγκατέλειψες την αλήθεια, κι έχασες την ευκαιρία σου να σωθείς. Εφόσον αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να εγκαταλείψεις και να αφήσεις πίσω σου την ιδέα ότι «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με την οποία σε διαμόρφωσε η οικογένειά σου. Μην εμμένεις σ’ αυτό το πράγμα, δεν είναι ένα ρητό ή μια ιδέα που θα πρέπει να αφιερώσεις μια ολόκληρη ζωή προσπαθειών και ενέργειας για να το κάνεις πράξη. Αυτή η ιδέα και άποψη με την οποία σε έχουν γαλουχήσει και σε έχουν διαμορφώσει είναι εσφαλμένη, και γι’ αυτό να την εγκαταλείψεις. Θα πρέπει να την εγκαταλείψεις όχι μόνο επειδή δεν είναι η αλήθεια, αλλά και επειδή θα σε κάνει να παραστρατήσεις και τελικά θα σε οδηγήσει στην καταστροφή. Οι συνέπειες είναι άρα πολύ σοβαρές. Για σένα, δεν είναι ένα απλό ρητό, αλλά ένα καρκίνωμα —ένα μέσο και μια μέθοδος που διαφθείρει τους ανθρώπους. Επειδή ο Θεός, σε όλα τα λόγια Του και σε όλες τις απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους, δεν τους ζήτησε ποτέ να επιδιώξουν καλή φήμη ή κύρος, δεν τους ζήτησε να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους ή να κερδίσουν την έγκρισή τους, ούτε τους ζήτησε να ακούσουν ένα μπράβο. Και δεν ανάγκασε ποτέ τους ανθρώπους να ζήσουν για χάρη της φήμης ή για να αφήσουν πίσω τους ένα καλό όνομα. Το μόνο που θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους είναι να εκτελούν καλά το καθήκον τους, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν και στην αλήθεια. Για σένα, λοιπόν, αυτό το ρητό είναι ένα είδος διαμόρφωσης που σου ασκεί η οικογένειά σου, το οποίο πρέπει να εγκαταλείψεις.

Η οικογένειά σου σου ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, για να σε ενθαρρύνουν οι γονείς σου ή οι μεγαλύτεροι, λένε συχνά το εξής: «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής». Αυτό το λένε για να σε μάθουν να υπομένεις τα βάσανα, να είσαι επιμελής και επίμονος, και να μη φοβάσαι να υποφέρεις σε ό,τι κι αν κάνεις, αφού μόνο όσοι υπομένουν βάσανα, αντέχουν τις κακουχίες, εργάζονται σκληρά και διαθέτουν μαχητικό πνεύμα μπορούν να βγουν νικητές. Τι σημαίνει «να βγεις νικητής»; Σημαίνει να μην εκφοβίζεσαι, να μη σε περιφρονούν οι άλλοι και να μη γίνεσαι αντικείμενο διακρίσεων· σημαίνει να έχεις κύρος και υψηλή θέση μεταξύ των ανθρώπων, να μετράει ο λόγος σου και να έχεις το ελεύθερο να παίρνεις αποφάσεις· σημαίνει να μπορείς να ζεις μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή ανάμεσα στους άλλους κι εκείνοι να σε εκτιμούν, να σε θαυμάζουν και να σε ζηλεύουν. Ουσιαστικά σημαίνει να βρίσκεσαι στην ανώτερη βαθμίδα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Τι σημαίνει «ανώτερη βαθμίδα»; Σημαίνει να έχεις πολλούς ανθρώπους από κάτω σου και να μην αναγκάζεσαι να ανεχτείς την κακομεταχείρισή τους —αυτό σημαίνει να «βγαίνεις νικητής». Για να βγεις νικητής, πρέπει να «υπομείνεις μεγάλα βάσανα», δηλαδή να μπορείς να υπομείνεις βάσανα που οι άλλοι δεν μπορούν να τα υπομείνουν. Για να βγεις λοιπόν νικητής, πρέπει να υπομένεις τα περιφρονητικά βλέμματα, τους χλευασμούς, τον σαρκασμό, τη συκοφαντία, καθώς και την έλλειψη κατανόησης των άλλων, κι ακόμη και την καταφρόνησή τους και άλλα παρόμοια. Πέρα δηλαδή από τα σωματικά βάσανα, πρέπει να υπομένεις και τον σαρκασμό και τη γελοιοποίησή σου από την κοινή γνώμη. Μόνο αν μάθεις να είσαι τέτοιος άνθρωπος, θα ξεχωρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και θα κερδίσεις μια θέση στην κοινωνία. Το ρητό αυτό λέγεται ώστε οι άνθρωποι αντί για υποτακτικοί, να γίνουν οι ίδιοι τα μεγάλα κεφάλια, καθώς είναι πολύ δύσκολο να είσαι υποτακτικός —αναγκάζεσαι να πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, νιώθεις άχρηστος και δεν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας ή υπόληψης. Πρόκειται επίσης για μια διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, φροντίζοντας για το καλό σου. Το κάνει αυτό για να μην πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, για να έχεις φήμη και κύρος, να τρως καλά και να περνάς καλά, και για να μην τολμάει κανείς, όπου κι αν βρίσκεσαι, να σε εκφοβίζει, αλλά, αντίθετα, να φέρεσαι εσύ σαν τύραννος και να κάνεις κουμάντο, και όλοι να υποκλίνονται μπροστά σου και να σκύβουν το κεφάλι. Όταν επιδιώκεις να είσαι ανώτερος των άλλων, το κάνεις αφενός για το δικό σου όφελος, και αφετέρου για να ενισχύσεις την κοινωνική θέση της οικογένειάς σου και να τιμήσεις τους προγόνους σου, έτσι ώστε να επωφεληθούν και οι γονείς και η οικογένειά σου από τη σχέση τους μαζί σου και να μη δέχονται ούτε εκείνοι κακομεταχείριση. Εάν έχεις υπομείνει μεγάλα βάσανα και έχεις βγει νικητής, έχοντας καταφέρει να αποκτήσεις κάποιο υψηλόβαθμο αξίωμα, να οδηγείς ένα καλό αυτοκίνητο, να ζεις σ’ ένα πολυτελές σπίτι και να περιβάλλεσαι από μια ακολουθία ανθρώπων, η οικογένειά σου θα ωφεληθεί εξίσου από τη σχέση της μαζί σου, και τα μέλη της θα μπορούν κι αυτά να οδηγούν ωραία αυτοκίνητα, να τρώνε καλά και να ζουν στη χλιδή. Θα μπορείς, αν θέλεις, να τρως τις πιο ακριβές λιχουδιές, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να έχεις τους πάντες στη διάθεσή σου ανά πάσα στιγμή, να κάνεις ό,τι θέλεις, να ζεις ιδιότροπα και αλαζονικά χωρίς να χρειάζεται να κρατάς χαμηλό προφίλ ή να ζεις με την ουρά στα σκέλια. Θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ακόμη κι αν είναι παράνομο, και να ζεις τολμηρά και απερίσκεπτα —με αυτόν τον στόχο σε διαμορφώνει η οικογένειά σου: να μην αδικηθείς και να βγεις νικητής. Για να το θέσω ωμά, στοχεύει να σε μετατρέψει σε κάποιον που οδηγεί, κατευθύνει και διατάζει τους άλλους, σε κάποιον που είναι ικανός μόνο να εκφοβίζει τους άλλους και που ποτέ δεν εκφοβίζεται ο ίδιος, καθώς και σε κάποιον που θα βγει νικητής, παρά σε κάποιον που θα κατευθύνουν οι άλλοι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε ωφελεί αυτή η διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου; (Όχι.) Γιατί λες ότι δεν σε ωφελεί; Αν κάθε οικογένεια διαπαιδαγωγούσε έτσι την επόμενη γενιά, δεν θα αυξάνονταν οι κοινωνικές συγκρούσεις και δεν θα γινόταν η γενιά αυτή πιο ανταγωνιστική και άδικη; Όλοι θα ήθελαν να είναι στην κορυφή, κανείς δεν θα ήθελε να είναι στον πάτο ή να είναι συνηθισμένος —ο καθένας θα ήθελε να είναι αυτός που κυβερνά και εκφοβίζει τους άλλους. Πιστεύεις ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα μπορούσε η κοινωνία να είναι καλή; Η κοινωνία σαφώς και δεν θα ήταν προσανατολισμένη προς μια θετική κατεύθυνση, και το μόνο που θα γινόταν θα ήταν να ενταθούν οι κοινωνικές συγκρούσεις, να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να οξυνθούν οι διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων. Ας πάρουμε για παράδειγμα το σχολείο. Οι μαθητές προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον και διαβάζουν πολύ όταν είναι μόνοι τους, αλλά όταν συναντιούνται, λένε: «Ώχου, πάλι δεν διάβασα το περασμένο σαββατοκύριακο. Αντί να διαβάσω, πήγα σε ένα τέλειο μέρος και διασκέδαζα όλη μέρα. Πού πήγες εσύ;» Και τότε κάποιος άλλος θα έμπαινε στη συζήτηση: «Κι εγώ όλο το σαββατοκύριακο κοιμόμουν και δεν διάβασα». Στην πραγματικότητα, και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο άλλος διάβαζε όλο το σαββατοκύριακο μέχρι τελικής πτώσης, αλλά κανείς δεν παραδέχεται ότι διάβασε ή ότι κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια όσο ήταν μόνος του, επειδή όλοι θέλουν να βγουν νικητές και δεν θέλουν να τους ξεπεράσει κανένας άλλος. Λένε ότι δεν διάβαζαν, γιατί δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι ότι στην πραγματικότητα διάβαζαν. Σε τι ωφελεί ένα τέτοιο ψέμα; Μελετάς για το δικό σου καλό, όχι για τους άλλους. Αν ήδη λες ψέματα από τόσο μικρός, μπορείς μόλις μπεις στην κοινωνία, να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Η είσοδος στην κοινωνία συνεπάγεται προσωπικά συμφέροντα, χρήματα και κύρος, οπότε ο ανταγωνισμός μόνο πιο έντονος θα γινόταν. Οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανέναν φραγμό και θα προσπαθούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους με κάθε μέσο που θα είχαν στη διάθεσή τους. Θα ήταν διατεθειμένοι και ικανοί να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να πετύχουν τον στόχο τους, με κάθε κόστος, ακόμη κι αν χρειαζόταν να ταπεινωθούν. Πώς θα ήταν δυνατόν να εξελιχθεί καλά η κοινωνία αν συνέχιζαν έτσι τα πράγματα; Πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί καλά το ανθρώπινο γένος αν όλοι το έκαναν αυτό; (Δεν θα μπορούσε.) Η διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια στους ανθρώπους είναι η αιτία κάθε είδους ανάρμοστων κοινωνικών ηθών και μοχθηρών τάσεων. Τι απαιτεί, λοιπόν, ο Θεός από αυτήν την άποψη; Μήπως απαιτεί από τους ανθρώπους να βγουν νικητές και να μην είναι μέτριοι, κοινοί, ασήμαντοι ή συνηθισμένοι, αλλά αντίθετα να είναι σπουδαίοι, διάσημοι και μεγαλειώδεις; Αυτό απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; (Όχι.) Είναι σαφές ότι το ρητό «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», με το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, δεν σε καθοδηγεί προς μια θετική κατεύθυνση και, φυσικά, δεν έχει και καμία σχέση με την αλήθεια. Οι στόχοι της οικογένειάς σου όταν σε αναγκάζει να υπομείνεις βάσανα δεν είναι καθόλου αθώοι. Στηρίζονται σε δολοπλοκίες, και είναι πολύ κατάπτυστοι και ύπουλοι. Ο Θεός βάζει τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι δεδομένο ότι αν επιθυμούν να εξαγνιστούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πρέπει να υπομείνουν βάσανα. Επιπλέον, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον και να υπομείνει ένας κανονικός άνθρωπος, και τέτοια στάση πρέπει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, ο Θεός δεν απαιτεί να βγεις νικητής. Το μόνο που απαιτεί είναι να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια, ακούει τα λόγια Του, υποτάσσεται σ’ Αυτόν, κι αυτό είναι όλο. Ο Θεός ποτέ δεν απαιτεί να Τον εκπλήξεις ή να κάνεις κάτι συγκλονιστικό ούτε χρειάζεται να γίνεις διάσημος ή σπουδαίος. Απλώς να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός και αληθινός άνθρωπος, και άσχετα με το πόσα βάσανα μπορείς να υπομείνεις ή κατά πόσο μπορείς να υπομείνεις καθόλου βάσανα, αν στο τέλος μπορείς να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, τότε είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Ο Θεός δεν θέλει να βγεις νικητής, αλλά να είσαι ένα αληθινό δημιουργημένο ον, κάποιος που μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό το άτομο είναι ένας απλός και συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική· όχι κάποιος που στα μάτια των άπιστων ή των διεφθαρμένων είναι μεγαλοπρεπής ή σπουδαίος. Στο παρελθόν έχουμε συναναστραφεί πολύ πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, γι’ αυτό τώρα δεν θα το συζητήσουμε περαιτέρω. Το ρητό αυτό, «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», είναι σαφώς κάτι που θα πρέπει να εγκαταλείψεις. Τι ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψεις; Την κατεύθυνση που σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου να ακολουθήσεις. Δηλαδή, πρέπει να αλλάξεις την κατεύθυνση της επιδίωξής σου. Μην κάνεις τίποτα μόνο και μόνο για να βγεις νικητής, να ξεχωρίσεις από το πλήθος και να διακριθείς ή για να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα, και να ενεργείς προσγειωμένα, προκειμένου να γίνεις ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Τι εννοώ όταν λέω «προσγειωμένα»; Η πιο βασική αρχή είναι να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τους τρόπους και τις αρχές που έχει διδάξει ο Θεός στους ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι αυτά που κάνεις δεν εκπλήσσουν και δεν εντυπωσιάζουν τους πάντες, ή δεν τα εγκωμιάζει ούτε τα εκτιμά κανένας. Ωστόσο, αν είναι πράγματα που οφείλεις να κάνεις, τότε να επιμείνεις και να τα συνεχίσεις, αντιμετωπίζοντάς τα ως καθήκον που πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον. Αν το κάνεις αυτό, θα γίνεις αποδεκτό δημιούργημα στα μάτια του Θεού —τόσο απλά. Αυτό που πρέπει να αλλάξεις είναι η επιδίωξή σου όσον αφορά τη συμπεριφορά σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή.

Η οικογένεια σε διαμορφώνει και σε επηρεάζει και με άλλους τρόπους, όπως για παράδειγμα με το ρητό «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα». Συχνά, η οικογένειά σου σε διδάσκει το εξής: «Να είσαι ευγενικός και να μην τσακώνεσαι με τους άλλους, να μην κάνεις εχθρούς, γιατί αν κάνεις πολλούς εχθρούς, δεν θα εδραιωθείς στην κοινωνία, και αν σε μισούν και σου την έχουν στημένη πάρα πολλοί άνθρωποι, τότε δεν θα είσαι ασφαλής στην κοινωνία. Θα βρίσκεσαι σε διαρκή κίνδυνο, και η επιβίωσή σου, η θέση σου, η οικογένειά σου, η ασφάλειά σου, ακόμη και οι προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξής σου θα απειλούνται και θα παρεμποδίζονται από κακούς ανθρώπους. Γι’ αυτό πρέπει να μάθεις ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”. Να είσαι ευγενικός με όλους, να μη χαλάς τις καλές σου σχέσεις μαζί τους, να μη λες πράγματα που δεν μπορείς αργότερα να πάρεις πίσω, να μην πληγώνεις την περηφάνια και να μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων. Να αποφεύγεις ή να πάψεις να λες πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν οι άλλοι. Κάνε μόνο κομπλιμέντα· ποτέ δεν βλάπτει να κάνεις κομπλιμέντα. Πρέπει να μάθεις να δείχνεις μακροθυμία και να συμβιβάζεσαι τόσο στα σημαντικά, όσο και στα μικρά ζητήματα, γιατί “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”». Για σκέψου το λίγο, η οικογένειά σου σου ενσταλάζει ταυτόχρονα δύο ιδέες και απόψεις. Από τη μία, λέει ότι πρέπει να είσαι ευγενικός· από την άλλη, θέλει να είσαι μακρόθυμος, να μη λες πράγματα που δεν πρέπει να πεις, και αν έχεις κάτι να πεις, να ράβεις το στόμα σου μέχρι να πας σπίτι και μετά να το λες στην οικογένειά σου. Ή ακόμα καλύτερα, να μην το πεις καθόλου στην οικογένειά σου, αφού και οι τοίχοι έχουν αυτιά —αν ποτέ διαρρεύσει το μυστικό, θα έχεις μπλεξίματα. Για να καταφέρουν να εδραιωθούν και να επιβιώσουν σ’ αυτήν την κοινωνία, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ένα πράγμα: να είναι ισαποστάκηδες. Στην καθομιλουμένη, πρέπει να είσαι πονηρός και πανούργος. Μη λες έτσι απλά ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Αν έτσι απλά πας και λες ό,τι έχεις στο μυαλό σου, αυτό λέγεται ηλιθιότητα, δεν λέγεται εξυπνάδα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε χωρίς φραγμούς και λένε ό,τι θέλουν. Φαντάσου κάποιος να το κάνει αυτό και να καταλήξει να προσβάλει το αφεντικό του. Τότε το αφεντικό του του κάνει τη ζωή δύσκολη, του ακυρώνει το μπόνους και ψάχνει συνέχεια ευκαιρίες για καυγά. Στο τέλος, εκείνος δεν αντέχει άλλο στη δουλειά του, μα αν παραιτηθεί, δεν έχει πώς να ζήσει. Αν όμως δεν παραιτηθεί, δεν μπορεί παρά να ανέχεται μια δουλειά που δεν αντέχει άλλο. Πώς λέγεται αυτό, όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»; Είσαι «κολλημένος», στριμωγμένος. Τότε, η οικογένειά του τον μαλώνει, λέγοντάς του: «Σου αξίζει αυτή η κακομεταχείριση, έπρεπε να θυμάσαι ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”! Σου αξίζει, επειδή μιλάς χωρίς φραγμούς και δεν κλείνεις το στόμα σου! Σου είπαμε να είσαι διακριτικός και να σκέφτεσαι προσεκτικά τι λες, αλλά εσύ το βιολί σου· πήγες και μίλησες ευθέως. Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να τα βάλεις με το αφεντικό σου; Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να επιβιώσεις στην κοινωνία; Πιστεύεις πάντα ότι είσαι απλώς ευθύς. Λοιπόν, τώρα πρέπει να υποστείς τις οδυνηρές συνέπειες. Ας σου γίνει μάθημα! Στο εξής, καλά θα κάνεις να θυμάσαι το ρητό “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”!» Αφού πάρει αυτό το μάθημα, το θυμάται και σκέφτεται: «Οι γονείς μου είχαν όντως δίκιο που με διαπαιδαγώγησαν. Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής, ένα αληθινό ψήγμα σοφίας, δεν γίνεται να συνεχίσω να το αγνοώ. Παίρνω ρίσκο όταν αγνοώ τους μεγαλύτερους, γι’ αυτό στο εξής θα το θυμάμαι». Αφότου πιστέψει στον Θεό και ενταχθεί στον οίκο Του, εξακολουθεί να θυμάται αυτό το ρητό: «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», κι έτσι όποτε βλέπει τους αδελφούς και τις αδελφές του, τους χαιρετά και προσπαθεί όσο μπορεί να τους λέει καλά λόγια. Ο επικεφαλής λέει: «Είμαι επικεφαλής εδώ και κάποιον καιρό, αλλά δεν έχω αρκετή εργασιακή εμπειρία». Τότε, εκείνος παρεμβαίνει με ένα κομπλιμέντο: «Κάνεις πολύ καλή δουλειά. Αν δεν ήσουν επικεφαλής εσύ, θα νομίζαμε ότι δεν θα είχαμε πού να στραφούμε». Κάποιος άλλος λέει: «Κατανοώ πλέον τον εαυτό μου σε έναν βαθμό και νομίζω ότι είμαι αρκετά δόλιος». Τότε, απαντά: «Δεν είσαι δόλιος, είσαι ειλικρινής, εγώ είμαι δόλιος». Κάποιος άλλος του κάνει μια άσχημη παρατήρηση, και σκέφτεται μέσα του: «Ποιος ο λόγος να φοβάμαι τέτοιες άσχημες παρατηρήσεις; Μπορώ να ανεχτώ πολύ χειρότερα. Όσο άσχημα κι αν μου μιλήσεις, θα κάνω πως δεν άκουσα, και θα συνεχίσω να σου κάνω κομπλιμέντα και να προσπαθώ με κάθε τρόπο να κερδίσω την εύνοια σου· ποτέ δεν βλάπτει να σου κάνω κομπλιμέντα». Κάθε φορά που στη συναναστροφή τού ζητάει κάποιος να πει τη γνώμη του ή να ανοιχτεί, δεν μιλάει ειλικρινά και διατηρεί μπροστά σε όλους αυτό το χαρούμενο και κεφάτο προσωπείο. Κάποιος μπορεί να τον ρωτήσει: «Πώς γίνεται να είσαι πάντα τόσο ευδιάθετος και κεφάτος; Μήπως είσαι σιγανό ποταμάκι;» Και εκείνος σκέφτεται: «Είμαι εδώ και χρόνια σιγανό ποταμάκι, και σε όλο αυτό το διάστημα δεν με έχουν εκμεταλλευτεί ποτέ, οπότε έχει γίνει η κυρίαρχη αρχή μου στο πώς αντιμετωπίζω τον κόσμο». Δεν είναι σαν φίδι κολοβό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι ζουν έτσι χωρίς σκοπό για πολλά χρόνια, και συνεχίζουν να το κάνουν και μετά την είσοδό τους στον οίκο του Θεού. Δεν λένε ποτέ ούτε μια ειλικρινή κουβέντα, δεν μιλούν ποτέ από καρδιάς ούτε μιλούν ποτέ για το αν κατανοούν τον εαυτό τους. Ακόμη και όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή τούς αποκαλύπτει όσα έχει μέσα στην καρδιά του, δεν μιλούν ειλικρινά, και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει πραγματικά στο μυαλό τους. Ποτέ δεν αποκαλύπτουν αυτά που σκέφτονται ή τις απόψεις τους, διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με όλους, και δεν ξέρεις τι είδους άνθρωποι ή τι προσωπικότητες τους αρέσουν πραγματικά, ούτε τι πιστεύουν πραγματικά για τους άλλους. Αν κάποιος τούς ρωτήσει τι άνθρωπος είναι ο τάδε, απαντούν: «Είναι πιστός για πάνω από δέκα χρόνια, μια χαρά είναι». Για όποιον κι αν τους ρωτήσεις, θα σου απαντήσουν ότι είναι μια χαρά ή αρκετά καλός άνθρωπος. Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Έχεις εντοπίσει ελλείψεις ή ελαττώματα σ’ αυτόν;», θα απαντήσουν: «Δεν έχω βρει κανένα μέχρι στιγμής. Στο εξής θα τον προσέχω περισσότερο», αλλά βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Μου ζητάς να προσβάλω αυτό το άτομο, κάτι που δεν πρόκειται να κάνω! Αν σου πω την αλήθεια και το μάθει, θα γίνει εχθρός μου! Η οικογένειά μου μου έχει πει εδώ και καιρό να μην κάνω εχθρούς· δεν έχω ξεχάσει τα λόγια τους. Με περνάς για χαζό; Νομίζεις ότι θα ξεχάσω την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση που έλαβα από την οικογένειά μου μόνο και μόνο επειδή εσύ συναναστράφηκες μαζί μου λέγοντας δύο φράσεις αλήθειας; Δεν πρόκειται! Αυτά τα ρητά, “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα” και “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”, δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ έως τώρα και τα έχω σαν φυλαχτά. Δεν μιλάω για τα ελαττώματα κανενός και αν κάποιος με προκαλέσει, του δείχνω μακροθυμία. Δεν έχεις δει αυτό το σύμβολο που είναι αποτυπωμένο στο μέτωπό μου; Είναι ο κινέζικος χαρακτήρας για τη “μακροθυμία”, που αποτελείται από το σύμβολο ενός μαχαιριού πάνω από το σύμβολο της καρδιάς. Σε όποιον λέει άσχημα σχόλια δείχνω μακροθυμία. Σε όποιον με κλαδεύει δείχνω μακροθυμία. Στόχος μου είναι να διατηρώ καλές σχέσεις με όλους, να διατηρώ τις σχέσεις μας σ’ αυτό το επίπεδο. Μην εμμένεις σε αρχές, μην είσαι τόσο ανόητος, μην είσαι αδιάλλακτος, μάθε να υποχωρείς ανάλογα με τις περιστάσεις! Γιατί πιστεύεις ότι οι χελώνες ζουν τόσο πολύ; Μήπως επειδή κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν, κρύβονται μέσα στο καβούκι τους; Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται και μπορούν να ζουν για χιλιάδες χρόνια. Έτσι ζει κανείς μακροχρόνια, αλλά έτσι αντιμετωπίζει και τον κόσμο». Δεν ακούς τίποτα αληθινό ή ειλικρινές στα λόγια τέτοιων ανθρώπων, ούτε αποκαλύπτονται ποτέ οι αληθινές τους απόψεις και η βάση τους όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται και τα συλλογίζονται μέσα τους, κανείς άλλος δεν τα γνωρίζει. Τέτοια άτομα είναι εξωτερικά ευγενικά προς όλους, φαίνονται καλοπροαίρετα, δεν πληγώνουν και δεν βλάπτουν κανέναν. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντα αρεστός σε κάποιους στην εκκλησία, επειδή δεν κάνει ποτέ μεγάλα λάθη, δεν αποκαλύπτεται ποτέ, και οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι αδελφοί και οι αδελφές κρίνουν ότι τα πάει μια χαρά με όλους. Είναι χλιαρός ως προς το καθήκον του, και κάνει μόνο ό,τι του ζητούν. Είναι ιδιαίτερα υπάκουος και φρόνιμος, δεν πληγώνει ποτέ τους άλλους όταν συζητά ή όταν χειρίζεται ζητήματα, και δεν εκμεταλλεύεται ποτέ κανέναν ανέντιμα. Ποτέ δεν μιλά άσχημα για τους άλλους και ποτέ δεν κρίνει ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους. Όμως, κανείς δεν γνωρίζει αν είναι ειλικρινής στην εκτέλεση του καθήκοντός του ούτε τι πιστεύει για τους άλλους ή τι γνώμη έχει γι’ αυτούς. Αν μάλιστα το σκεφτείς προσεκτικά, ένα τέτοιου είδους άτομο σου φαίνεται στην πραγματικότητα λίγο αλλόκοτο και δύσκολο να το καταλάβεις, και νιώθεις ότι η παραμονή του θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα. Τι θα πρέπει να κάνεις; Δύσκολη απόφαση, έτσι δεν είναι; Όταν εκτελεί τα καθήκοντά του, τον βλέπεις να κάνει τη δουλειά του, αλλά δεν τον νοιάζουν ποτέ οι αρχές που του έχει γνωστοποιήσει ο οίκος του Θεού. Πράττει όπως του αρέσει, ενεργεί μηχανικά και δεν κάνει το κάτι παραπάνω· προσπαθεί μόνο να αποφύγει τα μεγάλα λάθη. Κατά συνέπεια, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις ούτε να εντοπίσεις κανένα ελάττωμα. Κάνει τα πράγματα άψογα, αλλά τι σκέφτεται μέσα του; Θέλει να εκτελέσει το καθήκον του; Αν δεν υπήρχαν τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας, ή η εποπτεία από τον επικεφαλής της εκκλησίας ή τους αδελφούς και τις αδελφές του, θα μπορούσε αυτό το άτομο να έχει επαφές με κακούς ανθρώπους; Θα μπορούσε να κάνει κακά πράγματα και να διαπράξει κακό μαζί με κακούς ανθρώπους; Πολύ πιθανό. Είναι ικανός να το κάνει, απλώς δεν το έχει κάνει ακόμη. Ένα τέτοιο άτομο είναι το πιο προβληματικό είδος ανθρώπου, είναι το αρχέτυπο του κολοβού φιδιού ή της πονηρής γριάς αλεπούς. Δεν κρατάει κακία σε κανέναν. Τι σκέφτεται στην περίπτωση που κάποιος πει κάτι που τον πληγώνει ή αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση που θίγει την αξιοπρέπειά του; «Θα δείξω μακροθυμία, δεν θα σου το κρατήσω, αλλά θα έρθει η μέρα που θα ρεζιλευτείς!» Όταν το εν λόγω άτομο πράγματι αντιμετωπιστεί ή γελοιοποιηθεί, εκείνος γελά στα κρυφά. Εύκολα κοροϊδεύει τους άλλους ανθρώπους, τους επικεφαλής και τον οίκο του Θεού, αλλά ποτέ δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του. Δεν γνωρίζει καν τα δικά του προβλήματα ή ελαττώματα. Τέτοιοι άνθρωποι προσέχουν να μην αποκαλύπτουν τίποτα που μπορεί να πληγώσει τους άλλους ή που θα επιτρέψει στους άλλους να τους διακρίνουν, παρόλο που αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται μέσα τους. Από την άλλη, πράγματα που μπορούν να ζαλίσουν ή να παραπλανήσουν τους άλλους τα εκφράζουν ελεύθερα και επιτρέπουν στους άλλους να τα δουν. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι οι πιο ύπουλοι και οι πιο δύσκολοι να αντιμετωπιστούν. Ποια στάση λοιπόν τηρεί ο οίκος του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, τους χρησιμοποιεί, και αν δεν μπορούν, τους αποπέμπει —αυτή είναι η αρχή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είναι στη μοίρα ανθρώπων σαν κι αυτούς να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι δύσπιστοι που όταν τα πράγματα πάνε στραβά, κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού, τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και τους επικεφαλής. Τι ρόλο παίζουν; Τον ρόλο του Σατανά και των διαβόλων; (Ναι.) Όταν δείχνουν υπομονή προς τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αυτό δεν συνιστά ούτε ειλικρινή ανεκτικότητα ούτε ειλικρινή αγάπη. Το κάνουν για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να μην προσελκύσουν εχθρούς ή κινδύνους. Δεν ανέχονται τους αδελφούς και τις αδελφές τους για να τους προστατεύσουν ούτε το κάνουν από αγάπη, πόσο μάλλον το κάνουν επειδή επιδιώκουν την αλήθεια και ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η στάση τους είναι εξ ολοκλήρου μια στάση που επικεντρώνεται στο να περιφέρονται άσκοπα και να παραπλανούν τους άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Δεν τους αρέσει η αλήθεια και δεν την επιδιώκουν, αλλά απλώς περιφέρονται έτσι άσκοπα. Η διαμόρφωση που δέχονται αυτοί οι άνθρωποι από την οικογένειά τους οπωσδήποτε επηρεάζει πολύ το πώς συμπεριφέρονται και πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Φυσικά, πρέπει να πούμε ότι οι μέθοδοι και οι αρχές τους στο πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Συν τοις άλλοις, το μόνο που κάνουν οι διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους είναι να καθιστούν τις ενέργειές τους ακόμη πιο έντονες και απτές, και να αποκαλύπτουν ακόμη πιο ολοκληρωμένα τη φύση-ουσία τους. Πώς, λοιπόν, θα ωφεληθούν αυτοί οι άνθρωποι αν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με καίρια ζητήματα σωστού ή λάθους, καθώς και με ζητήματα που έχουν σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορούν να κάνουν κάποιες ορθές επιλογές και να εγκαταλείψουν τις φιλοσοφίες για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις που κρύβονται μέσα τους, όπως ότι «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», προκειμένου να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να περιορίσουν τις παραβάσεις τους και να ελαττώσουν τις κακές πράξεις τους ενώπιον του Θεού; Αν μη τι άλλο, όταν στο μέλλον ο Θεός καθορίσει την έκβαση του κάθε ατόμου, θα γίνει πιο ελαφριά η τιμωρία τους και η συμμόρφωση του Θεού απέναντί τους θα ελαττωθεί. Αν ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μα πάρα πολλά να κερδίσουν, σωστά; Δεν θα τους είναι εύκολο να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν εντελώς τις φιλοσοφίες τους για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις, αφού αυτό αφορά την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, και τέτοια φίδια κολοβά και ισαποστάκηδες δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να εγκαταλείψουν τις σατανικές φιλοσοφίες με βάση τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους, διότι —ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους— οι ίδιοι εξακολουθούν να πιστεύουν εμμονικά στις σατανικές φιλοσοφίες και τους αρέσει αυτή η πολύ ατομική, υποκειμενική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Αλλά αν φερθούν έξυπνα —αν εγκαταλείψουν κάποιες από αυτές τις πρακτικές για να υπερασπιστούν όπως πρέπει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εφόσον δεν απειλούνται ή δεν πλήττονται τα δικά τους συμφέροντα— τότε αυτό είναι πολύ καλό γι’ αυτούς, διότι τουλάχιστον θα μπορούσε να ανακουφίσει το αίσθημα της ενοχής τους, να ελαττώσει τη συμμόρφωσή τους από τον Θεό και ακόμη και να αντιστρέψει τα δεδομένα, ώστε Αυτός, αντί να τους συμμορφώσει, να τους ανταμείψει και να τους μνημονεύσει. Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό! Καλό δεν θα ήταν; (Ναι.) Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.