Από τον Ντου Φαν, επαρχία Τσιανγκσού

Πρόσφατα, μια εκκλησία διεξήγαγε ψηφοφορία. Η αδελφή Λι, η επικεφαλής της εκκλησίας, εναντιώθηκε στις αρχές της εκκλησίας και διεξήγαγε την ψηφοφορία με τον δικό της τρόπο. Όταν κάποιοι άλλοι αδελφοί και αδελφές εξέφρασαν τις γνώμες τους, όχι μόνο δεν αναγνώρισε το δίκιο τους, αντίθετα επέμεινε να υποστηρίζει τον δικό της τρόπο. Ακολούθως, οι πράξεις της επικεφαλής προκάλεσαν σύγχυση στην εκκλησία. Όταν έμαθα τα νέα, έχασα εντελώς την ψυχραιμία μου: Πώς μπορούσε κανείς να είναι τόσο αλαζονικός; Να εκτελεί κανείς καθήκοντα επικεφαλής εκκλησίας χωρίς τον Θεό στην καδιά του, να περιφρονεί τις διευθετήσεις του έργου, να αρνείται και να απορρίπτει τις προτάσεις των αδελφών. Ποιος άλλος φταίει για τη σύγχυση που επικρατεί στην εκκλησία, αν όχι εσύ; Αμέσως έψαξα τις σχετικές αρχές και τα λόγια του Θεού, κατά την προετοιμασία μου να κοινωνήσω μαζί της και να την κατηγορήσω σύμφωνα με αυτά τα λόγια, ώστε να μπορέσει να υπακούσει. Αργότερα εκείνη τη νύχτα, πήγα να συναντήσω την αδελφή Λι. Κατά την κοινωνία, της μίλησα με τόνο κατηγορητικό, μη μπορώντας να καταπιέσω τον θυμό μου. Προς έκπληξή μου, μόλις δέκα λεπτά από τη συνάντησή μας, η αδελφή παραδόξως σηκώθηκε και έσπευσε να φύγει με δάκρυα στα μάτια. Ήμουν αμείλικτος, σκεπτόμενος: «Εναντιώνεται στις αρχές της εκκλησίας και δεν επιτρέπει σε κανέναν να της ασκήσει κριτική. Πώς θα εργαστεί στο μέλλον. Τι επικίνδυνη κατάσταση! Αυτό δεν επιτρέπεται, δεν μπορώ να την αφήσω να ξεφύγει από αυτό το θέμα. Πρέπει να της γράψω ένα γράμμα». Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, κάθισα κάτω και της έγραψα ένα γράμμα όπου αναγνώρισα, χωρίς να το εννοώ πρακτικά, ότι η συμπεριφορά μου κατά την κοινωνία δεν ήταν η ιδανική και ζήτησα τη συγχώρεσή της. Στο γράμμα αυτό, ανέφερα επίσης κάποιες αρχές για να εφαρμόσει στα προβλήματά της και της έδωσα κάποια κοινωνία. Πίστεψα ότι είχα χειριστεί την κατάσταση αρκετά καλά. Έδειξα ότι ήμουν ένας επικεφαλής που ήταν ικανός να αποκτήσει κατανόηση για τον εαυτό του και να αφήσει στην άκρη το εγώ του, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα την αλήθεια για να επιλύσει ζητήματα. Σκέφτηκα ότι βλέποντας πώς χειρίστηκα τα πράγματα, εκείνη σίγουρα θα πειθόταν και θα αποκτούσε κάποια νέα κατανόηση.

Κάποτε, ενώ κοινωνούσα γι’ αυτό το θέμα με την επικεφαλής μου, εκείνη με ρώτησε πώς είχα εισέλθει στην αλήθεια κατά την επίλυση αυτού του ζητήματος. «Πώς εισήλθα στην αλήθεια; Έκανα κάτι λάθος; Ήταν οι πράξεις μου ανάρμοστες;» Ένιωσα λίγο μπερδεμένος. Εκείνη συνέχισε: «Το ζήτημα δεν είναι το πόσο καλά επίλυσες το θέμα, αλλά το αν κατά την επίλυσή του χρησιμοποίησες τη θέση σου για να πείσεις τους άλλους ή χρησιμοποίησες την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα, να εξυψώσεις και να καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό, και να αφήσεις τους άλλους να αποκτήσουν κατανόηση του εαυτού τους και του Θεού. Επιφανειακά φαίνεται να συναναστράφηκες μαζί της για τον λόγο του Θεού, μα στην πραγματικότητα προσπαθούσες να την κάνεις να υποκύψει σ’ εσένα. Γιατί έφυγε τελικά η αδελφή; Είναι προφανές ότι έφυγε επειδή δεν μπορούσε να δεχτεί τη συναναστροφή σου, δεν πείστηκε. Αν μας νοιάζει μόνο να επικοινωνούμε την αλήθεια στους άλλους και αμελούμε να προσέχουμε τη δική μας διαφθορά, αμελούμε να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και εργαζόμαστε μόνο για χάρη του έργου, χωρίς να καταφέρνουμε να πάρουμε τα μαθήματά μας και να αλλάξουμε τη διάθεσή μας, δεν είμαστε τότε σαν τον Παύλο; Ο Παύλος έδωσε καθοδήγηση στους άλλους, μα, κατά την υπηρεσία στον Θεό, η παλιά διεφθαρμένη διάθεσή του εδραιώθηκε ακόμα περισσότερο στις διεφθαρμένες πράξεις του. Τελικά, έγινε ένας άνθρωπος που πίστευε στον Θεό κι όμως αντιστεκόταν σ’ Αυτόν, καταλήγοντας στην τιμωρία». Η συναναστροφή της επικεφαλής ήταν σαν ένα κάλεσμα που με έβγαλε από μακροχρόνιο λήθαργο. Πράγματι, όπως ακριβώς είπε, όταν ο Θεός σχεδίασε αυτήν την κατάσταση για μένα, δεν έψαχνα την αλήθεια ή το θέλημα του Θεού, δεν σκεφτόμουν πώς να εισέλθω ο ίδιος στην αλήθεια. Αναλογιζόμενος τη συναισθηματική μου ανταπόκριση στην κατάσταση, το μόνο που έκανα ήταν να σκέφτομαι την επίλυση των προβλημάτων άλλων ανθρώπων. Υπό αυτήν την έννοια, σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού για να φέρω άλλους ενώπιόν Του; Ή μήπως χρησιμοποιούσα τη θέση μου για να αναγκάσω τους άλλους να δέχονται την άποψή μου; Ήμουν, επίσης, βαθιά διεφθαρμένος από τον Σατανά, χωρίς αλήθεια, ανθρώπινη φύση ή λογική. Ήμουν κι εγώ ένα θύμα. Σε τι ήμουν καλύτερος από τον οποιονδήποτε άλλον; Ωστόσο, δεν είχα αυτογνωσία, ήμουν θερμοκέφαλος και επέπληττα τους ανθρώπους επικριτικά, ενώ το μόνο που είχα αποκαλύψει ήταν ένα αλαζονικό και επηρμένο πρόσωπο του Σατανά! Όταν η αδελφή έσπευσε να φύγει κλαίγοντας, δεν το αναλογίστηκα, παρά δυσανασχέτησα μαζί της και εξοργίστηκα πολύ. Δεν ήταν η συμπεριφορά μου παρόμοια με τις τυραννικές πράξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα;

Ευχαριστώ τον Θεό για την καθοδήγησή Του! Αυτή η εμπειρία με διαφώτισε ως προς τη σημασία του να εισέρχεται κανείς στην πραγματικότητα της αλήθειας. Μόνο μέσω της εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας μπορούμε να λάβουμε την προστασία του Θεού και να μην Του αντιστεκόμαστε. Διάβασα το εξής σε ένα κήρυγμα: «Πολλοί άνθρωποι γίνονται ψεύτικοι επικεφαλής ή αντίχριστοι επειδή δεν αναζητούν πραγματικά την αλήθεια και, ως αποτέλεσμα, δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματικότητα της αλήθειας. Μόλις αποκτήσουν κύρος και κάποια εξουσία, αρχίζουν να δρουν ειδεχθώς, να βλέπουν τα πράγματα αφ’ υψηλού, να φέρονται σαν αφέντες στους άλλους και να εποφθαλμιούν την ευλογία του κύρους. Τελικά, τέτοιοι άνθρωποι γίνονται μισητοί και απορρίπτονται από τους εκλεκτούς του Θεού, υποκύπτοντας τελικά σε πλήρη αποτυχία. Μήπως αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια; Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να έρθουν στα λογικά τους; Σε τι χρησιμεύει το να πιστεύει κανείς στον Θεό μόνο και μόνο για να αποκτήσει εξουσία, να ασκήσει επιρροή και να εποφθαλμιά την ευλογία του κύρους; Αυτή είναι η συμπεριφορά των εγωιστών, των τιποτένιων και των μοχθηρών ανθρώπων, είναι η τιποτένια επιθυμία εκείνων που βαδίζουν στο μονοπάτι του αντίχριστου» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Μέσω του κηρύγματος αυτού, συνειδητοποίησα ότι για εκείνους που δεν επιζητούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, μόλις αποκτήσουν κύρος, θα φέρονται σαν αφέντες στους άλλους, θα τους βλέπουν αφ’ υψηλού και θα χρησιμοποιούν υπεροπτικά το κύρος τους για να καταπιέσουν, να παγιδέψουν και να ελέγξουν τους άλλους. Τελικά θα γίνουν ψεύτικοι ηγέτες και αντίχριστοι. Αν και η και οι εκφράσεις μου σε αυτό το θέμα εξωτερικά δεν φάνηκαν τόσο σοβαρές, η διαφθορά που αποκαλύφθηκε εντός μου και η φύση και η ουσία μου που αψηφούσαν τον Θεό δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν —ακολουθούσα το μονοπάτι των αντίχριστων. Αν δεν είχα την καθοδήγηση του Θεού, σίγουρα δεν θα είχα καταλάβει την τρέλα μου και ακόμα θα ζούσα μέσα στην αυταρέσκεια. Συνεχίζοντας σ’ εκείνον τον δρόμο, θα εκδηλωνόμουν και σταδιακά θα εξαλειφόμουν! Όταν σκέφτηκα πώς θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, ανατρίχιασα. Σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια βάδιζα, πιστεύοντας στον Θεό για τόσα πολλά χρόνια, κι όμως ανήμπορος ακόμα να μάθω πώς να εισέλθω στην πραγματικότητα της αλήθεια, όπως και ο Παύλος, ο οποίος ζούσε με τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις του, μα συνέχιζε να πιστεύει και να υπηρετεί τον Θεό σύμφωνα με τον φυσικό του χαρακτήρα και τη διεφθαρμένη φύση του. Αν δεν αλλάξω την τωρινή κατάστασή μου, μπορεί να καταλήξω να τιμωρηθώ από τον Θεό. Στο μέλλον, πρέπει να προσδίδω μεγαλύτερη σημασία στην προσωπική είσοδο και στην αναζήτηση της αλήθειας.

Όχι πολύ καιρό μετά από όλα αυτά, έλαβα ένα γράμμα από μια αδελφή, το οποίο ξεκινούσε λέγοντας ότι είχε κάποια δυσκολία στο να αντιληφθεί την αλήθεια και ζητούσε την καθοδήγησή μου. Αφού διάβασα το γράμμα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου, σκεπτόμενος: «Δεν μπορείς να συνεργαστείς καλά με τους επικεφαλής της εκκλησίας και με τους συναδέλφους σου. Κάθε φορά που σου προτείνουν κάτι, εσύ απλώς βρίσκεις δικαιολογίες, συνεχίζοντας να δρας αυθαίρετα. Το έργο του ευαγγελίου για το οποίο είσαι υπεύθυνη δεν είναι επιτυχές και οι εκκλησίες συνέχεια συντάσσουν αναφορές για την κατάστασή σου. Σήμερα μου γράφεις ζητώντας καθοδήγηση· ζητάς στ’ αλήθεια την καθοδήγησή μου; Νομίζεις πως όλα όσα έχεις κάνει ήταν σωστά και πρέποντα και ότι όλοι οι άλλοι είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πόσο καλά ξέρεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου;» Όσο περισσότερο σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ εξοργιζόμουν, μπορούσα να νιώσω τις φλόγες της οργής να καίνε στην καρδιά μου: «Δεν μου ζήτησες να σου δώσω καθοδήγηση; Ήθελα να τα πούμε εδώ και λίγο καιρό». Έβαλα στην άκρη τα καθήκοντα που είχα εκείνη τη στιγμή και έκανα ό,τι μπορούσα για να βρω τα αντίστοιχα λόγια του Θεού για να χρησιμοποιήσω εναντίον της και να την πείσω. Όπως αποδείχθηκε, όσο περισσότερο έψαχνα για κατάλληλα εδάφια, τόσο λιγότερα έβρισκα —δεν μπορούσα να καταλάβω πού είχαν εξαφανιστεί όλα τα εδάφια για τα οποία είχα κάποια κατανόηση. Πάνω που έχανα την υπομονή μου, ξαφνικά ένιωσα δυσαρέσκεια για τον εαυτό μου: «Ψάχνεις πραγματικά ακόμα για λόγια του Θεού για να λύσεις τα προβλήματα κάποιου άλλου; Ορίστε, το άτομο αυτό είναι μπροστά σου, πώς θα εισέλθεις στην αλήθεια; Γιατί προσπαθείς πάντα να λύσεις μόνο τα προβλήματα των άλλων; Τι έχεις αποκαλύψει για τον εαυτό σου;» Η καθοδήγηση του Θεού ηρέμησε την ανήσυχη καρδιά μου και άρχισα να σκέφτομαι: «Ξέχασα ήδη τι πέρασα την προηγούμενη φορά; Δεν πρέπει να εργάζομαι μόνο για χάρη του έργου, μα πρέπει να επιλύσω τα δικά μου προβλήματα, πριν προσπαθήσω να επιλύσω τα προβλήματα άλλων». Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα αυτό το απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Πρέπει πρώτα να επιλύσετε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε μέσα σας, βασιζόμενοι στον Θεό. Βάλτε ένα τέλος στις εκφυλισμένες διαθέσεις σας και γίνετε ικανοί να καταλάβετε πραγματικά την κατάστασή σας και το πώς θα πρέπει να λειτουργείτε· συνεχίστε να μοιράζεστε μέσω της συναναστροφής οτιδήποτε δεν καταλαβαίνετε. Είναι απαράδεκτο να μην έχετε γνώθι σαυτόν. Πρώτα γιατρέψτε την αρρώστια σας, και φάτε και πιείτε ακόμα περισσότερο τα λόγια Μου, αναλογιστείτε τα λόγια Μου, για να ζήσετε τη ζωή και να λειτουργείτε σύμφωνα με τα λόγια Μου. Είτε βρίσκεστε στο σπίτι σας είτε σε κάποιο άλλο μέρος, θα πρέπει να επιτρέπετε στον Θεό να ασκεί εξουσία μέσα σας. […] Είναι δυνατόν να ωριμάσει η ζωή κάποιου που δεν μπορεί να ζει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Πρέπει να βιώνετε τα λόγια Μου ανά πάσα στιγμή. Στη ζωή, τα λόγια Μου πρέπει να είναι ο τρόπος συμπεριφοράς σας. Θα σε κάνουν να νιώθεις ότι το να λειτουργείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι αυτό που ευχαριστεί τον Θεό, και το να λειτουργείς με κάποιον άλλον τρόπο είναι αυτό που μισεί ο Θεός. Σιγά-σιγά, θα αρχίσεις να βαδίζεις στον σωστό δρόμο» («Κεφάλαιο 22» από «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Οφείλεις να κατανοείς τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρέφεσαι και να συναναστρέφεσαι σχετικά με τα πνευματικά ζητήματα της ζωής· μόνο τότε θα μπορείς να προσφέρεις ζωή στους άλλους και να αντισταθμίζεις τις ανεπάρκειές τους. Δεν θα πρέπει να έχεις διδακτικό τόνο απέναντί τους, ο οποίος είναι ουσιαστικά η λανθασμένη στάση να τηρεί κανείς. Κατά τη συναναστροφή οφείλεις να κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα. Οφείλεις να διαθέτεις σοφία και να είσαι ικανός να κατανοείς τι υπάρχει μέσα στις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Οφείλεις να είσαι ένας σωστός άνθρωπος εάν πρόκειται να υπηρετείς τους άλλους και οφείλεις να συναναστρέφεσαι αυτό που έχεις» («Κεφάλαιο 13» από «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Δεν μισεί ο Θεός αυτό που αποκάλυψα για τον εαυτό μου σήμερα; Εκπλήρωναν με κάποιον τρόπο τα καθήκοντά μου οι σημερινές μου πράξεις; Όχι, έπραττα ξεκάθαρα το κακό. Έπειτα, διάβασα το «Οι αρχές του να βοηθάς τους άλλους με τρυφερή καρδιά» και η πρώτη αρχή έλεγε: «Πρέπει να ξεχωρίζεις τα διάφορα είδη ανθρώπων σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αναφορικά μ’ εκείνους που στ’ αλήθεια πιστεύουν στον Θεό και δέχονται την αλήθεια, πρέπει να τους βοηθάς με μια τρυφερή και ειλικρινή καρδιά» (από το βιβλίο «Πράξη και Ασκήσεις για Πειθαρχημένη Συμπεριφορά»). Διάβασα, επίσης, αυτά τα λόγια του Θεού: «Τι απαιτεί ο λόγος του Θεού ως αρχή για τη μεταχείριση των άλλων; Να αγαπάει κανείς ό,τι αγαπά ο Θεός, να μισεί κανείς ό,τι μισεί ο Θεός. Δηλαδή οι άνθρωποι που αγαπά ο Θεός και που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια και που πράττουν το θέλημα του Θεού είναι οι άνθρωποι που πρέπει να αγαπάς. Όσοι δεν πράττουν το θέλημα του Θεού, όσοι μισούν τον Θεό, όσοι παρακούνε τον Θεό και όσους απεχθάνεται ο Θεός είναι άνθρωποι που θα πρέπει να απεχθανόμαστε και να απορρίπτουμε. Αυτό απαιτεί ο λόγος του Θεού» (από «Μόνο γνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις σου, μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Από αυτά τα λόγια, κατάλαβα το θέλημα του Θεού: Εφόσον κάποιος αδελφός ή αδελφή αγαπά την αλήθεια και την κάνει πράξη, όση διαφθορά κι αν δείξουν, πρέπει να τους φέρεσαι ορθά και να τους βοηθάς με τρυφερή καρδιά. Θυμήθηκα ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους τόσο πολύ που ενσαρκώθηκε και ήρθε ανάμεσά τους, ενώ καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να τους σώσει. Μισεί τις διεφθαρμένες πτυχές των ανθρώπων, μα ανέχεται τις αδυναμίες τους, χωρίς να τους απευθύνεται ποτέ σύμφωνα με τη διαφθορά τους. Για να μας εξαγνίσει και να μας αλλάξει, ο Θεός πάντα μας ενθαρρύνει με την πιο σοβαρή νουθεσία και με ακούραστη διδασκαλία, χρησιμοποιεί την αγάπη για να μας συγκινήσει και μας δίνει μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε το λάθος της δικής μας οδού κα να βρούμε μια νέα οδό προς τα εμπρός. Ο Θεός μού χορηγεί τη χάρη Του, με εξυψώνει και μου επιτρέπει να εκπληρώσω αυτό το καθήκον ως επικεφαλής, με την ελπίδα να αγαπήσω ό,τι αγαπά ο Θεός, να βοηθώ και να υποστηρίζω τους αδελφούς και τις αδελφές μου με μια τρυφερή καρδιά όταν συναντούν προβλήματα και να τους αντιμετωπίζω με ειλικρινή καρδιά. Εγώ, ωστόσο, εναντιώθηκα σ’ αυτήν την αρχή: Όταν είχα μια κάποιο κύρος και είδα ότι κάποιοι είχαν επιδείξει κάποια διαφθορά, αμέλησα να ανεχθώ τις αδυναμίες τους και, αντίθετα, κράτησα τον λόγο του Θεού σαν όπλο για να τους πιέσω και να τους εξαναγκάσω να συμφωνήσουν μαζί μου. Δεν είναι αυτό μια πράξη μίσους; Στο σημείο εκείνο, ένιωσα τόσο ντροπιασμένος για την αλαζονεία και την άγνοιά μου. Έπειτα, διάβασα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Το να “μοιράζεται και να κοινωνεί κανείς εμπειρίες” σημαίνει να εκφράζεις κάθε σκέψη στην καρδιά σου, την κατάστασή σου, τις εμπειρίες σου και τη γνώση των λόγων του Θεού, καθώς και τη διεφθαρμένη διάθεση μέσα σου. Και μετά απ’ αυτό, οι άλλοι διακρίνουν αυτά τα πράγματα και αποδέχονται τα θετικά και αναγνωρίζουν ποιο είναι το αρνητικό. Αυτό μόνο είναι το να μοιράζεται κανείς και αυτό μόνο είναι το να κοινωνεί κανείς στ’ αλήθεια» (από «Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Μέσω της ανάγνωσης των λόγων του Θεού, έμαθα πώς να κοινωνήσω με εκείνη την αδελφή με τρόπο που θα ήταν ωφέλιμος γι’ αυτήν. Αυτή τη φορά, όταν πήρα το στυλό, ένιωσα ένα κύμα αγάπης να ξεχύνεται από μέσα μου. Ένιωσα μια ισχυρή επιθυμία να ανοίξω την καρδιά μου σ’ εκείνη την αδελφή. Αυτή τη φορά, δεν χρησιμοποίησα τον λόγο του Θεού για να λύσω τα δικά της ζητήματα, αντίθετα συζήτησα την εικόνα που είχα για τη δική μου αλαζονική και επηρμένη φύση και απάνθρωπη συμπεριφορά —δεν είχα φερθεί σωστά στους αδελφούς και τις αδελφές μου, είχα αμελήσει να τους δείξω αγάπη και ανοχή. Όταν πραγματικά άφησα στην άκρη το εγώ μου, μπόρεσα να γνωρίσω και να αναλύσω τον εαυτό μου, και κατάφερα να συναναστραφώ μ’ αυτήν την αδελφή για τις αληθινές καταστάσεις που είχα βιώσει, και εισήλθα μαζί της στην αλήθεια, ένιωσα ιδιαίτερη άνεση και ειρήνη και αισθάνθηκα ότι δεν υπήρχε απόσταση και αποξένωση μεταξύ μας. Στ’ αλήθεια κατάφερα να εκτιμήσω ότι οι ευλογίες του Θεού ήρθαν όταν έκανα πράξη την αλήθεια.

Ήταν η καθοδήγηση και η διαφώτιση του Θεού που μου έδωσαν τη δυνατότητα, ο οποίος το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κηρύττω γράμματα και δόγματα και όχι να εισέρχομαι στην πραγματικότητα της αλήθειας, να ξεκινήσω να βελτιώνομαι, και με έκαναν να δω τη δίκαιη διάθεση του Θεού και να αποκτήσω κάποια γνώση της άγιας ουσίας του Θεού. Όπως ακριβώς έλεγε ένα εδάφιο σε ένα κήρυγμα, «Όπου υπάρχει διαφθορά, θα υπάρξει κρίση, όπου υπάρχει κακό, θα υπάρξει παίδευση» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Τώρα, αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο ότι το έργο της κρίσεως και της παίδευσης του Θεού είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε, και είναι επίσης η μεγαλύτερη σωτηρία και χάρη του Θεού για τον άνθρωπο. Μόνο μέσω της λήψης αυτής της κρίσεως και της παίδευσης μπορούμε να βγούμε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, να απαλλαχθούμε από το σκότος, να αναζητήσουμε το φως και να κυνηγήσουμε την αλήθεια, να εισέλθουμε σ’ αυτήν και να την κάνουμε πράξη. Προσεύχομαι η κρίση και η παίδευση του Θεού να με ακολουθούν όπου πηγαίνω, ώστε σύντομα να επιτύχω την αγνότητα και να ζήσω σαν αληθινός άνθρωπος.