Από την Κεμού, επαρχία Χενάν

Στο μυαλό μου, πάντα πίστευα ότι κατέχω καλή ανθρώπινη φύση. Αυτό το πίστευα επειδή οι γείτονές μου συχνά μού έκαναν φιλοφρονήσεις μπροστά στους γονείς μου, επειδή ήμουν συνετή και έδειχνα ενδιαφέρον για την οικογένειά μας, λέγοντας ότι ήμουν το καμάρι των γονέων μου. Αφού παντρεύτηκα, τα πεθερικά μου με επαινούσαν μπροστά στους γείτονες, επειδή τους φερόμουν ευγενικά και σαν κόρη τους. Στη μονάδα εργασίας μου, ο επικεφαλής μου με επαινούσε που ήμουν έντιμη και ικανή. Και από τότε που δέχθηκα το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, είμαι υπάκουη με οτιδήποτε μού ζητά η εκκλησία να κάνω. Ποτέ δεν πηγαίνω κόντρα στον επικεφαλής, ακόμη κι αν δέχομαι επίπληξη επειδή δεν κάνω καλή δουλειά, και συχνά βοηθώ τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν ανάγκη. Ως εκ τούτου, θεωρώ τον εαυτό μου έναν λογικό, συμπονετικό και καλόκαρδο άνθρωπο με ανθρώπινη φύση. Ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου με γνώμονα τα λόγια μέσα από τα οποία ο Θεός αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος υστερεί σε ανθρώπινη φύση ή ότι έχει πενιχρή ανθρώπινη φύση. Όταν συναναστρέφομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές για τον λόγο του Θεού, παρόλο που γνωρίζω ότι πρέπει να έχω επίγνωση της ίδιας μου της φύσης και ότι μόνο αν γνωρίζω πραγματικά τον εαυτό μου και βλέπω ξεκάθαρα την αλήθεια, το άσχημο πρόσωπο της διαφθοράς μου από τον Σατανά, μπορώ να αναπτύξω πραγματικά μίσος για τον εαυτό μου. Μόνο τότε μπορώ να επιδιώξω την αλήθεια, να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να τα βιώσω, και έπειτα να επιτύχω, σταδιακά, μια αλλαγή διάθεσης και να σωθώ από τον Θεό. Αλλά εξακολουθώ να διατηρώ τις δικές μου απόψεις. Νιώθω πως αληθεύει ότι έχω διαφθαρεί από τον Σατανά, αλλά ακόμη κι αν δεν είμαι κάποια με την καλύτερη ανθρώπινη φύση, δεν είμαι επίσης και η χειρότερη· συγκριτικά, η ανθρώπινη φύση μου εξακολουθεί να είναι λίγο καλύτερη από των άλλων. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το τι λέει ο λόγος του Θεού ή από το τι λένε οι αδελφοί και οι αδελφές, δεν είμαι πρόθυμη να αποστασιοποιηθώ από την ιδέα ότι είμαι άνθρωπος με καλή ανθρώπινη φύση.

Μια μέρα, καθώς διάβαζα τον λόγο του Θεού, μια περικοπή τράβηξε την προσοχή μου. Ο Θεός λέει: «Ορισμένοι άνθρωποι είναι εγγενώς καλοί· είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Η ανθρώπινη φύση ορισμένων ανθρώπων είναι πιο αδύναμη, γι’ αυτό είναι δύσκολο γι’ αυτούς να κάνουν πράξη την αλήθεια· αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετωπίσουν κάποια δεινά. Θα λέγατε ότι αυτός που δεν κάνει πράξη την αλήθεια έχει αναζητήσει ποτέ την αλήθεια στις πράξεις του; Σίγουρα δεν την έχει αναζητήσει. Προκύπτει η εξής δική του σκέψη: “Αυτός ο τρόπος είναι καλός, είναι προς δικό μου όφελος”. Στο τέλος, ενεργεί βασισμένος στις δικές του ιδέες. Δεν αναζητά την αλήθεια καθώς κάποιο πρόβλημα υπάρχει στην καρδιά του, η καρδιά του δεν είναι σωστή. Δεν αναζητά, δεν εξετάζει, ούτε προσεύχεται ενώπιον του Θεού· ενεργεί απλώς πεισματικά, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες. Αυτού του είδους ο άνθρωπος απλώς δεν τρέφει καμία συμπάθεια για την αλήθεια. […] Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια, ούτε θα την αναζητήσουν εκείνη τη στιγμή, ούτε θα εξετάσουν τους εαυτούς τους έπειτα. Ποτέ δεν ελέγχουν εξονυχιστικά αν τα πράγματα που κάνουν είναι σωστά ή λάθος στο τέλος· συνεπώς, παραβιάζουν διαρκώς τις αρχές, παραβιάζουν την αλήθεια. […] Ένας άνθρωπος με καρδιά, όταν ακολουθεί μια ορισμένη πορεία δράσης, μπορεί να κάνει λάθος μόνο μία ή δύο φορές το πολύ — μία ή δύο φορές, όχι τρεις ή τέσσερις φορές, αυτό είναι κοινή λογική. Αν είναι σε θέση να διαπράξει το ίδιο λάθος τρεις ή τέσσερις φορές, αυτό αποδεικνύει ότι δεν τρέφει καμία αγάπη για την αλήθεια, ούτε αναζητά την αλήθεια. Αυτό το είδος ατόμου σίγουρα δεν διαθέτει ανθρωπιά» (από «Εφαρμογή της αλήθειας και μετατροπή της φύσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αφού διάβασα αυτήν την περικοπή του λόγου του Θεού, είχα μια ξαφνική αποκάλυψη. Όπως αποδεικνύεται, το να είναι κανείς άνθρωπος που επαινούν οι άλλοι, δεν αποδεικνύει ότι κατέχει καλή ανθρώπινη φύση. Η καλή ή η κακή ανθρώπινη φύση είναι στενά συνδεδεμένες με το πώς χειρίζονται οι άνθρωποι την αλήθεια. Ένας άνθρωπος με πραγματικά καλή ανθρώπινη φύση αναζητά την αλήθεια και κάνει πράξη την αλήθεια στο καθετί, και μετά εξετάζει και γνωρίζει τον εαυτό του. Πάντα θεωρούσα ότι έχω καλή ανθρώπινη φύση, επομένως είμαι κάποιος που αναζητά και κάνει πράξη την αλήθεια στο καθετί; Αναλογιζόμενη το παρελθόν, δεν προσευχόμουν στον Θεό, ούτε αναζητούσα την αλήθεια όσον αφορά πολλά πράγματα που συναντούσα. Δεν εξέταζα, ούτε κατανοούσα μετά τον εαυτό μου. Παρόλο που είχα αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, δεν επέλυα τα ζητήματά μου αναζητώντας την αλήθεια, αντιθέτως, συνέχιζα να διαπράττω επανειλημμένα το ίδιο λάθος. Μερικές φορές, ακόμη κι αν κατανοούσα λίγη αλήθεια, δεν φαινόταν να θέλω να την κάνω πράξη. Θυμάμαι έντονα πολλά παραδείγματα επ’ αυτού. Όταν υπήρχε κάποια αποξένωση με τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους εκτελούσα το καθήκον μου, γνώριζα ότι, αν δεν επιλυόταν το πρόβλημα, θα επηρέαζε άμεσα την αποτελεσματικότητα του έργου, αλλά λόγω της υπερηφάνειας και της ματαιοδοξίας μου, αρνούμουν να αφήσω κατά μέρος τον εγωισμό μου και να έχω ανοιχτή επικοινωνία μαζί τους. Αντίθετα, έσφιγγα τα δόντια και συνέχιζα να εργάζομαι, αποφέροντας πολύ αναποτελεσματικό έργο. Μερικές φορές, όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές να αποκαλύπτουν μια ορισμένη πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής τους, δεν προσπαθούσα να συναναστραφώ μαζί τους για την αλήθεια ώστε να τους βοηθήσω να γνωρίσουν τον εαυτό τους, αλλά, αντιθέτως, τούς έκρινα πίσω από την πλάτη τους. Δεν μετανοούσα, ούτε αναζητούσα να αλλάξω, ακόμη και αφού υπέστην αντιμετώπιση μερικές φορές, αλλά, αντιθέτως, ενέμενα στις παλιές μου οδούς. Δεν αγωνιζόμουν για τα βέλτιστα αποτελέσματα, όταν έκανα το καθήκον μου, αλλά, αντιθέτως, χειριζόμουν πάντα τα πράγματα με πρόχειρους, τεμπέλικους και ύπουλους τρόπους, προσπαθώντας πάντα να εξαπατήσω τον Θεό για να διατηρήσω το δικό μου όνομα και κύρος. Δεν έδινα πολλή σημασία σ’ αυτό, ούτε είχα ένοχη συνείδηση. Δεν αναζητούσα ούτε διερευνούσα, όταν αντιμετώπιζα θέματα στο καθήκον μου, απλώς έκανα αυτό που ήθελα. Ακόμη κι αν επέφερε απώλειες στην εκκλησία, δεν ένιωθα ότι ήμουν υποχρεωμένη στον Θεό ούτε και ντρεπόμουν για τις μοχθηρές πράξεις μου. Ακόμη κι όταν ο Θεός με προειδοποίησε μέσω του λόγου Του και με αντιμετώπισε και με κλάδεψε μέσω των αδελφών μου, εγώ και πάλι δεν αναζήτησα την αλήθεια για να επιλύσω αυτό το πρόβλημα, διαπράττοντας τις ίδιες παραβάσεις πάνω από τρεις ή τέσσερις φορές. Αυτές οι ενέργειες δεν αποδεικνύουν ότι δεν αγαπώ την αλήθεια, δεν κάνω πράξη την αλήθεια και υστερώ σε ανθρώπινη φύση, όπως φανερώνει ο λόγος του Θεού; Ο λόγος του Θεού λέει: «Πώς μπορεί να υπάρχει καλοσύνη σ’ αυτούς που δεν αγαπούν την αλήθεια; Πώς μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτούς που αγαπούν μόνο την σάρκα; Η δικαιοσύνη και η καλοσύνη δεν είναι όλες σε συνάρτηση με την αλήθεια; Δεν προορίζονται γι’ αυτούς που αγαπούν με όλη τους την καρδιά τον Θεό; Αυτοί που δεν αγαπούν την αλήθεια και οι οποίοι είναι μόνο σαθρά πτώματα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν υποθάλπουν το κακό; Αυτοί που αδυνατούν να βιώσουν την αλήθεια, δεν είναι όλοι τους εχθροί της αλήθειας; Και τι συμβαίνει μ’ εσάς;» (από «Μόνο όσοι οδηγηθούν στην τελείωση μπορούν να ζήσουν μια ουσιαστική ζωή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Όπως και να ‘χει, δεν έχω επιζητήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου με βάση τον λόγο του Θεού, αλλά συνέχισα να φορώ το δάφνινο στεφάνι της «καλής ανθρώπινης φύσης» στο κεφάλι μου. Πόσο αδιάντροπη υπήρξα!

Εκείνη τη στιγμή, η καρδιά μου ήταν γεμάτη με αυτοκατηγορία και γεμάτη με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό. Δεν μπορούσα παρά να ανοιχτώ ολοκληρωτικά στον Θεό: «Θεέ μου, πλέον γνωρίζω ότι δεν είμαι άνθρωπος με καλή ανθρώπινη φύση. Μέσω της διαφώτισης του λόγου Σου, κατάλαβα ότι ο άνθρωπος με αληθινή ανθρώπινη φύση είναι εκείνος που αγαπά την αλήθεια, εκείνος που ακούει τον λόγο του Θεού και επιζητά να υπακούει στον Θεό, εκείνος που είναι πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια και να επιδιώξει την αγάπη για τον Θεό. Συνειδητοποιώ, επίσης, ότι η κατανόησή μου για τον εαυτό μου δεν βασίζεται στην αλήθεια του λόγου του Θεού, αλλά στη δική μου φαντασία και τις αντιλήψεις, καθώς και στις κοσμικές απόψεις μου. Είναι τελείως παράλογο. Αν συνεχίσω να πιστεύω κατ’ αυτόν τον τρόπο, ποτέ δεν θα επιτύχω αλλαγή της διάθεσης, ούτε και θα σωθώ. Θεέ μου, Σε ευχαριστώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Σου. Από εδώ και πέρα, δεν θέλω να μετρώ τον εαυτό μου σύμφωνα με τις απόψεις του Σατανά ή με τη δική μου φαντασία. Θέλω να γνωρίζω τον εαυτό μου με βάση τον λόγο Σου, να καταβάλλω κάθε προσπάθεια για να επιδιώξω την αλήθεια, να δεχθώ τον λόγο Σου ως τη ζωή μου και να επιζητήσω να γίνω άνθρωπος με αλήθεια και ανθρώπινη φύση για να παρηγορήσω την καρδιά Σου».