Από τη Γιξίν, επαρχία Χεμπέι

Πριν, άκουγα συχνά τους αδελφούς και τις αδελφές μου να λένε: «Ό,τι κάνει ο Θεός, είναι για το καλύτερο· είναι όλα όσα χρειάζονται οι άνθρωποι». Αυτό το αναγνώριζα και συμφωνούσα στα λόγια, αλλά δεν είχα καμία πραγματική κατανόηση ούτε και εμπειρία. Αργότερα, μέσα από κάποιο πραγματικό περιβάλλον που δημιούργησε ο Θεός, συνειδητοποίησα τελικά ότι όλα όσα μου έκανε Εκείνος, βασίζονταν στις προσωπικές μου ανάγκες και ότι ήταν το καλύτερο δώρο που μπορεί να δοθεί.

Μέσα μου, επιθυμούσα διακαώς την κοινωνική θέση. Όταν εκπλήρωνα το καθήκον μου στην εκκλησία, είχα πάντα την ελπίδα ότι ο επικεφαλής θα με πρόσεχε και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με είχαν σε εκτίμηση, αλλά η πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ όπως ήλπιζα. Για πολλά χρόνια, με όποιον κι αν συνεργαζόμουν κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, εγώ ήμουν πάντα βοηθός. Ό,τι κι αν συνέβαινε, οι επικεφαλής το συζητούσαν πάντοτε με τους συνεργάτες μου και κανόνιζαν να φροντίσουν εκείνοι το θέμα. Απ’ ό,τι φαινόταν, στα μάτια των επικεφαλής, ήμουν ένα ανάξιο λόγου, ασήμαντο άτομο. Εγώ το θεωρούσα άδικο, και σκεφτόμουν: «Εκπληρώνω τα ίδια καθήκοντα και δεν είμαι χειρότερη από τους άλλους. Γιατί είμαι πάντα βοηθός; Γιατί είμαι πάντα κατώτερη από κάποιον άλλο;» Βίωνα πολύ μεγάλη οδύνη, επειδή οι επιθυμίες μου δεν έλεγαν να ικανοποιηθούν, και ζούσα μόνιμα παρεξηγώντας τον Θεό. Δεν μπορούσα να ξεφύγω από αυτό. Μια μέρα, ο επικεφαλής ανέθεσε στον συνεργάτη μου να συγκεντρώσει μερικά έγγραφα, αλλά εμένα δεν μου ζήτησε να βοηθήσω. Αυτό αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα για εμένα. Παρόλο που ήξερα ότι δεν έπρεπε να επιδιώξω κάτι τόσο ασήμαντο, μου ήταν εντελώς αδύνατον να το ξεχάσω, και για άλλη μια φορά βούλιαξα στην οδύνη. Σκεφτόμουν: «Για ποιον λόγο μού τυχαίνει πάντα αυτό το είδος κατάστασης; Γιατί ο Θεός δεν έχει κανονίσει ποτέ αυτό που θέλω εγώ; Ποιο είναι το θέλημα του Θεού εδώ;» Πραγματικά αδυνατούσα να το καταλάβω.

Αργότερα, είδα τα εξής λόγια από τον Θεό: «[…] αλλά η διαφθορά στη φύση τους πρέπει να επιλυθεί μέσω δοκιμασιών. Σε όποιες πτυχές δεν εξαγνιστείς, αυτές είναι οι πτυχές στις οποίες πρέπει να εξευγενιστείς —αυτή είναι το σχέδιο του Θεού. Ο Θεός δημιουργεί για σένα ένα περιβάλλον, αναγκάζοντάς σε να εξευγενιστείς εκεί, έτσι ώστε να μπορείς να γνωρίσεις τη δική σου διαφθορά. Τελικά, φτάνεις σε ένα σημείο που θα προτιμούσες να πεθάνεις και να εγκαταλείψεις τις μηχανορραφίες και τις επιθυμίες σου, και να υποταχθείς στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Επομένως, όποιος δεν έχει αρκετά χρόνια εξευγενισμού και δεν έχει υποφέρει σε κάποιο βαθμό, δεν θα μπορέσει ποτέ να απαλλαχθεί από τα δεσμά της διαφθοράς της σάρκας στη σκέψη και στην καρδιά του. Στις πτυχές στις οποίες βρίσκεσαι ακόμα υπό τα δεσμά του Σατανά, και στις πτυχές στις οποίες έχεις ακόμα δικές σου επιθυμίες και δικές σου απαιτήσεις, αυτές είναι οι πτυχές στις οποίες θα πρέπει να υποφέρεις. Μόνο μέσα από τα βάσανα μπορούν οι άνθρωποι να πάρουν μαθήματα, να αποκτήσουν την αλήθεια και να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού» (από «Πώς να ικανοποιήσετε τον Θεό μέσα από τις δοκιμασίες» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Χάρη στα λόγια του Θεού, ένοιωσα στην καρδιά μου ένα κύμα ζεστασιάς, σαν να με καθοδηγούσε πρόσωπο με πρόσωπο ο Θεός, εξηγώντας μου το θέλημά Του μέσα από τις συγκεκριμένες ενέργειές Του, και επιτρέποντάς μου να κατανοήσω τις καλές Του προθέσεις. Μέσα από αυτήν τη διαφώτιση από τον Θεό, κοίταξα με καινούριο μάτι το περιβάλλον που Εκείνος είχε δημιουργήσει για εμένα. Τότε κατάλαβα ότι ο Θεός με γνώριζε καλύτερα από όλους· είχε κατανοήσει ξεκάθαρα ότι η διαφθορά μου από τον Σατανά ήταν πιο σοβαρή ως προς την κοινωνική θέση, ότι είχα τους μεγαλύτερους περιορισμούς σε αυτόν τον τομέα. Ο Θεός δεν άντεχε να με βλέπει να ζω μόνιμα υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, να με διαφθείρει, να με καταπιέζει, να με βασανίζει και να με ποδοπατά συνεχώς εκείνος. Έτσι, ο Θεός στόχευσε τη φύση μου, συνεχίζοντας να οργανώνει περιβάλλοντα για να με κρίνει, να με παιδεύει, να με δοκιμάζει και να με εξευγενίζει. Όλα αυτά γίνονταν για να καθάρουν και να μεταβάλουν τη διεφθαρμένη διάθεση μέσα μου και για να με σώσουν από τους περιορισμούς και τα δεσμά της κοινωνικής θέσης. Μέσα τους βρίσκονταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού. Αλλά για πάρα πολλά χρόνια, εγώ δεν είχα καταλάβει τις καλές προθέσεις του Θεού. Δεν ήμουν πρόθυμη να αποδεχτώ πάνω μου το έργο της «αποεπένδυσης» του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παρεξηγούσα μονίμως την καρδιά Του και ένοιωθα πάντα ότι ήταν σκληρός μαζί μου, καταπιέζοντάς με, και δεν μου επέτρεπε να δείξω πραγματικά τον εαυτό μου. Αν εγώ, ως άτομο που θεωρούσε την κοινωνική θέση ως την ίδια τη ζωή, είχα πράγματι ό,τι ήθελα σε κάθε τομέα, οι εσωτερικές μου επιθυμίες θα μεγάλωναν ολοένα και, στο τέλος, ο Θεός σίγουρα θα με απεχθανόταν, θα με απέρριπτε και θα με εξάλειφε, διότι ο αγώνας μου για φήμη και κέρδη πρόσβαλλε τη διάθεσή Του. Όταν ερχόταν εκείνη η ώρα, εγώ θα καταστρεφόμουν απόλυτα χάριν της κοινωνικής θέσης. Τότε μόνο κατάλαβα τις ειλικρινείς προθέσεις πίσω από το έργο που ο Θεός είχε επιτελέσει για πολλά χρόνια πάνω μου· τότε μόνο κατανόησα ότι τα περιβάλλοντα που ο Θεός είχε δημιουργήσει για εμένα, ήταν για να με σώσει. Είναι μια αγάπη που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Η καρδιά μου συγκινήθηκε από την ειλικρινή αγάπη του Θεού, και οι παρεξηγήσεις μου για τον Θεό εξαφανίστηκαν από μέσα της. Κατέστην πρόθυμη να δεχτώ το παίδεμα και την κρίση του Θεού, να είμαι υπάκουη μέσα στο περιβάλλον που ο Θεός είχε δημιουργήσει για εμένα, και να αναζητήσω την αλήθεια προκειμένου να επιλύσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση.

Μόνο μέσω της εμπειρίας αυτής αναγνώρισα αληθινά ότι ο Θεός δημιουργεί περιβάλλοντα για να εξευγενίσει την ανθρωπότητα, και τούτο περιέχει βαθύ νόημα αλλά και μεγάλη αγάπη. Η αλήθεια είναι ότι, όταν μου συνέβαιναν οι καταστάσεις εκείνες που δεν ήταν σύμφωνες με τις αντιλήψεις μου, ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν εγώ στη ζωή. Ήταν ένα βασικό μέσον του Θεού, για να με κάνει να Τον γνωρίσω και να Τον υπακούσω προκειμένου να με σώσει. Ακριβώς όπως η μητέρα πραγματικά κατανοεί τα δικά της παιδιά —τι χρειάζεται το κάθε παιδί καθώς μεγαλώνει, ποια διατροφή έχουν ανάγκη να ακολουθήσουν— αυτό το καταλαβαίνουν καλά οι μητέρες. Σήμερα, αυτό που κάνει ο Θεός στις ζωές των ανθρώπων είναι το ίδιο. Ο Θεός διαθέτει ενδελεχή κατανόηση των ανθρώπων. Τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Θεός για τους ανθρώπους και όσα επιτελεί στη ζωή τους, βασίζονται σε αυτά που χρειάζονται. Όλα είναι επωφελή για τη ζωή τους και γίνονται για να τους επιτρέψουν να κερδίσουν την αλήθεια, να ξεφύγουν από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά και να επιτύχουν υπακοή στον Θεό. Μόνο όταν οι άνθρωποι είναι υπάκουοι μέσα στα περιβάλλοντα που έχει δημιουργήσει ο Θεός γι’ αυτούς, μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή. Αν οι άνθρωποι αφήσουν αχαλίνωτες την ιδιοσυγκρασία και τις προτιμήσεις τους και αναγκάσουν τον Θεό να τις ικανοποιήσει, τότε όχι μόνο δεν θα κερδίσουν τίποτα, αλλά θα προκαλέσουν απέχθεια στον Θεό και, στο τέλος, μπορούν μόνο να βλάψουν και να καταστρέψουν εαυτόν. Τούτο οφείλεται στο ότι πίσω από την κουρτίνα τού τι αρέσει στους ανθρώπους δεν βρίσκεται τίποτα άλλο παρά ο έλεγχος μιας διεφθαρμένης διάθεσης, που μπορεί μόνο να κάνει τους ανθρώπους ολοένα και πιο εξαχρειωμένους και επαναστατικούς. Είναι εντελώς αντίθετο με τις απαιτήσεις του Θεού. Εκείνη τη στιγμή απέκτησα, εν τέλει, κάποια πρακτική κατανόηση αυτών που είπε ο Θεός: «[…] το μονοπάτι του σήμερα συνεπάγεται κρίση και κατάρα, μα πρέπει όλοι να γνωρίζετε πως αυτά που σας έχω παραχωρήσει, είτε πρόκειται για κρίση είτε παίδευση, είναι όλα τα καλύτερα δώρα που μπορώ να σας δώσω, και είναι όλα πράγματα που χρειάζεστε επειγόντως» (από «Ο χαρακτήρας σας είναι ποταπός!» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

Ευχαριστώ τον Θεό για τη διαφώτιση που μου επέτρεψε να αποκτήσω κάποια γνώση και κατανόηση του έργου του Θεού πάνω στον άνθρωπο, και να καταλάβω ότι όσο περισσότερο είμαι απρόθυμη να αποδεχτώ κάτι, τόσο περισσότερο πρόκειται για κάτι που χρειάζεται να έχω στην είσοδο στη ζωή και τόσο περισσότερο θα πρέπει να το αποδεχτώ. Επίσης συνειδητοποιώ ότι η ουσία του Θεού είναι καλή, και όλα όσα πράττει ο Θεός για την ανθρωπότητα είναι αγάπη. Είναι το πλέον επωφελές για τις ζωές των ανθρώπων· είναι η πλέον αναγκαία τροφή στη ζωή των ανθρώπων και είναι το ωραιότερο δώρο που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο. Από σήμερα, είμαι πρόθυμη να θέσω εαυτόν εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού, να υπακούσω και να αποδεχτώ όλο το έργο που ολοκληρώνει ο Θεός πάνω μου. Είμαι πρόθυμη να επιζητήσω να γνωρίσω και να κερδίσω την αλήθεια, και να επιτύχω σύντομα μια αλλαγή στη διάθεση μέσα στο περιβάλλον που δημιουργεί ο Θεός για εμένα.