Πώς θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι αυτές τις μη ρεαλιστικές φαντασιώσεις για τον γάμο; Θα πρέπει να διορθώσουν τις σκέψεις και τις απόψεις που έχουν για το ειδύλλιο και τον γάμο. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να εγκαταλείψουν την υποτιθέμενη άποψη που έχουν για την αγάπη, καθώς και τα πλασματικά πράγματα και ρητά, όπως το να αγαπάς κάποιον μέχρι να στερέψουν οι θάλασσες και να γίνουν σκόνη τα βράχια, την ακλόνητη αγάπη μέχρι τον θάνατο και την αγάπη που διαρκεί από τη μια ζωή στην άλλη. Δεν ξέρουν αν θα έχουν μια τέτοια αγάπη για όλη τους τη ζωή, πόσο μάλλον σε μελλοντικές ζωές ή μέχρι να στερέψουν οι θάλασσες και να γίνουν σκόνη τα βράχια. Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να στερέψουν οι θάλασσες και να γίνουν σκόνη τα βράχια; Δεν θα ήταν τέρατα οι άνθρωποι αν μπορούσαν να ζήσουν τόσον καιρό; Είναι αρκετό να ζει κανείς καλά αυτήν τη ζωή, με επίγνωση και διαύγεια. Είναι αρκετό να ανταποκρίνεσαι επαρκώς στις απαιτήσεις του ρόλου σου μέσα στον γάμο, να κάνεις ό,τι οφείλει να κάνει ένας άντρας ή μια γυναίκα, να φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που αναλογούν σε έναν άντρα ή μια γυναίκα και καθένας σας να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του, να στηρίζει και να βοηθά τον άλλο και οι δυο σας να είστε μαζί μια ζωή. Αυτός ο γάμος είναι τέλειος και σωστός· όλα τα υπόλοιπα —η υποτιθέμενη αγάπη, οι λεγόμενες επίσημες υποσχέσεις αγάπης και η αγάπη που διαρκεί από τη μια ζωή στην άλλη— είναι άχρηστα, δεν έχουν καμία σχέση με τον γάμο που έχει ορίσει ο Θεός ούτε με τις οδηγίες και τις προτροπές Του προς τους άντρες και τις γυναίκες. Κι αυτό επειδή, οποια κι αν είναι η προϋπόθεση ενός γάμου και όποιες κι αν είναι οι επιμέρους συνθήκες των δύο συζύγων, είτε είναι φτωχοί είτε πλούσιοι, ανεξάρτητα από τα ταλέντα, την κοινωνική θέση και το κοινωνικό τους υπόβαθρο, είτε έχουν φτιαχτεί ο ένας για τον άλλο και είναι το τέλειο ζευγάρι και ανεξάρτητα από το πώς προέκυψε ο γάμος —είτε ήταν, δηλαδή, έρωτας με την πρώτη ματιά είτε προξενιό των γονιών, είτε συνέβη κατά τύχη είτε βασίζεται σε αγάπη που αναπτύχθηκε μετά από μακρά σχέση— εφόσον τα δύο άτομα παντρεύονται και συνάπτουν γάμο, τότε ο γάμος αυτός πρέπει απαραίτητα να προσγειωθεί ξανά στην πραγματικότητα και στην αληθινή ζωή των καθημερινών αναγκών. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την πραγματική ζωή και κάθε γάμος, είτε βασίζεται στην αγάπη είτε όχι, πρέπει τελικά να επιστρέψει στην καθημερινότητα. Για παράδειγμα, πρέπει να πληρωθούν οι λογαριασμοί των υπηρεσιών κοινής ωφελείας και η σύζυγος παραπονιέται και λέει: «Αχ, οι λογαριασμοί είναι πάλι φουσκωμένοι. Όλα ακριβαίνουν· μόνο οι μισθοί μένουν ίδιοι. Πώς να ζήσει ο κόσμος όταν οι τιμές για τα πάντα όλο ανεβαίνουν;» Όσο κι αν παραπονιέται, όμως, χρειάζεται νερό και ρεύμα, οπότε δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πληρώσει τους λογαριασμούς. Αφού τους εξοφλήσει, πρέπει να κάνει οικονομία στο φαγητό και τα διάφορα έξοδα, προσπαθώντας να καλύψει το επιπλέον ποσό που πλήρωσε στους υψηλότερους λογαριασμούς. Όταν ο άντρας της βλέπει στην αγορά κάποια λαχανικά σε προσφορά, λέει: «Έχει προσφορά στα φασολάκια σήμερα. Αγόρασε πιο πολλά, να μας φτάσουν για δυο βδομάδες». Εκείνη λέει: «Πόσα να αγοράσουμε; Θα χαλάσουν αν πάρουμε πολύ μεγάλη ποσότητα και δεν μπορέσουμε να τα φάμε. Άσε που δεν θα χωράνε στην κατάψυξή μας!» Εκείνος απαντάει: «Αν δεν χωράνε όλα, δεν μπορούμε απλώς να τα φάμε; Ας τρώμε φασολάκια δύο φορές τη μέρα. Μη σε απασχολεί να αγοράζεις πάντα ακριβά τρόφιμα!» Όταν ο σύζυγος πληρώνεται, λέει: «Πάλι πήρα μπόνους αυτόν τον μήνα. Αν πάρω μεγάλο μπόνους στο τέλος του έτους, μπορούμε να πάμε διακοπές. Όλοι πάνε στις Μαλδίβες ή στο Μπαλί. Θα σε πάω κι εσένα για να περάσεις καλά». Τα οπωροφόρα δέντρα γύρω από το σπίτι τους παράγουν άφθονα φρούτα, οπότε οι δυο τους συζητούν: «Πέρυσι δεν είχαμε καλή σοδειά. Φέτος, τα φρούτα είναι τεράστια. Μπορούμε να πουλήσουμε μερικά για να βγάλουμε κάποια χρήματα. Μήπως τότε να κάναμε ανακαίνιση στο σπίτι; Μπορούμε να βάλουμε πιο μεγάλα κουφώματα αλουμινίου και μια μεγάλη, καινούρια σιδερένια πόρτα». Όταν πιάνουν τα κρύα, η σύζυγος λέει: «Πάνε εφτά-οχτώ χρόνια που φοράω αυτήν τη βαμβακερή ζακέτα και όσο πάει φθείρεται. Όταν πληρωθείς, μην ξοδέψεις τόσα λεφτά και βάλε κάτι στην άκρη για να πάρω ένα χοντρό μπουφάν. Ένα πουπουλένιο μπουφάν κοστίζει τουλάχιστον τριακόσια με τετρακόσια, μη σου πω πεντακόσια με εξακόσια γουάν». «Εντάξει», λέει εκείνος. «Θα κρατήσω λεφτά για να σου πάρω ένα καλό, ζεστό μπουφάν με επένδυση από πούπουλα πάπιας». Εκείνη λέει: «Καλώς, αλλά ούτ’ εσύ έχεις μπουφάν. Πάρε κι εσύ ένα». Εκείνος απαντάει: «Αν μου περισσέψουν λεφτά, θα πάρω. Αν όχι, θα βολευτώ με αυτό που έχω και φέτος». Ένας άλλος άντρας λέει στη γυναίκα του: «Άκουσα πως άνοιξε εδώ κοντά ένα μεγάλο εστιατόριο με θαλασσινά. Τι λες, πάμε;» «Πάμε», απαντάει η γυναίκα του. «Έχουμε την οικονομική άνεση». Πηγαίνουν και τρώνε θαλασσινά και γυρίζουν σπίτι χορτάτοι και περιχαρείς. Εκείνη σκέφτεται: «Πόσο άνετη είναι η ζωή μου! Παντρεύτηκα τον σωστό άντρα. Μπορώ να τρώω φρέσκα θαλασσινά. Οι γείτονές μας δεν έχουν αυτήν την οικονομική άνεση. Η ζωή μου είναι υπέροχη!» Έτσι δεν είναι ο έγγαμος βίος; (Ναι.) Το ζευγάρι περνά τη ζωή του κάνοντας υπολογισμούς και καβγαδίζοντας. Δουλεύουν και οι δύο από το πρωί ως το βράδυ. Πιάνουν δουλειά στις οχτώ, οπότε πρέπει να ξυπνούν από τις πέντε. Όταν χτυπάει το ξυπνητήρι, σκέφτονται: «Αχ, δεν θέλω με τίποτα να σηκωθώ, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να σηκωθώ για να ’χουμε να φάμε και να ζήσουμε». Έτσι, σηκώνονται με δυσκολία από το κρεβάτι. «Ευτυχώς που δεν άργησα σήμερα, αλλιώς θα μου μείωναν το μπόνους». Τελειώνουν τη δουλειά, επιστρέφουν σπίτι και λένε: «Η μέρα μου ήταν πολύ δύσκολη, πολύ απαιτητική! Πότε θα έρθει ο καιρός που δεν θα χρειάζεται να δουλεύω;» Πρέπει να εργάζονται τόσο, ώστε με τον μισθό τους να συντηρούν την οικογένειά τους. Πρέπει να ζουν έτσι, ώστε να έχουν μια καλή ζωή, να εξασφαλίζουν τα προς το ζην για τους δυο τους στο πλαίσιο του γάμου και να έχουν μια σταθερή ζωή. Έτσι περνούν τη ζωή τους, μέχρι που γερνάνε και φτάνουν σε προχωρημένη ηλικία. Τότε η, μεγάλη πια, γυναίκα λέει στον άντρα της: «Ποπό, κοίτα! Γκρίζαραν τα μαλλιά μου! Έκανα ρυτίδες γύρω από τα μάτια και το δέρμα στον λαιμό μου χαλάρωσε. Είμαι γριά; Μήπως δεν σου αρέσω τώρα που γερνάω και θα πας να βρεις άλλη;» Εκείνος απαντάει: «Με τίποτα, καλή μου. Περάσαμε μαζί μια ολόκληρη ζωή και ακόμα να με μάθεις. Αλήθεια, για τέτοιο μ’ έχεις;» Εκείνη ανησυχεί διαρκώς πως δεν θα του αρέσει τώρα που γερνάει και φοβάται πως δεν θα τη θέλει πια. Εκείνη γκρινιάζει όλο και περισσότερο, εκείνος μιλάει όλο και λιγότερο, κάνουν όλο και λιγότερες συζητήσεις μεταξύ τους και ο καθένας βλέπει τις δικές του εκπομπές στην τηλεόραση, χωρίς να δίνει σημασία στον άλλο. Μια μέρα, η γυναίκα τού λέει: «Έχουμε ρίξει πολλούς καβγάδες στη ζωή μας. Ήταν πολύ δύσκολο να ζω μαζί σου τόσα χρόνια. Δεν θα περάσω την επόμενη ζωή μου μ’ έναν άντρα σαν κι εσένα. Μετά το φαγητό, δεν προσφέρεσαι ποτέ να με βοηθήσεις να μαζέψουμε το τραπέζι. Κάθεσαι σε μια γωνιά με τα χέρια σταυρωμένα. Σ’ όλη σου τη ζωή, δεν το διόρθωσες ποτέ αυτό το κουσούρι. Όταν αλλάζεις ρούχα, δεν τα πλένεις ποτέ ο ίδιος. Πρέπει πάντα να σου τα πλένω εγώ και να τα βάζω στη θέση τους. Αν πέθαινα, ποιος θα σε βοηθούσε;» Εκείνος απαντάει: «Λες να μην μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα; Με κυνηγάνε τόσες νεαρές γυναίκες που δεν μπορώ να τις ξεφορτωθώ». Εκείνη απαντάει: «Μεγάλες κουβέντες λες! Κοίτα πόσο ατημέλητη είναι η εμφάνισή σου. Ποια άλλη θα σε ήθελε;» Εκείνος απαντάει: «Θύμωσε άμα θέλεις. Να ξέρεις, όμως, πως με συμπαθεί πολύς κόσμος. Μόνο εσύ με περιφρονείς και δεν με παίρνεις στα σοβαρά». Τι είδους γάμο έχουν; Εκείνη λέει: «Αχ, παρόλο που τίποτα δεν μου φέρνει ευτυχία, ούτε έχω καμία ευχάριστη ανάμνηση μετά από μια ζωή μαζί σου, τώρα που μεγάλωσα σκέφτομαι το εξής: Αν δεν σε έχω, θα νιώθω πως κάτι μου λείπει. Αν φύγεις πριν από μένα, θα λυπηθώ και δεν θα έχω ούτε σε ποιον να γκρινιάζω. Δεν θέλω να μείνω μόνη. Πρέπει να φύγω πριν από σένα, ώστε να αναγκαστείς να ζήσεις μόνος σου, χωρίς κανέναν να σου πλένει τα ρούχα, να σου μαγειρεύει και να φροντίζει την καθημερινότητά σου. Τότε θα θυμηθείς την καλοσύνη μου. Δεν είπες πως σε κυνηγούν ένα σωρό νεαρές γυναίκες; Όταν πεθάνω, πήγαινε βρες μια κατευθείαν». Εκείνος λέει: «Ηρέμησε, θα φροντίσω να φύγεις εσύ πριν από μένα. Όταν φύγεις, σίγουρα θα βρω κάποια καλύτερη από σένα για σύντροφο». Τι σκέφτεται, όμως, πραγματικά μέσα του; «Φύγε εσύ πρώτη. Όταν φύγεις, θα υπομείνω τη μοναξιά. Καλύτερα να υπομείνω εγώ αυτήν την ταλαιπωρία και να υποφέρω έτσι, παρά να υποφέρεις εσύ». Η μεγάλη γυναίκα, ωστόσο, παραπονιέται διαρκώς για τον σύζυγό της, λέει πως κάνει το τάδε λάθος και το δείνα λάθος, πως έχει το ένα και το άλλο ελάττωμα. Παρόλο που εκείνος δεν διορθώνει τα ελαττώματά του, συνεχίζουν να ζουν έτσι και, καθώς περνάει ο καιρός, εκείνη το συνηθίζει. Στο τέλος, η γυναίκα το αποδέχεται, ο άντρας το υπομένει, κι έτσι ζουν μαζί ολόκληρη τη ζωή τους. Αυτός είναι ο έγγαμος βίος.

Αν και είναι πολλά αυτά που δεν αρέσουν σε κάποιον στον γάμο, αν και οι καβγάδες είναι συχνοί και το ζευγάρι περνάει αρρώστιες, φτώχεια, οικονομικές δυσκολίες και αντιμετωπίζει εξαιρετικά χαρμόσυνα, θλιβερά και άλλα παρόμοια γεγονότα στη ζωή του, μαζί ξεπερνούν κάθε λογής εμπόδια και ο σύντροφός τους είναι κάποιος που δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ποτέ και δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν προτού κλείσουν τα μάτια για τελευταία φορά. Τι σημαίνει «σύντροφος»; Σημαίνει «σύζυγος». Ο άντρας ανταποκρίνεται στις ευθύνες του απέναντι στη γυναίκα για μια ζωή και, παρομοίως, εκείνη ανταποκρίνεται στις ευθύνες της απέναντι στον άντρα για μια ζωή. Η γυναίκα συντροφεύει τον άντρα στη ζωή και εκείνος συντροφεύει τη γυναίκα στη ζωή. Κανείς τους δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος από τους δύο συντροφεύει τον άλλο περισσότερο, ποιος συνεισφέρει περισσότερο, ποιος έχει κάνει τα πιο πολλά λάθη ή ποιος έχει τα περισσότερα ελαττώματα. Κανείς τους δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος από τους δύο είναι ο κύριος στυλοβάτης ή κουβαλητής στην κοινή τους ζωή, ποιος είναι η κεφαλή του σπιτιού ή ποιος κάνει κουμάντο και ποιος είναι βοηθός. Κανείς τους δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος δεν μπορεί να αφήσει τον άλλο, αν, δηλαδή, ο άντρας είναι εκείνος που δεν μπορεί να αφήσει τη γυναίκα ή αν η γυναίκα δεν μπορεί να αφήσει τον άντρα. Και κανείς τους δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο όταν μαλώνουν: Αυτό θα πει ζωή. Αυτή είναι η κανονική ζωή ενός άντρα και μιας γυναίκας στο πλαίσιο του γάμου και είναι ο πιο φυσιολογικός και κοινός τρόπος ζωής για τα ανθρώπινα όντα. Έτσι είναι η ζωή: άρρηκτα συνδεδεμένη με όλα τα ελαττώματα και τις προκαταλήψεις της ανθρώπινης φύσης και, ακόμη περισσότερο, με τις κάθε λογής ανάγκες της ανθρώπινης φύσης, καθώς και, φυσικά, με όλες τις σωστές ή εσφαλμένες, λογικές ή παράλογες επιλογές της ανθρώπινης φύσης που γίνονται σύμφωνα με τις επιταγές της συνείδησης και της λογικής του ανθρώπου. Αυτή είναι η ζωή. Αυτή είναι η πιο κανονική ζωή. Δεν εμπλέκεται το σωστό και το λάθος σε όλα αυτά. Είναι απλώς ένας σχετικά κατάλληλος και συμβατικός τρόπος ζωής· είναι η πραγματικότητα της ζωής. Τώρα, ποιο γεγονός υποδεικνύει στους ανθρώπους αυτή η πραγματικότητα της ζωής και αυτός ο τρόπος ζωής στο πλαίσιο του γάμου; Πως οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν όλες τις μη ρεαλιστικές φαντασιώσεις που έχουν για τον γάμο, καθώς και κάθε ιδέα που δεν έχει καμία σχέση με τον σωστό ορισμό του γάμου και ό,τι ορίζει και διευθετεί ο Θεός. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψουν, αφού δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τις ευθύνες και υποχρεώσεις στις οποίες ανταποκρίνεται ένας κανονικός άνθρωπος στη ζωή. Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τους διάφορους ορισμούς και τα διάφορα ρητά για τον γάμο που προέρχονται από την κοινωνία και τη μοχθηρή ανθρωπότητα, ιδίως την υποτιθέμενη αγάπη που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον πραγματικό έγγαμο βίο. Ο γάμος δεν είναι ισόβια δέσμευση, ούτε διά βίου επίσημη υπόσχεση αγάπης, ούτε, βέβαια, ισόβια εκπλήρωση όρκων. Αντίθετα, είναι η πραγματική ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού, αυτό που χρειάζονται στην πραγματική ζωή και η έκφρασή τους στην πραγματική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Αν συναναστρέφεσαι πάνω στο θέμα του γάμου χωρίς να μιλάς για αγάπη, για επίσημες υποσχέσεις αγάπης, για την αγάπη που διαρκεί μέχρι να στερέψουν οι θάλασσες και να γίνουν σκόνη τα βράχια και για τους όρκους που δίνουν μεταξύ τους οι σύζυγοι, τότε για τι πράγμα μιλάς;» Μιλάω για την ανθρώπινη φύση και την υπευθυνότητα, για το να κάνουν, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, αυτό που οφείλουν σύμφωνα με τις προτροπές και τις οδηγίες του Θεού, με τον καθένα τους να επωμίζεται και να φέρνει σε πέρας τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που οφείλει. Έτσι, θα έχεις ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις, τις ευθύνες και την αποστολή σου. Σε κάθε περίπτωση, ποιος είναι ο σωστός τρόπος άσκησης αναφορικά με την εγκατάλειψη διαφόρων φαντασιώσεων για τον γάμο πάνω στον οποίο πρέπει να συναναστραφούμε; Είναι το να μη βασίζεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου στις διάφορες ιδέες που προέρχονται από τη μοχθηρή ανθρωπότητα και τις μοχθηρές τάσεις, αλλά να τις βασίζεις στα λόγια του Θεού. Όπως κι αν μιλάει ο Θεός για το θέμα του γάμου, πρέπει να βασίζεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου στα λόγια Του. Αυτή η αρχή είναι σωστή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχουμε ολοκληρώσει πλέον, λίγο πολύ, τη συναναστροφή πάνω στο ζήτημα της εγκατάλειψης των διάφορων φαντασιώσεων για τον γάμο; Σας είναι ουσιαστικά ξεκάθαρο; (Ναι, είναι πλέον ξεκάθαρο.)

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στην εγκατάλειψη των διάφορων φαντασιώσεων σχετικά με τον γάμο, και κάποιοι άνθρωποι ρώτησαν το εξής: «Αν δεν θέλω να μείνω αδέσμευτος και έχω σκοπό να κάνω κάποια σχέση και να παντρευτώ, πώς θα πρέπει να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού ώστε να εγκαταλείψω τις διάφορες φαντασιώσεις μου για τον γάμο; Πώς θα πρέπει να κάνω πράξη αυτήν την αρχή;» Αυτό δεν σχετίζεται με τις αρχές που αφορούν την επιλογή συζύγου, τις αρχές που αφορούν ποιον επιλέγει κάποιος να παντρευτεί; Ποιες αρχές σού έχει ενσταλάξει ο κόσμος για την επιλογή συζύγου; Πρέπει να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού, μια καλλονή με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, κάποιος εμφανίσιμος και πλούσιος άντρας, μια όμορφη και πλούσια γυναίκα και ακόμα καλύτερα αν είναι γόνος πλούσιας οικογένειας. Αν παντρευτείς έναν τέτοιο άνθρωπο, γλιτώνεις είκοσι χρόνια ταλαιπωρίας στη ζωή σου. Ο άντρας πρέπει να έχει την οικονομική άνεση να σου αγοράσει μονόπετρο και νυφικό και να πληρώσει για μια λαμπερή γαμήλια δεξίωση. Πρέπει να έχει επαγγελματικές φιλοδοξίες, να μπορεί να βγάλει μια περιουσία και να είναι ήδη εύπορος. Αυτές δεν είναι οι σκέψεις και οι απόψεις που σου έχει ενσταλάξει ο κόσμος; (Ναι.) Έπειτα, υπάρχουν κι εκείνοι που λένε: «Ο σύντροφός μου πρέπει να είναι κάποιος που αγαπάω». Άλλος λέει: «Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν είναι απαραίτητο πως θα σε αγαπάει ο άνθρωπος που αγαπάς. Η αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαία. Ο άνθρωπος που αγαπάς πρέπει να σε αγαπάει κι εκείνος. Αν σε αγαπάει, δεν θα σε εγκαταλείψει, δεν θα σε παρατήσει ποτέ. Αν δεν σε αγαπάει αυτός που αγαπάς, τότε μια μέρα θα σηκωθεί και θα φύγει». Είναι σωστές αυτές οι απόψεις; (Όχι.) Πείτε Μου, λοιπόν, με βάση τα λόγια του Θεού και κριτήριο την αλήθεια, ποια αρχή θα πρέπει να ακολουθήσετε όταν επιλέγετε σύζυγο; Μιλήστε για το θέμα σύμφωνα με τις σωστές σκέψεις και απόψεις που πλέον έχετε. (Αν ήθελα να βρω έναν σύντροφο, θα έπρεπε να είναι, τουλάχιστον, κάποιος που πιστεύει στον Θεό, να μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια, να έχει τις ίδιες επιδιώξεις ζωής και να ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εμένα.) Κάποιος που πιστεύει στον Θεό, έχει τις ίδιες φιλοδοξίες και ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα· αναφέρεις, λοιπόν, κάποια συγκεκριμένα κριτήρια για την επιλογή συζύγου. Ποιος άλλος θα ήθελε να μιλήσει; (Πρέπει να βλέπουμε, επίσης, αν είναι άτομο με ανθρώπινη φύση και αν μπορεί να φέρνει σε πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχει στο πλαίσιο του γάμου. Και υπάρχει και κάτι ακόμα: Δεν σημαίνει πως κάποιος θα βρει οπωσδήποτε σύντροφο να παντρευτεί απλώς επειδή το θέλει τώρα. Αυτό είναι κάτι που διευθετεί ο Θεός. Εμείς πρέπει να υποτασσόμαστε και να περιμένουμε.) Υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος άσκησης και μια συγκεκριμένη βάση σκέψης και θεωρίας. Πρέπει να υποταχθείς και να περιμένεις, να εμπιστευτείς το ζήτημα στον Θεό και να Τον αφήσεις να το διευθετήσει Εκείνος για σένα. Ταυτόχρονα, πρέπει να προσεγγίζεις το ζήτημα βάσει αρχών. Ποιος άλλος θα ήθελε να μιλήσει; (Θεέ μου, έχω την ίδια άποψη με τους άλλους. Πρέπει, δηλαδή, να περιμένει κανείς να βρει κάποιον που μοιράζεται τις ίδιες φιλοδοξίες και ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι, κάποιον με ανθρώπινη φύση που να μπορεί να αναλάβει ευθύνες. Θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς τις λανθασμένες απόψεις που του ενσταλάζει ο Σατανάς για τον γάμο, να αφιερωθεί ολόκαρδα στον καθήκον του, να υποταχθεί στην κυριαρχία του Θεού και να περιμένει τις διευθετήσεις Του.) Θα τον παντρευόσουν ακόμη κι αν δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να σου αγοράσει μονόπετρο; (Αν ήταν άντρας με ανθρώπινη φύση, θα τον δεχόμουν ακόμη κι αν δεν είχε αυτήν τη δυνατότητα.) Έστω πως έχει κάποια χρήματα και θα μπορούσε να σου αγοράσει μονόπετρο ενός καρατιού, αλλά αντί γι’ αυτό σου αγοράζει ένα δαχτυλίδι 0,3 καρατίων. Θα ήσουν τότε διατεθειμένη να τον παντρευτείς; (Δεν θα απαιτούσα κάτι τέτοιο απ’ αυτόν.) Δεν πειράζει αν δεν απαιτείς κάτι τέτοιο. Έτσι εξοικονομείτε χρήματα που θα μπορέσετε να τα ξοδέψετε πιο μετά. Κάνετε, δηλαδή, έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Προτού καν βρεις σύντροφο, έχεις ήδη στο μυαλό σου πώς θα ζήσεις καλά, πράγμα αρκετά προσγειωμένο. Ποιος άλλος; (Θεέ μου, νομίζω πως, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εγκαταλείψω τα κοσμικά κριτήρια της επιλογής συζύγου. Δεν πρέπει, δηλαδή, να φαντασιώνομαι διαρκώς πως θα βρω τον πρίγκιπα του παραμυθιού, κάποιον εμφανίσιμο και πλούσιο ή κάποιον ρομαντικό. Μόλις εγκαταλείψω τα πράγματα αυτά, θα πρέπει να προσεγγίσω τον γάμο με σωστή άποψη κι έπειτα να υποταχθώ και να περιμένω τον καιρό του Θεού. Παρόλο που μπορεί να εμφανιστεί ένας τέτοιος άνθρωπος, πρέπει να έχει τις ίδιες φιλοδοξίες και να ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εμένα. Δεν πρέπει να στηριχθώ στις κοσμικές μου απόψεις και να απαιτήσω να με υπολογίζει. Το σημαντικότερο είναι να επιδιώκει την αλήθεια και να υπολογίζει τις προθέσεις του Θεού.) Αν επιδιώκει την αλήθεια, υπολογίζει τις προθέσεις του Θεού και βγαίνει έξω για να εκτελέσει το καθήκον του, αυτό σημαίνει πως δεν θα είναι ποτέ σπίτι και θα πρέπει να επωμιστείς μόνη το βάρος της οικογενειακής ζωής. Έστω, λοιπόν, πως αδειάζει η φιάλη του υγραερίου, οπότε πρέπει να την κουβαλήσεις μόνη σου. Τι θα κάνεις τότε; (Θα την κουβαλήσω μόνη μου.) Κι αν δεν μπορείς, θα προσλάβεις κάποιον να σε βοηθήσει. (Ή μπορώ να ζητήσω βοήθεια από κάποιον από τους αδελφούς ή τις αδελφές.) Ναι, υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να χειριστείς την κατάσταση. Θα θύμωνες, λοιπόν, εάν έλειπε για ένα ή δύο χρόνια ή ακόμη και για τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια; «Δεν ζω σαν χήρα; Τι νόημα είχε που τον παντρεύτηκα; Δεν ζω όπως ζούσα προτού παντρευτώ; Τότε που ήμουν μόνη; Πρέπει να χειρίζομαι τα πάντα εγώ. Μεγάλη ατυχία που τον παντρεύτηκα!» Δεν θα έκανες τέτοιες σκέψεις; (Όχι, δεν θα σκεφτόμουν τέτοια πράγματα, επειδή θα εκτελούσε το καθήκον του και θα εργαζόταν για έναν δίκαιο σκοπό. Δεν θα ’πρεπε να νευριάζω για κάτι τέτοιο.) Ωραία όλα αυτά στη θεωρία, αλλά θα μπορούσες να τα ξεπεράσεις στην πραγματική ζωή; Έστω πως βρίσκεις έναν άνθρωπο εξαιρετικά τίμιο, συνήθως μετρημένο στα λόγια και τις πράξεις του, ο οποίος δεν είναι ρομαντικός, δεν σου αγοράζει ποτέ όμορφα ρούχα, δεν σου φέρνει ποτέ λουλούδια και, ιδίως, δεν σου λέει ποτέ «Σ’ αγαπώ» ή κάτι παρόμοιο, με αποτέλεσμα να μην έχεις ιδέα αν σ’ αγαπάει ή όχι. Παρόλα αυτά, όμως, είναι πολύ καλός άνθρωπος, σε υπολογίζει πολύ και σε φροντίζει στη ζωή· απλώς δεν λέει τέτοια πράγματα, δεν κάνει τίποτα ρομαντικό και δεν προσπαθεί καν να σε καλοπιάσει ή να σε ηρεμήσει όταν είσαι νευριασμένη. Δεν θα έτρεφες πικρία απέναντί του μέσα στην καρδιά σου; (Μάλλον θα ένιωθα πικρία όταν δεν πίστευα στον Θεό και δεν κατανοούσα την αλήθεια. Τώρα που άκουσα, όμως, τη συναναστροφή του Θεού, ξέρω πως δεν θα είχε σημασία αν θα έλεγε τέτοιες κουβέντες και αν θα έκανε ρομαντικές κινήσεις ή όχι. Αυτές είναι οι απόψεις των κοσμικών ανθρώπων και δεν θα πρέπει να τις επιδιώκουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Θα έπρεπε να εγκαταλείψω αυτά τα πράγματα. Τότε, δεν θα παραπονιόμουν.) Δεν θα έπρεπε να παραπονιέσαι, σωστά; (Σωστά.) Αυτήν τη στιγμή, δεν βρίσκεσαι σ’ αυτήν την κατάσταση και δεν ξέρεις πώς θα ένιωθες αν αντιμετώπιζες κάτι τέτοιο, ούτε ποιες ψυχολογικές διακυμάνσεις θα βίωνες. Θεωρητικά, πάντως, όλοι σας ξέρετε τώρα πως, εφόσον πιστεύετε στον Θεό, δεν θα πρέπει να έχετε τέτοιες παράλογες απαιτήσεις από τον σύντροφό σας, ούτε να του παραπονιέστε όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, πράγματα που δεν θέλετε. Έχετε πλέον αυτές τις ιδέες, αλλά μπορείτε να τις υλοποιήσετε; Είναι εύκολο αυτό; (Πρέπει να επαναστατήσουμε ενάντια στις προτιμήσεις και τις κοσμικές μας απόψεις. Τότε, θα είναι σχετικά εύκολο να εγκαταλείψουμε αυτά τα πράγματα.) Θα σου πω πώς να χειριστείς το ζήτημα. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες θα αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα, θα κάνουν τέτοιες σκέψεις και θα βιώσουν τέτοιες ψυχικές καταστάσεις και ανάγκες στον έγγαμο βίο. Το πιο βασικό σημείο που πρέπει, όμως, να καταλάβεις είναι πως, αν ο σύντροφος που επιλέξεις είναι αυτός που επιθυμεί η καρδιά σου —χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός πως αυτό το διευθέτησε ο Θεός— αν είναι η δική σου επιλογή, είναι επαρκής από κάθε άποψη και, πιο συγκεκριμένα, έχει τις ίδιες φιλοδοξίες και ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα, εκτελεί το καθήκον του στον οίκο του Θεού και όλα όσα κάνει είναι δίκαια, τότε θα πρέπει να υιοθετήσεις μια λογική προσέγγιση και να τον αφήσεις να λειτουργεί έτσι, να του επιτρέψεις να αγνοεί τα αισθήματά σου, ακόμη και την ύπαρξή σου. Στη θεωρία, αυτό είναι κάτι που μπορείς να καταφέρεις. Εκτός αυτού, αν διαμορφωθεί μέσα σου μια τέτοια ανάγκη ή ψυχική κατάσταση εξαιτίας κάποιας ειδικής περίστασης ή ενός συγκεκριμένου γεγονότος, τότε πρέπει να έρθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς. Θα μπορέσεις να εγκαταλείψεις ολοκληρωτικά αυτά τα πράγματα αφού προσευχηθείς; Σε καμιά περίπτωση. Στο κάτω κάτω, οι άνθρωποι ζουν μέσα στην κανονική ανθρώπινη φύση τους και έχουν νου, ο οποίος γεννά μέσα τους κάθε λογής ψυχικές καταστάσεις. Δεν θα συζητήσουμε τώρα για το αν οι ψυχικές αυτές καταστάσεις είναι σωστές ή λανθασμένες. Για την ώρα, το πιο πρακτικό πρόβλημα είναι πως δυσκολεύεσαι να τις εγκαταλείψεις. Ακόμη κι αν τις εγκαταλείψεις αυτήν τη φορά, μπορεί να εμφανιστούν και πάλι σε κάποια αντικειμενική περίσταση. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι μ’ αυτές. Κι αυτό επειδή, θεωρητικά και από άποψη μορφής και ορθολογισμού, έχεις ήδη εγκαταλείψει αυτήν την επιδίωξη και ανάγκη. Το θέμα είναι πως, λόγω της ανθρώπινης φύσης τους, οι άνθρωποι σε διάφορες ηλικίες θα έχουν αυτές τις ανάγκες και θα βιώνουν αυτές τις ψυχικές καταστάσεις σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και ένταση. Γνωρίζεις ξεκάθαρα αυτές τις πραγματικές καταστάσεις και έχεις προσευχηθεί στον Θεό, κάνεις υπομονή μέχρι να αλλάξει η ψυχική σου κατάσταση αυτήν τη φορά ή μπορεί η ψυχική κατάσταση που βιώνεις να μην είναι τόσο έντονη, οπότε δεν την παίρνεις και τόσο στα σοβαρά. Ωστόσο, είναι σίγουρο πως θα βιώσεις και πάλι αυτήν την ψυχική κατάσταση κάποια άλλη φορά. Ποιος είναι, λοιπόν, ο συγκεκριμένος τρόπος άσκησής σου; Δεν πρέπει να της δώσεις προσοχή ούτε να την πάρεις στα σοβαρά, λέγοντας: «Αχ, αυτή η πτυχή της διάθεσής μου δεν έχει αλλάξει ακόμα». Δεν πρόκειται για τέτοια διάθεση. Είναι απλώς μια παροδική ψυχική κατάσταση που δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες διαθέσεις σου. Ούτε χρειάζεται να μεγαλοποιήσεις τα πράγματα και να πεις: «Αχ, γιατί είμαι ακόμα έτσι; Δεν επιδιώκω την αλήθεια; Πώς γίνεται να συμπεριφέρομαι έτσι; Είναι τρομερό!» Δεν υπάρχει λόγος να μεγαλοποιείς τα πράγματα. Είναι απλώς η έκφραση μιας ψυχικής κατάστασης που ανήκει στα διάφορα συναισθήματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου. Μην της δίνεις σημασία. Αυτή είναι, λοιπόν, μια στάση για να χειρίζεσαι τις ψυχικές καταστάσεις. Εκτός αυτού, εφόσον δεν επηρεάζει την τάξη και την ομαλότητα της κανονικής σου ζωής, της πνευματικής σου ζωής και της εκτέλεσης του καθήκοντός σου, τότε δεν πειράζει. Έστω, για παράδειγμα, πως επειδή ο άντρας (ή η γυναίκα) σου αφιερώνει πολύ χρόνο στην εκτέλεση του καθήκοντός του, έχετε πολύ καιρό να βρεθείτε και δεν έχετε χρόνο να συζητήσετε. Μια μέρα, βλέπεις ξαφνικά μια αδελφή να μιλάει με τον σύζυγό της, οπότε δημιουργείται μέσα σου μια ψυχική κατάσταση και σκέφτεσαι: «Να, αυτή μπορεί να εκτελεί το καθήκον της μαζί με τον άντρα της. Είναι τόσο χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Ο δικός μου ο άντρας γιατί είναι τόσο αναίσθητος; Γιατί δεν με ρωτάει πράγματα όπως: “Πώς είσαι αυτόν τον καιρό; Είσαι καλά;” Γιατί δεν νοιάζεται για μένα; Γιατί δεν με λατρεύει και δεν με αγαπάει;» Βιώνεις, λοιπόν, αυτήν την ψυχική κατάσταση και, μετά από λίγο, σκέφτεσαι: «Δεν είναι καλό να είμαι κακόκεφη». Ξέρεις πως δεν είναι καλό να νιώθεις έτσι, αλλά εξακολουθείς να είσαι κάπως θυμωμένη και λες μέσα σου: «Δεν θα ασχοληθώ μαζί του. Θα περιμένω να πάρει εκείνος την πρωτοβουλία και να μου δώσει σημασία. Αν δεν το κάνει, θα θυμώσω μαζί του. Είμαστε παντρεμένοι τόσα χρόνια, έχουμε να βρεθούμε τόσον καιρό, αλλά και πάλι δεν μου λέει ότι του λείπω. Του λείπω ή όχι; Αφού δεν ασχολείται εκείνος μαζί μου, δεν θα ασχοληθώ ούτ’ εγώ μαζί του!» Τρώγεσαι με τα ρούχα σου και ζεις σ’ αυτήν την ψυχική κατάσταση. Για μια στιγμή μονάχα, σε κυριεύει ο θυμός και μια ψυχολογική διάθεση. Εφόσον μπορείς να κοιμάσαι και να τρως κανονικά, να διαβάζεις τα λόγια του Θεού, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου και να τα πηγαίνεις καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τέτοιες ψυχικές καταστάσεις και μπορείς να σκέφτεσαι ό,τι θέλεις μέσα σου. Ό,τι κι αν σκέφτεσαι, εφόσον έχεις κανονικό αίσθημα λογικής και εκτελείς κανονικά το καθήκον σου, τότε δεν είναι πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να αναγκάζεις τον εαυτό σου να το καταπιέσει, ούτε να προσεύχεσαι με το ζόρι στον Θεό και να Του ζητάς να σε πειθαρχήσει ή να σε συμμορφώσει, ούτε να νιώθεις ότι κάνεις κάποια αμαρτία. Δεν χρειάζεται να μεγαλοποιείς τα πράγματα, αφού η ψυχική αυτή κατάσταση σύντομα θα αλλάξει. Αν στ’ αλήθεια σου λείπει τόσο ο σύζυγός σου, πάρ’ τον τηλέφωνο να δεις πώς είναι, και οι δυο σας μπορείτε να μιλήσετε και να ανοίξετε την καρδιά σας ο ένας στον άλλο. Δεν θα εξαφανιστούν τότε αυτές οι παροδικές ψυχικές καταστάσεις και παρεξηγήσεις; Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να κάνει αυτός κάτι. Μερικές φορές, θα νιώθεις κάτι στιγμιαία και θα θέλεις να ακούσεις τη φωνή του ή μπορεί να νιώσεις μοναξιά για μια στιγμή ή να νιώθεις για κάποιο διάστημα δυσαρεστημένη ή δυστυχισμένη. Τότε, μπορείς να τον παίρνεις τηλέφωνο για να ακούσεις τη φωνή του. Θα βλέπεις τότε πως είναι μια χαρά, εξακολουθεί να σε αγαπάει πολύ και να σε σκέφτεται. Απλώς είναι απασχολημένος με το έργο του. Ή μπορεί να μην έχει επικοινωνήσει μαζί σου επειδή, από τη μία, οι άντρες αμελούν κάπως τις μικρολεπτομέρειες και, από την άλλη, δεν έχει καταλάβει πόσος καιρός έχει περάσει, επειδή τον έχει απορροφήσει το καθήκον του. Δεν είναι καλό που είναι απασχολημένος και εκτελεί κανονικά το καθήκον του; Αυτό ακριβώς δεν ήθελες; Δεν θα ανησυχούσες γι’ αυτόν αν έκανε κακό και προκαλούσε αναστατώσεις και διαταράξεις, με αποτέλεσμα να αποπεμφθεί; Δεν ησυχάζεις που δεν τρέχει τίποτα και όλα είναι όπως παλιά; Τι άλλο θέλεις; Έτσι δεν έχει η κατάσταση; (Ναι.) Όταν μιλάτε στο τηλέφωνο και ανταλλάζετε κάποια λόγια, μετριάζεται —όπως λένε οι άπιστοι— η μοναξιά στην καρδιά και τα αισθήματα λαχτάρας. Δεν επιλύεται, τότε, το ζήτημα; Υπάρχει κάποια δυσκολία; Πες Μου, μήπως καταδικάζει ο Θεός να παίρνεις τον σύζυγό σου τηλέφωνο και να δείχνετε ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο; (Όχι.) Είστε νόμιμο αντρόγυνο. Είναι σωστό να τον παίρνεις τηλέφωνο, να μιλάτε και να εκμυστηρεύεστε τη λαχτάρα που έχετε ο ένας για τον άλλο· είναι κανονικό ανθρώπινο αίσθημα και κάτι που θα πρέπει να κάνεις στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης. Εκτός αυτού, περιλαμβάνεται και σε ό,τι όρισε ο Θεός για τον γάμο των ανθρώπων: να συντροφεύει, να παρηγορεί και να στηρίζει ο ένας τον άλλο. Αν δεν εκπληρώνει αυτές τις ευθύνες, δεν μπορείς απλώς να τον βοηθήσεις να τις εκπληρώσει; Το ζήτημα είναι πολύ απλό, πολύ εύκολο να το χειριστείς. Δεν επιλύεται το πρόβλημα αν ασκηθείς έτσι; Είναι απαραίτητο να ξεφυτρώνουν κάθε λογής ψυχικές καταστάσεις μέσα στην καρδιά σου; Όχι, δεν είναι. Είναι απλό να το κάνεις αυτό πράξη.

Ας επιστρέψουμε στο ερώτημα που μόλις έθεσα: «Πώς θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις διάφορες φαντασιώσεις τους για τον γάμο;» Όλοι σας μοιραστήκατε κάποιες ιδέες ως απάντηση στο ερώτημα. Αν οι άνθρωποι θέλουν να εγκαταλείψουν τις διάφορες φαντασιώσεις τους για τον γάμο, τότε πρέπει πρώτα να έχουν πίστη στον Θεό και να υποτάσσονται σε ό,τι Εκείνος διευθετεί και ορίζει. Δεν θα πρέπει να έχεις υποκειμενικές ή μη ρεαλιστικές φαντασιώσεις για τον γάμο, για το ποιος είναι ο σύντροφός σου ή τι είδους άνθρωπος είναι. Θα πρέπει να έχεις στάση υποταγής στον Θεό, να υποτάσσεσαι σε ό,τι Εκείνος διευθετεί και ορίζει και να έχεις την πεποίθηση πως ο Θεός θα σου ετοιμάσει τον πιο κατάλληλο άνθρωπο για σένα. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις στάση υποταγής; (Ναι.) Δεύτερον, πρέπει να εγκαταλείψεις τα κριτήρια επιλογής συντρόφου που σου έχουν ενσταλάξει οι μοχθηρές τάσεις της κοινωνίας και, έπειτα, να καθορίσεις τα σωστά κριτήρια για την επιλογή συντρόφου. Με άλλα λόγια, ο σύντροφός σου θα πρέπει, τουλάχιστον, να πιστεύει στον Θεό όπως εσύ και να βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα. Αυτό αφορά το γενικό πλαίσιο. Πέρα απ’ αυτό, πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες ενός άντρα ή μιας γυναίκας στον γάμο· πρέπει να μπορεί να φέρει σε πέρας τις ευθύνες ενός συζύγου. Πώς μπορείς να κρίνεις αυτήν την πτυχή; Πρέπει να εξετάσεις την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του, να δεις αν έχει αίσθημα ευθύνης και συνείδηση. Και πώς κρίνεις αν κάποιος έχει συνείδηση και ανθρώπινη φύση; Αν δεν έχεις σχέσεις μαζί του, δεν μπορείς να ξέρεις τι είδους ανθρώπινη φύση έχει· ακόμη κι αν έχετε επαφές, αλλά δεν έχεις περάσει πολύ χρόνο μαζί του, μπορεί και πάλι να μην μπορέσεις να διακρίνεις το ποιόν του. Πώς κρίνεις, λοιπόν, αν κάποιος έχει ανθρώπινη φύση; Εξετάζεις αν αναλαμβάνει ευθύνες για το καθήκον του, την ανάθεση από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού· εξετάζεις αν μπορεί να διαφυλάξει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και αν είναι πιστός στο καθήκον του. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να κρίνεις την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης κάποιου. Έστω πως είναι ακέραιος χαρακτήρας και άκρως αφοσιωμένος, υπεύθυνος, σοβαρός και ευσυνείδητος, πολύ σχολαστικός, καθόλου απρόσεκτος και ποτέ αμελής σε ό,τι αφορά το έργο που του αναθέτει ο οίκος του Θεού· επιπλέον, επιδιώκει την αλήθεια και ακούει προσεκτικά και επιμελώς όλα όσα λέει ο Θεός. Μόλις του είναι ξεκάθαρα και τα κατανοήσει, τα κάνει αμέσως πράξη· αν και ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να μην έχει υψηλό επίπεδο, είναι, αν μη τι άλλο, κάποιος που δεν αντιμετωπίζει επιπόλαια το καθήκον του και το έργο της εκκλησίας και μπορεί να αναλαμβάνει ευθύνες με ευσυνειδησία. Αν είναι επιμελής και υπεύθυνος απέναντι στο καθήκον του, τότε είναι βέβαιο πως θα ζήσει ολόκαρδα τη ζωή του μαζί σου και θα αναλαμβάνει ευθύνες για σένα μέχρι τέλους· ο χαρακτήρας ενός τέτοιου ανθρώπου μπορεί να αντέξει στις δοκιμασίες. Ακόμη κι αν αρρωστήσεις, γεράσεις, ασχημύνεις ή έχεις ελαττώματα και κουσούρια, αυτός ο άνθρωπος θα σου φέρεται πάντα σωστά και θα σε ανέχεται, θα κάνει πάντα ό,τι περνά από το χέρι του για να σε προστατέψει, να προφυλάξει τόσο εσένα όσο και την οικογένειά σας και να σου προσφέρει μια σταθερή ζωή, έτσι ώστε να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Αυτό είναι το ευτυχέστερο πράγμα για έναν άντρα ή μια γυναίκα στον έγγαμο βίο. Δεν είναι απαραίτητο πως θα μπορεί να σου προσφέρει μια πλούσια, πολυτελή ή ρομαντική ζωή ούτε κάτι διαφορετικό από άποψη στοργής ή άλλης πτυχής. Αν μη τι άλλο, όμως, πλάι του θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, η ζωή σου θα είναι σε τάξη και δεν θα υπάρχει κίνδυνος ούτε αίσθημα ανησυχίας. Όταν τον κοιτάζεις, θα μπορείς να κάνεις εικόνα πώς θα είναι η ζωή του σε είκοσι ή τριάντα χρόνια από τώρα, ακόμη και στα βαθιά γεράματα. Έναν τέτοιο άνθρωπο θα πρέπει να έχεις ως κριτήριο για την επιλογή συντρόφου. Φυσικά, αυτό το κριτήριο επιλογής συντρόφου είναι κάπως υψηλό και δεν είναι εύκολο να βρεις κάποιον τέτοιο μέσα στην ανθρωπότητα του σήμερα, σωστά; Για να κρίνεις τι είδους χαρακτήρα έχει κάποιος και αν θα μπορεί να ανταποκρίνεται στις ευθύνες του μέσα στον γάμο, πρέπει να εξετάσεις τη στάση που έχει απέναντι στο καθήκον του. Αυτή είναι η μία πτυχή. Πρέπει, επίσης, να εξετάσεις εάν έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Αυτή είναι μια άλλη πτυχή. Αν έχει, τότε αν μη τι άλλο δεν θα κάνει τίποτε απάνθρωπο, ανήθικο ή αντιδεοντολογικό, οπότε σίγουρα θα σου φέρεται καλά. Αν δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά και είναι θρασύς και ισχυρογνώμων ή η ανθρώπινη φύση του είναι μοχθηρή, δόλια και αλαζονική, αν δεν έχει τον Θεό μέσα στην καρδιά του και θεωρεί πως είναι ανώτερος των άλλων, αν χειρίζεται απρόσεκτα και όπως θέλει εκείνος το έργο, τα καθήκοντα, ακόμη και την ανάθεση από τον Θεό και κάθε άλλο σημαντικό ζήτημα του οίκου του Θεού, αν ενεργεί επιπόλαια, δεν είναι ποτέ προσεκτικός, δεν αναζητά τις αρχές και ειδικά αν, όταν διαχειρίζεται τις προσφορές, τις παίρνει και τις καταχράται αψήφιστα χωρίς να φοβάται τίποτα, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ψάξεις να βρεις έναν τέτοιο άνθρωπο. Αν δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, είναι ικανός για τα πάντα. Ένας τέτοιος άντρας μπορεί τώρα να σου λέει γλυκόλογα και να σου υπόσχεται αιώνια αγάπη, αλλά όταν έρθει η μέρα που δεν θα είναι ευτυχισμένος, που δεν θα μπορείς πια να ικανοποιήσεις τις ανάγκες του και δεν θα είσαι η αγαπημένη του, τότε θα σου πει πως δεν σε αγαπάει πια, δεν έχει αισθήματα για σένα και θα σηκωθεί και θα φύγει όποτε του ’ρθει. Ακόμη κι αν δεν έχετε πάρει ακόμα διαζύγιο, θα αρχίσει να ψάχνει άλλη γυναίκα. Όλα αυτά είναι πιθανά. Μπορεί να σε εγκαταλείψει οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Είναι ικανός για τα πάντα. Τέτοιοι άντρες είναι πολύ επικίνδυνοι και δεν αξίζει να τους εμπιστευθείς ολόκληρη τη ζωή σου. Αν βρεις έναν τέτοιο άντρα για να είναι το ταίρι σου, ο αγαπημένος σου και ο σύντροφος που έχεις επιλέξει, έμπλεξες. Αν δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, τότε δεν πρέπει να τον επιλέξεις ως σύντροφο, ακόμη κι αν είναι ψηλός, πλούσιος, εμφανίσιμος και απίστευτα ταλαντούχος, ακόμη κι αν σε φροντίζει καλά, σε υπολογίζει και, από επιφανειακή άποψη, ανταποκρίνεται και με το παραπάνω στις προσδοκίες σου, είτε είναι το αγόρι σου είτε ο σύζυγός σου. Αν είσαι ξετρελαμένη μαζί του και αρχίσετε να βγαίνετε και έπειτα παντρευτείτε, η ζωή σου θα γίνει εφιάλτης και θα καταστραφεί. Λες: «Δεν φοβάμαι, εγώ επιδιώκω την αλήθεια». Έχεις πέσει στα χέρια ενός διαβόλου που μισεί και αψηφά τον Θεό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναστατώσει την πίστη σου σ’ Αυτόν. Μπορείς στ’ αλήθεια να το υπερνικήσεις αυτό; Το μικρό σου ανάστημα και η λιγοστή σου πίστη δεν μπορούν να αντέξουν το μαρτύριο στο οποίο σε υποβάλλει. Μετά από λίγες μέρες, λοιπόν, υποφέρεις τόσο που ικετεύεις για έλεος και δεν μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό. Χάνεις την εμπιστοσύνη σου στον Θεό και μέσα σου νιώθεις σα να σε τραβάνε μια από δω και μια από κει, σα να σε ρίχνουν στη μηχανή του κιμά και να σε κάνουν κομματάκια. Χάνεις κάθε ανθρώπινη ομοιότητα και δεν μπορείς με τίποτα να ξεφύγεις, ώσπου στο τέλος είσαι καταδικασμένη να έχεις την ίδια κατάληξη με τον διάβολο που παντρεύτηκες και η ζωή σου έχει πια τελειώσει.