Από τον Τσενγκ Χάο, επαρχία Χουνάν

Το καθήκον που η σύζυγός μου κι εγώ εκπληρώνουμε στην εκκλησία είναι να κηρύττουμε το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μόλις πριν από λίγο καιρό, η γυναίκα μου προήχθη σε διευθύντρια ομάδας ευαγγελίου, ενώ εγώ, ως αποτέλεσμα της αλαζονείας μου και της ακόλαστης συμπεριφοράς μου, καθώς διατάρασσα και παρενέβαινα στο έργο του ευαγγελίου, στάλθηκα σπίτι μου για να συλλογιστώ. Δεδομένου ότι η γυναίκα μου κι εγώ είχαμε ξεκινήσει την εκπλήρωση των καθηκόντων μας τον ίδιο καιρό, το να τη βλέπω να προάγεται ενώ εμένα με απάλλασσαν από τα καθήκοντά μου ήταν δύσκολο να το καταπιώ. Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν όταν σκέφτηκα: «Ο Θεός ταξινομεί τους ανθρώπους ανάλογα με το είδος τους και, εφόσον εμένα με έδιωξαν και με έστειλαν σπίτι μου, τότε σίγουρα εκτίθεμαι και εξοντώνομαι από τον Θεό. Ω! Ποιος να το σκεφτόταν ότι μετά από τόσα χρόνια, η ζωή μου ως πιστός θα τελείωνε με τέτοια απόλυτη αποτυχία; Το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να περιμένω την τιμωρία μου». Έπειτα πήγα προς το σπίτι με βαριά καρδιά. Από τότε και στο εξής, βυθίστηκα σε αυτό το αίσθημα ήττας και η καρδιά μου ήταν γεμάτη παρανόηση και κατηγορίες για τον Θεό. Βυθίστηκα ολοκληρωτικά σε ένα σκοτάδι από το οποίο δεν μπορούσα να απελευθερωθώ.

Μια μέρα, διάβασα τυχαία αυτά τα δύο εδάφια του λόγου του Θεού: «Ποτέ δεν είπα ότι δεν έχετε μέλλον, πολύ λιγότερο δε, ότι έπρεπε να καταστραφείτε ή να υποστείτε καταδίκη. Έχω ανακοινώσει δημοσίως κάτι τέτοιο; Λες ότι δεν έχεις ελπίδα, αλλά δεν είναι άραγε αυτό δικό σου συμπέρασμα; Δεν είναι η συνέπεια της νοοτροπίας σου;» (από «Οφείλετε να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες της κατάστασης και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Δεν βλέπεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού και πάντα παρεξηγείς τον Θεό και διαστρεβλώνεις τις προθέσεις Του, κάτι που σε κάνει να είσαι πάντα απαισιόδοξος και να χάνεις την ελπίδα. Εσύ δεν το προκαλείς αυτό στον εαυτό σου; […] Δεν κατανοείς το έργο του Θεού και δεν κατανοείς καθόλου το θέλημά Του· πολύ περισσότερο, δεν κατανοείς τις καλές προθέσεις που έχει βάλει ο Θεός στο 6.000 ετών έργο διαχείρισής Του» (από «Το θέλημα του Θεού είναι να σώσει τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Διαβάζοντας αυτά τα εδάφια, ξαφνικά συνειδητοποίησα: για μένα δεν μιλά ο Θεός; Μόλις έμαθα ότι η εκκλησία με στέλνει σπίτι, άρχισα να κάνω υποθέσεις στα τυφλά, και κατέληξα στο ότι είχα εκτεθεί και εξοντωθεί από τον Θεό. Τότε έχασα την αυτοπεποίθησή μου για να αναζητήσω την αλήθεια. Ζούσα σε μια μόνιμη κατάσταση αρνητικότητας και παρανόησης, παραδομένος πλήρως στην αποτυχία μου. Τότε, κοίταξα στην καρδιά μου αναρωτώμενος: «Κατανοώ στ’ αλήθεια γιατί ήρθα αντιμέτωπος μ’ αυτήν την ‘κακοτυχία’; Κατανοώ στ’ αλήθεια το θέλημα του Θεού; Όχι! Είπε ο Θεός ότι δεν μπορώ να σωθώ; Όχι, δεν το είπε. Τότε γιατί κάνω τρελές εικασίες και αβάσιμους προσδιορισμούς; Δεν ήταν αυτό αλαζονικό και δόλιο; Δεν ήταν δικό μου φταίξιμο η βύθιση σε αυτό το σκοτεινό μαρτύριο; Πόσο ανόητος, πόσο παράλογος ήμουν!» Έτσι, προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, ζητώντας τη διαφώτισή Του, ώστε να κατανοήσω το θέλημά Του στο ότι εκτέθηκα με αυτόν τον τρόπο.

Αργότερα, είδα αυτό το εδάφιο των λόγων του Θεού: «Όλα όσα Εκείνος κάνει είναι πραγματική αγάπη για εσάς. Εκείνος δεν έχει καμία κακή πρόθεση. Σας κρίνει λόγω των αμαρτιών σας, ώστε να μπορέσετε να εξετάσετε τον εαυτό σας και να λάβετε αυτήν τη φοβερή σωτηρία. Όλα αυτά γίνονται για να κατεργαστεί τον άνθρωπο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Θεός κάνει τα μέγιστα για να σώσει τον άνθρωπο, και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόθυμος να καταστρέψει ολοσχερώς τους ανθρώπους που Εκείνος δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια. Τώρα έχει έρθει ανάμεσά σας για να κάνει έργο· δεν αποτελεί αυτό ακόμα μεγαλύτερη σωτηρία; Αν σας μισούσε, θα έκανε ένα έργο τέτοιου μεγέθους για να σας καθοδηγήσει προσωπικά; Γιατί να υποφέρει τόσο; Ο Θεός δεν σας μισεί ούτε έχει κακές προθέσεις απέναντί σας. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η αγάπη του Θεού είναι η πιο αληθινή αγάπη. Μόνο λόγω της ανυπακοής των ανθρώπων, πρέπει Εκείνος να τους σώσει μέσω της κρίσης· διαφορετικά, δεν θα σώζονταν. […] Εκείνος δεν αντέχει να σας αφήσει να γίνετε ακόμα πιο διεφθαρμένοι, αλλά και ούτε αντέχει να σας βλέπει να ζείτε σε ένα βρομερό τόπο σαν κι αυτόν, όπου ο Σατανάς σας ποδοπατά κατά βούληση ή να σάς αφήνει να πέσετε στον Άδη. Το μόνο που θέλει Εκείνος είναι να αποκτήσει αυτήν την ομάδα από εσάς και να σας σώσει τελείως. Αυτός είναι ο βασικός σκοπός για τον οποίον επιτελεί το έργο της κατάκτησης σε εσάς· είναι μόνο για τη σωτηρία» (από «Η εσωτερική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Όλα αυτά τα εγκάρδια λόγια από τον Θεό ζέσταναν την καρδιά μου και με ξύπνησαν από τη νωθρή μου κατάσταση. Όπως εξελίχθηκε, αν και η κατάστασή μου έμοιαζε εκ πρώτης όψεως με κακοτυχία, στην ουσία ο Θεός τοποθετούσε την αγάπη Του πάνω μου. Ο Θεός ήθελε να συλλογιστώ μέσω αυτής της αποτυχίας και της πτώσης, ώστε να μπορέσω να βρω τη ρίζα της αποτυχίας και να ξαναβαδίσω στο σωστό μονοπάτι. Ο στόχος Του όταν με εξέθεσε ήταν όχι να με εξοντώσει, μα να με σώσει. Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ήμουν αλαζόνας και ασυμβίβαστος, εκπλήρωνα τα καθήκοντά μου απρόσεκτα και όπως ήθελα εγώ. Ο Θεός απλώς δεν άντεχε να με βλέπει άλλο να εκπίπτω στη διαφθορά. Κυρίως δεν άντεχε να με δει να αντιμετωπίζω την τιμωρία για την προσβολή της διάθεσης του Θεού μέσω των ακόλαστων πράξεών μου. Έτσι, έφερε τη σωτηρία πάνω μου μέσω της κρίσεως και της παίδευσης. Το ότι η εκκλησία τώρα κανόνιζε να γυρίσω στο σπίτι έγινε για να αναγκαστώ να επιστρέψω ενώπιον του Θεού και να αναλογιστώ τις πράξεις μου μέσω αυτής της αποτυχίας και αυτού του στραβοπατήματος και μέσω αυτού του είδους της έκθεσης. Ήταν για να με κάνει να γνωρίσω τη δική μου διεφθαρμένη ουσία και ότι το μονοπάτι που έπαιρνα ήταν λάθος, και για να με κάνει να αναπτύξω πραγματική μεταμέλεια, επιτρέποντάς μου να πατήσω στο σωστό μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας και μια αλλαγή στη διάθεση. Αυτό ήταν το πολύ αληθινό έργο της σωτηρίας που ο Θεός εναπόθεσε πάνω μου. Το μόνο που έκανε ήταν να με φροντίζει και να με αγαπά. Διαφορετικά, θα ζούσα ακόμα άθελά μου στην αμαρτία, θα φερόμουν ακόμα απρόσεκτα, θα διατάρασσα και θα παρενέβαινα στο έργο του ευαγγελίου. Τελικά, θα τιμωρούμουν από τον Θεό για την προσβολή της διάθεσής Του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταφέρει να δω πόσο πραγματική είναι η σωτηρία του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτα ψευδές ή κενό αναφορικά με την αγάπη του Θεού — είναι αληθινή και πραγματική. Μέσω της αποτυχίας και του στραβοπατήματος οι άνθρωποι μαθαίνουν τους εαυτούς τους, και μέσω της κρίσεως και της παίδευσης ο Θεός εξαγνίζει και μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Εγώ, ωστόσο, απέτυχα να γνωρίσω το έργο και τη μέθοδο της σωτηρίας του Θεού. Απέτυχα να αναζητήσω την ειλικρινή πρόθεση στη σωτηρία του Θεού, και αντιθέτως οριοθετούσα τον εαυτό μου συνεχώς, ενώ παρεξηγούσα και παραπονιόμουν για τον Θεό, ζώντας μέσα στην άρνηση και εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια. Πόσο παράλογος είμαι! Πόσο λίγα κατανοώ!

Δεν μπορούσα παρά να πέσω γονατιστός ενώπιον του Θεού και να Του προσφέρω τις ευχαριστίες και τις δοξολογίες μου: «Θεέ μου, Σε ευχαριστώ! Μέσω αυτής της εμπειρίας, συνειδητοποίησα ότι η σωτηρία Σου είναι αληθινή και ότι η κρίση και η παίδευσή Σου είναι γεμάτες αγάπη. Χωρίς αυτά, ποτέ δεν θα κοιτούσα τον εαυτό μου ειλικρινά. Θα συνέχιζα να ζω στη διαφθορά, έχοντας καθοδική πορεία, ποδοπατημένος από τον Σατανά και τελικά θα κατέληγα να με πάρει μαζί του. Μέσω αυτής της εμπειρίας, έχω επίσης καταφέρει να συνειδητοποιήσω πως η ουσία Σου είναι η αγάπη και πως ό,τι κι αν κάνεις, είναι για να σώσεις την ανθρωπότητα. Θεέ μου, ορκίζομαι να γίνω ένας νέος άνθρωπος, να αφοσιωθώ πλήρως στην επιδίωξη της αλήθειας και στην αλλαγή της διάθεσής μου. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ορκίζομαι να εκτελέσω τα καθήκοντά μου ως δημιούργημα για να Σε ικανοποιήσω».