Μια ανάλυση της πανούργας, αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων και πώς αναγκάζουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν

I. Μια ανάλυση της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε σχετικά με το πέμπτο στοιχείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων: παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Σήμερα, θα συναναστραφούμε σχετικά με το έκτο στοιχείο: συμπεριφέρονται με πανούργους τρόπους, είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού του στοιχείου και του πέμπτου; Από πλευράς διάθεσης, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και τα δύο περιλαμβάνουν πράξεις που έχουν να κάνουν με την απόκτηση εξουσίας και με την αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά. Και τα δύο έχουν διαθέσεις μοχθηρές, αλαζονικές, αδιάλλακτες και κακόβουλες. Οι διαθέσεις είναι ίδιες. Ωστόσο, το έκτο στοιχείο αναδεικνύει μια άλλη κυρίαρχη εκδήλωση των αντίχριστων: ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες, πράγμα που σχετίζεται με τη φύση των πράξεων των αντίχριστων. Ας αναλύσουμε, όμως, πρώτα τη λέξη «πανούργος». Με την πρώτη ματιά, η λέξη «πανούργος» είναι απαξιωτική ή εγκωμιαστική; Αν κάποιος κάνει κάτι πανούργο, είναι καλή ή κακή αυτή η πράξη; (Κακή.) Αν πούμε ότι ένας άνθρωπος ενεργεί με πανούργο τρόπο, αυτός ο άνθρωπος είναι καλός ή κακός; Προφανώς, οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση και την αίσθηση ότι κάποιος που ενεργεί με πανούργο τρόπο είναι ένας άχρηστος ηλίθιος. Αν κάποιος έρθει αντιμέτωπος με κάτι πανούργο, θα τον κάνει να χαρεί ή να τρομάξει; (Είναι τρομακτικό.) Πολύ απλά, δεν είναι καλό πράγμα. Με λίγα λόγια, με την πρώτη ματιά, η λέξη «πανούργος» είναι απαξιωτική. Είτε περιγράφει μια πράξη είτε τον τρόπο που ενεργεί κανείς, κανένα στοιχείο της δεν είναι θετικό. Είναι οπωσδήποτε αρνητική. Τώρα, ας εξηγήσουμε πρώτα ποιες είναι οι εκδηλώσεις της πανουργίας. Γιατί ονομάζεται «πανούργος» και όχι «δόλιος»; Ποια ειδική βαρύτητα έχει εδώ η λέξη «πανούργος»; Η πανουργία είναι βαθύτερη από τη δολιότητα. Άραγε δεν παίρνει περισσότερο χρόνο και δεν είναι πιο δύσκολο να διακρίνουν οι άνθρωποι κάποιον που ενεργεί με πανούργο τρόπο; (Ναι.) Τουλάχιστον αυτό, είναι εμφανές. Εξηγήστε, λοιπόν, τον όρο «πανούργος» με λέξεις που καταλαβαίνετε όλοι. Εδώ, «πανούργος» σημαίνει ύπουλος και πονηρός, και αναφέρεται σε αντικανονική συμπεριφορά. Αυτή η αντικανονικότητα έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι κρύβονται καλά και είναι αδιαπέραστοι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, που δεν μπορούν να διακρίνουν τι σκέφτονται ή τι κάνουν. Με άλλα λόγια, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς τις μεθόδους, τα κίνητρα και τις αφετηρίες των πράξεων αυτών των ανθρώπων, και μερικές φορές η συμπεριφορά τους είναι επίσης ύπουλη και υπόγεια. Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας όρος που μπορεί να περιγράψει την πραγματική εκδήλωση και κατάσταση της πανουργίας ενός ανθρώπου: είναι η «έλλειψη διαφάνειας», που τον κάνει ακατάληπτο και ακατανόητο στους άλλους. Οι πράξεις των αντίχριστων έχουν αυτήν τη φύση. Δηλαδή, όταν συνειδητοποιείς και διαισθάνεσαι ότι δεν κάνουν κάτι με ειλικρινείς προθέσεις, αυτό σε τρομάζει πολύ· ωστόσο, για κάποιο διάστημα ή για κάποιον λόγο, εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις τα κίνητρα και τις προθέσεις τους, κι απλώς νιώθεις ασυνείδητα ότι οι πράξεις τους είναι πανούργες. Γιατί σου δημιουργούν αυτήν την αίσθηση; Ένας λόγος είναι ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι λένε ή τι κάνουν. Ένας άλλος λόγος είναι ότι συχνά μιλούν με περιστροφές και σε οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να μην είσαι τελικά βέβαιος ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα ούτε και τι σημαίνουν πραγματικά τα λόγια τους. Όταν λένε ψέματα, νομίζεις ότι είναι η αλήθεια. Δεν ξέρεις ποιες απ’ τις δηλώσεις τους είναι αλήθεια και ποιες ψέματα, και συχνά νιώθεις ότι σε έχουν κοροϊδέψει και ξεγελάσει. Γιατί δημιουργείται αυτή η αίσθηση; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν ενεργούν ποτέ με διαφάνεια. Δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τι κάνουν ούτε με τι ασχολούνται, κι έτσι είναι αναπόφευκτο να τους υποψιάζεσαι. Στο τέλος, καταλαβαίνεις ότι η διάθεσή τους είναι δόλια, ύπουλη και μοχθηρή. Γιατί, παρόλο που η λέξη «πανούργος» είναι δυσνόητη κι ακούγεται αρκετά ασυνήθιστη, την εξηγούμε με μια τόσο απλή φράση όπως «έλλειψη διαφάνειας»; Έχει ένα έμμεσο νόημα αυτή η φράση. Ποιο είναι αυτό το έμμεσο νόημα; Ότι οι αντίχριστοι, όταν θέλουν να κάνουν κάτι, συχνά σου δείχνουν μια ψεύτικη εικόνα, κι έτσι είναι δύσκολο να τους διακρίνεις. Για παράδειγμα, αν ένας αντίχριστος θέλει να σε χαστουκίσει στο αριστερό μάγουλο, θα στοχεύσει το χτύπημά του στο δεξί σου μάγουλο. Όταν κάνεις ελιγμό για να προστατεύσεις το δεξί σου μάγουλο, θα σου καταφέρει ένα χτύπημα στο αριστερό, κι έτσι θα πετύχει τον στόχο του. Αυτό είναι πανουργία και δείχνει άνθρωπο που όλο μηχανορραφεί. Όσοι αλληλεπιδρούν και έχουν σχέσεις μαζί του εντάσσονται στα υστερόβουλα σχέδιά του. Γιατί αυτού του είδους οι άνθρωποι κάνουν πάντα υστερόβουλα σχέδια; Εκτός του ότι θέλουν να ελέγχουν τους ανθρώπους και να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά τους, θέλουν και να καρπώνονται οφέλη από όλους. Επιπλέον, σε αυτούς τους ανθρώπους μπορείς επίσης να ανακαλύψεις κάποιου είδους μοχθηρή διάθεση: Τους αρέσει πολύ να εκμεταλλεύονται τους άλλους ή να αξιοποιούν τα προτερήματά τους για να κοροϊδεύουν τις αδυναμίες των άλλων, και τους αρέσει να παίζουν με τους ανθρώπους. Αυτή είναι μια εκδήλωση της μοχθηρίας τους. Με κοσμικούς όρους, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται παμπόνηροι. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι σκέφτονται: «Μόνο οι πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι μπορεί να είναι παμπόνηροι. Οι νέοι δεν έχουν καμία εμπειρία και καμία σοφία για τα εγκόσμια, οπότε πώς θα μπορούσαν να είναι παμπόνηροι;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Όχι, δεν είναι. Η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων δεν εξαρτάται από την ηλικία. Γεννιούνται με αυτήν τη διάθεση. Απλώς όταν είναι νεότεροι και λιγότερο έμπειροι, μπορεί η εμπλοκή τους σε τέτοιες ραδιουργίες να είναι πιο υποτυπώδης και λιγότερο ραφιναρισμένη. Όσο μεγαλώνουν, κλείνουν ερμητικά, σαν τους βασιλιάδες παλιοδιαβόλους, που οι πράξεις τους είναι ερμητικά σφραγισμένες και εντελώς ακατανόητες για τους περισσότερους ανθρώπους.

Μόλις εξήγησα σε γενικές γραμμές τη λέξη «πανούργος». Ας συναναστραφούμε τώρα, λοιπόν, πάνω στις συγκεκριμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις της πανουργίας. Δεν αξίζει τον κόπο να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό; Αν δεν συναναστραφούμε πάνω σε αυτό, θα μπορείτε να τις διακρίνετε; Μπορείτε να τις αντιληφθείτε; (Όχι.) Δεν είναι ότι δεν μπορείτε καθόλου να τις διακρίνετε ή να τις αντιληφθείτε. Κάποιες φορές, επίσης, θα νιώθεις για έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ότι είναι πραγματικά πονηρός, τόσο πονηρός, που, ακόμα κι αν σε προδώσει, καταλήγεις να κάνεις αυτό που προστάζει, και τόσο πονηρός, κι ότι πρέπει να είσαι επιφυλακτικός απέναντί του. Οπότε, τι πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι και ποια λόγια και πράξεις αποκαλύπτουν στο πώς μεταχειρίζονται τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και τους ανθρώπους γύρω τους, που δείχνουν ότι ενεργούν με πανούργο τρόπο και με μοχθηρή διάθεση; Αξίζει τον κόπο να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό. Όταν εξηγούμε μόνο τη λέξη «πανούργος», οι άνθρωποι γενικά τη θεωρούν σχετικά απλή. Πιθανότατα αρκεί να κοιτάξει κανείς στο λεξικό για να καταλάβει το νόημά της. Όμως, όταν το θέμα είναι ποιες πράξεις, συμπεριφορές και διαθέσεις των ανθρώπων σχετίζονται με αυτήν τη λέξη και αποτελούν συγκεκριμένες εκδηλώσεις και καταστάσεις αυτής της λέξης, γίνεται όλο και πιο σύνθετη και δυσνόητη, έτσι δεν είναι; Κατ’ αρχάς, σκεφτείτε τους ανθρώπους ή κάποιους συγκεκριμένους αντίχριστους, που έχετε γνωρίσει και συναντήσει. Ποιες από τις πράξεις τους σε έκαναν να αισθανθείς ότι η φύση τους σχετιζόταν με πανουργία; Ή ποια από τα καθημερινά τους λόγια, ενέργειες και συμπεριφορές σχετίζονταν με αυτό; (Μια φορά, συνάντησα έναν αντίχριστο που ήταν ξεκάθαρο πως ήθελε να διεκδικήσει μια θέση και να γίνει επικεφαλής, αλλά έλεγε στους αδελφούς και τις αδελφές: «Πρέπει να καταγγείλουμε τους ψευδο-επικεφαλής και τους ψευδο-εργάτες. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε το έργο του αγίου πνεύματος. Αν δεν καταγγείλουμε και δεν εκθέσουμε τους ψευδο-επικεφαλής, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε το έργο του αγίου πνεύματος. Πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας για να διαφυλάξουμε όλοι μαζί το έργο της εκκλησίας». Κάτω από το λάβαρο της διαφύλαξης του έργου της εκκλησίας, έψαχνε να βρει στοιχεία έναντι των επικεφαλής και των εργατών, μεγαλοποιώντας ασήμαντα ζητήματα και υποκινώντας τους αδελφούς και τις αδελφές να καταγγείλουν τους επικεφαλής και τους εργάτες. Ο στόχος του ήταν να πλήξει τους επικεφαλής και τους εργάτες, ώστε να έχει την ευκαιρία να γίνει ο ίδιος επικεφαλής. Πολλοί αδελφοί και αδελφές δεν το διέκριναν αυτό και τους παραπλάνησε. Αντί να διακρίνουν το πρόβλημα με βάση τις αρχές, πιάστηκαν από ασήμαντα ζητήματα και αποκάλυψαν σημεία στα οποία οι επικεφαλής και οι εργάτες παρουσίαζαν διαφθορά για να τους καταδικάσουν, να τους στιγματίσουν και να μεγαλοποιήσουν τα πράγματα, οδηγώντας την εκκλησία σε χάος.) Πείτε Μου, είναι πανουργία αυτό; (Ναι.) Ακριβώς αυτό είναι. Γιατί είναι πανούργο; Αυτός ήθελε να πετύχει τους κρυφούς του στόχους με το λάβαρο της δικαιοσύνης, και ταυτόχρονα ενθάρρυνε τους άλλους να ενεργήσουν· την ίδια στιγμή, ο ίδιος δεν αποκαλύφθηκε και παρέμεινε κρυμμένος για να παρατηρεί τα αποτελέσματα. Αν τα κατάφερνε, τόσο το καλύτερο· κι αν δεν τα κατάφερνε, κανείς δεν θα μπορούσε να τον καταλάβει, αφού ήταν βαθιά κρυμμένος. Αυτό είναι πανουργία. Αυτή είναι μια μορφή των εκδηλώσεών της. Δεν σε άφηνε να μάθεις ποιες ήταν πραγματικά οι βαθύτερες σκέψεις του, κι αν μπορούσες να τις μαντέψεις έστω και λίγο, έβρισκε γρήγορα διάφορες δικαιολογίες και επιχειρήματα για να τις καλύψει και να υπερασπιστεί τον εαυτό του με κάθε κόστος, από φόβο μήπως οι άλλοι αντιλαμβάνονταν την αλήθεια. Περιέπλεξε επίτηδες τα πράγματα. Αυτό είναι πανουργία. Άλλος κανείς; (Πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα αντίχριστων εμφανίστηκε στην εκκλησία μας και πήρε τον έλεγχο, αποσυντονίζοντας το έργο της εκκλησίας. Ο Άνωθεν έστειλε κάποιον να αναλάβει το έργο, αλλά αυτή η ομάδα αντίχριστων προσποιούταν και έλεγε: «Έχουμε τους δικούς μας επικεφαλής και δεν δεχόμαστε επικεφαλής που μετατίθενται από άλλα μέρη. Μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας το έργο». Ως αποτέλεσμα, πολλοί παραπλανήθηκαν κι άκουσαν τους αντίχριστους, κι έτσι αρνήθηκαν να δεχθούν τον επικεφαλής που τοποθέτησε ο Άνωθεν. Αυτοί οι αντίχριστοι έφτασαν ακόμα και στο σημείο να περιορίσουν σε ένα μέρος τον επικεφαλής που έστειλε ο Άνωθεν. Του απαγόρευσαν να έχει επικοινωνία με τους αδελφούς και τις αδελφές, και δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να βοηθήσει στο έργο της εκκλησίας ή να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε έργο.) Αυτό ήταν τρομερά πανούργο από την πλευρά των αντίχριστων. Ποιο ήταν το κρυφό τους κίνητρο; Ήθελαν να ελέγξουν την εκκλησία και να εδραιώσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Αυτό είναι πανούργο. Τέτοια πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι.

Ποιες είναι οι κύριες εκδηλώσεις των αντίχριστων που ενεργούν με πανούργο τρόπο; Μία είναι η έλλειψη διαφάνειας, και άλλη μία είναι ότι υφαίνουν κρυφά ανομολόγητες μηχανορραφίες. Αν αποκάλυπταν σε όλους τα σχέδια και τις προθέσεις τους, θα μπορούσαν άραγε να τα πραγματοποιήσουν; Ασφαλώς όχι. Γιατί ενεργούν με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν πανούργες μεθόδους; Ποιος είναι ο σκοπός που κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις; Έως τώρα, έχετε σκεφτεί μόνο τον έλεγχο της εκκλησίας· κάποια ζητήματα, όμως, δεν έχουν να κάνουν με τον έλεγχο της εκκλησίας ή τον έλεγχο όλων. Η παραπλάνηση των ανθρώπων μιας εκκλησίας ή μιας περιοχής είναι σχετικά σημαντικό ζήτημα. Όμως, ποιος είναι ο σκοπός που κρύβεται πίσω από τις λιγότερο σημαντικές συμπεριφορές και πράξεις των αντίχριστων στις συνηθισμένες περιστάσεις; Είναι να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και να τους κάνουν να καταβάλλουν προσπάθειες για να ικανοποιούν τα δικά τους συμφέροντα και για το δικό τους όφελος. Ενώ ο Θεός ενορχηστρώνει τους ανθρώπους και κυβερνά τη μοίρα τους, οι αντίχριστοι θέλουν κι εκείνοι να υπαγορεύουν τη μοίρα των ανθρώπων και να τους χειραγωγούν. Αν όμως έλεγαν ευθέως ότι θέλουν να σε χειραγωγήσουν, εσύ θα συμφωνούσες με αυτό; Αν έλεγαν ότι θέλουν να σε διατάζουν σαν να είσαι σκλάβος, θα συμφωνούσες; Αν έλεγαν ότι εκείνοι είναι επικεφαλής κι εσύ πρέπει να τους ακούς, θα συμφωνούσες; Ασφαλώς δεν θα συμφωνούσες. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να καταφύγουν σε κάποιες αντισυμβατικές μεθόδους για να σε εκμεταλλευτούν χωρίς να το καταλάβεις. Αυτό ονομάζεται να είσαι πανούργος. Για παράδειγμα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λειτουργεί με πανούργο τρόπο, χρησιμοποιώντας προσχήματα που φαίνονται βάσιμα για να παραπλανά τους ανθρώπους. Πώς τα κατάφερε να κατασχέσει τις περιουσίες των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών; Μήπως θέσπισε γραπτώς μια πολιτική που όριζε ότι όλα τα περιουσιακά στοιχεία πάνω από ένα ορισμένο ποσό πρέπει να παραδοθούν στο κράτος; Θα είχε αποτέλεσμα αν το δήλωνε αυτό φανερά; (Δεν θα είχε.) Και τι έκανε αφού κάτι τέτοιο δεν θα είχε αποτέλεσμα; Έπρεπε να βρει έναν τρόπο που όλοι θα θεωρούσαν σωστό, ώστε να έχει τη δικαιολογία να κατασχέσει και να αρπάξει τις περιουσίες των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών. Αυτό αποδυνάμωσε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, έδωσε πλούτο στο κράτος και εδραίωσε την κυριαρχία του. Πώς το έκανε αυτό ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; (Κάνοντας επίθεση στους γαιοκτήμονες και αναδιανέμοντας τα εδάφη.) Σήκωσε τα λάβαρα της «επίθεσης στους γαιοκτήμονες και της αναδιανομής των εδαφών», και της «ισότητας για όλους», κι έπειτα επινόησε ιστορίες όπως «Το κορίτσι με τα άσπρα μαλλιά» για να παγιδεύσει και να καταδικάσει όλους τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές. Χρησιμοποίησε τη δύναμη της κοινής γνώμης και της προπαγάνδας για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους και να τους ενσταλάξει αυτές τις παράλογες ιδέες, με αποτέλεσμα όσοι ήταν απληροφόρητοι να θεωρήσουν κακούς τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές κι όχι ίσους με τις εργαζόμενες μάζες, να πιστέψουν ότι πλέον ο λαός θα ήταν ο αφέντης της ίδιας του της χώρας, ότι το κράτος ανήκε στον λαό, ότι αυτά τα λίγα άτομα δεν θα έπρεπε να κατέχουν τόσο πλούτο, και ότι θα έπρεπε να κατασχεθεί και να αναδιανεμηθεί σε όλους. Παρακινούμενοι από αυτές τις δήθεν καλές και σωστές ιδεολογίες και θεωρίες υπέρ των φτωχών, οι άνθρωποι παραπλανήθηκαν και τυφλώθηκαν, κι άρχισαν να πολεμούν τους τοπικούς μεγιστάνες, και να επιτίθενται στους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές. Και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Κάποιοι από αυτούς τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, κάποιοι σακατεύτηκαν και κάποιοι διέφυγαν πολύ μακριά. Με λίγα λόγια, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τα κατάφερε. Μέσα από αυτές τις απάτες, αυτές οι ανόητες κι αφελείς μάζες οδηγήθηκαν σταδιακά στην επίτευξη των στόχων που ήθελαν αυτοί οι διάβολοι. Έτσι και οι αντίχριστοι υιοθετούν στις ενέργειές τους τέτοιες πανούργες μεθόδους. Για παράδειγμα, όταν ένας αντίχριστος συνεργάζεται με κάποιον σε έναν ηγετικό ρόλο, και βλέπει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει αίσθημα δικαιοσύνης, κατανοεί την αλήθεια και μπορεί να τον διακρίνει, τότε αρχίζει να νιώθει ανασφάλεια: «Άραγε θα μπορούσε αυτός ο τύπος να με υπονομεύσει πίσω από την πλάτη μου; Μήπως σκαρώνει κάτι στο παρασκήνιο; Γιατί δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω; Είναι ή δεν είναι με το μέρος μου; Θα μπορούσε να με καταγγείλει στον άνωθεν;» Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, αρχίζει να ανησυχεί ότι η θέση του δεν είναι εξασφαλισμένη, έτσι δεν είναι; Οπότε, τι κάνει μετά; Τιμωρεί απευθείας αυτόν τον άνθρωπο; Ορισμένοι αντίχριστοι θα αναλάμβαναν φανερά δράση ενάντια σ’ έναν τέτοιον άνθρωπο, αλλά οι πιο πανούργοι δεν θα το έκαναν ευθέως. Αντ’ αυτού, θα άρχιζαν μιλώντας σε λίγους σχετικά πιο αδύναμους, μπερδεμένους αδελφούς και αδελφές που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, με ερωτήσεις και διακριτική βολιδοσκόπηση: «Ο τάδε είναι πιστός για πάνω από δέκα χρόνια, οπότε η πίστη του λογικά θα έχει κάποια βάση, έτσι δεν είναι;» Κάποιος μπορεί να απαντήσει: «Έχει σταθερή βάση. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύει στον Θεό, έχει απαρνηθεί την οικογένειά του και την καριέρα του. Η πίστη του είναι μεγαλύτερη από τη δική μας. Αν συνεργαστείς μαζί του, αυτό θα σου κάνει πολύ καλό». Ο αντίχριστος θα έλεγε: «Ναι, είναι αρκετά καλό, αλλά ποτέ δεν έχει συναναστροφές με τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Δεν φαίνεται πολύ κοινωνικός». Κάποιος άλλος μπορεί να προσθέσει: «Δεν ισχύει αυτό. Επιδιώκει την αλήθεια περισσότερο από εμάς. Συχνά συζητάμε μαζί, αλλά τον περισσότερο χρόνο του τον περνά διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, ακούγοντας κηρύγματα και μαθαίνοντας ύμνους, κι όταν είναι μαζί μας συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού». Ο αντίχριστος, όταν ακούει αυτά τα ευνοϊκά και επιδοκιμαστικά σχόλια για αυτόν τον άνθρωπο, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να πει κάτι άλλο, οπότε αλλάζει θέμα: «Πιστεύει στον θεό πολλά χρόνια κι έχει μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς. Θα πρέπει στο εξής να έχουμε περισσότερες αλληλεπιδράσεις μαζί του και να μην τον απομονώνουμε». Οι άλλοι, μόλις το ακούσουν αυτό, και πάλι τίποτα δεν διακρίνουν. Όταν ο αντίχριστος βλέπει ότι οι περισσότεροι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν τον άνθρωπο, δεν λέει τίποτε άλλο για το θέμα, αφού δεν μπορεί να πετύχει τους σκοπούς του. Αργότερα, βρίσκει μια άλλη ομάδα ανθρώπων και ρωτάει: «Βλέπετε ποτέ τον τάδε να διαβάζει τα λόγια του θεού; Έχω την εντύπωση ότι συνέχεια συναναστρέφεται με άλλους και με την πρώτη ματιά, φαίνεται πολυάσχολος. Γιατί δεν διαβάζει ποτέ τα λόγια του θεού;» Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πιο δολοπλόκοι, πιάνουν το υπονοούμενο και σκέφτονται: «Φαίνεται να υπάρχει κάποια διαμάχη μεταξύ αυτών των δύο. Προσπαθεί να μας κάνει να υπονομεύσουμε αυτόν τον άνθρωπο και να τον αποκλείσουμε». Οπότε, απαντούν: «Ναι, είναι πάντα απασχολημένος με ασήμαντες εργασίες, πάντα ασχολείται υπερβολικά με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Σπάνια διαβάζει τα λόγια του θεού, κι όταν το κάνει, απλώς τον παίρνει ο ύπνος. Το έχω παρατηρήσει αρκετές φορές». Αν κρίνουμε από τη συνομιλία του με την πρώτη ομάδα ανθρώπων και με τη δεύτερη, τι είδους διάθεση υπάρχει στα λόγια του αντίχριστου; Δεν είναι μοχθηρή; (Ναι.) Ποια είναι η φύση και ποια τα μέσα των πράξεών του; Είναι και τα δύο πανούργα. Η πρώτη ομάδα ανθρώπων δεν συνειδητοποίησε τι προσπαθούσε να κάνει ο αντίχριστος, ενώ η δεύτερη ομάδα αντιλήφθηκε ως έναν βαθμό τι συνέβαινε, κι έπειτα συμπορεύτηκε μαζί του. Ο αντίχριστος, όταν είδε ότι η δεύτερη ομάδα ανθρώπων συμπορεύτηκε μαζί του και μπορούσε να την προσελκύσει, θέλησε να χρησιμοποιήσει αυτήν την ομάδα για να ξεφορτωθεί τον συνεργάτη του. Αυτός ο συλλογισμός είναι πανούργος. Μετά από ένα σωρό μέσα που χρησιμοποιεί για να πείσει τη δεύτερη ομάδα, εκείνη παραπλανάται και προσελκύεται, και λέει: «Εφόσον αυτός ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται στις αρχές και στις προϋποθέσεις ενός επικεφαλής της εκκλησίας, υποθέτω ότι την επόμενη φορά δεν θα έπρεπε να τον ψηφίσουμε για επικεφαλής, έτσι δεν είναι;» Οι άνθρωποι αυτής της ομάδας είναι αρκετά ύπουλοι και, αφού μιλήσουν, παρατηρούν τη στάση του αντίχριστου. Ο αντίχριστος λέει: «Δεν γίνεται αυτό. Θα ήταν άδικο. Εδώ είναι ο οίκος του θεού, όχι η κοινωνία!» Μόλις το ακούν αυτό, ρωτάνε: «Αλήθεια δεν γίνεται αυτό; Και τι πρέπει να κάνουμε; Ε, τότε, θα τον ψηφίσουμε την επόμενη φορά». Ο αντίχριστος απαντά αμέσως: «Ούτε να τον ψηφίσουμε γίνεται». Βλέπετε; Ό,τι κι αν πουν δεν είναι σωστό· αυτό είναι πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, ο αντίχριστος θέλει απλώς να οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους στο δικό του μονοπάτι και να σκάψει έναν λάκκο για να πέσουν μέσα. Στο τέλος, οι άνθρωποι αυτοί, αφού ακούσουν το ένα και το άλλο, καταλαβαίνουν τις προθέσεις του αντίχριστου: «Ας κάνουμε απλώς δίκαιη εκλογή. Δεν έχει πολλές πιθανότητες, οπότε μπορεί ούτως ή άλλως να μην εκλεχθεί». Ο αντίχριστος είναι ευχαριστημένος. Για δείτε: Είναι ένας λύκος και μερικές αλεπούδες. Συνασπίζονται και πάνε χέρι-χέρι. Αυτή είναι η αρχή και η φύση των πράξεων του αντίχριστου και των δυνάμεων που τον ακολουθούν στην εκκλησία. Αυτή είναι η εκδήλωσή τους. Οι άνθρωποι που ακολουθούν τους αντίχριστους λένε: «Οπότε, ας ψηφίσουμε. Άλλωστε, δεν είναι και τόσο σπουδαίος. Αν ψηφίσουμε, μπορεί να μην επιλεχθεί καν». Μήπως υπάρχει κάτι ύποπτο εδώ; Μήπως σχεδιάζουν κάτι; Έχουν ήδη εντοπίσει τις ενδείξεις ο ένας από τα λόγια του άλλου, αλλά κανείς δεν λέει ευθέως τι να κάνουν. Υπάρχει μεταξύ τους μια σιωπηρή συμφωνία, την οποία όλοι καταλαβαίνουν. Φαινομενικά, ο αντίχριστος δεν ζητά ευθέως από κανέναν να μην επιλέξει τον συνεργάτη του, κι ούτε οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από αυτόν λένε: «Δεν θα επιλέξουμε εκείνον, θα επιλέξουμε εσένα». Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα; Επειδή κανείς δεν θέλει να δώσει στον άλλο πάτημα. Δεν είναι πανούργο αυτό; Είναι καθαρή μοχθηρία. Ακούν ο ένας τον τόνο στα λόγια του άλλου, αλλά κανείς δεν μιλά ευθέως, και στο τέλος καταλήγουν σε συμφωνία. Αυτό λέγεται σατανικός διάλογος. Μεταξύ τους, υπάρχει ένας «ανόητος» που, μετά από όλα αυτά που άκουσε, ακόμα δεν καταλαβαίνει και ρωτά τους άλλους αν θα ψηφίσουν ή δεν θα ψηφίσουν αυτόν τον άνθρωπο. Πώς απαντά ο αντίχριστος; Αν του πει «Κάνε ό,τι κρίνεις σωστό», θα είναι πολύ εμφανές. Μια τέτοια απάντηση έχει έναν τόνο απειλής και παρακίνησης. Οι μοχθηροί άνθρωποι δεν μιλάνε έτσι. Αντ’ αυτού, λέει: «Δεν έχει εργασιακές ρυθμίσεις ο οίκος του θεού; Ψήφισε αυτόν που πρέπει. Αν κάποιος δεν πρέπει να επιλεχθεί, μην τον ψηφίσεις». Δεν είναι διφορούμενα αυτά τα λόγια; Χρησιμοποιεί ένα πρόσχημα που φαίνεται βάσιμο, λέγοντας: «Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Δεν πρέπει να ακούς εμένα. Δεν έχει σημασία τι λέω εγώ. Δεν είμαι εγώ οι αρχές. Τα λόγια του θεού είναι οι αρχές». Ο «ανόητος» το ακούει αυτό και σκέφτεται: «Αν πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα τον ψηφίσω». Η ομάδα, βλέποντας ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ανόητος και θα μπορούσε να χαλάσει τα σχέδιά της, τον διώχνει και δεν αφήνει τον «ανόητο» να μείνει στους κόλπους της. Στο τέλος, όταν ο «ανόητος» συνεχίζει να ρωτάει αν πρέπει ή δεν πρέπει να ψηφίσει αυτόν τον άνθρωπο, κάποιος λέει: «Ας το συζητήσουμε αργότερα. Θα το κρίνουμε με βάση τις επιδόσεις του». Υπάρχει καθόλου αποφασιστικότητα σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει κανένα στοιχείο ειλικρίνειας; (Όχι.) Τότε, τι υπάρχει πραγματικά σ’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια εκφράζουν τη μοχθηρή διάθεσή τους, καθώς και τα κρυφά κίνητρα, τις προθέσεις και τους στόχους τους. Συνωμοτούν μυστικά μεταξύ τους —ο λύκος και οι αλεπούδες— για να απαλλαγούν από τον άνθρωπο που για τον αντίχριστο είναι μπελάς. Γιατί μπορεί να ενεργεί έτσι αυτή η ομάδα ανθρώπων; Πέρα από το γεγονός ότι τους κυβερνά η μοχθηρή διάθεσή τους, ο λόγος που μπορούν να το κάνουν αυτό είναι ότι ο ανώτερός τους, ο αντίχριστος, δεν συμπαθεί αυτόν τον άνθρωπο. Αν τον ψηφίσουν, και το μάθει ο αντίχριστος, το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό. Οπότε, για εκείνους, το πιο επείγον και το πιο σημαντικό, αυτό που θα τους ωφελήσει περισσότερο, είναι να μην ψηφίσουν αυτόν τον άνθρωπο. Όλοι ακούνε τον αντίχριστο. Ό,τι κι αν λέει ο αντίχριστος, σε όποια κατεύθυνση κι αν στρέφονται τα λόγια του, αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν, παραμερίζοντας τις αλήθεια-αρχές και τα λόγια του Θεού. Βλέπεις, μόλις εμφανιστεί ένας αντίχριστος, αναπόφευκτα θα υπάρχουν εκείνοι που θα τον υπακούν. Όταν ενεργεί ένας αντίχριστος, κάποιοι άνθρωποι θα τον συνοδεύουν και θα τον ακολουθούν. Δεν υπάρχει αντίχριστος που ενεργεί εντελώς μόνος του και απομονωμένος.

Αυτό που μόλις συζητήσαμε ήταν μία από τις εκδηλώσεις της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων. Η πανουργία που αναφέρεται εδώ έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αντίχριστοι έχουν τους δικούς τους σκοπούς και τα δικά τους κίνητρα σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν πρόκειται ούτε να σου τα πουν ούτε να σε αφήσουν να τα διακρίνεις. Όταν τα ανακαλύψεις, θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να τα καλύψουν, προσπαθώντας με διάφορα μέσα να σε παραπλανήσουν, να αλλάξουν την αντίληψη που έχεις γι’ αυτούς. Αυτή είναι η πανούργα πτυχή των αντίχριστων. Αν τα κίνητρά τους αποκαλύπτονταν εύκολα, αν γνωστοποιούνταν σε μεγάλη κλίμακα και κοινοποιούνταν σε όλους, ώστε να τα μάθουν οι άνθρωποι, τότε θα ήταν πανουργία αυτό; Δεν θα ήταν πανουργία. Τι θα ήταν; (Ανοησία.) Όχι ανοησία. Θα ήταν αλαζονεία πέρα από κάθε λογική. Οι αντίχριστοι είναι πανούργοι στη συμπεριφορά τους. Με ποιον τρόπο είναι πανούργοι; Συμπεριφέρονται πάντα με τρόπο που εξαρτάται από τεχνάσματα και τα λόγια τους δεν αποκαλύπτουν τίποτα, επομένως είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τις προθέσεις και τους στόχους τους. Αυτό είναι πανούργο. Δεν καταλήγουν εύκολα σε συμπεράσματα σε οτιδήποτε κάνουν· το κάνουν έτσι ώστε οι υφιστάμενοι και οι ακροατές τους να διαισθάνονται την πρόθεσή τους και, έχοντας καταλάβει τον αντίχριστο, να ενεργούν σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα κίνητρά του και να εκτελούν τις εντολές του. Εάν μια εργασία ολοκληρωθεί, ο αντίχριστος είναι χαρούμενος. Εάν δεν ολοκληρωθεί, κανένας δεν μπορεί να βρει κάτι να του καταλογίσει ή να κατανοήσει τα κίνητρα, τις προθέσεις ή τους στόχους που διέπουν τα όσα κάνει. Η πανουργία αυτού που κάνει έγκειται στις κρυφές μηχανορραφίες και τους μυστικούς στόχους, που όλα αυτά έχουν σκοπό να εξαπατήσει, να παίξει με όλους τους άλλους και να τους ελέγξει. Αυτή είναι η ουσία της πανούργας συμπεριφοράς. Η πανουργία δεν έγκειται στο να λες απλώς ψέματα ή να κάνεις κάτι κακό· αντίθετα, εμπεριέχει ευρύτερες προθέσεις και επιδιώξεις, που είναι ασύλληπτες για τους συνηθισμένους ανθρώπους. Εάν έχεις κάνει κάτι που δεν θέλεις να το μάθει κανείς ή πεις ένα ψέμα, μετράει αυτό ως πανουργία; (Όχι.) Αυτό είναι απλώς δολιότητα, δεν φτάνει στα επίπεδα της πανουργίας. Τι κάνει την πανουργία βαθύτερη από τη δολιότητα; (Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τη διακρίνουν.) Είναι δύσκολο να τη διακρίνει κανείς. Αυτό είναι ένα μέρος του θέματος. Τι άλλο; (Οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να καταλογίσουν σ’ ένα πανούργο άτομο.) Σωστά. Το θέμα είναι ότι είναι δύσκολο να βρεις κάτι να του καταλογίσεις. Ακόμη κι αν κάποιοι γνωρίζουν ότι το άτομο έχει διαπράξει κακές πράξεις, δεν μπορούν να προσδιορίσουν αν είναι καλό άτομο ή κακό, ένας πονηρός άνθρωπος ή ένας αντίχριστος. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να τον διακρίνουν, νομίζουν όμως ότι είναι καλός και μπορεί να εξαπατηθούν από αυτόν. Αυτό είναι πανουργία. Οι άνθρωποι είναι γενικά επιρρεπείς στο να λένε ψέματα και να σχεδιάζουν μικρο-συνωμοσίες. Αυτό είναι απλώς δολιότητα. Όμως οι αντίχριστοι είναι πιο ύπουλοι από τους κοινούς δόλιους ανθρώπους. Είναι σαν τους βασιλείς των διαβόλων· κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τι κάνουν. Μπορούν να κάνουν πολλά κακά στο όνομα της δικαιοσύνης, και βλάπτουν τους ανθρώπους, αλλά παρόλα αυτά εκείνοι τους εξυμνούν. Αυτό ονομάζεται πανουργία.

Συνέβη στο παρελθόν ένα περιστατικό με έναν επικεφαλής ο οποίος, κατά την επικοινωνία και τη συναναστροφή του με τον Άνωθεν, ενημερώθηκε για κάποια από τα σχέδια εργασίας του οίκου του Θεού. Εκείνη τη στιγμή, δεν είχαν ακόμη εκδοθεί επισήμως οι εργασιακές ρυθμίσεις. Εκείνος, όταν επέστρεψε, άρχισε να κάνει επίδειξη, αλλά δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι έκανε επίδειξη. Σε μια συνάθροιση, μιλούσε πολύ σοβαρά και, ξαφνικά, στη μέση της συναναστροφής του, είπε κάτι που κανείς δεν είχε ξανακούσει: «Έως τώρα, έχει ολοκληρωθεί κάθε στάδιο του έργου του θεού, και οι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν σταθεροποιηθεί. Από τον επόμενο μήνα, θα επεκτείνουμε το κήρυγμα του ευαγγελίου, οπότε πρέπει να δημιουργήσουμε ομάδες του ευαγγελίου. Πώς θα πρέπει να δημιουργηθούν οι ομάδες του ευαγγελίου; Υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες σε σχέση με αυτό…». Οι άλλοι, όταν το άκουσαν αυτό, σκέφτηκαν: «Από πού προήλθαν αυτά τα λόγια; Ο Άνωθεν δεν έχει εκδώσει ακόμη εργασιακές ρυθμίσεις. Πώς το ξέρει αυτός; Πρέπει να είναι προνοητικός!» Τον λάτρευαν, έτσι δεν είναι; Η στάση των ανθρώπων απέναντί του άλλαξε αμέσως. Το μόνο που έκανε ήταν να αναφέρει τη δημιουργία ομάδων του ευαγγελίου, αλλά μετά δεν έκανε κάποιο συγκεκριμένο έργο· απλώς φώναζε κενά συνθήματα. Ασφαλώς, όταν φώναζε κενά συνθήματα, είχε τον σκοπό του· έκανε επίδειξη γιατί ήθελε οι άλλοι να τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να τον λατρεύουν. Λίγο καιρό μετά, εκδόθηκαν οι εργασιακές ρυθμίσεις από τον Άνωθεν. Όταν τις είδαν οι αδελφοί και οι αδελφές, έμειναν έκπληκτοι και είπαν: «Απίστευτο! Δεν είναι προφητικό αυτό; Πώς το ήξερες; Κατανοείς την αλήθεια καλύτερα από εμάς. Το ανάστημά σου είναι μεγαλύτερο. Το δικό μας ανάστημα είναι πολύ μικρό. Όταν ήρθε η στιγμή να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, εσύ μας το είχες πει ήδη, ενώ εμείς ήμασταν απαθείς και ανίδεοι. Κοίτα, αυτό που συναναστράφηκες δεν συμφωνεί με την εργασιακή ρύθμιση από τον Άνωθεν; Είναι σύμπτωση, η οποία τώρα επαληθεύτηκε». Μέσω αυτού του περιστατικού, όλοι τον λάτρεψαν ακόμη περισσότερο, κι όχι σε συνηθισμένα επίπεδα, αλλά με πλήρη υποταγή, σχεδόν σε σημείο που γονάτιζαν και υποκλίνονταν μπροστά του. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν γι’ αυτό το ζήτημα. Αν δεν είχε μιλήσει γι’ αυτό ο ίδιος, κανείς δεν θα ήξερε. Μόνο ο Θεός το ξέρει. Ήταν ένα τόσο εμφανές ζήτημα, και δεν το αποκάλυψε σε κανέναν. Αντιθέτως, επέλεξε να τους παραπλανήσει με τόσο θράσος. Θεωρείται πανούργα αυτή η συμπεριφορά; (Ναι.) Γιατί παραπλάνησε τους άλλους με αυτόν τον τρόπο; Γιατί μπόρεσε να συμπεριφερθεί και να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο; Κατά βάθος, τι σκεφτόταν πραγματικά; Ήθελε οι άλλοι να τον θεωρήσουν διαφορετικό, να πιστέψουν ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Θα πρέπει να υπάρχει κάτι τέτοιο στην κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Οι πράξεις ενός τέτοιου ανθρώπου είναι αηδιαστικές και ξεδιάντροπες. Εσείς θα το θεωρούσατε πανούργο αυτό; (Ναι.) Εκτός από πανούργο, είναι και κάπως αηδιαστικό.

Μεταξύ των αντίχριστων, υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που δεν τον έχει ακούσει ποτέ κανείς να λέει κάτι λάθος ούτε τον έχει δει να κάνει κάτι λάθος· όλοι θεωρούν γενικά καλό και εγκρίνουν ό,τι κάνει και τον τρόπο που ενεργεί. Έχει ένα χαμόγελο, με μια έκφραση λες και είναι σπλαχνικός άγιος, και δεν κλαδεύει ποτέ κανέναν. Ό,τι λάθη κι αν κάνουν οι άλλοι, τα ανέχεται πάντα με μια καρδιά που συγχωρεί όπως η καρδιά της στοργικής μάνας. Ποτέ δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους απ’ την εκκλησία που παραβαίνουν τα διοικητικά διατάγματα, που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση ή κάνουν κακές πράξεις. Γι’ αυτό φταίει μήπως το ότι δεν μπορεί να δει ή να αντιληφθεί αυτά τα πράγματα; Όχι, τίποτε από τα δύο. Μπορεί και να τα δει και να τα αντιληφθεί, αλλά πιστεύει κατά βάθος ότι αν αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνονταν και η εκκλησία αποκτούσε ηρεμία, γεμάτη μόνο με έντιμους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, τότε τον ίδιο θα τον διέκριναν εύκολα και ίσως να μην μπορούσε να έχει πλέον κάποιο πάτημα στην εκκλησία. Έτσι, διατηρεί αυτούς τους ανθρώπους γύρω του· αφήνει τους κακοποιούς να συνεχίζουν να κάνουν κακό, τους ψεύτες να συνεχίζουν να λένε ψέματα και αυτούς που προκαλούν αναστάτωση να συνεχίσουν να το κάνουν, διασφαλίζοντας μέσω αυτής της αναστάτωσης ότι η εκκλησία δεν βρίσκεται ποτέ σε ηρεμία, κι έτσι διαφυλάσσει τη δική του θέση. Τι λέει, λοιπόν, όταν πρόκειται κάποιος να αποβληθεί, να αντιμετωπιστεί, να απομονωθεί ή να απομακρυνθεί από τη θέση του; «Πρέπει να δίνουμε στους ανθρώπους μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Ποιος δεν έχει ελλείψεις ή διαφθορά; Ποιος δεν έχει κάνει λάθη; Πρέπει να μάθουμε να έχουμε ανεκτικότητα». Οι αδελφοί και οι αδελφές το συλλογίζονται αυτό και λένε: «Είμαστε ανεκτικοί απέναντι σ’ εκείνους που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και κάνουν παραβάσεις ή είναι ανόητοι και ανίδεοι, αλλά δεν ανεχόμαστε τους κακούς ανθρώπους. Αυτός είναι κακός άνθρωπος». Ο αντίχριστος απαντάει: «Γιατί είναι κακός άνθρωπος; Απλώς κάποιες φορές μιλάει με σκληρά λόγια. Αυτό δεν είναι κακό. Οι πραγματικά κακοί άνθρωποι είναι εκείνοι που διαπράττουν φόνο και εμπρησμό στον κόσμο». Τι σκέφτεται, όμως, πραγματικά ο αντίχριστος; «Είναι κακός άνθρωπος αυτός; Είναι το ίδιο κακός μ’ εμένα; Δεν έχεις δει τι έχω κάνει, δεν ξέρεις τι σκέφτομαι μέσα μου. Αν ξέρατε, άραγε δεν θα με απομακρύνατε; Σκέφτεσαι να τον απομακρύνεις; Σε καμία περίπτωση! Δεν θα σε αφήσω να τον χειριστείς. Όποιος το προσπαθήσει θα με εξοργίσει, και θα του κάνω τα πράγματα πολύ δύσκολα! Θα αποβάλω όποιον προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει!» Θα το έλεγε, όμως, αυτό φωναχτά; Όχι, δεν θα το έλεγε. Τι κάνει, λοιπόν; Πρώτα ηρεμεί τα πράγματα, σταθεροποιεί την κατάσταση, κι εμφανίζεται ικανός να ηγηθεί της εκκλησίας και να ισορροπεί τις διάφορες δυνάμεις, έτσι ώστε η εκκλησία να μην μπορεί χωρίς αυτόν. Δεν διασφαλίζει έτσι τη θέση του; Μόλις διασφαλίσει τη θέση του, δεν διατηρεί άραγε και τα μέσα διαβίωσής του; Αυτό σημαίνει να είναι κανείς πανούργος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν τέτοιους ανθρώπους. Γιατί δεν μπορούν; Γιατί εκείνοι δεν λένε ποτέ την αλήθεια και δεν ενεργούν αψήφιστα. Εκτελούν μηχανικά ό,τι τους ζητήσει ο Άνωθεν να κάνουν· όσα βιβλία πρέπει να διανεμηθούν τα στέλνουν· διατηρούν τις λίγες συναθροίσεις την εβδομάδα, και κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων δεν μονοπωλούν τη συναναστροφή. Με την πρώτη ματιά, όλα φαίνονται τέλεια και άψογα, δεν αφήνουν περιθώριο για κριτική. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που μπορείτε να διακρίνετε: Δεν χειρίζονται ποτέ τους κακούς ανθρώπους. Αντιθέτως, τους προστατεύουν. Τους καλύπτουν και τους υπερασπίζονται συνεχώς. Δεν είναι πανούργο αυτό; Ποια είναι η πανούργα πτυχή της συμπεριφοράς τους εδώ; Ποιο είναι το επίκεντρο; Αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ποτέ δεν λένε την αλήθεια. Λένε πάντα ψέματα για να εξαπατήσουν τον οίκο του Θεού. Βλέπουν κακούς ανθρώπους να κάνουν κακές πράξεις, αλλά δεν τους αντιμετωπίζουν, παρά εξομαλύνουν πάντα τα πράγματα και ασκούν την υπομονή και την ανεκτικότητα. Με ποιο κίνητρο κάνουν αυτά τα πράγματα; Είναι άραγε πραγματικά το κίνητρό τους να βοηθήσουν τους ανθρώπους να συμπληρώνει ο ένας τα προτερήματα του άλλου και να είναι ανεκτικός ο ένας απέναντι στον άλλο; (Όχι.) Τότε ποιος είναι ο στόχος τους; Θέλουν να παγιώσουν τη δική τους επιρροή, να εδραιώσουν τη δική τους θέση. Ξέρουν ότι μόλις απομακρυνθούν οι κακοί άνθρωποι, θα είναι η σειρά τους να φύγουν. Αυτό είναι που φοβούνται. Γι’ αυτό, διατηρούν τους κακούς ανθρώπους γύρω τους. Όσο βρίσκονται αυτοί εκεί, η θέση του αντίχριστου είναι διασφαλισμένη. Αν απομακρύνονταν οι κακοί άνθρωποι, τότε ο αντίχριστος θα ήταν τελειωμένος. Οι κακοί άνθρωποι είναι η ομπρέλα προστασίας του, η ασπίδα του. Έτσι, όποιος κι αν εκθέσει τους κακούς ανθρώπους ή προτείνει να απομακρυνθούν, εκείνος διαφωνεί, λέγοντας: «Μπορούν ακόμα να κάνουν τα καθήκοντά τους, μπορούν ακόμα να προσφέρουν χρήματα, μπορούν, τουλάχιστον, ακόμα να παρέχουν υπηρεσία!» Βρίσκει λόγους και δικαιολογίες για να υπερασπιστεί τους κακούς ανθρώπους, και, συνήθως, οι άνθρωποι που δεν έχουν κρίση δεν μπορούν να δουν την κακόβουλη πρόθεση που κρύβει μέσα του, δεν είναι σε θέση να τη διακρίνουν.

Υπάρχουν άλλες περιστάσεις όπου οι πανούργες πράξεις ενός αντίχριστου σάς άφησαν μεγάλη εντύπωση; Ας μας πει κάποιος. (Ήταν μια αδελφή που ήταν η επικεφαλής μιας ομάδας του ευαγγελίου, και κάθε μήνα κατάφερνε να κερδίσει κάποιους ανθρώπους· ορισμένοι απ’ αυτούς ήταν άπιστοι. Ο αντίχριστος ερμήνευσε μια εργασιακή ρύθμιση αποσπασματικά, λέγοντας ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου θα πρέπει να στοχεύει κυρίως στους ανθρώπους που ανήκουν σε άλλα δόγματα και δευτερευόντως στους άπιστους, και ότι αν το επίκεντρο ήταν οι άπιστοι, αυτό θα συνιστούσε σοβαρή παραβίαση της εργασιακής ρύθμισης. Χρησιμοποίησε ακόμη και λόγια του Θεού από την «Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια», για να αναλύσει αυτήν τη συμπεριφορά. Έπειτα, ζήτησε από όλους να ψηφίσουν, ρωτώντας: «Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να συνεχίσει να είναι επικεφαλής;» Εκείνη την περίοδο, πολλοί απ’ τους ανθρώπους που βρίσκονταν στην εκκλησία ήταν νέοι πιστοί, πίστευαν μόλις ένα-δύο χρόνια, και δεν μπορούσαν να διακρίνουν, οπότε θεώρησαν ότι η παραβίαση της εργασιακής ρύθμισης ήταν κάτι σοβαρό και συμφώνησαν να αντικαταστήσουν την αδελφή. Η αδελφή εκείνη τη στιγμή έπεσε σε βαθιά αρνητικότητα. Αφού την ανέλυσε και την καταδίκασε εκείνος ο αντίχριστος, πίστεψε ότι ήταν αντίχριστη και η ίδια και ότι ο Θεός θα την απέκλειε οπωσδήποτε. Έπεσε σε τεράστια αρνητικότητα και δεν ήθελε να ζήσει. Επιπλέον, αυτός ο αντίχριστος απέκρυπτε κάποια κηρύγματα και κάποιες συναναστροφές που γίνονταν από τον Άνωθεν και εμάς δεν μας άφηνε να τα ακούσουμε. Υποστήριζε ότι η συναναστροφή από τον Άνωθεν ήταν πολύ σκληρή και ότι αν την ακούγαμε εμείς, επειδή ήμασταν νέοι πιστοί με μικρό ανάστημα, θα διαμορφώναμε αντιλήψεις. Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν ότι μας προστάτευε, αλλά στην πραγματικότητα, φοβόταν ότι αν ακούγαμε τα κηρύγματα από τον Άνωθεν, θα τον διακρίναμε και τότε δεν θα μπορούσε να μας ελέγχει. Χρησιμοποιούσε αυτές τις φαινομενικά λογικές μεθόδους για να χειραγωγεί και να κοροϊδεύει τους ανθρώπους, δίνοντας την εντύπωση ότι όσα έκανε ήταν εύλογα και σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού.) Αυτό το περιστατικό μπορεί σίγουρα να περιγραφεί ως πανούργο. Όποιος θεωρείται αντίχριστος έχει πάντοτε τις ίδιες πάγιες πρακτικές, δεν διαφέρουν στο παραμικρό. Οι αντίχριστοι έχουν τις ίδιες προθέσεις και τους ίδιους στόχους σε ό,τι κάνουν. Δεν αποδεικνύει άραγε αυτό ότι είναι πράγματι δαίμονες και κακά πνεύματα; (Ναι.) Χωρίς αμφιβολία. Είναι απολύτως εύστοχο να περιγράφουμε ως πανούργες τις πράξεις των αντίχριστων, αυτών των δαιμόνων και κακών πνευμάτων. Δεν είναι καθόλου υπερβολή.

Μετά από αυτά τα παραδείγματα, θα πρέπει να έχετε αποκτήσει κάποια επίγνωση. Έχετε αρχίσει να διακρίνετε κάπως τις πανούργες πράξεις των αντίχριστων; Οτιδήποτε έχει να κάνει με πανούργα συμπεριφορά, με κρυφές προθέσεις και κίνητρα, δεν είναι πράξεις ενός κανονικού ανθρώπου ούτε πράξεις ενός έντιμου ανθρώπου, και ασφαλώς δεν είναι πράξεις κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια. Μήπως αυτά που κάνουν αποτελούν άσκηση της αλήθειας; Μήπως υποστηρίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; (Όχι.) Άρα, τι κάνουν; Διαταράσσουν και αποδομούν το έργο της εκκλησίας, ενώ διαπράττουν το κακό. Δεν ακολουθούν την οδό του Θεού ούτε υποστηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού. Αυτό που κάνουν δεν είναι το έργο της εκκλησίας. Απλώς χρησιμοποιούν ως πρόσχημα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, για να επιδιώξουν τα δικά τους σχέδια, ουσιαστικά διαφυλάττοντας τα προσωπικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα του Σατανά. Υπάρχουν άλλα παραδείγματα; (Το 2015, ο Άνωθεν εξέδωσε μια εργασιακή ρύθμιση, που μας ζητούσε να χρησιμοποιήσουμε το άρθρο από «τον Αφυπνισμένο» για να συναναστραφούμε σχετικά με το πώς να διακρίνουμε τους ψευδο-επικεφαλής και το πώς να ξεχωρίζουμε μεταξύ των πραγματικών εκκλησιών και των ψευδο-εκκλησιών. Υπήρχε ένας επικεφαλής στην εκκλησία που είχε μόλις αντικατασταθεί, ο οποίος είπε ότι ήμασταν νέοι στην πίστη μας στον Θεό και είχαμε μικρό ανάστημα, και ότι καταλαβαίναμε πολύ επιφανειακά την εργασιακή ρύθμιση του Άνωθεν. Είπε ότι οι ενέργειες του Θεού είναι ασύλληπτες και ότι ο Άνωθεν εξέδωσε αυτήν τη ρύθμιση με βαθύτερο νόημα. Είπε επίσης: «Σε ό,τι αφορά τις αλήθειες για τη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων, ο άνωθεν έχει κάνει στο παρελθόν αρκετή συναναστροφή και έχει εξηγήσει αυτό το ζήτημα πολύ ξεκάθαρα. Αν το θέμα ήταν απλώς η διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων, θα ήταν απαραίτητο να εκδώσει άλλη μία εργασιακή ρύθμιση;» Έπειτα, πήρε αποσπασματικά κάποιες ενότητες από προηγούμενες εργασιακές ρυθμίσεις, κηρύγματα και συναναστροφές από τον Άνωθεν, και συγκέντρωσε υλικό δεκάδων χιλιάδων λέξεων για να παραπλανήσει τους αδελφούς και τις αδελφές, και να μας οδηγήσει αντίθετα να διακρίνουμε «τον Αφυπνισμένο». Εκείνη την περίοδο, παραπλανηθήκαμε και δεν εστιάσαμε στο να διακρίνουμε τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν αντίχριστος. Φοβόταν ότι αν άρχιζαν όλοι να διακρίνουν τους ψευδο-επικεφαλής και τους αντίχριστους, θα αποκάλυπταν τις κακές του πράξεις και θα τον διέκριναν, οπότε μας κατεύθυνε σκοπίμως αντί γι’ αυτούς να διακρίνουμε «τον Αφυπνισμένο».) Αυτό ήταν τέχνασμα, ήταν τακτική παραπλάνησης, δημιουργία αντιπερισπασμού για να στρέψετε αλλού την προσοχή σας, ώστε κανείς να μη δίνει προσοχή σ’ αυτόν. Δεν σας ακούγεται γνώριμη αυτή η μέθοδος; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, όταν αντιμετωπίζει μια κρίση, όπως εσωτερική αναταραχή στο πολιτικό του σύστημα ή απεργίες και επαναστάσεις που σχεδιάζονται από τον λαό, χρησιμοποιεί την ίδια τακτική: την απόσπαση της προσοχής. Χρησιμοποιεί συχνά αυτήν τη μέθοδο. Όποτε εμφανίζεται μια κρίση, προκαλεί πανικό για ενδεχόμενο πόλεμο, καλλιεργώντας τον πατριωτισμό, έπειτα προβάλλει αδιάκοπα ταινίες για αντιστασιακούς και πατριωτικούς πολέμους, ή διαδίδει ψευδείς ειδήσεις για να πυροδοτήσει εθνικιστικά αισθήματα, ώστε να αποσπάσει την προσοχή. Αυτά τα πράγματα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τα κάνει με απώτερα κίνητρα, έχοντας ανομολόγητους στόχους. Αυτό λέγεται πανούργα συμπεριφορά. Ποιος είναι ο πρόγονος των αντίχριστων; Είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο διάβολος. Οι πράξεις τους έχουν ακριβώς την ίδια φύση, σαν να έχουν κάνει κόμμα μεταξύ τους. Από πού προέρχονται οι μηχανορραφίες και οι μέθοδοι των αντίχριστων; Τους τις έμαθαν οι πρόγονοί τους, οι διάβολοι και ο Σατανάς. Ο Σατανάς είναι μέσα τους, οπότε είναι μάλλον φυσιολογικό να λειτουργούν με πανούργο τρόπο. Αποκαλύπτει πλήρως ότι έχουν τη φύση ενός αντίχριστου.

(Θεέ μου, θέλω να πω ένα παράδειγμα. Αυτή η περίπτωση αντίχριστου συνέβη στην ποιμαντική περιοχή Jijin. Ήταν γύρω στην άνοιξη του 2012. Ένας αντίχριστος που λεγόταν Αν διέδιδε πολλούς παραλογισμούς σε διάφορες εκκλησίες, και μάλιστα έγραψε κι ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό πριν εγκαταλείψει τη γη», το οποίο μοίρασε μόνος του σε όλες τις εκκλησίες. Υποστήριζε ότι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό πριν εγκαταλείψει τη γη είναι αν, αφού φύγει Εκείνος, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα ακούσει τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, οπότε πρέπει να καταλαβαίνουμε τις προθέσεις του Θεού· και ότι τώρα, αρκεί να διαβάζουμε απλώς τα κηρύγματα, τις συναναστροφές και τις ρυθμίσεις εργασίας του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, κι αυτό αντικαθιστά την ανάγκη να τρώμε και να πίνουμε τα λόγια του Θεού. Ως αποτέλεσμα, πολλοί αδελφοί και αδελφές παραπλανήθηκαν. Σταμάτησαν να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, κι αυτό ήταν ο στόχος που επεδίωκε να πετύχει ο αντίχριστος. Η ύπουλη συμπεριφορά του αντίχριστου έγκειται στο γεγονός ότι, με το πρόσχημα ότι κατέθετε μαρτυρία στον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, απομάκρυνε τους ανθρώπους από τα λόγια του Θεού, με αποτέλεσμα να πάψουν να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, ενώ ταυτόχρονα τους έκανε να πιστεύουν ότι κατανοούσε βαθιά την καρδιά του Θεού. Εφόσον είχε σκεφτεί τι ενδιέφερε τον Θεό πριν φύγει, οι άλλοι του είχαν μεγάλη εκτίμηση και τον λάτρευαν.) Γιατί εξύψωσε τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα; Επειδή εκείνος τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα είναι άνθρωπος, όπως κι εκείνος. Εξυψώνοντας τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, στην πραγματικότητα έκανε τους άλλους να λατρεύουν και να εξυψώνουν τον ίδιο. Αυτός ήταν ο στόχος του. Δεν μπορούμε απλώς να κρίνουμε αν αυτό που είπε ήταν σωστό ή λάθος. Το πιο σημαντικό είναι να εξετάσουμε τις συνέπειες και τους στόχους που πέτυχαν τα λόγια του. Οπότε, εξυψώνοντας τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, ο σκοπός του ήταν στην πραγματικότητα να εξυψώσει τον εαυτό του. Αυτός ήταν ο στόχος του. Ήξερε ότι κανείς, ασφαλώς, δεν θα είχε αντίρρηση στην εξύψωση του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, κι ότι οι άλλοι θα συμφωνούσαν μαζί του και θα εξύψωναν τον ίδιο. Αλλά αν εξύψωνε τον εαυτό του και κατέθετε μαρτυρία απευθείας για τον εαυτό του, οι άλλοι θα τον εξέθεταν, θα τον αντιλαμβάνονταν και θα τον απέρριπταν. Επομένως, ο αντίχριστος χρησιμοποίησε την τακτική να εξυψώνει τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα για να πετύχει την εξύψωση του εαυτού του και την κατάθεση μαρτυρίας για τον εαυτό του. Αυτή ήταν η ύπουλη συμπεριφορά του αντίχριστου. Οι πράξεις του αντίχριστου Αν ήταν πολύ πανούργες. Παραπλάνησε εύκολα τους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα περιστατικό ενός κλασικού αντίχριστου. Από την περίπτωση αυτού του αντίχριστου, ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να μάθει να διακρίνει, να καταλαβαίνει τις πανούργες πτυχές των αντίχριστων, καθώς και τις κοινές μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να πετύχουν ως συνέπεια την παραπλάνηση των ανθρώπων. Είναι πολύ ωφέλιμο να τα κατανοήσουν αυτά οι άνθρωποι, για να μπορέσουν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Ποιος άλλος έχει να πει κάποιο παράδειγμα;

(Θεέ μου, έχω κι εγώ μια περίπτωση αντίχριστου να αναφέρω. Αυτό το περιστατικό συνέβη στην ποιμαντική περιοχή της Χενάν. Γύρω στο 2011, η εκκλησία ανέθεσε στη Γιου, μια ψευδο-επικεφαλής που είχε αντικατασταθεί, να επιβλέψει το έργο εκκαθάρισης, επειδή είχε κάποια χαρίσματα και εργασιακή εμπειρία. Εκείνη την περίοδο, εκδόθηκε μια εργασιακή ρύθμιση από τον Άνωθεν για τη λεπτομερή έκθεση και την πλήρη εξάλειψη των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων. Η Γιου, που λαχταρούσε μια θέση, το θεώρησε ευκαιρία να επιστρέψει. Με πρόσχημα την υλοποίηση της εργασιακής ρύθμισης, συναναστρεφόταν συνεχώς με τους αδελφούς και τις αδελφές για να ακολουθήσουν το ρεύμα του έργου του Αγίου Πνεύματος και να εστιάσουν στη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων. Ωστόσο, δεν συναναστρεφόταν σχετικά με τις αρχές διάκρισής τους, αλλά αντ’ αυτού μας έκανε να εστιάσουμε την προσοχή μας στους επικεφαλής και τους εργάτες. Σε κάθε συνάθροιση, ζητούσε από τους αδελφούς και τις αδελφές να μιλήσουν για τις επιδόσεις των επικεφαλής και των εργατών. Αφού μιλούσαμε εμείς, εκείνη αρπαζόταν από κάποιες παρεκκλίσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτονταν στο έργο τους. Μεγαλοποιούσε τη φύση αυτών των ζητημάτων, τους χαρακτήριζε ευθέως «ψευδο-επικεφαλής» και τους αντικαθιστούσε. Έπειτα, έδινε συνεχώς μαρτυρία στους αδελφούς και τις αδελφές για το πώς εξάλειψε αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι είχε ικανότητα διάκρισης και ήταν ικανή στο έργο της. Στην πραγματικότητα, ο στόχος της ήταν να χρησιμοποιήσει την αποπομπή αυτών των επικεφαλής και εργατών ως ευκαιρία για να επιστρέψει η ίδια και να ξαναγίνει επικεφαλής. Οι αδελφοί και οι αδελφές, επειδή τους είχε παραπλανήσει η Γιου, όταν είδαν τη διαφθορά που αποκάλυψαν οι επικεφαλής και οι εργάτες και τις παρεκκλίσεις στο έργο τους, άρχισαν να αναρωτιούνται αν ήταν ψευδο-επικεφαλής, και μάλιστα αμφισβήτησαν τους επικεφαλής της εκκλησίας όλων των επιπέδων, αδυνατώντας να συνεργαστούν κανονικά με το έργο των επικεφαλής και των εργατών. Επίσης, πολλοί επικεφαλής και εργάτες που είχαν μικρό ανάστημα περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό· ζούσαν σε μια κατάσταση παθητικότητας και επιφυλακτικότητας, και δεν ήταν σε θέση να εκτελέσουν κανονικά τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η εκκλησία σε χάος. Εκείνο το διάστημα, πολλοί άνθρωποι λάτρευαν αυτήν την αντίχριστη, και εκείνη παραπλάνησε κι άρχισε να ελέγχει καμιά δεκαριά εκκλησίες. Ακόμη κι αφού αποκαλύφθηκε η αντίχριστη, ορισμένοι δεν μπόρεσαν να την αντιληφθούν. Εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι υποστήριζε το έργο της εκκλησίας, και μάλιστα κάποιοι την υπερασπίστηκαν κιόλας.) Τι συνέβη αργότερα στους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν παραπλανηθεί; (Μέσω της συναναστροφής και της βοήθειας, κάποιοι κατάφεραν να αντιληφθούν την αντίχριστη και σώθηκαν, ενώ κάποιοι, όση συναναστροφή κι αν τους έγινε, παρέμειναν αδιάλλακτοι και αποφασισμένοι να ακολουθήσουν την αντίχριστη. Αυτοί οι άνθρωποι τελικά αποκλείστηκαν.) Αντιλαμβάνονται τώρα οι περισσότεροι άνθρωποι αυτήν την αντίχριστη; (Έχουν πλέον κάποια διάκριση.) Όσοι παραμένουν πεισματάρηδες και δεν αλλάζουν αξίζουν να χαθούν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν ακολουθεί κάποιος έναν αντίχριστο.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με διάφορες εκδηλώσεις των πανούργων πράξεων των αντίχριστων. Ας συνοψίσουμε τώρα: Ποια είναι η ουσία και η διάθεση που εκφράζει αυτή η συμπεριφορά των αντίχριστων; (Η μοχθηρία.) Είναι μια διάθεση που χαρακτηρίζεται κυρίως από μοχθηρία. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρή διάθεση συνήθως ενεργούν με πανουργία και ότι όσοι ενεργούν με πανουργία έχουν πολύ μοχθηρή διάθεση; (Ναι.) Είναι αυτός ένας λογικός συλλογισμός; Ενώ εκ πρώτης όψεως μοιάζει κάπως με συλλογισμό, η πραγματικότητα έχει ως εξής: οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρή διάθεση λειτουργούν συχνά με πανούργους τρόπους. Η φύση-ουσία των αντίχριστων που ενεργούν με πανουργία προέρχεται από τον Σατανά. Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι μοιάζουν με τους διαβόλους και με τον Σατανά. Αφού παρατηρήσεις πώς ενεργούν οι αντίχριστοι, καταλαβαίνεις πώς λειτουργούν οι διάβολοι και ο Σατανάς. Οι πραγματικοί διάβολοι και ο Σατανάς, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ενεργούν ακόμη πιο άσχημα. Ακόμη κι ένας απλός αντίχριστος μπορεί να ενεργεί τόσο πανούργα, με τόσο έξυπνη τακτική, μιλώντας χωρίς να αφήνει παραθυράκια, ώστε να μην μπορεί κανείς να βρει το παραμικρό ελάττωμα ή να τον ανακαλύψει. Πόσο μάλλον οι παλιοδιάβολοι και ο Σατανάς! Αν λάβει κανείς υπόψη την πανούργα συμπεριφορά των αντίχριστων, τότε οι συνηθισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν θέση, που σπάνια επικοινωνούν ή μιλούν ανοιχτά στους άλλους, που ενεργούν χωρίς διαφάνεια και δεν θέλουν να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτονται ή τι σκοπεύουν να κάνουν κατά βάθος ούτε ποιες είναι οι προθέσεις τους, που μένουν βαθιά κρυμμένοι και ερμητικά κλειστοί —δεν θα έχουν άραγε κι αυτοί ένα ίχνος πανουργίας στα λόγια και τις πράξεις τους; Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι, τότε σίγουρα βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αυτό είναι βέβαιο. Εκείνοι που βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, αν δεν δεχτούν να κλαδευτούν και δεν ακούνε τις υποδείξεις των άλλων, κι ακόμη περισσότερο αν δεν αποδέχονται την αλήθεια, τότε μόλις αποκτήσουν θέση, αναπόφευκτα θα γίνουν αντίχριστοι. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Κάποιοι άνθρωποι έχουν τέτοια μοχθηρή διάθεση και βάδισαν μία φορά στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, παρουσιάζοντας κάποιες ομοιότητες με έναν αντίχριστο· αν, όμως, μόλις δεχτούν να κλαδευτούν, μετανοήσουν, μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια, εγκαταλείψουν το προηγούμενο μονοπάτι τους, και μπορέσουν να αλλάξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μια τέτοια μεταμόρφωση θα τους απομακρύνει περισσότερο από το μονοπάτι ενός αντίχριστου, κι έτσι θα είναι ευκολότερο να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, κι έπειτα θα έχουν ελπίδα σωτηρίας. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις της πανούργας συμπεριφοράς των αντίχριστων. Η επόμενη εκδήλωση για την οποία θα συναναστραφούμε είναι ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί.