Από τον Μενγκ Γιου, επαρχία Χενάν

Μια φορά, ενώ εκπλήρωνα το καθήκον μου, παρατήρησα ότι κάποιος αδελφός έδειχνε συχνά υπερβολική προσοχή σε μερικές αδελφές, έτσι σκέφτηκα ότι ίσως τούτο αποτελούσε έκφραση φαύλης διάθεσης, και αποφάσισα να αναζητήσω μια ευκαιρία για να του το υπενθυμίσω. Αργότερα, είδα ότι ο συγκεκριμένος αδελφός δεν επιτύγχανε σημαντικά αποτελέσματα στα καθήκοντά του, και τούτο επιβεβαίωσε περαιτέρω πως όσα σκεπτόμουν γι’ αυτόν ήταν σωστά. Έτσι, αποφάσισα να βρω μια ευκαιρία για να του μιλήσω. Ωστόσο, όταν θίξαμε το συγκεκριμένο θέμα, αρνήθηκε σθεναρά όλα μου τα σχόλια και απάντησε απότομα ότι ήμουν επικριτικός. «Όλα αυτά τα χρόνια», είπε, «κάθε φορά που συναναστρέφεσαι μαζί μου, με επιπλήττεις με απαξιωτικό ύφος, και σήμερα μιλάς με τον ίδιο απαξιωτικό τρόπο». Η συναναστροφή αποδείχθηκε χειρότερη κι από άκαρπη και έληξε σε πλήρη διαφωνία. Βλέποντάς τον να αντιδρά κατ’ αυτόν τον τρόπο, σκέφτηκα μέσα μου: «Εγώ σε συναναστράφηκα για να σε βοηθήσω, όχι για να σε φέρω σε δύσκολη θέση εκθέτοντας τα ελαττώματά σου. Κι εσύ, αντί να το αποδεχτείς, έψαξες να βρεις σφάλμα σε εμένα και με κατηγόρησες για απαξιωτική συμπεριφορά. Πολύ καλά, λοιπόν! Θα σε αφήσω μόνο σου. Εντούτοις, εγώ είχα καλή πρόθεση, και το μόνο που δείχνει η απόρριψή σου είναι ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια». Ως προς αυτό το θέμα, πάντα θεωρούσα ότι εγώ ήμουν ο σωστός, ενώ πίστευα ότι ο αδελφός ήταν ο μόνος υπαίτιος. Ωστόσο, πρόσφατα απέκτησα γνώση του εαυτού μου μέσω της αντιμετώπισης ανθρώπων, πραγμάτων και γεγονότων που ο Θεός είχε κανονίσει γύρω μου.

Πριν από λίγες ημέρες, η εκκλησία ανέθεσε μια νέα εργασία σε έναν από τους νεαρούς αδελφούς μου. Παλαιότερα ήταν σε κακή κατάσταση, αλλά, μετά τη διευθέτηση, μεταμορφώθηκε σε νέο άνθρωπο, πιο δραστήριο στη σκέψη του και πιο σίγουρο στον λόγο του. Μια μέρα, την ώρα που συναναστρεφόταν μαζί μου, ο τόνος, η έκφραση και ο τρόπος του με έκαναν να νοιώσω πάρα πολύ άβολα. Ήξερα ότι συναναστρεφόταν μαζί μου σχετικά με το θέλημα του Θεού και μιλούσε αληθινά για τα προβλήματά μου, αλλά μου ήταν εντελώς αδύνατον να τον ακούσω, πόσω μάλλον να δεχτώ τα όσα έλεγε. Τη στιγμή που ήμουν έτοιμος να ξεσπάσω και να τον αντικρούσω, ξαφνικά είδα στο πρόσωπό του τον εαυτό μου και θυμήθηκα τον τόνο και την έκφραση που χρησιμοποίησα πριν από αρκετούς μήνες, κατά τη συναναστροφή μου με τον άλλο αδελφό. Καθόλου περίεργο που με αποκάλεσε απαξιωτικό. Τώρα φαινόταν ότι αυτό που είχε αισθανθεί ήταν πραγματικό, και ήμουν, μάλιστα, ικανός να αναγνωρίσω την ίδια αηδία που ένοιωθε βλέποντάς με να ενεργώ με αυτόν τον τρόπο – σαν τη ναυτία που αισθάνεται κάποιος άμα φάει νεκρή μύγα. Μέχρι τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ένας άνθρωπος με αμετάβλητη διάθεση δεν έχει θέση για τον Θεό στην καρδιά του και ότι, ακόμα κι αν έχει καλές προθέσεις, αυτό που αποκαλύπτει δεν είναι παρά η φυσικότητα και η σατανική του διάθεση. Ακριβώς τη συγκεκριμένη στιγμή, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή ότι έχεις πράξει το σωστό σε συγκεκριμένους τομείς και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού ή ότι αξίζεις να καυχιέσαι για εκείνους τους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ανηθικότητες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού» (από «Μόνο γνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις σου, μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού μού επέτρεψαν να κατανοήσω ότι όσο περισσότερο νόμιζα ότι ήμουν σωστός σε όσα έπραττα, τόσο περισσότερο έπρεπε να εξετάσω και να γνωρίσω τον εαυτό μου με αυτά. Διότι, μετά τη διαφθορά μας από τον Σατανά, η καρδιά μας γέμισε με σατανικά δηλητήρια και η φύση μας κατέστη ολοκληρωτικά ανυπότακτη και επιθετική προς τον Θεό, οπότε αν οι πράξεις μας δεν ενισχυθούν από την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού, τότε σίγουρα θα Τον αψηφήσουν. Ακόμα κι αν εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι σύμφωνο με την αλήθεια και ότι δεν υπάρχει τίποτε το κακό σε αυτό, λόγω του ότι η διάθεσή μας δεν έχει αλλάξει, η φύση και η ουσία μας θα ανταγωνίζονται τον Θεό και όλα όσα αποκαλύπτουμε θα εξακολουθούν να είναι οι σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Άρα, μέσα μας, υπάρχουν πάρα πολλά ρυπαρά στοιχεία που πρέπει να αναλυθούν, να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν. Τώρα, καθώς θυμάμαι τις εκφράσεις μου όταν συναναστράφηκα με εκείνον τον αδελφό, είχα αιτιολογήσει το ότι είχα δίκιο μέσα από τις καλές μου προθέσεις, αλλά απέτυχα να παρατηρήσω ότι, στη συναναστροφή μου, κρατούσα λάθος στάση. Θεωρούσα εαυτόν ως τον κύριο της αλήθειας, πιστεύοντας ότι μπορούσα να καταλάβω την κατάστασή του, ότι όλα τα θέματα και οι καταστάσεις που έφερα στην προσοχή του ήταν ακριβή και, στη συνέχεια, αναγκάζοντάς τον να αποδεχτεί με το ζόρι αυτά που έλεγα. Αλλά τη στιγμή που με αντέκρουσε, εγώ τον χαρακτήρισα ως κάποιον που δεν επιδίωκε την αλήθεια. Μέσα από τις πράξεις μου, κατάλαβα ότι υπήρξα υπεροπτικός και σκληρός και ότι είχα περιορίσει και επιπλήξει άλλους – οι σιχαμερές και αποκρουστικές διαθέσεις του Σατανά. Ποια ήταν η διαφορά μεταξύ αυτών που αποκάλυψα εγώ και της πολιτικής επίκρισης που έχει εξαπολύσει το ΚΚΚ; Το ΚΚΚ δρα αδιακρίτως, βασιζόμενο στις δικές του προθέσεις όταν διατυπώνει κατηγορίες και υποβάλλει τους ανθρώπους σε αναγκαστική επίκριση. Δεν προσευχήθηκα πραγματικά στον Θεό, ούτε αναζήτησα την καθοδήγησή Του προτού συναναστραφώ με εκείνον τον αδερφό, ούτε και βεβαιώθηκα ότι αυτό που αποκάλυπτε ήταν πράγματι εκείνο που είχα σκεφτεί εγώ· αντίθετα, βασίστηκα στα όσα είχα φανταστεί και τον καταδίκασα, πιστεύοντας ότι πρέπει να ζούσε σε κατάσταση αχρειότητας, η οποία τον είχε οδηγήσει στο να μην επιτυγχάνει τίποτα ως προς τα καθήκοντά του, και τον πίεσα σκληρά προκειμένου να αναγνωρίσει ότι όσα έλεγα ήταν αληθή. Ανακάλυψα ότι κάθε μου κίνηση, το πώς φαινόμουν και ο τρόπος που μιλούσα – όλα έζεχναν την αλαζονική διάθεση του Σατανά. Πώς ήταν δυνατόν, με μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, να κάνω καλό στους άλλους κατά τη συναναστροφή μαζί τους; Πώς ήταν δυνατόν να εργαστεί πάνω μου το Άγιο Πνεύμα; Χωρίς το έργο Του και στηριζόμενος μόνο στον εαυτό μου, πώς περίμενα να επιτύχει αποτελέσματα η συναναστροφή μου; Τότε μόνο κατάλαβα ότι ο λόγος που η συναναστροφή μου είχε αποβεί άκαρπη δεν ήταν εξαιτίας της απόρριψης της αλήθειας από τον αδελφό, αλλά, αντιθέτως, επειδή δεν είχα φόβο Θεού στην καρδιά μου, επειδή είχα κρατήσει λάθος στάση, και δεν είχα κάνει μόνο τον Θεό να νοιώσει απέχθεια προς εμένα, αλλά είχα προκαλέσει αηδία και σε άλλους ανθρώπους.

Ευχαριστώ τον Θεό που οργάνωσε αυτήν την πραγματική κατάσταση, ώστε να μου επιτρέψει να αποκτήσω κάποια γνώση του εαυτού μου και να κατανοήσω ότι, αν οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει ως προς τη διάθεσή τους, αναπόφευκτα αποκαλύπτουν τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ακόμη κι αν νομίζουν ότι έχουν καλές προθέσεις και οι ενέργειές τους μοιάζουν σωστές. Σε εκείνες ακριβώς τις στιγμές, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν τον απολογισμό τους και να προσπαθήσουν να γνωρίσουν εαυτόν. Από εδώ και πέρα, επιθυμώ να επικεντρωθώ στην επίτευξη αλλαγής στη διάθεση της ζωής μου, να γνωρίσω εαυτόν ως προς τη φύση και την ουσία μου, να μην εξετάζω πια επιδερμικά τα θέματα και να μην παραβλέπω τη γνώση της δικής μου διεφθαρμένης φύσης λόγω των καλών μου προθέσεων. Θα επιδιώξω να γνωρίσω τον εαυτό μου ως προς τα πάντα, ώστε να μπορέσω σύντομα να επιτύχω αλλαγή στη διάθεσή μου και να χαρίσω παρηγοριά στην καρδιά του Θεού.