Κάποιοι έχουν την τύχη να επιλεγούν ως επικεφαλής στην εκκλησία, αλλά στην πραγματικότητα, το επίπεδο και το ανάστημά τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Είναι μεγάλη τιμή από τον Θεό να είναι κανείς επικεφαλής, όμως εκείνοι δεν το αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, σκέφτονται το εξής: «Ως επικεφαλής, είμαι καλύτερος και ανώτερος από τους άλλους. Δεν είμαι πλέον ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ενώ όλοι εσείς πρέπει να υποκλίνεστε ενώπιον του θεού και να τον λατρεύετε υπάκουα, εγώ δεν χρειάζεται να το κάνω, επειδή είμαι διαφορετικός από εσάς. Εσείς είστε δημιουργημένα όντα, αλλά εγώ δεν είμαι». Τότε, τι είσαι; Δεν είσαι κι εσύ σάρκα και αίμα; Σε τι διαφέρεις εσύ από τους άλλους; Η διαφορά έγκειται στην ξεδιαντροπιά σου. Δεν έχεις αίσθημα τιμής και ορθολογισμό, δεν μπορείς να συγκριθείς ούτε με σκύλο. Ενεργείς αυθαίρετα και δικτατορικά κι αγνοείς οποιαδήποτε συμβουλή από τους άλλους. Αυτή είναι η διαφορά. Όσο ανεπαρκές κι αν είναι το επίπεδό τους ή όσο χαμηλή κι αν είναι η απόδοσή τους όταν κάνουν κάτι, εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι ανώτεροι από τον μέσο άνθρωπο, και πιστεύουν ότι έχουν ικανότητα και ταλέντο. Έτσι, ό,τι κι αν κάνουν, δεν συζητούν με τους άλλους για να πετύχουν συναίνεση· πιστεύουν ότι έχουν τα προσόντα ή είναι απόλυτα ικανοί να ελέγχουν τα πάντα. Δεν είναι αυτό αλαζονεία που οδηγεί σε απώλεια της λογικής; Δεν είναι ξεδιάντροπα θρασείς; (Ναι, είναι.) Πριν γίνουν επικεφαλής, συμπεριφέρονταν με την ουρά στα σκέλια. Πίστευαν ότι είχαν ταλέντο και ικανότητα, κι έκρυβαν κάποια φιλοδοξία στις πράξεις τους, αλλά απλώς τους έλειπε η ευκαιρία. Μόλις έγιναν επικεφαλής, διαχώρισαν τον εαυτό τους από τους αδελφούς και τις αδελφές, και τον τοποθέτησαν σε ανώτερη θέση. Άρχισαν να το παίζουν ανώτεροι, δείχνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο. Άρχισαν να σκέφτονται ότι θα μπορούσαν να πετύχουν μεγάλα πράγματα, και πίστευαν το εξής: «Ο οίκος του Θεού επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο. Είμαι πράγματι ταλαντούχος. Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος. Κοίτα με τώρα: Ο θεός με αναγνώρισε, έτσι δεν είναι;» Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; (Ναι, είναι.) Είσαι απλώς ένα από τα συνηθισμένα δημιουργημένα όντα· όσο μεγάλα κι αν είναι τα χαρίσματα ή τα ταλέντα σου, η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι ίδια με όλων των άλλων. Αν πιστεύεις ότι είσαι μοναδικός και θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο, αν θέλεις να είσαι υπεράνω όλων των άλλων, να είσαι ανώτερος σε όλα, τότε κάνεις λάθος. Λόγω αυτής της λανθασμένης αντίληψης, ενεργείς αυθαίρετα και δικτατορικά, χωρίς να συναναστρέφεσαι ή να συζητάς με τους άλλους, και θέλεις ακόμη και να απολαμβάνεις την υπακοή και τη συμμόρφωση των άλλων σε εσένα, κάτι που είναι λάθος. Πού έγκειται το λάθος; (Στο γεγονός ότι παίρνεις τη λάθος θέση.) Γιατί οι αντίχριστοι παίρνουν πάντα τη λάθος θέση; Ένα πράγμα είναι βέβαιο, το οποίο μπορεί να μην έχετε συνειδητοποιήσει: Υπάρχει κάτι επιπλέον στην ανθρώπινη φύση τους σε σύγκριση με τους άλλους. Έχουν πάντα ένα είδος λανθασμένης αντίληψης. Από πού προέρχεται αυτή η λανθασμένη αντίληψη; Δεν δίδεται από τον Θεό, αλλά από τον Σατανά. Ό,τι κάνουν, ό,τι αποκαλύπτουν κι εκφράζουν, δεν είναι ένα ένστικτο που εμπίπτει στα κανονικά όρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά καθοδηγείται από μια εξωτερική δύναμη. Γιατί λέμε ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες, και οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι ανεξέλεγκτες; Η επιθυμία τους να ελέγχουν τους άλλους έχει ξεπεράσει τα όρια. Τι σημαίνει «ξεπερνώ τα όρια»; Σημαίνει καταφεύγω σε οποιαδήποτε μέσα, υπερβαίνω τον ορθολογισμό και το αίσθημα ντροπής. Είναι κάτι ασυγκράτητο, όπως ένα ελατήριο: μπορεί να παραμείνει στη θέση του προσωρινά όταν το πιέσεις προς τα κάτω, αλλά μόλις το αφήσεις, πετάγεται προς τα επάνω. Δεν δείχνει αυτό ότι τους κατατρώει η επιθυμία και οδηγούνται στην εμμονή; Δεν είναι καθόλου υπερβολή.

Όποτε οι αντίχριστοι έχουν δύναμη σε μια εκκλησία, αυτή η εκκλησία δεν μπορεί πλέον να αποκαλείται εκκλησία. Όσοι το έχουν βιώσει αυτό πρέπει να έχουν μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Δεν είναι μια ατμόσφαιρα ηρεμίας, χαράς και συλλογικής ανύψωσης, αλλά μάλλον μια ατμόσφαιρα ταραχώδους δυσαρμονίας. Όλοι είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι και ταραγμένοι, δεν μπορούν να νιώσουν ηρεμία στην καρδιά τους, λες και κάποια μεγάλη καταστροφή πρόκειται να συμβεί. Τα λόγια και οι πράξεις των αντίχριστων δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θολώνει τις καρδιές των ανθρώπων, κι έτσι οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να διακρίνουν τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Επιπλέον, όταν παραπλανιούνται από τους αντίχριστους για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι καρδιές τους απομακρύνονται από τον Θεό κι οδηγούνται σε αντικανονικές σχέσεις με τον Θεό, όπως οι θρησκευόμενοι που πιστεύουν θεωρητικά στον Θεό, αλλά δεν έχουν θέση στην καρδιά τους για Εκείνον. Υπάρχει κι ένα πραγματικό πρόβλημα: όταν έχουν δύναμη οι αντίχριστοι, προκαλείται διχασμός και χάος εντός της εκκλησίας. Όσοι αγαπούν την αλήθεια δεν νιώθουν καμία ευχαρίστηση ή απελευθέρωση στις συναθροίσεις, κι επομένως θέλουν να εγκαταλείψουν την εκκλησία και να πιστεύουν στον Θεό από το σπίτι τους. Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε μια εκκλησία, είτε οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια είτε όχι, όλοι ενώνουν τις καρδιές και τις προσπάθειές τους, δημιουργώντας μια πιο ήρεμη και σταθερή ατμόσφαιρα, χωρίς αναβρασμό. Ωστόσο, όπου ενεργούν οι αντίχριστοι, δημιουργούν μια ταραχώδη κι απόκοσμη ατμόσφαιρα. Η ανάμειξή τους οδηγεί σε διχόνοιες, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται αμυντικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, επικριτικοί ο ένας προς τον άλλο, να επιτίθενται ο ένας στον άλλο, και να υπονομεύει ο ένας τον άλλο πίσω από την πλάτη του. Ποιον ρόλο είναι ξεκάθαρο ότι παίζουν οι αντίχριστοι; Είναι τα τσιράκια του Σατανά. Οι συνέπειες των πράξεων των αντίχριστων είναι οι εξής: Πρώτον, αμοιβαία κρίση, καχυποψία κι επιφυλακτικότητα μεταξύ των αδελφών· δεύτερον, εξάλειψη των ορίων μεταξύ ανδρών και γυναικών που οδηγεί βαθμιαία σε απρεπείς αλληλεπιδράσεις· και τρίτον, βαθιά μέσα στην καρδιά τους, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τα οράματα και σταματούν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας. Δεν ξέρουν πλέον πώς να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν κατανοούν πλέον τα δόγματα που είχαν καταφέρει να κατανοήσουν έστω και λίγο, το μυαλό τους θολώνει, κι ακολουθούν τυφλά τους αντίχριστους· τους ενδιαφέρει μόνο να τρέχουν από δω κι από κει και να κάνουν επιφανειακές εργασίες. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν ότι δεν οδηγεί πουθενά το να ακολουθούν τους αντίχριστους. Μακάρι εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια να μπορούσαν να συναθροιστούν και να κάνουν μαζί τα καθήκοντά τους. Τι χαρά θα έφερνε αυτό! Μόλις οι αντίχριστοι αποκτήσουν δύναμη σε μια εκκλησία, παύει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, και το σκότος σκεπάζει τους αδελφούς και τις αδελφές. Η πίστη στον Θεό και η εκτέλεση των καθηκόντων ατονούν. Αν αυτό συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν θα αποκλειστούν από τον Θεό οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές;

Σήμερα, από μία άποψη, αναλύσαμε τις εκδηλώσεις της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων. Από μια άλλη, μέσα από την ανάλυση αυτών των εκδηλώσεων, μαθαίνουν όλοι ότι ακόμη κι αν δεν είσαι αντίχριστος, όταν έχεις τέτοιες εκδηλώσεις συσχετίζεσαι με τα χαρακτηριστικά των αντίχριστων. Είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης το να συμπεριφέρεται κανείς με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Είναι σαφές ότι πρόκειται για επίδειξη διεφθαρμένης διάθεσης. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου ή όσα καθήκοντα κι αν μπορείς να εκτελέσεις, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους, τότε τηρείς τις αρχές της αλήθειας, που είναι η ελάχιστη απαίτηση. Γιατί λέμε ότι αν μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους αυτό σημαίνει ότι τηρείς τις αρχές; Αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν αντιμετωπίζεις τη θέση σου ως εισιτήριο για μια άνετη ζωή ούτε της δίνεις μεγαλύτερη αξία από αυτήν που πρέπει. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου, εκτελείς το καθήκον σου. Οι ενέργειές σου έχουν ως στόχο την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όχι τη θέση. Ταυτόχρονα, όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, είτε με συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές είτε με εκείνους με τους οποίους συνεργάζεσαι, αν μπορείς να αναζητάς και να συναναστρέφεσαι μαζί τους, τι αποδεικνύει αυτό; Δείχνει ότι έχεις στάση αναζήτησης της αλήθειας και υποταγής σε αυτήν, κάτι που αντικατοπτρίζει καταρχάς τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Επιπλέον, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι δική σου ευθύνη, και η αναζήτηση της αλήθειας στο έργο σου είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθείς. Το πώς αντιδρούν οι άλλοι στις αποφάσεις σου, το κατά πόσο μπορούν να υποταχθούν ή πώς υποτάσσονται, είναι δική τους δουλειά. Αλλά το κατά πόσο μπορείς εσύ να εκτελείς σωστά το καθήκον σου και να πληροίς τις προϋποθέσεις, είναι δική σου δουλειά. Πρέπει να κατανοείς τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Η ουσία δεν είναι η υποταγή σε κάποιο άτομο, αλλά η υποταγή στις αλήθεια-αρχές. Αν πιστεύεις ότι κατανοείς τις αλήθεια-αρχές και, μέσω της συναναστροφής με όλους, επιτυγχάνεις συναίνεση που όλοι τη θεωρούν ομόφωνα σωστή, αλλά υπάρχουν κάποιοι λίγοι που είναι απείθαρχοι και θέλουν να προκαλέσουν πρόβλημα, τι πρέπει να γίνει σε αυτήν την περίπτωση; Σε αυτήν την περίπτωση, η μειοψηφία θα πρέπει να ακολουθήσει την πλειοψηφία. Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καταλήξει σε συναίνεση, γιατί εμφανίζονται εκείνοι για να δημιουργήσουν πρόβλημα; Προσπαθούν σκοπίμως να σπείρουν την καταστροφή; Μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους για να μπορέσουν όλοι να τις διακρίνουν, κι αν όλοι λένε ότι οι απόψεις τους δεν συμμορφώνονται με τις αρχές και δεν στέκουν, τότε θα πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να σταματήσουν να εμμένουν σε αυτές. Ποια είναι η αρχή για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος; Θα πρέπει να υποστηρίζει κανείς αυτό που είναι σωστό και να μην αναγκάζει τους άλλους να υπακούν σε αυτό που είναι λάθος. Είναι κατανοητό αυτό; Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι, προτού επιδείξουν αυτήν την αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά και πρακτική, έχουν ήδη τα δικά τους σχέδια κατά νου. Όταν κάποιος έχει αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά, σε καμία περίπτωση δεν κάνει το σωστό ούτε κάνει πράξη την αλήθεια. Τέτοια συμπεριφορά έχει σίγουρα όποιος κάνει ό,τι είναι λάθος και ό,τι παραβιάζει την αλήθεια, όποιος ακολουθεί το λάθος μονοπάτι και παίρνει λάθος αποφάσεις ενώ εξακολουθεί να απαιτεί από τους άλλους να τον υπακούν. Αυτό σημαίνει αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Αν κάτι είναι σωστό και συμμορφώνεται με την αλήθεια, τότε πρέπει να τηρείται. Αυτό δεν είναι αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά, είναι τήρηση των αρχών. Θα πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ αυτών των δύο. Τι σημαίνει κυρίως ότι οι αντίχριστοι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί; (Ότι κάνουν πράγματα που δεν συνάδουν με τις αρχές ή με την αλήθεια, κι εξακολουθούν να αναγκάζουν τους άλλους να τους ακολουθήσουν.) Σωστά. Όποια κατάσταση κι αν προκύψει ή όποιο πρόβλημα κι αν διαχειρίζονται, δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά παίρνουν αποφάσεις με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι αυτό είναι ενάντια στις αρχές, αλλά εξακολουθούν να θέλουν να τους ακούν οι άλλοι και να υποτάσσονται σε αυτούς. Αυτή είναι η πάγια προσέγγιση των αντίχριστων.

Όταν πρωτοξεκίνησε το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, κάποιοι πήραν το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» σε θρησκευτικούς κύκλους για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αφού διάβασαν τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν μυστήρια, συναναστρέφονται οράματα και αναφέρονται στη ζωή-είσοδο, είπαν όλοι ότι ήταν πολύ καλά. Ωστόσο, θεώρησαν ότι κάποια λόγια κρίσης κι έκθεσης των ανθρώπων ήταν πολύ σκληρά ως προς την επιλογή των λέξεων. Ένιωσαν σαν να τους επιπλήττουν και δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν, και είπαν: «Μπορεί ο θεός να μιλά με τρόπο που επιπλήττει τους ανθρώπους; Στην καλύτερη περίπτωση, αυτά τα λόγια φαίνεται να έχουν γραφτεί από κάποιον σοφό άνθρωπο». Ο αρμόδιος για τη διάδοση του ευαγγελίου είπε πως είχε μια λύση. Αργότερα, τροποποίησε όλα τα μέρη των λόγων του Θεού που δεν εναρμονίζονταν με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα γούστα των ανθρώπων, καθώς και τα λόγια που φοβόταν ότι θα είχαν ως αποτέλεσμα να διαμορφώσουν οι άνθρωποι αντιλήψεις αφού τα διαβάσουν. Για παράδειγμα, διαγράφηκαν όλες οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Θεός για να εκθέσει την ανθρώπινη φύση, όπως «πόρνη», «ιερόδουλη», «κάθαρμα» και φράσεις όπως «ρίχνονται στην κόλαση» και «ρίχνονται στη λίμνη από φωτιά και θειάφι». Με λίγα λόγια, αφαιρέθηκαν εντελώς οποιαδήποτε λόγια που θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν σε αντιλήψεις ή παρανοήσεις. Πείτε Μου, αφού αφαιρέθηκαν αυτές οι λέξεις κρίσης, καταδίκης και κατάρας από τα λόγια του Θεού, παραμένουν τα αρχικά λόγια του Θεού; (Όχι.) Εξακολουθούν να είναι τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός στο έργο της κρίσεώς Του; Αυτός ο «ηλικιωμένος κύριος» δεν συζήτησε με κανέναν και διέγραψε πολλά από τα λόγια του Θεού που ήταν ιδιαίτερα σκληρά σχετικά με τον εξευγενισμό και την έκθεση των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων, και ιδίως εκείνα που αφορούσαν στην περίοδο δοκιμασίας των παρόχων υπηρεσιών. Αργότερα, όταν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι διάβασαν την αναθεωρημένη έκδοση, είπαν: «Καθόλου άσχημα. Μπορούμε να πιστέψουμε σε έναν τέτοιο θεό», και την αποδέχθηκαν. Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος σκέφτηκε: «Μα τι έξυπνος που είμαι! Δεν είναι συνετό να είναι πολύ σκληρά τα λόγια του θεού. Με αυτούς τους ανθρώπους, το θέμα είναι να τους καλοπιάσεις. Πώς θα μπορούσες εσύ να λες πράγματα που μπορεί να παρερμηνευτούν ως επίπληξη; Αυτό δεν είναι συνετό! Έκανα κάποιες αλλαγές, και δες τι έγινε: Ακόμη και οι θρησκευτικοί πάστορες είναι πρόθυμοι να πιστέψουν, κι όλο και περισσότεροι άνθρωποι το αποδέχονται. Για φαντάσου! Δεν είμαι σοφός; Δεν είμαι έξυπνος; Δεν είναι πολύ εντυπωσιακό αυτό;» Ένιωθε εξαιρετικά περήφανος για τον εαυτό του με τα αποτελέσματα που είχαν οι αλλαγές που έκανε. Ωστόσο, κάποιοι θρησκευόμενοι άνθρωποι που εισήλθαν στην εκκλησία ανακάλυψαν ότι τα λόγια του Θεού που είχαν διαβάσει ήταν τροποποιημένα και διαφορετικά από τα αυθεντικά κείμενα της εκκλησίας, κι έτσι τέθηκε αυτό το ζήτημα. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο ηλικιωμένος κύριος είχε αλλάξει το περιεχόμενο των λόγων του Θεού. Τι πιστεύετε γι’ αυτό που έκανε αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Ας μην αναφέρουμε τίποτε άλλο κι ας πούμε απλώς το εξής: Αυτά τα λόγια δεν ήταν δικά σου, δεν είχες κανένα δικαίωμα να τα αλλάξεις. Ακόμη κι αν ήταν ένα άρθρο ή ένα βιβλίο που είχε γραφτεί από έναν άνθρωπο, αν ήθελες να κάνεις αλλαγές, θα έπρεπε πρώτα να λάβεις τη συγκατάθεση του αρχικού συντάκτη. Αν εκείνος συμφωνεί, μπορείς να κάνεις αλλαγές. Αν δεν συμφωνεί, δεν μπορείς σε καμία περίπτωση να αλλάξεις ούτε μία λέξη. Αυτό λέγεται σεβασμός στον συντάκτη και στους αναγνώστες. Αν ο συντάκτης δεν έχει το κουράγιο να κάνει τροποποιήσεις και εξουσιοδοτήσει εσένα, λέγοντάς σου ότι μπορείς να αλλάξεις οτιδήποτε αρκεί το κείμενο να παραμείνει πιστό στο αρχικό του νόημα και να επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, μπορείς να κάνεις αλλαγές, τότε; (Ναι.) Αν ο συντάκτης έχει δώσει τη συγκατάθεση ή την έγκρισή του, τότε μπορούν να γίνουν αλλαγές. Πώς χαρακτηρίζεται αυτή η συμπεριφορά; Είναι δικαιολογημένη, θεμιτή και σωστή, έτσι δεν είναι; Όμως, τι γίνεται αν ο συντάκτης δεν έχει συμφωνήσει κι αλλάξεις το κείμενο χωρίς την έγκρισή του; Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; (Απερισκεψία και ισχυρογνωμοσύνη.) Χαρακτηρίζεται απερισκεψία και ισχυρογνωμοσύνη, αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Τι άλλαξε, λοιπόν, αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; (Τα λόγια του Θεού.) Τα αρχικά λόγια του Θεού, που μεταφέρουν την ψυχική κατάσταση, τη διάθεση και τις προθέσεις του Θεού απέναντι στο ανθρώπινο είδος. Τα λόγια του Θεού έχουν νόημα με τον τρόπο που ειπώθηκαν. Ξέρεις την ψυχική κατάσταση, τον σκοπό και το επιθυμητό αποτέλεσμα πίσω από κάθε λέξη που είπε ο Θεός; Αν δεν μπορείς να τα συλλάβεις, γιατί να κάνεις αλλαγές στα τυφλά; Κάθε πρόταση που ειπώθηκε από τον Θεό, η επιλογή των λέξεων, ο τόνος, και η ατμόσφαιρα, η ψυχική κατάσταση, και τα αισθήματα που προκαλούν στους ανθρώπους, έχουν όλα διατυπωθεί κι εξεταστεί προσεκτικά. Ο Θεός έχει περίσκεψη και σοφία. Τι σκέφτηκε αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Θεώρησε άστοχο τον τρόπο έκφρασης του Θεού. Έτσι αντιμετώπισε το έργο του Θεού. Πίστεψε το εξής: «Πρέπει να καλοπιάνουμε και να αντιμετωπίζουμε με αγάπη και έλεος όσους στη θρησκεία θέλουν μόνο να τρώνε ψωμιά μέχρι να χορτάσουν. Τα λόγια δεν μπορεί να είναι τόσο σκληρά. Αν είναι υπερβολικά σκληρά, πώς θα διαδοθεί το ευαγγέλιο; Θα μπορεί τότε να διαδοθεί το ευαγγέλιο;» Δεν το γνωρίζει αυτό ο Θεός; (Ναι.) Ο Θεός το γνωρίζει πολύ καλά. Τότε, γιατί εξακολουθεί να μιλά με αυτόν τον τρόπο; Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Ποια είναι η διάθεση του Θεού; Να μιλά με τον δικό Του τρόπο, είτε πιστεύεις είτε όχι. Αν πιστεύεις, είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού. Αν δεν πιστεύεις, είσαι λύκος. Επειδή τα λόγια του Θεού σε εκθέτουν και σε επιπλήττουν λίγο, εσύ αρνείσαι να παραδεχθείς ότι πιστεύεις στον Θεό; Δηλαδή, δεν είσαι πλέον δημιουργημένο ον του Θεού; Ο Θεός έχει πάψει να είναι Θεός; Αν μπορείς να αρνηθείς τον Θεό εξαιτίας αυτού, τότε είσαι κακός άνθρωπος, διάβολος. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους, οπότε η εκκλησία δεν θα πρέπει να τους αποδεχθεί ούτε με καταναγκασμό ούτε με καλοπιάσματα. Ορισμένοι λένε: «Είμαι πολύ πρόθυμος ακόμη κι αν με επιπλήξει ο Θεός. Αν είναι ο Θεός, μπορεί να με σώσει. Αν με πατάξει, το αξίζω. Αν με αποκαλέσει μπερδεμένο, τότε αυτό είμαι —τόσο μπερδεμένος κι ακόμη περισσότερο. Αν με αποκαλέσει πόρνη, παρόλο που δεν φαίνεται να έχω κάνει ό,τι κάνει μια πόρνη, αφού το λέει ο Θεός, το παραδέχομαι και το αποδέχομαι». Έχουν απλούστατη πίστη, παραδοχή και αποδοχή, και απλούστατη θεοφοβούμενη καρδιά. Ο Θεός θέλει να κερδίσει τέτοιους ανθρώπους. Κάποιοι θεωρούν τα λόγια του Θεού υπερβολικά σκληρά και διαπεραστικά, νιώθουν ότι δεν θα λάβουν ευλογίες, κι έτσι δεν θέλουν πλέον να πιστεύουν. Σκέφτονται: «Παρόλο που είσαι ο θεός, δεν θα πιστεύω σε εσένα. Αν μιλάς έτσι, δεν θα σε ακολουθήσω». Τότε, δίνε του! Αν δεν παραδέχεσαι καν τον Θεό, πώς μπορεί ο Θεός να σε αναγνωρίζει ως δημιουργημένο ον Του; Αυτό είναι αδύνατο! Τα λόγια του Θεού είναι διατυπωμένα εδώ. Είναι δική σου απόφαση αν θα τα πιστέψεις ή όχι. Αν δεν πιστεύεις, πάρε δρόμο. Εσύ θα χάσεις. Αν πιστεύεις, θα έχεις μια αχτίδα ελπίδας να σωθείς. Δεν είναι δίκαιο αυτό; (Ναι, είναι.) Όμως, σκέφτηκε έτσι αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; Μπόρεσε να διακρίνει τις σκέψεις του Θεού; (Όχι.) Δεν ήταν ανόητος; Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση κάνουν τόσο ανόητες πράξεις. Αντιλαμβανόταν τον Θεό ως πολύ ασήμαντο και απλό, και θεωρούσε ότι οι σκέψεις του Θεού δεν ήταν πολύ ανώτερες από το σκεπτικό του ανθρώπου. Ανέφερε συχνά ότι οι σκέψεις του Θεού είναι ανώτερες από εκείνες του ανθρώπου, και κήρυττε αυτά τα σπουδαία δόγματα σε συνηθισμένους καιρούς. Όταν, όμως, ήρθε αντιμέτωπος στην πράξη με μια κατάσταση, έθαψε αυτά τα λόγια στο πίσω μέρος του μυαλού του, και θεώρησε ότι αυτά τα λόγια του Θεού δεν έμοιαζαν με κάτι που θα έλεγε ο Θεός. Βαθιά μέσα του, δεν παραδεχόταν αυτά τα λόγια του Θεού, οπότε απλώς δεν μπορούσε να τα αποδεχθεί. Μόλις άρχισε η διάδοση του ευαγγελίου, άδραξε την ευκαιρία να αλλάξει τα λόγια του Θεού, ακόμη και με το πρόσχημα ότι «διαδίδει αποτελεσματικά το ευαγγέλιο και κερδίζει περισσότερους ανθρώπους». Πώς χαρακτήρισα τελικά τη συμπεριφορά του; Ως παραποίηση των λόγων του Θεού. Τι σημαίνει «παραποίηση»; Σημαίνει να προσθέτει κανείς, να αφαιρεί αυθαίρετα ή να τροποποιεί το αρχικό νόημα, να αλλάζει το επιδιωκόμενο νόημα του συντάκτη, να αγνοεί τις αρχικές προθέσεις και τον σκοπό που είχε ο συντάκτης με τα λεγόμενά του, κι έπειτα να τα τροποποιεί με τυχαίο τρόπο. Αυτό λέγεται παραποίηση. Είχε θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Τι θράσος! Θα το έκανε αυτό ένας άνθρωπος; (Όχι.) Είναι το έργο διαβόλου, όχι ανθρώπου. Δεν μπορείς να αλλάξεις έτσι απλά ούτε καν τα λόγια ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πρέπει να σεβαστείς την άποψη του συντάκτη. Αν θέλεις να κάνεις αλλαγές, πρέπει να τον ενημερώσεις από πριν και να πάρεις τη συγκατάθεσή του, και μόνο αφού λάβεις την άδειά του μπορείς να κάνεις τροποποιήσεις με βάση το αρχικό νόημα. Αυτό λέγεται σεβασμός. Σε ό,τι αφορά τον Θεό, απαιτούνται πολύ περισσότερα από σεβασμό και μόνο! Αν τυπωθεί λανθασμένα ακόμη και μία πρόταση στα λόγια του Θεού, αν της λείπει ακόμη κι ένα άρθρο, πρέπει να ρωτήσεις αν είναι αποδεκτό. Αν όχι, πρέπει να ξανατυπώσεις αυτήν τη σελίδα. Αυτό απαιτεί μια τόσο σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αυτό σημαίνει να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Είχε τέτοια καρδιά αυτός ο ηλικιωμένος κύριος; (Όχι.) Δεν είχε θεοφοβούμενη καρδιά. Θεωρούσε ότι ο Θεός ήταν κατώτερος από εκείνον. Ήταν απολύτως θρασύς. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα πρέπει να αποβάλλεται.

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη πρόσφατα. Κάποιοι χρησιμοποίησαν και πάλι ως δικαιολογία το γεγονός ότι διαδίδουν αποτελεσματικά το ευαγγέλιο και κερδίζουν περισσότερους ανθρώπους, για να τροποποιήσουν απερίσκεπτα τα λόγια του Θεού. Αυτήν τη φορά, τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα από την προηγούμενη φορά. Στην προηγούμενη περίπτωση, αυτό έγινε αυθαίρετα και δικτατορικά, χωρίς συναναστροφή με τους άλλους, και τα λόγια του Θεού παραποιήθηκαν με απερίσκεπτες και αψήφιστες ενέργειες. Αυτήν τη φορά, ρώτησαν πρώτα τον Άνωθεν, λέγοντας: «Οι άνθρωποι από μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα δεν μπορούν να αποδεχθούν κάποιους από τους όρους στα λόγια του θεού. Έχουμε σκεφτεί μια στρατηγική για να αφαιρέσουμε ή να αλλάξουμε αυτούς τους όρους, και τα σημεία από τα ρητά ή τα αποσπάσματα στα λόγια του θεού που δεν μπορούν να αποδεχθούν, κι έπειτα να κηρύξουμε σε αυτούς μια ειδικά προσαρμοσμένη εκδοχή των λόγων του θεού. Δεν θα πίστευαν σε αυτήν την περίπτωση;» Για δείτε! Είναι πραγματικά θρασείς. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αν τους αντιμετωπίσουμε με επιείκεια, αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν απλώς να θεωρηθούν ανόητοι και ανίδεοι, και πολύ νέοι. Θα μπορούσαμε απλώς να τους πούμε να μην το ξανακάνουν. Αλλά αν κρίνουμε τη φύση αυτού που έκαναν, άλλαξαν έτσι απλά τα λόγια του Θεού για να ικανοποιήσουν τον Σατανά. Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; Αυτή είναι η συμπεριφορά του Ιούδα, των προδοτών και των στασιαστών, που ξεπουλάνε τον Κύριο για τη δόξα. Παραποίησαν τα λόγια του Θεού, τα έκαναν πιο αποδεκτά κι ευχάριστα για να ικανοποιήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να αποδεχθούν το ευαγγέλιο. Με τι ισοδυναμεί αυτό; Ακόμη κι αν δεν πιστεύει ούτε ένας άνθρωπος στη γη, παύουν τα λόγια του Θεού να είναι τα λόγια του Θεού; Αλλάζει η φύση των λόγων του Θεού; (Όχι.) Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια μόνο αν τα αποδεχθούν εκείνοι, κι αν δεν τα αποδεχθούν, παύουν να είναι η αλήθεια; Μπορεί να αλλάξει η φύση των λόγων του Θεού εξαιτίας αυτού; Σε καμία περίπτωση. Η αλήθεια είναι η αλήθεια. Αν δεν την αποδεχτείς, θα χαθείς! Ορισμένοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο, σκέφτονται: «Πόσο αξιολύπητοι είναι που δεν το αποδέχονται! Τι υπέροχοι κι ευγενείς άνθρωποι. Ο θεός τους αγαπά και τους ελεεί τόσο πολύ. Πώς μπορούμε εμείς να μην τους δείξουμε λίγη αγάπη; Ας αλλάξουμε τα λόγια του θεού για να μπορούν να τα αποδεχθούν. Πόσο υπέροχοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, και πόσο καλός και ελεήμων είναι ο θεός απέναντί τους. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις προθέσεις του θεού!» Δεν είναι υποκρισία αυτό; (Ναι, είναι.) Άλλος ένας υποκριτής. Αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια κάνουν μόνο ανόητα πράγματα! Έχει ήδη αναφερθεί ότι κάποιος που παραποίησε τα λόγια του Θεού υπέστη τις συνέπειες κι αποβλήθηκε, και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τα παραποιήσουν ξανά. Τι προσπαθούν να πετύχουν; Δεν δείχνει αυτό ότι ξεπουλούν τον Κύριο για τη δόξα; (Ναι.) Αυτό δείχνει ότι ξεπουλούν τον Κύριο για τη δόξα, ικανοποιούν τον Σατανά. Δεν είναι πρακτικά τα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν να παρουσιαστούν ανοιχτά; Δεν τα παραδέχεσαι ως την αλήθεια; Αν δεν τα παραδέχεσαι, τότε γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις; Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, τι νόημα έχει να πιστεύεις στον Θεό; Είναι αδύνατο να πετύχεις τη σωτηρία με αυτόν τον τρόπο. Όπως κι αν μιλάει ο Θεός, όποιες λέξεις κι αν χρησιμοποιεί που δεν εναρμονίζονται με τις δικές σου αντιλήψεις, εξακολουθεί να είναι ο Θεός, και η ουσία Του δεν αλλάζει. Όσο ευχάριστα κι αν μιλάς, ό,τι κι αν κάνεις, όσο ευγενικός, αγαθός ή στοργικός κι αν πιστεύεις ότι είσαι, εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος, ένας διεφθαρμένος άνθρωπος. Αρνείσαι να παραδεχτείς τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια κι επιχειρείς να αλλάξεις τα λόγια του Θεού για να ικανοποιήσεις τον Σατανά. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι ποταπή! Νόμιζα ότι μετά τις προηγούμενες συναναστροφές σχετικά με τη φύση της παραποίησης των λόγων του Θεού, δεν θα προέκυπτε ξανά τώρα τέτοιο ζήτημα στη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, είναι απίστευτο ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τολμούν να τα παραποιήσουν και κάνουν τέτοιες σκέψεις. Ποια είναι η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι στα λόγια του Θεού; (Είναι ασέβεια.) Είναι εντελώς απερίσκεπτοι! Στην καρδιά τους, τα λόγια του Θεού είναι σαν φτερό στον άνεμο, δεν έχουν καμία σημασία. Σκέφτονται: «Τα λόγια του θεού μπορούν να διατυπωθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Μπορώ να αλλάξω τα λόγια του όπως μου αρέσει. Είναι καλύτερο να τα κάνουμε να εναρμονίζονται με τις αντιλήψεις και τα γούστα των ανθρώπων. Έτσι θα έπρεπε να είναι τα λόγια του θεού!» Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα, όπως η παραποίηση των λόγων του Θεού, μπορούν να χαρακτηριστούν αντίχριστοι. Ενεργούν επιπόλαια κι απερίσκεπτα, και κάνουν αυθαίρετες παραποιήσεις. Είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, κι έχουν την ίδια διάθεση και τα ίδια χαρακτηριστικά με άλλους αντίχριστους. Και υπάρχει κι άλλο ένα θέμα: Ποια είναι η πρώτη τους σκέψη και πράξη όταν αντιμετωπίζουν κάποιον κίνδυνο ή όταν βλάπτονται τα δικά τους συμφέροντα; Τι επιλέγουν; Επιλέγουν να προδώσουν τα συμφέροντα του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατευτούν. Όσοι παραποιούν τα λόγια του Θεού, το κάνουν πράγματι για να διαδώσουν αποτελεσματικά το ευαγγέλιο; Ποιο είναι το απώτερο κίνητρο πίσω από τη δήθεν αποτελεσματικότητά τους; Θέλουν να κάνουν επίδειξη των ταλέντων και των ικανοτήτων τους, και κάνουν τους ανθρώπους να δουν το εξής: «Δείτε πόσο ικανός είμαι! Βλέπετε πόσο αποτελεσματικά διαδίδεται το ευαγγέλιο μετά από τις τροποποιήσεις μου; Δεν έχετε τις ίδιες δεξιότητες, δεν θα τολμούσατε καν να σκεφτείτε με αυτόν τον τρόπο. Ορίστε! Με τις σκέψεις και τις ενέργειές μου, βλέπετε τα αποτελέσματα που πέτυχα;» Αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν τα λόγια του Θεού και τα παραποιούν για να ικανοποιήσουν τη δική τους φιλοδοξία κι επιθυμία να επιδιώξουν φήμη και θέση. Δεν έχουν τον χαρακτήρα ενός αντίχριστου; Δεν είναι καθόλου άδικο να τους χαρακτηρίσουμε αντίχριστους.

Ποια είναι μια άλλη εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων; Δεν συναναστρέφονται ποτέ πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές, ούτε λύνουν τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Αντιθέτως, απλώς κηρύττουν λόγια και δόγματα για να κάνουν διάλεξη στους άλλους, και μάλιστα αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Και ποια είναι η στάση τους και η προσέγγισή τους απέναντι στον Άνωθεν και στον Θεό; Δεν είναι τίποτε άλλο από απάτη και διπροσωπία. Όποια κι αν είναι τα ζητήματα που προκύπτουν εντός της εκκλησίας, δεν αναφέρουν ποτέ τίποτε στον Άνωθεν. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν ρωτούν ποτέ τον Άνωθεν. Είναι σαν να μην έχουν ζητήματα που απαιτούν συναναστροφή ή καθοδήγηση από τον Άνωθεν. Κάνουν τα πάντα με υπόγειο και μυστικό τρόπο, και δρουν στο παρασκήνιο. Αυτό λέγεται παρασκηνιακή χειραγώγηση, όπου θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και να παίρνουν εκείνοι τις αποφάσεις. Ωστόσο, κάποιες φορές φορούν και προσωπείο, θέτουν ασήμαντα ζητήματα στον Άνωθεν, παριστάνουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν τον Άνωθεν να πιστεύει λανθασμένα ότι αναζητούν την αλήθεια στα πάντα με υπέρτατη επιμέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν ζητούν ποτέ καθοδήγηση για κανένα σημαντικό ζήτημα, ενώ παίρνουν μονομερώς αποφάσεις και κρατούν τον Άνωθεν στο σκοτάδι. Αν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να το αναφέρουν, από φόβο μήπως επηρεάσει τη δύναμη, τη θέση ή τη φήμη τους. Οι αντίχριστοι ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά. Δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Για να το θέσουμε ξεκάθαρα, οι κύριες εκδηλώσεις αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι εμπλέκονται σε προσωπική διαχείριση· καλλιεργούν την επιρροή τους, την προσωπική τους κλίκα και τις διασυνδέσεις τους· επιδιώκουν τα δικά τους εγχειρήματα· και κατόπιν, κάνουν ό,τι θέλουν, πράγματα που ωφελούν τους ίδιους, κι ενεργούν χωρίς διαφάνεια. Η επιθυμία και ο πόθος των αντίχριστων να κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται σε αυτούς είναι ιδιαίτερα έντονα. Απαιτούν από τους άλλους να τους υπακούν όπως ένας κυνηγός κάνει το κυνηγόσκυλό του να υπακούει τις εντολές του, χωρίς να επιτρέπουν καμία διάκριση ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, κι επιμένουν στην απόλυτη συμμόρφωση και υποταγή.

Μπορούμε να παρατηρήσουμε άλλη μια εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων στο παρακάτω σενάριο. Για παράδειγμα, αν ο επικεφαλής μιας συγκεκριμένης εκκλησίας είναι ένας αντίχριστος, κι αν οι επικεφαλής και οι εργάτες υψηλότερου επιπέδου σκοπεύουν να ενημερωθούν για το έργο αυτής της εκκλησίας και να παρέμβουν σε αυτό, θα συμφωνούσε αυτός ο αντίχριστος; Σε καμία περίπτωση. Σε ποιον βαθμό ελέγχει την εκκλησία; Σαν ένα απόρθητο φρούριο, όπου δεν μπορεί να περάσει ούτε καρφίτσα ούτε μια σταγόνα νερό. Δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να εμπλακεί ή να ρωτήσει. Όταν μαθαίνει ότι έρχονται επικεφαλής κι εργάτες για να ενημερωθούν σχετικά με το έργο, λέει στους αδελφούς και στις αδελφές: «Δεν ξέρω με τι στόχο έρχονται αυτοί οι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας μας. Αν ανακατευτούν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας μας». Έτσι παραπλανά τους αδελφούς και τις αδελφές. Μόλις φτάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, βρίσκει διάφορους λόγους και δικαιολογίες για να εμποδίσει τους αδελφούς και τις αδελφές να έρθουν σε επαφή μαζί τους, ενώ φιλοξενεί υποκριτικά τους επικεφαλής και τους εργάτες, κρατώντας τους απομονωμένους σε ένα μέρος με το πρόσχημα ότι προστατεύει την ασφάλειά τους. Όμως, στην πραγματικότητα, το κάνει για να τους εμποδίσει να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές και να ενημερωθούν για την κατάσταση από αυτούς. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ρωτούν για την κατάσταση του έργου, ο αντίχριστος τους εξαπατά παρουσιάζοντας ψευδή εικόνα. Εξαπατά τους ανώτερούς του και αποκρύπτει την αλήθεια από τους κατώτερούς του, παραφουσκώνει τις δηλώσεις του, και υπερβάλλει ως προς την αποτελεσματικότητα του έργου για να τους εξαπατήσει. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες προτείνουν να συναντήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας, εκείνος απαντά: «Δεν το έχω κανονίσει! Δεν με ενημέρωσες πριν έρθεις. Αν το είχες κάνει, θα είχα κανονίσει να σε γνωρίσουν κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές. Αλλά δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος που επικρατεί αυτήν τη στιγμή, για λόγους ασφαλείας είναι καλύτερο να μη συναντηθείτε με τους αδελφούς και τις αδελφές». Παρόλο που τα λόγια του ακούγονται λογικά, ένας άνθρωπος με κρίση μπορεί να εντοπίσει το πρόβλημα: «Δεν θέλει οι επικεφαλής και οι εργάτες να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές επειδή φοβάται μήπως εκτεθεί, φοβάται μήπως αποκαλυφθούν τα ελαττώματα και οι παρεκκλίσεις στο έργο του». Ο αντίχριστος ελέγχει στενά τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι υπεύθυνοι, μπορούν εύκολα να εξαπατηθούν και να ξεγελαστούν από τον αντίχριστο. Η πραγματική κατάσταση των αδελφών της εκκλησίας, οι δυσκολίες τους που παραμένουν άλυτες, το κατά πόσο οι συναναστροφές και τα κηρύγματα του Άνωθεν και τα βιβλία των λόγων του Θεού παραδίδονται έγκαιρα στους αδελφούς και στις αδελφές, το πώς προχωρούν τα διάφορα έργα της εκκλησίας, το κατά πόσο υπάρχουν παρεκκλίσεις ή προβλήματα —όλα αυτά είναι πράγματα που δεν θα γνώριζαν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές δεν γνωρίζουν για οποιεσδήποτε νέες εργασιακές ρυθμίσεις στον οίκο του Θεού. Επομένως, ο αντίχριστος ελέγχει εξολοκλήρου την εκκλησία, μονοπωλεί τη δύναμη κι έχει τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δεν έχουν καμία ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τους επικεφαλής και τους εργάτες ανώτερου επιπέδου, και δεν γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα, τους παραπλανά και τους ελέγχει ο αντίχριστος. Όπως κι αν μιλάει ο αντίχριστος, αυτοί οι επιθεωρητές επικεφαλής και εργάτες δεν έχουν διάκριση κι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο αντίχριστος κάνει καλή δουλειά, ενώ του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτό είναι σαν να αναθέτει κανείς τη φροντίδα του εκλεκτού λαού του Θεού στον αντίχριστο. Αν, όσο τους εξαπατά ο αντίχριστος, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να τον διακρίνουν, είναι ανεύθυνοι, και δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το ζήτημα, δεν παρακωλύει αυτό το έργο της εκκλησίας και δεν βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού; Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες; Όταν μια εκκλησία ελέγχεται από έναν αντίχριστο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν και να κάνουν ερωτήσεις, και πρέπει να χειριστούν άμεσα και να ξεφορτωθούν τον αντίχριστο —δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αν υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν πραγματικό έργο κι αγνοούν ότι ο αντίχριστος παραπλανά τον εκλεκτό λαό του Θεού, ο εκλεκτός λαός θα πρέπει να εκθέσει αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες, να τους καταγγείλει, να τους απομακρύνει από τις θέσεις τους, και να τους αντικαταστήσει με καλούς επικεφαλής. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιλυθεί διεξοδικά το ζήτημα της παραπλάνησης των ανθρώπων από τον αντίχριστο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορεί να έχουν χαμηλό επίπεδο και να μην έχουν διάκριση, κι αυτός να είναι ο λόγος που απέτυχαν να χειριστούν και να επιλύσουν το ζήτημα του αντίχριστου. Δεν το κάνουν σκόπιμα. Δεν θα έπρεπε να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία;» Σε τέτοιους μπερδεμένους επικεφαλής, δεν θα πρέπει να δίνονται άλλες ευκαιρίες. Αν τους δοθεί άλλη ευκαιρία, απλώς θα συνεχίσουν να βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ο λόγος είναι ότι δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν συνείδηση και λογική, και οι πράξεις τους δεν έχουν αρχές. Είναι ποταποί και θα έπρεπε να αποκλειστούν! Τα τελευταία δύο χρόνια, κάποιοι αδελφοί και αδελφές σε κάποιες εκκλησίες έχουν ενωθεί για να διώξουν, να αντικαταστήσουν και να αποκλείσουν τέτοιους ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους που δεν κάνουν πραγματικό έργο. Δεν είναι καλό πράγμα αυτό; (Ναι, είναι.) Χαίρομαι όταν ακούω τέτοια καλά νέα. Είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού προχωρά στη ζωή και μπαίνει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει κάποια διάκριση και κάποιο ανάστημα, κι ότι δεν ελέγχονται πλέον από ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους δαίμονες. Οι συνηθισμένοι ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστοι δεν μπορούν πλέον να παραπλανούν ή να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, ο οποίος δεν περιορίζεται πλέον από τη θέση ή τη δύναμη. Έχουν το κουράγιο να διακρίνουν και να εκθέσουν τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, και τολμούν να τους εξοστρακίσουν και να τους διώξουν. Στην πραγματικότητα, είτε είναι επικεφαλής και εργάτες είτε συνηθισμένοι άνθρωποι μεταξύ των εκλεκτών του Θεού, είναι όλοι ίσοι ενώπιον του Θεού, και διαφέρουν μόνο ως προς τα καθήκοντά τους. Στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει διαχωρισμός με βάση τη θέση, μόνο διαφορετικά καθήκοντα και ευθύνες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστους που προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, τόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες όσο και ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να τους εκθέτουν και να τους καταγγέλλουν, να τους χειρίζονται άμεσα και να αποβάλουν τους αντίχριστους από την εκκλησία. Αυτή η ευθύνη είναι ίδια και κοινή για όλους.