Από τη Φαν Σινγκ, επαρχία Χενάν

Πριν από λίγο καιρό, όταν μια αδελφή κι εγώ εκτελούσαμε τα καθήκοντά μας μαζί, ανέπτυξα κάποια προκατάληψη απέναντί της, την οποία κρατούσα πάντα μέσα στην καρδιά μου και δεν γνωστοποιούσα ανοιχτά σ’ αυτήν. Όταν χώρισαν οι δρόμοι μας, ακόμη δεν είχα εισέλθει στην αλήθεια μιας αρμονικής συνεργασίας. Αργότερα, η εκκλησία κανόνισε να εργαστώ με την αδελφή Γουάνγκ, κι εγώ πήρα μια απόφαση ενώπιον του Θεού: Εφεξής, δεν θα βαδίζω στο μονοπάτι της αποτυχίας. Έχω πάρει το μάθημά μου, έτσι, αυτήν τη φορά, σίγουρα θα έχω περισσότερη ανοιχτή επικοινωνία μ’ αυτήν την αδελφή και θα επιτύχω μια αρμονική συνεργασία.

Κάθε φορά που υπήρχε αντιπαράθεση ή χάσμα ανάμεσά μας, καθώς εκτελούσαμε τα καθήκοντά μας μαζί, έπαιρνα την πρωτοβουλία να συναναστραφώ με την αδελφή και να μιλήσω από καρδιάς, και τη ρωτούσα τι εκτελούσα λανθασμένα. Εκείνη τότε επισήμαινε ότι ήμουν αλαζονική και επηρμένη, και ότι πάντα απέρριπτα τις απόψεις της κατά τις επικοινωνίες και τη συναναστροφή μας. Έλεγε ότι, μερικές φορές, όταν της επισήμαινα την κατάστασή της, τής έβαζα αδίκως κάποια ταμπέλα, ότι πάντα λάμβανα μονομερή δράση και ότι, κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, πάντα επέλεγα και διάβαζα τον λόγο του Θεού σύμφωνα με τις δικές μου επιθυμίες. Έγνεψα ότι συμφωνούσα με όλα αυτά τα πράγματα που επισήμανε για μένα η αδελφή. Σκέφτηκα: «Εφόσον λες πως είμαι αλαζονική, από εδώ και στο εξής θα μιλώ με περισσότερη ταπεινότητα και θα δίνω ιδιαίτερη προσοχή στο να μιλώ σοφά και διακριτικά. Αν ανακαλύψω τυχόν προβλήματά σου, τότε θα υποβαθμίσω τη σημασία τους όταν τα αναφέρω. Αν δεν τα αναγνωρίσεις, τότε δεν θα αναφερθώ άλλο σ’ αυτά. Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, θα διαβάζω όποια λόγια του Θεού πεις ότι θα ήθελες, και θα ακούω όλα όσα λες. Αυτά δεν θα επιλύσουν κάθε ζήτημα;» Μετά απ’ αυτό, ξεκίνησα να τα κάνω πράξη. Πριν μιλήσω, σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να αποφύγω να αναιρέσω την ιδέα της. Όταν οι απόψεις μας δεν εναρμονίζονταν, αποδεχόμουν την άποψή της και υλοποιούσα την ιδέα της. Όταν έβλεπα κάτι που έκανε λάθος, δεν της το υποδείκνυα ξεκάθαρα. Αλλά, μετά από ένα χρονικό διάστημα που συμπεριφερόμουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, συνειδητοποίησα ότι η ιδεολογία μου να «απαρνούμαι τη σάρκα και να κάνω πράξη την αλήθεια» δεν είχε αλλάξει τη σχέση μας καθόλου. Αντίθετα, είχε ενισχύσει τις προκαταλήψεις μου απέναντί της. Βλέποντας αυτά τα αποτελέσματα, αναστατώθηκα. Σκέφτηκα: «Έχω ήδη βάλει τα δυνατά μου να κάνω πράξη την αλήθεια, οπότε γιατί δεν έχει αποτέλεσμα; Δεν είναι εύκολο να τα πηγαίνω καλά με αυτήν την αδελφή, είναι τελείως παράλογη». Έτσι, ήμουν παγιδευμένη στον εξευγενισμό και η καρδιά μου άρχισε να πονά εξαιρετικά.

Μια μέρα, ήλθε για επίσκεψη ο επικεφαλής μας, για να αποκτήσει κατανόηση του έργου μας, και ρώτησε πώς ήταν η κατάστασή μας κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονικής περιόδου. Τότε συναναστράφηκα σχετικά με την κατάστασή μου. Αφού με άκουσε, ο επικεφαλής είπε: «Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια μ’ αυτήν τη μέθοδό σου. Μέσα σου είσαι ακάθαρτη. Το κάνεις για τους δικούς σου σκοπούς και δεν ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια». Μετά απ’ αυτό, διαβάσαμε δύο περικοπές από τον λόγο του Θεού: «Εξωτερικά φαίνεται σαν να κάνεις πράξη την αλήθεια, μα στην πραγματικότητα, η φύση των πράξεών σου δεν δείχνει πως κάνεις πράξη την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι, μόλις έχουν ορισμένες επιφανειακές συμπεριφορές, πιστεύουν: “Δεν εκπληρώνω τα καθήκοντά μου; Δεν εγκατέλειψα την οικογένεια και τη δουλειά μου; Δεν κάνω πράξη την αλήθεια εκπληρώνοντας τα καθήκοντά μου;” Μα ο Θεός δεν αναγνωρίζει πως κάνεις πράξη την αλήθεια. Όλοι εκείνοι των οποίων οι ενέργειες είναι επιμολυσμένες από προσωπικά κίνητρα και στόχους, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυστηρά μιλώντας, αυτού του είδους η συμπεριφορά πιθανότατα θα καταδικαστεί από τον Θεό, Εκείνος δεν θα την επαινέσει ούτε και θα τη θυμάται. Εξετάζοντάς το αυτό περαιτέρω, κάνεις κάτι κακό και η συμπεριφορά σου αντιτίθεται στον Θεό. Εξωτερικά, τα όσα κάνεις δείχνουν να συμμορφώνονται με την αλήθεια: Δεν διακόπτεις, δεν ενοχλείς ούτε αναστατώνεις τίποτα και δεν έχεις προκαλέσει πραγματική ζημιά ούτε παραβίασες την αλήθεια. Φαίνεται να είσαι λογικός και συνετός, ωστόσο η ουσία των ενεργειών σου έχει να κάνει με το ότι πράττεις το κακό και αντιστέκεσαι στον Θεό. Συνεπώς, πρέπει να προσδιορίσεις αν έχει συντελεστεί αλλαγή στη διάθεσή σου και αν κάνεις την αλήθεια πράξη εξετάζοντας τις προθέσεις πίσω από τις ενέργειές σου, υπό το φως των λόγων του Θεού. Δεν προσδιορίζεται από τα λόγια ή τις απόψεις των ανθρώπων. Αντίθετα, εξαρτάται από τον Θεό, ο οποίος είναι αυτός που λέει αν συμμορφώνεσαι ή όχι με το θέλημά Του, αν οι πράξεις σου έχουν την πραγματικότητα της αλήθειας και αν ανταποκρίνονται ή όχι στις απαιτήσεις και τα πρότυπά Του. Μόνο η αναμέτρησή σου με τις απαιτήσεις του Θεού είναι ακριβής» (από «Τι πρέπει να γνωρίζει κανείς για την αλλαγή της διάθεσής του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Οι ανθρώπινες ιδέες συνήθως φαίνονται καλές και σωστές στους ανθρώπους και μοιάζουν σαν να μην παραβιάζουν την αλήθεια πολύ· οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνουν πράξη την αλήθεια· αισθάνονται ότι ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο υποτάσσονται στον Θεό. Στην πραγματικότητα, δεν αναζητούν στ’ αλήθεια τον Θεό ούτε προσεύχονται στον Θεό γι’ αυτό· δεν μοχθούν να το κάνουν καλά σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, για να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. Δεν κατέχουν αυτή την αληθινή κατάσταση· δεν έχουν τέτοια επιθυμία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι άνθρωποι στις πράξεις τους. Πιστεύεις στον Θεό, μα δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου. Πώς να μην αποτελεί αυτό αμαρτία; Δεν εξαπατάς τον εαυτό σου; Τι είδους αποτελέσματα μπορείς να αποκομίσεις αν συνεχίσεις να πιστεύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επιπλέον, πώς μπορεί να εκδηλωθεί η σημασία της πίστης;» (από «Η αναζήτηση του θελήματος του Θεού είναι για χάρη της εφαρμογής της αλήθειας» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Κατανόησα τα λόγια του Θεού και τα συνέκρινα με την υποτιθέμενη κατάστασή μου του να «κάνω πράξη την αλήθεια». Η καρδιά μου φωτίστηκε. Εξαρχής, το κίνητρό μου πίσω από την επιθυμία μου για αρμονικό συντονισμό με την αδελφή μου, δεν ήταν επ’ ουδενί να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά ήταν να προστατεύσω τη δική μου υπερηφάνεια και ματαιοδοξία. Φοβόμουν ότι ο επικεφαλής θα έλεγε πως η ανθρώπινη φύση μου είχε ψεγάδια, πως δεν επεδίωκα την αλήθεια και πως δεν εργαζόμουν καλά με κανέναν. Επιπλέον, ήθελα να το χρησιμοποιήσω ως μέσον για να εξομαλύνω τη σχέση μου μ’ εκείνη την αδελφή και να απαλλαγώ από την ντροπή και τον πόνο που προκάλεσε η αντιπαράθεση. Πίστευα ότι θα αποκαθιστούσε την εικόνα μου στα μάτια των άλλων και θα τους έδινε τη δυνατότητα να δουν ότι είχα αλλάξει. Είναι ξεκάθαρο ότι η υποτιθέμενη «εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη» ήταν προς χάριν των δικών μου σκοπών. Όλα λάβαιναν χώρα μπροστά σε άλλους και δεν εδραιώνονταν με βάση την κατανόηση της αλήθειας και το βίωμα της πραγματικότητας της αλήθειας προκειμένου να ικανοποιηθεί ο Θεός. Δεν απεχθανόμουν τον εαυτό μου και δεν απαρνούμουν ειλικρινά τη σάρκα, επειδή δεν είχα επίγνωση της αλαζονικής και επηρμένης φύσης μου. Αναλογιζόμενη το έργο μου μ’ εκείνη την αδελφή, όταν μιλούσα, άθελά μου στεκόμουν πάνω σ’ ένα βάθρο και μείωνα την αδελφή μου. Όταν χειριζόμουν ζητήματα, λάτρευα να έχω τον έλεγχο· έκανα τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και ποτέ δεν συμβουλευόμουν άλλους ανθρώπους σχετικά με τις ιδέες τους. Όταν εκείνη επισήμανε τα προβλήματα που είχα, δεν αναζήτησα τη σχετική αλήθεια για να αναλύσω και να κατανοήσω την ουσία της φύσης μου. Επιπλέον, δεν αναζήτησα πώς θα έπρεπε να πράττω σύμφωνα με την αλήθεια και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Άλλαξα μόνο μερικές επιφανειακές ενέργειες, σκεπτόμενη ότι εφόσον το να συμπεριφέρομαι μ’ εκείνον τον τρόπο δεν ήταν σωστό, αν στο μέλλον απλώς αντάλλασσα εκείνες τις συμπεριφορές με κάποιες που όλοι θεωρούσαν καλές και συμβατές με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αυτό θα ήταν να κάνω πράξη την αλήθεια. Είδα ότι όλα όσα έκανα πράξη ήταν μόνο η αλήθεια που βασιζόταν στις δικές μου αντιλήψεις. Δεν είχαν καμία σχέση με τον λόγο του Θεού, και ο Θεός δεν αναγνώριζε ότι έκανα πράξη την αλήθεια. Στα μάτια του Θεού, όλες οι ενέργειές μου βρίσκονταν σε αντίθεση με την αλήθεια και αντιστέκονταν στον Θεό.

Αφού το αντιλήφθηκα αυτό, όταν αποκάλυπτα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου ή αντιλαμβανόμουν ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή, αναζητούσα σχετικά λόγια του Θεού που έθιγαν το ζήτημά μου, ανέλυα σχολαστικά την ίδια τη διεφθαρμένη ουσία μου και αναγνώριζα τη ρίζα της διαφθοράς από τα λόγια του Θεού. Στις συναθροίσεις, ανοιγόμουν ενεργά και αναζητούσα, από τους αδελφούς και τις αδελφές που κατανοούσαν την αλήθεια και είχαν εμπειρία, ποιες πτυχές της αλήθειας θα έπρεπε να κάνω πράξη για να επιλύσω το ζήτημα. Μ’ αυτό το είδος πράξης και εισόδου, η ομιλία και οι ενέργειές μου περιορίστηκαν, κι εγώ γνώριζα ποια είναι η θέση μου. Είχα σεβασμό για τους ανθρώπους και υποτασσόμουν με υπομονή. Το να απαρνούμαι τη σάρκα έγινε πολύ πιο εύκολο και μπορούσα, επίσης, να έχω ειλικρινή επικοινωνία με την αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν. Η σχέση μας είχε γίνει πολύ περισσότερο αρμονική απ’ ό,τι ήταν στο παρελθόν.

Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, κατάλαβα ότι το να κάνεις πράξη την αλήθεια θα πρέπει να βασίζεται στον λόγο του Θεού και θα πρέπει να εδραιώνεται πάνω στις αρχές της αλήθειας. Κάθε πράξη που παρεκκλίνει από τον λόγο του Θεού είναι απλώς εξωτερική ενέργεια, δηλαδή, το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια των δικών του αντιλήψεων. Ακόμη κι αν έκανα τα πράγματα καλά και ορθά, και πάλι δεν θα θεωρούταν ότι κάνω πράξη την αλήθεια και, ιδίως, δεν θα επέφερε αλλαγές στη διάθεση της ζωής μου. Εφεξής, ανεξάρτητα από το τι κάνω, επιθυμώ να κάνω πλήρως πράξη τον λόγο του Θεού ώστε η διαγωγή μου να είναι σύμφωνη με την αλήθεια και με το θέλημα του Θεού, και ώστε να μπορώ να επιτύχω την ικανοποίηση του Θεού.